Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ağnâm

  • 1 ağnâm

    arapça اغنام koyunlar.

    Osmanlı Türkçesi Sözlüğü > ağnâm

  • 2 ağnam

    [آغنام]
    1. رمه
    2. مالیات

    Sözlük Azərbaycan Türkcəsi - Farsca > ağnam

  • 3 excutio

    ex-cutio, cussī, cussum, ere (ex u. quatio), I) heraus-, herab-, abschütteln, -stoßen, -schlagen, -werfen, A) im allg.: 1) eig.: ancoram e nave, Liv.: alci oculum, Plaut. u. Suet.: alci dentes advorsos omnes, Lucil.: pulverem digitis, abschnippen, Ov.: pulverem pedum od. de pedibus u. bl. exc. pulverem, den Staub von den F. schütteln, Eccl.: iugum, Plin. pan.: litteras in terram, Cic.: oculum, Suet.: baculis spicas, ausdreschen, Col.: equi vestigium excussum ungulā (von dem Hufe), Plin. – 2) übtr., abschütteln = gewaltsam entfernen, vertreiben, onus (Leibesfrucht), zu frühzeitig gebären, Ov.: febrem, Plin.: sitim, Sen.: verecundiam, ablegen, Sen.: metum de corde, verscheuchen, Ov.: alcis voces, jmds. Einsprache, Gegenrede absch. (= nicht weiter beachten), Cic. Phil. 2, 73. – B) insbes.: 1) entreißen, agnam ore lupi, Ov.: agnam avidi dentibus lupi, Ov.: poet., fundo moenia, die M. von Grund aus zerstören, Stat. – übtr., studia de manibus, Cic.: delicias, opinionem, Cic.: somnum, verscheuchen, Augustin.: Senecam, den S. den Händen der Jugend entreißen, den S. aus der Lektüre der Jugend verdrängen, Quint. 10, 1, 126. – 2) forttreiben, a) Geschosse = abschießen, abschleudern, tela, Tac.: glandem, Liv. – b) jmd. von einem Orte heraus-, (her)abwerfen, equus excussit equitem, Liv.: alqm curru, Verg. u. Curt.: curru excuti, Suet.: excussi a reda vel curriculo, Scrib. Larg.: excusso in carceribus aurigā, Plin. – c) fortjagen, -treiben, vertreiben, alqm patriā, Verg.: feras cubilibus, Plin. pan.: excuti cursu, (zur See) vom Kurs abkommen, verschlagen werden, Verg.: dah. se, sich fortmachen, sich fortpacken, Ter. Phorm. 586. – d) berauben, alqm sceptris, Ov.: navis excussa magistro, Verg. – 3) auspressen, sudorem, Nep.: alci lacrimas, Plaut. u. Ter. – übtr., risum, ein Lachen, ein Gelächter abnötigen, Hor. – 4) umstoßen, vernichten, übtr., foedus, Verg. Aen. 12, 158: mentis intentio morā excutitur (geht verloren), Quint. 10, 3, 20. – 5) somno excuti, aus dem Schlafe gestört od. gerissen werden, auffahren, Verg. u. Ov. – 6) heraus-, herabschütten, -gießen, -werfen, -stürzen, von sich lassen, procellae excusserunt imbrem, Curt.: excussi manibus radii, stürzten, fielen aus den usw., Verg. – prägn., exc. nasum, ausschneuzen, Pers. 1, 118: nares impulso subito spiritu, säubern, Quint. 11, 3, 80. – 7) ausspreiten, ausstrecken, brachia, Ov.: lacertum, Sen. u. Ov.: rudentes, auseinander rollen, Verg. – II) durch und durch-, heftig od. gewaltig hin u. her bewegen, A) übh.: caesariem, Ov.: comas, Quint.: pennas, Ov.: sese, sich schütteln, Plin. – B) insbes., ein Gewand ausschütteln, 1) um es vom Staube zu reinigen, vexatam solo vestem, Petron. 128, 4. – 2) um es zu durchsuchen = ein Gewand od. prägn. jmd. (der ein Gewand anhat) durchsuchen, untersuchen (weil das Durchsuchen bei den Römern durch Schütteln der Toga geschah), a) eig.: pallium, Plaut.: gremium, Petron.: non excutio te, Cic. – b) übtr., α) durchstöbern, freta Tartareosque sinus, Ov. fast. 5, 244: bibliothecas, Quint. 10, 1, 104: qui cotidie excutitur, der täglich durchstöbert (durchblättert) wird (v. Vergil), Sen. ep. 58, 5. – β) durchmustern, einzeln durchgehen, omne scriptorum genus, Quint. 1, 4, 4: omnes ubiquaque puellas, Ov. art. am. 2, 627: totum diem, Sen. de ira 3, 36, 2. – γ) prüfen, genau durchsehen, durchgehen (revidieren), rationes rerum publicarum, Plin. ep. 10, 18 (29), 3. – δ) genau untersuchen, gehörig prüfen, wohl erwägen, omnes eorum delicias, omnes ineptias, Cic.: verbum, Cic.: verum, Sen.: nostri monimenta laboris, Ov.: probationes, Plin. ep.: unum quemque eorum, ins Verhör nehmen, Cic.: te iudices emiserunt excussum et exhaustum, Cic.: illud excutiendum est, ut sciatur, quid sit carere, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, nisi quae delata essent, excusissem, valde dissimulatio mea suspecta esse potuisset, Curt.: illic quid aequum, hic quid aequius sit, excutitur, Quint. – unpers., in quo (iudicio) de iure triumphandi inter clarissimos personas et actum et excussum est (entschieden worden), Val. Max. 2, 8, 2. – dah. prägn., etw. ergründen = herauszubringen suchen, muliebris pectoris scientiam, Sen. exc. contr. 2, 5. p. 236, 23 K. – / Synkop. excussit = excusserit, Plaut. Bacch. 598.

    lateinisch-deutsches > excutio

  • 4 excutio

    ex-cutio, cussī, cussum, ere (ex u. quatio), I) heraus-, herab-, abschütteln, -stoßen, -schlagen, -werfen, A) im allg.: 1) eig.: ancoram e nave, Liv.: alci oculum, Plaut. u. Suet.: alci dentes advorsos omnes, Lucil.: pulverem digitis, abschnippen, Ov.: pulverem pedum od. de pedibus u. bl. exc. pulverem, den Staub von den F. schütteln, Eccl.: iugum, Plin. pan.: litteras in terram, Cic.: oculum, Suet.: baculis spicas, ausdreschen, Col.: equi vestigium excussum ungulā (von dem Hufe), Plin. – 2) übtr., abschütteln = gewaltsam entfernen, vertreiben, onus (Leibesfrucht), zu frühzeitig gebären, Ov.: febrem, Plin.: sitim, Sen.: verecundiam, ablegen, Sen.: metum de corde, verscheuchen, Ov.: alcis voces, jmds. Einsprache, Gegenrede absch. (= nicht weiter beachten), Cic. Phil. 2, 73. – B) insbes.: 1) entreißen, agnam ore lupi, Ov.: agnam avidi dentibus lupi, Ov.: poet., fundo moenia, die M. von Grund aus zerstören, Stat. – übtr., studia de manibus, Cic.: delicias, opinionem, Cic.: somnum, verscheuchen, Augustin.: Senecam, den S. den Händen der Jugend entreißen, den S. aus der Lektüre der Jugend verdrängen, Quint. 10, 1, 126. – 2) forttreiben, a) Geschosse = abschießen, abschleudern, tela, Tac.: glandem, Liv. – b) jmd. von einem Orte heraus-, (her)abwerfen, equus excussit equitem, Liv.: alqm curru, Verg. u. Curt.: curru excu-
    ————
    ti, Suet.: excussi a reda vel curriculo, Scrib. Larg.: excusso in carceribus aurigā, Plin. – c) fortjagen, -treiben, vertreiben, alqm patriā, Verg.: feras cubilibus, Plin. pan.: excuti cursu, (zur See) vom Kurs abkommen, verschlagen werden, Verg.: dah. se, sich fortmachen, sich fortpacken, Ter. Phorm. 586. – d) berauben, alqm sceptris, Ov.: navis excussa magistro, Verg. – 3) auspressen, sudorem, Nep.: alci lacrimas, Plaut. u. Ter. – übtr., risum, ein Lachen, ein Gelächter abnötigen, Hor. – 4) umstoßen, vernichten, übtr., foedus, Verg. Aen. 12, 158: mentis intentio morā excutitur (geht verloren), Quint. 10, 3, 20. – 5) somno excuti, aus dem Schlafe gestört od. gerissen werden, auffahren, Verg. u. Ov. – 6) heraus-, herabschütten, -gießen, -werfen, -stürzen, von sich lassen, procellae excusserunt imbrem, Curt.: excussi manibus radii, stürzten, fielen aus den usw., Verg. – prägn., exc. nasum, ausschneuzen, Pers. 1, 118: nares impulso subito spiritu, säubern, Quint. 11, 3, 80. – 7) ausspreiten, ausstrecken, brachia, Ov.: lacertum, Sen. u. Ov.: rudentes, auseinander rollen, Verg. – II) durch und durch-, heftig od. gewaltig hin u. her bewegen, A) übh.: caesariem, Ov.: comas, Quint.: pennas, Ov.: sese, sich schütteln, Plin. – B) insbes., ein Gewand ausschütteln, 1) um es vom Staube zu reinigen, vexatam solo vestem, Petron. 128, 4. – 2) um es zu durchsuchen = ein Gewand
    ————
    od. prägn. jmd. (der ein Gewand anhat) durchsuchen, untersuchen (weil das Durchsuchen bei den Römern durch Schütteln der Toga geschah), a) eig.: pallium, Plaut.: gremium, Petron.: non excutio te, Cic. – b) übtr., α) durchstöbern, freta Tartareosque sinus, Ov. fast. 5, 244: bibliothecas, Quint. 10, 1, 104: qui cotidie excutitur, der täglich durchstöbert (durchblättert) wird (v. Vergil), Sen. ep. 58, 5. – β) durchmustern, einzeln durchgehen, omne scriptorum genus, Quint. 1, 4, 4: omnes ubiquaque puellas, Ov. art. am. 2, 627: totum diem, Sen. de ira 3, 36, 2. – γ) prüfen, genau durchsehen, durchgehen (revidieren), rationes rerum publicarum, Plin. ep. 10, 18 (29), 3. – δ) genau untersuchen, gehörig prüfen, wohl erwägen, omnes eorum delicias, omnes ineptias, Cic.: verbum, Cic.: verum, Sen.: nostri monimenta laboris, Ov.: probationes, Plin. ep.: unum quemque eorum, ins Verhör nehmen, Cic.: te iudices emiserunt excussum et exhaustum, Cic.: illud excutiendum est, ut sciatur, quid sit carere, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, nisi quae delata essent, excusissem, valde dissimulatio mea suspecta esse potuisset, Curt.: illic quid aequum, hic quid aequius sit, excutitur, Quint. – unpers., in quo (iudicio) de iure triumphandi inter clarissimos personas et actum et excussum est (entschieden worden), Val. Max. 2, 8, 2. – dah. prägn., etw. ergründen = herauszubringen suchen,
    ————
    muliebris pectoris scientiam, Sen. exc. contr. 2, 5. p. 236, 23 K. – Synkop. excussit = excusserit, Plaut. Bacch. 598.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > excutio

  • 5 excutio

    ex-cutio, cussī, cussum, ere [ex + quatio ]
    1)
    а) отряхивать, стряхивать ( pulvĕrem digĭtis O)
    e. pulverem pedum и de pedibus Vlg, Ecclотряхнуть прах со своих ног
    б) сбрасывать ( equus excussit equitem L); свергать ( jugum PJ); швырять, бросать ( litteras in terram C); метать (glandem L; tela T); извергать, проливать ( imbrem QC)
    2) выбивать (oculum Pl, Su); сбивать (circulus de cupa excussus Pt); молотить ( baculis spicas Col)
    3) перен. прогонять, подавлять (metum de corde O; segnitiem Sen); отбрасывать ( verecundiam Sen)
    5) вырывать, исторгать (agnam ore lupi O; aliquid de manibus C)
    6) вызывать, вынуждать ( risum H)
    e. sudorem Nep — заставить вспотеть, бросить в пот
    e. alicui lacrimas Pl, Ter — исторгнуть у кого-л. слёзы
    7) выгонять, изгонять (aliquem patriā V; hostem oppidis Fl)
    e. aliquem somno V, O — нарушить чей-л. сон
    pass. excuti — быть унесённым ( cursu V)
    8) разрушать ( fundo moenia St); устранять, удалять, уничтожать (febrem PM; verborum jactationem C)
    e. sibi opinionem aliquam C — отказаться от какого-л. мнения
    e. somnum Oпрогнать сон
    e. aliquem aliquā re V, H, O — лишить кого-л. чего-л.
    9) встряхивать, трясти (vestem Pt; pallium Pl); обшарить, перерыть ( bibliothecas Q); обрыскать ( freta O)
    e. aliquem (sc. vestem alicujus) C — обыскать кого-л.
    10) перебирать, рассматривать, исследовать, разбирать (omne scriptorum genus Q; verbum C; delata QC); разъяснять ( causam alicujus rei Pt); допрашивать ( aliquem C)
    11) развёртывать ( rudentem V); простирать, выпрямлять, протягивать (lacertum Sen, O; brachia O)
    12) потрясать, качать, махать (caesariem, pennas O)

    Латинско-русский словарь > excutio

  • 6 ferio

    —, —, īre
    1)
    а) ударять, бить, толкать, колоть, поражать (f. frontem, adversarium, parietem aliquā re C)
    nec semper feriet quodcumque minabitur arcus погов. H — лук не всегда попадает в ту цель, которой грозил он
    f. pedibus aliquid Tib — топтать (разминать) что-л. ногами
    f. verba palato H — произносить слова, говорить
    f. carmina lyra Oбряцать на лире или сочинять стихи
    2) перерубать, рассекать ( retinacula stricto ferro V)
    f. mare V — грести, плыть по морю
    5) убивать ( hostem Sl); обезглавливать ( aliquem secūri C)
    6) обманывать (aliquem Pl, Prp)
    7) достигать, касаться (ferit aethera clamor V; sol radiis ferit cacumina O)
    f. sidera vertice Hкасаться головой звёзд (т. е. вознестись до небес)

    Латинско-русский словарь > ferio

  • 7 ferio

    ferio, īre (zu Wurzel *bher-, [in Stücke] schlagen, spalten, auch in forāre; vgl. griech. φάρω, ich spalte), vermittels eines Stoßes, Hiebes, Stiches, Schlages treffen = stoßen, hauen, stechen, schlagen, I) im allg.: 1) eig.: a) übh.: femur (an ben Sch.), Plaut.: f. frontem (an die St.), Cic.: caput (sich vor den K.), Cic. fr.: faciem (ins G.), Flor.: adversarium, Schläge austeilen an usw., Cic.: parietem, Cic.: caper cornu ferit, Verg.: alqm colapho, Nepot. epit.: alqm telo, Verg.: alqm bis pugione, Auct. b. Alex.: murum arietibus, Sall. – ferire mare, rudern, Verg.: ferire pede uvas, treten, Tibull.: ictu simili feriri, von einem ähnlichen Schlage getroffen werden (bildl.), Quint. – absol. = zuhauen, zustoßen, qui, ut ferirent, inclamavit, Liv.: contra ferire, Sall.: caesim, punctim f., Veget. mil. – b) etw. treffen = berühren, his spectris si oculi possent feriri, Cic.: ferit aethera clamor, Verg.: sol radiis ferit cacumina, Ov.: f. sidera vertice, die St. berühren, bis an die St. reichen, Hor.: montes, einschlagen in die B. (v. Blitz), Hor. – c) etw. treffen = auf etw. Eindruck machen, res feriunt aciem oculorum od. oculos, Lucr. – 2) übtr.: a) im allg., treffen, medium f., die Mittelstraße beobachten, Cic.: quo minus multa patent in eorum vita, quae fortuna feriat, des Schicksals Schlägen ausgesetzt sind, Cic. – b) jmd. (um etw.) prellen, alqm, Plaut. u. Prop.: alqm munere, Ter. – c) jmd. strafen, alqm condemnatione centum librarum auri, Cod. Iust. 11, 11, 1 extr. – II) prägn.: 1) schlagen = prägen, asses, Plin. 33, 44: u. so in der Bezeichnung eines Münztriumvirn, III. VIR. A. A. A. F. F. = triumvir auro argento aere flando feriundo, Corp. inscr. Lat. 12. p. 200. – 2) schlagend od. hauend töten, schlachten, erlegen, agnam, Hor.: porcum, Liv.: alqm securi, köpfen, Cic.: hostem, erschlagen, Sall.: leonem, Sall.: dah. meton., foedus, ein Bündnis machen (weil dabei eine Sau geschlachtet wurde), Cic. u.a. – 3) zerhauen, stricto retinacula ferro, Verg. Aen. 4, 580. – 4) einen Ton usw. anschlagen = hervorbringen, verba palato, Hor. sat. 2, 3, 274; vgl. sonat vox, ut feritur, Quint. 11, 3, 61. – /Perfektum u. Supinum von ferio werden gew. durch īcī, ictum u. percussī, percussum ergänzt, s. Varro LL. 9, 98; Diom. 380, 9; Prisc. 11, 19; doch findet sich ferii, Charis. 251, 24. Schol. Iuven. 8, 268: feristi, Mar. Mercat. subn. 6, 1. – Partiz. Fut., feriturus, Serv. Verg. Aen. 7, 498. Heges. 3, 18, 1. Maximin. 5, 97 (wo ferĭtura gemessen). Dracont. carm. 3, 101 (wo ferĭturus gemessen). – Synk. Imperf. feribant, Ov. fast. 4, 795: synk. Fut. feribo, Charis. 251, 25 (ohne Beleg). – Gedehntes archaist. Präs. ferinunt, Fest. 162 (b), 24.

    lateinisch-deutsches > ferio

  • 8 gesto

    gesto, āvi, ātum, āre (Intens. v. gero), I) tragen, mit od. bei sich führen, an sich tragen, a) übh.: saxa, arma, Curt.: pharetram, Verg.: diadema, Suet.: sceptrum, Verg.: vitulum per agros, Tibull.: signum rei publicae manu, Suet.: dorso onera, Curt.: capite coronam, Suet.: puerum in manibus, Ter.: caput in pilo, Cic.: gemmam digito, Plin.: cibos secum, Lact.: in utero (sc. partum), schwanger od. trächtig sein, Plin.: alqm in sinu, bildl., jmd. im Herzen tragen, Ter. adelph. 709: so auch alqm in oculis, gleichs. auf den Händen tragen, Ter. eun. 401 sq.: meum animum gestas, kennst meine Gesinnung, Plaut. merc. 572: pectoribus equorum suspensa capita, Liv.: non obtunsa adeo pectora, Verg. – b) etw. in einem Gefäß od. auf einem Trag- od. Fahrwerkzeug tragen, fahren, tragen od. fahren lassen, utribus aquam, Curt.: lecticā agnam, Hor.: navigio aurato sacerdotes, Curt. – Passiv, gestari, sich (vom Pferde, Wagen, in der Sänfte, zur Bewegung) tragen lassen, reiten, fahren, g. non vehiculo, sed equo, Plin. ep.: nunc gestemur, wollen uns (zu Pferde oder Wagen, in der Sänfte) Bewegung machen, Sen.: ebenso Aktiv gestare, sich tragen od. fahren lassen, Suet. Galb. 8, 1 u. Dom. 11, 1. – II) prägn.: 1) austragen, als Neuigkeit hinterbringen, crimina, Plaut. Pseud. 427: übtr. = verbreiten, verba, vitia, Sen. ep. 123, 8. – 2) herzu tragen, herbei-, zuschleppen, herbeischaffen, cibos et hortamina pugnantibus, Tac.: ex urbe atque Italia irritamenta gulae, Tac.

    lateinisch-deutsches > gesto

  • 9 ferio

    ferio, īre (zu Wurzel *bher-, [in Stücke] schlagen, spalten, auch in forāre; vgl. griech. φάρω, ich spalte), vermittels eines Stoßes, Hiebes, Stiches, Schlages treffen = stoßen, hauen, stechen, schlagen, I) im allg.: 1) eig.: a) übh.: femur (an ben Sch.), Plaut.: f. frontem (an die St.), Cic.: caput (sich vor den K.), Cic. fr.: faciem (ins G.), Flor.: adversarium, Schläge austeilen an usw., Cic.: parietem, Cic.: caper cornu ferit, Verg.: alqm colapho, Nepot. epit.: alqm telo, Verg.: alqm bis pugione, Auct. b. Alex.: murum arietibus, Sall. – ferire mare, rudern, Verg.: ferire pede uvas, treten, Tibull.: ictu simili feriri, von einem ähnlichen Schlage getroffen werden (bildl.), Quint. – absol. = zuhauen, zustoßen, qui, ut ferirent, inclamavit, Liv.: contra ferire, Sall.: caesim, punctim f., Veget. mil. – b) etw. treffen = berühren, his spectris si oculi possent feriri, Cic.: ferit aethera clamor, Verg.: sol radiis ferit cacumina, Ov.: f. sidera vertice, die St. berühren, bis an die St. reichen, Hor.: montes, einschlagen in die B. (v. Blitz), Hor. – c) etw. treffen = auf etw. Eindruck machen, res feriunt aciem oculorum od. oculos, Lucr. – 2) übtr.: a) im allg., treffen, medium f., die Mittelstraße beobachten, Cic.: quo minus multa patent in eorum vita, quae fortuna feriat, des Schicksals Schlägen ausgesetzt sind, Cic. – b) jmd. (um etw.) prellen, alqm, Plaut. u.
    ————
    Prop.: alqm munere, Ter. – c) jmd. strafen, alqm condemnatione centum librarum auri, Cod. Iust. 11, 11, 1 extr. – II) prägn.: 1) schlagen = prägen, asses, Plin. 33, 44: u. so in der Bezeichnung eines Münztriumvirn, III. VIR. A. A. A. F. F. = triumvir auro argento aere flando feriundo, Corp. inscr. Lat. 12. p. 200. – 2) schlagend od. hauend töten, schlachten, erlegen, agnam, Hor.: porcum, Liv.: alqm securi, köpfen, Cic.: hostem, erschlagen, Sall.: leonem, Sall.: dah. meton., foedus, ein Bündnis machen (weil dabei eine Sau geschlachtet wurde), Cic. u.a. – 3) zerhauen, stricto retinacula ferro, Verg. Aen. 4, 580. – 4) einen Ton usw. anschlagen = hervorbringen, verba palato, Hor. sat. 2, 3, 274; vgl. sonat vox, ut feritur, Quint. 11, 3, 61. Perfektum u. Supinum von ferio werden gew. durch īcī, ictum u. percussī, percussum ergänzt, s. Varro LL. 9, 98; Diom. 380, 9; Prisc. 11, 19; doch findet sich ferii, Charis. 251, 24. Schol. Iuven. 8, 268: feristi, Mar. Mercat. subn. 6, 1. – Partiz. Fut., feriturus, Serv. Verg. Aen. 7, 498. Heges. 3, 18, 1. Maximin. 5, 97 (wo ferĭtura gemessen). Dracont. carm. 3, 101 (wo ferĭturus gemessen). – Synk. Imperf. feribant, Ov. fast. 4, 795: synk. Fut. feribo, Charis. 251, 25 (ohne Beleg). – Gedehntes archaist. Präs. ferinunt, Fest. 162 (b), 24.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ferio

  • 10 gesto

    gesto, āvi, ātum, āre (Intens. v. gero), I) tragen, mit od. bei sich führen, an sich tragen, a) übh.: saxa, arma, Curt.: pharetram, Verg.: diadema, Suet.: sceptrum, Verg.: vitulum per agros, Tibull.: signum rei publicae manu, Suet.: dorso onera, Curt.: capite coronam, Suet.: puerum in manibus, Ter.: caput in pilo, Cic.: gemmam digito, Plin.: cibos secum, Lact.: in utero (sc. partum), schwanger od. trächtig sein, Plin.: alqm in sinu, bildl., jmd. im Herzen tragen, Ter. adelph. 709: so auch alqm in oculis, gleichs. auf den Händen tragen, Ter. eun. 401 sq.: meum animum gestas, kennst meine Gesinnung, Plaut. merc. 572: pectoribus equorum suspensa capita, Liv.: non obtunsa adeo pectora, Verg. – b) etw. in einem Gefäß od. auf einem Trag- od. Fahrwerkzeug tragen, fahren, tragen od. fahren lassen, utribus aquam, Curt.: lecticā agnam, Hor.: navigio aurato sacerdotes, Curt. – Passiv, gestari, sich (vom Pferde, Wagen, in der Sänfte, zur Bewegung) tragen lassen, reiten, fahren, g. non vehiculo, sed equo, Plin. ep.: nunc gestemur, wollen uns (zu Pferde oder Wagen, in der Sänfte) Bewegung machen, Sen.: ebenso Aktiv gestare, sich tragen od. fahren lassen, Suet. Galb. 8, 1 u. Dom. 11, 1. – II) prägn.: 1) austragen, als Neuigkeit hinterbringen, crimina, Plaut. Pseud. 427: übtr. = verbreiten, verba, vitia, Sen. ep. 123, 8. – 2) herzu-
    ————
    tragen, herbei-, zuschleppen, herbeischaffen, cibos et hortamina pugnantibus, Tac.: ex urbe atque Italia irritamenta gulae, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gesto

  • 11 caedō

        caedō cecīdī, caesus, ere    [2 SAC-, SEC-], to cut, hew, cut down, fell, cut off, cut to pieces: arbores: robur, O.: silvas, Cs.: murus latius quam caederetur ruebat, L.: lapis caedendus: securibus vina (frozen), V.: comam (vitis), Tb.: caesis montis fodisse medullis, Ct. — Prov.: ut vineta egomet caedam mea, i. e. attack my own interests, H. — To strike upon, knock at, beat, strike, cudgel: ianuam saxis: verberibus te, T.: virgis ad necem caedi: flagellis Ad mortem caesus, H.: nudatos virgis, L.: servum sub furcā, L.: caesae pectora palmis, i. e. beating, O.: in iudicio testibus caeditur, i. e. is pressed.—Of men, to strike mortally, kill, murder: illi dies, quo Ti. Gracchus est caesus: caeso Argo, O.—Poet., of blood: caeso sparsuros sanguine flammam, shed, V. — Of battle, to slay, slaughter, cut to pieces, vanquish, destroy: exercitus caesus fususque: infra arcem caesi captique multi, L.: passim obvii caedebantur, Cu.: ingentem cecidit Antiochum, H.: placare ventos virgine caesā, V.—Of animals, to slaughter (esp. for sacrifice): greges armentorum: boves, O.: deorum mentis caesis hostiis placare: victimas, L.: binas bidentis, V.: Tempestatibus agnam, V. — Fig.: pignus caedere (in law), to declare the forfeiture of a security, confiscate a pledge: non tibi illa sunt caedenda: dum sermones caedimus, chop words, chat, T.: Caedimur, cudgel one another (with compliments), H.
    * * *
    I
    caedere, caecidi, caesus V TRANS
    chop, hew, cut out/down/to pieces; strike, smite, murder; slaughter; sodomize
    II
    caedere, cecidi, caesus V TRANS
    chop, hew, cut out/down/to pieces; strike, smite, murder; slaughter; sodomize

    Latin-English dictionary > caedō

  • 12 dī-vellō

        dī-vellō vellī, volsus or vulsus, ere,    to tear apart, rend asunder, tear in pieces, separate violently, tear: res a naturā copulatas errore: corpus, V.: mordicus agnam, H.: nodos manibus, untie, V.: divulsa remis Unda, O.—To tear away, wrench off, wrest, tear, separate, remove: ab eis membra: liberos a parentum complexu, S.: dulci amplexu divelli, V.: ramum trunco, O.—Fig., to tear apart, destroy, sunder, distract: commoda civium: rem divolsam conglutinare: amorem querimoniis, H.: divellor dolore.—To remove, part, sever, estrange: Me (a te), H.: ab eo divelli: sapientiam a voluptate.

    Latin-English dictionary > dī-vellō

  • 13 feriō

        feriō —, —, īre    [2 FER-], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit: velut si re verā feriant, H.: cornu ferit ille, butts, V.: alqm: parietem: murum arietibus, batter, S.: calce feritur aselli, O.: mare, V.: frontem, beat the brow, i. e. be provoked: Sublimi sidera vertice, hit, touch, H.: his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.: feriuntque summos Fulmina montes, H.. tabulae laterum feriuntur ab undis, O.: Sole radiis feriente cacumina, O.: ferit aethera clamor, V.— To kill by striking, give a death-blow, slay, kill: hostem: (eum) securi, behead: telo orantem multa, V.: te (maritum), H.: leonem, S<*> Frigore te, i. e. cut you dead, H.— To slaughter, offer, sacrifice: agnam, H.: porcum, L. (old form.).—With foedus, to make a compact, covenant, enter into a treaty (because a sacrifice was offered to confirm a covenant): is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat: amorum turpissimorum foedera ferire, form illicit connections: lungit opes foedusque ferit, V.—Fig., to strike, reach, affect, impress: multa in vitā, quae fortuna feriat: verba palato, coin, H.: binis aut ternis ferire verbis, make a hit.—To cozen, cheat, gull, trick (colloq.): Geta Ferietur alio munere, T.
    * * *
    I
    feriare, feriavi, feriatus V
    rest from work/labor; keep/celebrate holiday; be idle; abstain from
    II
    ferire, -, - V
    hit, strike; strike a bargain; kill, slay

    Latin-English dictionary > feriō

  • 14 lectīca

        lectīca ae, f    [2 lectus], a litter, sedan, portable couch, palanquin, sofa, lounge: octophoros: lecticā gestare agnam, H.: lecticā introferri, L.: facit somnum clausā lectica fenestrā, Iu.— Sing collect.: densissima, a throng of litters, Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > lectīca

  • 15 mordicus

        mordicus adv.    [mordeo], by biting, with bites, with the teeth: premere capita: auriculam fortasse abstulisset, would have bitten off: divellere agnam, H.—Fig.: rem tenere, hold fast.
    * * *
    by biting, with the teeth; tenaciously

    Latin-English dictionary > mordicus

  • 16 agnus

    agnus, i, m. ( gen. plur. agnūm, Porc. Licin. ap. Gell. 19, 9, 13) [cf. amnos, which [p. 74] Benfey connects with oïs = Sanscr. avis; Lith. ávinas = sheep], a lamb, usually for sacrifice: TERTIA. SPOLIA. IANO. QVIRINO. AGNOM. MAREM. CAEDITO, from an ancient law (of Numa?), in Fest. s. v. opima, p. 190: IVNONI. CRINIBVS. DEMISSIS. AGNAM. FEMINAM. CAEDITO., from a law of Numa in Gell. 4, 33, and Fest. s. v. pellices, p. 121:

    jam ego te hic agnum faciam et medium distruncabo,

    Plaut. Truc. 2, 7, 54; Varr. R. R. 2, 2, 4 al.:

    agnus absque maculā,

    Vulg. Exod. 12, 5:

    agnos immaculatos,

    ib. Lev. 14, 10:

    villa abundat porco, haedo, agno,

    Cic. Sen. 16, 56; id. Div. 2, 11, 39; Ov. M. 7, 320; Hor. C. 3, 18, 13:

    ara avet immolato Spargier agno,

    id. ib. 4, 11, 8 al.—Prov.: Agnum lupo eripere velle, to wish to rescue a lamb from a wolf, i. e. to wish what is impossible, Plaut. Poen. 3, 5, 31.—Eccl. Lat., of Christ:

    quasi agni immaculati Christi,

    Vulg. 1 Pet. 1, 19:

    Ecce Agnus Dei,

    ib. Joan. 1, 29:

    ceciderunt coram Agno,

    ib. Apoc. 5, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > agnus

  • 17 depello

    dē-pello, pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive out, drive away, remove, expel; to drive, thrust, or cast down (class. and very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    demoveri et depelli de loco,

    Cic. Caecin. 17, 49; cf.:

    anseres de Falerno,

    id. Phil. 5, 11:

    eum de provincia,

    Nep. Cat. 2:

    aquam de agro,

    Cato R. R. 155:

    ab aris et focis ferrum flammamque,

    Cic. Sest. 42; cf.:

    tantam molem a cervicibus nostris,

    id. Cat. 3, 7, 17:

    jugum a civibus,

    id. Rep. 2, 25:

    vincula a singulis vobis,

    Liv. 6, 18 med. al.:

    non equitem dorso, non frenum depulit ore,

    Hor. Ep. 1, 10, 38:

    qui recta via depulsus est,

    Quint. 2, 17, 29; cf.:

    recto cursu,

    Hor. S. 2, 5, 78:

    aliquem urbe,

    to banish, Tac. A. 3, 24; cf.:

    aliquem Italia,

    id. ib. 14, 50; 16, [p. 549] 33:

    nubila caelo,

    Tib. 1, 2, 49:

    ignem classibus,

    Verg. A. 5, 727; cf. ib. 9, 78, and 109:

    tela,

    Cic. Quint. 2, 8; cf.:

    nobis aerata tela,

    Tib. 1, 10, 25;

    and ictus alicui,

    Val. Fl. 6, 652:

    stellas Aurora,

    Ov. M. 7, 100; cf.:

    noctem Aurorae lumina,

    id. ib. 7, 835:

    cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,

    Cic. Fin. 1, 11, 37; cf.:

    frigus duramque famem,

    Hor. S. 1, 2, 6:

    morbum,

    Cic. Fam. 7, 26 fin.; Caes. B. G. 6, 17; cf.:

    pestem augurio,

    Verg. A. 9, 328:

    mortem fratri,

    Ov. H. 14, 130 et saep.:

    quo (sc. Mantuam) solemus ovium teneros depellere fetus,

    to drive down, Verg. E. 1, 22: cognoscere, corpora se spatio depellere paulum, push or repel one another, Lucr. 2, 219 Munro ad loc. (Lachm. ex conj. decellere).—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to drive away, expel, dislodge an enemy from his position:

    defensores vallo munitionibusque,

    Caes. B. G. 3, 25; so,

    hostem loco,

    id. ib. 7, 49; id. B. C. 3, 52:

    terrā,

    Nep. Alcib. 8, 3:

    totā Siciliā,

    id. Timol. 2:

    inde vi depelli,

    Sall. J. 58, 3; cf. Front. Strat. 2, 5, 17:

    praesidia ex his regionibus,

    Nep. Paus. 2:

    praesidium facile,

    Front. Strat. 1, 10, 3 et saep.—
    b.
    Transf. beyond the milit. sphere, to thrust out, remove from a situation:

    afflicti jam et depulsi loco,

    Cic. Rep. 1, 44; cf.:

    iterum ab eodem (sc. Themistocle) gradu depulsus est,

    driven from his position, Nep. Them. 5.—
    2.
    Econom. t. t., a matre, a mamma, or absol., to remove from the breast, to wean, Varr. R. R. 2, 2, 17; 2, 4, 16; Col. 7, 6, 8; Verg. E. 3, 82; 7, 15; id. G. 3, 187.—Of human beings, Suet. Tib. 44. —
    II.
    Trop., to deter, divert, dissuade from:

    aliquem de suscepta causa propositaque sententia,

    Cic. Lig. 9; id. Fam. 1, 7, 7;

    for which, aliquem sententiā,

    id. Tusc. 2, 6, 16; Liv. 23, 8:

    aliquem de spe conatuque,

    Cic. Cat. 2, 7, § 14;

    for which, aliquem spe,

    Liv. 31, 25, 11; 41, 23, 13:

    te ex illa crudeli actione meo consilio esse depulsum, Cic. Rab. perd. 5, 17: Caesar ab superioribus consiliis depulsus,

    Caes. B. C. 3, 73; cf.:

    a qua re depulsus,

    Nep. Dat. 7, 3; and:

    judicem a veritate,

    Quint. 5 prooem. §

    1 et saep.: nec tuis depellor dictis quin rumori serviam,

    to be deterred, Plaut. Trin. 3, 2, 14; cf.:

    Vibidiam depellere nequivit, quin, etc.,

    to prevent, hinder, Tac. A. 11, 34.—
    2.
    With things as objects, to remove, turn away, divert:

    servitutem depellere civitati,

    Cic. post Red. in Sen. 8, 19 fin.; cf.:

    alicui turpitudinem,

    id. Tusc. 3, 32, 77:

    morte voluntaria turpitudinem,

    id. Prov. Cons. 3, 6:

    duobus hujus urbis terroribus depulsis,

    id. Rep. 1, 47, 71:

    pericula amici,

    id. Cluent. 6, 17:

    multam praedibus ipsique T. Mario,

    id. Fam. 5, 20, 4: mortem fratri. Ov. H. 14, 130:

    omnes molestias,

    id. ib. 2, 16:

    auditiones falsas,

    Tac. A. 4, 11:

    curas vino,

    Tib. 1, 5, 37:

    ostenta a semet in capita procerum,

    Suet. Ner. 36 et saep.: quae nequeat ratio depellere dictis. to deny, Lucr. 3, 322.—
    3.
    Absol.:

    dis depellentibus (i. e. averruncantibus) agnam Percute,

    Pers. 5, 167; cf. depulsor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > depello

  • 18 divello

    dī-vello, velli (Ov. M. 11, 38;

    but divulsi,

    Sen. Hippol. 1173), vulsum, 3, v. a.
    I.
    To rend asunder, to tear in pieces, to separate violently, to tear (class.; cf.: findo, scindo, dirimo, segrego, secerno).
    A.
    Lit.:

    res a natura copulatas audebit divellere,

    Cic. Off. 3, 18 fin.:

    corpus, et undis spargere,

    Verg. A. 4, 600; so,

    corpus,

    Ov. M. 4, 112:

    agnam,

    Hor. S. 1, 8, 27; cf.:

    suos artus lacero morsu,

    Ov. M. 8, 878:

    membra,

    id. Tr. 3, 9, 27; id. M. 13, 865 et saep.:

    magnos montes manibus,

    i. e. to cleave, Lucr. 1, 202; cf.:

    mediam partem quercus (with discidere),

    Gell. 15, 16, 3:

    nodos manibus,

    to untie, Verg. A. 2, 220:

    paenulam sentibus,

    Suet. Ner. 48:

    nubem,

    Lucr. 6, 203; cf.:

    moenia mundi,

    id. 6, 122.—
    B.
    Trop., to tear violently apart, remove, destroy, sunder:

    commoda civium,

    Cic. Off. 2, 23, 82:

    rem dissolutam divulsamque conglutinare,

    id. de Or. 1, 41, 188; cf. id. ib. 3, 6, 24:

    affinitas divelli nullo modo poterat,

    to be dissolved, destroyed, id. Quint. 6, 25; cf.

    amicitiam,

    Sen. Ep. 6; and:

    amorem querimoniis,

    Hor. C. 1, 13, 19:

    somnos (cura),

    id. Ep. 1, 10, 18:

    distineor et divellor dolore,

    am distracted, Cic. Planc. 33, 79.—
    II.
    (Like distraho, II.) To tear away, separate, remove from something (class.).
    A.
    Lit.:

    membra divellere ac distrahere,

    Cic. Sull. 20 fin.:

    aliquem ab aliquo,

    id. Cat. 2, 10, 22; id. Mil. 36:

    liberos a parentum complexu,

    Sall. C. 51, 9;

    for which: aliquem dulci amplexu,

    Verg. A. 8, 568; cf.:

    Damalin adultero,

    Hor. C. 1, 36, 19:

    nec me umquam Gyas (sc. a te),

    id. ib. 2, 17, 15.—
    B.
    Trop.:

    sapientiam, temperantiam, a voluptate divellere ac distrahere,

    Cic. Fin. 1, 16, 50. —So of persons, to draw away from one in feeling, to estrange:

    qui a me mei servatorem capitis divellat ac distrahat,

    Cic. Planc. 42, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > divello

  • 19 ferio

    fĕrĭo, īre (archaic FERINVNT for feriunt; acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162, 24 Müll.; part. fut. feriturus, Serv. Verg. A. 7, 498. The perf. forms are supplied by percutio, v. Varr. L. L. 9, 55, § 98 Müll.), 4, v. a. [perh. Sanscr. dhūr-, injure, destroy; Lat. ferus, ferox; Gr. thêr; Aeol. phêr; cf. Gr. thourios, impetuous, thorein, to leap; and Lat. furere, furia, etc.], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit (class.; syn.: icio, percutio, verbero, vapulo, pulso, tundo, pavio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    fores,

    to knock, Plaut. Men. 1, 2, 63; cf.

    parietem,

    Cic. Cael. 24, 59:

    murum arietibus,

    to batter, shake, Sall. J. 76, 6:

    pugiles adversarium,

    Cic. Tusc. 2, 23 fin.: jacere telum, voluntatis est;

    ferire quem nolueris, fortunae,

    to strike, id. Top. 17, 64:

    partem corporis sibi,

    Lucr. 2, 441:

    frontem,

    Cic. Att. 1, 1, 1:

    femur,

    Quint. 11, 3, 123:

    pectora solito plangore,

    Ov. M. 4, 554; cf.:

    calce feritur aselli,

    id. F. 3, 755: uvas pede (rusticus), to stamp or tread, Tib. 2, 5, 85:

    feriri a serpente,

    to be stung, Plin. 29, 4, 22, § 71; cf. Ov. Ib. 481:

    cetera (venenata animalia) singulos feriunt,

    id. ib. 23:

    tabulam malleo,

    Cels. 6, 7 fin.: stricto ferit retinacula ferro, cuts to pieces (shortly before:

    incidere funes),

    Verg. A. 4, 580: certatim socii feriunt mare et aequora verrunt, strike, lash (in rowing), id. ib. 3, 290: ut frontem ferias, that you may beat your brow, i. e. be provoked, Cic. Att. 1, 1, 1.— Poet.:

    sublimi feriam sidera vertice,

    hit, touch, Hor. C. 1, 1, 36; cf. in the foll. 2.— Absol.:

    pugno ferire vel calce,

    Quint. 2, 8, 13; cf. Hor. S. 2, 7, 99:

    occursare capro, cornu ferit ille, caveto,

    pushes, butts, Verg. E. 9, 25.—
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects:

    principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant,

    strike, touch, Lucr. 6, 923:

    oculos (corpora, simulacra),

    id. 4, 217; 257:

    oculorum acies (res),

    id. 4, 691:

    speciem colore (res),

    id. 4, 243; cf.:

    his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.,

    Cic. Fam. 15, 16, 2:

    feriuntque summos fulmina montes,

    Hor. C. 2, 10, 11:

    nec semper feriet, quodcumque minabitur, arous,

    id. A. P. 350; cf.:

    si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae,

    id. C. 3, 3, 8:

    nec levius tabulae laterum feriuntur ab undis, Quam, etc.,

    Ov. Tr. 2, 47.— Poet.: ferientia terram corpora, smiting (in falling), Luc. 4, 786:

    sole fere radiis foriente cacumina primis,

    hitting, touching, Ov. M. 7, 804:

    palla imos ferit alba pedes,

    touches, reaches to, Val. Fl. 1, 385:

    ferit aethera clamor,

    Verg. A. 5, 140:

    feriat dum maesta remotas Fama procul terras,

    extends to, Luc. 5, 774.—
    B.
    In partic.
    1.
    To kill by striking, to give a deathblow, to slay, kill: hostem, Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51 (Ann. v. 284 ed. Vahl.); Sall. C. 7, 6; 60, 4; id. J. 85, 33; cf.:

    aliquem securi feriri,

    to be beheaded, Cic. Verr. 2, 1, 30, § 75:

    aliquem telo trabali,

    Verg. A. 12, 295:

    retiarium (mirmillo),

    Quint. 6, 3, 61:

    te (maritum),

    Hor. C. 3, 11, 43:

    leonem atque alias feras primus aut in primis ferire,

    Sall. J. 6, 1:

    aprum,

    Ov. M. 3, 715.—
    b.
    Of the animals for sacrifice, to kill, slaughter; and hence, to offer, sacrifice:

    nos humilem feriemus agnam,

    Hor. C. 2, 17, 32:

    vaccam Proserpinae,

    Verg. A. 6, 251; cf. the form of oath in making a compact (when a swine was sacrificed): SI PRIOR DEFEXIT [p. 737] (populus Romanus) PVBLICO CONSILIO DOLO MALO, TV ILLO DIE IVPPITER, POPVLVM ROMANVM SIC FERITO, VT EGO HVNC PORCVM HIC HODIE FERIAM:

    TANTOQVE MAGIS FERITO, QVANTO MAGIS POTES POLLESQVE,

    Liv. 1, 24, 8:

    Quid aut sponsoribus in foedere opus esset aut obsidibus, ubi precatione res transigitur? per quem populum fiat, quo minus legibus dictis stetur, ut eum ita Juppiter feriat, quemadmodum a Fetialibus porcus feriatur,

    id. 9, 5, 3. (Cf. also:

    Jovis ante aram Stabant et caesā jungebant foedera porcă,

    Verg. A. 8, 641).— Hence,
    2.
    Transf., foedus ferire, to make a compact, covenant, or treaty (in Hebrew in precisely the same manner,): accipe daque fidem, foedusque feri bene firmum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 33 ed. Vahl.):

    is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat,

    Cic. Rab. Post. 3, 6:

    videret ut satis honestum foedus feriretur,

    id. Inv. 2, 30, 92:

    amorum turpissimorum foedera ferire,

    to form illicit connections, id. Cael. 14, 34:

    Tarchon jungit opes foedusque ferit,

    Verg. A. 10, 154 al. —
    3.
    Of money, to strike, stamp, coin:

    asses sextantario pondere,

    Plin. 33, 3, 13, § 44. Thus the designation of a triumvir monetalis is III. VIR. A. A. A. F. F., i. e. Triumvir auro argento aeri flando feriundo, Inscr. Orell. 569.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    quae faciliora sunt philosophis, quo minus multa patent in eorum vita, quae fortuna feriat,

    reaches, affects, Cic. Off. 1, 21, 73:

    accidit, ut ictu simili (i. e. morte propinqui) ferirer,

    was struck with a similar blow, Quint. 6 praef. §

    3: verba palato,

    to bring out, utter, speak, Hor. S. 2, 3, 274; cf.:

    sonat vox, ut feritur,

    Quint. 11, 3, 61:

    feriunt animum (sententiae),

    id. 12, 10, 48:

    ut omnis sensus in fine sermonis feriat aurem,

    id. 8, 5, 13; cf. id. 9, 3, 4.— Absol.:

    binis aut ternis ferire verbis,

    Cic. Or. 67, 226:

    videtur Chrysippus medium ferire voluisse,

    i. e. to avoid extremes, id. Fat. 17, 39.—
    B.
    In partic., to cozen, cheat, gull, trick (mostly in vulg. lang.;

    not in Cic.): ubi illa pendentem ferit, jam amplius orat,

    Plaut. Trin. 2, 1, 19; Ter. Ph. 1, 1, 13:

    cum ferit astutos comica moecha Getas,

    Prop. 4 (5), 5, 44:

    austeros arte ferire viros,

    id. 3, 3 (4, 2), 50.—
    C.
    To punish, inflict punishment: aliquem condemnatione centum librarum auri, Cod. 11, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ferio

  • 20 gesto

    gesto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [gero].
    I.
    Act., to bear, to carry, to have; to wear, wield (mostly poet. and in postAug. prose; for fero, porto, gero, habeo).
    A.
    Lit.:

    quae olim parva gestavit crepundia,

    Plaut. Rud. 4, 4, 36:

    quae nisi fecissem, frustra Telamone creatus Gestasset laeva taurorum tergora septem (i. e. scutum),

    Ov. M. 13, 347:

    clavos trabales et cuneos manu ahena (Necessitas),

    Hor. C. 1, 35, 19:

    gemmam digito,

    Plin. 2, 63, 63, § 158:

    coronam lauream capite,

    Suet. Tib. 69; cf. Ov. M. 2, 366:

    ferrum et scopulos gestare in corde,

    id. ib. 7, 33:

    non obtunsa adeo gestamus pectora,

    Verg. A. 1, 567; cf.:

    neque jam livida gestat armis Brachia,

    Hor. C. 1, 8, 10:

    mercem sine fucis,

    id. S. 1, 2, 83:

    quem ego puerum tantillum in manibus gestavi meis,

    Ter. Ad. 4, 2, 24: post cervicibus fractis caput abscidit, idque affixum gestari jussit in pilo, * Cic. Phil. 11, 2, 5; cf. Vell. 2, 27, 3:

    agnam lecticā,

    Hor. S. 2, 3, 214:

    dorso, sicut jumenta, onera gestare,

    Curt. 4, 2; cf.:

    arma umeris,

    Liv. 27, 48, 16:

    in umeris,

    Vulg. Isa. 46, 7:

    suum in pectore testem,

    Juv. 13, 198:

    cur in hoc digito gestaretur annulus,

    Macr. Sat. 7, 13, 11:

    lorum in collo pro bullae decore,

    id. ib. 1, 6, 13.— Absol.:

    (elephantos) decem annis gestare in utero vulgus existimat,

    to go with young, Plin. 8, 10, 10, § 28:

    ex urbe atque Italia irritamenta gulae gestabantur,

    Tac. H. 2, 62; cf. Sen. Q. N. 5 fin.
    2.
    In partic., gestari, to be carried about (in a litter, carriage, boat, etc.), to take the air, to ride, drive, sail, etc., for pleasure:

    nunc exerceamur, nunc gestemur, nunc prandeamus,

    Sen. Ep. 122 med.; cf. Mart. 12, 17, 3:

    gestatus bijugis Regulus esset equis,

    id. 1, 13, 8:

    porticus in qua gestetur dominus,

    Juv. 7, 179:

    equus gestandi gratia commodatum,

    for the sake of a ride, Gai. Inst. 3, 196; cf. in the foll. II.—
    B.
    Trop.:

    hicine non gestandus in sinu est?

    i. e. to be dearly loved, Ter. Ad. 4, 5, 75:

    tu quidem Meum animum gestas: scis, quid acturus siem,

    know my wish, Plaut. Merc. 3, 3, 11; cf.:

    rex te ergo in oculis... gestare,

    Ter. Eun. 3, 1, 11.—
    2.
    In partic., to carry about, to report, blab, tell:

    homines qui gestant quique auscultant crimina,

    Plaut. Ps. 1, 5, 12:

    pessimum genus hominum videbatur, qui verba gestarent: sunt qui vitia gestant,

    Sen. Ep. 123.—
    II.
    Neutr., like veho, in the signif. of I. A. 2., to be carried out, to ride, drive, sail, etc., to take the air (very rare):

    simul gestanti, conspecto delatore ejus, Vis, inquit, etc.,

    Suet. Dom. 11:

    ne ad gestandum quidem umquam aliter iter ingressus, quam ut, etc.,

    id. Galb. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > gesto

См. также в других словарях:

  • Agnam — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Agnam peut désigner plusieurs localités de la région de Matam au Sénégal dont: Agnam Goly Agnam Civol Agnam Lidoubé Agnam Thiodaye Catégorie : Homonymie …   Wikipédia en Français

  • ağnam — is., esk., Ar. aġnām Sayım vergisi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • Agnam Civol — Administration Pays  Senegal !Sénégal …   Wikipédia en Français

  • Agnam Lidoube — Agnam Lidoubé Agnam Lidoubé Pays  Sénégal Région …   Wikipédia en Français

  • Agnam-Goly — Agnam Goly …   Deutsch Wikipedia

  • Agnam Lidoubé — Administration Pays  Senegal !Sénégal …   Wikipédia en Français

  • Agnam-Goly — 15° 59′ 36″ N 13° 39′ 45″ W / 15.9933, 13.6624 …   Wikipédia en Français

  • Agnam-Goly — Infobox Settlement official name =PAGENAME native name = imagesize = 300px image caption = image map caption = pushpin pushpin label position =bottom pushpin mapsize = 300 pushpin map caption =Location in Senegal subdivision type = Country… …   Wikipedia

  • Agnam Thiodaye — 15°38′N 13°17′W / 15.633, 13.283 …   Wikipédia en Français

  • agnam — s. agna ; …   Germanisches Wörterbuch

  • ağnâm — (A.) [ مﺎﻨﻏا ] koyunlar …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»