-
1 Attalica
Attălus, i, m., = Attalos.I.A.. The name of several kings of Pergamos, the most renowned of whom, both from his wealth and his discovery of the art of weaving cloth from gold, was Attalus III., who made the Roman people his heir, Plin. 8, 48, 74, § 196; 33, 11, 53, § 148; Flor. 2, 20, 2; 3, 12, 3; Hor. C. 2, 18, 5.—Hence,B.Attălĭcus, a, um, adj., of or pertaining to Attalus, Attalian:II.urbes,
i. e. Pergamean, Hor. Ep. 1, 11, 5:Attalicas supera vestes,
woven with gold, Prop. 4, 17, 19:Porticus aulaeis nobilis Attalicis,
id. 3, 30, 12; Sil. 14, 659.—Also absol.: Attălĭca, ōrum, n. (sc. vestimenta), garments of inwoven gold:Aurum intexere in eādem Asiā invenit Attalus rex, unde nomen Attalicis,
Plin. 8, 48, 74, § 196: torus, ornamented with such cloth or tapestry, Prop. 3, 5, 6; 5, 5, 24.— Meton., rich, splendid, brilliant:Attalicis condicionibus Numquam dimoveas, etc.,
Hor. C. 1, 1, 12:divitiae,
Tert. Jejun. 15 fin. —A general of Alexander the Great, Curt. 4, 13. —III.A Macedonian, enemy of Alexander, Curt. 6, 9. -
2 nōminātus
nōminātus adj. [P. of nomino], famed, renowned, celebrated: Attalica totā Siciliā.* * *naming; G:noun -
3 peripetasmata
peripetasmata um, n, περιπετάσματα, coverings, hangings, rugs: Attalica: de peripetasmatis. -
4 Attalicus
Attălus, i, m., = Attalos.I.A.. The name of several kings of Pergamos, the most renowned of whom, both from his wealth and his discovery of the art of weaving cloth from gold, was Attalus III., who made the Roman people his heir, Plin. 8, 48, 74, § 196; 33, 11, 53, § 148; Flor. 2, 20, 2; 3, 12, 3; Hor. C. 2, 18, 5.—Hence,B.Attălĭcus, a, um, adj., of or pertaining to Attalus, Attalian:II.urbes,
i. e. Pergamean, Hor. Ep. 1, 11, 5:Attalicas supera vestes,
woven with gold, Prop. 4, 17, 19:Porticus aulaeis nobilis Attalicis,
id. 3, 30, 12; Sil. 14, 659.—Also absol.: Attălĭca, ōrum, n. (sc. vestimenta), garments of inwoven gold:Aurum intexere in eādem Asiā invenit Attalus rex, unde nomen Attalicis,
Plin. 8, 48, 74, § 196: torus, ornamented with such cloth or tapestry, Prop. 3, 5, 6; 5, 5, 24.— Meton., rich, splendid, brilliant:Attalicis condicionibus Numquam dimoveas, etc.,
Hor. C. 1, 1, 12:divitiae,
Tert. Jejun. 15 fin. —A general of Alexander the Great, Curt. 4, 13. —III.A Macedonian, enemy of Alexander, Curt. 6, 9. -
5 Attalus
Attălus, i, m., = Attalos.I.A.. The name of several kings of Pergamos, the most renowned of whom, both from his wealth and his discovery of the art of weaving cloth from gold, was Attalus III., who made the Roman people his heir, Plin. 8, 48, 74, § 196; 33, 11, 53, § 148; Flor. 2, 20, 2; 3, 12, 3; Hor. C. 2, 18, 5.—Hence,B.Attălĭcus, a, um, adj., of or pertaining to Attalus, Attalian:II.urbes,
i. e. Pergamean, Hor. Ep. 1, 11, 5:Attalicas supera vestes,
woven with gold, Prop. 4, 17, 19:Porticus aulaeis nobilis Attalicis,
id. 3, 30, 12; Sil. 14, 659.—Also absol.: Attălĭca, ōrum, n. (sc. vestimenta), garments of inwoven gold:Aurum intexere in eādem Asiā invenit Attalus rex, unde nomen Attalicis,
Plin. 8, 48, 74, § 196: torus, ornamented with such cloth or tapestry, Prop. 3, 5, 6; 5, 5, 24.— Meton., rich, splendid, brilliant:Attalicis condicionibus Numquam dimoveas, etc.,
Hor. C. 1, 1, 12:divitiae,
Tert. Jejun. 15 fin. —A general of Alexander the Great, Curt. 4, 13. —III.A Macedonian, enemy of Alexander, Curt. 6, 9. -
6 nomino
nōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [nomen], to call by name, to name, to give a name to (esp. after, for a person or thing; cf.: appello, voco, dico).I.In gen.: quae (navis) nunc nominatur nomine Argo, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34, 26:II.Chaldaei, non ex artis, sed ex gentis vocabulo nominati,
Cic. Div. 1, 1, 2:urbem constituit, quam e suo nomine Romam jussit nominari,
id. Rep. 2, 7, 12:amor ex quo amicitia est nominata,
Cic. Lael. 8 (Trag. v. 283 Vahl.); id. Caecin. 18, 51.—Esp., to give a surname to a person, Eutr. 8, 8: aliquem honoris causā, to name or mention out of respect:L. Sulla, quem honoris causā nomino,
Cic. Rosc. Am. 2, 6:quem ego hominem honoris causā nominatum volo,
id. Verr. 1, 7, 18; v. honor: hanc illi idean appellant, jam a Platone ita nominatam, Cic. Ac. 1, 8, 30.—In partic.A.Pregn., to render famous, renowned, celebrated (cf.:B.laudo, celebro): praedicari de se et nominari volunt omnes,
Cic. Arch. 11, 26:sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur,
Quint. 10, 1, 94; v. under P. a.—To name or nominate a person for an office:C.patres interregem nominaverant,
Liv. 1, 32:me augurem Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt,
Cic. Phil. 2, 2, 4:illo die, quo sacerdotes solent nominare, quos dignissimos sacerdotio judicant, me semper nominabat,
Plin. Ep. 2, 1, 8; Suet. Claud. 22; cf. nominatio.—To name, mention, report, accuse, arraign (not ante-Aug.):D.capita conjurationis, priusquam nominarentur apud dictatorem, mors ab ipsis conscita judicio subtraxit,
Liv. 9, 26, 7:qui nominatus profugisset, diem certam se finituros,
id. 39, 17:Dimnus, cum ceteros participes sceleris indicaret, Philotam non nominavit,
Curt. 6, 9, 16; 8, 6, 24.—Esp., with inter, to name among or as one of; to report as belonging to a party, conspiracy, etc.:inter conjuratos nemo me nominat,
Curt. 6, 10, 5: inter socios Catilinae nominatus, Suet. Caés. 17; cf.:cum Thesea inter eos nomināsset. qui ad inferos adissent,
Gell. 10, 16, 12; Plin. 14, 13, 15, § 93; 22, 21, 27, § 55; Hier. in Ep. ad Galat. 5, 19 sqq.—In gram.: nominandi casus, the nominative case (like accusandi casus, the accusative case), Varr. L. L. 8, § 42 Müll.; 9, § 76; 10, 2, § 23; Gell. 13, 22, 5.—Hence, nōmĭnātus, a, um, P. a. (acc. to II. A.), famed, renowned, celebrated:illa Attalica tota Sicilia nominata,
Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:nominatiora pericula,
Tert. Anim. 13: bdellium nominatissimum, Plin. 12, 9, 19, § 35 (al. laudatissimum); Vulg. 1 Par. 11, 10. -
7 peripetasmata
pĕrĭpĕtasmăta, um, n., = peripetasmata, coverings, curtains, hangings, carpets (class.;syn.: aulaeum, stragulum, tapes): Attalica peripetasmata,
Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:de peripetasmatis,
id. ib. 2, 4, 12, § 28.
См. также в других словарях:
attalica — L. ica, belonging to. From Atalaya, known to the Romans as Attaleia, Turkey … Etymological dictionary of grasses
Аттал — I владетель пергамский, наследовал в 241 до Р. Х. своему двоюродному брату Эвмену I и после значительной победы над могущественными тогда в Азии кельтскими разбойничьими ордами галатов (между 239 и 236) первый из своего рода принял царский титул … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Eremopoa — Saltar a navegación, búsqueda ? Eremopoa Clasificación científica … Wikipedia Español
АТТАЛ — • Attalus, Άτταλος, 1. полководец македонского царя Филиппа и дядя жены его Клеопатры, был виновником натянутых отношений между Филиппом и Александром, т. к. при раздорах с сыном находил поддержку у отца. А. пользовался… … Реальный словарь классических древностей
Krates — Krates, 1) Lustspieldichter der Alten Komödie, um 450 v. Chr., der eigentliche Schöpfer der Attischen Komödie (s.d.); man zählte von ihm 14 Stücke, von 9 derselben sind noch Fragmente übrig. 2) K. aus Chalkis, Kanalgräber zur Zeit Alexanders des… … Pierer's Universal-Lexikon
Attălos — Attălos, Name mehrerer Könige von Pergamon: 1) A. I., geb. 269 v. Chr., gest. 197, folgte 241 seinem Vater Eumenes I. in der Herrschaft und nahm nach dem Sieg über die Vorderasien plündernden Kelten bei Sardes um 239 den Königstitel an. In seinem … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Krates — Krates, ein aus Theben gebürtiger cynischer Philosoph des 4. Jahrh. v. Chr. (s. Cyniker), dessen Geschichte Wieland Stoff zu einem Roman »K. und Hipparchia« lieh. Er soll sehr reich und sehr häßlich gewesen sein, sein Vermögen weggeschenkt, sich… … Herders Conversations-Lexikon
Eremopoa — Género de plantas, establecido en 1934, de la familia de las poáceas, orden Poales, subclase Liliidae, clase Liliopsida, división Magnoliophyta. ● Eremopoa altaica (Trin.) Roshev. ◯ Eremopoa altaica subsp. altaica ◯ Eremopoa altaica subsp.… … Enciclopedia Universal
ALBA — I. ALBA Graeca Belgrade Gallice nandor, Alba Hungarice, Griechisch Weissenburg Germanice, urbs munitiss. Hungariae, in Rascia provinc, ad confluentes Savi in Danubium in colle sub Turcis ab A. C. 1520. male pro Tauruno ponitur, e cuius ruinis… … Hofmann J. Lexicon universale
ATTALIA vulgo SATALIA, ANTALI turcis — ATTALIA, vulgo SATALIA, ANTALI turcis urbs Pamphiliae Archiepiscopalis maritima et primaria regionis, ubi Praefectus moratur, ab Attalo Rege condita, Strabo. Stephano urbs Lyciae. Aliqui vero (ut idem scribit) Ciliciae Corycum sic nominârunt.… … Hofmann J. Lexicon universale
AULAEUM — apud Ulpianum l. sed et si quid 12. § 5. ff. de usufruct. velut Aulaei, inquit, vel alterius apparatus, ut et Cicer. pro Caelio; saepius et usitatius in plur. Aulaea legitur: quô nomine intelliguntur tapetes, quibus parietes et aulae ornatûs… … Hofmann J. Lexicon universale