Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

auspĭcor

  • 1 auspicor

    auspĭcor, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] observer le vol, le chant ou l'appétit des oiseaux pour la connaissance de l'avenir, prendre les auspices avant de commencer qqch. [st2]2 [-] entreprendre sous des auspices favorables; inaugurer, commencer.
    * * *
    auspĭcor, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] observer le vol, le chant ou l'appétit des oiseaux pour la connaissance de l'avenir, prendre les auspices avant de commencer qqch. [st2]2 [-] entreprendre sous des auspices favorables; inaugurer, commencer.
    * * *
        Auspicor, pen. corr. auspicaris, auspicari. Cic. Regarder et contempler les oiseauls, pour par leur maniere de voler ou crier, entendre et deviner les choses futures.
    \
        Auspicari. Plin. Commencer.

    Dictionarium latinogallicum > auspicor

  • 2 auspicor

    auspĭcor, ātus, 1, v. dep. [from auspex, as auguror from augur], to take the auspices.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (Gracchus) cum pomerium transiret, auspicari esset oblitus,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    tripudio auspicari,

    id. Div. 1, 35, 77; 2, 36, 77:

    Fabio auspicanti aves non addixere,

    Liv. 27, 16, 15; 4, 6, 3; 6, 41, 5 sq. al.—
    B.
    Esp., aliquid or absol., also with inf., to make a beginning, for the sake of a good omen, to begin, enter upon (first freq. after the Aug. per.):

    ipsis Kal. Januariis auspicandi causā omne genus operis instaurant,

    Col. 11, 2, 98:

    auspicandi gratiā tribunal ingredi,

    Tac. A. 4, 36:

    non auspicandi causā, sed studendi,

    Plin. Ep. 3, 5, 8:

    auspicatus est et jurisdictionem,

    Suet. Ner. 7:

    auspicabar in Virginem (aquam) desilire,

    Sen. Ep. 83, 5.—
    II.
    In gen., to begin, enter upon a thing:

    auspicari culturarum officia,

    Col. 11, 2, 3; 3, 1, 1:

    homo a suppliciis vitam auspicatur,

    Plin. 7, prooem. §

    3: militiam,

    Suet. Aug. 38:

    cantare,

    id. Ner. 22.— Trop.:

    senatorium per militiam auspicantes gradum,

    attaining, receiving it through military services, Sen. Ep. 47, 10.
    a.
    Act. access. form auspĭco, āre, to take the auspices:

    praetor advenit, auspicat auspicium prosperum,

    Naev. 4, 2 (Non. p 468, 28):

    (magistratus) publicae [rei] cum auspicant, Caecil. ap. Non. l. l. (Com. Rel. p. 66 Rib.): auspicetis: cras est communis dies, Atta, ib. (Com. Rel. p. 161 Rib.): Non hodie isti rei auspicavi,

    Plaut. Rud. 3, 4, 12:

    mustelam,

    to receive, accept as an augury, id. Stich. 3, 2, 46:

    super aliquā re,

    Gell. 3, 2. —
    b.
    Pass.
    (α).
    Abl. absol.: auspĭcātō, after taking the auspices:

    Romulus non solum auspicato urbem condidisse, sed ipse etiam optimus augur fuisse traditur,

    Cic. Div. 1, 2, 3:

    Nihil fere quondam majoris rei nisi auspicato ne privatim quidem gerebatur,

    id. ib. 1, 16, 28:

    qui et consul rogari et augur et auspicato,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Div. 2, 36, 72; 2, 36, 77:

    plebeius magistratus nullus auspicato creatur,

    Liv. 6, 41, 5 sq.; 5, 38; 1, 36;

    28, 28: Hunc (senatum) auspicato a parente et conditore urbis nostrae institutum,

    Tac. H. 1, 84; 3, 72 al.—
    (β).
    auspĭcātus, a, um, part., consecrated by auguries:

    auspicato in loco,

    Cic. Rab. Perd. 4:

    non auspicatos contudit impetus Nostros,

    Hor. C. 3, 6, 10:

    auspicata comitia,

    Liv. 26, 2, 2 al. —
    (γ).
    Acc. to auspicor, II., begun:

    in bello male auspicato,

    Just. 4, 5. —
    (δ).
    auspĭcātus, a, um, as P. a., fortunate, favorable, lucky, prosperous, auspicious:

    cum Liviam auspicatis rei publicae ominibus duxisset uxorem,

    Vell. 2, 79, 2.— Comp.:

    Venus auspicatior,

    Cat. 45, 26:

    arbor,

    Plin. 13, 22, 38, § 118.— Sup.:

    auspicatissimum exordium,

    Quint. 10, 1, 85; Plin. Ep. 10, 28, 2:

    initium,

    Tac. G. 11.— Adv.: auspĭcātō, under a good omen, auspiciously:

    ut ingrediare auspicato,

    at a for tunate moment, in a lucky hour, Plaut. Pers. 4, 4, 57:

    Haud auspicato huc me appuli,

    Ter. And. 4, 5, 12:

    qui auspicato a Chelidone surrexisset,

    Cic. Verr. 1, 40, 144.— Comp. auspicatius:

    auspicatius mutare nomen,

    Plin. 3, 11, 16, § 105:

    gigni,

    id. 7, 9, 7, § 47.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicor

  • 3 auspicor

    auspicor, ātus sum, ārī (auspex), Auspizien halten, Vogelschau anstellen, I) eig.: auspicari oblitus est, Cic.: tripudio ausp., Cic.: Fabio auspicanti aves non addixere, Liv.: mos et ritus auspicandi, Gell. – II) übtr.: A) zur guten Vorbedeutung mit etw. den Anfang machen, -etw. anfangen, -beginnen, auspicandi gratiā tribunal ingressus, Tac.: lucubrare Vulcanalibus incipiebat, non auspicandi causā, sed studendi, Plin. ep.: mit Acc., ausp. iurisdictionem, Suet.: m. Infin., anno novo dicere aliquid ausp., das neue Jahr mit einem Spruche einweihen, Sen. – B) übh. mit etw. den Anfang machen, etw. anfangen, beginnen (vgl. Benecke Iustin. 38, 1, 1), et ingenium et adulescentiam praeclaro opere ausp., Val. Max.: senatorium per militiam gradum, ihn durch den Kriegsdienst einleiten, durch diesen zu ihm gelangen, Sen.: eum militiae gradum sub patre tuo, Vell.: vitam a suppliciis, Plin.: caedes civium ab Alcibiade, Iustin.: ab Idibus Ianuariis culturarum officia, Col.: v. Lebl., ab Emodis montibus auspicatur India, Solin. – m. bl. Acc., militiam, Suet. – m. Infin., in Virginem desilire, Sen. ep.: ingredi famam, Tac.: cantare, Suet. – / Archaist. ōspicor, Claud. Quadr. ann. 8. fr. 71 ( bei Diom. 383, 10). – auspicato u. auspicatus, s. bes.

    lateinisch-deutsches > auspicor

  • 4 auspicor

    auspicor, ātus sum, ārī (auspex), Auspizien halten, Vogelschau anstellen, I) eig.: auspicari oblitus est, Cic.: tripudio ausp., Cic.: Fabio auspicanti aves non addixere, Liv.: mos et ritus auspicandi, Gell. – II) übtr.: A) zur guten Vorbedeutung mit etw. den Anfang machen, -etw. anfangen, -beginnen, auspicandi gratiā tribunal ingressus, Tac.: lucubrare Vulcanalibus incipiebat, non auspicandi causā, sed studendi, Plin. ep.: mit Acc., ausp. iurisdictionem, Suet.: m. Infin., anno novo dicere aliquid ausp., das neue Jahr mit einem Spruche einweihen, Sen. – B) übh. mit etw. den Anfang machen, etw. anfangen, beginnen (vgl. Benecke Iustin. 38, 1, 1), et ingenium et adulescentiam praeclaro opere ausp., Val. Max.: senatorium per militiam gradum, ihn durch den Kriegsdienst einleiten, durch diesen zu ihm gelangen, Sen.: eum militiae gradum sub patre tuo, Vell.: vitam a suppliciis, Plin.: caedes civium ab Alcibiade, Iustin.: ab Idibus Ianuariis culturarum officia, Col.: v. Lebl., ab Emodis montibus auspicatur India, Solin. – m. bl. Acc., militiam, Suet. – m. Infin., in Virginem desilire, Sen. ep.: ingredi famam, Tac.: cantare, Suet. – Archaist. ōspicor, Claud. Quadr. ann. 8. fr. 71 ( bei Diom. 383, 10). – auspicato u. auspicatus, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auspicor

  • 5 auspicor

        auspicor ātus, ārī, dep.    [auspex], to take the auspices: tripudio: auspicari posse, L.: auspicandi gratiā, Ta.; see also auspicato.
    * * *
    auspicari, auspicatus sum V DEP
    take auspices; seek omens; begin with auspices, make ceremonial start; portend

    Latin-English dictionary > auspicor

  • 6 auspicor

    ātus sum, ārī depon. [ auspex ]
    Fabio auspicanti aves non addixerunt L — когда Фабий совершил ауспиции, птицы не дали благоприятных предзнаменований
    auspicandi causa PJ — для почина, для доброго начала
    ingrĕdi famam a. aliquā re T — положить начало своей известности чём-л.
    cantare a. Suзапеть
    a. gradum senatopium per militiam Sen — достигнуть сенаторского звания, начав с военной службы

    Латинско-русский словарь > auspicor

  • 7 auspicatus

    [st1]1 [-] auspĭcātus, a, um: part. passé de auspicor. - [abcl][b]a - qui a inauguré, qui a commencé. - [abcl]b - sens passif, consacré par les auspices, inauguré, commencé. - [abcl]c - de bon augure, heureux, favorable, propice.[/b]    - urbs auspicatissima: ville florissante.    - voir auspicato. [st1]2 [-] auspĭcātŭs, ūs, m.: action de prendre les augures, auspice.
    * * *
    [st1]1 [-] auspĭcātus, a, um: part. passé de auspicor. - [abcl][b]a - qui a inauguré, qui a commencé. - [abcl]b - sens passif, consacré par les auspices, inauguré, commencé. - [abcl]c - de bon augure, heureux, favorable, propice.[/b]    - urbs auspicatissima: ville florissante.    - voir auspicato. [st1]2 [-] auspĭcātŭs, ūs, m.: action de prendre les augures, auspice.
    * * *
        Auspicatus, pen. prod. Participium. Qui est faict aprés avoir consideré le vol ou cri des oiseauls.
    \
        Auspicatus, Nomen ex participio. Quintil. Evreux, Portant bon eur.

    Dictionarium latinogallicum > auspicatus

  • 8 auspicatus

    1.
    auspĭcātus, a, um, Part. and P. a., v. auspicor.
    2.
    auspĭcātus, ūs, m. [auspicor], the taking of auspices, augury:

    Pici in auspicatu magni,

    Plin. 10, 18, 20, § 40 (on Cic. Rep. 2, 29, 51, v. Moser).

    Lewis & Short latin dictionary > auspicatus

  • 9 auspicatus

    I 1. auspicātus, a, um
    (part. pf. к auspico и auspicor) торжественно открытый или начатый после совершения ауспиций, освящённый ( bellum male auspicatum Just)
    2. adj.
    благоприятный, счастливый, многообещающий (auspicatissimum exordium Q)
    II auspicātus, ūs m. [ auspico ]
    наблюдение примет, гадание (см. auspex) PM

    Латинско-русский словарь > auspicatus

  • 10 auspico

    āvī, ātum, āre [ auspex ]
    1) заниматься птицегаданием, совершать ауспиции (alicui rei Pl, alicujus rei gratiā, super aliquā re AG)
    2) предвещать, пророчить ( lacrimas Ap)

    Латинско-русский словарь > auspico

  • 11 auspicabilis

    auspicābilis, e (auspicor), von günstiger Vorbedeutung, Arnob. 4, 7 u.a.

    lateinisch-deutsches > auspicabilis

  • 12 ospicor

    ōspicor, s. auspicor /.

    lateinisch-deutsches > ospicor

  • 13 auspicabilis

    auspicābilis, e (auspicor), von günstiger Vorbedeutung, Arnob. 4, 7 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auspicabilis

  • 14 ospicor

    ōspicor, s. auspicor .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ospicor

  • 15 auspicātus

        auspicātus adj. with comp. and sup.    [P. of auspicor], inaugurated, consecrated by auspices: locus: impetūs Nostros, H.: comitia, L.—Fortunate, favorable, auspicious: Venus auspicatior: auspicatissimum initium, Ta.
    * * *
    I
    auspicata -um, auspicatior -or -us, auspicatissimus -a -um ADJ
    consecrated/approved by auguries, hollowed; auspicious/fortunate/lucky/happy
    II
    augury, taking of auspices

    Latin-English dictionary > auspicātus

  • 16 auguror

    augŭror, ātus. 1, v. dep. (class. for the ante-class. and poet. act. augnro, āre, v. infra) [augur].
    I.
    To perform the services or fill the office of an augur, to take auguries, observs and interpret omens, to augur, prophesy, predict (hence with the acc. of that which is prophesied):

    Calchas ex passerum numero belli Trojani annos auguratus est,

    Cic. Div 1, 33, 72; so id. ib. 1, 15, 27; id. Fam. 6, 6:

    avis quasdam rerum augurandarum causa esse natas putamus,

    id. N D. 2, 64, 160; Suet. Oth 7 fin.; id. Gram. 1:

    in quo (scypho) augurari solet,

    Vulg. Gen. 44, 5:

    augurandi scientia,

    ib. ib. 44, 15; ib. Lev. 19, 26.—Transf from the sphere of religion,
    II.
    Ingen, to predict, forebode, foretell; or of the internal sense (cf. augurium, II. A.), to surmise, conjecture, suppose:

    Theramenes Critiae, cui venenum praebiberat, mortem est auguratus,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    ex nomine istins, quid in provinciā facturus esset, perridicule homines augurabantur,

    id. Verr. 2, 2, 6:

    in Persis augurantur et divinant Magi,

    id. Div. 1, 41, 90: Recte auguraris de me nihil a me abesse longius crudelitate, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A:

    futurae pugnae fortunam ipso cantu augurantur,

    Tac. G. 3 al.:

    quantum ego opinione auguror,

    Cic. Mur. 31, 65:

    quantum auguror coniectura,

    id. de Or. 1, 21. 95; so,

    mente aliquid, Curt 10, 5, 13: Hac ego contentus auguror esse deos,

    Ov. P. 3, 4, 80:

    erant, qui Vespasianum et arma Orientis augurarentur,

    Tac. H. 1, 50:

    Macedones iter jaciendo operi monstrāsse eam (beiuam) augurabantur,

    Curt. 4, 4, 5.
    The act.
    subordinate form auguro, āre (by Plin. ap. Serv. ad Verg A. 7, 273, erroneously distinguished from this in signif.).
    1.
    (Acc. to I.) Sacerdotes salutem populi auguranto, Cic. Leg. 2, 8.— Trop.: oculis investigans astute augura, look carefully around you like an augur, Plant. Cist. 4, 2, 26.— Pass.: res, locus auguratur, is consecrated by auguries: certaeque res augurantur, Lucius Caesar ap. Prisc. p. 791 P.:

    in Rostris, in illo augurato templo ac loco,

    Cic. Vatin. 10; so Liv. 8, 5: augurato ( abl. absol.), after taking auguries (cf. auspicato under auspicor fin.):

    sicut Romulus augurato in urbe condenda regnum adeptus est,

    Liv. 1, 18; Suet. Aug. 7 fin. dub. Roth.—
    2.
    (Acc. to II.) Hoc conjecturā auguro, Enn. ap. Non. p. 469, 8 (Trag. v. 327 Vahl.); so Pac. ap. Non. l. l.; Att. ib.;

    Cic. Rep. Fragm. ib. (p. 431 Moser): praesentit animus et augurat quodam modo, quae futura sit suavitas, id. Ep. ad Caiv. ib. (IV. 2, p. 467 Orell.): si quid veri mens augurat,

    Verg. A. 7, 273:

    quis non prima repellat Monstra deum longosque sibi mon auguret annos?

    Val. Fl. 3, 356.

    Lewis & Short latin dictionary > auguror

  • 17 auspicabilis

    auspĭcābĭlis, e, adj. [auspicor], of favorable omen, auspicious (post-class.), Arn. 4, p. 131; 7, 3, 237.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicabilis

  • 18 auspicato

    auspĭcātō, v. auspicor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicato

  • 19 auspicium

    I.
    A.. Lit.:

    auspicia avium,

    Plin. 7, 56, 57, § 203 (as if overlooking the origin of auspicium): praetor auspicat auspicium prosperum, Naev. ap. Non. p. 468, 28: Dant (Romulus et Remus) operam simul auspicio augurioque etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 81 sq. Vahl.:

    pullarium in auspicium mittit,

    Liv. 10, 40, 2:

    ab auspicio bono proficisci, of marriage,

    Cat. 45, 19 Ellis (cf. auspex, II. A. 2.) et saep.; cf.

    the class. passages,

    Cic. Div. 1, 47 sq.; 2, 34 sq.; Liv. 6, 41, 4 sq.—So auspicium habere, to have the right of taking auspices (which, in the performance of civil duties, was possessed by all magistrates, but, in time of war, only by the commander - in - chief):

    omnes magistratus auspicium judiciumque habento,

    Cic. Leg. 3, 3, 10:

    quod nemo plebeius auspicia haberet,

    Liv. 4, 6, 2.—Of the commander - in - chief:

    expugnatum oppidumst Imperio atque auspicio mei eri Amphitruonis,

    Plaut. Am. 1, 1, 37:

    Ut gesserit rem publicam ductu, imperio, auspicio suo,

    id. ib. 1, 1, 41;

    2, 2, 25: qui ductu auspicioque ejus res prospere gesserant,

    Liv. 5, 46, 6; 8, 31, 1; 10, 7, 7; 41, 28, 1 al.;

    21, 40, 3: recepta signa ductu Germanici, auspiciis Tiberii,

    Tac. A. 2, 41:

    Septentrionalis oceanus navigatus est auspiciis divi Augusti,

    Plin. 2, 67, 67, § 167:

    alia ductu meo, alia imperio auspicioque perdomui,

    Curt. 6, 3, 2:

    domuit partim ductu partim auspiciis suis Cantabriam, etc.,

    Suet. Aug. 21 Ruhnk.—And so absol.:

    vates rege vatis habenas, Auspicio felix totus ut annus eat (sc. tuo),

    Ov. F. 1, 26 Merk.—Hence for the chief command, guidance:

    tuis auspiciis totum confecta duella per orbem,

    Hor. Ep. 2, 1, 254 Schmid:

    Illius auspiciis obsessae moenia pacem Victa petent Mutinae,

    Ov. M. 15, 822.—And, in gen., right, power, inclination, will:

    Me si fata meis paterentur ducere vitam Auspiciis et sponte meā componere curas, etc.,

    Verg. A. 4, 341:

    Communem hunc ergo populum paribusque regamus Auspiciis,

    id. ib. 4, 103 (aequali potestate, Serv.).—
    B.
    Transf., in gen., a sign, omen, a divine premonition or token:

    Liquido exeo auspicio foras, Avi sinistrā,

    Plaut. Ep. 2, 2, 2; so id. Ps. 2, 4, 72:

    optimum,

    id. Stich. 3, 2, 6: dicere ausus est optimis auspiciis ea geri, Cic. Sen. 4, 11:

    quae contra rem publicam ferrentur, contra auspicia ferri,

    id. ib.:

    melius,

    Plaut. Men. 5, 9, 88:

    vanum,

    Prop. 1, 3, 28:

    infaustum,

    Verg. A. 11, 347:

    felix,

    Just. 1, 10 al. —So, auspicium facere, of things which give signs, tokens, omens:

    augurium haec (mustela) facit,

    Plaut. Stich. 3, 2, 10:

    cur aliis a laevā, aliis a dexterā datum est avibus, ut ratum auspicium facere possint?

    Cic. Div. 2, 38, 80:

    circa summum culmen hominis auspicium fecisse,

    Liv. 1, 34, 9.— Poet.: cui (diviti) si vitiosa libido Fecerit auspicium, gave him a token (viz. for changing), urged him to a new decision, Hor, Ep. 1, 1, 86.—
    II.
    Trop., = initium, a beginning (cf. auspicor, II., and auspex, II. B.):

    auspicia belli a parricidio incipientes,

    Just. 26, 2, 2:

    auspicia regni a parricidio coepit,

    id. 27, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicium

  • 20 auspico

    auspĭco, āre, v. auspicor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > auspico

См. также в других словарях:

  • ՀԱՒԱԴԷՏ — (դիտի, տաց.) NBH 2 0071 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 13c գ. οἱωνοσκόπος augur, auspex. կամ բայիւ ὁρνιθοσκοπέω ex inspectis avibus auguror, auspicor. (գրի վրիպակաւ եւ հաւագէտ.) Դիտօղ զհաւս, զթռիչս եւ զկեր նոցա՝ առ ʼի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»