-
141 sero
1.sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).I.Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:B.ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,
Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:oleam et vitem,
Cic. Rep. 3, 9, 16:frumenta,
Caes. B. G. 5, 14:ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,
Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:agri molliti et oblimati ad serendum,
id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:nullam sacrā vite prius severis arborem,
Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:semina,
Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:aliquid in inculto et derelicto solo,
Cic. Brut. 4, 16:iste serendus ager,
Ov. A. A. 2, 668:sulcos,
Tib. 2, 3, 70:vera ratio serendi,
Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:multa erant inter eum locum manu sata,
Caes. B. C. 3, 44:saepe satas alio vidi traducere messes,
Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:mihi istic nec seritur nec metitur,
i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:II.Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,
Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:non temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:hic satus ad pacem,
Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:Ilia cum Lauso de Numitore sati,
Ov. F. 4, 54.—With ab:largo satos Curetas ab imbri,
Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):Camertem Magnanimo Volscente satum,
Verg. A. 10, 562:sole satus Phaëthon,
Ov. M. 1, 751:sata Tiresiā Manto,
id. ib. 6, 157 et saep.:sate sanguine divum,
sprung from, Verg. A. 6, 125:non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,
Liv. 38, 58, 7:o sate gente deum,
Verg. A. 8, 36:matre satos unā,
Ov. M. 5, 141; so,matre,
id. F. 3, 799;Nereide,
id. M. 12, 93; cf.:Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,
id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:satus Anchisa,
i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;7, 152: Hammone satus,
i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:satae Peliā,
Ov. M. 7, 322:sati Curibus,
sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:2.leges, instituta, rem publicam,
Cic. Tusc. 1, 14, 31:diuturnam rem publicam,
to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:mores,
id. Leg. 1, 6, 20:aere vulnera vasta serebant,
scattered, Lucr. 5, 1290; so,vulnera pugnantis tergo,
Sil. 5, 235:lites,
Plaut. Poen. 3, 2, 10:negotium,
id. Most. 5, 1, 51; cf.:(Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,
Sil. 1, 80:civiles discordias,
Liv. 3, 40, 10:causam discordiarum,
Suet. Calig. 26:crimina in senatum apud infimae plebis homines,
Liv. 24, 23 fin.:invidiam in alios,
Tac. H. 2, 86:rumores,
Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:opinionem,
Just. 8, 3, 8:sibi causas sollicitudinum,
Sen. Ep. 104, 12.sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.I.Lit. (so only in part. perf.):B.accipiunt sertas nardo florente coronas,
Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:flores,
App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:rosa,
id. ib. 2, p. 121, 131:loricae,
linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):II.arae sertis recentibus halant,
Verg. A. 1, 417:coronae, serta,
Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:roseo Venus aurea serto,
Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):cum tua praependent demissae in pocula sertae,
Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):3.ex aeternitate causa causam serens,
joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,
is arranged, disposed, Liv. 25, 6:bella ex bellis serendo,
by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,
id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:certamina cum Patribus,
to join, engage in, id. 2, 1; so,certamina,
id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:crebra proelia,
Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:multa inter sese vario sermone serebant,
Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:aliquid sermonibus occultis,
Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:secreta colloquia cum eo,
id. 34, 61:populares orationes,
to put together, compose, id. 10, 19; cf.:(Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,
id. 7, 2, 8:quid seris fando moras?
why are you contriving? Sen. Med. 281:negotium,
to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:crimina belli,
Verg. A. 7, 339.sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.4.sērō̆, adv., v. serus fin.
См. также в других словарях:
Atreus — (altgr. Ατρεύς = Furchtlos) ist in der griechischen Mythologie ein König von Mykene, der Sohn des Pelops und der Hippodameia, der Enkel des Tantalos und der Vater von Agamemnon und Menelaos, den Atriden, zweier griechischer Helden vor Troja.… … Deutsch Wikipedia
Atreus — {{Atreus}} Sohn des Pelops* und der Hippodameia*, Enkel des Tantalos*, Bruder des Thyestes* und Chrysippos*, den er im Bund mit Thyestes tötete; Vater des Agamemnon* und Menelaos*. Von Pelops wegen des Brudermords verbannt, gehen Atreus und… … Who's who in der antiken Mythologie
Atreus — Atreus, griechisch Atreus, griechischer Mythos: Enkel des Tantalos, Sohn des Pelops und der Hippodameia, Vater des Agamemnon und des Menelaos (der Atriden). Der auf Pelops ruhende Fluch wirkte auf Atreus weiter: Bluttaten begleiteten seine… … Universal-Lexikon
ATREUS — Pelopis et Hippodamiae fil. post avunculum Eurystheum, qui ipsum contra Heraclidas moturus Regno praefecerat, Rex, Mycenarum et Argivae regnavit per ann. 5. Thyesten fratrem qui ipsi χρυσην̑ ἄρνα, agnum aurei velleris surripuit, concubitu uxoris… … Hofmann J. Lexicon universale
Atreus — Atreus, Enkel des Tantalos, Sohn des Pelops u. der Hippodamia, wegen Ermordung seines Halbbruders Chrysippos mit seinem Bruder Thyestes nach Mykenä geflohen, heirathete er dort die Aërope, Tochter des Eurystheus, u. folgte diesem nach seinem Tode … Pierer's Universal-Lexikon
Atreus — Atreus, im griech. Mythus Sohn des Pelops (s. d.) und der Hippodameia, älterer Bruder des Thyestes, Vater des Agamemnon und Menelaos, der sogen. Atriden. Mit Thyestes tötete A. seinen Stiefbruder Chrysippos, flüchtete vor dem Zorn des Vaters nach … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Atreus — Atreus, Sohn des Pelops und der Hippodameia, Enkel des Tantalos, Gatte der Aërope, Vater des Agamemnon und Menelaos (Atrīden), gewann die Herrschaft über Mykenä, wo sein Bruder Thyestes Aërope verführte. Thyestes ward von A. vertrieben und andere … Kleines Konversations-Lexikon
Atreus — Atreus, myth., Sohn des Pelops, Enkel des Tantalus, Bruder des Thyestes, der in unreiner Liebe zu der Gattin des A. entbrannte, die Veranlassung zu den Greueln des A., wodurch er den Fluch der Götter auf sein Haus (die Atriden) bis in das dritte… … Herders Conversations-Lexikon
Atreus — son of Pelops, father of Agamemnon and Menelaeus … Etymology dictionary
Atreus — [ā′trē əs] n. [L < Gr] Gr. Myth. a king of Mycenae and father of Agamemnon and Menelaus: to avenge the treachery of his brother, Thyestes, he kills Thyestes sons and serves their flesh to him at a banquet … English World dictionary
Atreus — In Greek mythology, King Atreus (Greek: Ατρεύς, Atreús) (fearless) of Mycenae was the son of Pelops and Hippodamia, and father of Agamemnon and Menelaus. Collectively, his descendants are known as Atreidai or Atreidae.Atreus and his twin brother… … Wikipedia