-
1 lustrous
błyszczącypołyskujący -
2 shining
['ʃaɪnɪŋ]adj* * *adjective (very bright and clear; producing or reflecting light; polished: a shining star; The windows were clean and shining.) świecący, błyszczący -
3 brilliant
['brɪljənt]adjperson, idea, career błyskotliwy; smile promienny; light olśniewający; ( inf) holiday etc kapitalny (inf)* * *['briljənt]1) (very bright: the bird's brilliant feathers.) błyszczący2) (very clever: a brilliant scholar.) świetny, wybitny•- brilliance -
4 glittering
-
5 shiny
-
6 tinselly
adjective błyszczący -
7 gleaming
['gliːmɪŋ]adjbłyszczący, świecący -
8 bright coal
węgiel błyszczący duże sortymenty -
9 bright rayon
jedwab błyszczący -
10 brights
węgiel błyszczący duże sortymenty -
11 brilliant
brylant oszlifowanybrylant stopień pismabłyszczącyczysty diamentjaskrawy -
12 clarain
klaryt węgiel błyszczący -
13 clarite
klaryt węgiel błyszczący -
14 fiery fracture
przetom gruboziarnisty błyszczący -
15 glossy paper
papier błyszczący -
16 glossy paper
papier błyszczącyEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > glossy paper
См. также в других словарях:
igła — 1. Coś (zwykle jakieś ubranie) jest (prosto) z igły, prosto spod igły, jak z igły, jak spod igły «coś (zwykle ubranie) jest nowe, świeże»: Przy szynkwasie stał młody policjant w mundurze prosto z igły, błyszczący jak nowy pieniążek w obiegu. I.… … Słownik frazeologiczny
błyszcząco — przysłów. od błyszczący (p. błyszczeć) Wypolerować coś na błyszcząco … Słownik języka polskiego
cylinder — m IV, D. cylinderdra, Ms. cylinderdrze; lm M. cylinderdry 1. «przedmiot, przyrząd, naczynie walcowatego kształtu» ∆ fiz. Cylinder miarowy «cylinder szklany opatrzony podziałką w milimetrach, służący do mniej dokładnych pomiarów objętości cieczy i … Słownik języka polskiego
jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… … Słownik języka polskiego
lakier — m IV, D. u, Ms. lakiererze; lm M. y «roztwór substancji błonotwórczej w rozpuszczalnikach i rozcieńczalnikach, używany do pokrywania powierzchni przedmiotów w celach ochronnych i dekoracyjnych» Lakier bezbarwny, kolorowy, perłowy, błyszczący,… … Słownik języka polskiego
lustrzany — 1. «odnoszący się do lustra; mający lustra» Szkło lustrzane. Sala lustrzana. ∆ Kamera lustrzana, aparat lustrzany → lustrzanka 2. «podobny do lustra; lśniący, błyszczący» Lustrzana powierzchnia posadzki … Słownik języka polskiego
matowy — I 1. «mający słaby, przyćmiony połysk lub nie mający połysku, nie błyszczący» Matowa cera. Matowy jedwab. 2. «nieprzezroczysty (zwykle o szkle)» Matowe szyby. Matowa żarówka. przen. «bezdźwięczny, przytłumiony, głuchy» Matowy głos. ‹niem.› II … Słownik języka polskiego
połyskliwy — «odznaczający się połyskiem, migotliwie błyszczący, lśniący, świecący, połyskujący» Połyskliwa rzeka, woda. Połyskliwa sierść. Połyskliwy blask oczu, złota, drogocennych kamieni … Słownik języka polskiego
pozłocisty — poet. «złoty, błyszczący, jaśniejący złotem» Pozłocista szata, tkanina … Słownik języka polskiego
promienny — promiennyni 1. «lśniący, iskrzący się, promieniejący, błyszczący» Promienny ranek. przen. Promienny uśmiech. 2. fiz. «związany z promieniami, emisją energii; będący promieniowaniem» Energia promienna. Porażenie promienne … Słownik języka polskiego
szklisty — «taki jak szkło, podobny do szkła, zwłaszcza pod względem połysku, przezroczystości; błyszczący, połyskujący, lśniący, przejrzysty, przezroczysty» Szklista powierzchnia jeziora. Szkliste tworzywo sztuczne. Szklisty śnieg. Jezdnia szklista od lodu … Słownik języka polskiego