-
21 sollenn
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
22 sollennis
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
23 Trajanus
Trājānus, i, m., Trajan, a Roman emperor, who reigned A.D. 98-118, proverbial for his justice and benevolence:Augusto felicior, Trajano melior,
Eutr. 8, 5.—Hence, Trājānus, a, um, adj., of or belonging to Trajan:aqua,
Front. Aquaed. 93:VIA,
the Appian Way, restored by Trajan, Inscr. Grut. 199, 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Augusto — may refer to: *Augusto Aníbal *Augusto dos Anjos *Augusto Arbizo *Augusto Benedico *Augusto Boal *Augusto César Sandino *Augusto de Campos *Augusto Farfus *Augusto Fernández *Augusto Genina *Augusto Inácio *Augusto B. Leguía *Augusto A. Lim… … Wikipedia
Augusto — ist ein männlicher Vorname. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft und Bedeutung 2 Namensträger 2.1 Vorname 2.2 Zwischenname 2.3 … Deutsch Wikipedia
augusto (1) — {{hw}}{{augusto (1)}{{/hw}}A agg. Sacro, maestoso, venerabile. B s. m. (lett.) Imperatore. ETIMOLOGIA: dal lat. augustus, da augur, auguris ‘augure’, quindi ‘consacrato dagli auguri’. augusto (2) {{hw}}{{augusto (2)}{{/hw}}s. m. Pagliaccio del… … Enciclopedia di italiano
augusto — [dal lat. augustus, connesso con augur augure ; propr. consacrato dagli àuguri , e quindi venerabile ]. ■ agg. [degno di venerazione: gli a. misteri ] ▶◀ maestoso, nobile, sacro, solenne, venerabile. ◀▶ abietto, spregevole, umile, vile, volgare.… … Enciclopedia Italiana
augusto — augusto, ta adjetivo majestuoso*, mayestático, solemne, imponente, sublime. * * * Sinónimos: ■ respetable, honorable, venerable … Diccionario de sinónimos y antónimos
augusto — adj. 1. Digno de respeito e veneração. 2. Sagrado, divino. 3. Que demonstra imponência ou solenidade. = IMPONENTE, MAJESTOSO, SOLENE 4. Que se distingue dos demais pela sua excelência. = EXCELSO, ILUSTRE, SUBLIME • s. m. 5. [História] Título… … Dicionário da Língua Portuguesa
augusto — augusto, ta adjetivo 1. (antepuesto) Uso/registro: elevado. Que merece mucho respeto y consideración por su nobleza: El monarca y su augusta esposa han visitado a la reina madre. La augusta señora ha prometido devolverles pronto la visita … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
augusto — augusto, ta (Del lat. augustus). 1. adj. Que infunde o merece gran respeto y veneración por su majestad y excelencia. 2. Título de Octaviano César, que llevaron después todos los emperadores romanos y sus mujeres. 3. m. Payaso de circo … Diccionario de la lengua española
Augusto — (Del lat. augustus, venerable, majestuoso.) ► adjetivo 1 Que infunde respeto y veneración por su majestad y excelencia: ■ una augusta anciana. SINÓNIMO venerable ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 HISTORIA Título que se daba a los emperadores… … Enciclopedia Universal
augusto — (Del lat. augustus, venerable, majestuoso.) ► adjetivo 1 Que infunde respeto y veneración por su majestad y excelencia: ■ una augusta anciana. SINÓNIMO venerable ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 HISTORIA Título que se daba a los emperadores… … Enciclopedia Universal
Augusto II — ► (1670 1733) Rey de Polonia en 1697 1733. Participó en la coalición antisueca formada durante la Guerra del norte. * * * polaco August Fryderyk (12 may. 1670, Dresde, Sajonia–1 feb. 1733, Varsovia, Polonia). Rey de Polonia y elector de Sajonia… … Enciclopedia Universal