Перевод: с немецкого на все языки

со всех языков на немецкий

assentire

  • 1 Beifall

    Beifall, comprobatio (Billigung). – assensio oder assensus (Beistimmung). – suffragium (gegebene Stimme). – plausus (Beifallklatschen, laute Beifallsbezeigung durch Händeklatschen). – acclamatio secunda, im Zshg. bl. acclamatio. clamor et assensus. clamor laudantium, im Zshg. auch bl. clamores (laute Beifallsbezeigung durch Zuruf, Beifallrufen, Beifallruf, Beifallgeschrei; accl. bes. v. Volke, beim Erscheinen einer von demselben verehrten Person): verb. plausus et acclamatio secunda, plausus clamoresque. – grata oder secunda admurmuratio (Beifallgemurmel). – laus. laudes (lobender Beifall, Lob). – jmdm., einer. Sache B. geben, etwas mit B. aufnehmen, probare alqmod. alqd. approbare, comprobare alqd (billigen); laudare alqm oder alqd (loben); verb. laudare et comprobare [384] alqd; plausum alci dare oder impertire. plausu et clamore prosequi alqd clamore et plausu comprobare alqd (durch Händeklatschen, durch Händeklatschen u. Rufen seinen Beifall geben); assentire od. assentiri alci od. alci rei. alci assentari, suffragari, astipulari (beistimmen, beipflichten). – B. klatschen, plaudere. – einstimmig einer Sache seinen B. geben, etw. mit B. aufnehmen, consensu et unā voce approbare alqd: seinen B. nicht geben, assensum retinere (auch »einer Sache«. ab alqa re) oder cohibere: sustinere se ab assensu: B. finden, probari; approbari; bei jmd., probari alci od. ab alqo; probari alcis iudicio; alci placere (gefallen); alci arridere (jmdm. annehmlichvorkommen): allgemeinen B. finden, allgemein mit B. aufgenommen werden, omnibus probari od. placere; omnium iudicio probari; ab omnibus laudari: omnium assensu comprobari; omnium assensu audiri (v. einer Rede): lauten B. finden, plausum ferre: mit, unter lautem B., cum plausibus clamoribusque: keinen B. finden, nicht mit B. aufgenommen werden, improbari; displicere (mißfallen): eine Rede findet keinen B. oratio friget: unter dem B. (der Beifallsbezeigung) der ganzen Provinz, plaudente totā provinciā.

    deutsch-lateinisches > Beifall

  • 2 beifällig

    beifällig, I) erinnerlich; z. B. die Sache ist mir nicht b., mihi non succurrit. – II) beistimmend: assentiens. – probans. approbans (billigend). – secundus (günstig). – gratus (wohlgefällig). – Auch durch die Genetive Plur. assentientium, probantium (approbantium), laudantium (z. B. clamor). – b. Ruf, b. Geschrei, secunda acclamatio etc., s. Beifall. – jmdm. b. sein, alci assentire od. assentiri (vgl. »Beifall« die Synon.). – Adv.cum assensu (beistimmend). – cum plausu (mit lautem Beifall durch Händeklatschen). – cum laude (mit Lob). – b. zu etw. lächeln, risu alqd approbare.

    deutsch-lateinisches > beifällig

  • 3 beipflichten

    beipflichten, sentire cum alqo. assentire od. gew. assentiri alci od. alci rei (beistimmen). – astipulari alci (unbedingt, vollkommen beistimmen). – accedere alci od. ad alqd oder alci rei (beitreten). – alqd probare, comprobare (etw. billigen). – annuere, absol. od. mit Akk. od. mit Akk. u. Infin. (zunickend seine Beistimmung geben). – addicere (eig. sein Jawort zu etwas geben, nur als t. t. der Augurspr. = zusagen, günstig sein, von Vögeln u. von dem Auspizium, Ggstz. abdicere). – nicht b., abhorrere ab alqa re (z. B. ab novis consi liis); assensum cohibere (ab alqa re); se ab assensu sustinere; assensum retinere. – einer Meinung b., sententiae assentiri: opinioni accedere; sententiam accipere (sie annehmen, billigen): jmds. Meinung b., alcis sententiam assensione comprobare (durch Beistimmung billigen); alcis sententiam sequi (ihr folgen); ad alcis sententiam accedere (ihr beitreten); ire, pedibus ire, discedere, concedere, transire in alcis sententiam (einer Meinung beitreten, vom Senator, wenn er auf die Seite dessen hinging, der die M. vorgetragen hatte; transire von einer andern zur Meinung jmds. übergehen): derselben Meinung b., in eandem sententiam ire: derselben Meinung beigepflichtet haben, stare in eadem sententia: einer Meinung nicht b., sententiam repudiare: durchaus nicht, in omnia alia ire od. discedere (ebenf. vom Senator): ich bringe jmd. dahin, daß er meiner Meinung [388] beipflichtet, alqm in meam sententiam adduco; alqm ad meam sententiam traduco (wenn er vorher der Meinung eines andern war). – Beipflichter, assensor (Beistimmer). – astipulator (der unbedingte Beistimmer). – ascriptor (der den Namen unter etw. schreibt und so ihm beipflichtet, z. B. legis).

    deutsch-lateinisches > beipflichten

  • 4 blindlings

    blindlings, caeco impetu (mit aufs Geratewohl darauf losgehendem Ungestüm, z. B. in alqm incurrere). – temere (aufs Geratewohl u. ohne Überlegung, z. B. darauf loshauen, pugnare: beistimmen in einer Sache, assentire alci rei: bl. urteilend u. handelnd, temerarius). sine respectu periculorum (ohne Rücksicht auf die Gefahren, ohne die G. zu beachten, z. B. in bellum ruere). – bl. stürzten sie sich ins Wasser, caeci in aquam ruebant: bl. tappen, lubricos gradus ponere.

    deutsch-lateinisches > blindlings

См. также в других словарях:

  • assentire — [dal lat. assentire, der. di sentire, col pref. ad , avere un parere ] (io assènto, ecc.). ■ v. intr. (aus. avere ) 1. [dire di sì, dare la propria approvazione, con la prep. a o assol.] ▶◀ accettare (∅), acconsentire, concordare (con),… …   Enciclopedia Italiana

  • assentire — as·sen·tì·re v.intr., v.tr. (io assènto) 1. v.intr. (avere) CO dare la propria approvazione, dire di sì: assentì con un cenno del capo, assentire a una proposta Sinonimi: acconsentire, affermare, annuire, approvare, consentire, dire di sì.… …   Dizionario italiano

  • assentire — {{hw}}{{assentire}}{{/hw}}v. intr.  (pres. io assento ; part. pres. assenziente ; aus. avere ) Dare il proprio assenso: assentire a una proposta …   Enciclopedia di italiano

  • assentire — v. intr. annuire □ consentire, acconsentire, approvare, accondiscendere, concedere, permettere CONTR. disapprovare, dissentire, discordare, negare, vietare …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • qui non prohibet id quod prohibere potest assentire videtur — /kway non prow(h)abat id kwod prow(h)abiriy powtast aesantayriy vadiytar/ He who does not forbid what he is able to prevent, is considered to assent …   Black's law dictionary

  • Qui non prohibet quod prohibere potest, assentire videtur — He who does not forbid that which he can forbid, is deemed to assent …   Ballentine's law dictionary

  • asentir — (Del lat. assentire < sentire, sentir.) ► verbo intransitivo 1 Mostrarse una persona conforme con una opinión o propuesta ajena. SE CONJUGA COMO sentir REG. PREPOSICIONAL + a SINÓNIMO aprobar 2 Afirmar con un gesto. * * * asentir (del lat.… …   Enciclopedia Universal

  • assentiment — [ asɑ̃timɑ̃ ] n. m. • 1181; de l a. v. assentir, lat. assentire « donner son assentiment » 1 ♦ Acte par lequel on acquiesce (expressément ou tacitement) à une opinion, une proposition. ⇒ acceptation, accord, acquiescement, adhésion, approbation,… …   Encyclopédie Universelle

  • assenso — as·sèn·so s.m. 1. CO l assentire, l approvare; consenso, beneplacito: un cenno d assenso, dare il proprio assenso all iniziativa Sinonimi: approvazione, beneplacito, benestare. Contrari: disapprovazione, dissenso, divieto, rifiuto. 2. TS dir.… …   Dizionario italiano

  • assentir — I. ⇒ASSENTIR1, verbe intrans. Vx, didact. Assentir à. Donner son assentiment à. Assentir à un acte, assentir à une vérité démontrée (Ac. 1798 1835). PRONONC. ET ORTH. :[ ]. BESCH. 1845 consacre une vedette à l anc. forme assenter. Noter qu il… …   Encyclopédie Universelle

  • annuire — an·nu·ì·re v.intr. (avere) 1. CO fare uno o più cenni di assenso: annuì varie volte mentre parlavo Sinonimi: approvare, assentire. Contrari: negare. 2. BU estens., acconsentire: annuire a una domanda Sinonimi: approvare, assentire. Contrari:… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»