-
1 bimestris
-
2 bimēstris
bimēstris e, adj. [bi-+mensis], of two months: stipendium, L.: porcus, two months old, H.* * *bimestris, bimestre ADJtwo months old; of/lasting two months; occurring every two months -
3 bimestris
bimēstris (bimēnstris), e (bis u. mensis), zweimonatlich, a) v. leb. Wesen = zwei Monate alt, porcus, Hor. carm. 3, 17, 15 (wo Abl. -trī): porca, Ov. fast. 6, 158 (wo Abl. -tre). – b) v. Lebl. = zwei Monate dauernd, auf zwei Monate (ein paar) erteilt, spatium, Zeitraum von zwei M., Auson. grat. act. dict. Grat. (VIII) 7, 32. p. 23, 28 Schenkl: triticum, zwei Monate nach der Aussaat reifer, Plin. 18, 70: stella, zwei Monate denselben Stand behaltend, Plin. 2, 60: cura, Nazar. pan. 33, 6: stipendium, Liv. 9, 43, 6: consulatus, Planc. in Cic. ep. 10, 24, 6. Suet. Claud. 14, 1 u. Ner. 14. – / Die Schreibung bimēnstris oft in den besten Hdschrn.
-
4 bimestris
bimēstris (bimēnstris), e (bis u. mensis), zweimonatlich, a) v. leb. Wesen = zwei Monate alt, porcus, Hor. carm. 3, 17, 15 (wo Abl. -trī): porca, Ov. fast. 6, 158 (wo Abl. -tre). – b) v. Lebl. = zwei Monate dauernd, auf zwei Monate (ein paar) erteilt, spatium, Zeitraum von zwei M., Auson. grat. act. dict. Grat. (VIII) 7, 32. p. 23, 28 Schenkl: triticum, zwei Monate nach der Aussaat reifer, Plin. 18, 70: stella, zwei Monate denselben Stand behaltend, Plin. 2, 60: cura, Nazar. pan. 33, 6: stipendium, Liv. 9, 43, 6: consulatus, Planc. in Cic. ep. 10, 24, 6. Suet. Claud. 14, 1 u. Ner. 14. – ⇒ Die Schreibung bimēnstris oft in den besten Hdschrn.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bimestris
-
5 bimestris
bĭmestris, e (abl. regularly bimestri, Hor. C. 3, 17, 15; by poet. license, bimestre, Ov. F. 6, 158; cf. caelestis, perennis, etc.), adj. [bis-mensis], of two months ' duration, of two months (rare): consulatus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 7:stipendium,
Liv. 9, 43, 6:triticum,
which may be reaped two months after sowing, Plin. 18, 7, 12, § 70:porcus,
two months old, Hor. C. 3, 17, 15:porca,
Ov. F. 6, 158. -
6 bimenstris
bimēnstris, s. bimēstris.
-
7 bimenstris
bimēnstris, s. bimestris.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bimenstris
-
8 caelestia
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
9 Caelestis
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
10 caelestis
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
11 coelestis
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
12 cognominis
cognōmĭnis, e (abl. cognomine, v. the foll.; cf.: bimestris, coelestis al.), adj. [cognomen], like - named, of the same name (mostly poet. or in post-Aug. prose); with gen., dat., or absol.:duae germanae meretrices cognomines,
Plaut. Bacch. 1, 1, 5:cognomine Insubribus pago Haeduorum,
Liv. 5, 34, 9 Weissenb. ad loc.:flumen Absarrum cum castello cognomine,
Plin. 6, 4, 4, § 12:mox Asiacae cognomines flumini,
id. 4, 12, 26, § 82:eorum,
id. 6, 2, 2, § 5; Suet. Vit. 2:gaudet cognomine terrā,
Verg. A. 6, 383 Forbig. ad loc. (Rib. terrae); Suet. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 383:cognominem patriae suae Salamina constituit,
Vell. 1, 1, 1:sibi,
Suet. Oth. 1. -
13 decemmestris
dĕcem-mestris, e, adj. [mensis; cf.: bimestris, trimestris], of ten months: annus, Censorin. 11; 20.
См. также в других словарях:
Bimensis, bimestris — Bimensis, bimestris, lat., 2monatlich … Herders Conversations-Lexikon
bimestre — (Del lat. bimestris < bi, doble + mensis, mes.) ► sustantivo masculino 1 Período de dos meses. 2 Cantidad que se cobra o se paga cada dos meses. * * * bimestre (del lat. «bimestris») m. Periodo de dos meses. * * * bimestre. (Del lat.… … Enciclopedia Universal
bimestre — [ bimɛstr ] n. m. • 1831; lat. bimestris ♦ Didact. ou admin. Durée de deux mois. ● bimestre nom masculin Durée de deux mois, constituant une unité de tarification pour certains services (téléphone, électricité, etc.). bimestre n. m. Didac. Durée… … Encyclopédie Universelle
bimestriel — bimestriel, ielle [ bimɛstrijɛl ] adj. et n. m. • 1899; de bimestre ♦ Qui a lieu, qui paraît tous les deux mois. Publication bimestrielle. N. m. Un bimestriel. ● bimestriel, bimestrielle adjectif (latin bimestris, d après semestriel) Qui a lieu,… … Encyclopédie Universelle
bimestrielle — ● bimestriel, bimestrielle adjectif (latin bimestris, d après semestriel) Qui a lieu, qui paraît tous les deux mois. ● bimestriel, bimestrielle (difficultés) adjectif (latin bimestris, d après semestriel … Encyclopédie Universelle
Bimester — Bi|mẹs|ter 〈n. 13〉 Zeitraum von zwei Monaten [<lat. bimestris „zweimonatlich“] * * * Bi|mẹs|ter, das; s, [zu lat. bimestris = zweimonatig, zu: bi = zwei u. mens = Monat] (veraltet): Zeitraum von zwei Monaten … Universal-Lexikon
bimestru — BIMÉSTRU, bimestre, s.n. Interval de două luni. – Din fr. bimestre (lat. lit. bimestris). Trimis de paula, 20.08.2002. Sursa: DLRM biméstru s. n., art. biméstrul; pl. biméstre Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortogr … Dicționar Român
Bimestrial — Bi*mes tri*al, a. [L. bimestris; bis twice + mensis month.] Continuing two months. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
-mestre — ⇒ MESTRE, élém. formant Élém. tiré du lat. mestris, de mensis «mois», entrant dans la constr. de subst. masc.: quadrimestre. Durée de quatre mois. L année se divise en trois quadrimestres (LITTRÉ). Rem. À noter aussi qq. empr. au lat. a)… … Encyclopédie Universelle
bimestre — (bi mè str ) adj. De deux mois. ÉTYMOLOGIE Bimestris, de bi pour bis, et mensis, mois (voy. mois) … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ANNUS — quasi Annulus; namque in se convertitur annus: ab Aegyptiis draconis ore caudam retinentis hieroglyphicô fuit repraesentatus; Sacer Iovi, sicut Iunoni menses, Plut. Problem. Rom. c. 77. Habebat is initio unius tantum mensis spatium, quem quia ad… … Hofmann J. Lexicon universale