Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

asellio

  • 1 Asellio

    Asellĭo, ōnis, m., one of the early Roman historians, Cic. Leg. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Asellio

  • 2 facundiosus

    fācundĭōsus, a, um, adj. [facundia], full of eloquence, eloquent, Sempr. Asellio ap. Gell. 4, 9, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > facundiosus

  • 3 glisco

    glisco, ĕre, v. n. [perh. kindred with cresco, Paul. ex Fest. s. h. v. p. 98 Müll.; cf. Doed. Syn. 1, p. 21], to grow up, swell up, spread, blaze up, burst out (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf. crebresco).
    I.
    Lit.:

    ignis Alexandri Phrygio sub pectore gliscens,

    kindling, Lucr. 1, 474;

    so of fire,

    Sil. 14, 308; cf. Serv. Verg. A. 12, 9: gliscit, ut ignis oleo, Cic. Hortens. Fragm. ap. Non. 22, 21 (Cic. 10, p. 63 Kays.):

    suffusa veneno Tenditur, ac sanie gliscit cutis,

    swells, Stat. Th. 1, 107:

    asellus paleis gliscit,

    i. e. grows stout, fat, Col. 7, 1, 1:

    turtur difficulter,

    id. 8, 9, 1; cf. Fest. s. v. reglescit, p. 278 Müll.; Col. 2, 5, 1:

    immensum aucto mari et vento gliscente,

    Sall. H. 3, 31 Dietsch.—
    II.
    Trop., to swell, grow, increase, augment, spread:

    spectat atrox hostile caput, gliscitque tepentis Lumina torva videns,

    Stat. Th. 8, 756:

    hos ubi velle acies et dulci gliscere ferro Dux videt,

    i. e. ardently long for, id. ib. 12, 639: cf. with inf. (like gestio):

    gliscis regnare superbus,

    id. ib. 3, 73: ad juvenilem libidinem copia voluptatum gliscit, ut ignis oleo, * Cic. Hortens. Fragm. ap. Non. 22, 22:

    gaudium,

    Pac. ib. 18; Lucr. 5, 1061:

    furor in dies,

    id. 4, 1069:

    clamor, singultus, jurgia,

    id. 3, 480:

    rabies,

    Plaut. Capt. 3, 4, 26:

    proelium,

    id. As. 5, 2, 62:

    seditio,

    Liv. 42, 2, 2:

    invidia,

    id. 2, 23, 2:

    ne glisceret primo neclegendo bellum,

    id. 29, 2, 2:

    saevitia,

    Tac. A. 6, 19:

    adulatio,

    id. ib. 1, 1:

    flagitia et infamia,

    id. ib. 14, 15:

    gloria et pericula,

    id. ib. 15, 23:

    multitudo gliscit immensum,

    grows, increases, id. ib. 4, 27; cf.:

    gliscerent numero et aliquando minuerentur,

    id. ib. 4, 5 fin.:

    postquam eo magnificentiae venerit (res publica), gliscere singulos,

    grow in wealth, id. ib. 2, 33:

    gliscentibus negotiis duo praetores additi,

    id. ib. 11, 22:

    fama gliscit gressu,

    Sil. 4, 6.
    In pass.
    : ut major invidia Lepido glisceretur, may grow, increase, Sempron. Asellio ap. Non. 481, 5: cum te salvum video, gliscor gaudio, Turp. ap. Non. 22, 13 (Com. Fragm. v. 191 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > glisco

  • 4 mansuesco

    mansŭesco, sŭēvi, sŭētum, 3, v. inch. a. and n. [manus-suesco; lit., to accustom to the hand; hence],
    I.
    Act., to tame, to make tame (in the verb. finit. ante- and post-class.; but cf. infra, mansuetus).
    A.
    Lit.:

    silvestria animalia,

    Varr. R. R. 2, 1, 4:

    tigres, Coripp. Johann. 6, 253: fructus feros,

    Lucr. 5, 1368; v. Lachm. ad h. l.—
    * B.
    Trop., to render mild, gentle, or peaceable: gentes, Coripp. Johann. 6, 484.—
    II.
    Neutr. ( = mansuetum fieri), to become or grow tame (in the verb. finit. only poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit.:

    buculi triduo fere mansuescunt,

    Col. 6, 2, 4:

    ferae,

    Luc. 4, 237.—
    B.
    Trop., to grow tame, gentle, mild, soft:

    nesciaque humanis precibus mansuescere corda,

    Verg. G. 4, 470:

    umor,

    Lucr. 2, 475:

    tellus,

    Verg. G. 2, 239:

    radii,

    Petr. 122:

    fera mansuescere jussa,

    Juv. 11, 104.—Hence, mansŭētus (MASVETA, Inscr. Grut. 688, 2), a, um, P. a., tamed, tame.
    A.
    Lit.:

    juvenci diebus paucis erunt mansueti,

    Varr. R. R. 1, 20, 2:

    sus,

    Liv. 35, 49:

    cum (apes) sint neque mansueti generis, neque feri,

    Plin. 11, 5, 4, § 12:

    stabula, i. e. mansuetarum pecudum,

    Grat. Cyn. 164.—
    B.
    Trop., mild, soft, gentle, quiet, etc. (syn. mitis;

    opp. ferus): illud quaero, cur tam subito mansuetus in senatu fuerit, cum in edictis tam fuisset ferus,

    Cic. Phil. 3, 9, 23:

    amor,

    Prop. 1, 9, 12:

    manus,

    id. 3, 14, 10:

    malum,

    Liv. 3, 16:

    litora,

    tranquil, not stormy, Prop. 1, 17, 28.— Comp.: ut mitior mansuetiorque fiat, Asellio ap. Prisc. p. 668 P.:

    nam me jam ab orationibus dijungo fere, referoque ad mansuetiores Musas,

    Cic. Fam. 1, 9, 23:

    ira,

    Ov. Tr. 3, 6, 23.— Sup.:

    ut mansuetissimus viderer,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    ingenium,

    Val. Max. 2, 7, 11.—Hence, adv.: mansŭētē (acc. to B.), gently, mildly, calmly, quietly, etc.:

    clementer, mansuete factum,

    Cic. Marcell. 3, 9:

    adeo tum imperio meliori animus mansuete obediens erat,

    Liv. 3, 29, 3:

    ferre fortunam,

    Auct. Her. 4, 52, 65.— Comp.:

    mansuetius versari,

    App. M. 9, p. 236, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > mansuesco

  • 5 passim

    passim. adv. [passus, from pando] (lit., spread or scattered about; hence), at or to different places, hither and thither, in every direction, at random.
    I.
    Lit. (class.): ille iit passim, ego ordinatim, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2: sive pilatim sive passim iter facere volebat, Asellio ap. Serv. Verg. A. 12, 121:

    Numidae quādam barbarā consuetudine nullis ordinibus passim consederant,

    Caes. B. C. 2, 38:

    Tyrii comites passim... diversa per agros Tecta metu petiere,

    Verg. A. 4, 162:

    plurima perque vias sternuntur inertia passim Corpora,

    id. ib. 2, 364;

    3, 510: volucres passim ac libere solutas opere volitare,

    Cic. de Or 2, 6, 23; cf.:

    volucres huc et illuc passim vagantes,

    id. Div. 2, 38, 80:

    passim per forum volitat,

    id. Rosc. Am. 46, 135; id. Sull. 15, 42:

    passim carpere, colligere undique,

    id. de Or. 1, 42, 91: sparsi enim toto passim campo se diffuderunt, Liv 40, 33, 7;

    41, 3, 7: quin etiam passim nostris in versibus ipsis Multa elementa vides, etc.,

    Lucr. 1, 823; 2, 688; 6, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    Far and wide, everywhere, nearly = ubique (not ante-Aug.):

    passim omnes clamoribus agunt,

    Liv. 2, 45, 11:

    pabula et ligna nec pauci petebant, nec passim,

    id. 22, 12, 8:

    non tamen haec. quia possunt bene aliquando fieri, passim facienda sunt,

    Quint. 4, 1, 70; 6, 3, 4; 12, 10, 13:

    passim et in quācumque parte nascuntur qui furunculi vocantur,

    Plin. 26, 12, 77, § 125.—
    B.
    Without order, promiscuously, indiscriminately:

    scribimus indocti doctique poëmata passim,

    Hor. Ep. 2, 1, 117:

    veteres passim semper amarunt,

    Tib. 2, 3, 69 Dissen.: ut Saturnalibus exaequato omnium jure passim in conviviis servi cum dominis recumbant. Just. 43, 1, 4:

    hunc puto effudisse hoc passim,

    without discrimination, heedlessly, Lact. 3, 9, 5: atomi passim cohaerentes, without a plan, at random, id. de Ira, 10, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > passim

  • 6 pilatim

    pīlātim, adv. [2. pila], pillar-wise, with pillars.
    I.
    Lit.:

    pilatim aedificia agere,

    Vitr. 6, 11, 4.—
    II.
    Transf., in milit. lang., in close bodies, in solid columns: sive pilatim, sive passim iter facere volebat, Asellio ap. Serv. ad Verg. A. 12, 121: pilatim exercitum duxi, Scaur. ib.; cf. 1. pilo, and, under it, pilatus.

    Lewis & Short latin dictionary > pilatim

См. также в других словарях:

  • Asellio — (lateinisch: Eselstreiber) war ein Cognomen der römischen Familie der Sempronier. Insbesondere der Geschichtsschreiber Sempronius Asellio (ca. 158 v. Chr. 91 v. Chr.) wird so bezeichnet. Asellio ist nicht zu verwechseln mit dem Namen Asellus.… …   Deutsch Wikipedia

  • Asellĭo — Asellĭo, Sempronius, wohnte als Tribunus militum unter Scipio der Belagerung von Numantia bei u. beschrieb die Geschichte seiner Zeit; Fragmente in Riccoboni Liber de historia, Basel 1579, u. in Haverkamps, Fragmenta veteris historiae Romanae,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ASELLIO Sempronius — Historicus, ac Tribunus Milit. sub Scipione Aemiliano, apud Numantiam res eas, quibus ipse interfuit, aliaque quaedam conscripsit. Citatur a Cicerone, l. 1. de Legib. c. 2. Dionys. Halicarn. Antiq. Rom. l. 1. Charisio, l. 2. Servio, A. Gellio, l …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sempronius Asellio — (* um 158 v. Chr.; † nach 91 v. Chr.) entstammte der römischen Plebejerfamilie der Sempronier und trat als Verfasser eines lateinischen Geschichtswerks hervor, das vor allem Zeitgeschichte behandelte, jedoch lediglich in Form von Zitaten bei… …   Deutsch Wikipedia

  • Sempronius Asellio — Publius Sempronius Asellio (died after 91 B.C.1) was an early Roman historian and one of the first writers of historiographic work in Latin. He was a military tribune of P. Scipio Aemilianus Africanus at the siege of Numantia in Hispania in 134 B …   Wikipedia

  • Sempronius Asellio — Publius Sempronius Asellio ou Asselio est un historien romain de langue latine des IIe siècle av. J.‑C. et Ier siècle av. J.‑C.. Il est né vers 159 et est mort après 91. Biographie Sempronius Asellio est d abord tribun… …   Wikipédia en Français

  • Aselli, Asellius, Asellio — Gasparo, Italian anatomist at Cremona, 1581–1626. See A. pancreas …   Medical dictionary

  • АСЕЛЛИОН, СЕМПРОНИЙ — •Asellio, Sempronius, римский историк 1 в. до Р. X., написал rerum gestarum libri, число которых доходило по крайней мере до 14. Т. к. он описывал события, quibus gerendis ipse interfuit, то его труд носил, по видимому, характер мемуаров. Отрывки …   Реальный словарь классических древностей

  • Аселлион Семпроний —    • Asellio, Sempronius,          римский историк 1 в. до Р. X., написал rerum gestarum libri, число которых доходило по крайней мере до 14. Т. к. он описывал события, quibus gerendis ipse interfuit, то его труд носил, по видимому, характер… …   Реальный словарь классических древностей

  • Ασελίων, Σεμπρώνιος — (Asellio Sempronius, β’ μισό 2ου – α’ μισό 1ου αι. π.Χ.).Ρωμαίος χρονικογράφος. Ακολούθησε τον Πόπλιο Κορνήλιο Σκιπίωνα στην εκστρατεία του εναντίον της Νουμιδίας και έγραψε την ιστορία του πολέμου αυτού …   Dictionary of Greek

  • Gens Sempronia — Sempronius (weibliche Form Sempronia) war der Gentilname der gens Sempronia, der Sempronier, einer alten Familie des Römischen Reichs. Ihre Angehörigen des 5. Jahrhunderts v. Chr. galten in der Überlieferung als Patrizier und Verfechter der… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»