Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

aucŭpor

  • 1 aucupor

    aucŭpor, ātus, 1, v. dep. and act. [auceps], to go bird-catching or fowling.
    I.
    Lit.:

    Alio loco ut seras ac colas silvam caeduam, alio ubi aucupare,

    Varr. R. R. 1, 23, 5; Dig. 41, 1, 3.—Also of taking bees:

    spes aucupandi examina,

    Col. 3, 8, 8.—
    II.
    Trop., to chase, give chase to, strive for, be on the look-out for, lie in wait for; watch for, etc. (a favorite figure in prose and poetry; in Cic. perh. twenty times;

    syn.: insidior, sequor): Viden scelestus ut aucupatur?

    how he gives chase? Plaut. Rud. 4, 4, 49:

    nos longis navibus tranquillitates aucupaturi eramus,

    Cic. Att. 6, 8, 4:

    tempus,

    id. Rosc Am. 8, 22:

    alicujus imbecillitatem,

    id. Fl. 37, 92:

    ut omni ex genere orationem aucuper, et omnis undique flosculos carpam atque delibem,

    id. Sest. 56, 119; id. Verr. 1, 3, 9; id. Or. 2, 7 fin.; 14, 59; 63, 256; 19, 63; id. Fin. 2, 22, 71:

    L. Cassio omnes ramusculos popularis aurae aucupante,

    id. Leg. 3, 16, 35; id. Fam. 5, 12, 6 al.: occasionem, Auct. B. Afr. 3 fin.: obtrectatione alienae scientiae famam sibi, Plin. H. N. praef. § 30;

    33, 2, 8, § 32: studium populi ac favorem,

    Flor. 3, 13, 1:

    reconditas voces,

    Suet. Aug. 86:

    absentiam alicujus,

    Just. 29, 4:

    somnos,

    Ov. H. 13, 107.
    a.
    Act. form aucŭpo, āre, to watch for, etc.: fructus verborum aures aucupant, Enn. ap. Non. p. 467, 14:

    prospectum aucupo, Pac. ib.: in consilio id reges Argivom aucupant, Att. ib.: id ego aucupavi, Titinn. ib.: Paulisper mane: Aucupemus ex insidiis clanculum quam rem gerant,

    Plaut. As. 5, 2, 31:

    num quis est, Sermonem nostrum qui aucupet,

    id. Most. 2, 2, 42; so Sen. Herc. Oet. 483:

    ex insidiis aucupa,

    Plaut. Men. 4, 1, 12:

    qui aucupet me quid agam,

    id. Mil. 4, 2, 5:

    Lepide, mecastor, aucupavi,

    id. Truc. 5, 72.—
    * b.
    Pass. form aucupor:

    Multa divulgata ac per rumorem vicissim aucupata discuntur,

    Lact. 5, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > aucupor

  • 2 aucupor

        aucupor ātus, ārī, dep.    [auceps], to be a birdcatcher, chase, hunt, strive after, catch: tempus: epistulis matris imbecillitatem: utilitatem ad dicendum: rumorem: verba.
    * * *
    aucupari, aucupatus sum V DEP
    go fowling; lie in wait/lay a trap for, keep a watch on; seek to deal with

    Latin-English dictionary > aucupor

  • 3 capto

    capto, āvi, ātum, 1, v. freq. act. [capio].
    I.
    Prop., to strive to seize, lay hold of a thing with zeal, longing, etc., to catch at, snatch, chase, etc.:

    (syn. aucupor, venor): Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,

    Hor. S. 1, 1, 68; so id. ib. 1, 2, 108; Ov. M. 3, 432; 10, 42; cf.:

    aquam hianti ore,

    Curt. 4, 16, 12; and:

    imbrem ore hianti,

    id. 4, 7, 14:

    laqueo volucres, harundine pisces,

    Tib. 2, 6, 23; Verg. G. 1, 139; Hor. Epod. 2, 36; Ov. M. 8, 217; cf.:

    (meretrices) occurrebant amatoribus: Eos captabant,

    Plaut. Ep. 2, 2, 31:

    muscas,

    Suet. Dom. 3:

    modo cervicem, modo crura,

    Ov. M. 9, 37:

    collum,

    id. ib. 3, 428:

    patulis naribus auras,

    Verg. G. 1, 376; Ov. M. 7, 557; 4, 72:

    plumas ore,

    id. ib. 8, 198:

    umbras et frigora,

    Verg. E. 2, 8; cf. id. ib. 1, 53:

    auribus aëra,

    to catch the breeze, id. A. 3, 514:

    captata Hesperie,

    watched, sought for, Ov. M. 11, 768.—
    II.
    Figuratively.
    A.
    In gen., to strive after, long for, desire earnestly, try or seek to obtain (syn.: consector, appeto, aucupor;

    class.): sermonem,

    to watch, listen to, Plaut. Cas. 2, 8, 8; cf. Ter. Phorm. 5, 6, 29:

    sonitum aure admota,

    Liv. 38, 7, 8;

    solitudines,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63:

    quid consili,

    to adopt, Plaut. As. 2, 2, 91; Ter. And. 1, 1, 143; 2, 4, 1:

    assensiones alicujus,

    Cic. Inv. 1, 31, 51:

    plausus,

    to covet, id. Pis. 25, 60:

    misericordiam,

    id. Phil. 2, 34, 86; id. Inv. 1, 55, 106:

    voluptatem,

    id. Fin. 1, 7, 24 (opp. praeterire):

    risus,

    to provoke, strive to excite, id. Tusc. 2, 7, 17; Quint. 6, 3, 26; Phaedr. 1, 29, 1:

    favorem,

    Quint. 6, 1, 25; Suet. Tib. 57: nomen imperatorium, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 4:

    incerta pro certis,

    Sall. C. 20, 2; cf.:

    nubes et inania,

    Hor. A. P. 230:

    libertatis auram,

    Liv. 3, 37, 1; cf.:

    auram incertae famae,

    Curt. 4, 5, 8:

    occasionem,

    to watch for, Liv. 38, 44, 3; Suet. Caes. 7:

    tempus rei,

    Quint. 4, 2, 70; Liv. 4, 36, 3:

    tempestates,

    id. 5, 6, 4:

    brevitatem,

    Quint. 10, 1, 32:

    elegantiam actoris,

    id. 11, 3, 184:

    leporem propositionum ac partitionum,

    id. 11, 1, 53:

    solas sententias multas,

    id. 8, 5, 30:

    auctoritatem contemptu ceterorum,

    id. 12, 3, 12; 9, 2, 98; cf. id. 11, 3, 142:

    vox non captata, sed velut oblata,

    id. 9, 3, 73. —With inf. as object:

    prendique et prendere captans,

    Ov. M. 10, 58:

    laedere aliquem,

    Phaedr. 4, 8, 6:

    opprimere,

    id. 5, 3, 2:

    acquirere voluptates,

    Col. 8, 11, 1.—

    With a clause as object: cum, an marem editura esset variis captaret (i. e. magno studio quaereret) ominibus,

    Suet. Tib. 14.—
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to capio, II. 2.) To seek to catch or take one in a crafty manner, to lie in wait for, seek to entrap, to entice, allure (constr. quem, quod, quem cujus rei, cum quo, inter se, or absol.):

    magnum hoc vitium vino'st: Pedes captat primum, luctator dolosu'st,

    Plaut. Ps. 5, 1, 6; cf.

    captatio: quā viā te captent, eādem ipsos capi?

    Ter. Hec. 1, 1, 16:

    tu si me impudicitiae captas, capere non potes,

    Plaut. Am. 2, 2, 189; 1, 1, 266; 2, 2, 163; id. Men. 4, 2, 83:

    astutemihi captandum'st cum illoc,

    id. Most. 5, 1, 21:

    quid ad illum qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te an loquentem?

    Cic. Ac. 2, 29, 94:

    est quiddam quod suā vi nos adliciat ad sese, non emolumento captans aliquo, sed trahens suā dignitate,

    id. Inv. 2, 52, 157:

    hostem insidiis,

    Liv. 2, 50, 3:

    inter se,

    id. 44, 24, 8; 44, 25, 12: verba ( to interpret sophistically; cf. captio), Dig. 10, 4, 19.— Absol.: contra est eundum cautim et captandum mihi, Att. ap. Non. p. 512, 12; p. 512, 50: in colloquiis insidiari [p. 289] et captare, Liv. 32, 33, 11 ( = captionibus uti, studere fallere).—Hence,
    2.
    A standing expression, to practise legacy - hunting, to hunt for legacies (aliquem or aliquod):

    testamenta senum,

    Hor. S. 2, 5, 23; cf.

    hereditatem,

    Dig. 29, 6, 1:

    homines,

    Petr. 116, 6; Mart. 6, 63; Plin. Ep. 2, 20, 7; 4, 2, 2; Juv. 16, 56 al.; cf. captator and captatorius.—
    3.
    To take up, begin, of discourse:

    ubi captato sermone diuque loquendo ad nomen venere Jovis,

    Ov. M. 3, 279.

    Lewis & Short latin dictionary > capto

  • 4 aucupabundus

    aucŭpābundus, a, um, adj. [aucupor], = aucupans, watching, lurking for:

    animas,

    Tert. Anim. 39.

    Lewis & Short latin dictionary > aucupabundus

  • 5 aucupatio

    aucŭpātĭo, ōnis, f. [aucupor], birdcatching, fowling, Quint. Decl. 13, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > aucupatio

  • 6 aucupium

    aucŭpĭum, ii, n. [auceps], bird-catching, fowling.
    I.
    Lit.:

    piscatu, aucupio, venatione, etc.,

    Cic. Fin. 2, 8, 23; Pall. Dec. 6, 2:

    noctuae,

    id. Sept. 12.— Poet.: aucupium sagittarum, bird-taking with arrows, Att. ap. Cic. Fin. 5, 11, 32:

    harundine sumptā Faunus plumoso sum deus aucupio,

    Prop. 5, 2, 34; cf. Hermann. Opusc. III. p. 121.— Trop., a catching at, lying in wait for something:

    facere aucupium auribus,

    Plaut. Mil. 4, 1, 44 (cf. auceps and aucupor):

    hoc novum est aucupium,

    a new kind of fowling, new way of catching things, Ter. Eun. 2, 2, 16 (cf. the preced. verse, quaestus):

    aucupium delectationis,

    Cic. Or. 25, 84; 58, 197: aucupia verborum, a catching at words, quibbling; cf. auceps, id. Caecin. 23, 65:

    nomenclationis,

    Col. 3, 2, 31.—
    II.
    Meton. (abstr. for concr.), the birds caught: qui tot res in se habet egregias, Aucupium, omne genus piscis, etc., * Cat. 114, 3; Cels. 2, 26; Sen. Prov. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > aucupium

  • 7 aucupo

    aucŭpo, āre, v. aucupor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aucupo

  • 8 lectum

    1.
    lectus, a, um, Part. and P. a., from 2. lego.
    2.
    lectus, i, m. (nom. lectum, i, n., Dig. 32, 1, 52, § 9; 34, 2, 19, § 8; lectus, ūs, Plaut. Am. 1, 3, 15; al. lecti; Sen. Ep. 95, 72 Haas; Cornif. ap. Prisc. 711 P.) [Gr. lechos, alochos, lochos, lochmê; Lat. lectica; cf. Germ. Lager], a couch, bed.
    I.
    In gen.:

    meum quidem te lectum certe occupare non sinam,

    Plaut. Truc. 5, 71:

    dapsilis,

    id. ib. 1, 1, 34:

    standumst in lecto,

    id. Men. 1, 1, 26:

    lecti loris subtenti,

    Cato, R. R. 10:

    in lecto esse,

    Cic. Fam. 9, 23; id. Tusc. 5, 20, 59:

    lecto teneri,

    to be confined to one's bed, id. Verr. 2, 5, 7, § 16:

    surgere lecto,

    Prop. 2, 18 (3, 15), 31:

    descendere lecto,

    Tib. 1, 2, 19 (al. derepere):

    lectus Proculā minor,

    too short for, Juv. 3, 203:

    pedes lecti, in quo cubat Dialis, luto tenui circumlitos esse oportet,

    Gell. 10, 15, 14 sqq.— Plur.:

    lectos eburatos, auratos (advexit),

    Plaut. Stich. 2, 2, 53.—
    II.
    In partic.
    A.
    A bridal bed: lectus genialis, the nuptial-bed, which, after the marriage, was called adversus (because it stood opposite the door):

    genialis,

    Cic. Clu. 5 fin.:

    adversus,

    Prop. 4 (5), 11, 85:

    jugalis,

    Verg. A. 4, 496:

    aucupor in lecto mendaces caelibe somnos,

    Ov. H. 13, 107.—
    B.
    A couch for reclining on at meals, a dining- or eating-couch, Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183:

    lecto recumbere,

    Hor. Ep. 1, 5, 1:

    in imo lecto residere,

    Suet. Aug. 64.—
    C.
    A couch or settee on which it was customary to read or write, a reading-couch, Sen. Ep. 72, 2.—
    D.
    A funeral bed or couch, a bier:

    flebis et arsuro positum me, Delia, lecto,

    Tib. 1, 1, 61:

    lecto funebri aptatus,

    Petr. 114:

    corpus ipsum impositum lecto erat,

    Quint. 6, 1, 31.
    3.
    lectus, ūs, m. [2. lego], a reading, Prisc. 1221 P.—
    II.
    = 2. lectus, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > lectum

  • 9 lectus

    1.
    lectus, a, um, Part. and P. a., from 2. lego.
    2.
    lectus, i, m. (nom. lectum, i, n., Dig. 32, 1, 52, § 9; 34, 2, 19, § 8; lectus, ūs, Plaut. Am. 1, 3, 15; al. lecti; Sen. Ep. 95, 72 Haas; Cornif. ap. Prisc. 711 P.) [Gr. lechos, alochos, lochos, lochmê; Lat. lectica; cf. Germ. Lager], a couch, bed.
    I.
    In gen.:

    meum quidem te lectum certe occupare non sinam,

    Plaut. Truc. 5, 71:

    dapsilis,

    id. ib. 1, 1, 34:

    standumst in lecto,

    id. Men. 1, 1, 26:

    lecti loris subtenti,

    Cato, R. R. 10:

    in lecto esse,

    Cic. Fam. 9, 23; id. Tusc. 5, 20, 59:

    lecto teneri,

    to be confined to one's bed, id. Verr. 2, 5, 7, § 16:

    surgere lecto,

    Prop. 2, 18 (3, 15), 31:

    descendere lecto,

    Tib. 1, 2, 19 (al. derepere):

    lectus Proculā minor,

    too short for, Juv. 3, 203:

    pedes lecti, in quo cubat Dialis, luto tenui circumlitos esse oportet,

    Gell. 10, 15, 14 sqq.— Plur.:

    lectos eburatos, auratos (advexit),

    Plaut. Stich. 2, 2, 53.—
    II.
    In partic.
    A.
    A bridal bed: lectus genialis, the nuptial-bed, which, after the marriage, was called adversus (because it stood opposite the door):

    genialis,

    Cic. Clu. 5 fin.:

    adversus,

    Prop. 4 (5), 11, 85:

    jugalis,

    Verg. A. 4, 496:

    aucupor in lecto mendaces caelibe somnos,

    Ov. H. 13, 107.—
    B.
    A couch for reclining on at meals, a dining- or eating-couch, Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183:

    lecto recumbere,

    Hor. Ep. 1, 5, 1:

    in imo lecto residere,

    Suet. Aug. 64.—
    C.
    A couch or settee on which it was customary to read or write, a reading-couch, Sen. Ep. 72, 2.—
    D.
    A funeral bed or couch, a bier:

    flebis et arsuro positum me, Delia, lecto,

    Tib. 1, 1, 61:

    lecto funebri aptatus,

    Petr. 114:

    corpus ipsum impositum lecto erat,

    Quint. 6, 1, 31.
    3.
    lectus, ūs, m. [2. lego], a reading, Prisc. 1221 P.—
    II.
    = 2. lectus, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > lectus

  • 10 venor

    vēnor, ātus ( inf. parag. venarier, Lucr. 5, 1248; gen. plur. part. venantum, Verg. A. 9, 551 al.), 1, v. dep. n. and a., to hunt, chase (cf.: capto, aucupor).
    I.
    Neutr.:

    qui venari solent,

    Cic. Fam. 2, 11, 2:

    quo me in silvam venatum vocas?

    Plaut. Men. 5, 2, 82:

    venatum in nemus ire parant,

    Verg. A. 4, 117:

    canum alacritas in venando,

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    tigris venatur,

    Val. Fl. 1, 493:

    tu praecipue curvis venare theatris,

    Ov. A. A. 1, 89.—Prov.:

    stultitia est venatum ducere invitas canes,

    Plaut. Stich. 1, 2, 82:

    piscari in aëre, Venari autem jaculo in medio mari,

    id. As. 1, 1, 87.—Part. as subst.:

    voces venantum,

    of hunters, Phaedr. 1, 12, 7.—
    II.
    Act.:

    i modo, venare leporem,

    Plaut. Capt. 1, 2, 81:

    canibus leporem, dammas,

    Verg. G. 3, 410:

    vespae muscas grandiores venantur,

    Plin. 11, 21, 24, § 72:

    conchae hiantes venantur cibum,

    id. 32, 11, 54, § 154:

    fugientes cum mari pisces,

    id. 16, 1, 1, § 3.—
    B.
    Trop., to hunt or seek after, to pursue a thing (mostly poet.):

    laudem modestiae,

    Auct. Her. 4, 3, 5:

    suffragia ventosae plebis,

    Hor. Ep. 1, 19, 37:

    viduas avaras frustis et pomis,

    id. ib. 1, 1, 78:

    viros oculis (filia),

    Phaedr. 4, 5, 4; cf.:

    amores,

    Ov. Med. Fac. 27.— Pass., Enn. Trag. 335; Prisc. p. 734 P.

    Lewis & Short latin dictionary > venor

См. также в других словарях:

  • In Ordnung — Okay, auch OK, O.K. (engl. [ˌəʊˈkeɪ] oder dt. [ˌoˈkeː]) ist ein umgangssprachliches Wort, vermutlich aus dem Amerikanischen, das so viel wie (Alles) in Ordnung bedeutet (Abk. i. O.). Der Ausdruck gilt als das bekannteste Wort der Welt und wird in …   Deutsch Wikipedia

  • ՈՐՍԱԲԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0538 Chronological Sequence: Early classical, 12c ն. λεξιθηρέω verba aucupor, capto. Բանս որսալ ի բերանոյ կամ ի գրուածոյ այլոց. բանորսակ լինել իմաստակութեամբ. *Մի՛ զանմեղ լեզուս որսաբանել. Եւագր. ՟Ժ՟Ա՛ Մաշկ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՐՍԱՄ — (ացայ, կամ ցի, սա՛, սացարո՛ւք.) NBH 2 0538 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c ն.չ. θηρεύω, ἁγρεύω , ζωγρέω, ἀλιεύω venor, capio, capto, aucupor, piscor. Որս ըմբռնել. զբռամբ ածել զորսն՝ իրօք կամ նմանութեամբ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»