Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

atreus

  • 101 ratio

    ratio, ōnis, f. (reor, ratus), das Abrechnen, Berechnen, die Rechnung, Berechnung, I) eig. u. übtr.: A) eig.: a) Sing.: magna r., Cic.: auri r. constat, die Rechnung stimmt, Cic.: u. so par est ratio acceptorum et datorum, Cic.: rationem ducere, Cic.: habere rationem, Cic.: rationem referre, Cic.: ratio repeti solet, Cic.: in rationem inducere, in Rechnung bringen, verrechnen, Cic.: rationem inire, eine B. anstellen, Caes. (u. so inibitur ratio quaestus de pecunia tua, es wird der mögliche Gewinn mit deinem Gelde berechnet, Cic.): r. aeraria, die Berechnung u. Verminderung auf Kupfergeld, der verminderte Münzfuß, Cic. Quinct. 17. – b) Plur.: libri rationum, Rechnungsbücher, Aur. Vict.: rationes cum alqo putare, Cic.: rationes subducere, die R. abschließen, Cic. (vgl. no. II, A): rationes accipere, sich Rechnung stellen lassen, Sen.: u. so rationes ab alqo accipere, Cic.: rationes conferre, Cic.: rationes eferre, Cic., deferre, Cic.: falsas rationes inferre, Cic.: rationes familiares componere, Tac.
    B) übtr.: 1) statistische Übersicht, statistischer Abriß, Verzeichnis, Liste, Protokoll, cedo rationem carceris, quae diligentissime conficitur, Cic. Verr. 5, 147: rationes imperii, Suet. Cal. 16, 1.
    2) Summe, Zahl, ea nimia est ratio, Plaut.: hem ista ratio maxima est, Plaut.
    ————
    3) Geschäftsangelegenheit, Geschäftsache, Geschaftsverhältnis, Geschäftsführung, Geschäft, übh. Angelegenheit, Carpinatius, qui iam cum isto summā consuetudine, praeterea re ac ratione coniunctus esset, Cic.: de tota illa ratione atque re Gallicana, Cic.: illa de ratione nummaria non sunt eiusmodi, Cic.: quamquam haec quidem res non solum ex domestica est ratione (innere Politik), attingit etiam bellicam, Cic.: quae domi gerenda sunt, ea per Caecilium transiguntur, fori iudiciique rationem Messala suscepit, seine Angelegenheiten vor der Öffentlichkeit u. vor Gericht, Cic.: ut rationes nostras explicares, unsere Geldgeschäfte abwickelst, Cic.: u. so ut res rationesque vestrorum omnium bene expedire voltis, Plaut.: in publicis privatisque rationibus, im öffentlichen u. Privatverkehr, Caes.: in explicandis rationibus rerum civilium, Cic.: r. civitatis, Cic.: r. comitiorum, Cic.: propter rationem Gallici belli, Cic. – dah. meae (tuae etc.) rationes, mein (dein usw.) Interesse, mein (dein usw.) Vorteil (vgl. unser »bei etw. seine Rechnung finden«), rationes meas vestrae saluti anteposuissem, Cic.: me ad eius rationes adiungo, quem tu in meis rationibus tibi esse adiungendum putasti, Cic.: meis alienissimum rationibus, Cic.
    II) bildl.: A) Rechnung, Berechnung, Rechenschaft, Aufschluß, Belehrung, (Medea et Atreus) initā subductāque ratione (nach angestellter u. abge-
    ————
    schlossener B.) nefaria scelera meditantes, Cic.: numquam ita quisquam bene subductā ratione ad vitam fuit, quin etc., Ter.: habere rationem, berechnen, Cic.: exigere rationem, Rechenschaft fordern, Val. Max. u. Plin. ep.: rationem reddere alci, Rechenschaft ablegen, Aufschluß geben, Cic. u.a.: u. so rationem reddere alcis rei, Cic., de alqa re, Cic. u. Vitr.: rationem vitae reposcere, Cic.: negotii rationem exstare oportere, müsse Rechenschaft gegeben werden können, Cic.: ratio alcis rei od. alci rei constat, die R. steht für etw. gleichs. fest, d.i. ich bin mit etwas im reinen, oft bei Plin. ep.; s. Döring Plin. ep. 1, 5, 16.
    B) übtr.: 1) übh. Rechnung, Berechnung, a) = Verhältnis, Beziehung zu usw., Rücksicht auf usw., Verbindung, Verkehr mit usw., rationem habere, aliquid rationis habere cum alqo, Rechnung haben, in Rechnung, in Verbindung, in Verkehr stehen mit usw., Cic.: quibuscum r. huic est, Cic.: quae r. tibi cum eo intercesserat? Cic.: pacis quae potest esse cum eo ratio, in quo etc.? Cic.: habenda cum M. Latrone pacis r., Cic.: et Graeciae quidem oratorum partus atque fontes vides ad nostrorum annalium rationem veteres, ad ipsorum sane recentes, in Rücksicht auf unsere Annalen, Cic. – b) Berechnung = berechnende, beachtende Rücksicht, Berücksichtigung, Beachtung, Erwägung, Sorge für usw., piorum et impiorum habere rationem, Cic.: vel dignitatis vel com-
    ————
    modi rationem habere, Cic.: non ullius rationem sui commodi ducere, Rücksicht nehmen auf usw., Cic.: salutis meae rationem ducere, Cic., officii, Cic.: suam rationem ducere, seinen Vorteil bedenken, Cic.: conservare rationem alcis rei, Cic.: omnis hac in re habenda r. et diligentia est, ut etc., Cic.: habeo rationem, quid acceperim, ziehe in Erwägung, erwäge, Cic.: neque illud rationis habuisti, si forte etc., Cic.: hoc rationis habebant, facere eos nullo modo posse, ut etc., Cic. – salva utriusque temporis ratio est, man hat beide Zeiten gut berechnet, berücksichtigt, jeder Zeit ist ihr Recht geschehen, Tac.; vgl. salvā diligentiae tuae ratione, unbeschadet deiner Vorsicht, Plin. ep. – c) die auf Berechnung begründete Vermutung, quantum in ratione esset, soviel sich berechnen, vermuten ließ, Hirt. b. G. 8, 6, 1. – d) das Sichverhalten zu od. bei etw., d.i. subj. = das Verfahren, die Verfahrungsart, das Verhalten, die Maßregel, Methode, Weise, der Plan, obj. = das Verhältnis, die Beschaffenheit, Natur, Art und Weise, Einrichtung, α) subj.: ita fiet, ut tua ista ratio existimetur astuta, meum hoc consilium necessarium, Cic.: scribendi consilium ratioque, Cic.: haec cogitandi pronuntiandique ratio, Cic.: eligendi et collocandi ratio, disponendi ratio, Quint. (s. Herbst Quint. 10, 1, 4): ratio docendi nec una omnibus nec singulis eadem semper fuit, Suet.: eadem defensionis ratio viaque,
    ————
    Cic.: r. in dicendo, Cic.: ineunda r. est, Cic.: a me inita ratio est (ist ein Verfahren angewandt, ein Weg eingeschlagen worden), quam quidem omnes non solum probant, sed etiam laudant, Cic.: inita tandem ratio est, ut etc., es wurden Mittel u. Wege eingeschlagen usw., Liv.: ad hunc interficiendum talem iniit rationem, Nep.: cuius ratio (Plan) etsi non valuit, tamen etc., Nep.: u. so vicit ratio parcendi, Tac.: sic neque agricultura nec ratio atque usus belli intermittitur, die planmäßige Kriegführung u. die Kriegsübung, Caes.: istam rationem otii tui probo, jenes geschäftslose Leben, wie du es planmäßig führst, Cic. – im Plur., rationes belli gerendi, Maßregeln, Caes.: meae vitae rationes ab ineunte aetate susceptae, Lebensplan, Cic.: rationes rerum publicarum aut constituendarum aut tuendarum, Cic. – β) obj.: tempestatum ratio (Stand) et praedonum et locorum, Cic.: ratio pecuniarum, Geldverhältnisse (in Rom), Cic.: ut ceteri menses in suam rationem reverterentur, in ihr richtiges Verhältnis (durch Einschaltung), Cic.: ita ratio comparata est vitae naturaeque nostrae, Cic.: quae sint in artibus ac rationibus recta ac prava, diiudicant, in den K. u. ihren Verhältnissen, Cic.: disseruerunt de generibus et de rationibus civitatum, Cic.: quod ad rationes omnium rerum pertineret, Cic.: quoniam eadem est r. iuris in utraque, Cic.: quā ratione, Cic.
    ————
    2) insbes., die Rechnung, Berechnung, als höhere Geistestätigkeit, das Denken, die bewußte, vernünftige Überlegung, konkret = die der Geistestätigkeit zugrunde liegende höhere Geisteskraft, das Denkvermögen, die Vernunft, die Einsicht, Klugheit u. dgl. (bei Cicero oft verb. mens et ratio et consilium, oder ratio, consilium, prudentia u. dgl.), quod facinus aut scelus suscipitur nisi consilio capto, aut sine animi motu et cogitatione, id est ratione, perficitur? Cic.: motus iste celer cogitationis, acumen, sollertia, quam rationem vocamus, Cic.: homo rationis particeps, Cic.: ratio ac disputatio, Vernunft und Nachdenken, Cic. – illa revoces ad rationem, Cic.: moneo, ut agentem te ratio ducat, non fortuna, Liv.: consilio et ratione, Cic.: quod nobis nullā ratione factum a Pompeio videtur, Caes.: magis ratione quam vi persuasit, Vell.: quod domi te inclusisti, ratione fecisti, vernünftig, einsichtsvoll, klug, Cic. – ratio est (es ist vernünftig, erscheint rätlich), od. ratio non est m. Infin., cui acquiescere Cremonae ratio fuit, Tac.: minari divisoribus r. non erat, Cic.: u. so minime est rationis m. folg. Infin., Colum.: u. rationis est m. folg. Infin., Plin. ep. – dah. a) der einen Ggstd. erklärende vernünftige Grund, Vernunftgrund, Beweggrund (vgl. argumentum no. II), α) übh.: est aliqua huiusce rei ratio, dafür gibt es einen vernünftigen Gr., darin liegt noch etwas, was zu rechtfertigen ist, Cic.: no-
    ————
    stra confirmare argumentis ac rationibus, Cic.: consilii causa ratioque, Cic.: r. quaerenda, Cic.: quam habet rationem, non quaero aequitatis, sed ipsius improbitatis atque impudentiae? Cic.: quod quidem rationem habeat (vernünftigen Grund hat), recte fit, Sen. rhet.: facti aliquam rationem afferre, Cic.: nihil rationis affers, quamobrem etc., Cic.: tertiam rationem affertis, quod etc., Cic.: rationem subicit, Cic.: ad hanc sententiam cum reliquis causis haec quoque ratio eos deduxit, quod etc., Caes.: r. cunctandi, Tac.: liberalitas, cui ratio non constat, zu der kein (edler) Beweggrund vorhanden ist, Plin. pan.: ratio nulla est m. Infin., es ist kein Grund vorhanden, nullam esse rationem amittere eiusmodi occasionem, Cic. – β) rhet. t. t., Grund, Begründung einer Behauptung, s. Cic. de inv. 1, 18. Quint. 3, 11, 4: ad propositum subiecta ratio et item in distributis supposita ratio, Cic. de or. 3, 207. – b) Vernunftmäßigkeit, Vernünftigkeit, das vernünftige Verhältnis, -Maß, Gesetzmäßigkeit, Gesetz, Regel, Ordnung, Methode, ut ratione et viā procedat oratio, methodisch, wissenschaftlich, Cic.: modo et ratione omnia facere, Cic.: ratione et numero moveri, Cic.: intervallis imparibus, sed tamen pro rata parte ratione distinctis, in ungleichen, jedoch gesetzmäßig nach gleichen Verhältnissen getrennten Intervallen, Cic.: moderatā ratione, in gleichmäßigem Verhältnisse, Cic.: in quo defuit fortasse ratio, sed
    ————
    tamen vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem, der vernunftmäßige Entwicklungsgang, Cic.: ad vitam usumque vivendi ea descripta r. est, Cic. – c) Denkart = Richtung, Prinzip, das jmd. verfolgt, florens homo in populari ratione, der Hauptvertreter der demokratischen Richtung, Cic.: neminem alterius rationis et partis offendit, Cic.: una in causis ratio quaedam eius orationis, quae etc., hat lediglich eine R., Cic.: bona ratio cum perdita confligit, es kämpft das gute (konservative) Prinzip mit den Grundsätzen der Umsturzpartei (die überall tabula rasa machen will), Cic. – d) Grundsatz, Prinzip, Lehre, Teorie, System, Wissenschaft, subj. = theoretische-, wissenschaftliche Kenntnis, α) obj.: erat enim tunc haec nova et ignota r. solem lunae oppositum solere deficere, Cic.: animum conferre in istam rationem, Cic.: sine ulla arte aut ratione diiudicant, ohne Anwendung theoretischer Kunstregeln, Cic.: laus rationis aut scientiae, Cic.: continet totam hanc quaestionem ea ratio, Cic.: Epicuri r., Lehre, System, Philosophie, Cic.: formula Stoicorum rationi disciplinaeque consentanea, Cic.: Cynicorum r., Cic.: de ratione vivendi, Lebenswissenschaft, Cic.: r. civilis et disciplina populorum, Staatswissenschaft, Cic.: geometrica, die Geometrie (als wissenschaftliche Theorie), Macr. u. Amm. (versch. von unten no. f): vitae r., Cic.: – β) subj.: si qua (est in me) exercitatio dicendi aut si
    ————
    huius rei ratio aliqua, ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta, Cic. Arch. 1. – e) Ansicht, Meinung, mea sic est ratio et sic induco animun meum, Ter.: tuae epistulae perdiligenter in eandem rationem scriptae, Cic.: cum in eam rationem quisque loqueretur, Cic. – f) Beweisführung, Argumentation, der Beweis, summa uniuscuiusque rationis, Cic.: concludatur igitur ratio, Cic.: ratio ipsa coget mit folg. Acc. u. Infin., Cic.: ut nunc ratio cogit, Cic.: geometricis rationibus non credere, Cic.: haec omnia geometricis evidentissimisque rationibus probare, Macr. – Genet. Sing. apok. rationi', Lucr. 2, 53: Abl. Sing. rationi, Lucr. 6, 66.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ratio

  • 102 Tantalos

    Tantalos u. -us, ī, m. (Τάνταλος), König in Phrygien, Sohn Jupiters, Vater des Pelops u. der Niobe; muß seiner Verbrechen wegen (weil er das ausgeschwatzt, was bei dem Göttermahl, dem er beiwohnte, geredet wurde, oder seinen Sohn einmal den Göttern, die bei ihm eingekehrt waren, zum Essen vorgesetzt hatte) in der Unterwelt zur Strafe bis an die Knie im Wasser stehen und immer dursten und hungern, weil das Wasser u. der über ihm hangende Obstbaum, sobald er danach greift oder schnappt, sich zurückziehen; auch schwebt ein Felsen über ihm, der herabzustürzen droht, Hyg. fab. 82. Ov. am. 2, 2, 44. Cic. Tusc. 1, 10. Hor. epod. 17, 66. – Dav.: A) Tantalëus, a, um, tantalëisch, Prop. u.a. (s. Heinsius Claud. 35, 336). – B) Tantalidēs, ae, m. (Τανταλίδης), ein Sohn oder Nachkomme des Tantalus, ein Tantalide, von Pelops, Ov. trist. 2, 385: v. Agamemnon, Ov. her. 8, 45: v. Orestes, ibid. 8, 122: Tantalidae fratres, Atreus u. Thyestes, Ov. fast. 2, 627: Tantalidarum internecio, der Enkel des Tantalus, Acc. tr. 657 ( bei Cic. de nat. deor. 3, 90): Genet. Plur. Tantalidum, Stat. Theb. 10, 785. Nemes. cyn. 39. – C) Tantalis, idis u. idos, f. (Τανταλίς), tantalisch, subst., eine Tantalide (Tochter od. Abkömmling des Tantalus), v. der Niobe, Ov. met. 6, 211: v. der Hermione, Tochter des Menelaus, Ov. her. 8,
    ————
    122: Tantalides matres, die von Tantalus abstammenden Frauen, Helena usw., ibid. 8, 66.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Tantalos

  • 103 Пусть ненавидят - лишь бы боялись

    цитируется также по-латыни: Oderint dum metuant (из трагедии Акция "Атрей"; выражение часто цитировалось другими римскими писателями; по свидетельству Светония в "Жизни двенадцати цезарей", "Калигула", XXX, оно было любимым изречением этого императора) Mögen sie hassen, wenn sie nur fürchten; ↑ lat. (Ausdruck aus der Tragödie "Atreus" des römischen Dramatikers Accius, der von anderen römischen Schriftstellern oft zitiert wurde und, wie Sueton in seinem "Leben der Caesaren", "Kaligulabiographie" berichtet, ein Lieblingsspruch dieses Kaisers war). Charakteristik einer mit Terrormethoden regierenden Diktatur.

    Русско-немецкий словарь крылатых слов > Пусть ненавидят - лишь бы боялись

  • 104 aegisthus

    فرزند Thyestes قاتل‌ Atreus و عاشق‌كليتمنسترا stra)كليتمنسترا(Clytemnestra)

    English to Farsi dictionary > aegisthus

  • 105 Atrīdēs

        Atrīdēs ae (voc. -da, H.; -dē, H.), m    patr., son of Atreus.

    Latin-English dictionary > Atrīdēs

  • 106 exsecror or execror

        exsecror or execror ātus, ārī, dep.    [ex + sacro], to curse, utter curses, execrate, abhor: te: Catilinae consilia, S.: terram Ulixi, V.: in se, L.: haec in se: ut pereat Atreus: verba exsecrantia, O.— To take an oath with imprecations: Phocaeorum exsecrata civitas, H.: Haec exsecrata civitas, having sworn to, H.

    Latin-English dictionary > exsecror or execror

  • 107 nefārius

        nefārius adj.    [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious: consilium, S.: Atreus, H.: voluntates: facinus: scelus, Cs.—As subst n., a heinous act, crime: commemorare nefaria in socios: rem p. nefario obstringere, L.
    * * *
    nefaria, nefarium ADJ
    criminal, abominable

    Latin-English dictionary > nefārius

  • 108 prō-gnātus

        prō-gnātus adj.,    born, descended, sprung: ex Cimbris, Cs.: ab Dite patre, Cs.: Bona bonis, T.: docere semet prognatos, his own children, H.: Romulus deo, L.: Tantalo prognatus, i. e. Atreus, grandson of Tantalus.—Of plants: Peliaco prognatae vertice pinūs, Ct.

    Latin-English dictionary > prō-gnātus

  • 109 Tantalidēs

        Tantalidēs ae, m, Τανταλίδησ, a descendant of Tantalus, Tantalide, i. e. Pelops, O.; Agamemnon, O.: Tantalidarum internicio, i. e. of Atreus and Thyestes, C. poët., O.

    Latin-English dictionary > Tantalidēs

  • 110 Aegisthus

    Aegisthus, i, m., = Aigisthos, the son of Thyestes, who murdered Atreus and Agamemnon, with whose wife, Clytœmnestra, he lived in incest, and was finally slain by Orestes, Cic. N. D. 3, 38; Ov. R. Am. 161.—

    Hence, Pompey called Cæsar Ægisthus, on account of his adulterous connection with Mucia,

    Suet. Caes. 50.

    Lewis & Short latin dictionary > Aegisthus

  • 111 Aeropa

    Āĕrŏpē, ēs, and Āĕrŏpa, ae, f., = Aeropê, the wife of Atreus, Ov. Tr. 2, 391; Hyg. Fab. 86, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > Aeropa

  • 112 Aerope

    Āĕrŏpē, ēs, and Āĕrŏpa, ae, f., = Aeropê, the wife of Atreus, Ov. Tr. 2, 391; Hyg. Fab. 86, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > Aerope

  • 113 Agamemnon

    Ăgămemnon, ŏnis, m. (nom. Agamemno, Enn. ap. Cic. Att. 13, 47; Cic. Tusc. 4, 8, 17; Stat. Achill. 1, 553), = Agamemnôn, king of Mycenœ, son of Atreus and of Aërope, brother of Menelaüs, husband of Clytœmnestra, father of Orestes, Iphigenia, and Electra, commander-in-chief of the Grecian forces before Troy, and murdered by his wife, with the aid of Ægisthus, her paramour. — Poet., for his time:

    vixēre fortes ante Agamemnona Multi,

    Hor. C. 4, 9, 25 - 28.—Hence,
    1.
    Ăgămemnŏnĭdēs, ae, patr. m., = Agamemnonidês, a male descendant of Agamemnon; his son Orestes:

    par Agamemnonidae crimen,

    i. e. the matricide of Orestes, Juv. 8, 215.—
    2.
    Ăgămem-nŏnĭus, a, um, adj., = Agamemnonios, of or pertaining to Agamemnon ( poet.):

    phalanges,

    i. e. the Grecian troops before Troy, commanded by Agamemnon, Verg. A. 6, 489:

    Mycenae,

    ruled by Agamemnon, id. ib. 6, 838:

    Orestes,

    son of Agamemnon, id. ib. 4, 471: puella, daughter of Agamemnon, i. e. Iphigenia, Prop. 5, 1, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > Agamemnon

  • 114 Agamemnonides

    Ăgămemnon, ŏnis, m. (nom. Agamemno, Enn. ap. Cic. Att. 13, 47; Cic. Tusc. 4, 8, 17; Stat. Achill. 1, 553), = Agamemnôn, king of Mycenœ, son of Atreus and of Aërope, brother of Menelaüs, husband of Clytœmnestra, father of Orestes, Iphigenia, and Electra, commander-in-chief of the Grecian forces before Troy, and murdered by his wife, with the aid of Ægisthus, her paramour. — Poet., for his time:

    vixēre fortes ante Agamemnona Multi,

    Hor. C. 4, 9, 25 - 28.—Hence,
    1.
    Ăgămemnŏnĭdēs, ae, patr. m., = Agamemnonidês, a male descendant of Agamemnon; his son Orestes:

    par Agamemnonidae crimen,

    i. e. the matricide of Orestes, Juv. 8, 215.—
    2.
    Ăgămem-nŏnĭus, a, um, adj., = Agamemnonios, of or pertaining to Agamemnon ( poet.):

    phalanges,

    i. e. the Grecian troops before Troy, commanded by Agamemnon, Verg. A. 6, 489:

    Mycenae,

    ruled by Agamemnon, id. ib. 6, 838:

    Orestes,

    son of Agamemnon, id. ib. 4, 471: puella, daughter of Agamemnon, i. e. Iphigenia, Prop. 5, 1, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > Agamemnonides

  • 115 Agamemnonius

    Ăgămemnon, ŏnis, m. (nom. Agamemno, Enn. ap. Cic. Att. 13, 47; Cic. Tusc. 4, 8, 17; Stat. Achill. 1, 553), = Agamemnôn, king of Mycenœ, son of Atreus and of Aërope, brother of Menelaüs, husband of Clytœmnestra, father of Orestes, Iphigenia, and Electra, commander-in-chief of the Grecian forces before Troy, and murdered by his wife, with the aid of Ægisthus, her paramour. — Poet., for his time:

    vixēre fortes ante Agamemnona Multi,

    Hor. C. 4, 9, 25 - 28.—Hence,
    1.
    Ăgămemnŏnĭdēs, ae, patr. m., = Agamemnonidês, a male descendant of Agamemnon; his son Orestes:

    par Agamemnonidae crimen,

    i. e. the matricide of Orestes, Juv. 8, 215.—
    2.
    Ăgămem-nŏnĭus, a, um, adj., = Agamemnonios, of or pertaining to Agamemnon ( poet.):

    phalanges,

    i. e. the Grecian troops before Troy, commanded by Agamemnon, Verg. A. 6, 489:

    Mycenae,

    ruled by Agamemnon, id. ib. 6, 838:

    Orestes,

    son of Agamemnon, id. ib. 4, 471: puella, daughter of Agamemnon, i. e. Iphigenia, Prop. 5, 1, 111.

    Lewis & Short latin dictionary > Agamemnonius

  • 116 Atrides

    Ā̆trīdes, v. Atreus, II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > Atrides

  • 117 exsecrandus

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrandus

  • 118 exsecro

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecro

  • 119 exsecror

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecror

  • 120 heroicus

    hērōĭcus, a, um, adj., = hêrôïkos, of or relating to (mythical) heroes, heroic:

    vetus opinio est, jam usque ab heroicis ducta temporibus,

    Cic. Div. 1, 1, 1:

    tempora,

    id. N. D. 3, 21, 54; Quint. 1, 11, 17:

    aetates,

    Cic. Tusc. 5, 3, 7:

    Medea et Atreus, heroicae personae,

    id. N. D. 3, 29, 71:

    sublimitas heroici carminis,

    of the heroic poem, of the epic, Quint. 1, 8, 5; cf.:

    heroici carminis sonus,

    Tac. Or. 10:

    carmen,

    Serv. Verg. A. 1 init.:

    versus, usually herous versus (v. herous),

    Prisc. p. 1256 P.— Adv.: hērōĭcē, in the heroic style:

    hos quoque (versus Homeri) tamquam heroice incomptos adamavit (Vergilius),

    Macr. S. 5, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > heroicus

См. также в других словарях:

  • Atreus — (altgr. Ατρεύς = Furchtlos) ist in der griechischen Mythologie ein König von Mykene, der Sohn des Pelops und der Hippodameia, der Enkel des Tantalos und der Vater von Agamemnon und Menelaos, den Atriden, zweier griechischer Helden vor Troja.… …   Deutsch Wikipedia

  • Atreus — {{Atreus}} Sohn des Pelops* und der Hippodameia*, Enkel des Tantalos*, Bruder des Thyestes* und Chrysippos*, den er im Bund mit Thyestes tötete; Vater des Agamemnon* und Menelaos*. Von Pelops wegen des Brudermords verbannt, gehen Atreus und… …   Who's who in der antiken Mythologie

  • Atreus — Atreus,   griechisch Atreus, griechischer Mythos: Enkel des Tantalos, Sohn des Pelops und der Hippodameia, Vater des Agamemnon und des Menelaos (der Atriden). Der auf Pelops ruhende Fluch wirkte auf Atreus weiter: Bluttaten begleiteten seine… …   Universal-Lexikon

  • ATREUS — Pelopis et Hippodamiae fil. post avunculum Eurystheum, qui ipsum contra Heraclidas moturus Regno praefecerat, Rex, Mycenarum et Argivae regnavit per ann. 5. Thyesten fratrem qui ipsi χρυσην̑ ἄρνα, agnum aurei velleris surripuit, concubitu uxoris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Atreus — Atreus, Enkel des Tantalos, Sohn des Pelops u. der Hippodamia, wegen Ermordung seines Halbbruders Chrysippos mit seinem Bruder Thyestes nach Mykenä geflohen, heirathete er dort die Aërope, Tochter des Eurystheus, u. folgte diesem nach seinem Tode …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Atreus — Atreus, im griech. Mythus Sohn des Pelops (s. d.) und der Hippodameia, älterer Bruder des Thyestes, Vater des Agamemnon und Menelaos, der sogen. Atriden. Mit Thyestes tötete A. seinen Stiefbruder Chrysippos, flüchtete vor dem Zorn des Vaters nach …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Atreus — Atreus, Sohn des Pelops und der Hippodameia, Enkel des Tantalos, Gatte der Aërope, Vater des Agamemnon und Menelaos (Atrīden), gewann die Herrschaft über Mykenä, wo sein Bruder Thyestes Aërope verführte. Thyestes ward von A. vertrieben und andere …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Atreus — Atreus, myth., Sohn des Pelops, Enkel des Tantalus, Bruder des Thyestes, der in unreiner Liebe zu der Gattin des A. entbrannte, die Veranlassung zu den Greueln des A., wodurch er den Fluch der Götter auf sein Haus (die Atriden) bis in das dritte… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Atreus — son of Pelops, father of Agamemnon and Menelaeus …   Etymology dictionary

  • Atreus — [ā′trē əs] n. [L < Gr] Gr. Myth. a king of Mycenae and father of Agamemnon and Menelaus: to avenge the treachery of his brother, Thyestes, he kills Thyestes sons and serves their flesh to him at a banquet …   English World dictionary

  • Atreus — In Greek mythology, King Atreus (Greek: Ατρεύς, Atreús) (fearless) of Mycenae was the son of Pelops and Hippodamia, and father of Agamemnon and Menelaus. Collectively, his descendants are known as Atreidai or Atreidae.Atreus and his twin brother… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»