błędnie

См. также в других словарях:

• błędnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. błędny w zn. 1., 2.: Obliczyć błędnie zadanie z fizyki. Był bardzo chory, nic nie słyszał, nie rozumiał, patrzył błędnie przed siebie. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• błędnie — przysłów. od błędny a) w zn. 1: Ukazywać błędnie rzeczywistość. Napisać, obliczyć coś błędnie. b) w zn. 2: Patrzeć błędnie przed siebie …   Słownik języka polskiego

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• łamany — Łamana polszczyzna, francuszczyzna itp. «mówić po polsku, francusku itp. z błędami, niepoprawnie, błędnie wymawiając wyrazy»: Wybiegając, zelżył mnie stekiem wyzwisk w łamanej polszczyźnie: zrozumiałam z nich tylko tyle, że wolałby pieniądze. TS… …   Słownik frazeologiczny

• nic — 1. Być niczym «nie mieć znaczenia, nie odgrywać żadnej roli»: (...) stał przed nim w postawie zasadniczej i myślał, że wobec niego jest niczym, pionkiem, którego w każdej chwili można wysłać na front wschodni albo zastrzelić w piwnicy. Andrzej… …   Słownik frazeologiczny

• akcentować — ndk IV, akcentowaćtuję, akcentowaćtujesz, akcentowaćtuj, akcentowaćował, akcentowaćowany 1. «wyróżniać głoskę, sylabę w wyrazie, wyraz w zdaniu za pomocą siły artykulacyjnej, wysokości tonu lub iloczasu» Prawidłowo, błędnie, wyraźnie akcentować.… …   Słownik języka polskiego

• anachronicznie — 1. «błędnie pod względem oznaczenia czasu, chronologii» 2. «niezgodnie z duchem czasu; niewspółcześnie, staroświecko» Myśleć, wyglądać anachronicznie …   Słownik języka polskiego

• blednąć — ndk Vc, blednąćnę, blednąćniesz, blednąćnij, bladł (blednąćnął), bladła (bledła), bledli 1. «stawać się bladym lub bledszym niż poprzednio, tracić rumieńce, naturalną barwę twarzy» Blednąć ze strachu, ze złości. Bladł i czerwieniał na przemian. 2 …   Słownik języka polskiego

• fałszywie — fałszywieej 1. «niezgodnie z prawdą, kłamliwie; błędnie» Zeznawać, donosić fałszywie. Tłumaczyć, rozumieć coś fałszywie. 2. «obłudnie, nieszczerze» Uśmiechać się fałszywie. 3. «dysonansowo, nieczysto» Brzmieć fałszywie. Grać, śpiewać fałszywie …   Słownik języka polskiego

• interpretować — ndk IV, interpretowaćtuję, interpretowaćtujesz, interpretowaćtuj, interpretowaćował, interpretowaćowany 1. «wyjaśniać, tłumaczyć, komentować» Interpretować fakty, prawa przyrody, wydarzenia, zarządzenia. Błędnie interpretować czyjeś wystąpienie.… …   Słownik języka polskiego

• kobza — ż IV, CMs. kobzazie; lm D. kobz «ludowy instrument muzyczny o kilku strunach, typu lutni, rozpowszechniony obecnie na Ukrainie i w Rumunii, znany w dawnej Polsce; nazwą tą określa się błędnie dudy» ‹ukr. z tur.› …   Słownik języka polskiego