błyszczący

См. также в других словарях:

• igła — 1. Coś (zwykle jakieś ubranie) jest (prosto) z igły, prosto spod igły, jak z igły, jak spod igły «coś (zwykle ubranie) jest nowe, świeże»: Przy szynkwasie stał młody policjant w mundurze prosto z igły, błyszczący jak nowy pieniążek w obiegu. I.… …   Słownik frazeologiczny

• błyszcząco — przysłów. od błyszczący (p. błyszczeć) Wypolerować coś na błyszcząco …   Słownik języka polskiego

• cylinder — m IV, D. cylinderdra, Ms. cylinderdrze; lm M. cylinderdry 1. «przedmiot, przyrząd, naczynie walcowatego kształtu» ∆ fiz. Cylinder miarowy «cylinder szklany opatrzony podziałką w milimetrach, służący do mniej dokładnych pomiarów objętości cieczy i …   Słownik języka polskiego

• jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… …   Słownik języka polskiego

• lakier — m IV, D. u, Ms. lakiererze; lm M. y «roztwór substancji błonotwórczej w rozpuszczalnikach i rozcieńczalnikach, używany do pokrywania powierzchni przedmiotów w celach ochronnych i dekoracyjnych» Lakier bezbarwny, kolorowy, perłowy, błyszczący,… …   Słownik języka polskiego

• lustrzany — 1. «odnoszący się do lustra; mający lustra» Szkło lustrzane. Sala lustrzana. ∆ Kamera lustrzana, aparat lustrzany → lustrzanka 2. «podobny do lustra; lśniący, błyszczący» Lustrzana powierzchnia posadzki …   Słownik języka polskiego

• matowy — I 1. «mający słaby, przyćmiony połysk lub nie mający połysku, nie błyszczący» Matowa cera. Matowy jedwab. 2. «nieprzezroczysty (zwykle o szkle)» Matowe szyby. Matowa żarówka. przen. «bezdźwięczny, przytłumiony, głuchy» Matowy głos. ‹niem.› II …   Słownik języka polskiego

• połyskliwy — «odznaczający się połyskiem, migotliwie błyszczący, lśniący, świecący, połyskujący» Połyskliwa rzeka, woda. Połyskliwa sierść. Połyskliwy blask oczu, złota, drogocennych kamieni …   Słownik języka polskiego

• pozłocisty — poet. «złoty, błyszczący, jaśniejący złotem» Pozłocista szata, tkanina …   Słownik języka polskiego

• promienny — promiennyni 1. «lśniący, iskrzący się, promieniejący, błyszczący» Promienny ranek. przen. Promienny uśmiech. 2. fiz. «związany z promieniami, emisją energii; będący promieniowaniem» Energia promienna. Porażenie promienne …   Słownik języka polskiego

• szklisty — «taki jak szkło, podobny do szkła, zwłaszcza pod względem połysku, przezroczystości; błyszczący, połyskujący, lśniący, przejrzysty, przezroczysty» Szklista powierzchnia jeziora. Szkliste tworzywo sztuczne. Szklisty śnieg. Jezdnia szklista od lodu …   Słownik języka polskiego