-
1 arogancja
-
2 arogancja
arogancja [arɔganʦ̑ja] fArroganz f, Überheblichkeit f -
3 Arroganz
arogancja f -
4 mit
mit [mɪt]I. prep + datetw \mit Absicht tun czynić [ perf u-] coś rozmyślnie\mit großen Schritten wielkimi krokami2) ( per)\mit dem Bus/Auto/Flugzeug autobusem/samochodem/samolotem\mit der Post/Bahn pocztą/koleją4) (versehen \mit) z +instreine Tüte \mit Bonbons torebka z cukierkamiTee \mit Rum herbata z rumem5) ( zur Angabe des Zeitpunkts) z +instr\mit dem heutigen Tag z dniem dzisiejszym\mit 18 [Jahren] w wieku 18 [lat]6) (fam: und dazu)du \mit deiner Arroganz! ty z tą twoją arogancją!7) ( hinsichtlich)\mit einem Vorschlag einverstanden sein przystać na propozycję\mit dem Rauchen aufhören rzucić palenieII. advbist du \mit dabei gewesen? byłeś przy tym?
См. также в других словарях:
arogancja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} manifestowanie pewności siebie i wysokiego mniemania o sobie, połączone z lekceważeniem innych lub pogardą dla nich; zuchwalstwo, bezczelność, buta, impertynencja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ton… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
arogancja — ż I, DCMs. arogancjacji, blm «zuchwała pewność siebie, połączona z lekceważeniem innych; zuchwalstwo, buta» Odezwać się, odpowiedzieć z arogancją. Traktować kogoś z arogancją. Zachowanie pełne arogancji. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
arogancki — aroganckiccy «odznaczający się arogancją; lekceważący, butny» Arogancka odpowiedź. Aroganckie zachowanie. Arogancki młokos … Słownik języka polskiego
arogant — m IV, DB. a, Ms. arogantncie; lm M. arogantnci, DB. ów «człowiek zachowujący się arogancko, traktujący innych z arogancją; zuchwalec, impertynent» … Słownik języka polskiego
hucpa — ż IV, CMs. hucpie; lm D. hucp pot. «bezczelne oszustwo, łgarstwo; bezczelność, tupet, arogancja» Ordynarna hucpa. ‹hebr.› … Słownik języka polskiego
niegrzeczność — ż V, DCMs. niegrzecznośćści; lm MD. niegrzecznośćści «brak grzeczności, nieuprzejmość, arogancja; zachowanie, słowa niegrzeczne» Odpłacić niegrzecznością za uprzejmość. Nagadać komuś niegrzeczności. Znosić czyjeś niegrzeczności … Słownik języka polskiego
rozwścieklić — dk VIa, rozwścieklićlę, rozwścieklićlisz, rozwścieklićlij, rozwścieklićlił, rozwścieklićlony → rozwścieczyć Rozwścieklił go swoją arogancją. rozwścieklić się → rozwścieczyć się … Słownik języka polskiego
zirytować — [wym. z irytować] dk IV, zirytowaćtuję, zirytowaćtujesz, zirytowaćtuj, zirytowaćował, zirytowaćowany «przyprawić kogoś o irytację; rozdrażnić, zdenerwować, rozgniewać» Bardzo, trochę kogoś zirytować. Zirytować kogoś swoją arogancją, swoim… … Słownik języka polskiego
zuchwalstwo — n III, Ms. zuchwalstwowie; lm D. zuchwalstwoalstw 1. «bycie zuchwałym, bezczelnym; nadmierna pewność siebie, arogancja, buta, bezczelność» Czyjeś zuchwalstwo nie miało granic. 2. «zuchwały czyn, postępek» Ukrócić czyjeś zuchwalstwa … Słownik języka polskiego
arogant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. arogantncie; lm M. arogantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek zachowujący się w sposób arogancki, odznaczający się arogancją; zuchwalec, impertynent {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czelność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. czelnośćści, blm, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} zuchwałość, bezczelność, arogancja {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mieć czelność {{/stl 7}}{{stl 8}}{coś zrobić} {{/stl 8}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień