-
1 auguro
augŭro, āre, āvi, ātum [augur] - tr. - [st1]1 [-] exercer les fonctions d'augure, prendre les augures, prédire par un augure, consacrer par un augure. - sacerdotes salutem populi auguranto, Cic. Leg. 2, 8: que les prêtres observent les augures pour le salut du peuple. - au passif: in illo augurato templo, Cic, Vat. 10: dans ce temple célèbre consacré par les augures. - locus auguratur: un lieu est consacré par un augure. - augurato: après avoir pris les augures, avec l'approbation des dieux. - Romulus augurato urbe condenda regnum adeptus est, Liv. 1, 18, 6: alors qu'il s'agissait de fonder Rome, Romulus, après avoir pris les augures, devint roi. - cf. Enn. Tr. 246; Pac. Tr. 77; Acc. Tr. 87; Cic. Ep. frg. 10, 3; Virg. En. 7, 273. [st1]2 [-] agir comme un augure, prédire, pressentir, deviner, pronostiquer, prévoir. - astuce augura, Plaut. Cist. 693: montre-toi fin augure (guette attentivement). - utinam vere auguraverim, Cic.: puissé-je avoir fait une juste prédiction!* * *augŭro, āre, āvi, ātum [augur] - tr. - [st1]1 [-] exercer les fonctions d'augure, prendre les augures, prédire par un augure, consacrer par un augure. - sacerdotes salutem populi auguranto, Cic. Leg. 2, 8: que les prêtres observent les augures pour le salut du peuple. - au passif: in illo augurato templo, Cic, Vat. 10: dans ce temple célèbre consacré par les augures. - locus auguratur: un lieu est consacré par un augure. - augurato: après avoir pris les augures, avec l'approbation des dieux. - Romulus augurato urbe condenda regnum adeptus est, Liv. 1, 18, 6: alors qu'il s'agissait de fonder Rome, Romulus, après avoir pris les augures, devint roi. - cf. Enn. Tr. 246; Pac. Tr. 77; Acc. Tr. 87; Cic. Ep. frg. 10, 3; Virg. En. 7, 273. [st1]2 [-] agir comme un augure, prédire, pressentir, deviner, pronostiquer, prévoir. - astuce augura, Plaut. Cist. 693: montre-toi fin augure (guette attentivement). - utinam vere auguraverim, Cic.: puissé-je avoir fait une juste prédiction!* * *Auguro, auguras, pen. cor. et Auguror, auguraris, augurari. Virg. Cic. Deviner, Augurer.\Augurari coniectura. Conjecturer. Cic. Quantum coniectura auguramur. Selon que je puis juger ou cognoistre par signes et conjectures.\Augurari opinione. Cic. Quantum ego opinione auguror. A mon advis, Selon que le cueur ou ma fantasie me juge.\Augurari de aliquo. Cic. Penser d'aucun qu'il en adviendra, ou qui luy peult advenir. -
2 prophezeien
prophezeien, I) v. tr.praedicere. praenuntiare (im allg., vorhersagen, vorherverkündigen). – vaticinari (etwas weissagen). – canere (in einer gewissen Formel prophezeiend vortragen). – augurari (durch Beobachtung des Vogelflugs, dann auch übh.). – alqd dicere futurum esse. – jmdm. sein Schicksal pr., praedicere, quod alci eventurum sit: jmdm. seinen Tod pr., alci mortem augurari. – II) v. intr.futura praedicere od. praenuntiare. – vaticinari (weissagen). – jmdm. wahr pr., alci praedicere fore eos eventus rerum, qui accĭderunt.
-
3 libet
lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir. - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît. - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux. - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux. - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore. - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32. - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler... - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]: - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58. - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas. - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible. - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.* * *lĭbet (arch. lŭbet), ēre, lĭbŭit et lĭbĭtum est [st1]1 [-] impers. il plaît, il fait plaisir. - adde, si libet, Cic. Tusc. 5, 45: ajoute, s'il te plaît. - adi, si libet, Plaut. Pers. 5, 2, 13: va, si tu veux. - age, age, ut libet, Ter. And. 2, 1, 10: bien, bien, comme tu veux. - cum Metrodoro lubebit, Cic. Fam. 16, 20: quand il plaira à Métrodore. - mihi, tibi, alicui libitum est + inf.: j'ai, tu as, qqn a trouvé bon de. --- Cic. de Or. 2, 348 ; Tul. 32. - quam vellem tibi dicere... liberet, Cic. Br. 248, combien je voudrais qu'il te plût de parler... - quid exspectem, non libet augurari, Cic. Lael. 41: ce que je dois attendre, il ne me plaît pas de le conjecturer. --- cf. Cic. Rep. 1, 28. [st1]2 [-] intr. [avec pron. sing. n. sujet]: - id quod mihi maxime libet, Cic. Fam. 1, 8, 3: ce qui me plaît le plus. --- cf. Cic. CM 58. - persuasi id mihi non libere Cic. Att. 14, 19, 4, je lui ai persuadé que cela ne m'agréait pas. - quodcumque homini accidit libere, posse retur, Plaut. Am. 1, 1, 17: tout ce qui passe par la tête semble possible. - [exceptt plur. n. sujet] quae cuique libuissent, Suet. Caes. 20: ce qui plaisait à chacun.* * *Libet, libuit vel libitum est, Impersonale verbum. Il me plaist.\Cur id ausus facere? B. libuit: mea fuit. Plaut. Pour mon plaisir, Je l'ay ainsi voulu.\Non libet mihi deplorare vitam, quod multi fecerunt. Cic. Je ne prens point de plaisir de, etc. Il ne me plaist pas.\Vota faciebatis, vt Miloni vti virtute sua liberet. Cic. Qu'il pleust à Milo, de, etc.\Caetera quae cuique libuissent. Sueton. Ce qu'un chascun avoit à plaisir.\Et quoniam libitum est vobis me impellere hodierno sermone, etc. Cic. Puis qu'il vous plaist de, etc. -
4 augŭror
augŭror, āri, ātus sum [augur] - tr. - [st1]1 [-] prédire (d'après les augures). - belli Trojani annos augurari, Cic. Div. 1, 72: prédire la durée de la guerre de Troie; cf. Nat. 2, 160. [st1]2 [-] prédire, présager, annoncer. - alicui mortem augurari, Cic. Tusc. 1, 96., prédire à qqn sa mort. [st1]3 [-] conjecturer, penser, juger. - quantum ego auguror, Cic. Mur. 65: autant que, pour moi, je le puis conjecturer. - avec prop. inf.: recte auguraris de me... Cic. Att. 9, 16: tu juges bien de moi en pensant que... -
5 ahnen
ahnen, I) tr.praesagire (mit u. ohne animo) alqd u. de alqa re. – praesentire (vorhermerken). – divinare. coniecturā augurari (aus Ahnung prophezeien). – coniecturā assequi (mutmaßen). – suspicari. suspicione assequi (vermuten, eine ahnende Idee von etw. haben). – Zukünftiges a., praesentire futura; [69] conicere de futuris. – das (drohende) Unglück nicht a., impendentis mali nescium esse: die Gefahr nicht a., latentis periculi ignarum esse: ich ahnte nicht (hatte keine Ahnung davon), daß du etc., suspicionem nullam ha. bebam m. folg. Akk. u. Infin.: nichts ahnend, imprudens: etw. nicht ahnend, alcis rei ignarus, nescius. – II) impers., es ahnt mir, daß etc., animus praesagit, coniecturā auguror, mit folg. Akk. u. Infin. – es ahnt mir etwas Böses, animus praesagit mihi aliquid mali.
-
6 mutmaßen
mutmaßen, conicere od. coniectare. – coniecturā prospicere od. providere od. augurari (mutmaßlich vorhersehen, ahnen). – coniecturā consequi (mutmaßlich erkennen). – opinione od. animo praecipere (nach seiner mutmaßlichen Meinung sich im voraus denken). – opinari (wähnen, vermuten). – suspicari (argwöhnen). – aus etwas m., daß etc., coniecturam facere od. capere ex alqa re mit folg. Akk. u. Infin.
-
7 vermuten
vermuten, suspicari. suspicione assequi (vermuten; in bezug auf Böses, argwöhnen). – conicere. coniectare. coniecturā colligere (mutmaßen). – opinari (meinen aus Einbildung, für wahrscheinlich halten). – man vermutet, daß etc., suspicio est mit folg. Akk. u. [2508] Infin. – wie ich vermute, ut mea fert opinio; quantum opinione auguror; quantum ego coniecturā augurari possum; quantum ego coniecturā assequor: schneller, eher, als man allgemein vermutete, omnium opinione celerior od. (Adv.)celerius: aus etw. v., coniecturam facere oder capere ex alqa re: man vermutete keinen Krieg, nulla erat belli suspicio.
-
8 Vermutung
Vermutung, die, suspicio (auch = Verdacht, Argwohn). – coniectura (die Mutmaßung). – opinio (die Meinung aus Einbildung). – opinatio (das Urteil, das man über eine noch nicht ausgemachte, nur wahrscheinliche Meinung äußert). – exspectatio (die Erwartung). – spes (die Hoffnung). – die V. haben, s. vermuten: es kommt jmd. auf die V., daß etc., venit alci in suspicionem od. in opinionem mit Akk. u. Infin.: bei jmd. eine V. erregen, in alqo suspicionem movere: nach meiner V., quantum ego coniecturā augurari possum; quantum ego coniecturā assequor; quantum opinione auguror: wider V., praeter od. contra opinionem; praeter od. contra exspectationem; praeter oder contra spem: wider aller V., wider alle V., praeter od. contra opinionem od. spem omnium: es fällt etw. wider (alle) V. aus, evenit alqd praeter spem: auch die kühnste V. überbieten, *vel audacissime coniectantium spem superare: sich in seiner V. täuschen. falso suspicari: ich finde meine V. bestätigt, ea, quae fore suspicatus eram, facta cognosco: in der sichern V., daß etc., certissime persuasus mit Akk. u. Infin.
-
9 Vogelflug
Vogelflug, avis od. avium volatus; alitis od. alitum involatus. – ein Zeichen aus dem V., augurium: der Ort, wo man den V. beobachtet, templum: den V. beobachten, augurium agere od. capere: aus dem V. weissagen, ex alitis involatu augurari.
-
10 coniectura
Coniectura, coniecturae, pen. prod. Plin. Conjecture, Devinement.\Aberrare coniectura. Cic. Faillir à deviner, Ne point conjecturer ce qui est.\Adhibere coniecturam. Cic. Conjecturer.\Assequi coniectura aliquid. Cic. Entendre par conjecture.\Coniectura augurari. Cic. Deviner par conjecture.\Quantum animi mei coniectura colligere possum. Quint. Selon que je puis conjecturer.\Coniectura consequi. Cic. Entendre par conjecture.\De se coniecturam facere. Cic. Hoc est, omnes ex ingenio suo metiri. Quand quelcun cuide que tout le monde le resemble, et luy semble que tous les autres font comme luy.\Quantum ex ipsa re coniecturam fecimus. Terent. Selon que nous avons peu deviner.\Prospicere coniectura. Cic. Prevoir par conjecture.\Trahere coniectura. Cic. Conjecturer. -
11 expecto
[st1]1 [-] expecto = exspecto. [st1]2 [-] expecto, ĕre: - tr. - peigner avec soin.* * *[st1]1 [-] expecto = exspecto. [st1]2 [-] expecto, ĕre: - tr. - peigner avec soin.* * *Expecto, expectas, expectare, ab ex et specto, spectas, compositum. Terentius. Attendre.\Expecto quid velis. Terent. Je n'atten ou desire que de scavoir que c'est que tu veuls dire.\De Caii Gracchi Tribunatu quid expectem, non libet augurari. Cic. Que j'en atten et crains.\Expectare te arbitror, haec tam longe repetita principia quo spectent. Cic. Je pense que tu desires scavoir à quel propos je, etc. -
12 auguror
auguror ātus sum, ārī, dep. [augur], to act as augur, augur, predict, foretell: alcui ex alitis involatu: ex passerum numero belli annos: Critiae mortem: pugnae fortunam cantu, Ta.: (diem) non procul auguror esse, O.—To surmise, imagine, conjecture, suppose: contentos auguror esse deos, O.: quantum ego opinione auguror.* * *augurari, auguratus sum V DEPconjecture, surmise, judge -
13 libet or lubet
libet or lubet libuit or libitum est, ēre, impers. [LIB-], it pleases, is pleasing, is agreeable: age, age, ut lubet, T.: Ut lubet, as you will, T.: adde, si libet, velocitatem: faciat quidlubet, T.: siquid lubet, T.: efficere, ut id non liberet quod non oporteret: Scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, Simplicitas, Iu.: cui persuasi, mihi id non libēre: sin poterit id quod libet: ipsam despoliare non lubet, T.: quid exspectem non lubet augurari: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., Iu.: non libet mihi deplorare vitam: Insanire libet quoniam tibi, V. -
14 auguror
augŭror, ātus. 1, v. dep. (class. for the ante-class. and poet. act. augnro, āre, v. infra) [augur].I.To perform the services or fill the office of an augur, to take auguries, observs and interpret omens, to augur, prophesy, predict (hence with the acc. of that which is prophesied):II.Calchas ex passerum numero belli Trojani annos auguratus est,
Cic. Div 1, 33, 72; so id. ib. 1, 15, 27; id. Fam. 6, 6:avis quasdam rerum augurandarum causa esse natas putamus,
id. N D. 2, 64, 160; Suet. Oth 7 fin.; id. Gram. 1:in quo (scypho) augurari solet,
Vulg. Gen. 44, 5:augurandi scientia,
ib. ib. 44, 15; ib. Lev. 19, 26.—Transf from the sphere of religion,Ingen, to predict, forebode, foretell; or of the internal sense (cf. augurium, II. A.), to surmise, conjecture, suppose:► The act.Theramenes Critiae, cui venenum praebiberat, mortem est auguratus,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:ex nomine istins, quid in provinciā facturus esset, perridicule homines augurabantur,
id. Verr. 2, 2, 6:in Persis augurantur et divinant Magi,
id. Div. 1, 41, 90: Recte auguraris de me nihil a me abesse longius crudelitate, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A:futurae pugnae fortunam ipso cantu augurantur,
Tac. G. 3 al.:quantum ego opinione auguror,
Cic. Mur. 31, 65:quantum auguror coniectura,
id. de Or. 1, 21. 95; so,mente aliquid, Curt 10, 5, 13: Hac ego contentus auguror esse deos,
Ov. P. 3, 4, 80:erant, qui Vespasianum et arma Orientis augurarentur,
Tac. H. 1, 50:Macedones iter jaciendo operi monstrāsse eam (beiuam) augurabantur,
Curt. 4, 4, 5.subordinate form auguro, āre (by Plin. ap. Serv. ad Verg A. 7, 273, erroneously distinguished from this in signif.).1.(Acc. to I.) Sacerdotes salutem populi auguranto, Cic. Leg. 2, 8.— Trop.: oculis investigans astute augura, look carefully around you like an augur, Plant. Cist. 4, 2, 26.— Pass.: res, locus auguratur, is consecrated by auguries: certaeque res augurantur, Lucius Caesar ap. Prisc. p. 791 P.:2.in Rostris, in illo augurato templo ac loco,
Cic. Vatin. 10; so Liv. 8, 5: augurato ( abl. absol.), after taking auguries (cf. auspicato under auspicor fin.):sicut Romulus augurato in urbe condenda regnum adeptus est,
Liv. 1, 18; Suet. Aug. 7 fin. dub. Roth.—(Acc. to II.) Hoc conjecturā auguro, Enn. ap. Non. p. 469, 8 (Trag. v. 327 Vahl.); so Pac. ap. Non. l. l.; Att. ib.;Cic. Rep. Fragm. ib. (p. 431 Moser): praesentit animus et augurat quodam modo, quae futura sit suavitas, id. Ep. ad Caiv. ib. (IV. 2, p. 467 Orell.): si quid veri mens augurat,
Verg. A. 7, 273:quis non prima repellat Monstra deum longosque sibi mon auguret annos?
Val. Fl. 3, 356. -
15 igitur
ĭgĭtur, conj. [pronom. stem i- of is; suffix -ha (-dha); Gr. -tha; Sanscr. -iha, here; -tur, = -tus (Sanscr. -tas), as in penitus, antiquitus, etc., from thence], introduces an inference or deduction, then, therefore, thereupon, accordingly, in these circumstances (in class. prose usu. placed after the first word of the clause; cf. below, III.; syn.: itaque, ergo; cf.: eo, ideo, idcirco, propterea; quamobrem, quare, etc.).I.In gen. (rare):II.SI. IN. IVS. VOCAT. NI. IT. ANTESTATOR. IGITVR EM. CAPITO, Fragm. XII. Tab.: mox magis, cum otium mihi et tibi erit, igitur tecum loquar,
Plaut. Cas. 2, 2, 39:quando habebo, igitur rationem mearum fabricarum dabo,
id. Mil. 3, 1, 177; id. Bacch. 3, 4, 17:cetera consimili mentis ratione peragrans, Invenies igitur multarum semina rerum Corpore celare, etc.,
Lucr. 2, 677.—In partic.A.Pleon., with tum, deinde, or demum, then at length, then certainly, then first:B.ubi emeritum'st stipendium, igitur tum Specimen cernitur, quo eveniat aedificatio,
Plaut. Most. 1, 2, 51:tum igitur tibi aquae erit cupido,
id. Trin. 3, 2, 50:igitur tum accedam hunc, quando quid agam invenero,
id. Most. 3, 1, 159:post id igitur deinde faciam palam,
id. Stich. 1, 2, 29:miserumst opus, igitur demum fodere puteum, ubi sitis fauces tenet,
id. Most. 2, 1, 32:igitur demum omnes scient quae facta,
id. Am. 1, 2, 11; 1, 1, 145:post igitur demum faciam ut res flat palam,
id. ib. 3, 1, 16:demum igitur, quom seis jam senex, tum in otium te conloces, etc.,
id. Merc. 3, 2, 9.—In drawing a logical conclusion (but not with et, atque, que; v. Krebs, Antibarb. p. 540), therefore, accordingly, consequently: St. Ligna hic apud nos nulla sunt. Co. Sunt asseres. St. Sunt pol. Co. Sunt igitur ligna, Plaut. Aul. 2, 6, 8:C.si enim est aliquid in rerum natura, quod hominis mens, quod ratio, quod vis, quod potestas humana efficere non possit, est certe id, quod illud efficit, homine melius. Atqui res caelestes omnesque eae, quarum est ordo sempiternus, ab homine confici non possunt. Est igitur id, quo illa conficiuntur, homine melius,
Cic. N. D. 2, 6, 16: quid ergo haec ab illa conclusione differt, Si mentiris, mentiris;mentiris autem, mentiris igitur?
id. Ac. 2, 30, 96; id. Tusc. 4, 17, 40: quodsi melius geruntur, quae consilio, quam quae sine consilio administrantur;nihil autem omnium rerum melius quam omnis mundus administratur: consilio igitur mundus administratur, Quint 5, 14, 9: quod cum ita sit, certe nec secerni nec dividi nec discerpi nec distrahi potest, ne interire quidem igitur,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; cf. id. ib. 1, 34, 82; 1, 36, 88: sequitur, ut nihil paeniteat, nihil desit, nihil obstet: ergo omnia profluenter, absolute, prospere;igitur beate,
id. ib. 5, 18, 53; so,corresp. with ergo,
id. Lael. 14 fin., and 15 init.:atqui falsum quod est, id percipi non potest, ut vobismet ipsis placet. Si igitur memoria perceptarum comprehensarumque rerum est: omnia, etc.,
id. Fin. 2, 33, 106.—In consecutive interrogations, then:D.dolor igitur, id est summum malum, metuetur semper, etiam si non aderit: jam enim adesse poterit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
Cic. Fin. 2, 28, 92; cf.:utrum igitur hactenus satis est?
id. Top. 4, 25:in quo igitur loco est? credo equidem in capite,
id. Tusc. 1, 29, 70:ubi igitur locus fuit errori deorum?
id. N. D. 3, 31, 76:possumusne igitur in Antonii latrocinio aeque esse tuti?
id. Phil. 12, 12, 27; cf.:totiesne igitur sententiam mutas?
id. Att. 8, 14, 2:cur has igitur sibi tam graves leges imposuerit, cum? etc.,
id. Ac. 2, 8, 23.—In ironical or sarcastic interrog. clauses:igitur hocine est amare? arare mavelim quam sic amare,
Plaut. Merc. 2, 3, 20:dicet aliquis: Haec igitur est tua disciplina? sic tu instituis adulescentes?
Cic. Cael. 17, 39; id. Fam. 9, 10, 2:id indigne ferens ille: Hunc igitur, regem agnoscimus, inquit?
Curt. 6, 11, 23:quin igitur ulciscimur Graeciam et urbi faces subdimus?
id. 5, 7, 4; cf. id. 10, 6, 23.—In resuming an interrupted thought:E.cum Q. Metellus L. F. causam de pecuniis repetundis diceret, ille, ille vir, cui patriae salus dulcior quam conspectus fuit, qui de civitate decedere quam de sententia maluit: hoc igitur causam dicente, cum, etc.,
Cic. Balb. 5, 11; id. Off. 1, 2, 6; id. Tusc. 1, 13, 30; id. Brut. 48, 177 al.—Esp. after a parenthesis: recta effectio (katorthôsin enim ita appello, quoniam rectum factum katorthôma) recta igitur effectio crescendi accessionem nullam habet, Cic. Fin. 3, 14, 45; 2, 22, 74:scripsi etiam (nam etiam ab orationibus dijungo me fere, etc.) scripsi igitur Aristotelio more, etc.,
id. Fam. 1, 9, 23:tu enim sapienter (nunc demum enim rescribo iis litteris, quas mihi misisti convento Antonio Tiburi) sapienter igitur, quod manus dedisti, etc.,
id. Att. 16, 3, 1:rerum autem cognitiones (quas vel comprehensiones vel perceptiones appellemus licet) has igitur ipsas propter se asciscendas arbitramur,
id. Fin. 3, 5, 18; 2, 33, 107; 4, 14, 38; Sall. C. 54 init.; Curt. 3, 2, 2; Nep. Thras. 4, 3.—In emphatically repeating a word or thought:F.quae mihi omnia grata sunt, de L. Mescinio gratissimum... id igitur—puto enim etiam atque etiam mihi dicendum esse—velim existimes mihi te fecisse gratissimum,
Cic. Fam. 13, 28 a, 1:ea vis, ea igitur ipsa, quae, etc.,
id. Mil. 31, 84.—In returning to or summing up a preceding train of thought, I say then, so then, as I was saying, in short: ut cum videmus speciem primum candoremque caeli;G.deinde conversionis celeritatem tantam, quantam, etc.... tum vicissitudines dierum ac noctium... tum globum terrae eminentem e mari... tum multitudinem pecudum... hominemque ipsum... atque hominis utilitati agros omnes ac maria parentia: haec igitur et alia innumerabilia cum cernimus, etc.,
Cic. Tusc. 1, 28, 70; id. Cat. 4, 11, 23; id. Fam. 13, 1, 3; id. de Or. 2, 25, 105 al.—To introduce a special amplification of a thought previously introduced in general terms, then:III.de hominibus dici non necesse est. Tribus igitur modis video, etc.,
Cic. Fin. 1, 20, 66; id. Brut. 32, 122:quoniam pluribus modis accipi solet, non equidem in omnes eam particulas secabo, sed maxime necessarias attingam. Est igitur unum genus, etc.,
Quint. 8, 3, 63:ut igitur ante meridiem discesserunt, etc.,
Cic. de Or. 3, 5, 17:sit igitur (ut supra significavi) divisio rerum plurium in singulas, partitio singularum in partes discretus ordo,
Quint. 7, 1. 1:prima est igitur amplificandi vel minuendi species,
id. 8, 4, 1 (v. also III. A. below).—Position.A.Sometimes igitur begins a sentence (in Cic. only in sense last described, II. E. above; freq. in Sall., Tac., Curt., and Liv.;B.v. Zumpt, Gram. § 357): nunc juris principia videamus. Igitur doctissimis viris proficisci placuit a lege, etc.,
Cic. Leg. 1, 6, 18:igitur his genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere,
Sall. C. 54, 1; 46, 3; Quint. 1, 1, 1: de quo, quia nunc primum oblatus est, pauca repetam:nam et ipse pars Romanarum cladium erit. Igitur matre libertina ortus, etc.,
Tac. A. 15, 72; 1, 31.—Igitur is sometimes placed after several words:referamus nos igitur ad eum quem volumus incohandum,
Cic. Or. 9, 33:eamne rationem igitur sequare?
id. Fin. 2, 23, 76:quid dicis igitur?
id. Tusc. 1, 6, 12; cf.:quid me igitur mones?
id. Div. 2, 64, 132:paria sunt igitur,
id. Fin. 4, 27, 75; cf.:videndum est igitur,
id. Off. 1, 14, 43:hujus quoque igitur criminis, te accusante, mentio nulla fiet,
id. Div. in Caecil. 10, 32:huic homini parcetis igitur?
id. Verr. 2, 1, 32, § 81:in hominem dicendum est igitur,
id. Fl. 10, 23:hi autem non sunt: ne Nymphae quidem deae igitur?
id. N. D. 3, 17, 43; cf.:ne in animo quidem igitur sensus remanet,
id. Tusc. 1, 34, 82:ille mihi videtur igitur vere augurari,
id. Div. 1, 15, 27:quae est melior igitur in hominum genere natura?
id. Tusc. 1, 14, 32:quid tibi negoti est meae domi igitur?
Plaut. Ep. 3, 4, 63. -
16 libet
lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.(α).Id (quod) libet (mihi):(β).quod tibi lubet, idem mihi lubet,
Plaut. Most. 1, 3, 138:facite, quod vobis lubet,
Ter. Ad. 5, 9, 34:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,
Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?
id. Quint. 30, 94:quodcumque homini accidit libere, posse retur,
Plaut. Am. 1, 1, 17:ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,
Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,
Suet. Caes. 20.—Without a dat.:rogita quod lubet,
Plaut. Ep. 5, 2, 31:faciat quod lubet,
Ter. Heaut. 3, 1, 55:nihil vident, nisi quod lubet,
id. ib. 4, 1, 30:si quid lubet,
id. Phorm. 5, 7, 88:quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,
Cic. de Sen. 12, 42:illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,
Juv. 1, 152.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:(γ).concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,
Plaut. Ps. 1, 5, 158:mihi lubet nunc venire Pseudolum,
id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:non libet mihi deplorare vitam,
Cic. de Sen. 23, 84:quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,
id. Att. 2, 7, 1:de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,
id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,
Cic. Lael. 12, 41:qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,
id. Rep. 1, 17, 28:incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,
Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:ultra Sauromatas fugere hinc libet,
Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—Absol., with or without a dat.:1.ego ibo pro te, si tibi non libet,
Plaut. Most. 5, 2, 10:ubiquomque libitum erit animo meo,
id. As. 1, 1, 97:adi, si libet,
id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:age, age, ut libet,
id. ib. 2, 1, 10:ut libet, as an expression of assent,
id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).A.Lit.1.In gen.:2.studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,
Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:ego illud vero illud feci, ac lubens,
Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:edepol me lubente facies,
Plaut. Am. 2, 2, 218:me libente eripies mihi hunc errorem,
Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:libente me vero,
id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,
id. Att. 1, 14, 3:cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,
Caes. B. C. 1, 15, 1:illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,
Cic. Att. 4, 2, 5:libentissimis Graecis,
id. Fam. 13, 65, 1:lubentissimo corde atque animo,
Plaut. Ps. 5, 2, 22:fecit animo libentissimo populus Romanus,
Cic. Verr. 1, 9, 25.—In partic.:B.libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,
Plaut. Pers. 2, 3, 1:EX VOTO L. M.,
Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):2.uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,
Plaut. As. 2, 2, 2:ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,
Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):cenare lubenter,
Cato, R. R. 156:ecastor frigida non lavi magis lubenter,
Plaut. Most. 1, 2, 1:ut homines te libenter studioseque audiant,
Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:libenter verbo utor Catonis,
id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:ego tuas litteras legi libenter,
id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:libenter homines id, quod volunt, credunt,
Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),
with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:nihil libentius audiunt,
Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:nil umquam hac carne libentius edit,
Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:libentissime dare,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also,
См. также в других словарях:
augurari — index guess, presage, surmise Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
ИНАВГУРАЦИЯ — (лат. inauguratio, от in в, и augurari гадать). Торжественное открытие памятника, здания и т. п. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ИНАВГУРАЦИЯ лат. inauguratio, от in, в, и augurari, гадать; см.… … Словарь иностранных слов русского языка
Augurate — Au gu*rate, v. t. & i. [L. auguratus, p. p. of augurari to augur.] To make or take auguries; to augur; to predict. [Obs.] C. Middleton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Exaugurate — Ex*au gu*rate, v. t. [L. exauguratus, p. p. of exaugurare to profane; ex out + augurari to act as an augur, fr. augur. ] To annul the consecration of; to secularize; to unhellow. [Obs.] Holland. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Inaugurate — In*au gu*rate, a. [L. inauguratus, p. p. of inaugurare to take omens from the flight of birds (before entering upon any important undertaking); hence, to consecrate, inaugurate, or install, with such divination; pref. in in + augurare, augurari,… … The Collaborative International Dictionary of English
АВГУРИРОВАТЬ — (от лат. augurare гадать). Гадать, предсказывать, предвещать по известным наблюдениям над птицами. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АВГУРИРОВАТЬ от лат. augurari, гадать. Составлять о будущих… … Словарь иностранных слов русского языка
guess — I verb assume, augurari, be of the opinion, believe, conjecture, deem, divinare, divine, estimate, forejudge, form an estimation, gather, have a hunch, hypothesize, imagine, infer, judge, judge at random, judge with uncertainty, opinari, opine,… … Law dictionary
presage — I verb adumbrate, advise, announce in advance, anticipate, augur, augurari, augurate, auspicate, betoken, bode, divine, envision, forebode, forecast, foreknow, foresee, foreshadow, foreshow, foretell, foretoken, forewarn, have a presentiment,… … Law dictionary
surmise — I verb apprehend, assume, augurari, be of the opinion, believe, conceive, conclude, conjecture, count, deduce, deem, divine, esteem, fancy, feel, gather, guess, have an idea, hazard a guess, hypothesize, imagine, infer, judge, opine, posit,… … Law dictionary
augure — 1. (ô gu r ) s. m. Terme d antiquité. Celui dont la charge était, chez les Romains, de tirer des présages du vol et du chant des oiseaux. • César est désigné souverain des augures, VOLT. Catil. I, 1. HISTORIQUE XIVe s. • Augur, auguremens… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
augurer — (ô gu ré) v. a. 1° Conjecturer par une sorte de divination. Augurer mieux de l avenir. • Mais quoi qu on nous augure et qu on nous fasse craindre, MALH. VI, 6. • De ce soupir que faut il que j augure ?, RAC. Iphig. I, 3. 2° Absolument.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
