Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

bacillum

  • 1 bacillum

    bacillum, ī, n. (Demin. v. baculum), das Stäbchen, Stöckchen, I) im allg.: bacillum corneolum, Afran. fr.: huic (Polyphemo) maius bacillum quam malus (Mastbaum) in corbita maximus ulla, Lucil. fr.: lituus, id est incurvum et leniter a summo inflexum bacillum, Cic.: bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria, aliud ita natum, Cic.: nullo dextram subeunte bacillo, Iuven. – II) insbes.: a) der Stab des Liktors, anteibant lictores, non cum bacillis, sed cum fascibus duobus, Cic. agr. 2, 93: quos (lictores) ego nunc paulisper cum bacillis in turbam conieci, Cic. ad Att. 11, 6, 2: converso bacillo oculos misero tundere vehementissime coepit, Cic. Verr. 5, 142 M. – b) der Schaft eines Geschosses, inversi teli, Apul. met. 1, 4. – / Nbf. bacillus b. Isid. 20, 13, 1.

    lateinisch-deutsches > bacillum

  • 2 bacillum

    bacillum, ī, n. (Demin. v. baculum), das Stäbchen, Stöckchen, I) im allg.: bacillum corneolum, Afran. fr.: huic (Polyphemo) maius bacillum quam malus (Mastbaum) in corbita maximus ulla, Lucil. fr.: lituus, id est incurvum et leniter a summo inflexum bacillum, Cic.: bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria, aliud ita natum, Cic.: nullo dextram subeunte bacillo, Iuven. – II) insbes.: a) der Stab des Liktors, anteibant lictores, non cum bacillis, sed cum fascibus duobus, Cic. agr. 2, 93: quos (lictores) ego nunc paulisper cum bacillis in turbam conieci, Cic. ad Att. 11, 6, 2: converso bacillo oculos misero tundere vehementissime coepit, Cic. Verr. 5, 142 M. – b) der Schaft eines Geschosses, inversi teli, Apul. met. 1, 4. – Nbf. bacillus b. Isid. 20, 13, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bacillum

  • 3 corneolus

    corneolus, a, um (Demin. v. 1. corneus) = κερατοειδής hornartig, Cic. de nat. deor. 2, 144. – übtr., hart –, fest wie Horn, bacillum, Afran. com. 224: corneolus fuit, bene aetatem ferebat, Petron. 43, 7.

    lateinisch-deutsches > corneolus

  • 4 incurvo

    incurvo, āvī, ātum, āre (incurvus), einbiegen, krümmen, biegen, I) eig.: A) im allg.: bacillum, Cic.: remos, Catull.: arcum, Verg.: membra incurvata dolore, Ov.: medial, robur et olea incurvantur, krümmen sich, Plin. – u. v. Pers., quae tanta necessitas hominem ad sidus erectum incurvavit et defodit, hat sich bücken gemacht (vom Bergbau), Sen. nat. qu. 5, 15, 3: Passiv incurvari, gekrümmt-, gebückt gehen, Sen. ad Polyb. 7, 1 u. (Ggstz. rectus incedo) Capit. Anton. Pius 13, 1. – v. Örtl., tum sinus alter non longe ab Ilio litora incurvat, Mela: ora eius (Asiae) se ingenti ambitu incurvat, Mela. – B) prägn. = paedicare, Mart. 11, 44, 5. – II) übtr.: A) im allg., niederbeugen, niederschlagen, magnum animum non incurvat iniuria, Sen.: laudatur is, quem non incurvat (paupertas), Sen. – B) insbes., jmd. zum Mitleid bewegen, erschüttern, alqm querellā, Pers. 1, 91.

    lateinisch-deutsches > incurvo

  • 5 incurvus

    in-curvus, a, um, krumm, gekrümmt, a) v. Lebl.: bacillum, Cic.: folium, Plin.: aratrum, Verg.: litus, Mela: pontus ad formam Scythici arcus maxime incurvus, Mela. – b) v. Pers., gekrümmt, gebückt, Ter. u. Cornif. rhet.: incurvus umeris, Plin.

    lateinisch-deutsches > incurvus

  • 6 inflecto

    īn-flecto, flexī, flexum, ere, einbeugen, nach innen beugen, krümmen, I) eig.: bacillum, Cic.: capita inflectentes, das Haupt zurückwerfend (v. Bacchantinnen), Catull.: capillum, Suet.: cum ferrum se inflexisset, Caes.: infl. nullum umquam vestigium sui cursus, niemals von der Richtung ihres Laufes abweichen, Cic.: infl. vestros oculos, auf sich ziehen, Cic.: medial, inflecti, sich beugen, sich krümmen, einen Bogen bilden, sinus ab litore ad urbem inflectitur, Cic.: sinus alter usque ad sinem provinciae inflectitur, Mela. – II) übtr.: a) lebl. Objj.: α) übh. beugen, ius civile, Cic.: magnitudinem animi, herunterstimmen, Cic. – β) die Stimme od. Tonart beugen, modulieren, voces cantu, Tibull.: inflexā ad miserabilem sonum voce, Cic.: modum canendi, Boëth. inst. mus. 1, 1. p. 185, 25 Fr.: volet (orator) inclinatā voce videri gravis et inflexā miserabilis, Cic.: sonus inflexus, die mittlere Tonart, Cic. or. 57. – γ) die Rede geschmeidig machen, orationem, Cic. u. Sen. rhet. – δ) einen Namen abbiegen, umwandeln, suum nomen ex Graeco nomine, Cic. de rep. 2, 35. – od. ableiten, inflexo iustitiae nomine, Boëth. in Cic. top. 3. p. 316, 12 B. – ε) als gramm. t. t., zirkumflektieren, gedehnt aussprechen (Ggstz. acuere), Arnob. 1, 59. Mart. Cap. 3. § 269. – b) eine Person od. deren Sinn beugen, bewegen, rühren, alqm leviter, Cic.: sensus animumque labantem, Verg.: precibus inflectere nostris! laß dich durch unsere B. bewegen! Verg.: non luctus gemitus virorum mulierum immanem eorum animum inflexit, quin... dignitate alios, alios civitate eversum irent, Ps. Sall. de rep. 2, 4, 2.

    lateinisch-deutsches > inflecto

  • 7 vatillum

    vatillum, ī, n., ein wie ein großer Löffel mit einem Stiele aussehender Hafen, a) als Schippe, Schaufel, zum Ausschaufeln des Düngers, Varro r.r. 3, 6, 5: als Kohlenschaufel, Vulg. num. 4, 14: coctilium cotidiana vatilla quattuor, Treb. Poll. Claud. 14, 12. – b) als Hafen des Hüttenarbeiters, um Metall zu glühen, der Glühhafen (mittelhochd., »gluothafen«), vat. ferreum, Plin. 33, 127 u. 34, 112. – c) als Hafen, Pfanne, um eine Speise zu kochen od. zu rösten, Apic. 7, 295. Marc. Emp. 27. – d) als kleines Kohlenbecken zum Räuchern, die Kohlen- od. Räucherpfanne, Hor. sat. 1, 5, 36. – bildl. v. animai, Plaut. trin. 492 Sch.3 – / Die Schreibung vatillum ist fast überall die der besten Handschriften (denn Varro r.r. 1, 50, 2 liest Keil bacillum) u. Gloss. II, 426, 21 u.ö. (wo ›vatillum, ἡ πυράμη‹); die spätere Form batillum in Gloss., zB. bei Löwe Prodr. p. 277 (wo ›batillum, turibulum‹).

    lateinisch-deutsches > vatillum

  • 8 corneolus

    corneolus, a, um (Demin. v. 1. corneus) = κερατοειδής hornartig, Cic. de nat. deor. 2, 144. – übtr., hart –, fest wie Horn, bacillum, Afran. com. 224: corneolus fuit, bene aetatem ferebat, Petron. 43, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corneolus

  • 9 incurvo

    incurvo, āvī, ātum, āre (incurvus), einbiegen, krümmen, biegen, I) eig.: A) im allg.: bacillum, Cic.: remos, Catull.: arcum, Verg.: membra incurvata dolore, Ov.: medial, robur et olea incurvantur, krümmen sich, Plin. – u. v. Pers., quae tanta necessitas hominem ad sidus erectum incurvavit et defodit, hat sich bücken gemacht (vom Bergbau), Sen. nat. qu. 5, 15, 3: Passiv incurvari, gekrümmt-, gebückt gehen, Sen. ad Polyb. 7, 1 u. (Ggstz. rectus incedo) Capit. Anton. Pius 13, 1. – v. Örtl., tum sinus alter non longe ab Ilio litora incurvat, Mela: ora eius (Asiae) se ingenti ambitu incurvat, Mela. – B) prägn. = paedicare, Mart. 11, 44, 5. – II) übtr.: A) im allg., niederbeugen, niederschlagen, magnum animum non incurvat iniuria, Sen.: laudatur is, quem non incurvat (paupertas), Sen. – B) insbes., jmd. zum Mitleid bewegen, erschüttern, alqm querellā, Pers. 1, 91.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incurvo

  • 10 incurvus

    in-curvus, a, um, krumm, gekrümmt, a) v. Lebl.: bacillum, Cic.: folium, Plin.: aratrum, Verg.: litus, Mela: pontus ad formam Scythici arcus maxime incurvus, Mela. – b) v. Pers., gekrümmt, gebückt, Ter. u. Cornif. rhet.: incurvus umeris, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incurvus

  • 11 inflecto

    īn-flecto, flexī, flexum, ere, einbeugen, nach innen beugen, krümmen, I) eig.: bacillum, Cic.: capita inflectentes, das Haupt zurückwerfend (v. Bacchantinnen), Catull.: capillum, Suet.: cum ferrum se inflexisset, Caes.: infl. nullum umquam vestigium sui cursus, niemals von der Richtung ihres Laufes abweichen, Cic.: infl. vestros oculos, auf sich ziehen, Cic.: medial, inflecti, sich beugen, sich krümmen, einen Bogen bilden, sinus ab litore ad urbem inflectitur, Cic.: sinus alter usque ad sinem provinciae inflectitur, Mela. – II) übtr.: a) lebl. Objj.: α) übh. beugen, ius civile, Cic.: magnitudinem animi, herunterstimmen, Cic. – β) die Stimme od. Tonart beugen, modulieren, voces cantu, Tibull.: inflexā ad miserabilem sonum voce, Cic.: modum canendi, Boëth. inst. mus. 1, 1. p. 185, 25 Fr.: volet (orator) inclinatā voce videri gravis et inflexā miserabilis, Cic.: sonus inflexus, die mittlere Tonart, Cic. or. 57. – γ) die Rede geschmeidig machen, orationem, Cic. u. Sen. rhet. – δ) einen Namen abbiegen, umwandeln, suum nomen ex Graeco nomine, Cic. de rep. 2, 35. – od. ableiten, inflexo iustitiae nomine, Boëth. in Cic. top. 3. p. 316, 12 B. – ε) als gramm. t. t., zirkumflektieren, gedehnt aussprechen (Ggstz. acuere), Arnob. 1, 59. Mart. Cap. 3. § 269. – b) eine Person od. deren Sinn beugen, bewegen, rühren, alqm leviter, Cic.: sensus animumque laban-
    ————
    tem, Verg.: precibus inflectere nostris! laß dich durch unsere B. bewegen! Verg.: non luctus gemitus virorum mulierum immanem eorum animum inflexit, quin... dignitate alios, alios civitate eversum irent, Ps. Sall. de rep. 2, 4, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inflecto

  • 12 vatillum

    vatillum, ī, n., ein wie ein großer Löffel mit einem Stiele aussehender Hafen, a) als Schippe, Schaufel, zum Ausschaufeln des Düngers, Varro r.r. 3, 6, 5: als Kohlenschaufel, Vulg. num. 4, 14: coctilium cotidiana vatilla quattuor, Treb. Poll. Claud. 14, 12. – b) als Hafen des Hüttenarbeiters, um Metall zu glühen, der Glühhafen (mittelhochd., »gluothafen«), vat. ferreum, Plin. 33, 127 u. 34, 112. – c) als Hafen, Pfanne, um eine Speise zu kochen od. zu rösten, Apic. 7, 295. Marc. Emp. 27. – d) als kleines Kohlenbecken zum Räuchern, die Kohlen- od. Räucherpfanne, Hor. sat. 1, 5, 36. – bildl. v. animai, Plaut. trin. 492 Sch.3 Die Schreibung vatillum ist fast überall die der besten Handschriften (denn Varro r.r. 1, 50, 2 liest Keil bacillum) u. Gloss. II, 426, 21 u.ö. (wo ›vatillum, ἡ πυράμη‹); die spätere Form batillum in Gloss., zB. bei Löwe Prodr. p. 277 (wo ›batillum, turibulum‹).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vatillum

См. также в других словарях:

  • Bacillum — (Bacillus) 1) (röm. Ant.), der Stab der Lictoren; 2) Stab od. Cylinder, über den ein Buch aufgerollt war, s. Buch; 3) (Bot.), das strauchartige becherförmige Laub der Lichenen; 4) Zwiebelchen an einigen Lauchen an der Basis der Dolde u. in den… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Bacilo — (Del lat. bacillum, diminutivo de baculum, bastón.) ► sustantivo masculino 1 BIOLOGÍA Bacteria alargada y cilíndrica, con forma de bastón. FRASEOLOGÍA bacilo de Koch MEDICINA El que produce la tuberculosis. bacilo de Nicolaier …   Enciclopedia Universal

  • Диатомовые водоросли — или бациллярии (Diatomaceae [διατέμνω разрезаю, разделяю, bacillum палочка. То и другое название одинаково в ходу, но бациллярии имеет право приоритета и потому предпочтительнее.] s. Bacillariaceae) отдел класса водорослей. Д. одноклеточные… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • бациллы — (от лат. bacillum  палочка), палочковидные бактерии. В узком смысле Бациллы  род грамположительных палочковидных бактерий, образующих внутриклеточные споры. Большинство бацилл  сапрофиты. Некоторые бациллы вызывают болезни животных и человека,… …   Энциклопедический словарь

  • БАЦИЛЛА — вид бактерии, микроскопический организм из с. грибков (в виде палочки), способствующий заразе. Полный словарь иностранных слов, вошедших в употребление в русском языке. Попов М., 1907. бацилла бациллы, ж. [латин. bacillum – палочка] (ест.). Один… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • bacillar — (del lat. «bacillum», dim. de «bacŭlum», báculo) 1 m. *Emparrado. ≃ Bacelar. 2 Viña nueva. * * * bacillar. (Del lat. bacillum, sarmiento). m. parral (ǁ conjunto de parras sostenidas con una armazón). || 2. Viña nueva. * * * ► masculino Parral… …   Enciclopedia Universal

  • bacille — [ basil ] n. m. • 1842; lat. bacillum « baguette » 1 ♦ (lat. sc. 1872) Bactér. Bactérie en forme de bâtonnet qui se présente en chaîne, produit des spores. Les bacilles sont des aérobies. Par ext. Toute bactérie pathogène. Les agents de la… …   Encyclopédie Universelle

  • bacillo — (del lat. «bacillum», dim. de «bacŭlum», báculo; León, Zam.) m. *Sarmiento: vástago de la vid. * * * bacillo. (Del lat. bacillum, sarmiento). m. Sal. Vástago o renuevo de la vid …   Enciclopedia Universal

  • БАЦИЛЛЫ — (от латинского bacillum палочка), палочковидные бактерии. В узком смысле бациллы палочковидные бактерии, образующие внутриклеточные споры (покоящиеся формы, устойчивые к высоким температурам, радиации и другим неблагоприятным воздействиям).… …   Современная энциклопедия

  • БАЦИЛЛЫ — (от лат. bacillum палочка) палочковидные бактерии. В узком смысле бациллы род грамположительных палочковидных бактерий, образующих внутриклеточные споры. Большинство бацилл сапрофиты. Некоторые бациллы вызывают болезни животных и человека, напр.… …   Большой Энциклопедический словарь

  • Bacillar — Ba*cil lar, a. [L. bacillum little staff.] (Biol.) 1. Shaped like a rod or staff. [1913 Webster] 2. (Biol.) Pertaining to, or produced by, the organism bacillus; bacillary. [Webster 1913 Suppl.] || …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»