Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

asunder

  • 1 dī-moveō

        dī-moveō ōvī, ōtus, ēre,    to move asunder, part, put asunder, separate, divide: terram aratro, V.: glaebas aratro, O.: auras, V.: cinerem foco, O.: rubum, i. e. creep through, H. — To separate, disperse, scatter, dismiss: umentem polo umbram, V.: obstantīs propinquos, H.: turbam, Ta.—To move away, separate, remove: rem p. de suis possessionibus: alquos a plebe, S.—Fig.: alqm numquam dimoveas, ut, etc., entice away, in order to, etc., H.

    Latin-English dictionary > dī-moveō

  • 2 dīripiō

        dīripiō uī, eptus, ere    [dis- + rapio], to tear asunder, tear in pieces: Cum diripereris equis, O.: membra manibus nefandis, O.: dapes, V.— To lay waste, ravage, spoil, plunder, pillage: bona eorum, Cs.: oppidum, Cs.: captas urbīs, L.: diripiendas civitates dare, Cs.: direpta domus, V.: praedas imperatores cum paucis diripiebant, seized and divided, S.: aras, strip, V.: mella, steal, V.— To tear away, snatch away: Vaginā ensem, V.: direpta leoni Pellis erat, O.
    * * *
    diripere, diripui, direptus V
    tear apart/to pieces/asunder; lay waste, plunder, pillage; seize and divide

    Latin-English dictionary > dīripiō

  • 3 dīsiciō or dissiciō

        dīsiciō or dissiciō (disiicio), iēcī, iectus, ere    [dis + iacio], to throw asunder, drive asunder, scatter, disperse, break up, tear to pieces: late disiectis moenibus, L.: disiecta spatio urbs, L.: nubīs, O.: ostendens disiectis volnera membris, i. e. the wounded body with limbs torn off, O.: disice corpora ponto, V.: ratīs, V.: passim navīs, L.: disiecti membra poëtae, H.— To rout, disperse, scatter: eā (phalange) disiectā, Cs.: quos medios cohors disiecerat, S.: barbarorum copiis disiectis, N.: pulsos in fugam, Ta.— To dash to pieces, ruin, destroy: arcem a fundamentis, N.: moenia urbium disiecta, dilapidated, N.: dide, dissice, Caecil. ap. C.—Fig., to thwart, overthrow, frustrate, bring to naught: pacem, V.: consilia ducis, L.

    Latin-English dictionary > dīsiciō or dissiciō

  • 4 dimoveo

    dī-mŏvĕo, ōvi, ōtum (DISMOTUM, v. infra), 2, v. a. (in MSS. and edd. often confounded with demoveo, q. v.; not freq. before the Aug. per.; not in Caes. and Quint.; perh. not in Cic., where demovere appears everywhere to be the better reading).
    I.
    To move asunder, to part, put asunder, separate, divide:

    terram aratro,

    Verg. G. 2, 513; cf.:

    glebas aratro,

    Ov. M. 5, 341:

    aera (c. c. dispellere umbras),

    Verg. A. 5, 839; cf.

    auras,

    id. ib. 9, 645:

    cinerem foco,

    Ov. M. 8, 642:

    undas,

    Lucr. 6, 891; Ov. M. 4, 708; cf.

    aquas,

    id. H. 18, 80; 19, 48:

    rubum,

    Hor. C. 1, 23, 7.— Poet.:

    ubi sol radiis terram dimovit abortus (preceded by: ubi roriferis terram nox obruit umbris),

    cleaves the earth, lays it open, Lucr. 6, 869.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of a multitude of persons or things, to separate from each other, to scatter, disperse, drive away, dismiss:

    humentem umbram polo,

    Verg. A. 3, 589; 4, 7; cf.:

    gelidam umbram caelo,

    id. ib. 11, 210:

    obstantes propinquos,

    Hor. C. 3, 5, 51:

    turbam,

    Tac. H. 3, 31; 80; Suet. Galb. 19; cf.:

    dimotis omnibus,

    Tac. H. 2, 49; cf.: VTEI EA BACANALIA SEI QVA SVNT... DISMOTA SIENT, i. e. be dissolved, abolished, S. C. de Bacchan. fin.
    2.
    To separate from something, to remove.
    a.
    Lit.:

    quos (equites) spes societatis a plebe dimoverat,

    Sall. J. 42, 1; Plin. 8, 7, 7, § 23:

    dimovit perfregitque custodias Poena,

    Plin. Pan. 49:

    parietes (al. demotis),

    Tac. A. 6, 24:

    plagulas (lecticae),

    Suet. Tit. 10 al. —
    b.
    Trop.: gaudentem patrios findere sarculo Numquam dimoveas, ut, etc., thou canst never entice away, in order to, etc., Hor. C. 1, 1, 13 (al. demo-).—
    II.
    To move to and fro, to put in motion (cf. dimitto, no. I.—so perh. only in Celsus):

    superiores partes,

    Cels. 3, 27, 3:

    manus,

    id. 2, 14 fin.:

    se inambulatione levi,

    id. 4, 24 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dimoveo

  • 5 diruo

    dī-rŭo, rŭi, rŭtum, 3, v. a., to tear asunder, overthrow, demolish, destroy (class. —cf.: deleo, diluo, exstinguo, everto, demolior).
    I.
    Prop.:

    maceriam,

    Ter. Ad. 5, 7, 10:

    urbem,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25; Suet. Caes. 54; Ov. M. 12, 551 et saep.:

    muros,

    Nep. Con. 4 fin.:

    templa,

    Suet. Calig. 60:

    arcum circi,

    id. Ner. 25:

    monumentum,

    id. Dom. 8; Hor. C. 3, 30, 4: fores ira, Prop. 4 (5), 9, 14:

    arbusta,

    Verg. A. 10, 363:

    regna Priami,

    Prop. 2, 28, 54 (3, 26, 8 M.); cf. id. 4 (5), 1, 113 et saep.— Absol.:

    diruit, aedificat,

    Hor. Ep. 1, 1, 100; cf.:

    nova diruunt, alia aedificant,

    Sall. C. 20, 12.—Hyperbol.: caelum, Auct. B. Hisp. 42 fin.
    II.
    Transf.:

    agmina vasto impetu,

    to drive asunder, scatter, Hor. C. 4, 14, 30:

    omnia Bacchanalia,

    i. e. to abolish, Liv. 39, 18.—And in milit. lang.: aere dirutus, qs. ruined in pay, i. e. deprived of pay; said of a soldier whose pay was stopped as a punishment, Varr. ap. Non. 532, 4 sq.; cf. Cic. Verr. 2, 5, 13 Zumpt; cf.

    also beyond the milit. sphere, and without aere, of a bankrupt: homo diruptus dirutusque,

    both ruptured and bankrupt, Cic. Phil. 13, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > diruo

  • 6 discindo

    dī-scindo, cĭdi, cissum, 3, v. a., to tear or cleave asunder, to cut asunder, divide, rend, tear (class.—for syn. cf.: findo, scindo, dirimo, divello, separo, secerno).
    I.
    Lit.:

    salicem Graecam discindito,

    Cato R. R. 40, 2:

    vestem,

    Ter. Ad. 1, 2, 4 (quoted Cic. Cael. 16, 38); Suet. Caes. 84; id. Ner. 42 al.; cf.

    tunicam,

    Cic. de Or. 2, 47, 195:

    purpureos amictus manu,

    Verg. A. 12, 602:

    labrum,

    Ter. Ad. 4, 2, 20; cf.:

    maxillam ictu,

    Suet. Calig. 58:

    artus,

    Verg. G. 3, 514:

    nubem (vis venti),

    Lucr. 6, 436:

    cotem novaculā,

    Cic. Div. 1, 17, 32; Liv. 1, 36; cf.:

    trabes aut saxa securibus cuneisque,

    Tac. H. 5, 6 fin.:

    cunctantem flagellis,

    Suet. Calig. 33 et saep.— Absol.:

    nulli penitus discindere ferro contigit,

    Luc. 1, 31.—
    II.
    Trop.:

    discissa cum corpore vis animai,

    Lucr. 3, 639:

    tales amicitiae sunt remissione usus eluendae et dissuendae magis quam discindendae,

    Cic. Lael. 21, 76:

    omnis oratio aut continua est aut inter respondentem et interrogantem discissa,

    interrupted, divided, Sen. Ep. 89, 16.—Rarely of persons:

    discissi studiis turbulentis,

    Amm. 25, 5; cf. id. 22, 5; 28, 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > discindo

  • 7 disicio

    dīs-ĭcĭo (or dissĭcio, Lucr. 3, 639; less correctly, dis-jĭcio), jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw asunder; to drive asunder; to scatter, disperse (freq. in poets and historians, esp. since the Aug. per.; not in Cic., Plaut., or Ter.).
    I.
    In gen.:

    partibus disjectis disque supatis,

    Lucr. 1, 651; cf. id. 1, 1020:

    materies,

    id. 2, 939:

    vis animaï (with dispertita and discissa),

    id. 3, 639:

    equi,

    id. 5, 400:

    in vasta urbe lateque omnibus disjectis moenibus,

    i. e. distributed, stretching out in various directions, Liv. 24, 2; cf. id. 24, 33 fin.:

    disjecta nube,

    Plin. 2, 49, 50, § 134:

    nubes,

    Ov. M. 10, 179:

    nubila,

    id. ib. 1, 328:

    membra,

    id. ib. 3, 724; cf.:

    corpora ponto (with age diversos),

    Verg. A. 1, 70:

    rates,

    id. ib. 1, 43; cf.:

    naves passim,

    Liv. 30, 24:

    naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23 et saep.:

    frontem mediam mentumque securi,

    Verg. A. 12, 308; cf.: scyphus in duas partes disjectus, Varr. ap. Gell. 3, 14, 3:

    crinem disjecta Venus,

    with dishevelled hair, Sil. 5, 203;

    of money,

    to squander, Val. Max. 3, 5, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    Milit. t. t., to disperse, scatter, rout the enemy:

    ea (phalange) disjecta,

    Caes. B. G. 1, 25, 2; Liv. 44, 41; Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12 B.: Sall. C. 61, 3; id. J. 50, 6; Nep. Milt. 2 al.:

    hostium disjecta frangere,

    the scattered enemy, Amm. 29, 4.—
    B.
    Pregn., to dash to pieces, lay in ruins, destroy; to frustrate, thwart, bring to naught.
    1.
    Lit.:

    arcem a fundamentis,

    Nep. Timol. 3, 3:

    moenia urbium,

    id. ib. § 2; Ov. M. 12, 109:

    statuas,

    Suet. Caes. 75:

    sepulchra,

    id. ib. 81 al.:

    globum consensionis,

    to dissolve, Nep. Att. 8, 4:

    pecuniam,

    i. e. to squander, Val. Max. 3, 5, 2; cf. absol.: dide, disice, per me licet, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37.—
    2.
    Trop. (i. q. discutere, II. B. 2.):

    dissice compositam pacem,

    Verg. A. 7, 339; so,

    pacem,

    Sil. 2, 295:

    rem,

    Liv. 2, 35:

    consilia ducis,

    id. 25, 14:

    cogitationem regiam,

    Vell. 1, 10:

    exspectationem novarum tabularum,

    Suet. Caes. 42.

    Lewis & Short latin dictionary > disicio

  • 8 distineo

    dis-tĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. [teneo].
    I. A.
    Lit.:

    tigna binis utrimque fibulis ab extrema parte distinebantur,

    Caes. B. G. 4, 17, 7; Vitr. 3, 3:

    mare, quod late terrarum distinet oras,

    Lucr. 5, 203; 5, 690:

    duo freta Isthmos,

    Ov. H. 8, 69 Heins.; cf. id. ib. 12, 104; Luc. 4, 675: quem Notus spatio longius annuo Dulci distinet a domo, [p. 598] Hor. C. 4, 5, 12.—
    B.
    Trop., to divide mentally; to distract, perplex:

    distineor et divellor dolore,

    Cic. Planc. 33, 79:

    duae factiones senatum distinebant,

    Liv. 9, 16, 6; cf. id. 5, 20, 4; Tac. H. 1, 32:

    unanimos,

    Liv. 7, 21:

    ancipiti bello distinere regem,

    id. 44, 20. —Esp. freq.,
    II.
    In gen., to hold off, keep back, keep asunder, hinder, detain, prevent; to occupy, engage, employ, divert:

    legiones a praesidio interclusas maximum flumen distinebat,

    Caes. B. G. 7, 59, 5:

    manus hostium,

    id. ib. 2, 5, 2:

    manum,

    id. ib. 3, 11, 4; id. B. C. 3, 52, 1:

    copias Caesaris,

    id. ib. 3, 44, 2:

    Volscos,

    Liv. 4, 59:

    Parthos Hyrcano bello,

    Tac. A. 14, 25:

    Britannicum militem hoste et mari,

    id. H. 2, 32 et saep.:

    in multitudine judiciorum et novis legibus distineri,

    Cic. Fam. 7, 2 fin.; cf. id. ib. 12, 30, 2; id. Att. 2, 23:

    distineri litibus,

    Nep. Att. 9, 4:

    ad omnia tuenda multifariam distineri,

    Liv. 21, 8:

    quominus strueret crimina distineri,

    Tac. A. 11, 12.—
    B.
    Transf., of inanimate objects:

    pacem,

    to hinder, prevent, Cic. Phil. 12, 12, 28; Liv. 2, 15 fin.:

    victoriam,

    Caes. B. G. 7, 37, 3:

    rem,

    Liv. 37, 12.—Hence, distentus, a, um, P. a., engaged, busied, occupied:

    tot tantisque negotiis,

    Cic. Rosc. Am. 8, 22; id. Q. Fr. 3, 8, 3; Plin. Ep. 6, 18, 1 al.:

    te distentissimum esse qua de Buthrotiis, qua de Bruto,

    Cic. Att. 15, 18:

    circa summa scelera,

    Tac. A. 16, 8 fin. —Of abstract subjects:

    mens divina,

    Cic. N. D. 3, 39 fin.:

    tempus distentum impeditumque maximis officiis,

    Plin. Ep. 3, 5, 7.— Comp. and adv. seem not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > distineo

  • 9 abs - trahō

        abs - trahō trāxī, tractus, ere,    to drag away, draw off, pull away, detach: me a Glycerio, T.: liberos ab aliquo, Cs.: hanc (navem) remulco, by means of, Cs.: iumenta, L.—Fig., to draw away, divert, withdraw, exclude, cut off: me ab illā cogitatione: manibus abstracta piis: alqm a malis: a rebus gerendis: omnia in duas partes, torn asunder, S.

    Latin-English dictionary > abs - trahō

  • 10 crepō

        crepō uī, itus, āre    [CREP-].    I. To rattle, crack, creak, rustle, clatter, tinkle, jingle, chink: fores crepuerunt ab eā, T.: crepet laurus adusta, O.: crepante pede, H.: nubes subito motu, O.: sinūs crepantes Carbasei, V. —    II. To cause to sound, break out into: sonum, H.: manibus faustos sonos, Pr.—Fig., to say noisily, make ado about, boast of, harp on, prattle, prate: sulcos et vineta, talk furrows, etc., H.: militiam, H.
    * * *
    crepare, crepui, crepitus V
    rattle/rustle/clatter; jingle/tinkle; snap (fingers); harp on, grumble at; fart; crack; burst asunder; resound

    Latin-English dictionary > crepō

  • 11 diffindō

        diffindō fidī, fissus, ere    [dis- + findo], to cleave asunder, split, divide. saxo diffisso: diffissā nate, H.: tempora plumbo, V.: portas muneribus, i. e. to open, H.—Fig., to detract: nihil hinc diffindere possum, can deny no part of it, H.— To render useless: omen diem diffidit, i. e. compelled adjournment, L.
    * * *
    diffindere, diffidi, diffissus V
    split; put off

    Latin-English dictionary > diffindō

  • 12 dīgredior

        dīgredior gressus, ī, dep.    [dis- + gradior], to go apart, go asunder, separate, part, go away, depart: Hos digrediens adfabar, at parting, V.: dein digrediens, stepping aside, S.: luna tum congrediens cum sole, tum digrediens: Digredimur paulum, O.: numquam est a me digressus: a parentibus, S.: ab nuntiis, L.: ex eo loco, Cs.: bello e tanto, V.: domo, S.: ambo in sua castra digressi, S.: in urbem ad capessendos magistratūs, Ta.—Fig., to go aside, deviate, depart: nostro officio, T.: de causā: a causā.— To digress: ab eo, quod proposueris: unde huc digressi sumus: ab epistulā digressa est oratio: Post hinc digressus iubeo, etc., V.
    * * *
    digredi, digressus sum V DEP
    come/go away, depart; digress, leave (subject of discussion)

    Latin-English dictionary > dīgredior

  • 13 dī-lābor

        dī-lābor lapsus, ī, dep.,    to fall asunder, go to pieces, melt away, dissolve: glacies dilapsa: nix, L.: Volcanus (i. e. ignis), H.: Fibrenus, et divisus aequaliter rapideque dilapsus, flowing apart: ungula in quinos dilapsa unguīs, divided, O.: (Proteus) in aquas dilapsus abibit, melting, V.: dilabente aestu, retiring, Ta. — To move apart, flee, escape, scatter, disperse: exercitus dilabitur, S.: intellegebat (copias) dilapsuras, N.: ab signis, L.: vigiles e stationibus dilapsi, L.: in sua quemque dilabi tecta, L.—To fall to pieces, decay, tumble: (aedes) vetustate dilapsa, L.: cadavera tabo, V.: corpora foeda, O.: fax in cineres, H.—Fig., to go to decay, go to ruin, perish, be lost: male parta male dilabuntur, light come, light go, poët. ap. C.: ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit: divitiae, S.: vectigalia publica negligentiā dilabebantur, L.: de meā memoriā, vanish: dilapso tempore, in the lapse of time, S.

    Latin-English dictionary > dī-lābor

  • 14 dī-ruō

        dī-ruō ruī, rutus, ere,    to tear asunder, overthrow, demolish, destroy: maceriam iube dirui, T.: urbem: muros, N.: nova diruunt, alia aedificant, S.: post diruta Pergama, O.—To scatter, disperse, destroy: agmina vasto impetu, H.: omnia Bacchanalia, L. — Esp., to deprive (of pay), ruin: aere dirutus est, his pay was stopped: homo dirutus, bankrupt.

    Latin-English dictionary > dī-ruō

  • 15 dis- or dī-

        dis- or dī- praep., inseparable    [DVA-], disbefore c, p, q, s, t, dī- before d, g, l, m, n, r, and v (but usu. dimminuō, sometimes disrumpo), dif- before f Before a vowel dis- becomes dir-; before i consonant, sometimes dī, sometimes dis-. Iacio makes dīsiciō or dissiciō.— Asunder, apart, away, in different directions ; see diffindo, discedo, dimitto, divido, etc.— Between, among, through ; see dinosco, diiudico, diligo, etc.—Fig., not, un - (reversing or negativing the primitive); see diffido, displiceo, dissuadeo, etc.— Exceedingly, utterly ; see differtus, dilaudo, dispereo.

    Latin-English dictionary > dis- or dī-

  • 16 dis-cēdō

        dis-cēdō cessī, cessus, ere,    to go apart, part asunder, divide, separate, disperse, scatter: ex hac fugā auxilia discesserunt, Cs.: lignationis causā in silvas, Cs.: ut sodalitates decuriatique discederent: cum discedere populum iussissent tribuni, L.: in duas partīs, S.: cum terra discessisset: caelum, opens: scaena ut versis discedat frontibus, open, V.—To go away, depart, leave: petebat ut discedere liceret, Cs.: misere discedere quaerens, H.: ab exercitu, Cs.: a senis latere: e Galliā: ex contione, Cs.: de foro: templo, O.: longius ab agmine discedi, Cs.: de colloquio discessum, L.: in loca occulta, S.: ad urbem, V.: ex castris domum, Cs.: domos suas, N.—Of troops, to march off, march away, decamp: discessit a Brundisio, Cs.: ex hibernis, Cs.: Tarracone, Cs.: ab signis, to leave the standard, Cs.: exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: ab armis, to lay down their arms, Cs.: in itinere ab eo, desert, Cs. — From a battle, to get away, come away, come off, be left, remain: se superiores discessisse existimare, Cs.: victor discessit ab hoste, H.: victus, S.: graviter volneratus, S.: ut inanes discederent: aequā manu, S.: aequo Marte, L.: sine detrimento, Cs. —From a trial or struggle, to come off, get off, be left, remain: ut spoliis ex hoc iudicio ornati discedant: se superiorem discessurum: liberatus, N.: si istius haec iniuria inpunita discesserit: pulchre, T.: turpissime: a iudicio capitis maximā gloriā, N.: Discedo Alcaeus puncto illius, he votes me an Alcaeus, H.—Fig., to depart, deviate, swerve from, leave, forsake, give up, abandon: nihil a statu naturae: a fide: a suā sententiā, Cs.: ab amicis in magnā re peccantibus.—To pass away, vanish, cease: audivi quartanam a te discessisse: ex animo illius memoria: hostibus spes potiundi oppidi discessit, Cs.: ubi hae sollicitudines discessere, L.—In the phrase, in sententiam discedere, to adopt a view, pass over to a party, vote for a measure: senatus in Catonis sententiam discessit, S.: senatus in alia omnia discessit: in hanc sententiam ut discederetur, L.: illud SC, quo numquam ante discessum est, Cs.—To leave in thought, depart: cum a vobis discesserim, i. e. except you: ut cum ab illo discesserint, me habeant proximum.

    Latin-English dictionary > dis-cēdō

  • 17 discessus

        discessus ūs, m    [dis- + 1 CAD-], a going asunder, parting: non longinquus inter nos: caeli, i. e. lightning.—A going away, departure, removal, withdrawal: tuus:. ab urbe: e vitā: latronis: meus, banishment: discessu mugire boves, V.: solis accessūs discessūsque.— A marching away, marching off, decamping: Belgarum, Cs.
    * * *
    going apart; separation departure, marching off

    Latin-English dictionary > discessus

  • 18 dī-scindō

        dī-scindō cidī, cissus, ere,    to tear asunder, cut apart, cleave, divide, rend, tear: Vestem, T.: tunicam: purpureos amictūs manu, V.: labrum, T.: artūs, V.: novaculā cotem, L.: amicitiae discindendae, rudely broken off.

    Latin-English dictionary > dī-scindō

  • 19 disclūdō

        disclūdō sī, sus, ere    [dis + claudo], to keep apart, divide, shut off: Nerea ponto, V.: quibus (tignis) disclusis, held asunder, Cs.: iram et cupiditatem locis, to assign: morsūs roboris, relax the pinch, V.
    * * *
    discludere, disclusi, disclusus V
    divide, separate, keep apart; shut off

    Latin-English dictionary > disclūdō

  • 20 discutiō

        discutiō cussī, cussus, ere    [dis + quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter: columna ad imum fulmine discussa est, L.: arietibus aliquantum muri, L.: latericium, Cs.: tempora ictu, O.: nubīs, O.: discussae iubae capiti, V.: saxa, Iu.— To break up, scatter, disperse, dissipate, remove, dispel: coetūs, L.: discussa est caligo: discussā nive, Cs.: umbras, V.: somnum sibi lymphā, Pr.: soporem, Cu. — Fig., to remove, scatter, destroy, suppress: caedem: cunctationem eius: eam rem litterae discusserunt, L.: periculum consilio.
    * * *
    discutere, discussi, discussus V
    strike down; shatter, shake violently; dissipate, bring to naught; plead case

    Latin-English dictionary > discutiō

См. также в других словарях:

  • Asunder — Screenshot von Asunder Basisdaten Entwickler Andrew Smith Aktuelle Version …   Deutsch Wikipedia

  • Asunder — A*sun der, adv. [Pref. a + sunder.] Apart; separate from each other; into parts; in two; separately; into or in different pieces or places. [1913 Webster] I took my staff, even Beauty, and cut it asunder. Zech. xi. 10. [1913 Webster] As wide… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • asunder — mid 12c., contraction of O.E. on sundran (see SUNDER (Cf. sunder)). M.E. used to know asunder for distinguish, tell apart …   Etymology dictionary

  • asunder — index apart, disconnected, discrete, disperse (scatter), separate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • asunder — [adv] apart; into pieces disconnected, disjoined, divided, in half, loose, separated, split, torn, to shreds; concept 785 Ant. together …   New thesaurus

  • asunder — ► ADVERB archaic or literary ▪ apart. ORIGIN Old English …   English terms dictionary

  • asunder — [ə sun′dər] adv. [ME < OE on sundran < on, on + sundor: see SUNDER] 1. into parts or pieces 2. apart or separate in direction or position …   English World dictionary

  • Asunder — Infobox Software name = Asunder caption = A Screen Shot of Asunder. developer = Andrew Smith latest release version = 1.0 latest release date = 2008 04 26 operating system = Linux, BSD genre = CD Ripper license = GNU GPL v2 website =… …   Wikipedia

  • asunder — [[t]əsʌ̱ndə(r)[/t]] ADV: ADV after v If something tears or is torn asunder, it is violently separated into two or more parts or pieces. [LITERARY] ...a dress rent asunder from shoulder to hem... The debate is tearing Wall Street asunder …   English dictionary

  • asunder — /əˈsʌndə / (say uh sunduh) adverb 1. into separate parts; in or into pieces: *a sudden ghastly rending asunder of the clouds showed far below them the heaving ocean –marcus clarke, 1874. 2. apart or widely separated: *They struggled on, asunder… …  

  • asunder — adverb or adjective Date: 14th century 1. into parts < torn asunder > 2. apart from each other in position < wide asunder > …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»