Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

audens

  • 1 audens

    audens, entis part. prés. de audeo; qui ose, hardi, audacieux, résolu.    - compar. audentior.    - superl. audentissimus.    - audentes fortuna juvat, Virg.: la fortune aide les audacieux.
    * * *
    audens, entis part. prés. de audeo; qui ose, hardi, audacieux, résolu.    - compar. audentior.    - superl. audentissimus.    - audentes fortuna juvat, Virg.: la fortune aide les audacieux.
    * * *
        Audens, audentis, Participium. Virg. Entreprenant et hardi.
    \
        Audens, Nomen ex participio. Quintil. Illa adhuc audentiora, etc. Choses de plus grande entreprinse et hardiesse.
    \
        Audendum est. Tibul. Il se fault enhardir, et mettre au hazard.
    \
        Audendum dextra. Virg. Il fault faire un coup de sa main.
    \
        Author audendi. Virgil. Qui enhardist un autre, et l'encourage à entreprendre et faire quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > audens

  • 2 audens

    audens audens, ntis смелый, отважный

    Латинско-русский словарь > audens

  • 3 audens

    audēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. audeo), wagend (meist) im guten Sinne, kühn, dreist, herzhaft, audentes fortuna iuvat, Verg.: nihil gravius audenti quam ignavo patiendum, Tac. – tu ne cede malis, sed contra audentior ito, Verg.: puer quidam audentior ceteris, Plin. ep.: nonne his latior et audentior et excelsior (Aeschines), Quint.: audentiores adversus hostes fiunt, Frontin. – audentissimus quisque miles, Tac.: Hannibal ille audentissimus atque fortissimus, Gell.

    lateinisch-deutsches > audens

  • 4 audens

    audēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. audeo), wagend (meist) im guten Sinne, kühn, dreist, herzhaft, audentes fortuna iuvat, Verg.: nihil gravius audenti quam ignavo patiendum, Tac. – tu ne cede malis, sed contra audentior ito, Verg.: puer quidam audentior ceteris, Plin. ep.: nonne his latior et audentior et excelsior (Aeschines), Quint.: audentiores adversus hostes fiunt, Frontin. – audentissimus quisque miles, Tac.: Hannibal ille audentissimus atque fortissimus, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > audens

  • 5 audēns

        audēns entis, adj. with comp. and sup.    [P. of audeo], daring, bold, intrepid, courageous: audentes deus ipse iuvat, O.: Tu ne cede malis sed contra audentior ito, V.: audentissimus quisque miles, Ta.
    * * *
    audentis (gen.), audentior -or -us, audentissimus -a -um ADJ
    daring, bold, courageous; characterized by boldness/license of expression

    Latin-English dictionary > audēns

  • 6 audens

    audens, entis, v. audeo, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > audens

  • 7 audens

    1. audēns, entis
    part. praes. к audeo
    2. adj.
    смелый, отважный, бесстрашный V, T etc.

    Латинско-русский словарь > audens

  • 8 audens

    (m = f = n), audentis (gen.sg.)
      1) adj. смелый, отважный;
      2) part. perf. к audeo

    Dictionary Latin-Russian new > audens

  • 9 Menidia audens

    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Menidia audens

  • 10 audenter

    [ audens ]
    смело, отважно, бесстрашно ( audentius progrēdi T)

    Латинско-русский словарь > audenter

  • 11 audentia

    ae f. [ audens ]
    1) смелость, неустрашимость, отвага PM, Q, T
    2) свободное словоупотребление, вольность PJ

    Латинско-русский словарь > audentia

  • 12 audenter

    audenter, Adv. m. Compar. (audens), kühn, dreist, herzhaft, dicere, Ulp. dig. 5, 4, 1. § 5; 28, 2, 29. § 14. Vulg. act. apost. 2, 29. – audentius progredi, Tac.: audentius resistere, Dict.: audentius iam onerat Seianum, Tac.: multa audentius inseri possunt, Quint.: audentius hostem increpitans, Stat.

    lateinisch-deutsches > audenter

  • 13 audentia

    audentia, ae, f. (audens), die Dreistigkeit, Herzhaftigkeit, die Kühnheit, Quint. 12. pr. § 4. Tac. ann. 15, 53 u.a. – insbes., im Ausdruck, Plin. ep. 8, 4, 4.

    lateinisch-deutsches > audentia

  • 14 cautus [1]

    1. cautus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (caveo), I) neutr. sich hütend, a) im guten Sinne, vorsichtig, behutsam (Ggstz. audens, temerarius, acer), α) v. Pers., absol., parum putantur cauti providique fuisse, Cic.: dubium, cautior an audentior, Suet.: cauti in periculis, non timidi in contionibus, Cic.: parum cauti, Hor. – m. Praepp., c. in scribendo, Cic.: ad propius praesentiusque malum cautior, Liv.: parum c. adversus colloquii fraudem, Liv.: adversus alqm cautior, Val. Max.: satis c. erga bona sua, Curt. – m. Genet., c. rei divinae, Macr. sat. 1, 15, 8. Claud. 18, 89. – m. folg. ne m. Konj., Plaut. Pseud. 298. – m. folg. Infin., Hor. sat. 1, 6, 51. Pers. 5, 24. – β) v. Lebl.: manus c., Ov.: consilia cauta (Ggstz. consilia acria), Tac.: consilia cautiora, Cic.: cautissima senectus, Tac. – b) im üblen Sinne, schlau, listig, vulpes, Hor.: Myrtale, Mart. – II) pass. sichergestellt, gesichert, sicher, nummi, Hor. ep. 2, 1, 105: quo mulieri esset res cautior (damit ihr Geld sicherer stehe), curavit, ut etc., Cic. Caecin. 11: in eam partem peccare, quae est cautior, Cic. Rosc. Am. 56: civitates murorum firmitate cautissimae, Amm. 14, 8, 13. – mit ab (gegen) u. Abl., cautus ab incursu belli, Lucan. 4, 409.

    lateinisch-deutsches > cautus [1]

  • 15 ignavus

    ī-gnāvus, a, um (in u. gnavus), Adi. m. Compar. u. Superl., I) lässig, träge, ohne Energie, untüchtig, faul, bequem, ein Faulpelz (Taugenichts), 1) eig.: a) im allg. (Ggstz. strenuus, industrius), senectus, Cic.: apes, Verg.: anni, Ov.: homo ignavior, Cic.: te sene senum omnium neminem esse ignaviorem, Plaut.: homo ignavissimus, Cic.: poëta ignavissimus, höchst elender, Gell.: ille ignavissimus, Erztaugenichts, Erzschuft, Plaut.: si non fecero ei male aliquo pacto, me esse dicito ignavissimum, Plaut. – m. ad u. Akk., haud ignavus ad ministeria belli iuvenis, Tac. ann. 2, 78: ignavissimus ad opera ac muniendum hostis, Liv. 9, 4, 8. – mit Genet., legiones operum et laboris ignavae, Tac. ann. 11, 18. – m. Infin., et ignavus rediturae parcere vitae, Lucan. 1, 462. – b) insbes., feig, feigherzig (Ggstz. fortis, strenuus, bonus, aber auch audens, ferox), ignavus miles et timidus, Cic. (vgl. illis timidis et ignavis esse licet, qui etc., Liv.): strenuus aut ignavus miles, Liv.: canis, Hor.: hostis ignavissimus, Liv. – m. Abl. loc., ut quisque ignavus animo, procax ore, Tac. hist. 2, 23. – mit in u. Akk., ferox in suos, ignavus in hostes, Amm. 22, 4, 7. – subst., īgnāvus, ī, m., der Feige, Feigling, die Memme, Sall.: Plur., Cic. u.a. – 2) übtr., v. Lebl.: a) übh. = untätig, kraftlos, fade, gravitas, unbeweglich, Verg.: so auch globus, Plin.: partes, ohne Kraft, ohne Geruch, Plin.: cornicula, ohne Nutzen, ohne Gebrauch, Plin.: sucus, unwirksam, Plin.: nemus, unfruchtbar, Verg.: lux, Tag, an dem man untätig ist, Iuven.: ne illa quidem significationis eiusdem repetitio ignava et frigida videri debet, darf uns fade (nichtssagend) und matt erscheinen, Gell.: ego odi homines ignavā operā, unnützer, brotloser, Pacuv. fr.: Galliae ignavum conferunt stipendium, in Trägheit u. Feigheit, Vell. – b) insbes., dem Geschmack nach fade, ungenießbar, diluti salis et fellis ignavi, Auson. epist. 11. praef. p. 170, 3 Schenkl: m. Abl., quaeque gustu ignava sunt et quae sapore tristia, Auson. epist. 15, 7. p. 173 Schenkl. – II) aktiv = träge machend, frigus, aestus, Ov.: dolor, Plin.: dah. ratio (ἀργος λογος), Vernunftschluß von dem Verhängnisse, der die Menschen träge machen muß, Cic.: so auch genus interrogationis, Cic.

    lateinisch-deutsches > ignavus

  • 16 kühn

    kühn, audens (dreist, beherzt, kühn für einen vorliegenden Fall, nur im guten Sinn). – audax (kühn, herzhaft, verwegen, als dauernde Eigenschaft, im guten u. üblen Sinne). – audaciae plenus (voll Herzhaftigkeit, z.B. consilium). – confidens (vermessen, im üblen Sinne). – sehr k., summae audaciae; singulari audaciā; expertae audaciae (von erprobter Kühnheit). – k. sein, audaciā affectum esse; audaciae promptae esse: sehr k. sein, singulari od. incredibili audaciā esse; incredibili audaciā armatum esse: sok. sein, zu etc., audere mit folg. Infin. – Adv.audacter. – libere (freimütig); auch verb. audacter libereque (z.B. dicere). Kühnheit, audentia (Dreistigkeit, Beherztheit). – audacia (Kühnheit, Verwegenheit). – confidentia (Vermessenheit). – unüberlegte K., temeritas: sich die K. nehmen, zu etc., audere mit folg. Infin.; sumere hoc sibi, ut etc.

    deutsch-lateinisches > kühn

  • 17 contingo

    [st1]1 [-] contingo, ĕre, tigi, tactum [cum + tango]: - tr. et intr. - [abcl][b]a - toucher, saisir. - [abcl]b - souiller (par le contact). - [abcl]c - goûter, manger. - [abcl]d - être voisin, toucher à, être contigu; au fig. tenir à, concerner, intéresser. - [abcl]e - atteindre, rencontrer. - [abcl]f - échoir, tomber en partage, revenir à, arriver. - [abcl]g - venir (en parl. des plantes); résulter de.[/b]    - contingere avem ferro, Virg. En. 5, 509: frapper l'oiseau d'un trait.    - metam contingere, Hor. A. P. 412: toucher au but.    - portum contingere, Ov.: entrer au port.    - ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant, Caes. B. C. 1, 21: de façon que (les soldats) se touchent l'un l'autre et garnissent tous les retranchements.    - visu contingere, Sall.: apercevoir.    - contacti ea violatione templi: souillés par cette violation du temple.    - aliquem amicitia contingere: avoir des relations d’amitié avec qqn.    - contingere alicui: arriver à qqn, échoir à, tomber en partage à qqn.    - sors eum contigit, Vell.: le sort tomba sur lui.    - mihi contigit ut: j'ai eu le bonheur de. [st1]2 [-] contingo (contiguo), ĕre [cum + tingo]: - tr. - teindre, enduire, imbiber de, imprégner de.
    * * *
    [st1]1 [-] contingo, ĕre, tigi, tactum [cum + tango]: - tr. et intr. - [abcl][b]a - toucher, saisir. - [abcl]b - souiller (par le contact). - [abcl]c - goûter, manger. - [abcl]d - être voisin, toucher à, être contigu; au fig. tenir à, concerner, intéresser. - [abcl]e - atteindre, rencontrer. - [abcl]f - échoir, tomber en partage, revenir à, arriver. - [abcl]g - venir (en parl. des plantes); résulter de.[/b]    - contingere avem ferro, Virg. En. 5, 509: frapper l'oiseau d'un trait.    - metam contingere, Hor. A. P. 412: toucher au but.    - portum contingere, Ov.: entrer au port.    - ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant, Caes. B. C. 1, 21: de façon que (les soldats) se touchent l'un l'autre et garnissent tous les retranchements.    - visu contingere, Sall.: apercevoir.    - contacti ea violatione templi: souillés par cette violation du temple.    - aliquem amicitia contingere: avoir des relations d’amitié avec qqn.    - contingere alicui: arriver à qqn, échoir à, tomber en partage à qqn.    - sors eum contigit, Vell.: le sort tomba sur lui.    - mihi contigit ut: j'ai eu le bonheur de. [st1]2 [-] contingo (contiguo), ĕre [cum + tingo]: - tr. - teindre, enduire, imbiber de, imprégner de.
    * * *
        Contingo, contingis, contigi, penult. corr. contactum, contingere. Virgil. Attoucher.
    \
        Contingere se inter se, vel Contingere inter sese. Plin. Columel. S'entretoucher.
    \
        Heluii, fines Aruernorum contingunt. Caesar. Sont continguz aux, etc.
    \
        Infamia temporis contigerat nostras aures. Ouid. Estoit venue jusques à noz oreilles, Nous en avions ouy parler.
    \
        Contingere dextras victrices cupiunt. Liu. Toucher.
    \
        Contingere existimationem. Vlp. Toucher l'honneur et reputation.
    \
        Contingere quenquam calce. Colum. Frapper.
    \
        Limen contingere alicuius. Ouid. Venir jusques à la maison d'aucun.
    \
        Nox mediam caeli metam contingerat. Virgil. Il estoit minuict.
    \
        Pietas contingit finem suum. Ouid. Quand pour l'amour d'aucun on fait tout ce qu'on peult.
    \
        Portum contingere. Ouid. Venir à port.
    \
        Contingere terram osculo. Liu. Baiser.
    \
        Visu contingere aliquid. Sil. Veoir.
    \
        Contingunt corpus amurca. Virgil. Ils oignent.
    \
        Sale aliquid contingere. Colum. Virgil. Pouldrer de sel, Saupouldrer.
    \
        Pocula circum aras contingere melle. Lucret. Dorer de miel, Emmieller les bors du vaisseau.
    \
        Contingere regiam propinquitate. Liu. Estre du sang royal.
    \
        Contingere aliquorum familias. Sueton. Estre de leur parenté.
    \
        Neroni Galba successit, nullo gradu contingens Caesarum domum. Sueton. Qui n'estoit aucunement de la race ou lignee.
    \
        Propius contingere aliquem. Horat. Estre son prochain parent ou allié.
    \
        Nondum huius authoritatem loci contingere audens. Cic. Ne m'osant advancer de monter en ce lieu pour la grandeur et dignité d'iceluy.
    \
        Animum cura contingere. Valer. Flac. Donner du soulci à quelqu'un.
    \
        Aliud quod cupiebam cintingit. Advient.
    \
        Nisi illis tua contingat authoritas. Plin. iunior. Si tu ne leur subviens et aide de ton authorité.
    \
        Si mihi vita contigerit. Plancus Ciceroni. S'il advient que je vive.
    \
        Hanc mihi expetiui, contigit: conueniunt mores. Terent. Elle m'est advenue.
    \
        Id contingit, vt salui potiremur domi victores. Plaut. Il est advenu.
    \
        Nihil contingitur eo facto causa mea. Liu. Cela ne touche en rien mon affaire, Mon affaire n'ha rien commun avec cela.
    \
        Crimine contingi. Vlpianus. Estre attainct du crime, ou consentant.

    Dictionarium latinogallicum > contingo

  • 18 audenter

    audenter, Adv. m. Compar. (audens), kühn, dreist, herzhaft, dicere, Ulp. dig. 5, 4, 1. § 5; 28, 2, 29. § 14. Vulg. act. apost. 2, 29. – audentius progredi, Tac.: audentius resistere, Dict.: audentius iam onerat Seianum, Tac.: multa audentius inseri possunt, Quint.: audentius hostem increpitans, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > audenter

  • 19 audentia

    audentia, ae, f. (audens), die Dreistigkeit, Herzhaftigkeit, die Kühnheit, Quint. 12. pr. § 4. Tac. ann. 15, 53 u.a. – insbes., im Ausdruck, Plin. ep. 8, 4, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > audentia

  • 20 cautus

    1. cautus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (caveo), I) neutr. sich hütend, a) im guten Sinne, vorsichtig, behutsam (Ggstz. audens, temerarius, acer), α) v. Pers., absol., parum putantur cauti providique fuisse, Cic.: dubium, cautior an audentior, Suet.: cauti in periculis, non timidi in contionibus, Cic.: parum cauti, Hor. – m. Praepp., c. in scribendo, Cic.: ad propius praesentiusque malum cautior, Liv.: parum c. adversus colloquii fraudem, Liv.: adversus alqm cautior, Val. Max.: satis c. erga bona sua, Curt. – m. Genet., c. rei divinae, Macr. sat. 1, 15, 8. Claud. 18, 89. – m. folg. ne m. Konj., Plaut. Pseud. 298. – m. folg. Infin., Hor. sat. 1, 6, 51. Pers. 5, 24. – β) v. Lebl.: manus c., Ov.: consilia cauta (Ggstz. consilia acria), Tac.: consilia cautiora, Cic.: cautissima senectus, Tac. – b) im üblen Sinne, schlau, listig, vulpes, Hor.: Myrtale, Mart. – II) pass. sichergestellt, gesichert, sicher, nummi, Hor. ep. 2, 1, 105: quo mulieri esset res cautior (damit ihr Geld sicherer stehe), curavit, ut etc., Cic. Caecin. 11: in eam partem peccare, quae est cautior, Cic. Rosc. Am. 56: civitates murorum firmitate cautissimae, Amm. 14, 8, 13. – mit ab (gegen) u. Abl., cautus ab incursu belli, Lucan. 4, 409.
    ————————
    2. cautus, ūs, s. cautum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cautus

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»