-
61 adversa
ad-verto (archaic advor-), ti, sum, 3, v. a., to turn a thing to or toward a place (in this signif., without animus; mostly poet.; syn.: observare, animadvertere, videre, cognoscere).I.Lit.A.In gen., with in or dat.:B.illa sese huc advorterat in hanc nostram plateam,
Ter. Eun. 2, 3, 51:in quamcunque domus lumina partem,
Ov. M. 6, 180; cf. id. ib. 8, 482:malis numen,
Verg. A. 4, 611:huc aures, huc, quaeso, advertite sensus,
Sil. 16, 213; cf. id. 6, 105.—Esp., a naut. t. t., to turn, direct, steer a ship to a place:II.classem in portum,
Liv. 37, 9 Drak.:terrae proras,
Verg. A. 7, 35; id. G. 4, 117 al.:Colchos puppim,
Ov. H. 12, 23.— Absol.:profugi advertere coloni,
landed, Sil. 1, 288;hence also transf. to other things: aequore cursum,
Verg. A. 7, 196:pedem ripae,
id. ib. 6, 386:urbi agmen,
id. ib. 12, 555: adverti with acc. poet. for verti ad:Scythicas advertitur oras,
Ov. M. 5, 649 (cf. adducor litora remis, id. ib. 3, 598, and Rudd. II. p. 327).Fig.A.Animum (in the poets and Livy also animos, rarely mentem) advertere; absol., or with adv. or ad aliquid, or alicui rei, to direct the mind, thoughts, or attention to a thing, to advert to, give attention to, attend to, to heed, observe, remark:B.si voles advortere animum, Enn. ap. Var. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.): facete advortis animum tuum ad animum meum,
Plaut. Mil. 1, 1, 39:nunc huc animum advortite ambo,
id. ib. 3, 1, 169:advertunt animos ad religionem,
Lucr. 3, 54:monitis animos advertite nostris,
Ov. M. 15, 140:animum etiam levissimis rebus adverterent,
Tac. A. 13, 49.—With ne, when the object of attention is expressed:ut animum advertant, ne quos offendant,
Cic. Off. 2, 19, 68:adverterent animos, ne quid novi tumultūs oriretur,
Liv. 4, 45.—Animum advertere, to observe a thing by directing the mind to it, to observe, to notice, to remark, to perceive (in the class. period contracted to animadvertere, q. v.).—Constr. with two accusatives, animum advertere aliquid (where aliquid may be regarded as depending on the prep. in comp., Roby, § 1118, or on animum advertere, considered as one idea, to observe), with acc. and inf., or rel. clause (the first mode of construction, most frequent with the pronouns id, hoc, illud, etc., is for the most part ante-class., and appears in Caes., Cic., and Sall. as an archaism):C.et hoc animum advorte,
Plaut. Ps. 1, 3, 43:hanc edictionem,
id. ib. 1, 2, 10:haec animum te advertere par est,
Lucr. 2, 125:animum adverti columellam e dumis eminentem,
Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Inv. 2, 51, 153:Postquam id animum advertit,
Caes. B. G. 1, 24; 4, 12:quidam Ligus animum advortit inter saxa repentīs cocleas,
Sall. J. 93, 2. In Vitruv. once with hinc:ut etiam possumus hinc animum advertere,
as we can hence perceive, Vitr. 10, 22, 262.—With the acc. and inf.:postquam tantopere id vos velle animum advorteram,
Ter. Phorm. 5, 8, 16:animum advertit magnas esse copiashostium instructas,
Caes. B. G. 5, 18: cum animum adverteret locum relictum esse, Auct. B. Alex. 31; ib. 46.—With the rel. clause: nunc quam rem vitio dent, quaeso, animum advortite, Ter. And. prol. 8: quid ille sperare possit, animum adverte, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9:quam multarum rerum ipse ignarus esset... animum advertit,
Liv. 24, 48. Sometimes advertere alone = animum advertere; so once in Cicero's letters: nam advertebatur Pompeii familiares assentiri Volcatio, Fam. 1, 1 (although here, as well as almost everywhere, the readings fluctuate between advertere and animadvertere; cf. Orell. ad h. l.; animadvertebatur, B. and K.). So Verg. in the imp.:qua ratione quod instat, Confieri possit, paucis, adverte, docebo,
attend! Verg. A. 4, 115.—In the histt., esp. Tac. and Pliny, more frequently:donec advertit Tiberius,
Tac. A. 4, 54:Zenobiam advertere pastores,
id. ib. 12, 51:advertere quosdam cultu externo in sedibus senatorum,
id. ib. 13, 54:quotiens novum aliquid adverterat,
id. ib. 15, 30 al.:hirudo quam sanguisugam appellari adverto,
Plin. 8, 10, 10, § 29:ut multos adverto credidisse,
id. 2, 67, 67, § 168. Still more rarely, advertere animo:animis advertite vestris,
Verg. A. 2, 712:hanc scientiam ad nostros pervenisse animo adverto,
Plin. 25, 2, 3, § 5; cf. Drak. ad Liv. 4, 27, 8.—To draw or turn something, esp. the attention of another, to or upon one's self (in the histt.):D.gemitus ac planctus militum aures oraque advertere,
Tac. A. 1, 41:octo aquilae imperatorem advertere,
id. ib. 2, 17: recentia veteraque odia advertit, drew them on himself, id. ib. 4, 21 al.—To call the attention of one to a definite act, i. e. to admonish of it, to urge to it (cf. II. A.):E.non docet admonitio, sed advertit,
i. e. directs attention, Sen. Ep. 94:advertit ea res Vespasiani animum, ut, etc.,
Tac. H. 3, 48.—Advertere in aliquem, for the more usual animadvertere in aliquem, to attend to one, i. e. to punish one (only in Tac.):1.in P. Marcium consules more prisco advertere,
Tac. A. 2, 32:ut in reliquos Sejani liberos adverteretur,
id. ib. 5, 9 (cf. id. Germ. 7, 3: animadvertere).—Hence,adversus (archaic advor-), a, um, P. a., turned to or toward a thing, with the face or front toward, standing over against, opposite, before, in front of (opp. aversus).A.In gen.:B.solem adversum intueri,
Cic. Somn. Scip. 5:Iris... Mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701; id. G. 1, 218:antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia,
Cic. Ac. 2, 39: dentes adversi acuti ( the sharp front teeth) morsu dividunt escas, Cic. N. D. 2, 54:quod is collis, tantum adversus in latitudinem patebat, quantum etc.,
Caes. B. G. 2, 8 Herz. So, hostes adversi, who make front against one advancing or retreating, id. ib. 2, 24:L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,
in front, Caes. B. G. 5, 35; cf. Cic. Verr. 2, 5, 1; Liv. 21, 7 fin. al.; hence, vulnus adversum, a wound in front (on the contr., vulnus aversum, a wound in the back), Cic. Har. Resp. 19:adversis vulneribus,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 35, 4:judicibus cicatrices adversas ostendere,
Cic. de Or. 2, 28:cicatrices populus Romanus aspiceret adverso corpore exceptas,
id. Verr. 5, 3:impetus hostium adversos, Auct. B. Alex. 8: Romani advorso colle evadunt,
ascend the hill in front, Sall. J. 52:adversa signa,
Liv. 30, 8:legiones quas Visellius et C. Silius adversis itineribus objecerant,
i. e. marches in which they went to meet the enemy, Tac. A. 3, 42: sed adverso fulgure ( by a flash of lightning falling directly before him) pavefactus est Nero, Suet. Ner. 48:armenta egit Hannibal in adversos montes,
Quint. 2, 17, 19; cf. Lucr. 3, 1013; so Hor. S. 1, 1, 103; 2, 3, 205:qui timet his adversa,
the opposite of this, id. Ep. 1, 6, 9 al. —Hence, of rivers: flumine adverso, up the stream, against the stream:in adversum flumen contendere,
Lucr. 4, 423:adverso feruntur flumine,
id. 6, 720; so Verg. G. 1, 201:adverso amne,
Plin. 18, 6, 7, § 33;adverso Tiberi subvehi,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 22, 3 (opp. to secundā aquā, down stream, with the stream:rate in secundam aquam labente,
Liv. 21, 47, 3); and of winds, opposed to a vessel's course, head winds, contrary winds, consequently unfavorable, adverse:navigationes adversis ventis praecluduntur, Auct. B. Alex. 8: adversissimi navigantibus venti,
Caes. B. C. 3, 107.— Subst.: adversum, i, the opposite: hic ventus a septentrionibus oriens adversum tenet Athenis proficiscentibus, [p. 50] holds the opposite to those sailing from Athens, i. e. blows against them, Nep. Milt. 1 (so Nipperdey; but v. Hand, Turs. I. p. 183). — Adv.: ex adverso, also written exadverso and exadversum, opposite to, over against, ek tou enantiou:portus ex adverso urbi positus,
Liv. 45, 10.—With gen.:Patrae ex adverso Aetoliae et fluminis Eveni,
Plin. 4, 4, 5, § 11.—Without case:cum ex adverso starent classes,
Just. 2, 14; so Suet. Caes. 39; Tib. 33.—In adversum, to the opposite side, against:et duo in adversum immissi per moenia currus,
against each other, Prop. 3, 9, 23; so Gell. 2, 30; cf. Verg. A. 8, 237;in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12; 7, 23.—In hostile opposition to, adverse to, unfavorable, unpropitious (opp. secundus; frequent and class.): conqueri fortunam adversam, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50:hic dies pervorsus atque advorsus mihi obtigit,
Plaut. Men. 5, 5, 1:advorsus nemini,
Ter. And. 1, 1, 37:mentes improborum mihi infensae et adversae,
Cic. Sull. 10:acclamatio,
id. de Or. 2, 83: adversā avi aliquid facere, vet. poët. ap. Cic. Div. 1, 16:adversis auspiciis,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 64, 6:adversum omen,
Suet. Vit. 8:adversissima auspicia,
id. Oth. 8: adversae res, misfortune, calamity, adverse fortune:ut adversas res, sic secundas immoderate ferre levitatis est,
Cic. Off. 1, 26; cf.:adversi casus,
Nep. Dat. 5:adversae rerum undae,
a sea of troubles, Hor. Ep. 1, 2, 22: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse, Caes. ap. Cic. Att. 10, 9 (the sup. is found also in Cæs. B. C. 3, 107):quae magistratus ille dicet, secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur, adversis accipietis?
Liv. 6, 40:adversus annus frugibus,
id. 4, 12:valetudo adversa,
i. e. sickness, id. 10, 32:adversum proelium,
an unsuccessful engagement, id. 7, 29; cf.8, 31: adverso rumore esse,
to be in bad repute, to have a bad reputation, Tac. Ann. 14, 11:adversa subsellia,
on which the opposition sit, Quint. 6, 1, 39.—Sometimes met. of feeling, contrary to, hated, hateful, odious:quīs omnia regna advorsa sint,
Sall. J. 83; cf. Luc. 2, 229 Bentl.— Comp.:neque est aliud adversius,
Plin. 32, 4, 14, § 35.—* Adv.: adver-sē, self-contradictorily, Gell. 3, 16.— ad-versum, i, subst., esp. in the plur. adversa, misfortune, calamity, disaster, adversity, evil, mischief:C.advorsa ejus per te tecta sient,
Ter. Hec. 3, 3, 28:nihil adversi,
Cic. Brut. 1, 4:si quid adversi accidisset,
Nep. Alc. 8; cf. Liv. 22, 40; 35, 13:secunda felices, adversa magnos probant,
Plin. Pan. 31;esp. freq. in Tac.: prospera et adversa pop. Rom., Ann. 1, 1: adversa tempestatum et fluctuum,
id. Agr. 25; so id. A. 3, 24; 45; 2, 69; 4, 13 al.— Subst.: adversus, i, m., an opponent, adversary (rare):multosque mortalīs ea causa advorsos habeo,
Sall. C. 52, 7.—In Quint. also once ad-versa, ae, f., subst., a female opponent or adversary: natura noverca fuerit, si facultatem dicendi sociam scelerum, adversam innocentiae, invenit, 12, 1, 2.—In rhet., opposed to another of the same genus, e. g. sapientia and stultitia: “Haec quae ex eodem genere contraria sunt, appellantur adversa,” Cic. Top. 11.3.adversus or adversum (archaic advor-) (like rursus and rursum, prorsus and prorsum, quorsus and quorsum), adv. and prep., denoting direction to or toward an object (syn.: contra, in with acc., ad, erga).A.Adv.: opposite to, against, to, or toward a thing, in a friendly or hostile sense:B. 1.ibo advorsum,
Plaut. As. 2, 2, 29:facito, ut venias advorsum mihi,
id. Men. 2, 3, 82:obsecro te, matri ne quid tuae advorsus fuas, Liv. And. ap. Non. s. v. fuam, 111, 12 (Trag. Rel. p. 3 Rib.): quis hic est, qui advorsus it mihi?
Plaut. Men. 3, 2, 22:adversus resistere,
Nep. Pelop. 1, 3:nemo adversus ibat,
Liv. 37, 13, 8 al. In Plaut. and Ter. advorsum ire, or venire, to go to meet; also of a slave, to go to meet his master and bring him from a place (hence adversitor, q. v.):solus nunc eo advorsum hero ex plurimis servis,
Plaut. Most. 4, 1, 23:ei advorsum venimus,
id. ib. 4, 2, 32; Ter. Ad. 1, 1, 2 Ruhnk.—In a friendly sense.(α).Of place, turned to or toward, opposite to, before, facing, over against: qui cotidie unguentatus adversum speculum ornetur, before the mirror, Scipio ap. Gell. 7, 12:(β).adversus advocatos,
Liv. 45, 7, 5:medicus debet residere illustri loco adversus aegrum,
opposite to the patient, Cels. 3, 6:adversus Scyllam vergens in Italiam,
Plin. 3, 8, 14, § 87:Lerina, adversum Antipolim,
id. 3, 5, 11, § 79.—In the presence of any one, before:(γ).egone ut te advorsum mentiar, mater mea?
Plaut. Aul. 4, 7, 9: idque gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, I am thankful that this is acceptable before ( to) thee, Ter. And. 1, 1, 15: paululum adversus praesentem fortitudinem mollitus, somewhat softened at such firmness (of his wife), Tac. A. 15, 63.—Hence very often with verbs of speaking, answering, complaining, etc., to declare or express one's self to any one, to excuse one's self or apologize, and the like: te oportet hoc proloqui advorsum illam mihi, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 385 Vahl.):immo si audias, quae dicta dixit me advorsum tibi,
what he told me of you, Plaut. Bacch. 4, 4, 47: de vita ac morte domini fabulavere advorsum fratrem illius, Afran. ap. Non. 232, 25:mulier, credo, advorsum illum res suas conqueritur,
Titin. ib. 232, 21:utendum est excusatione etiam adversus eos, quos invitus offendas,
Cic. Off. 2, 19, 68; Tac. A. 3, 71.— With that to which a reply is made, to (= ad):adversus ea consul... respondit,
Liv. 4, 10, 12; 22, 40, 1; cf. Drak. ad 3, 57, 1.—In comparison, as if one thing were held toward, set against, or before another (v. ad, I. D. 4.); against, in comparison with, compared to:(δ).repente lectus adversus veterem imperatorem comparabitur,
will be compared with, Liv. 24, 8, 8:quid autem esse duo prospera bella Samnitium adversus tot decora populi Rom.,
id. 7, 32, 8.—Of demeanor toward one, to, toward:(ε).quonam modo me gererem adversus Caesarem,
Cic. Fam. 11, 27, 11:te adversus me omnia audere gratum est,
i. e. on my account, on my behalf, for my advantage, id. ib. 9, 22, 15:lentae adversum imperia aures,
Tac. A. 1, 65.—Esp. often of friendly feeling, love, esteem, respect toward or for one (cf. Ruhnk. ad Ter. And. 4, 1, 15; Manut. ad Cic. Fam. 9, 22; Heusing. ad Cic. Off. 1, 11, 1;Hab. Syn. 49): est enim pietas justitia adversus deos,
Cic. N. D. 1, 41, 116; id. Off. 3, 6, 28:adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines,
id. ib. 1, 28, 99 Beier:sunt quaedam officia adversus eos servanda, a quibus injuriam acceperis,
id. ib. 1, 11, 33:adversus merita ingratissimus,
Vell. 2, 69, 5:summa adversus alios aequitas erat,
Liv. 3, 33, 8:ob egregiam fidem adversus Romanos,
id. 29, 8, 2; so id. 45, 8, 4 al.:beneficentiā adversus supplices utendum,
Tac. A. 11, 17.— More rarelyof the general relation of an object or act to a person or thing (v. ad, I. D. 1.), in relation, in respect, or in regard to a thing:2.epistula, ut adversus magistrum morum, modestior,
as addressed to a censor of manners, Cic. Fam. 3, 13, 8:quasi adversus eos acquieverit sententiae,
in regard to the same, Dig. 49, 1; 3, 1.—In a hostile sense, against (the most usual class. signif. of this word): “Contra et adversus ita differunt, quod contra, ad locum, ut: contra basilicam; adversus, ad animi motum, ut: adversus illum facio; interdum autem promiscue accipitur,” Charis. p. 207 P.; cf. Cort. ad Sall. J. 101, 8:► a.advorsum legem accepisti a plurimis pecuniam,
Plaut. Truc. 4, 2, 48:advorsum te fabulare illud,
against thy interest, to thy disadvantage, id. Stich. 4, 2, 11:stultus est advorsus aetatem et capitis canitudinem, id. ap. Fest. s. v. canitudinem, p. 47: advorsum animi tui libidinem,
Ter. Hec. 4, 1, 19:adversum leges, adversum rem publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:respondebat, SI PARET, ADVERSUM EDICTUM FECISSE,
id. ib. 2, 3, 28, §69: me adversus populum Romanum possem defendere,
id. Phil. 1, 13 al. —In the histt., of a hostile attack, approach, etc.:gladiis districtis impetum adversus montem in cohortes faciunt,
Caes. B. C. 1, 46:adversus se non esse missos exercitus,
Liv. 3, 66:bellum adversum Xerxem moret,
Aur. Vict. Caes. 24, 3:copiis quibus usi adversus Romanum bellum,
Liv. 8, 2, 5:adversus vim atque injuriam pugnantes,
id. 26, 25, 10 al.:T. Quintius adversus Gallos missus est,
Eutr. 2, 2: Athenienses adversus tantam tempestatem belli duos duces deligunt, Just. 3, 6, 12 al.—Among physicians, of preventives against sickness, against (v. ad, I. A. 2.):adversus profusionem in his auxilium est,
Cels. 5, 26; 6, 27 al.:frigidus jam artus et cluso corpore adversum vim veneni,
Tac. A. 15, 64.— Trop.:egregium adversus tempestates receptaculum,
Plin. Ep. 2, 17, 4; so id. ib. 2, 15, 36.—Hence: firmus, invictus, fortis adversus aliquid (like contra), protected against a thing, firm, fixed, secure:advorsum divitias animum invictum gerebat,
Sall. J. 43, 5:invictus adversum gratiam animus,
Tac. A. 15, 21:adversus convicia malosque rumores firmus ac patiens,
Suet. Tib. 28:Adversus omnes fortis feras canis,
Phaedr. 5, 10, 1; and in opp. sense: infirmus, inferior adversus aliquid, powerless against, unequal to:fama, infirmissimum adversus vivos fortes telum,
Curt. 4, 14:infirmus adversum pecuniam,
Aur. Vict. Caes. 9, 6:inferior adversus laborem,
id. Epit. 40, 20.Adversus is rarely put after the word which it governs:b.egone ut te advorsum mentiar,
Plaut. Aul. 4, 7, 9:hunc adversus,
Nep. Con. 2, 2; id. Tim. 4, 3:quos advorsum ierat,
Sall. J. 101, 8.—It sometimes suffers tmesis:Labienum ad Oceanum versus proficisci jubet,
Caes. B. G. 6, 33:animadvortit fugam ad se vorsum fieri,
Sall. J. 58:animum advortere ad se vorsum exercitum pergere,
id. ib. 69: ad Cordubam versus iter facere coepit, Auct. B. Hisp. 10 and 11; cf. in-versus:in Galliam vorsus castra movere,
Sall. C. 56; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78; the Eng. to-ward: to us ward, Psa. 40, 5; and the Gr. eis-de: eis halade, Hom. Od. 10, 351. -
62 adverto
ad-verto (archaic advor-), ti, sum, 3, v. a., to turn a thing to or toward a place (in this signif., without animus; mostly poet.; syn.: observare, animadvertere, videre, cognoscere).I.Lit.A.In gen., with in or dat.:B.illa sese huc advorterat in hanc nostram plateam,
Ter. Eun. 2, 3, 51:in quamcunque domus lumina partem,
Ov. M. 6, 180; cf. id. ib. 8, 482:malis numen,
Verg. A. 4, 611:huc aures, huc, quaeso, advertite sensus,
Sil. 16, 213; cf. id. 6, 105.—Esp., a naut. t. t., to turn, direct, steer a ship to a place:II.classem in portum,
Liv. 37, 9 Drak.:terrae proras,
Verg. A. 7, 35; id. G. 4, 117 al.:Colchos puppim,
Ov. H. 12, 23.— Absol.:profugi advertere coloni,
landed, Sil. 1, 288;hence also transf. to other things: aequore cursum,
Verg. A. 7, 196:pedem ripae,
id. ib. 6, 386:urbi agmen,
id. ib. 12, 555: adverti with acc. poet. for verti ad:Scythicas advertitur oras,
Ov. M. 5, 649 (cf. adducor litora remis, id. ib. 3, 598, and Rudd. II. p. 327).Fig.A.Animum (in the poets and Livy also animos, rarely mentem) advertere; absol., or with adv. or ad aliquid, or alicui rei, to direct the mind, thoughts, or attention to a thing, to advert to, give attention to, attend to, to heed, observe, remark:B.si voles advortere animum, Enn. ap. Var. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.): facete advortis animum tuum ad animum meum,
Plaut. Mil. 1, 1, 39:nunc huc animum advortite ambo,
id. ib. 3, 1, 169:advertunt animos ad religionem,
Lucr. 3, 54:monitis animos advertite nostris,
Ov. M. 15, 140:animum etiam levissimis rebus adverterent,
Tac. A. 13, 49.—With ne, when the object of attention is expressed:ut animum advertant, ne quos offendant,
Cic. Off. 2, 19, 68:adverterent animos, ne quid novi tumultūs oriretur,
Liv. 4, 45.—Animum advertere, to observe a thing by directing the mind to it, to observe, to notice, to remark, to perceive (in the class. period contracted to animadvertere, q. v.).—Constr. with two accusatives, animum advertere aliquid (where aliquid may be regarded as depending on the prep. in comp., Roby, § 1118, or on animum advertere, considered as one idea, to observe), with acc. and inf., or rel. clause (the first mode of construction, most frequent with the pronouns id, hoc, illud, etc., is for the most part ante-class., and appears in Caes., Cic., and Sall. as an archaism):C.et hoc animum advorte,
Plaut. Ps. 1, 3, 43:hanc edictionem,
id. ib. 1, 2, 10:haec animum te advertere par est,
Lucr. 2, 125:animum adverti columellam e dumis eminentem,
Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Inv. 2, 51, 153:Postquam id animum advertit,
Caes. B. G. 1, 24; 4, 12:quidam Ligus animum advortit inter saxa repentīs cocleas,
Sall. J. 93, 2. In Vitruv. once with hinc:ut etiam possumus hinc animum advertere,
as we can hence perceive, Vitr. 10, 22, 262.—With the acc. and inf.:postquam tantopere id vos velle animum advorteram,
Ter. Phorm. 5, 8, 16:animum advertit magnas esse copiashostium instructas,
Caes. B. G. 5, 18: cum animum adverteret locum relictum esse, Auct. B. Alex. 31; ib. 46.—With the rel. clause: nunc quam rem vitio dent, quaeso, animum advortite, Ter. And. prol. 8: quid ille sperare possit, animum adverte, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9:quam multarum rerum ipse ignarus esset... animum advertit,
Liv. 24, 48. Sometimes advertere alone = animum advertere; so once in Cicero's letters: nam advertebatur Pompeii familiares assentiri Volcatio, Fam. 1, 1 (although here, as well as almost everywhere, the readings fluctuate between advertere and animadvertere; cf. Orell. ad h. l.; animadvertebatur, B. and K.). So Verg. in the imp.:qua ratione quod instat, Confieri possit, paucis, adverte, docebo,
attend! Verg. A. 4, 115.—In the histt., esp. Tac. and Pliny, more frequently:donec advertit Tiberius,
Tac. A. 4, 54:Zenobiam advertere pastores,
id. ib. 12, 51:advertere quosdam cultu externo in sedibus senatorum,
id. ib. 13, 54:quotiens novum aliquid adverterat,
id. ib. 15, 30 al.:hirudo quam sanguisugam appellari adverto,
Plin. 8, 10, 10, § 29:ut multos adverto credidisse,
id. 2, 67, 67, § 168. Still more rarely, advertere animo:animis advertite vestris,
Verg. A. 2, 712:hanc scientiam ad nostros pervenisse animo adverto,
Plin. 25, 2, 3, § 5; cf. Drak. ad Liv. 4, 27, 8.—To draw or turn something, esp. the attention of another, to or upon one's self (in the histt.):D.gemitus ac planctus militum aures oraque advertere,
Tac. A. 1, 41:octo aquilae imperatorem advertere,
id. ib. 2, 17: recentia veteraque odia advertit, drew them on himself, id. ib. 4, 21 al.—To call the attention of one to a definite act, i. e. to admonish of it, to urge to it (cf. II. A.):E.non docet admonitio, sed advertit,
i. e. directs attention, Sen. Ep. 94:advertit ea res Vespasiani animum, ut, etc.,
Tac. H. 3, 48.—Advertere in aliquem, for the more usual animadvertere in aliquem, to attend to one, i. e. to punish one (only in Tac.):1.in P. Marcium consules more prisco advertere,
Tac. A. 2, 32:ut in reliquos Sejani liberos adverteretur,
id. ib. 5, 9 (cf. id. Germ. 7, 3: animadvertere).—Hence,adversus (archaic advor-), a, um, P. a., turned to or toward a thing, with the face or front toward, standing over against, opposite, before, in front of (opp. aversus).A.In gen.:B.solem adversum intueri,
Cic. Somn. Scip. 5:Iris... Mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701; id. G. 1, 218:antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia,
Cic. Ac. 2, 39: dentes adversi acuti ( the sharp front teeth) morsu dividunt escas, Cic. N. D. 2, 54:quod is collis, tantum adversus in latitudinem patebat, quantum etc.,
Caes. B. G. 2, 8 Herz. So, hostes adversi, who make front against one advancing or retreating, id. ib. 2, 24:L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,
in front, Caes. B. G. 5, 35; cf. Cic. Verr. 2, 5, 1; Liv. 21, 7 fin. al.; hence, vulnus adversum, a wound in front (on the contr., vulnus aversum, a wound in the back), Cic. Har. Resp. 19:adversis vulneribus,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 35, 4:judicibus cicatrices adversas ostendere,
Cic. de Or. 2, 28:cicatrices populus Romanus aspiceret adverso corpore exceptas,
id. Verr. 5, 3:impetus hostium adversos, Auct. B. Alex. 8: Romani advorso colle evadunt,
ascend the hill in front, Sall. J. 52:adversa signa,
Liv. 30, 8:legiones quas Visellius et C. Silius adversis itineribus objecerant,
i. e. marches in which they went to meet the enemy, Tac. A. 3, 42: sed adverso fulgure ( by a flash of lightning falling directly before him) pavefactus est Nero, Suet. Ner. 48:armenta egit Hannibal in adversos montes,
Quint. 2, 17, 19; cf. Lucr. 3, 1013; so Hor. S. 1, 1, 103; 2, 3, 205:qui timet his adversa,
the opposite of this, id. Ep. 1, 6, 9 al. —Hence, of rivers: flumine adverso, up the stream, against the stream:in adversum flumen contendere,
Lucr. 4, 423:adverso feruntur flumine,
id. 6, 720; so Verg. G. 1, 201:adverso amne,
Plin. 18, 6, 7, § 33;adverso Tiberi subvehi,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 22, 3 (opp. to secundā aquā, down stream, with the stream:rate in secundam aquam labente,
Liv. 21, 47, 3); and of winds, opposed to a vessel's course, head winds, contrary winds, consequently unfavorable, adverse:navigationes adversis ventis praecluduntur, Auct. B. Alex. 8: adversissimi navigantibus venti,
Caes. B. C. 3, 107.— Subst.: adversum, i, the opposite: hic ventus a septentrionibus oriens adversum tenet Athenis proficiscentibus, [p. 50] holds the opposite to those sailing from Athens, i. e. blows against them, Nep. Milt. 1 (so Nipperdey; but v. Hand, Turs. I. p. 183). — Adv.: ex adverso, also written exadverso and exadversum, opposite to, over against, ek tou enantiou:portus ex adverso urbi positus,
Liv. 45, 10.—With gen.:Patrae ex adverso Aetoliae et fluminis Eveni,
Plin. 4, 4, 5, § 11.—Without case:cum ex adverso starent classes,
Just. 2, 14; so Suet. Caes. 39; Tib. 33.—In adversum, to the opposite side, against:et duo in adversum immissi per moenia currus,
against each other, Prop. 3, 9, 23; so Gell. 2, 30; cf. Verg. A. 8, 237;in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12; 7, 23.—In hostile opposition to, adverse to, unfavorable, unpropitious (opp. secundus; frequent and class.): conqueri fortunam adversam, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50:hic dies pervorsus atque advorsus mihi obtigit,
Plaut. Men. 5, 5, 1:advorsus nemini,
Ter. And. 1, 1, 37:mentes improborum mihi infensae et adversae,
Cic. Sull. 10:acclamatio,
id. de Or. 2, 83: adversā avi aliquid facere, vet. poët. ap. Cic. Div. 1, 16:adversis auspiciis,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 64, 6:adversum omen,
Suet. Vit. 8:adversissima auspicia,
id. Oth. 8: adversae res, misfortune, calamity, adverse fortune:ut adversas res, sic secundas immoderate ferre levitatis est,
Cic. Off. 1, 26; cf.:adversi casus,
Nep. Dat. 5:adversae rerum undae,
a sea of troubles, Hor. Ep. 1, 2, 22: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse, Caes. ap. Cic. Att. 10, 9 (the sup. is found also in Cæs. B. C. 3, 107):quae magistratus ille dicet, secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur, adversis accipietis?
Liv. 6, 40:adversus annus frugibus,
id. 4, 12:valetudo adversa,
i. e. sickness, id. 10, 32:adversum proelium,
an unsuccessful engagement, id. 7, 29; cf.8, 31: adverso rumore esse,
to be in bad repute, to have a bad reputation, Tac. Ann. 14, 11:adversa subsellia,
on which the opposition sit, Quint. 6, 1, 39.—Sometimes met. of feeling, contrary to, hated, hateful, odious:quīs omnia regna advorsa sint,
Sall. J. 83; cf. Luc. 2, 229 Bentl.— Comp.:neque est aliud adversius,
Plin. 32, 4, 14, § 35.—* Adv.: adver-sē, self-contradictorily, Gell. 3, 16.— ad-versum, i, subst., esp. in the plur. adversa, misfortune, calamity, disaster, adversity, evil, mischief:C.advorsa ejus per te tecta sient,
Ter. Hec. 3, 3, 28:nihil adversi,
Cic. Brut. 1, 4:si quid adversi accidisset,
Nep. Alc. 8; cf. Liv. 22, 40; 35, 13:secunda felices, adversa magnos probant,
Plin. Pan. 31;esp. freq. in Tac.: prospera et adversa pop. Rom., Ann. 1, 1: adversa tempestatum et fluctuum,
id. Agr. 25; so id. A. 3, 24; 45; 2, 69; 4, 13 al.— Subst.: adversus, i, m., an opponent, adversary (rare):multosque mortalīs ea causa advorsos habeo,
Sall. C. 52, 7.—In Quint. also once ad-versa, ae, f., subst., a female opponent or adversary: natura noverca fuerit, si facultatem dicendi sociam scelerum, adversam innocentiae, invenit, 12, 1, 2.—In rhet., opposed to another of the same genus, e. g. sapientia and stultitia: “Haec quae ex eodem genere contraria sunt, appellantur adversa,” Cic. Top. 11.3.adversus or adversum (archaic advor-) (like rursus and rursum, prorsus and prorsum, quorsus and quorsum), adv. and prep., denoting direction to or toward an object (syn.: contra, in with acc., ad, erga).A.Adv.: opposite to, against, to, or toward a thing, in a friendly or hostile sense:B. 1.ibo advorsum,
Plaut. As. 2, 2, 29:facito, ut venias advorsum mihi,
id. Men. 2, 3, 82:obsecro te, matri ne quid tuae advorsus fuas, Liv. And. ap. Non. s. v. fuam, 111, 12 (Trag. Rel. p. 3 Rib.): quis hic est, qui advorsus it mihi?
Plaut. Men. 3, 2, 22:adversus resistere,
Nep. Pelop. 1, 3:nemo adversus ibat,
Liv. 37, 13, 8 al. In Plaut. and Ter. advorsum ire, or venire, to go to meet; also of a slave, to go to meet his master and bring him from a place (hence adversitor, q. v.):solus nunc eo advorsum hero ex plurimis servis,
Plaut. Most. 4, 1, 23:ei advorsum venimus,
id. ib. 4, 2, 32; Ter. Ad. 1, 1, 2 Ruhnk.—In a friendly sense.(α).Of place, turned to or toward, opposite to, before, facing, over against: qui cotidie unguentatus adversum speculum ornetur, before the mirror, Scipio ap. Gell. 7, 12:(β).adversus advocatos,
Liv. 45, 7, 5:medicus debet residere illustri loco adversus aegrum,
opposite to the patient, Cels. 3, 6:adversus Scyllam vergens in Italiam,
Plin. 3, 8, 14, § 87:Lerina, adversum Antipolim,
id. 3, 5, 11, § 79.—In the presence of any one, before:(γ).egone ut te advorsum mentiar, mater mea?
Plaut. Aul. 4, 7, 9: idque gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, I am thankful that this is acceptable before ( to) thee, Ter. And. 1, 1, 15: paululum adversus praesentem fortitudinem mollitus, somewhat softened at such firmness (of his wife), Tac. A. 15, 63.—Hence very often with verbs of speaking, answering, complaining, etc., to declare or express one's self to any one, to excuse one's self or apologize, and the like: te oportet hoc proloqui advorsum illam mihi, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 385 Vahl.):immo si audias, quae dicta dixit me advorsum tibi,
what he told me of you, Plaut. Bacch. 4, 4, 47: de vita ac morte domini fabulavere advorsum fratrem illius, Afran. ap. Non. 232, 25:mulier, credo, advorsum illum res suas conqueritur,
Titin. ib. 232, 21:utendum est excusatione etiam adversus eos, quos invitus offendas,
Cic. Off. 2, 19, 68; Tac. A. 3, 71.— With that to which a reply is made, to (= ad):adversus ea consul... respondit,
Liv. 4, 10, 12; 22, 40, 1; cf. Drak. ad 3, 57, 1.—In comparison, as if one thing were held toward, set against, or before another (v. ad, I. D. 4.); against, in comparison with, compared to:(δ).repente lectus adversus veterem imperatorem comparabitur,
will be compared with, Liv. 24, 8, 8:quid autem esse duo prospera bella Samnitium adversus tot decora populi Rom.,
id. 7, 32, 8.—Of demeanor toward one, to, toward:(ε).quonam modo me gererem adversus Caesarem,
Cic. Fam. 11, 27, 11:te adversus me omnia audere gratum est,
i. e. on my account, on my behalf, for my advantage, id. ib. 9, 22, 15:lentae adversum imperia aures,
Tac. A. 1, 65.—Esp. often of friendly feeling, love, esteem, respect toward or for one (cf. Ruhnk. ad Ter. And. 4, 1, 15; Manut. ad Cic. Fam. 9, 22; Heusing. ad Cic. Off. 1, 11, 1;Hab. Syn. 49): est enim pietas justitia adversus deos,
Cic. N. D. 1, 41, 116; id. Off. 3, 6, 28:adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines,
id. ib. 1, 28, 99 Beier:sunt quaedam officia adversus eos servanda, a quibus injuriam acceperis,
id. ib. 1, 11, 33:adversus merita ingratissimus,
Vell. 2, 69, 5:summa adversus alios aequitas erat,
Liv. 3, 33, 8:ob egregiam fidem adversus Romanos,
id. 29, 8, 2; so id. 45, 8, 4 al.:beneficentiā adversus supplices utendum,
Tac. A. 11, 17.— More rarelyof the general relation of an object or act to a person or thing (v. ad, I. D. 1.), in relation, in respect, or in regard to a thing:2.epistula, ut adversus magistrum morum, modestior,
as addressed to a censor of manners, Cic. Fam. 3, 13, 8:quasi adversus eos acquieverit sententiae,
in regard to the same, Dig. 49, 1; 3, 1.—In a hostile sense, against (the most usual class. signif. of this word): “Contra et adversus ita differunt, quod contra, ad locum, ut: contra basilicam; adversus, ad animi motum, ut: adversus illum facio; interdum autem promiscue accipitur,” Charis. p. 207 P.; cf. Cort. ad Sall. J. 101, 8:► a.advorsum legem accepisti a plurimis pecuniam,
Plaut. Truc. 4, 2, 48:advorsum te fabulare illud,
against thy interest, to thy disadvantage, id. Stich. 4, 2, 11:stultus est advorsus aetatem et capitis canitudinem, id. ap. Fest. s. v. canitudinem, p. 47: advorsum animi tui libidinem,
Ter. Hec. 4, 1, 19:adversum leges, adversum rem publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:respondebat, SI PARET, ADVERSUM EDICTUM FECISSE,
id. ib. 2, 3, 28, §69: me adversus populum Romanum possem defendere,
id. Phil. 1, 13 al. —In the histt., of a hostile attack, approach, etc.:gladiis districtis impetum adversus montem in cohortes faciunt,
Caes. B. C. 1, 46:adversus se non esse missos exercitus,
Liv. 3, 66:bellum adversum Xerxem moret,
Aur. Vict. Caes. 24, 3:copiis quibus usi adversus Romanum bellum,
Liv. 8, 2, 5:adversus vim atque injuriam pugnantes,
id. 26, 25, 10 al.:T. Quintius adversus Gallos missus est,
Eutr. 2, 2: Athenienses adversus tantam tempestatem belli duos duces deligunt, Just. 3, 6, 12 al.—Among physicians, of preventives against sickness, against (v. ad, I. A. 2.):adversus profusionem in his auxilium est,
Cels. 5, 26; 6, 27 al.:frigidus jam artus et cluso corpore adversum vim veneni,
Tac. A. 15, 64.— Trop.:egregium adversus tempestates receptaculum,
Plin. Ep. 2, 17, 4; so id. ib. 2, 15, 36.—Hence: firmus, invictus, fortis adversus aliquid (like contra), protected against a thing, firm, fixed, secure:advorsum divitias animum invictum gerebat,
Sall. J. 43, 5:invictus adversum gratiam animus,
Tac. A. 15, 21:adversus convicia malosque rumores firmus ac patiens,
Suet. Tib. 28:Adversus omnes fortis feras canis,
Phaedr. 5, 10, 1; and in opp. sense: infirmus, inferior adversus aliquid, powerless against, unequal to:fama, infirmissimum adversus vivos fortes telum,
Curt. 4, 14:infirmus adversum pecuniam,
Aur. Vict. Caes. 9, 6:inferior adversus laborem,
id. Epit. 40, 20.Adversus is rarely put after the word which it governs:b.egone ut te advorsum mentiar,
Plaut. Aul. 4, 7, 9:hunc adversus,
Nep. Con. 2, 2; id. Tim. 4, 3:quos advorsum ierat,
Sall. J. 101, 8.—It sometimes suffers tmesis:Labienum ad Oceanum versus proficisci jubet,
Caes. B. G. 6, 33:animadvortit fugam ad se vorsum fieri,
Sall. J. 58:animum advortere ad se vorsum exercitum pergere,
id. ib. 69: ad Cordubam versus iter facere coepit, Auct. B. Hisp. 10 and 11; cf. in-versus:in Galliam vorsus castra movere,
Sall. C. 56; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78; the Eng. to-ward: to us ward, Psa. 40, 5; and the Gr. eis-de: eis halade, Hom. Od. 10, 351. -
63 advorto
ad-verto (archaic advor-), ti, sum, 3, v. a., to turn a thing to or toward a place (in this signif., without animus; mostly poet.; syn.: observare, animadvertere, videre, cognoscere).I.Lit.A.In gen., with in or dat.:B.illa sese huc advorterat in hanc nostram plateam,
Ter. Eun. 2, 3, 51:in quamcunque domus lumina partem,
Ov. M. 6, 180; cf. id. ib. 8, 482:malis numen,
Verg. A. 4, 611:huc aures, huc, quaeso, advertite sensus,
Sil. 16, 213; cf. id. 6, 105.—Esp., a naut. t. t., to turn, direct, steer a ship to a place:II.classem in portum,
Liv. 37, 9 Drak.:terrae proras,
Verg. A. 7, 35; id. G. 4, 117 al.:Colchos puppim,
Ov. H. 12, 23.— Absol.:profugi advertere coloni,
landed, Sil. 1, 288;hence also transf. to other things: aequore cursum,
Verg. A. 7, 196:pedem ripae,
id. ib. 6, 386:urbi agmen,
id. ib. 12, 555: adverti with acc. poet. for verti ad:Scythicas advertitur oras,
Ov. M. 5, 649 (cf. adducor litora remis, id. ib. 3, 598, and Rudd. II. p. 327).Fig.A.Animum (in the poets and Livy also animos, rarely mentem) advertere; absol., or with adv. or ad aliquid, or alicui rei, to direct the mind, thoughts, or attention to a thing, to advert to, give attention to, attend to, to heed, observe, remark:B.si voles advortere animum, Enn. ap. Var. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.): facete advortis animum tuum ad animum meum,
Plaut. Mil. 1, 1, 39:nunc huc animum advortite ambo,
id. ib. 3, 1, 169:advertunt animos ad religionem,
Lucr. 3, 54:monitis animos advertite nostris,
Ov. M. 15, 140:animum etiam levissimis rebus adverterent,
Tac. A. 13, 49.—With ne, when the object of attention is expressed:ut animum advertant, ne quos offendant,
Cic. Off. 2, 19, 68:adverterent animos, ne quid novi tumultūs oriretur,
Liv. 4, 45.—Animum advertere, to observe a thing by directing the mind to it, to observe, to notice, to remark, to perceive (in the class. period contracted to animadvertere, q. v.).—Constr. with two accusatives, animum advertere aliquid (where aliquid may be regarded as depending on the prep. in comp., Roby, § 1118, or on animum advertere, considered as one idea, to observe), with acc. and inf., or rel. clause (the first mode of construction, most frequent with the pronouns id, hoc, illud, etc., is for the most part ante-class., and appears in Caes., Cic., and Sall. as an archaism):C.et hoc animum advorte,
Plaut. Ps. 1, 3, 43:hanc edictionem,
id. ib. 1, 2, 10:haec animum te advertere par est,
Lucr. 2, 125:animum adverti columellam e dumis eminentem,
Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Inv. 2, 51, 153:Postquam id animum advertit,
Caes. B. G. 1, 24; 4, 12:quidam Ligus animum advortit inter saxa repentīs cocleas,
Sall. J. 93, 2. In Vitruv. once with hinc:ut etiam possumus hinc animum advertere,
as we can hence perceive, Vitr. 10, 22, 262.—With the acc. and inf.:postquam tantopere id vos velle animum advorteram,
Ter. Phorm. 5, 8, 16:animum advertit magnas esse copiashostium instructas,
Caes. B. G. 5, 18: cum animum adverteret locum relictum esse, Auct. B. Alex. 31; ib. 46.—With the rel. clause: nunc quam rem vitio dent, quaeso, animum advortite, Ter. And. prol. 8: quid ille sperare possit, animum adverte, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9:quam multarum rerum ipse ignarus esset... animum advertit,
Liv. 24, 48. Sometimes advertere alone = animum advertere; so once in Cicero's letters: nam advertebatur Pompeii familiares assentiri Volcatio, Fam. 1, 1 (although here, as well as almost everywhere, the readings fluctuate between advertere and animadvertere; cf. Orell. ad h. l.; animadvertebatur, B. and K.). So Verg. in the imp.:qua ratione quod instat, Confieri possit, paucis, adverte, docebo,
attend! Verg. A. 4, 115.—In the histt., esp. Tac. and Pliny, more frequently:donec advertit Tiberius,
Tac. A. 4, 54:Zenobiam advertere pastores,
id. ib. 12, 51:advertere quosdam cultu externo in sedibus senatorum,
id. ib. 13, 54:quotiens novum aliquid adverterat,
id. ib. 15, 30 al.:hirudo quam sanguisugam appellari adverto,
Plin. 8, 10, 10, § 29:ut multos adverto credidisse,
id. 2, 67, 67, § 168. Still more rarely, advertere animo:animis advertite vestris,
Verg. A. 2, 712:hanc scientiam ad nostros pervenisse animo adverto,
Plin. 25, 2, 3, § 5; cf. Drak. ad Liv. 4, 27, 8.—To draw or turn something, esp. the attention of another, to or upon one's self (in the histt.):D.gemitus ac planctus militum aures oraque advertere,
Tac. A. 1, 41:octo aquilae imperatorem advertere,
id. ib. 2, 17: recentia veteraque odia advertit, drew them on himself, id. ib. 4, 21 al.—To call the attention of one to a definite act, i. e. to admonish of it, to urge to it (cf. II. A.):E.non docet admonitio, sed advertit,
i. e. directs attention, Sen. Ep. 94:advertit ea res Vespasiani animum, ut, etc.,
Tac. H. 3, 48.—Advertere in aliquem, for the more usual animadvertere in aliquem, to attend to one, i. e. to punish one (only in Tac.):1.in P. Marcium consules more prisco advertere,
Tac. A. 2, 32:ut in reliquos Sejani liberos adverteretur,
id. ib. 5, 9 (cf. id. Germ. 7, 3: animadvertere).—Hence,adversus (archaic advor-), a, um, P. a., turned to or toward a thing, with the face or front toward, standing over against, opposite, before, in front of (opp. aversus).A.In gen.:B.solem adversum intueri,
Cic. Somn. Scip. 5:Iris... Mille trahens varios adverso sole colores,
Verg. A. 4, 701; id. G. 1, 218:antipodes adversis vestigiis stant contra nostra vestigia,
Cic. Ac. 2, 39: dentes adversi acuti ( the sharp front teeth) morsu dividunt escas, Cic. N. D. 2, 54:quod is collis, tantum adversus in latitudinem patebat, quantum etc.,
Caes. B. G. 2, 8 Herz. So, hostes adversi, who make front against one advancing or retreating, id. ib. 2, 24:L. Cotta legatus in adversum os fundā vulneratur,
in front, Caes. B. G. 5, 35; cf. Cic. Verr. 2, 5, 1; Liv. 21, 7 fin. al.; hence, vulnus adversum, a wound in front (on the contr., vulnus aversum, a wound in the back), Cic. Har. Resp. 19:adversis vulneribus,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 35, 4:judicibus cicatrices adversas ostendere,
Cic. de Or. 2, 28:cicatrices populus Romanus aspiceret adverso corpore exceptas,
id. Verr. 5, 3:impetus hostium adversos, Auct. B. Alex. 8: Romani advorso colle evadunt,
ascend the hill in front, Sall. J. 52:adversa signa,
Liv. 30, 8:legiones quas Visellius et C. Silius adversis itineribus objecerant,
i. e. marches in which they went to meet the enemy, Tac. A. 3, 42: sed adverso fulgure ( by a flash of lightning falling directly before him) pavefactus est Nero, Suet. Ner. 48:armenta egit Hannibal in adversos montes,
Quint. 2, 17, 19; cf. Lucr. 3, 1013; so Hor. S. 1, 1, 103; 2, 3, 205:qui timet his adversa,
the opposite of this, id. Ep. 1, 6, 9 al. —Hence, of rivers: flumine adverso, up the stream, against the stream:in adversum flumen contendere,
Lucr. 4, 423:adverso feruntur flumine,
id. 6, 720; so Verg. G. 1, 201:adverso amne,
Plin. 18, 6, 7, § 33;adverso Tiberi subvehi,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 22, 3 (opp. to secundā aquā, down stream, with the stream:rate in secundam aquam labente,
Liv. 21, 47, 3); and of winds, opposed to a vessel's course, head winds, contrary winds, consequently unfavorable, adverse:navigationes adversis ventis praecluduntur, Auct. B. Alex. 8: adversissimi navigantibus venti,
Caes. B. C. 3, 107.— Subst.: adversum, i, the opposite: hic ventus a septentrionibus oriens adversum tenet Athenis proficiscentibus, [p. 50] holds the opposite to those sailing from Athens, i. e. blows against them, Nep. Milt. 1 (so Nipperdey; but v. Hand, Turs. I. p. 183). — Adv.: ex adverso, also written exadverso and exadversum, opposite to, over against, ek tou enantiou:portus ex adverso urbi positus,
Liv. 45, 10.—With gen.:Patrae ex adverso Aetoliae et fluminis Eveni,
Plin. 4, 4, 5, § 11.—Without case:cum ex adverso starent classes,
Just. 2, 14; so Suet. Caes. 39; Tib. 33.—In adversum, to the opposite side, against:et duo in adversum immissi per moenia currus,
against each other, Prop. 3, 9, 23; so Gell. 2, 30; cf. Verg. A. 8, 237;in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12; 7, 23.—In hostile opposition to, adverse to, unfavorable, unpropitious (opp. secundus; frequent and class.): conqueri fortunam adversam, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50:hic dies pervorsus atque advorsus mihi obtigit,
Plaut. Men. 5, 5, 1:advorsus nemini,
Ter. And. 1, 1, 37:mentes improborum mihi infensae et adversae,
Cic. Sull. 10:acclamatio,
id. de Or. 2, 83: adversā avi aliquid facere, vet. poët. ap. Cic. Div. 1, 16:adversis auspiciis,
Aur. Vict. Vir. Illustr. 64, 6:adversum omen,
Suet. Vit. 8:adversissima auspicia,
id. Oth. 8: adversae res, misfortune, calamity, adverse fortune:ut adversas res, sic secundas immoderate ferre levitatis est,
Cic. Off. 1, 26; cf.:adversi casus,
Nep. Dat. 5:adversae rerum undae,
a sea of troubles, Hor. Ep. 1, 2, 22: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse, Caes. ap. Cic. Att. 10, 9 (the sup. is found also in Cæs. B. C. 3, 107):quae magistratus ille dicet, secundis auribus, quae ab nostrum quo dicentur, adversis accipietis?
Liv. 6, 40:adversus annus frugibus,
id. 4, 12:valetudo adversa,
i. e. sickness, id. 10, 32:adversum proelium,
an unsuccessful engagement, id. 7, 29; cf.8, 31: adverso rumore esse,
to be in bad repute, to have a bad reputation, Tac. Ann. 14, 11:adversa subsellia,
on which the opposition sit, Quint. 6, 1, 39.—Sometimes met. of feeling, contrary to, hated, hateful, odious:quīs omnia regna advorsa sint,
Sall. J. 83; cf. Luc. 2, 229 Bentl.— Comp.:neque est aliud adversius,
Plin. 32, 4, 14, § 35.—* Adv.: adver-sē, self-contradictorily, Gell. 3, 16.— ad-versum, i, subst., esp. in the plur. adversa, misfortune, calamity, disaster, adversity, evil, mischief:C.advorsa ejus per te tecta sient,
Ter. Hec. 3, 3, 28:nihil adversi,
Cic. Brut. 1, 4:si quid adversi accidisset,
Nep. Alc. 8; cf. Liv. 22, 40; 35, 13:secunda felices, adversa magnos probant,
Plin. Pan. 31;esp. freq. in Tac.: prospera et adversa pop. Rom., Ann. 1, 1: adversa tempestatum et fluctuum,
id. Agr. 25; so id. A. 3, 24; 45; 2, 69; 4, 13 al.— Subst.: adversus, i, m., an opponent, adversary (rare):multosque mortalīs ea causa advorsos habeo,
Sall. C. 52, 7.—In Quint. also once ad-versa, ae, f., subst., a female opponent or adversary: natura noverca fuerit, si facultatem dicendi sociam scelerum, adversam innocentiae, invenit, 12, 1, 2.—In rhet., opposed to another of the same genus, e. g. sapientia and stultitia: “Haec quae ex eodem genere contraria sunt, appellantur adversa,” Cic. Top. 11.3.adversus or adversum (archaic advor-) (like rursus and rursum, prorsus and prorsum, quorsus and quorsum), adv. and prep., denoting direction to or toward an object (syn.: contra, in with acc., ad, erga).A.Adv.: opposite to, against, to, or toward a thing, in a friendly or hostile sense:B. 1.ibo advorsum,
Plaut. As. 2, 2, 29:facito, ut venias advorsum mihi,
id. Men. 2, 3, 82:obsecro te, matri ne quid tuae advorsus fuas, Liv. And. ap. Non. s. v. fuam, 111, 12 (Trag. Rel. p. 3 Rib.): quis hic est, qui advorsus it mihi?
Plaut. Men. 3, 2, 22:adversus resistere,
Nep. Pelop. 1, 3:nemo adversus ibat,
Liv. 37, 13, 8 al. In Plaut. and Ter. advorsum ire, or venire, to go to meet; also of a slave, to go to meet his master and bring him from a place (hence adversitor, q. v.):solus nunc eo advorsum hero ex plurimis servis,
Plaut. Most. 4, 1, 23:ei advorsum venimus,
id. ib. 4, 2, 32; Ter. Ad. 1, 1, 2 Ruhnk.—In a friendly sense.(α).Of place, turned to or toward, opposite to, before, facing, over against: qui cotidie unguentatus adversum speculum ornetur, before the mirror, Scipio ap. Gell. 7, 12:(β).adversus advocatos,
Liv. 45, 7, 5:medicus debet residere illustri loco adversus aegrum,
opposite to the patient, Cels. 3, 6:adversus Scyllam vergens in Italiam,
Plin. 3, 8, 14, § 87:Lerina, adversum Antipolim,
id. 3, 5, 11, § 79.—In the presence of any one, before:(γ).egone ut te advorsum mentiar, mater mea?
Plaut. Aul. 4, 7, 9: idque gratum fuisse advorsum te habeo gratiam, I am thankful that this is acceptable before ( to) thee, Ter. And. 1, 1, 15: paululum adversus praesentem fortitudinem mollitus, somewhat softened at such firmness (of his wife), Tac. A. 15, 63.—Hence very often with verbs of speaking, answering, complaining, etc., to declare or express one's self to any one, to excuse one's self or apologize, and the like: te oportet hoc proloqui advorsum illam mihi, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 385 Vahl.):immo si audias, quae dicta dixit me advorsum tibi,
what he told me of you, Plaut. Bacch. 4, 4, 47: de vita ac morte domini fabulavere advorsum fratrem illius, Afran. ap. Non. 232, 25:mulier, credo, advorsum illum res suas conqueritur,
Titin. ib. 232, 21:utendum est excusatione etiam adversus eos, quos invitus offendas,
Cic. Off. 2, 19, 68; Tac. A. 3, 71.— With that to which a reply is made, to (= ad):adversus ea consul... respondit,
Liv. 4, 10, 12; 22, 40, 1; cf. Drak. ad 3, 57, 1.—In comparison, as if one thing were held toward, set against, or before another (v. ad, I. D. 4.); against, in comparison with, compared to:(δ).repente lectus adversus veterem imperatorem comparabitur,
will be compared with, Liv. 24, 8, 8:quid autem esse duo prospera bella Samnitium adversus tot decora populi Rom.,
id. 7, 32, 8.—Of demeanor toward one, to, toward:(ε).quonam modo me gererem adversus Caesarem,
Cic. Fam. 11, 27, 11:te adversus me omnia audere gratum est,
i. e. on my account, on my behalf, for my advantage, id. ib. 9, 22, 15:lentae adversum imperia aures,
Tac. A. 1, 65.—Esp. often of friendly feeling, love, esteem, respect toward or for one (cf. Ruhnk. ad Ter. And. 4, 1, 15; Manut. ad Cic. Fam. 9, 22; Heusing. ad Cic. Off. 1, 11, 1;Hab. Syn. 49): est enim pietas justitia adversus deos,
Cic. N. D. 1, 41, 116; id. Off. 3, 6, 28:adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines,
id. ib. 1, 28, 99 Beier:sunt quaedam officia adversus eos servanda, a quibus injuriam acceperis,
id. ib. 1, 11, 33:adversus merita ingratissimus,
Vell. 2, 69, 5:summa adversus alios aequitas erat,
Liv. 3, 33, 8:ob egregiam fidem adversus Romanos,
id. 29, 8, 2; so id. 45, 8, 4 al.:beneficentiā adversus supplices utendum,
Tac. A. 11, 17.— More rarelyof the general relation of an object or act to a person or thing (v. ad, I. D. 1.), in relation, in respect, or in regard to a thing:2.epistula, ut adversus magistrum morum, modestior,
as addressed to a censor of manners, Cic. Fam. 3, 13, 8:quasi adversus eos acquieverit sententiae,
in regard to the same, Dig. 49, 1; 3, 1.—In a hostile sense, against (the most usual class. signif. of this word): “Contra et adversus ita differunt, quod contra, ad locum, ut: contra basilicam; adversus, ad animi motum, ut: adversus illum facio; interdum autem promiscue accipitur,” Charis. p. 207 P.; cf. Cort. ad Sall. J. 101, 8:► a.advorsum legem accepisti a plurimis pecuniam,
Plaut. Truc. 4, 2, 48:advorsum te fabulare illud,
against thy interest, to thy disadvantage, id. Stich. 4, 2, 11:stultus est advorsus aetatem et capitis canitudinem, id. ap. Fest. s. v. canitudinem, p. 47: advorsum animi tui libidinem,
Ter. Hec. 4, 1, 19:adversum leges, adversum rem publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:respondebat, SI PARET, ADVERSUM EDICTUM FECISSE,
id. ib. 2, 3, 28, §69: me adversus populum Romanum possem defendere,
id. Phil. 1, 13 al. —In the histt., of a hostile attack, approach, etc.:gladiis districtis impetum adversus montem in cohortes faciunt,
Caes. B. C. 1, 46:adversus se non esse missos exercitus,
Liv. 3, 66:bellum adversum Xerxem moret,
Aur. Vict. Caes. 24, 3:copiis quibus usi adversus Romanum bellum,
Liv. 8, 2, 5:adversus vim atque injuriam pugnantes,
id. 26, 25, 10 al.:T. Quintius adversus Gallos missus est,
Eutr. 2, 2: Athenienses adversus tantam tempestatem belli duos duces deligunt, Just. 3, 6, 12 al.—Among physicians, of preventives against sickness, against (v. ad, I. A. 2.):adversus profusionem in his auxilium est,
Cels. 5, 26; 6, 27 al.:frigidus jam artus et cluso corpore adversum vim veneni,
Tac. A. 15, 64.— Trop.:egregium adversus tempestates receptaculum,
Plin. Ep. 2, 17, 4; so id. ib. 2, 15, 36.—Hence: firmus, invictus, fortis adversus aliquid (like contra), protected against a thing, firm, fixed, secure:advorsum divitias animum invictum gerebat,
Sall. J. 43, 5:invictus adversum gratiam animus,
Tac. A. 15, 21:adversus convicia malosque rumores firmus ac patiens,
Suet. Tib. 28:Adversus omnes fortis feras canis,
Phaedr. 5, 10, 1; and in opp. sense: infirmus, inferior adversus aliquid, powerless against, unequal to:fama, infirmissimum adversus vivos fortes telum,
Curt. 4, 14:infirmus adversum pecuniam,
Aur. Vict. Caes. 9, 6:inferior adversus laborem,
id. Epit. 40, 20.Adversus is rarely put after the word which it governs:b.egone ut te advorsum mentiar,
Plaut. Aul. 4, 7, 9:hunc adversus,
Nep. Con. 2, 2; id. Tim. 4, 3:quos advorsum ierat,
Sall. J. 101, 8.—It sometimes suffers tmesis:Labienum ad Oceanum versus proficisci jubet,
Caes. B. G. 6, 33:animadvortit fugam ad se vorsum fieri,
Sall. J. 58:animum advortere ad se vorsum exercitum pergere,
id. ib. 69: ad Cordubam versus iter facere coepit, Auct. B. Hisp. 10 and 11; cf. in-versus:in Galliam vorsus castra movere,
Sall. C. 56; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 78; the Eng. to-ward: to us ward, Psa. 40, 5; and the Gr. eis-de: eis halade, Hom. Od. 10, 351. -
64 Aegeus
1.Aegeus (dissyl.), ĕi, m., = Aigeus, son of Pand on, king of Athens, and father of Theseus, Hyg. Fab. 37, 41; Serv. ad Verg. A. 3, 74; Ov. M. 7, 402 sq.; id. F. 2, 41 al.2.Aegēus, a, um (trisyl.), adj., i. q. Aegaeus. -
65 Aeschines
Aeschĭnes, is, m., = Aischinês.I.A disciple of Socrates, Cic. Inv. 1, 31; Quint. 5, 11, 27.—But more celebrated,II.The orator Æschines, rival to Demosthenes, Cic. de Or. 2, 23; 3, 56; Quint. 2, 1, 17; 10, 1, 22. —III.A physician of Athens, Plin. 28, 4, 10, § 44. -
66 Apollodorei
Ăpollŏdōrus, i, m., = Apollodôros.I.A distinguished rhetorician, teacher of Augustus, Suet. Aug. 89; Tac. Or. 19.— Hence, Ăpollŏdōrēi, his pupils, Quint. 2, 11, 2; 3, 1, 18 al.—II.A distinguished grammarian of Athens, author of a work on mythology still extant, Cic. Att. 12, 23; Macr. S. 1, 13.—III.An Academic philosopher, Cic. N. D. 1, 34, 93.—IV.A tyrant of Cassandrea, Cic. N. D. 3, 33, 82. -
67 Apollodorus
Ăpollŏdōrus, i, m., = Apollodôros.I.A distinguished rhetorician, teacher of Augustus, Suet. Aug. 89; Tac. Or. 19.— Hence, Ăpollŏdōrēi, his pupils, Quint. 2, 11, 2; 3, 1, 18 al.—II.A distinguished grammarian of Athens, author of a work on mythology still extant, Cic. Att. 12, 23; Macr. S. 1, 13.—III.An Academic philosopher, Cic. N. D. 1, 34, 93.—IV.A tyrant of Cassandrea, Cic. N. D. 3, 33, 82. -
68 archon
archōn, ōntis, m., = archôn (a ruler), the highest magistrate at Athens after the abrogation of royal authority, an archon, * Cic. Fat. 9, 19; cf. Vell. 1, 2 and 8. -
69 Areopagites
Ărēŏpăgītes, ae, m., = Areiopagitês, an Areopagite, a member of the court of the Areopagus at Athens (v. Areopagus), Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 19 Müll. (Trag. v. 190 Vahl.); Varr. L. L. l. l.; Cic. Phil. 5, 5, 14; id. Balb. 12 fin.; id. Off. 1, 22, 75; id. Div. 1, 25, 54; Vulg. Act. 17, 34; Macr. S. 7, 1.—Hence, † Ărēŏpăgītĭcus, a, um, adj., = Areiopagitikos, of or pertaining to an Areopagite:gymnasia,
Sid. Ep. 9, 9. -
70 Areopagiticus
Ărēŏpăgītes, ae, m., = Areiopagitês, an Areopagite, a member of the court of the Areopagus at Athens (v. Areopagus), Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 19 Müll. (Trag. v. 190 Vahl.); Varr. L. L. l. l.; Cic. Phil. 5, 5, 14; id. Balb. 12 fin.; id. Off. 1, 22, 75; id. Div. 1, 25, 54; Vulg. Act. 17, 34; Macr. S. 7, 1.—Hence, † Ărēŏpăgītĭcus, a, um, adj., = Areiopagitikos, of or pertaining to an Areopagite:gymnasia,
Sid. Ep. 9, 9. -
71 Areopagos
Ărēŏpăgus ( - ŏs), i, m., = Areios pagos, Mars' Hill at Athens, on which the Areopagus, the highest judicial assembly of the Athenians, held its sessions:Areopagitae ab Areopago: is locus est Athenis,
Varr. L. L. 7, § 19 Müll.; Cic. Div. 1, 25, 54; id. Off. 1, 22, 75; Sen. Tranq. 3 fin.; Vulg. Act. 17, 19 sqq. (in Cic. Att. 1, 14 used as a Greek word; in Tac. A. 2, 55, called Areum judicium; and in Juv. 9, 101, Curia Martis; cf. Ov. M. 6, 70). -
72 Areopagus
Ărēŏpăgus ( - ŏs), i, m., = Areios pagos, Mars' Hill at Athens, on which the Areopagus, the highest judicial assembly of the Athenians, held its sessions:Areopagitae ab Areopago: is locus est Athenis,
Varr. L. L. 7, § 19 Müll.; Cic. Div. 1, 25, 54; id. Off. 1, 22, 75; Sen. Tranq. 3 fin.; Vulg. Act. 17, 19 sqq. (in Cic. Att. 1, 14 used as a Greek word; in Tac. A. 2, 55, called Areum judicium; and in Juv. 9, 101, Curia Martis; cf. Ov. M. 6, 70). -
73 astu
-
74 Athenae
Ăthēnae, ārum, f., = Athênai.I.Athens, the capital of Attica, Cic. Off. 1, 1, 1; id. Leg. 2, 14, 36; Plin. 7, 56, 57, § 194; Hor. S. 1, 1, 64; Juv. 3, 80; Vulg. Act. 17, 15; 17, 16; ib. 1 Thess. 3, 1 al.; cf.II.Mann. Gr. p. 308 sq.,
the Grecian city of the Muses, Cic. Fl. 26.—Hence sometimes meton. for intelligence, Juv. 15, 110;and Athenae Novae, as an appel. of honor for Mediolanum,
Plin. Ep. 4, 13.— -
75 Attalis
Attălis, ĭdis, f., = Attalis, the Attalian tribe in Athens, so called in honor of King Attalus (v. Attalus), Liv. 31, 15. -
76 Attica
-
77 buculus
būcŭlus (also bōcŭlus), i, m. dim. [bos], a young bullock, a steer, Col. 6, 2, 4; Front. Strat. 1, 5, 26.—More freq. and class.,II. B.As a work of art, Cic. Div. 1, 24, 48. The statue of a brazen cow at Athens, the work of Myron, was especially distinguished, Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135; id. Div. 1, 24, 48; cf. Plin. 34, 8, 19, § 57. -
78 Callirhoe
Callirrhŏē (in poets, Callĭrhŏē), ēs, f., = Kallirroê (epic, Kalliroê).I.Daughter of the Acheloüs, and second wife of Alcmœon, Ov. M. 9, 414 sq.—II. III. IV.A celebrated fountain at Athens, south-east of the Acropolis, Stat. Th. 12, 629, with the appell. Enneacrunos (Enneakrounos, i. e. conducted by nine channels or pipes into the city), Plin. 4, 7, 11, § 24.—V.A warm medicinal fountain in Palestine, two hours west of Lake Asphaltites, Plin. 5, 16, 15, § 72.—VI.Another name of the Arabian city Edessa, from a fountain of that name, Plin. 5, 24, 21, § 86. -
79 Callirrhoe
Callirrhŏē (in poets, Callĭrhŏē), ēs, f., = Kallirroê (epic, Kalliroê).I.Daughter of the Acheloüs, and second wife of Alcmœon, Ov. M. 9, 414 sq.—II. III. IV.A celebrated fountain at Athens, south-east of the Acropolis, Stat. Th. 12, 629, with the appell. Enneacrunos (Enneakrounos, i. e. conducted by nine channels or pipes into the city), Plin. 4, 7, 11, § 24.—V.A warm medicinal fountain in Palestine, two hours west of Lake Asphaltites, Plin. 5, 16, 15, § 72.—VI.Another name of the Arabian city Edessa, from a fountain of that name, Plin. 5, 24, 21, § 86. -
80 Carneades
Carnĕădes, is, m., = Karneadês, a distinguished philosopher of Cyrene, a pupil of the Stoic Diogenes, the founder of the New Academy in Athens, Cic. Ac. 2, 6, 16; 2, 42, 131; 2, 45, 137 sq.; id. Tusc. 4, 3, 5; id. de Or. 1, 11, 49; 2, 38, 161; Gell. 17, 15, 1; 17, 21, 1; Quint. 12, 3, 35; Lact. 5, 14.—Hence,II.Carnĕădēus or - dīus, a, um, adj., of Carneades:sententia,
Cic. Ac. 2, 48, 148:divisio,
id. Fin. 5, 6, 16:finis,
id. ib. 4, 18, 49:vis,
id. de Or. 3, 19, 71 al.
См. также в других словарях:
ATHENS — ATHENS, city in Greece. In ancient Jewish history, Athens occupied a position of secondary importance, especially when compared to Alexandria, Antioch, Rome, even Cyrene, and other known cities in Asia Minor. Nevertheless, it must be noted that… … Encyclopedia of Judaism
Athens — Athens, AL U.S. city in Alabama Population (2000): 18967 Housing Units (2000): 8449 Land area (2000): 39.326930 sq. miles (101.856278 sq. km) Water area (2000): 0.092666 sq. miles (0.240005 sq. km) Total area (2000): 39.419596 sq. miles… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens — ist der Name mehrerer Orte in den USA: Athens (Alabama) Athens (Arkansas) Athens (Georgia) Athens (Illinois) Athens (Louisiana) Athens (Maine) Athens (Michigan) Athens (Mississippi) Athens (New York) Athens (Ohio) Athens (Pennsylvania) Athens… … Deutsch Wikipedia
Athens, GA — Athens Clarke County, GA U.S. unknown location type in Georgia Population (2000): 100266 Housing Units (2000): 41633 Land area (2000): 117.752363 sq. miles (304.977206 sq. km) Water area (2000): 0.481410 sq. miles (1.246845 sq. km) Total area… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, AL — U.S. city in Alabama Population (2000): 18967 Housing Units (2000): 8449 Land area (2000): 39.326930 sq. miles (101.856278 sq. km) Water area (2000): 0.092666 sq. miles (0.240005 sq. km) Total area (2000): 39.419596 sq. miles (102.096283 sq. km)… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, IL — U.S. city in Illinois Population (2000): 1726 Housing Units (2000): 740 Land area (2000): 1.468399 sq. miles (3.803136 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 1.468399 sq. miles (3.803136 sq. km) FIPS… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, LA — U.S. village in Louisiana Population (2000): 262 Housing Units (2000): 137 Land area (2000): 2.198019 sq. miles (5.692844 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 2.198019 sq. miles (5.692844 sq. km) FIPS … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, MI — U.S. village in Michigan Population (2000): 1111 Housing Units (2000): 424 Land area (2000): 0.995822 sq. miles (2.579168 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.995822 sq. miles (2.579168 sq. km) FIPS … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, NY — U.S. village in New York Population (2000): 1695 Housing Units (2000): 793 Land area (2000): 3.370015 sq. miles (8.728299 sq. km) Water area (2000): 1.231061 sq. miles (3.188432 sq. km) Total area (2000): 4.601076 sq. miles (11.916731 sq. km)… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, OH — U.S. city in Ohio Population (2000): 21342 Housing Units (2000): 6715 Land area (2000): 8.335299 sq. miles (21.588324 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 8.335299 sq. miles (21.588324 sq. km) FIPS… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Athens, PA — U.S. borough in Pennsylvania Population (2000): 3415 Housing Units (2000): 1500 Land area (2000): 1.764975 sq. miles (4.571264 sq. km) Water area (2000): 0.063560 sq. miles (0.164620 sq. km) Total area (2000): 1.828535 sq. miles (4.735884 sq. km) … StarDict's U.S. Gazetteer Places