-
1 nōminō
nōminō āvī, ātus, āre [nomen], to call by name, name, give a name to: tua te Thisbe Nominat, O.: amor ex quo amicitia est nominata, takes its name: L. Sulla, quem honoris causā nomino, mention with respect: (urbem) e suo nomine Romam iussit nominari: Mithridatem deum.— To render famous, make renowned, celebrate: praedicari de se ac nominari volunt.— To name for office, designate, nominate: interregem, L.: me augurem.— To talk of, call attention to, urge: mihi mansuetudinem, S.— To name, mention, report, accuse, arraign: nominari apud dictatorem, L.: inter coniuratos me, accuses as a conspirator, Cu.* * *nominare, nominavi, nominatus Vname, call -
2 rogō
rogō āvī (rogāssint, for rogāverint, C.), ātus, āre, to ask, question, interrogate: My. quid vis? Da. At etiam rogas? can you ask? T.: de istac rogas Virgine, T.: de te ipso: Dictura es quod rogo? T.: omnia rogabat: quem igitur rogem? T.: cum eos nemo rogaret: quae te de te ipso rogaro: Hanc (colubram) alia cum rogaret causam facinoris, Ph.: ad ea, quae rogati erunt, respondere: Quodsi me populus R. roget, cur Non, etc., H.: quae sit, rogo, T.: rogavi pervenissentne Agrigentum?: Quid verum atque decens, curo et rogo, H.—In public life, to ask an opinion, call upon to vote: de re p. sententiam rogo: qui ordo in sententiis rogandis servari solet, in calling the roll (of senators): quos priores sententiam rogabat: omnes ante me rogati: primus sententiam rogatus, S.—Of a bill or resolution, to question concerning, bring forward for approval, propose, move, introduce: consules populum iure rogaverunt: ego hanc legem, uti rogas, iubendam censeo, L.: nunc rogari, ut populus consules creet, L.—To propose for election, offer as a candidate, nominate: populus regem, interrege rogante, creavit, on the nomination of: ut consules roget praetor: praetores, cum ita rogentur, ut collegae consulibus sint, etc.: comitia rogando conlegae, L.: ad magistratūs rogandos proficiscitur, S.: ut duo viros aedilīs ex patribus dictator populum rogaret, L. —Of soldiers, with sacramento, to require answer under oath, bind by oath: (milites) consulis sacramento, Cs.: sacramento rogatos arma capere cogebat, swore them into the service and forced them, etc., L.—To ask, beg, request, solicit, implore: neque enim ego sic rogabam, ut, etc., did not solicit in such a way.—Prov.: malo emere quam rogare, i. e. it is absurdly cheap.—With acc: hoc te vehementer: res turpīs: Otium divos rogat, H.: ab Metello missionem, S.: ambiuntur, rogantur, are asked for their votes: etiamsi precario essent rogandi: non suā sponte sed rogatus a Gallis, Cs.: cum consulatus petebatur, non rogabatur, etc., was not begged for: legatos ad Caesarem mittunt rogatum auxilium, Cs.: etiam atque etiam te rogo atque oro, ut eum iuves: ut temptes dissimulare rogat, O.: Caesar consolatus rogat, finem orandi faciat, Cs.: rogat frater, ne abeas longius, T.: ne quid invitus meā causā facias: euntem (eum) morari, Ct.—To invite, ask a visit from: Tertia aderit, modo ne Publius rogatus sit: Pomponiam.* * *rogare, rogavi, rogatus Vask, ask for; invite; introduce -
3 prodo
prodere, prodidi, proditus V TRANSproject, thrust forward; bring forth, produce, give birth to; create; nominate; institute; extend, prolong; hand down (lore); publish/record, reveal, uncover; put out; assert; betray; give up, abandon, forsake -
4 subrogo
subrogare, subrogavi, subrogatus V TRANSelect/propose/nominate/cause to be elected as successor/substitute; substitute -
5 monstro
to show, appoint, point out, ordain, appoint, nominate. -
6 designatus
dē-signo or dissigno (the latter form preferred by Brambach in sense II. B. 2. infra; so Keller, ad Hor. Ep. 1, 5, 16; cf. Roby, L. G. 2, p. 384), āvi, ātum, 1, v. a., to mark out, trace out (freq. in the Aug. per.); to describe, designate, define (for syn. cf.: nomino, appello; voco, dico; facio, coöpto, evoco, prodo, declaro, renuntio, seligo).I.Lit.:* B.Aeneas urbem designat aratro,
Verg. A. 5, 755; cf.:moenia fossā,
id. ib. 7, 157:moenia sulco,
Ov. F. 4, 825; and:oppidum sulco,
Tac. A. 12, 24.— With dat.:finis templo Jovis,
Liv. 1, 10; cf.:locum circo,
id. 1, 35:—vulnere frontem, to mark, Stat. Th. 6, 782; cf.:nubila ingenti gyro,
id. ib. 1, 311.—Transf., to delineate, design, depict, represent, sc. by embroidering, weaving, etc.:II.Europen,
Ov. M. 6, 103.—Far more freq.,Trop.A.In gen., to point out, mark, denote by speech; to designate, describe, represent:B.haec ab hominibus callidis animadversa ac notata, verbis designata,
Cic. de Or. 1, 23, 109; cf.:affectus velut primis lineis designare,
Quint. 4, 2, 120; and:aliquem aliqua oratione,
Caes. B. G. 1, 18:notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum,
Cic. Cat. 1, 1, 2; cf.:aliquem digito,
Ov. Am. 3, 1, 19; 3, 6, 77:decumam ex praeda,
Liv. 5, 25:aliquem nota ignaviae,
id. 24, 16:turpitudinem aliquam,
Cic. de Or. 2, 58, 236:quem (mundum) alio loco ipse designarit deum,
id. N. D. 1, 13, 33:multa, quae nimiam luxuriam et victoriae fiduciam designarent,
Caes. B. C. 3, 96.—In partic.1.In a bad sense, to contrive, devise, perpetrate (syn.:2.exsequi, patrare, perpetrare—very rare): quae designata sint et facta nequitia,
Plaut. Most. 2, 1, 66; cf.: Illa, quae antehac facta sunt, Omitto;modo quid designavit!
Ter. Ad. 1, 2, 7 Donat.—In a good sense:quid non ebrietas designat,
effect, do, accomplish, Hor. Ep. 1, 5, 16 Orell.—With access. idea of arrangement, to dispose, regulate, arrange, appoint, ordain, nominate, elect, choose:b.constituere et designare aliquid,
Cic. Div. 1, 38, 82:Anaxagoras primus omnium rerum descriptionem et modum mentis infinitae vi ac ratione designari et confici voluit,
to be designed and executed, id. N. D. 1, 11; cf. id. ib. 3, 35.—Esp., to appoint to a public office:aliquem praetorem,
Suet. Cal. 18:Mamertinum Consulem,
Amm. 21, 12, 25:ut ii decemviratum habeant, quos plebs designaverit: oblitus est, nullos ab plebe designari,
Cic. Agr. 2, 10 fin.:Catilina in proximum annum consulatum petebat, sperans si designatus foret, etc.,
Sall. C. 26.—Hence,Polit. t. t.: dēsig-nātus, elect; applied to a person elected to an office, but who has not yet entered upon it:(β).consul,
Cic. Fam. 11, 6; Vell. 2, 58, and the superscriptions of letters in Cic. Fam. 11, 4-8:tribunus plebis,
id. Agr. 2, 5, 11; id. Att. 3, 13; Sall. J. 27, 2:quaestor,
Vell. 2, 111, 3 et saep.—Also, said of the office itself:Pompeio consulatus designatus est,
Gell. 14, 7, 1.—Transf., expected; of a child not yet born:designatus civis,
Cic. Clu. 11, 32. -
7 designo
dē-signo or dissigno (the latter form preferred by Brambach in sense II. B. 2. infra; so Keller, ad Hor. Ep. 1, 5, 16; cf. Roby, L. G. 2, p. 384), āvi, ātum, 1, v. a., to mark out, trace out (freq. in the Aug. per.); to describe, designate, define (for syn. cf.: nomino, appello; voco, dico; facio, coöpto, evoco, prodo, declaro, renuntio, seligo).I.Lit.:* B.Aeneas urbem designat aratro,
Verg. A. 5, 755; cf.:moenia fossā,
id. ib. 7, 157:moenia sulco,
Ov. F. 4, 825; and:oppidum sulco,
Tac. A. 12, 24.— With dat.:finis templo Jovis,
Liv. 1, 10; cf.:locum circo,
id. 1, 35:—vulnere frontem, to mark, Stat. Th. 6, 782; cf.:nubila ingenti gyro,
id. ib. 1, 311.—Transf., to delineate, design, depict, represent, sc. by embroidering, weaving, etc.:II.Europen,
Ov. M. 6, 103.—Far more freq.,Trop.A.In gen., to point out, mark, denote by speech; to designate, describe, represent:B.haec ab hominibus callidis animadversa ac notata, verbis designata,
Cic. de Or. 1, 23, 109; cf.:affectus velut primis lineis designare,
Quint. 4, 2, 120; and:aliquem aliqua oratione,
Caes. B. G. 1, 18:notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum,
Cic. Cat. 1, 1, 2; cf.:aliquem digito,
Ov. Am. 3, 1, 19; 3, 6, 77:decumam ex praeda,
Liv. 5, 25:aliquem nota ignaviae,
id. 24, 16:turpitudinem aliquam,
Cic. de Or. 2, 58, 236:quem (mundum) alio loco ipse designarit deum,
id. N. D. 1, 13, 33:multa, quae nimiam luxuriam et victoriae fiduciam designarent,
Caes. B. C. 3, 96.—In partic.1.In a bad sense, to contrive, devise, perpetrate (syn.:2.exsequi, patrare, perpetrare—very rare): quae designata sint et facta nequitia,
Plaut. Most. 2, 1, 66; cf.: Illa, quae antehac facta sunt, Omitto;modo quid designavit!
Ter. Ad. 1, 2, 7 Donat.—In a good sense:quid non ebrietas designat,
effect, do, accomplish, Hor. Ep. 1, 5, 16 Orell.—With access. idea of arrangement, to dispose, regulate, arrange, appoint, ordain, nominate, elect, choose:b.constituere et designare aliquid,
Cic. Div. 1, 38, 82:Anaxagoras primus omnium rerum descriptionem et modum mentis infinitae vi ac ratione designari et confici voluit,
to be designed and executed, id. N. D. 1, 11; cf. id. ib. 3, 35.—Esp., to appoint to a public office:aliquem praetorem,
Suet. Cal. 18:Mamertinum Consulem,
Amm. 21, 12, 25:ut ii decemviratum habeant, quos plebs designaverit: oblitus est, nullos ab plebe designari,
Cic. Agr. 2, 10 fin.:Catilina in proximum annum consulatum petebat, sperans si designatus foret, etc.,
Sall. C. 26.—Hence,Polit. t. t.: dēsig-nātus, elect; applied to a person elected to an office, but who has not yet entered upon it:(β).consul,
Cic. Fam. 11, 6; Vell. 2, 58, and the superscriptions of letters in Cic. Fam. 11, 4-8:tribunus plebis,
id. Agr. 2, 5, 11; id. Att. 3, 13; Sall. J. 27, 2:quaestor,
Vell. 2, 111, 3 et saep.—Also, said of the office itself:Pompeio consulatus designatus est,
Gell. 14, 7, 1.—Transf., expected; of a child not yet born:designatus civis,
Cic. Clu. 11, 32. -
8 dissigno
dē-signo or dissigno (the latter form preferred by Brambach in sense II. B. 2. infra; so Keller, ad Hor. Ep. 1, 5, 16; cf. Roby, L. G. 2, p. 384), āvi, ātum, 1, v. a., to mark out, trace out (freq. in the Aug. per.); to describe, designate, define (for syn. cf.: nomino, appello; voco, dico; facio, coöpto, evoco, prodo, declaro, renuntio, seligo).I.Lit.:* B.Aeneas urbem designat aratro,
Verg. A. 5, 755; cf.:moenia fossā,
id. ib. 7, 157:moenia sulco,
Ov. F. 4, 825; and:oppidum sulco,
Tac. A. 12, 24.— With dat.:finis templo Jovis,
Liv. 1, 10; cf.:locum circo,
id. 1, 35:—vulnere frontem, to mark, Stat. Th. 6, 782; cf.:nubila ingenti gyro,
id. ib. 1, 311.—Transf., to delineate, design, depict, represent, sc. by embroidering, weaving, etc.:II.Europen,
Ov. M. 6, 103.—Far more freq.,Trop.A.In gen., to point out, mark, denote by speech; to designate, describe, represent:B.haec ab hominibus callidis animadversa ac notata, verbis designata,
Cic. de Or. 1, 23, 109; cf.:affectus velut primis lineis designare,
Quint. 4, 2, 120; and:aliquem aliqua oratione,
Caes. B. G. 1, 18:notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum,
Cic. Cat. 1, 1, 2; cf.:aliquem digito,
Ov. Am. 3, 1, 19; 3, 6, 77:decumam ex praeda,
Liv. 5, 25:aliquem nota ignaviae,
id. 24, 16:turpitudinem aliquam,
Cic. de Or. 2, 58, 236:quem (mundum) alio loco ipse designarit deum,
id. N. D. 1, 13, 33:multa, quae nimiam luxuriam et victoriae fiduciam designarent,
Caes. B. C. 3, 96.—In partic.1.In a bad sense, to contrive, devise, perpetrate (syn.:2.exsequi, patrare, perpetrare—very rare): quae designata sint et facta nequitia,
Plaut. Most. 2, 1, 66; cf.: Illa, quae antehac facta sunt, Omitto;modo quid designavit!
Ter. Ad. 1, 2, 7 Donat.—In a good sense:quid non ebrietas designat,
effect, do, accomplish, Hor. Ep. 1, 5, 16 Orell.—With access. idea of arrangement, to dispose, regulate, arrange, appoint, ordain, nominate, elect, choose:b.constituere et designare aliquid,
Cic. Div. 1, 38, 82:Anaxagoras primus omnium rerum descriptionem et modum mentis infinitae vi ac ratione designari et confici voluit,
to be designed and executed, id. N. D. 1, 11; cf. id. ib. 3, 35.—Esp., to appoint to a public office:aliquem praetorem,
Suet. Cal. 18:Mamertinum Consulem,
Amm. 21, 12, 25:ut ii decemviratum habeant, quos plebs designaverit: oblitus est, nullos ab plebe designari,
Cic. Agr. 2, 10 fin.:Catilina in proximum annum consulatum petebat, sperans si designatus foret, etc.,
Sall. C. 26.—Hence,Polit. t. t.: dēsig-nātus, elect; applied to a person elected to an office, but who has not yet entered upon it:(β).consul,
Cic. Fam. 11, 6; Vell. 2, 58, and the superscriptions of letters in Cic. Fam. 11, 4-8:tribunus plebis,
id. Agr. 2, 5, 11; id. Att. 3, 13; Sall. J. 27, 2:quaestor,
Vell. 2, 111, 3 et saep.—Also, said of the office itself:Pompeio consulatus designatus est,
Gell. 14, 7, 1.—Transf., expected; of a child not yet born:designatus civis,
Cic. Clu. 11, 32. -
9 interrex
inter-rex, rēgis, m., one who held the regal office between the death of one king and the election of another; a regent, interrex, Liv. 1, 17; 1, 32.—II.During the times of the republic, one who held the supreme power from the death or absence of the chief magistrates till the election of new ones:L. Flaccus interrex legem de Sulla tulit,
Cic. Agr. 3, 2, 5; id. Leg. 1, 15, 42; id. Dom. 14, 38:prodere,
to nominate, appoint, id. Agr. 3, 2, 5:creare,
Liv. 5, 31, 8:infestam patribus plebem interreges cum accepissent,
id. 7, 21. -
10 nomino
nōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [nomen], to call by name, to name, to give a name to (esp. after, for a person or thing; cf.: appello, voco, dico).I.In gen.: quae (navis) nunc nominatur nomine Argo, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34, 26:II.Chaldaei, non ex artis, sed ex gentis vocabulo nominati,
Cic. Div. 1, 1, 2:urbem constituit, quam e suo nomine Romam jussit nominari,
id. Rep. 2, 7, 12:amor ex quo amicitia est nominata,
Cic. Lael. 8 (Trag. v. 283 Vahl.); id. Caecin. 18, 51.—Esp., to give a surname to a person, Eutr. 8, 8: aliquem honoris causā, to name or mention out of respect:L. Sulla, quem honoris causā nomino,
Cic. Rosc. Am. 2, 6:quem ego hominem honoris causā nominatum volo,
id. Verr. 1, 7, 18; v. honor: hanc illi idean appellant, jam a Platone ita nominatam, Cic. Ac. 1, 8, 30.—In partic.A.Pregn., to render famous, renowned, celebrated (cf.:B.laudo, celebro): praedicari de se et nominari volunt omnes,
Cic. Arch. 11, 26:sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur,
Quint. 10, 1, 94; v. under P. a.—To name or nominate a person for an office:C.patres interregem nominaverant,
Liv. 1, 32:me augurem Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt,
Cic. Phil. 2, 2, 4:illo die, quo sacerdotes solent nominare, quos dignissimos sacerdotio judicant, me semper nominabat,
Plin. Ep. 2, 1, 8; Suet. Claud. 22; cf. nominatio.—To name, mention, report, accuse, arraign (not ante-Aug.):D.capita conjurationis, priusquam nominarentur apud dictatorem, mors ab ipsis conscita judicio subtraxit,
Liv. 9, 26, 7:qui nominatus profugisset, diem certam se finituros,
id. 39, 17:Dimnus, cum ceteros participes sceleris indicaret, Philotam non nominavit,
Curt. 6, 9, 16; 8, 6, 24.—Esp., with inter, to name among or as one of; to report as belonging to a party, conspiracy, etc.:inter conjuratos nemo me nominat,
Curt. 6, 10, 5: inter socios Catilinae nominatus, Suet. Caés. 17; cf.:cum Thesea inter eos nomināsset. qui ad inferos adissent,
Gell. 10, 16, 12; Plin. 14, 13, 15, § 93; 22, 21, 27, § 55; Hier. in Ep. ad Galat. 5, 19 sqq.—In gram.: nominandi casus, the nominative case (like accusandi casus, the accusative case), Varr. L. L. 8, § 42 Müll.; 9, § 76; 10, 2, § 23; Gell. 13, 22, 5.—Hence, nōmĭnātus, a, um, P. a. (acc. to II. A.), famed, renowned, celebrated:illa Attalica tota Sicilia nominata,
Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:nominatiora pericula,
Tert. Anim. 13: bdellium nominatissimum, Plin. 12, 9, 19, § 35 (al. laudatissimum); Vulg. 1 Par. 11, 10. -
11 pronuncio
prō-nuntĭo ( prōnunc-), āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make publicly known, to publish, proclaim, announce (cf.: edico, promulgo).I.Lit.A.In gen.: palam [p. 1467] de sellā ac tribunali pronuntiat, sese ejus nomen recepturum, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94:B.cum consules amplius de consilii sententiā pronuntiavissent,
id. Brut. 22, 86:sententiam,
to deliver the verdict, id. Fin. 2, 12, 36:judex ita pronuntiavit,
pronounced the decision, id. Off. 3, 16, 66:re auditā, pronuntiare,
id. Fin. 1, 7, 24:leges,
id. Phil. 1, 10, 24:signum,
Hirt. B. G. 8, 15:proelium in posterum diem,
Liv. 24, 14:iter,
id. 30, 10; Curt. 4, 8, 16; 7, 2, 1:rem in venundando,
to notify at the time of sale, Cic. Off. 3, 16, 66:jusserunt pronuntiare, ut, etc.,
Caes. B. G. 5, 33, 3; cf.:pronuntiare jusserunt, ne quis ab loco discederet,
id. ib. 5, 34:rerum omnium maximus judex, cujus est non argumentari sed pronuntiare verum,
Lact. 3, 1, 11.—Of a public crier:pronuntiare victorum nomina,
Cic. Fam. 5, 12, 8; Suet. Dom. 10.—In partic.1. 2.To sentence (post-class.); with inf.:3.protectores pronuntiati vertere solum in exilio,
Amm. 15, 3, 12; cf.:ad bestias,
Tert. Res. Carn. 16; Dig. 40, 1, 23.—To promise, proclaim, offer as a reward:II.praemia militi,
Liv. 2, 20; 31, 45:pecuniam,
Cic. Clu. 29, 78:tribunis vocatis nummos,
Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19:militibus donativum,
id. Galb. 16:beneficia,
id. Ner. 24:munus populo,
id. Caes. 26:quippe Darius mille talenta interfectori Alexandri daturum pronuntiari jusserat,
Curt. 3, 5, 15.— Absol.:pronuntiasse (sc. nummos),
Cic. Planc. 18, 45.—Transf.A.To speak any thing in public, to recite, rehearse, declaim, deliver, pronounce, etc.:2.versus multos uno spiritu pronuntiare,
Cic. de Or. 1, 61, 261; 1, 19, 88; 2, 19, 79; id. Div. 2, 5, 14; Auct. Her. 4, 56, 69; Quint. 11, 3, 12 sq.; Plin. Ep. 3, 5, 12 et saep.—Esp., to act, perform on the stage:B.intente instanterque,
Plin. Ep. 5, 19, 16:actores pronuntiare dicuntur,
Varr. L. L. 6, § 58 Müll.:Lucceia mima centum annis in scenā pronuntiavit,
Plin. 7, 48, 49, § 158.—To tell, announce, relate, narrate, report:C.cum eam rem scisset et non pronuntiasset,
Cic. Off. 3, 16, 66:mercatores quibus ex regionibus veniant, pronuntiare cogunt,
Caes. B. G. 4, 5, 2:quae gesta sunt pronuntiare,
id. ib. 7, 38:aliquid sincere,
id. ib. 7, 20:alius jam capta castra pronuntiat,
id. ib. 6, 36.—To utter, pronounce (cf.:appello, dico): neque tamen ad particula accentu acuto pronuntiatur,
Gell. 6 (7), 8, 8, §2: Castorem mediă syllabă productă,
Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34:verba corrupte,
Gell. 13, 30, 2.—Hence, prōnuntĭātum ( prōnunc-), i, n. In logic, a proposition, axiom; a translation of the Gr. axiôma, Cic. Tusc. 1, 7, 14; cf. Gell. 16, 8, 8. -
12 pronuntio
prō-nuntĭo ( prōnunc-), āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make publicly known, to publish, proclaim, announce (cf.: edico, promulgo).I.Lit.A.In gen.: palam [p. 1467] de sellā ac tribunali pronuntiat, sese ejus nomen recepturum, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94:B.cum consules amplius de consilii sententiā pronuntiavissent,
id. Brut. 22, 86:sententiam,
to deliver the verdict, id. Fin. 2, 12, 36:judex ita pronuntiavit,
pronounced the decision, id. Off. 3, 16, 66:re auditā, pronuntiare,
id. Fin. 1, 7, 24:leges,
id. Phil. 1, 10, 24:signum,
Hirt. B. G. 8, 15:proelium in posterum diem,
Liv. 24, 14:iter,
id. 30, 10; Curt. 4, 8, 16; 7, 2, 1:rem in venundando,
to notify at the time of sale, Cic. Off. 3, 16, 66:jusserunt pronuntiare, ut, etc.,
Caes. B. G. 5, 33, 3; cf.:pronuntiare jusserunt, ne quis ab loco discederet,
id. ib. 5, 34:rerum omnium maximus judex, cujus est non argumentari sed pronuntiare verum,
Lact. 3, 1, 11.—Of a public crier:pronuntiare victorum nomina,
Cic. Fam. 5, 12, 8; Suet. Dom. 10.—In partic.1. 2.To sentence (post-class.); with inf.:3.protectores pronuntiati vertere solum in exilio,
Amm. 15, 3, 12; cf.:ad bestias,
Tert. Res. Carn. 16; Dig. 40, 1, 23.—To promise, proclaim, offer as a reward:II.praemia militi,
Liv. 2, 20; 31, 45:pecuniam,
Cic. Clu. 29, 78:tribunis vocatis nummos,
Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19:militibus donativum,
id. Galb. 16:beneficia,
id. Ner. 24:munus populo,
id. Caes. 26:quippe Darius mille talenta interfectori Alexandri daturum pronuntiari jusserat,
Curt. 3, 5, 15.— Absol.:pronuntiasse (sc. nummos),
Cic. Planc. 18, 45.—Transf.A.To speak any thing in public, to recite, rehearse, declaim, deliver, pronounce, etc.:2.versus multos uno spiritu pronuntiare,
Cic. de Or. 1, 61, 261; 1, 19, 88; 2, 19, 79; id. Div. 2, 5, 14; Auct. Her. 4, 56, 69; Quint. 11, 3, 12 sq.; Plin. Ep. 3, 5, 12 et saep.—Esp., to act, perform on the stage:B.intente instanterque,
Plin. Ep. 5, 19, 16:actores pronuntiare dicuntur,
Varr. L. L. 6, § 58 Müll.:Lucceia mima centum annis in scenā pronuntiavit,
Plin. 7, 48, 49, § 158.—To tell, announce, relate, narrate, report:C.cum eam rem scisset et non pronuntiasset,
Cic. Off. 3, 16, 66:mercatores quibus ex regionibus veniant, pronuntiare cogunt,
Caes. B. G. 4, 5, 2:quae gesta sunt pronuntiare,
id. ib. 7, 38:aliquid sincere,
id. ib. 7, 20:alius jam capta castra pronuntiat,
id. ib. 6, 36.—To utter, pronounce (cf.:appello, dico): neque tamen ad particula accentu acuto pronuntiatur,
Gell. 6 (7), 8, 8, §2: Castorem mediă syllabă productă,
Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34:verba corrupte,
Gell. 13, 30, 2.—Hence, prōnuntĭātum ( prōnunc-), i, n. In logic, a proposition, axiom; a translation of the Gr. axiôma, Cic. Tusc. 1, 7, 14; cf. Gell. 16, 8, 8.
См. также в других словарях:
nominate — nom‧i‧nate [ˈnɒmneɪt ǁ ˈnɑː ] verb [transitive] 1. to officially suggest that someone should have a job, position, or prize: nominate somebody for something • No one has yet been nominated for the post. nominate somebody as something • John S.… … Financial and business terms
Nominate — Nom i*nate, v. t. [imp. & p. p. {Nominated}; p. pr. & vb. n. {Nominating}.] [L. nominatus, p. p. of nominare to nominate, fr. nomen name. See {Name}.] [1913 Webster] 1. To mention by name; to name. [Obs.] [1913 Webster] To nominate them all, it… … The Collaborative International Dictionary of English
nominate — nom·i·nate 1 / nä mə nət, ˌnāt/ adj [Latin nominatus, past participle of nominare to call by name, from nomin nomen name] in the civil law of Louisiana: having a special or certain name compare innominate nom·i·nate 2 / nä mə ˌnāt/ vt nat·ed,… … Law dictionary
nominate — (v.) 1540s, to call by name, back formation from NOMINATION (Cf. nomination) or else from L. nominatus, pp. of nominare to name, call by name, give a name to, also name for office, from nomen name (see NAME (Cf. name) (n.)). Later to appoint to… … Etymology dictionary
nominate — *designate, name, elect, appoint Analogous words: propose, *intend, mean, purpose: present, tender, *offer, proffer … New Dictionary of Synonyms
nominate — [v] designate, select appoint, assign, call, choose, cognominate, commission, decide, denominate, draft, elect, elevate, empower, intend, make, mean, name, offer, present, proffer, propose, purpose, put down for, put up, recommend, slate, slot,… … New thesaurus
nominate — ► VERB 1) put forward as a candidate for election or for an honour or award. 2) appoint to a job or position. 3) specify formally. DERIVATIVES nomination noun nominator noun. ORIGIN Latin nominare to name … English terms dictionary
nominate — [näm′ə nāt΄] vt. nominated, nominating [< L nominatus, pp. of nominare, to name < nomen, NAME] 1. Now Rare to name, call, or designate 2. to name or appoint to an office or position 3. a) to name as a candidate for election or appointment;… … English World dictionary
nominate */ — UK [ˈnɒmɪneɪt] / US [ˈnɑmɪˌneɪt] verb [transitive] Word forms nominate : present tense I/you/we/they nominate he/she/it nominates present participle nominating past tense nominated past participle nominated 1) to officially suggest that someone… … English dictionary
nominate — verb (T) 1 to officially suggest someone for an important position, duty, or prize: nominate sb for sth: He was nominated for the Nobel Prize. | nominate sb as BrE: I wish to nominate Jane Morrison as president of the club. | nominate sb to do… … Longman dictionary of contemporary English
nominate — verb ADVERB ▪ formally, officially VERB + NOMINATE ▪ ask sb to, invite sb to ▪ Ten critics were asked to nominate their Book of the Year. PREPOSITION … Collocations dictionary