-
1 auguralis
augurālis, e (augur), zum Augur gehörig, Auguren-, Weissage-, I) adi.: cena, vom Augur beim Antritte seines Amtes gegeben, Cic.: libri, Cic.: insignia, Liv.: verbum, Gell.: alites, Amm.: aug. sacerdotium habere, Lact. – II) subst., augurāle, is, n., 1) im römischen Lager der Ort zur Rechten des Feldherrnzeltes, wo auspicia gehalten wurden (οἰωνιστήριον), dah. übh. das Feldherrnzelt, Hauptzelt, Quint. 8, 2, 8. Tac. ann. 2, 13. – 2) der Augurstab (gew. lituus), Sen. de tranqu. anim. 11, 9.
-
2 auguralis
augurālis, e (augur), zum Augur gehörig, Auguren-, Weissage-, I) adi.: cena, vom Augur beim Antritte seines Amtes gegeben, Cic.: libri, Cic.: insignia, Liv.: verbum, Gell.: alites, Amm.: aug. sacerdotium habere, Lact. – II) subst., augurāle, is, n., 1) im römischen Lager der Ort zur Rechten des Feldherrnzeltes, wo auspicia gehalten wurden (οἰωνιστήριον), dah. übh. das Feldherrnzelt, Hauptzelt, Quint. 8, 2, 8. Tac. ann. 2, 13. – 2) der Augurstab (gew. lituus), Sen. de tranqu. anim. 11, 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auguralis
-
3 augurale
augurāle, is, n., s. augurālis.
-
4 auguratorium
augurātōrium, ī, n. (auguro) = augurale (s. augurālis no. II, 1), Hygin. de munit. castr. 11. Corp. inscr. Lat. 6, 976.
-
5 cena
cēna ( nicht caena od. coena), ae, f. (altlat. cesna, oskisch kerssnaís ›cenis‹), die tägliche Hauptmahlzeit der Römer, gew. um 3 od. 4 Uhr nachmittags, die Tafel, die Mahlzeit, das Mahl, das Mittagessen, Essen (Ggstz. ientaculum u. prandium), I) eig.: tempus cenae, Sen.: caput cenae, Hauptgericht, Cic.: c. recta, eine förmliche M., Suet.: c. bona, Sen.: c. ternis ferculis, Suet.: c. abundantissima, Suet.: lauta, Cic.: Cerealis (s. d.), Plaut.: magnifica (Ggstz. cotidiana), Plin.: sumptuosa, Cic.: luxuriosa, Sen. rhet.: magna, Hor.: grandis, Quint.: exigua, Cels.: familiaris, Suet.: c. terrestris, ländliches M., Plaut. – argenti facti cenae gratiā decem pondo libras habere, zehn Pfund silbernes Tafelgeschirr haben, Gell. 17, 21, 39. – c. tempestiva, Cic.: antelucana, Cic. – c. adventicia, Suet.: aditialis, Varr. u. Sen.: auguralis, Cic.: nuptialis, Plaut. u. Suet.: cena pura, Fastenspeise, meton. = Fasttag, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 306 u. Semias. 1. p. 13). – cenam coquere (alci), Plaut., Cato fr. u. Nep.: cenam apparare, Ter.: apponere lautiorem cenam, Suet., alci cotidianam cenam, Plin. – alqm ad cenam invitare, Cic.: alqm rogare ad cenam ut veniat, Ter.: alqm ad cenam rogare, Aur. Vict. u. Macr.: alqm ad cenam vocare, Cic.: ad cenam promittere (alci), renuntiare, s. prō-mitto, re-nūntio: ad cenam condicere, s. con-dīco. – alqm cenae adhibere, Quint.: alqm cenā accipere, Suet.: alqm cenā excipere,
Vell.: alqm abducere ad cenam in Academiam, Cic. – alci cenam dare (zB. apud villam), Cic.: alci cenam facere, Plaut.: cenas et facere et obire, Cic.: ire ad cenam, Ter.: itare ad cenas desisse, Cic.: venire ad cenam, Cic.: cenae deesse, Quint.: redire a cena, Cic. – cenam protrahere, Suet.: cenam producere iucunde, Hor.: cenam repetere, Suet. – cenae tempore, Suet.: ad praedictam cenae horam, Suet.: in cena, Cels. (u. so in cenis grandibus, Quint.): inter cenam, Cic.: super cenam, Suet.: per cenam, Suet.: post cenam, Cic. – Sprichw., cenā comesā venire, unser »post festum kommen«, Varr. r. r. 1, 2, 11: cenam rapere de rogo, v. hungerigen Leuten, Catull. 59, 3. – II) meton.: a) der einzelne Gang einer Mahlzeit, cena prima, altera, tertia, Mart. 11, 31, 6 sq. – b) der Speiseort, Speisesaal, Plin. 12, 11. – c) die Speisegesellschaft, Iuven. 2, 120.
-
6 augurale
augurāle, is, n., s. auguralis.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > augurale
-
7 auguratorium
augurātōrium, ī, n. (auguro) = augurale (s. auguralis no. II, 1), Hygin. de munit. castr. 11. Corp. inscr. Lat. 6, 976.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auguratorium
-
8 cena
cēna ( nicht caena od. coena), ae, f. (altlat. cesna, oskisch kerssnaнs ›cenis‹), die tägliche Hauptmahlzeit der Römer, gew. um 3 od. 4 Uhr nachmittags, die Tafel, die Mahlzeit, das Mahl, das Mittagessen, Essen (Ggstz. ientaculum u. prandium), I) eig.: tempus cenae, Sen.: caput cenae, Hauptgericht, Cic.: c. recta, eine förmliche M., Suet.: c. bona, Sen.: c. ternis ferculis, Suet.: c. abundantissima, Suet.: lauta, Cic.: Cerealis (s. d.), Plaut.: magnifica (Ggstz. cotidiana), Plin.: sumptuosa, Cic.: luxuriosa, Sen. rhet.: magna, Hor.: grandis, Quint.: exigua, Cels.: familiaris, Suet.: c. terrestris, ländliches M., Plaut. – argenti facti cenae gratiā decem pondo libras habere, zehn Pfund silbernes Tafelgeschirr haben, Gell. 17, 21, 39. – c. tempestiva, Cic.: antelucana, Cic. – c. adventicia, Suet.: aditialis, Varr. u. Sen.: auguralis, Cic.: nuptialis, Plaut. u. Suet.: cena pura, Fastenspeise, meton. = Fasttag, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 306 u. Semias. 1. p. 13). – cenam coquere (alci), Plaut., Cato fr. u. Nep.: cenam apparare, Ter.: apponere lautiorem cenam, Suet., alci cotidianam cenam, Plin. – alqm ad cenam invitare, Cic.: alqm rogare ad cenam ut veniat, Ter.: alqm ad cenam rogare, Aur. Vict. u. Macr.: alqm ad cenam vocare, Cic.: ad cenam promittere (alci), renuntiare, s. promitto, renuntio: ad cenam condicere, s. condico. – alqm cenae adhibere, Quint.: alqm cenā————accipere, Suet.: alqm cenā excipere,Vell.: alqm abducere ad cenam in Academiam, Cic. – alci cenam dare (zB. apud villam), Cic.: alci cenam facere, Plaut.: cenas et facere et obire, Cic.: ire ad cenam, Ter.: itare ad cenas desisse, Cic.: venire ad cenam, Cic.: cenae deesse, Quint.: redire a cena, Cic. – cenam protrahere, Suet.: cenam producere iucunde, Hor.: cenam repetere, Suet. – cenae tempore, Suet.: ad praedictam cenae horam, Suet.: in cena, Cels. (u. so in cenis grandibus, Quint.): inter cenam, Cic.: super cenam, Suet.: per cenam, Suet.: post cenam, Cic. – Sprichw., cenā comesā venire, unser »post festum kommen«, Varr. r. r. 1, 2, 11: cenam rapere de rogo, v. hungerigen Leuten, Catull. 59, 3. – II) meton.: a) der einzelne Gang einer Mahlzeit, cena prima, altera, tertia, Mart. 11, 31, 6 sq. – b) der Speiseort, Speisesaal, Plin. 12, 11. – c) die Speisegesellschaft, Iuven. 2, 120.
См. также в других словарях:
Buteo auguralis — Buse d Afrique Buteo auguralis … Wikipédia en Français
AVIS Auguralis — vide infra Upupa … Hofmann J. Lexicon universale
Buteo auguralis — rusvasprandis suopis statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Buteo auguralis angl. red necked buzzard vok. Salvadoribussard, m rus. африканский краснохвостый канюк, m pranc. buse d Afrique, f ryšiai: platesnis terminas – tikrieji … Paukščių pavadinimų žodynas
Buse d'Afrique — Buteo auguralis Buteo auguralis … Wikipédia en Français
augural — 1. augure [ ogyr ] n. m. • 1355; lat. augur 1 ♦ Dans l Antiquité, Prêtre chargé d observer certains signes (éclairs et tonnerre; vol, nourriture et chant d oiseaux, etc.), afin d en tirer des présages. ⇒ aruspice, devin. 2 ♦ Mod. Personne qui… … Encyclopédie Universelle
Red-necked Buzzard — Taxobox name = Red necked Buzzard status = LC | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Aves ordo = Falconiformes familia = Accipitridae genus = Buteo species = B. auguralis binomial = Buteo auguralis binomial… … Wikipedia
augurale — ● augural, augurale, auguraux adjectif (latin auguralis) Relatif aux augures. ● augural, augurale, auguraux (difficultés) adjectif (latin auguralis) Orthographe Pluriel masculin … Encyclopédie Universelle
auguraux — ● augural, augurale, auguraux adjectif (latin auguralis) Relatif aux augures. ● augural, augurale, auguraux (difficultés) adjectif (latin auguralis) Orthographe Pluriel masculin : auguraux. ● … Encyclopédie Universelle
Accipitridé — Accipitridae Accipitridés … Wikipédia en Français
Accipitridés — Accipitridae Accipitridés … Wikipédia en Français
UPUPA — Aeschylo πετραῖος ὄρνις, saxatilis avis, aut gallina, graecorum vulgo hodie ἀγριοκόκορος, ut Hesychio ἀλεκτρύων ἄγριος, gallus silvestris, et Hebr. duchiphath, ubi alludunt ad dic et cheph, quorum illud Arabice gallum, hoc Hebraeis et Syris… … Hofmann J. Lexicon universale