Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ausculto

  • 1 ausculto

    ausculto, āvi, ātum, 1, v. freq. [perh. a union of two roots, that of audio, auris ausis, and of the Sanscr. çru = to hear; v. Bopp, Gloss. p. 396 b.], to hear any person or thing with attention, to listen to, give ear to, akroasthai (cf. audio init.; in the anteclass. per. freq., but not in Lucr.; in the class. per. rare).
    I.
    In gen.: Ita est cupidus orationis, ut conducat qui auscultet, Cato ap. Gell. 1, 15, 9:

    ausculto atque animum adverto sedulo,

    Plaut. Stich. 4, 1, 40:

    In rem quod sit praevortaris quam re advorsā animo auscultes,

    id. Ps. 1, 3, 8; id. Trin. 3, 3, 50; id. Truc. 2, 4, 46:

    nimis eum ausculto libens,

    id. Poen. 4, 2, 19; id. Aul. 3, 5, 22:

    Ausculta paucis, nisi molestumst,

    Ter. Ad. 5, 3, 20; id. And. 3, 3, 4 and 5:

    jam scies: Ausculta,

    id. Phorm. 5, 8 (9), 7: illos ausculto lubens, Afran. ap Non. p. 246, 15: Nec populum auscultare, * Cat. 67, 39:

    sermonem,

    Vulg. Gen. 4, 23:

    verba,

    ib. Tob. 9, 1: aures diligenter auscultabunt, ib. Isa, 32, 3.—
    II.
    Esp
    A.
    To listen to something believingly, to give credit to, etc.
    a.
    With acc.:

    crimina,

    Plaut. Ps. 1, 5, 12.—
    b.
    With dat. of pers.:

    cui auscultabant,

    gave heed, Vulg. Act. 8, 10.—
    B.
    To listen in secret to something, to overhear:

    quid habeat sermonis, auscultabo,

    Plaut. Poen. 4, 1, 6:

    omnia ego istaec auscultavi ab ostio,

    id. Merc. 2, 4, 9.—
    C.
    Of servants, to attend or wait at the door, as in Gr. hupakouein:

    ad fores auscultato atque serva has aedīs,

    Plaut. Truc. 1, 2, 1: jam dudum ausculto et cupiens tibi dicere servus Pauca, reformido, * Hor. S. 2, 7, 1 Heind.—
    D.
    Alicui or absol., to hear obediently, to obey, heed (cf. audio):

    hi auscultare dicuntur, qui auditis parent,

    Varr. L. L. 6, § 83 Müll.:

    auscultare est obsequi: audire ignoti quod imperant soleo, non auscultare,

    Non. p. 246, 9 sq.: magis audiendum quam auscultandum censeo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131:

    Age nunc vincito me auscultato filio,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 14:

    Qui mi auscultabunt,

    id. As. 1, 1, 50; id. Curc. 2, 1, 8; id. Most. 3, 1, 58; 3, 1, 99; id. Mil. 2, 6, 16; id. Ps. 1, 5, 38; id. Poen. 1, 1, 69; 1, 2, 98; id. Rud. 2, 6, 56; 3, 3, 32; id. Stich. 1, 2, 89:

    seni auscultare,

    Ter. And. 1, 3, 4:

    vin tu homini stulto mi auscultare?

    id. Heaut. 3, 3, 24; id. Ad. 3, 3, 66; 5, 8, 12: mihi ausculta: vide, ne tibi desis, * Cic. Rosc. Am. 36, 104.—With acc.: nisi me [p. 209] auscultas, Plaut. Trin. 3, 2, 36 (we should perhaps here, in accordance with the general idiom, read mi; so Ritschl).—In pass. impers.: De. Ad portum ne bitas, dico jam tibi. Ch. Auscultabitur, you shall be obeyed, it shall be done, Plaut. Merc. 2, 3, 127.
    It is difficult to believe, in the verse of Afranius, videt ludos, hinc auscultavi procul, that auscultare is equivalent to videre, spectare, acc.
    to Non. p. 246, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > ausculto

  • 2 ausculto

    ausculto, āvī, ātum, āre (auris), I) bei etw. mit Aufmerksamkeit zuhören, etw. aufmerksam anhören (griech. ἀκροασθαι, s. Brix Plaut. trin. 662), ausculto atque animum adverto sedulo, Plaut.: ausculta, ut scias, Plaut.: iam scies; ausculta, Ter. – m. Dat., vin tu huic seni auscultare? Ter. adelph. 906. – m. Acc., ego hunc ausculto lubens, Plaut. aul. 496: populum, Catull. 67, 39. – II) insbes.: A) einer Sache sein Ohr leihen = etw. anhören u. ihm Glauben beimessen, crimina, Plaut. Pseud. 427. – B) auf etw. horchen, lauschen, etw. erhorchen, erlauschen, quid habeat sermonis, auscultabo, Plaut.: omnia ab ostio, Plaut. – im guten Sinne, v. Diener, an der Tür aufpassen, aufwarten (griech. υπακούειν), ad fores auscultato, ne quis adventor gravior abeat quam adveniat, Plaut.: iam dudum ausculto, Hor. – C) auf jmd. hören, jmdm. Gehör geben, Folge leisten, gehorchen (s. Brix Plaut. trin. 662), auscultare disce, Pompon. com. fr.: magis audiendum quam auscultandum censeo, Pacuv. fr.: auditis, non auscultatis, Cato fr. – m. Dat., auscultato filio, Plaut.: mihi ausculta, nate, Enn. fr.: mihi ausculta; vide ne tibi desis, Cic. Rosc. Am. 104. – Im Passiv unpers., auscultabitur, es soll gehorcht werden, es soll geschehen, Plaut. merc. 465. – / vulg. Nbf. opsculto, wov. opscultat, Corp. inscr. Lat. 4, 2360. Vgl. Bücheler Rhein. Mus. 27, 141.

    lateinisch-deutsches > ausculto

  • 3 ausculto

    ausculto, āvī, ātum, āre (auris), I) bei etw. mit Aufmerksamkeit zuhören, etw. aufmerksam anhören (griech. ἀκροασθαι, s. Brix Plaut. trin. 662), ausculto atque animum adverto sedulo, Plaut.: ausculta, ut scias, Plaut.: iam scies; ausculta, Ter. – m. Dat., vin tu huic seni auscultare? Ter. adelph. 906. – m. Acc., ego hunc ausculto lubens, Plaut. aul. 496: populum, Catull. 67, 39. – II) insbes.: A) einer Sache sein Ohr leihen = etw. anhören u. ihm Glauben beimessen, crimina, Plaut. Pseud. 427. – B) auf etw. horchen, lauschen, etw. erhorchen, erlauschen, quid habeat sermonis, auscultabo, Plaut.: omnia ab ostio, Plaut. – im guten Sinne, v. Diener, an der Tür aufpassen, aufwarten (griech. υπακούειν), ad fores auscultato, ne quis adventor gravior abeat quam adveniat, Plaut.: iam dudum ausculto, Hor. – C) auf jmd. hören, jmdm. Gehör geben, Folge leisten, gehorchen (s. Brix Plaut. trin. 662), auscultare disce, Pompon. com. fr.: magis audiendum quam auscultandum censeo, Pacuv. fr.: auditis, non auscultatis, Cato fr. – m. Dat., auscultato filio, Plaut.: mihi ausculta, nate, Enn. fr.: mihi ausculta; vide ne tibi desis, Cic. Rosc. Am. 104. – Im Passiv unpers., auscultabitur, es soll gehorcht werden, es soll geschehen, Plaut. merc. 465. – vulg. Nbf. opsculto, wov. opscultat, Corp. inscr. Lat. 4, 2360. Vgl. Bücheler Rhein. Mus. 27,
    ————
    141.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ausculto

  • 4 ausculto

    ausculto, āre, āvi, ātum    - tr. et intr. avec dat. - écouter avec attention, écouter en cachette, épier; obéir, ajouter foi à.    - ad fores auscultare: écouter à la porte, veiller à la porte.    - alicui auscultare: prêter l'oreille à qqn.
    * * *
    ausculto, āre, āvi, ātum    - tr. et intr. avec dat. - écouter avec attention, écouter en cachette, épier; obéir, ajouter foi à.    - ad fores auscultare: écouter à la porte, veiller à la porte.    - alicui auscultare: prêter l'oreille à qqn.
    * * *
        Ausculto, auscultas, auscultare. Terent. Escouter, Oreiller, Estre aux escoutes.
    \
        Auscultare ab ostio. Plaut. Escouter de l'huis.
    \
        Ausculta paucis. Terent. Escoute un mot.
    \
        Auscultare aliquem. Plaut. L'ouir.
    \
        Auscultare, cum datiuo, Obeir. Plaut. Qui mihi auscultabunt, facient obsequelam.
    \
        Auscultabitur, Impersonale. Plaut. On obeira.

    Dictionarium latinogallicum > ausculto

  • 5 ausculto

    ausculto ausculto, avi, atum, are выслушивать

    Латинско-русский словарь > ausculto

  • 6 auscultō

        auscultō āvī, ātus, āre    [* ausculta for auricula], to hear with attention, listen to, give ear to: ausculta paucis, T.: populum, Ct.: Iamdudum ausculto, have listened long, H.: quod super est audaciae, T.—To heed, obey: seni, T.: mihi ausculta.
    * * *
    auscultare, auscultavi, auscultatus V
    listen (to); overhear, listen secretly; heed, obey

    Latin-English dictionary > auscultō

  • 7 ausculto

    āvī, ātum, āre
    1) вслушиваться, внимательно слушать, выслушивать (alicui Ter или aliquem Pl, Ctl)
    2) подслушивать ( omnia ab ostia Pl); бдительно смотреть ( ad fores Pl)
    auscultabitur Plэтого нужно послушаться (т. е. пусть будет так, будет исполнено)

    Латинско-русский словарь > ausculto

  • 8 ausculto

    ,avi,atum,are
    выслушивать

    Latin-Russian dictionary > ausculto

  • 9 sub-auscultō

        sub-auscultō —, —, āre,    to listen secretly. eavesdrop: subauscultando excipere voces: quae loquor.

    Latin-English dictionary > sub-auscultō

  • 10 выслушивать

    ausculto, avi, atum, are

    Latin-Russian dictionary > выслушивать

  • 11 audio

    audĭo, īvi or ii, itum, 4, v. a. ( imperf. audibat, Ov F. 3, 507: audibant. Cat. 84, 8; fut. audibo, Enn. ap. Non. p. 506, 1:

    audibis,

    id. ib.; Plaut. Capt. 3, 4, 86; id. Poen. 1, 2, 97; Caecil. ap. Gell. 7, 17 fin.; id. ap. Non. l. l.; cf. Struve, p. 137 sq.: audin = audisne, as ain = aisne; inf. perf. audīsse better than audivisse, acc. to Quint. 1, 6, 17) (cf. the Lacon. aus = hous; auris; Lith. ausis; Goth. auso; Germ. Ohr, and Engl ears [p. 202] the Fr. ouïr, and Lat. ausculto; Curtius also compares the Gr. aïô, to hear, perceive, and the Sanscr. av, to notice, to favor; v. ausculto, 1. aveo init., and cf. Varr. L. L. 6, § 83 Müll.], to hear, to perceive or understand by hearing, to learn (audio pr. differs from ausculto as the Gr. akouô from akroaomai, the Germ. hören from horchen, and the Engl. to hear from to listen, the former of these words denoting an involuntary, the latter a voluntary act; other syn.: exaudio, sentio, cognosco, oboedio, dicor).
    I.
    A.. In gen.
    a.
    Aliquid:

    auribus si parum audies terito cum vino brassicam, etc.,

    Cato, R. R. 157 fin.:

    ubi molarum strepitum audibis maximum, Enn. ap. Non. l. l. (Com. v. 7 Vahl. p. 153): verba,

    Plaut. Poen. 1, 2, 97; Vulg. Gen. 24, 30:

    quae vera audivi, taceo,

    Ter. Eun. 1, 2, 23:

    Mane, non dum audīsti, Demea, Quod est gravissumum,

    id. Ad. 3, 4, 21:

    vocem,

    id. Hec. 4, 1, 2:

    vera an falsa,

    id. And. 5, 4, 19:

    mixtos vagitibus aegris Ploratus,

    Lucr. 2, 579:

    voces,

    Verg. A. 4, 439; Hor. C. 3, 7, 22; Vulg. Gen. 3, 8; ib. Matt. 2, 18:

    strepitus,

    Verg. A. 9, 394:

    sonitum,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    haec,

    id. ib. 3, 27, 51:

    aquas,

    Ov. Am. 3, 11, 30:

    gemitus,

    id. M. 7, 839; Vulg. Exod. 2, 24: ait se omnia audivisse, Titinn. ap. Macr. S. 2, 12:

    ut quod te audīsse dicis numquam audieris,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    Nihil enim habeo praeter auditum,

    id. Off. 1, 10, 33:

    quod quisque eorum de quāque re audierit,

    Caes. B. G. 4, 5:

    Hac auditā pugnā maxima pars sese Crasso dedidit,

    id. ib. 3, 27:

    Auditis hostium copiis respicerent suum ipsi exercitum,

    Liv. 42, 52, 10:

    quod cum audīsset Abram,

    Vulg. Gen. 14, 14:

    auditis sermonibus,

    ib. 4 Reg. 22, 19; ib. Heb. 4, 3: clangorem tubae, ib:

    Isa. 18, 3: symphoniam,

    ib. Luc. 15, 25:

    animal,

    ib. Apoc. 6, 3; 6, 5 al. persaep.
    b.
    Constr., the person from whom one hears or learns any thing, with ex (so most freq.), ab, de, acc. and part., acc. and inf., cum or dum.
    (α).
    With ex:

    verbum ex aliquo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 8; so id. And. 2, 1, 2; 5, 4, 24; id. Eun. 1, 2, 34; id. Hec. 4, 1, 35; id. And. 3, 3, 2:

    audivi ex majoribus natu hoc idem fuisse in P. Scipione Nasicā,

    Cic. Off. 1, 30, 109:

    hoc ex aliis,

    id. Att. 5, 17:

    ex obviis,

    Liv. 28, 26; so Suet. Caes. 29; id. Dom. 12 al.. saepe audivi ex majoribus natu mirari solitum C. Fabricium etc., Cic. Sen. 13, 43; so Suet. Claud. 15.—
    (β).
    With ab:

    a quibus cum audi/sset non multum superesse munitionis,

    Nep. Them. 7, 2.—
    (γ).
    With de:

    equidem saepe hoc audivi de patre et de socero meo,

    i. e. from his mouth, Cic. de Or. 3, 33, 133; so id. Off. 3, 19, 77; id. Brut. 26, 100.—
    (δ).
    With acc. and part. pres. (cf. Zumpt, Gr. §

    636): ut neque eum querentem quisquam audierit neque etc.,

    Nep. Timol. 4, 1; so Suet. Calig. 22; Cat. 9, 6; 61, 125; 67, 41 al.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    mihi non credo, quom illaec autumare illum audio,

    Plaut. Am. 1, 1, 260:

    Audin (eum) lapidem quaeritare?

    id. Capt. 3, 4, 70:

    erilem filium ejus duxisse audio Uxorem,

    Ter. Phorm. 1, 1, 5; 2, 1, 59:

    saepe hoc majores natu dicere audivi,

    Cic. Mur. 28:

    Gellius audierat patruom objurgare solere,

    Cat. 74, 1; Verg. A. 1, 20; 4, 562:

    audiet cives acuisse ferrum, Audiet pugnas juventus,

    Hor. C. 1, 2, 21 sq.:

    audire videor pios Errare per lucos,

    id. ib. 3, 4, 5. —Hence also pass. with nom. and inf. (cf. Zumpt, Gr. §

    607): Bibulus nondum audiebatur esse in Syriā,

    was said, Cic. Att. 5, 18; so Caes. B. G. 7, 79.—
    (ζ).
    With cum or dum (cf. Zumpt, Gr. §

    749): id quidem saepe ex eo audivi, cum diceret sibi certum esse,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    quis umquam audivit, cum ego de me nisi coactus ac necessario dicerem?

    id. Dom. 35; so id. Brut. 56; id. Fin. 5, 19, 54; id. de Or. 1, 28, 129; 1, 2, 99; Plin. Ep. 7, 24, 5:

    auditus est certe, dum ex eo quaerit,

    Suet. Dom. 4. —Diff. from the preced. constr. with de is audire de aliquo (aliquid); more freq. in pass. sense, to hear any thing concerning any one:

    de psaltriā hac audivit,

    Ter. Ad. 3, 4, 5:

    illos etiam convenire aveo, de quibus audivi et legi,

    Cic. Sen. 23, 83; so id. Att. 7, 20; id. Ac. 2, 2, 4; cf.:

    aliquid in aliquem,

    to hear something against, something bad of any one, id. de Or. 2, 70, 285 al. —
    B.
    In conversation.
    (α).
    Audi, as a call to gain attention, hear, attend, give ear, listen, = hoc age:

    audi cetera,

    Plaut. Trin. 2, 4, 127:

    audi heus tu,

    id. ib. 4, 3, 52:

    Dorio, audi, obsecro,

    Ter. Phorm. 3, 2, 1: Hoc audi, id. And. 3, 4, 11;

    4, 1, 36: Quin tu audi,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 42:

    quin tu hoc audi,

    Ter. And. 2, 2, 9.—
    (β).
    Audis or audin = audisne? do you hear? atque audin? Plaut. Trin. 3, 3, 70:

    Equidem deciens dixi: Et domi [nunc] sum ego, inquam, ecquid audis?

    id. Am. 2, 1, 27; id. Trin. 3, 2, 91:

    Heus, audin quid ait? Quin fugis?

    id. Capt. 3, 4, 60:

    cura adversandum atque audin? quadrupedem constringito,

    Ter. And. 5, 2, 24; 1, 5, 64:

    Audin tu? Hic furti se adligat,

    id. Eun. 4, 7, 39:

    Audin quid dicam?

    id. Hec. 1, 2, 3.—
    c.
    Audito, with a clause for its subject, as abl. absol. in the histt., upon the receipt of the news that, at the tidings that: audito, Q. Marcium in Ciliciam tendere, when news came that Q. Marcius etc., Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 1130 P.:

    audito Machanidam famā adventūs sui territum refugisse Lacedaemonem,

    Liv. 28, 7:

    audito venisse missu Agrippinae nuntium Agerinum,

    Tac. A. 14, 7.—
    II.
    Esp.,
    A.
    1.. In a pregnant signif., to listen to a person or thing, to give ear to, hearken to, attend:

    etsi a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem,

    Cic. Clu. 23, 63; so id. de Or. 1, 61, 259:

    sed non eis animis audiebantur, qui doceri possent,

    Liv. 42, 48; 1, 32; 5, 6:

    ut legationes audiret cubans,

    Suet. Vesp. 24; id. Caes. 32; id. Ner. 22; 23; Vulg. Job. 11, 2; ib. Psa. 33, 12; ib. Matt. 10, 14; ib. Heb. 3, 7 al.—
    2.
    Aliquem, of pupils, to hear a teacher, i. e. to receive instruction from, to study under:

    te, Marce fili, annum jam audientem Cratippum,

    Cic. Off. 1, 1, 1:

    Jam Polemonem audiverant adsidue Zeno et Arcesilas,

    id. Ac. 1, 9, 34; so id. N. D. 1, 14, 37; 3, 1, 2; id. Fat. 2, 4:

    Diogenes venientem eum, ut se extra ordinem audiret, non admiserat,

    Suet. Tib. 32; id. Gram. 10, 20 al.— Absol.: possumne aliquid audire? (i. e. will you communicate something to me?) tu vero, inquam, vel audire vel dicere, Cic. Fat. 2, 3:

    ponere aliquid, ad quod audiam, volo,

    id. ib. 2, 4.—
    3.
    De aliquā re or aliquid, aliquem, of judges, to listen or hearken to, to examine:

    nemo illorum judicum clarissimis viris accusantibus audiendum sibi de ambitu putavit,

    Cic. Fl. 39, 98:

    de capite,

    Sen. Ben. 2, 12 al. — Trop.:

    de pace,

    Liv. 27, 30:

    dolos,

    Verg. A. 6, 567:

    nequissimum servum,

    Suet. Dom. 11; so id. Aug. 93; id. Tib. 73; id. Claud. 15; id. Dom. 14; 16; Dig. 11, 3, 14 fin.; 28, 6, 10; 39, 2, 18 et saep.—
    4.
    Of prayer or entreaty, to hear, listen to, lend an ear to, regard, grant:

    in quo di immortales meas preces audiverunt,

    Cic. Pis. 19:

    Curio ubi... neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    velut si sensisset auditas preces,

    Liv. 1, 12:

    audivit orationem eorum,

    Vulg. Psa. 105, 44:

    audisti verba oris mei,

    ib. ib. 137, 1:

    Audiat aversā non meus aure deus,

    Tib. 3, 3, 28:

    audiit et caeli Genitor de parte serenā Intonuit laevum,

    Verg. A. 9, 630:

    minus audientem carmina Vestam,

    Hor. C. 1, 2, 27; 4, 13, 1:

    audivit Dominus,

    Vulg. Psa. 29, 11 al. —Also aliquem, to hear one, to grant his desire or prayer:

    puellas ter vocata audis,

    Hor. C. 3, 22, 3; so id. C. S. 34; 35:

    Ferreus orantem nequiquam, janitor, audis,

    Ov. Am. 1, 6, 27; id. M. 8, 598 al.:

    Audi nos, domine,

    Vulg. Gen. 23, 6; 23, 8:

    semper me audis,

    ib. Joan. 11, 42.—
    B.
    Aliquem, aliquid, or absol. audio, to hear a person or thing with approbation, to assent to, agree with, approve, grant, allow:

    nec Homerum audio, qui Ganymeden ab dis raptum ait, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65:

    Socratem audio dicentem cibi condimentum esse famem, sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut Gallonius, non audio,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. de Or. 1, 15, 68; 3, 28, 83; id. Marcell. 8, 25: audio ( I grant it, well, that I agree to, that is granted):

    nunc dicis aliquid, quod ad rem pertineat,

    id. Rosc. Am. 18 fin.; id. Verr. 2, 2, 59; 2, 5, 27:

    non audio,

    that I do not grant, id. ib. 2, 3, 34.—
    C.
    To hear, to listen to, to obey, heed; orig. and class. only with acc., but also with dat.—
    a.
    With acc.:

    tecum loquere, te adhibe in consilium, te audi, tibi obtempera,

    Cic. Fam. 2, 7, 2; id. N. D. 1, 20, 55:

    ne ego sapientiam istam, quamvis sit erudita, non audiam,

    id. Phil. 13, 3, 6:

    si me audiatis, priusquam dedantur, etc.,

    Liv. 9, 9:

    Non, si me satis audias, Speres etc.,

    Hor. C.1, 13, 13; 4, 14, 50; id. Ep. 1, 1, 48:

    patris aut matris imperium,

    Vulg. Deut. 21, 18 al. — Poet. transf. to inanimate things:

    neque audit currus habenas,

    heeds, Verg. G. 1, 514; so Claud. Cons. Mall. Theod. 187 (cf. Hor. Ep. 1, 15, 13: equi frenato est auris in ore; and Pind. Pyth. 2, 21: harmata peisichalina):

    nec minus incerta (sagitta) est, nec quae magis audiat arcum,

    which better heeds the bow, Ov. M. 5, 382:

    teque languenti manu Non audit arcus?

    Sen. Herc. Oet. 980; so Stat. Th. 5, 412; Luc. 3, 594; 9, 931; Sil. 14, 392.—
    b.
    With dat.: nam istis qui linguam avium intellegunt, magis audiendum censeo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (B. and K. isti):

    sibi audire,

    App. Mag. p. 326, 34; so, dicto audientem esse, to listen to one's word, to be obedient to one's word, to obey (not in Ter.):

    dicto sum audiens,

    I obey, Plaut. Pers. 3, 1, 71; id. Trin. 4, 3, 55; id. As. 3, 1, 40; id. Men. 2, 3, 89:

    qui dicto audientes in tantā re non fuisset,

    Cic. Deiot. 8, 23 ' sunt illi quidem dicto audientes, id. Verr. 1, 88:

    quos dicto audientes jussi,

    id. ib. 5, 104.—And, on account of the signif. to obey, with a second personal dat.: dicto audientem esse alicui, to obey one (freq. and class.); cf.

    Stallb. ad Rudd. Gr. II. p. 124, n. 38: vilicus domino dicto audiens sit,

    Cato, R. R. 142: si habes, qui te audiat;

    si potest tibi dicto audiens esse quisquam,

    Cic. Verr. 2, 1, 44; 2, 4. 12; 2, 5, 32; id. Phil. 7, 2:

    dicto audiens fuit jussis absentium magistratuum,

    Nep. Ages. 4, 2; id. Lys. 1, 2; id. Iphicr. 2, 1:

    interim Servio Tullio jubere populum dicto audientem esse,

    Liv. 1, 41; 4, 26; 29, 20;

    41, 10 al.—Once pleon. with oboedio: ne plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,

    Liv. 5, 3.—
    D.
    To hear thus and thus, i. e. to be named or styled somehow (as in Gr. akouô; and in Engl. to hear, as Milton: Or hear'st thou rather pure ethereal stream, P. L. III. 7); and with bene or male (as in Gr. kalôs or kakôs akouein; cf. Milton: For which Britain hears ill abroad, Areop.; and Spenser: If old Aveugles sonnes so evil hear, F. Q. I. 5, 23), to be in good or bad repute, to be praised or blamed, to have a good or bad character:

    benedictis si certāsset, audīsset bene (Bene audire est bene dici, laudari, Don.),

    Ter. Phorm. prol. 20:

    tu recte vivis, si curas esse quod audis,

    Hor. Ep. 1, 16, 17:

    rexque paterque Audisti coram,

    id. ib. 1, 7, 38; so id. S. 2, 6, 20; Ter. Hec. 4, 2, 24; id. Phorm. 2, 3, 12; Cic. Att. 6, 1; id. Fin. 3, 17, 57; id. Leg. 1, 19; Nep. Dion, 7, 3:

    Ille, qui jejunus a quibusdam et aridus habetur, non aliter ab ipsis inimicis male audire quam nimiis floribus et ingenii afluentia potuit,

    Quint. 12, 10, 13 al. —In a play upon words: erat surdaster M. Crassus;

    sed aliud molestius quod male audiebat,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116; so,

    minus commode: quod illorum culpā se minus commode audire arbitrarentur,

    id. Verr. 2, 3, 58.—
    E.
    As it were to hear, to hear mentally, i. e. to understand, to supply, something (later subaudio): cum subtractum verbum aliquod satis ex ceteris intellegitur, ut, stupere gaudio Graecus. Simul enim auditur coepit, is understood, is to be supplied, Quint. 9, 3, 58; 8, 5, 12.—Hence, audĭens, entis, P. a. subst.
    A.
    (Acc. to II. A.) A hearer, auditor ( = auditor, q. v., or qui audit, Cic. Brut. 80, 276)' ad animos audientium permovendos, Cic. Brut. 23, 89; 80, 279:

    cum adsensu audientium egit,

    Liv. 21, 10 al. —Hence, in eccl. Lat., a catechumen, Tert. Poen. 6.—
    B.
    (Acc. to II. C.) With the gen.: tibi servio atque audiens sum imperii, a hearer of, i. e. obedient to, your command, Plaut. Truc. 1, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > audio

  • 12 auris

    auris, is, f. (pour *ausis, cf. ausculto) [st1]1 [-] oreille; oreille attentive, attention.    - cf gr. οὖς, ὠτός: oreille - αἰσθάνομαι: apprendre.    - cum erat... in aurem eius insusurratum, Cic. Verr. 2, 1, 120: quand on lui avait chuchoté à l'oreille.    - aurem praebere (dare) alicui: tendre l’oreille à qqn, écouter qqn.    - servire auribus alicujus: flatter qqn.    - dormire in utramvis aurem, Ter.: dormir sur ses deux oreilles.    - aures erigere: dresser les oreilles (pour écouter), être attentif.    - pervenire (accidere) ad aures alicujus: parvenir aux oreilles de qqn.    - aequis (secundis) auribus audire: écouter d'une oreille bienveillante.    - aurem alicujus vellere, Virg. (pervellere, Sen.): tirer l'oreille de qqn.    - aditum ad aures alicujus habere: avoir l'oreille de qqn.    - claudere aures alicui rei (ad rem): fermer l'oreille à qqch.    - aurium gravitas (tarditas): dureté d'oreille.    - ad Atticorum aures teretes et religiosas se accommodare, Cic. Or. 28: se conformer à l'oreille délicate et scrupuleuse des Attiques.    - haec nostra oratio multitudinis est auribus accommodanda, Cic. de Or. 2, 159: notre oreille à nous doit s'accommoder aux oreilles de la foule. [st1]2 [-] orillon d'une charrue.    - Virg. G. 1, 172.
    * * *
    auris, is, f. (pour *ausis, cf. ausculto) [st1]1 [-] oreille; oreille attentive, attention.    - cf gr. οὖς, ὠτός: oreille - αἰσθάνομαι: apprendre.    - cum erat... in aurem eius insusurratum, Cic. Verr. 2, 1, 120: quand on lui avait chuchoté à l'oreille.    - aurem praebere (dare) alicui: tendre l’oreille à qqn, écouter qqn.    - servire auribus alicujus: flatter qqn.    - dormire in utramvis aurem, Ter.: dormir sur ses deux oreilles.    - aures erigere: dresser les oreilles (pour écouter), être attentif.    - pervenire (accidere) ad aures alicujus: parvenir aux oreilles de qqn.    - aequis (secundis) auribus audire: écouter d'une oreille bienveillante.    - aurem alicujus vellere, Virg. (pervellere, Sen.): tirer l'oreille de qqn.    - aditum ad aures alicujus habere: avoir l'oreille de qqn.    - claudere aures alicui rei (ad rem): fermer l'oreille à qqch.    - aurium gravitas (tarditas): dureté d'oreille.    - ad Atticorum aures teretes et religiosas se accommodare, Cic. Or. 28: se conformer à l'oreille délicate et scrupuleuse des Attiques.    - haec nostra oratio multitudinis est auribus accommodanda, Cic. de Or. 2, 159: notre oreille à nous doit s'accommoder aux oreilles de la foule. [st1]2 [-] orillon d'une charrue.    - Virg. G. 1, 172.
    * * *
        Auris, huius auris, f. g. L'oreille.
    \
        Tarditas aurium. Plin. Dure ouye.
    \
        Acutae aures. Horat. Agues, Poinctues.
    \
        Aures applicatae. Varro. Courtes, et serrees contre la teste.
    \
        Aurectae aures. Virgil. Droictes, Attentives.
    \
        Auida auris. Claud. Ouid. Aspre à escouter.
    \
        Bibulae aures. Persius. Qui buveroyent autant de leurs propres louanges et adulations, que le gravier ou sablon buveroit d'eaue.
    \
        Binae aures. Virgil. Les deux oreilles.
    \
        Capaces aures. Cic. Grandes.
    \
        Castae aures. Claudian. Qui ne scauroyent ouir une parolle villaine.
    \
        Aures decisae. Tacit. Coupees.
    \
        Demissae aures. Virgil. Baissees, Pendantes.
    \
        Dextra auris. Ouid. L'oreille du costé droict.
    \
        Durae aures. Virgil. Qui ne veulent point escouter.
    \
        Fidae aures. Ouid. Ausquelles on se peult bien fier et dire son secret.
    \
        Fissa auris. Persius. Fendue.
    \
        Hebetes. Cic. Qui n'oyent gueres cler, Qui oyent dur.
    \
        Hispidae. Senec. Velues.
    \
        Ima auris. Plin. Le bas de l'oreille, Le bout d'embas.
    \
        Inuitae aures. Ouid. Qui oyent à regret, et enuy.
    \
        Laeua auris. Ouid. L'oreille gauche.
    \
        Memor auris. Ouid. Qui n'oublie point ce que elle a ouy.
    \
        Mutilatae aures. Liuius. Desquelles on a coupé une partie.
    \
        Obseratae aures. Horat. Closes, Qui ne veulent ouir.
    \
        Odiosae. Ouid. Fascheuses.
    \
        Patiens culturae auris. Horat. Qui endure d'estre admonnestee et endoctrinee.
    \
        Patulae aures. Horat. Ouvertes.
    \
        Pronae. Claudian. Attentives, Enclines à ouir.
    \
        Rimosa auris. Horat. Qui ne peult rien tenir secret.
    \
        Sitientes aures. Cic. Qui ont grand desir d'ouir.
    \
        Stolidae. Ouid. Qui n'ont point de jugement.
    \
        Suspensis auribus aliquid bibere. Propert. Escouter fort diligemment et attentivement.
    \
        Tritae aures. Cic. Accoustumees d'ouir quelque chose.
    \
        Vaporata auris. Persius. hoc est, Vapore seu calore halitus perfusa. Eschauffee de l'haleine.
    \
        Abhorret a nobis auris deorum, atque animus. Cic. Dieu ne nous veult ouir ne aider.
    \
        Accidit auribus, et ad Aures. Plin. iunior. Liu. Il est parvenu jusques à mes oreilles.
    \
        Ad aurem alicui accedere. Cic. Luy s'accouster à l'oreille.
    \
        Accipere auribus. Quintil. Ouir, Escouter.
    \
        Accommodare aures. Claudian. Prester l'oreille, Escouter.
    \
        Aures alicuius adire. Tacit. Aller parler à quelcun.
    \
        Admittere aliquid auribus. Liu. Escouter, Ouir voluntiers, Ne point refuser à ouir.
    \
        Admonere ad aurem. Cic. Advertir ou admonnester en parlant à l'oreille.
    \
        Admouere aurem. Cic. Approcher l'oreille, Oreiller.
    \
        Aures monitis aduertere. Propert. Escouter les advertissemens.
    \
        Afferre aures odiosas verbis. Ouid. Ouir à regret, Estre fascheux escouteur.
    \
        Agnoscere auribus. Cic. Cognoistre aucun à l'ouir parler.
    \
        Aures arrigere. Terent. Dresser les oreilles, Escouter attentivement et soigneusement, Estre attentif.
    \
        Aure non auersa audire. Tibull. Ouir voluntiers.
    \
        Auribus parum audire. Cato. N'ouir guere cler.
    \
        Bibere aure. Horat. Escouter fort attentivement.
    \
        Calent aures nostrae illius criminibus, Cic. Nous avons les oreilles toutes eschauffees d'ouir parler de ses meschancetez, Nous n'oyons autre chose.
    \
        Canere auribus surdis. Liu. Perdre son temps et sa peine de parler à aucun.
    \
        Auribus capere spolia. Plaut. Escouter et entendre le secret de son ennemi, et par ce moyen le vaincre et piller.
    \
        Factum mirabile ceperat aures. Ouid. Avoit detenu, et rendu attentives à escouter.
    \
        Captare auribus aera. Virgil. Prester ou tendre l'oreille, pour scavoir de quel costé vient le vent.
    \
        Claudere aures veritati. Cic. Estouper les oreilles contre la verité, N'en vouloir ouir parler.
    \
        Contingere pauidas aures dicitur scelus. Ouid. Ouir parler de quelque meschanceté.
    \
        Dare alicui aures. Cic. Prester l'oreille à aucun, L'escouter.
    \
        Faciles dare aures. Seneca. Escouter voluntiers.
    \
        Iustas dare vocibus aures. Valer. Flac. Bien entendre et poiser les parolles.
    \
        Auribus alterius aliquid dare. Trebonius. Chatouiller ses oreilles, Flatter.
    \
        Dedere aures suas poetis. Cic. Addonner, Donner du tout, S'addonner à ouir les poetes.
    \
        Niueus lapis deducit aures Senec. Il ha des perles pendues aux oreilles.
    \
        Dicere aliquid dignum auribus. Cic. Digne d'estre ouy.
    \
        In aurem dicere. Plin. S'accouster ou parler tout bas à l'oreille.
    \
        Diuidere aures alio. Catull. Entendre ailleurs.
    \
        Dormire in vtranuis aurem. Terent. Dormir en asseurance, sans soulci.
    \
        Erigere aures. Cic. Dresser les oreilles, Estre attentif.
    \
        Exigi aure. Quintil. Estre jugé par l'oreille.
    \
        Faciles aures habere. Quintil. Estre escouté, et ouy bien voluntiers, Avoir auditeurs oyants voluntiers.
    \
        Aures hebetes habere. Cic. Avoir dure ouye, ne vouloir entendre.
    \
        Imbuere aures sermonibus. Tacit. Abbrever de parolles.
    \
        Impellere aures. Virgil. Esmouvoir.
    \
        Implere aures auditoris. Cic. Contenter.
    \
        Implere aures sermonibus. Ouid. Emplir.
    \
        Inculcare se auribus alicuius. Cic. Luy rompre les oreilles de langage.
    \
        Iuuare aures cantu. Lucret. Delecter, Donner plaisir aux oreilles.
    \
        Micare auribus. Virg. Remuer souvent et promptement ou dru et menu les oreilles.
    \
        Obgannire ad aurem. Terent. Rompre les oreilles de babil.
    \
        Obstruere aures. Virgil. Estouper.
    \
        Offendere aures. Cic. Faire mal aux oreilles, Blesser, Offenser.
    \
        Obtusae aures aliqua re. Cic. Rompues et assourdies de trop ouir une chose.
    \
        Onerare aures odio. Sallust. Fascher et ennuyer.
    \
        Parcere auribus alicuius. Seneca. Ne le point fascher par trop parler.
    \
        Patefacere aures assentatoribus. Cic. Prester l'oreille aux flatteurs.
    \
        Aures praeceptis omnium monitisque patent. Cic. Sont ouvertes.
    \
        Pepulit fremitus aures meas. Senec. J'ay ouy le bruit.
    \
        Peregrinantur aures tuae? Cic. Es tu seul en ceste ville qui ne sache pas cela qui est notoire à un chascun? Tes oreilles sont elles ailleurs?
    \
        Perfluunt aures dicta. Quintil. Les parolles passent et coulent par les oreilles sans se y arrester, Quand il ne souvient point à l'auditeur de ce qu'il a ouy.
    \
        Personare aures alicuius. Cic. Crier à l'oreille d'aucun.
    \
        Praecludere aures alicui. Quint. Luy estre closes, Quand on ne le veult point escouter, ne ouir parler.
    \
        Prouellere aurem. Seneca. Admonnester.
    \
        Radere aures delicatas. Quintil. Offenser, Fascher.
    \
        Respirant aures a forensi asperitate. Quintil. Ont relasche et respit.
    \
        Sonant aures. Cels. Les oreilles cornent.
    \
        Substringere aurem alicui. Hor. Luy prester l'oreille. L'escouter.
    \
        In alteram aurem suscipere aliquid. Ci. Entreprendre la charge de quelque chose en doubte.
    \
        Tinniunt aures. Catul. Tintent, Sonnent, Bruyent.
    \
        Torquet ab obscoenis sermonibus aurem. Horat. Destourne, Retire.
    \
        Vellere aurem. Virgil. Tirer l'oreille pour ramentevoir.

    Dictionarium latinogallicum > auris

  • 13 auscultatio

    Латинско-русский словарь > auscultatio

  • 14 auscultator

    auscultātor, ōris m. [ ausculto ]
    2) повинующийся, послушный Ap

    Латинско-русский словарь > auscultator

  • 15 auscultatus

    auscultātus, ūs m. [ ausculto ]

    Латинско-русский словарь > auscultatus

  • 16 perlibens

    per-libēns (арх. perlubēns), entis adj.
    1) охотно соглашающийся, относящийся благосклонно
    me perlubente (= perlibente) C к — моему (большому) удовольствию (что было мне очень приятно)

    Латинско-русский словарь > perlibens

  • 17 subausculto

    sub-ausculto, —, —, āre
    подслушивать, прислушиваться Pl, C

    Латинско-русский словарь > subausculto

  • 18 asculto

    asculto, s. ausculto.

    lateinisch-deutsches > asculto

  • 19 auris

    auris, is, f. (urspr. *ausis, vgl. ausculto, griech. οὖς, got. ausō), das Ohr, I) eig. u. meton.: 1) eig.: auris ima, das Ohrläppchen, Plin.: aures pendulae atque flaccentes, Lact.: aures rectae, Ggstz. aures summissae, Solin.: aures superbae, Liv.: aures asininae, Hyg.: aures aselli, Ov.: alci aures nasumque abscīdere, Sen.: accedit alci alqd ad aures, Ter.: accedere alci ad aurem et dicere (v. Pers.); Cic.: accidit alqd ad aures, Liv., od. auribus, Plin. pan. (vgl. 1. accido): accipere auribus, Cic.: accipere benignis auribus, Plaut.: accipere secundis od. adversis auribus, Liv., pronis auribus, Tac., propitiis auribus, Sen. rhet, aequis od. parum aequis auribus, Tac. u. Plin. ep., adversis auribus, Ps. Quint. decl.: nunc primum aures tuae hoc crimen accipiunt? Cic.: adhibere aures, ein empfängliches Ohr darbieten, Cic.: aditum ad aures alcis habere, Cic.: admittere alqd auribus, Liv.: alqm admonere ad aurem, ut etc., jmdm. die Mahnung ins Ohr flüstern, Cic.: admovere aurem, sein Ohr hinhalten, hinhören, aufmerken, Cic.: foraminibus et rimis aurem admovent, sie halten das Ohr an usw., Tac.: mentes suas, non solum aures ad alcis vocem admovere (hinrichten), Cic.: arrigere aures, Ter.: ascalpere aurem dextram, Apul.: audiri non secundis auribus, Liv.: claudere aures alci rei od. ad alqd, Cic.: claudere aurem precanti, Lact.: hic (sermo) suppeditat nobis, ubi aures convicio defessae conquiescant, Cic.: credere oculis magis od. amplius quam auribus, Liv. u. Sen.: noli putare, me hoc auribus tuis dare, dir etw. Schmeichelhaftes sagen wolle, Trebon. in Cic. ep.: dare od. dedere aures alci, jmdm. sein Ohr leihen, jmd. anhören, Cic.: demittere aures, herabhängen, senken, (als Zeichen der Sanftmut u. Milde), v. Zerberus, Ggstz. tollere aures, Hor.: demittere (neigen) aures suas ad alcis verba, Sen.: demittere se ad aurem alcis, Cic.: tutis auribus deponere, Hor.: rimosā aure bene deponere, Hor.: dicere in aurem alci alqd, Cic. fr. u. Hor.: in aurem utramvis otiose dormire, auf beiden O. (d.i. unbekümmert) schlafen, Ter.: so auch in dextram aurem dormire, Plin. ep.: aures erigere, Cic.: auribus avidissimis excipere laudes alcis, gierig dem Lobe lauschen, das man jmdm. zollt, Plin. ep.: exsertare aurem per aulaeum, Amm.: frustra surdas aures fatigare, tauben O. predigen, Curt.: ferunt aures hominum illa iucunda et grata laudari, die O. der M. sind empfänglich für das Lob des Liebenswürdigen u. Angenehmen, Cic.: haurire vocem his auribus, Verg.: procul auribus haurire talia dicta suis, Ov.: oculis auribusque haurire tantum gaudium cupere, Liv.: implere aures alcis, jmdm. in den O. liegen, Liv. u. Curt. (vgl. unten no. 2, a): inculcare se auribus alcis, Cic.: insusurrare ad aurem od. in aures, Cic.: blandius alia ad aurem invocare, M. Cael. fr. b. Quint.: laedere alcis aures, Sen.: obsidēre aures alcis, Liv.: obtundere aures alcis, s. ob-tundo: offendere aures, Cic.: patefacere aures suas assentatoribus, Cic.: patent aures alci rei od. ad alqd, Cic.: pervenit alqd ad aures alcis, Cic.: praebere aurem, sein O. hinhalten, Suet. u. Plin. ep.: praebere aurem alci rei, sein O. leihen, Hor. u. Ov.: so auch puellae, Prop.: praebere aures, sein O. leihen, etw. anhören, Liv.: praebere aures conviciis adulescentium, sein O. leihen, anhören, Liv.: praeoccupare aures, Liv.: aures refercire alqā re, Cic.: aures respuunt alqd, wollen etw. nicht hören, Cic.: auribus respuere alqm, die O. vor jmd. verschließen, Cic.: digito aurem scalpere, Isid.: servire auribus alcis, jmdm. zu Willen reden, Caes.: strepunt (es gellen) aures clamoribus plorantium sociorum, Liv.: meis aequissimis utuntur auribus, Cic.: aurem alcis vellere od. pervellere (um zu erinnern), Verg. u. Sen.: muliebris vox mihi ad aures venit, Plaut. – 2) meton.: a) das Gehör, insofern es ein prüfendes Urteil abgibt, aures elegantes, Cic.: Atticorum aures teretes et religiosae, Cic.: tritae aures hominum nostrorum, Cic.: aures tam inhumanae tamque agrestes, Cic.: durae auris homines, Gell.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ingenium amoenum et temporis eius auribus (Geschmack) accommodatum, Tac.: arbitrio consilioque auris uti, Gell.: aures alcis implere, jmds. Geschmack völlig befriedigen, Cic. u. Tac, (vgl. oben no. 1): descendere in aures alcis, vor jmds. prüfendes O. kommen, dem prüfenden Urteile jmds. unterworfen werden (v. Gedichten), Hor. – b) der Zuhörer, cum tibi sol tepidus plures admoverit aures, Hor. ep. 1, 20, 19. – II) übtr., das Ohr = Streichbrett am Pfluge, Verg. georg. 1, 172.

    lateinisch-deutsches > auris

  • 20 auscultatio

    auscultātio, ōnis, f. (ausculto), I) das Horchen als Geschäft des Horchers, die Ohrenbläserei, Sen. de tranqu. anim. 12, 4 = 12, 7 H. u. K. – II) das Folgeleisten, Gehorchen, m. Dat., quid mini scelesto tibi erat auscultatio? Plaut. rud. 502.

    lateinisch-deutsches > auscultatio

См. также в других словарях:

  • auscultar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: auscultar auscultando auscultado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. ausculto auscultas ausculta… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • аускультация — (лат. auscultatio, от ausculto выслушивать; син. выслушивание) метод исследования внутренних органов, основанный на выслушивании звуковых явлений, связанных с их деятельностью …   Большой медицинский словарь

  • Аускультация — I Аускультация (лат. auscultare слушать, выслушивать) метод исследования функции внутренних органов, основанный на выслушивании звуковых явлений, связанных с их деятельностью; относится к основным методам, применяемым при обследовании больного… …   Медицинская энциклопедия

  • auscultation — Listening to the sounds made by the various body structures as a diagnostic method. [L. ausculto, pp. atus, to listen to] immediate a., direct a. a. by application of the ear to the surface of the body. mediate a. a. performed with the use of a… …   Medical dictionary

  • auscultar — (Del lat. auscultare, escuchar.) ► verbo transitivo 1 MEDICINA Escuchar los sonidos de una parte del organismo con instrumentos adecuados: ■ le auscultó el pecho y le tomó la presión. 2 Intentar saber la opinión de una o más personas sobre un… …   Enciclopedia Universal

  • écouter — [ ekute ] v. tr. <conjug. : 1> • eskolter fin IXe; bas lat. ascultare, class. auscultare → ausculter 1 ♦ S appliquer à entendre, diriger son attention vers (des bruits, des paroles...) (cf. Prêter, tendre l oreille). Écouter un concert, les …   Encyclopédie Universelle

  • ՀՆԱԶԱՆԴԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0105 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c ձ. ὐπακούω obedio, ausculto, obsequor, audio ὐποτάσσομαι subdor, subjicior, subordinor . Հնազանդ լինել. անսալ. ունկնդիր լինել. լսել. եւ Հպատակիլ. ներքոյ անկանիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՒՆԿՆ — (կան, կամբ.) NBH 2 0551 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 9c գ. ՈՒՆԿՆ. οὗς սեռ. ὡτός auris ὡτίον auricula. գրի եւ ՈՒՆԳՆ. Ականջք. լսարան. լսելիք՝ ընդունակ ձայնի. անկաճ .... (լծ. եբր. օզէն. յն. ո՛ւս. օդի՛օն ). *Խոնարհեցո՛ առ իս …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Аускультация — (auscultatio, от ausculto внимательно слушать, выслушивать) – выслушивание звуков, шумов, возникающих при работе органов, применяют для определения функционального со стояния при исследованиях сердца, кишечника, легких …   Словарь терминов по физиологии сельскохозяйственных животных

  • auscultar — verbo transitivo 1. Escuchar (una persona) los sonidos de [una parte del organismo de otra persona] con los instrumentos adecuados: El médico auscultó al enfermo …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • pecho — sustantivo masculino 1. (no contable) Parte del cuerpo situada entre el cuello y el vientre en cuyo interior están los pulmones y el corazón: El abuelo tenía un fuerte dolor en el pecho y pensó que era un infarto. angina* de pecho. 2. (no… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»