-
1 aucupium
I.Lit.:II.piscatu, aucupio, venatione, etc.,
Cic. Fin. 2, 8, 23; Pall. Dec. 6, 2:noctuae,
id. Sept. 12.— Poet.: aucupium sagittarum, bird-taking with arrows, Att. ap. Cic. Fin. 5, 11, 32:harundine sumptā Faunus plumoso sum deus aucupio,
Prop. 5, 2, 34; cf. Hermann. Opusc. III. p. 121.— Trop., a catching at, lying in wait for something:facere aucupium auribus,
Plaut. Mil. 4, 1, 44 (cf. auceps and aucupor):hoc novum est aucupium,
a new kind of fowling, new way of catching things, Ter. Eun. 2, 2, 16 (cf. the preced. verse, quaestus):aucupium delectationis,
Cic. Or. 25, 84; 58, 197: aucupia verborum, a catching at words, quibbling; cf. auceps, id. Caecin. 23, 65:nomenclationis,
Col. 3, 2, 31.—Meton. (abstr. for concr.), the birds caught: qui tot res in se habet egregias, Aucupium, omne genus piscis, etc., * Cat. 114, 3; Cels. 2, 26; Sen. Prov. 3. -
2 aucupium
aucupium ī, n [auceps], bird-catching, fowling: hoc novomst aucupium, a new kind of fowling, T.: aucupia omne genus, game-birds, Ct.— Fig.: delectationis: verborum, a quibbling.* * *bird-catching, fowling; taking (bee swarm); game/wild fowl; sly angling for -
3 vēnātiō
vēnātiō ōnis, f [venor], hunting, the chase, venery: aucupium atque venatio: (Suevi) multum sunt in venationibus, Cs.—A hunting spectacle, hunt, battue, combat of wild beasts: ludorum venationumque apparatu pecunias profundunt.—That which is hunted, game: tam varia et multa, L.* * *hunting; the chase -
4 aucupalis
aucŭpālis, e, adj. [aucupium], pertaining to vird-catching or fowling: perticae, Paul. ex Fest. p. 21 Müll. -
5 aucupatus
-
6 condio
condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2.] (orig. belonging to econ. lang.).I.To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle:2.oleas albas,
Cato, R. R. 117:lactucam (corresp. with componere),
Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5:corna, pruna,
id. 12, 10, 2:caules vitium in aceto et muriā,
Plin. 14, 19, 23, § 119 al. —Transf.a.Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.—b.To embalm a dead body:II.mortuos (Aegyptii),
Cic. Tusc. 1, 45, 108.—Of food, to make savory, to season, spice:2.cenam,
Plaut. Ps. 3, 2, 21:meas escas,
id. ib. 3, 2, 41:fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius,
Cic. Fam. 7, 26, 2:jus male conditum,
Hor. S. 2, 8, 69:vinum,
Dig. 33, 6, 9; cf.:quis non videt, desideriis omnia ista condiri?
Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—B.Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.):A.duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas,
Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38;and 6, 3, 40: vitia,
to set off, Cic. Clu. 26, 72:hilaritate tristitiam temporum,
id. Att. 12, 40, 3:gravitatem comitate,
id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66:aliquid natura asperum pluribus voluptatibus,
Quint. 5, 14, 35:urbanitatem ambiguitate,
id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.(Acc. to II. A.) Seasoned, savory:B.conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio,
Cic. Sen. 16, 56:sapor vini,
Col. 12, 20, 7.—Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1:nimium condita oratio,
Quint. 11, 3, 182.— Comp.:oratio lepore et festivitate conditior,
Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker:nemo suavitate conditior,
Cic. Brut. 48, 177.— Sup. and adv. not in use. -
7 conditum
condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2.] (orig. belonging to econ. lang.).I.To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle:2.oleas albas,
Cato, R. R. 117:lactucam (corresp. with componere),
Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5:corna, pruna,
id. 12, 10, 2:caules vitium in aceto et muriā,
Plin. 14, 19, 23, § 119 al. —Transf.a.Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.—b.To embalm a dead body:II.mortuos (Aegyptii),
Cic. Tusc. 1, 45, 108.—Of food, to make savory, to season, spice:2.cenam,
Plaut. Ps. 3, 2, 21:meas escas,
id. ib. 3, 2, 41:fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius,
Cic. Fam. 7, 26, 2:jus male conditum,
Hor. S. 2, 8, 69:vinum,
Dig. 33, 6, 9; cf.:quis non videt, desideriis omnia ista condiri?
Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—B.Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.):A.duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas,
Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38;and 6, 3, 40: vitia,
to set off, Cic. Clu. 26, 72:hilaritate tristitiam temporum,
id. Att. 12, 40, 3:gravitatem comitate,
id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66:aliquid natura asperum pluribus voluptatibus,
Quint. 5, 14, 35:urbanitatem ambiguitate,
id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.(Acc. to II. A.) Seasoned, savory:B.conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio,
Cic. Sen. 16, 56:sapor vini,
Col. 12, 20, 7.—Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1:nimium condita oratio,
Quint. 11, 3, 182.— Comp.:oratio lepore et festivitate conditior,
Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker:nemo suavitate conditior,
Cic. Brut. 48, 177.— Sup. and adv. not in use. -
8 plumosus
I.Lit.:II.aucupium,
Prop. 4 (5), 2, 34.—Transf.:folia,
downy, Plin. 25, 6, 29, § 65. -
9 venatio
I.Lit.A.In gen.:B.conditiora facit haec supervacanei operis aucupium atque venatio,
Cic. Sen. 16, 56:(Suevi) multum sunt in venationibus,
Caes. B. G. 4, 1.—In partic., a hunting spectacle, hunt, battue; also, a combat of wild beasts, exhibited to the people:II.ludorum venationumque apparatu pecunias profundunt,
Cic. Off. 2, 16, 55; id. Fam. 7, 1, 3; id. Att. 16, 4, 1; id. Fin. 2, 8, 23; Suet. Caes. 10; 39; id. Aug. 43; id. Calig. 18; 27; Inscr. Orell. 2556; 2559; v. Smith, Antiq.—Transf., that which is or has been hunted, game:cum miraremur, unde illi eo tempore anni tam multa et varia venatio,
Liv. 35, 49, 6:capta venatio,
id. 25, 9, 8:frequens ibi et varia,
Plin. Ep. 5, 6, 8; Cels. 5, 26, 30; 5, 2, 20; 5, 2, 24; 5, 2, 26; Col. 9, praef. 1: septum venationis, a preserve or corer for game, a hunting-park, Varr. R. R. 3, 12, 2. -
10 venatura
См. также в других словарях:
AUCUPIUM — venationis est genus, quod circa volatilia occupatur: estque vel vile vel nobile. Illud, cum aves illectae superfusis retibus includuntur, aut virgis vilcatis detinentur: quod proin, utpote sordidum et illiberalis otii negotium, Platonis legibus… … Hofmann J. Lexicon universale
VENATIO — Polluci, l. 5. ἐπιτήδευμα ἡρωικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ πρὸς εὐσωματίαν ἅμα καὶ εὐψυχίαν ἀοκεῖ, καί ἐςτιν εἰρηνικῆς τε καρτερίας ἅμα καὶ πολεμικῆς τόλμης μελέτημα πρὸς ἀνδρείαν φέρον: Xenophonti, Cyrop. l. 1. Α᾿ληθεςτάτη τῶ πρὸς τὸν πόλεμον μελέτη,… … Hofmann J. Lexicon universale
Sorbus — L. (Eberesche), Untergattung der Rosazeengattung Pirus Tourn., Bäume von mittlerer Höhe, häufiger Sträucher, mit einfachen, gelappten oder gefiederten Blättern, in einfachen oder zusammengesetzten Trauben oder Scheindolden stehenden Blüten und… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
oisellerie — [ wazɛlri ] n. f. • XIVe; de oiseau 1 ♦ Vx Lieu où l on élève les oiseaux. ⇒ cage, volière. 2 ♦ Métier d oiselier, commerce des oiseaux. ● oisellerie nom féminin (ancien français oisel, oiseau) Métier, commerce de l oiselier … Encyclopédie Universelle
oisellerie — (oi zè le rie) s. f. 1° Métier de prendre, d élever et de vendre des oiseaux. 2° Lieu où l on élève des oiseaux. ÉTYMOLOGIE Oiselier. SUPPLÉMENT AU DICTIONNAIRE OISELLERIE. Ajoutez : HIST. XIVe s. • Aucupium, oisellerie, ESCALLIER… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ACCEPTOR — vox Latio veteri cognita, teste Sosipatrô l. 10. in usum dein revocata a Scriptoribus medii aevi et in LL. antiquis frequens: in Salica tit. 7. §. 1. 2. 3. Burgund. add. 1. c. 11. Longobard. tit. 104. §. 18. 19. 20. etc. accipitrem notat. qui… … Hofmann J. Lexicon universale
ALHARITS — Muaviae fil. primus apud Arabes aucupii per sacros auctor fuit. Est autem sacer, Gall. Sacre, vox Arabica, a verbo Sakara, quod acute videre significat, et denotat accipitrum seu falconum speciem certam, cuius aucupium supra reliquas omnes aves… … Hofmann J. Lexicon universale
AUCEPS — cognomen Henrici I. Imperatoris quem vide. Est autem Hesychio Auceps ςτρουθιοπιαςὴς, qui aves capit; a Graeco verbo πιέζειν, quod mediô aevô pro capere vel carpere usurpatum est: seu potius πιάζειν, hoc enim eô sensu frequentius. Sic in… … Hofmann J. Lexicon universale
AVIUM — I. AVIUM civitas inter Tyrum et Sidonem. Strab. l. 16. II. AVIUM collum laqueô constringendi aucupium Graecis olim notissimum. E quibus Archia Poeta laqueum huiusmodi vocat δειραχςθὲς ἐΰβροχον ἅμμα πετεινῶν, collo onerosum multis laqueis avium… … Hofmann J. Lexicon universale
IXEUTICE — Graece λ᾿´ζευτικη species venationis, quae viseatis, Virgis aves retinet, Aucupium supra et infra Venatio, it. Viscum … Hofmann J. Lexicon universale
MEDIAS — I. MEDIAS Athenis quidam, cognomentô Coturnix, ob intentum eius volucris aucupium. Vide Aristoph. Scholia in Aves p. 602. E. II. MEDIAS Scepsios, quae est Mysiae minoris urbs, tyrannus, qui cum Maniae Zenidis Dardaniarum urbium principis uxoris… … Hofmann J. Lexicon universale