Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

bĕnĭfĭcus

  • 1 benificus

    bĕnĕfĭcus (better than bĕnĭfĭcus), a, um, adj. [bene-facio] ( comp. and sup. regularly formed, beneficentior, Sen. Ben. 1, 4, 5; 5, 9, 2:

    beneficentissimus,

    Cic. Lael. 14, 51; id. N. D. 2, 25, 64; ante-class. beneficissimus, Cato ap. Prisc. p. 603 P.), generous, liberal, beneficent, obliging, favorable (rare but class.):

    de Ptolemaeo rege optimo et beneficissimo, Cato, l. l.: beneficum esse oratione,

    Plaut. Ep. 1, 2, 14:

    ubi beneficus, si nemo alterius causā benigne facit?

    Cic. Leg. 1, 18, 49:

    in amicum,

    id. Off. 1, 14, 42; 1, 14, 44:

    sunt enim benefici generique hominum amici,

    id. Div. 2, 49, 102:

    beneficus, salutaris, mansuetus civis,

    id. Mil. 8, 20; id. Lael. 9, 31; cf. Gell. 17, 5, 4:

    actio,

    Sen. Ben. 2, 34, 5.—
    * Adv.: bĕnĕfĭcē, beneficently:

    facere,

    Gell. 17, 5, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > benificus

  • 2 beneficus

    beneficus (benificus), a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (benefacio), guttätig, wohltätig, gefällig, ubi enim beneficus, si nemo alterius causā benigne facit, Cic.: benefici liberalesque sumus, non ut exigamus gratiam, Cic.: homines benefici et benigni, Cic.: voluntate beneficā benevolentia movetur, Cic. – Compar. regelmäßig beneficentior, wie: beneficentior gratiorque adversus bene merentes fiam, Sen. – Superl. beneficentissimus (vorklass. beneficissimus), wie: liberalissimi sint et beneficentissimi, Cic.: Iuppiter optimus, id est beneficentissimus, Cic. – / Über die Schreibung benificus ( dagegen Vel. Long. (VII) 76, 12) vgl. Ritschl opusc. 2, 561.

    lateinisch-deutsches > beneficus

  • 3 beneficus

    bĕnĕfĭcus, a, um [bene + facio] bienfaisant, obligeant, disposé à rendre service, serviable.    - superl. beneficissimus Cato, Orat. frag. 10, 4 II forme benificus Vel. Gram. 7, 76, 12.    - Cic. Mur. 70 ; Mil. 20, etc.    - beneficentior, Sen. Ben. 1, 4, 5; 5, 9, 2.    - beneficentissimus, Cic. Nat. 2, 64 ; Lael. 51.    - beneficus in aliquem, Cic. Off. 1, 42: obligeant à l'égard de qqn.    - beneficus adversus aliquem, Sen. Ben, 1, 4, 5: obligeant à l'égard de qqn.    - voluntate benefica benevolentia movetur, Cic. Off. 2, 32: la seule volonté de rendre service entraîne le dévouement.
    * * *
    bĕnĕfĭcus, a, um [bene + facio] bienfaisant, obligeant, disposé à rendre service, serviable.    - superl. beneficissimus Cato, Orat. frag. 10, 4 II forme benificus Vel. Gram. 7, 76, 12.    - Cic. Mur. 70 ; Mil. 20, etc.    - beneficentior, Sen. Ben. 1, 4, 5; 5, 9, 2.    - beneficentissimus, Cic. Nat. 2, 64 ; Lael. 51.    - beneficus in aliquem, Cic. Off. 1, 42: obligeant à l'égard de qqn.    - beneficus adversus aliquem, Sen. Ben, 1, 4, 5: obligeant à l'égard de qqn.    - voluntate benefica benevolentia movetur, Cic. Off. 2, 32: la seule volonté de rendre service entraîne le dévouement.
    * * *
        Beneficus, pen. corr. Adiectiuum. Cic. Qui fait voulontiers plaisir et service.
    \
        Oratione beneficus. Plaut. Grand prometteur.

    Dictionarium latinogallicum > beneficus

  • 4 beneficus

    beneficus (benificus), a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (benefacio), guttätig, wohltätig, gefällig, ubi enim beneficus, si nemo alterius causā benigne facit, Cic.: benefici liberalesque sumus, non ut exigamus gratiam, Cic.: homines benefici et benigni, Cic.: voluntate beneficā benevolentia movetur, Cic. – Compar. regelmäßig beneficentior, wie: beneficentior gratiorque adversus bene merentes fiam, Sen. – Superl. beneficentissimus (vorklass. beneficissimus), wie: liberalissimi sint et beneficentissimi, Cic.: Iuppiter optimus, id est beneficentissimus, Cic. – Über die Schreibung benificus ( dagegen Vel. Long. (VII) 76, 12) vgl. Ritschl opusc. 2, 561.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > beneficus

  • 5 beneficus

    bĕnĕfĭcus (better than bĕnĭfĭcus), a, um, adj. [bene-facio] ( comp. and sup. regularly formed, beneficentior, Sen. Ben. 1, 4, 5; 5, 9, 2:

    beneficentissimus,

    Cic. Lael. 14, 51; id. N. D. 2, 25, 64; ante-class. beneficissimus, Cato ap. Prisc. p. 603 P.), generous, liberal, beneficent, obliging, favorable (rare but class.):

    de Ptolemaeo rege optimo et beneficissimo, Cato, l. l.: beneficum esse oratione,

    Plaut. Ep. 1, 2, 14:

    ubi beneficus, si nemo alterius causā benigne facit?

    Cic. Leg. 1, 18, 49:

    in amicum,

    id. Off. 1, 14, 42; 1, 14, 44:

    sunt enim benefici generique hominum amici,

    id. Div. 2, 49, 102:

    beneficus, salutaris, mansuetus civis,

    id. Mil. 8, 20; id. Lael. 9, 31; cf. Gell. 17, 5, 4:

    actio,

    Sen. Ben. 2, 34, 5.—
    * Adv.: bĕnĕfĭcē, beneficently:

    facere,

    Gell. 17, 5, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > beneficus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»