Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

aristae

  • 21 fragilis

    fragilis, e (frango), zerbrechlich, I) eig. u. meton.: A) eig.: rami, Verg.: myrtus, Hor.: aristae, Ov.: aes malleis f., Plin.: poma, weniger saftreiche, trockene (Ggstz. sucosa), Cels. – B) meton., knatternd, prasselnd, knackernd, laurus, Verg.: manus, Prop.: sonitus, Lucr. – II) übtr., zerbrechlich, hinfällig, a) = vergänglich, unbeständig, Cic. u.a.: vita fragilior, Plin. – b) = schwach, kraftlos, entnervt, anni, Ov.: Pediatia, Hor.: eos (Romanos) foris invictos, domi fragiles esse, Iustin. – / Compar. fragilior, Plin. 7. praef. § 5; 11, 97: Superl. fragilissimus, Acc. ann. fr. bei Prisc. 6, 84. Hieron. in Ezech. 4, 1. Arnob. 1, 51. Boëth. cons. phil. 3, 8, 12. p. 65 P.

    lateinisch-deutsches > fragilis

  • 22 frugifer

    frūgifer, fera, ferum (frux u. fero), fruchttragend, fruchtbringend, fruchtbar, I) eig.: ager, Cic. u. Liv.: arbusta, Min. Fel.: Pallene fertilis ac fr. terra, Liv.: messis, Ov.: aristae, Sedul.: Ceres, Inscr.: numen, befruchtende, segenbringende, Ov.: nihil frugiferum in agro relictum, Liv.: emporium Thessalis quaestuosum et frugiferum, Liv. – m. Abl., alimentis frugifera insula, Liv. 26, 40, 16. – II) übtr.: tota philosophia fr. et fructuosa, Cic. de off. 3, 5: hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum m. folg. Acc. u. Infin., Liv. praef. § 10.

    lateinisch-deutsches > frugifer

  • 23 gravidus

    gravidus, a, um (gravis; eig. beschwert, dah. insbes.) schwanger, von Tieren = trächtig, I) eig.: a) von Frauen: uxor, Liv.: mulier, eine Schwangere, Cels.: gravida ex alqo, Ter.: gravida de semine alcis, Apul.: gravida de adulterio, Augustin.: gravida puero, mit usw., Plaut.: alqam gravidam semine largo reddere, Lucr.: gravida est viro, von usw., Plaut.: virgo ex eo compressu gravida est facta, Ter.: cum iam esset gravida Auria, fratris uxor, Cic.: cum Augusto gravida nupsisset, Suet.: Aeginam Aesopi filiam gravidam fecit, Hyg. fab. 52. – subst., gravida, ae, f., die Schwangere, Plaut. u. Plin. – b) von Tieren: elephantus, Plaut.: pecus, Verg.: ursa, hyaena, Solin.: equa, bos, Plin.: canis, Iustin.: sus, Mart.: ovis (Ggstz. feta), Col.: hostiae, Tac. – v. Fischen, muraena, Hor.: ballaenae, Plin.: omnes (piscium cuiusdam generis feminae) ovis gravidae capiuntur, werden als Rogener gefangen, Plin. – v. Schaltieren, conchas impleri roscido conceptu; gravidas postea niti, Plin. – II) übtr., wie unser schwanger = voll von usw., angefüllt mit usw., fruchtbar an usw., manus, bepackte, volle (Ggstz. steriles), Plaut.: ubera, Cic. poët.: aristae, Verg.: nubes, Ov. – m. Abl., gratia gravida est bonis, Plaut.: gravidus armatis equus, Enn. fr. scen. 76: pharetra gr. sagittis, Hor.: gr. Amathus metallis, Ov.: gr. semine terrae, Ov.: ager gr. autumno, Verg.: urbs bellis gr., Verg.: Italia imperiis gr., Verg. – m. Genet., mellis apes gr., Sil. 2, 220.

    lateinisch-deutsches > gravidus

  • 24 langueo

    langueo, guī, ēre (vgl. λαγαρός, schlaff, dünn, λαγόνες, die Weichen), matt-, ermattet (erschlafft) od. abgespannt sein, I) physisch: 1) im allg., v. Pers.u. deren Körperteilen, e via, von der Reise, Cic.: per assiduos languent mihi brachia motus, Ov. – v. lebl. Subjj., languet flos, Prop.: mare, ist still, Mart.: u. so caelo languente fretoque, Lucan.: languet lunae iubar, Stat. – u. Partiz. languēns, matt, schlapp, welkend, stomachus, Cael. in Cic. ep.: languentes istius oculi, Sen. rhet.: vox nec languens nec canora, Cic.: hyacinthus, Verg.: ramus, Suet.: aristae, Val. Flacc. – 2) insbes., durch Krankheit matt-, abgespannt-, siech sein, an Schwäche-, Nervenschwäche-, Ermattung leiden, tristi morbo, Verg. georg. 4, 252: absol., v. Gliedern, Tibull., v. Pers., Mart. u. August. bei Suet. – II) übtr., der polit., geistigen usw. Tätigkeit usw. nach erschlafft-, abgespannt sein, träge-, untätig-, kraftlos-, laß sein od. sich zeigen, flau sein, v. Pers., languet iuventus, Cic.: otio, in otio, Cic.: in otio hebescere et languere, Cic.: Messala languet, ist flau in seiner Bewerbung, läßt die Flügel hängen, Cic. – v. lebl. Subjj., languent vires, Cic.: nec eam solitudinem languere patior, langweilig sei, Cic. – Partiz. languēns, a) erschlaffend, matt, schläfrig, lau, iam languescens senatus, Cic. ep.: languens labensque populus, Cic. – Plur. subst., vis sonorum et incitat languentes et languefacit excitatos, Cic. de legg. 2, 38. – b) insbes., schwermütig, cor, Catull. 64, 99.

    lateinisch-deutsches > langueo

  • 25 Bart

    Bart, barba (an Menschen u. Tieren, wie an der Ziege, am Hahne, auch an den Nüssen). – lanugo. barba prima. barba incipiens (der Milchbart, das erste Barthaar am Kinn junger Leute, lan. auch der Frauen). – aristae (Spitzen, B. an der Ähre). – crinis (der Strahlenschein an einem Kometen). – ein kleiner, zierlicher B., ein Bärtchen, barbula (auch B. an den Blüten u. Bäumen): mit einem zierlichen B., mit einem Bärtchen, barbatulus: mit einem starken B., bene barbatus: mit einem roten B., aēnobarbus: ohne B., imberbis. – den B. stehen lassen, einen B. tragen, barbam alere: den B. lang stehen lassen, barbam promittere: einen B. am Kinne tragen, est alci mentum intonsum: einen langen B. am Kinne tragen, habere mentum promissā barbā: keinen B. im Gesichte tragen, oris cutem ad speciem lēvitatis exaequare: den B. ablegen, barbam ponere: den B. abnehmen, abnehmen lassen, s. barbieren. – Sprichw., in den B. murmeln, s. murmeln: jmdm. um den B. gehen, alci blandiri: sich über des Kaisers B. streiten, rixari de lana caprina (nach Hor. ep. 1, 18, 15); de umbra asini disceptare (nach Apul. met. 9, 42 extr.). Bärtchen, s. Bart. – Barthaar, s. Bart. – bärtig, barbatus. – etwas b., barbatulus. bartlos, imberbis. Bartscherer, s. Barbier.

    deutsch-lateinisches > Bart

  • 26 aridus

    arĭdus, a, um [st2]1 [-] aride, sec, desséché. [st2]2 [-] qui dessèche. [st2]3 [-] décharné, maigre, sec, chétif, pauvre, misérable; chiche, avare.    - arida febris, Virg. G. 3, 458: fièvre qui donne soif, fièvre qui altère.    - arida guttur, Ov.: gosier sec.    - aridus cliens, Mart.: misérable client.    - aridus color, Plin. 12, 26, 59, § 129: couleur de feuille morte.
    * * *
    arĭdus, a, um [st2]1 [-] aride, sec, desséché. [st2]2 [-] qui dessèche. [st2]3 [-] décharné, maigre, sec, chétif, pauvre, misérable; chiche, avare.    - arida febris, Virg. G. 3, 458: fièvre qui donne soif, fièvre qui altère.    - arida guttur, Ov.: gosier sec.    - aridus cliens, Mart.: misérable client.    - aridus color, Plin. 12, 26, 59, § 129: couleur de feuille morte.
    * * *
        Aridus, pen. corr. Adiectiuum. Qui est ari, et a perdu son humeur naturel, Aride, Sec. Communement on dit Tari.
    \
        Aridus aspectu. plin. Sec à veoir.
    \
        Aristae aridae. Catull. Fort seiches.
    \
        Arua arida. Ouid. Maigres, secz, et infertiles.
    \
        Color aridus. Plin. Comme celle d'une chose seiche.
    \
        Crura arida. Ouid. Jambes seiches, maigres, et gresles.
    \
        Febris arida. Virg. Fiebvre chaulde, qui donne grande alteration.
    \
        Aridae ficus. Plaut. Seiches. \ Fragor aridus. Virg. Esclatant.
    \
        Homo aridus, per metaphoram. Terent. Sec d'avarice, Chiche.
    \
        Nutrimenta ignis arida. Virgil. Petites buchettes seiches pour allumer le feu.
    \
        Prata arida. Virg. Quand l'herbe est meure, et preste à faucher.
    \
        Sonus aridus. Esclatant.
    \
        Viator aridus. Virgil. Fort alteré.
    \
        Victus aridus. Cic. Traictement seiche et austere, point delicat.
    \
        Vita arida. Cic. Vie austere.

    Dictionarium latinogallicum > aridus

  • 27 arista

    a.ris.ta
    [ər'istə] n (pl aristae) Biol aresta, pragana, barba de espiga.

    English-Portuguese dictionary > arista

  • 28 arista

    n (pl aristae) бот.
    остюк
    * * *
    n; (pl- ae); бот.

    English-Ukrainian dictionary > arista

  • 29 arista

    plural aristae [əristə, ərísti:]
    noun osina, resa

    English-Slovenian dictionary > arista

  • 30 aliquot

    aliquot, Numer. indef. indecl., irgend einige (also das Unbestimmte in der Zahl, dagegen non nulli, der eine u. der andere, der u. jener, das Unbestimmte in der Auswahl aus mehreren), al. amici, Ter.: al. epistulae, Cic.: al. aristae, einige wenige, spärliche, Verg.: al. annis, seit einigen J., seit einer ziemlichen Reihe von J., Cic.: al. diebus ante, Cic.: per al. horarum spatia, ein paar Stunden, Plin. ep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aliquot

  • 31 densus

    dēnsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zu griech. δασύς), v. der Anhäufung der einzelnen Teile eines Ganzen, dicht (Ggstz. rarus, dagegen crassus, »dick«, Ggstz. tenuis, liquidus, u. spissus, fest zusammengedrängt, »kompakt« mit vorherrschendem Begriff des Undurchdringlichen), I) im allg.: silva, Cic.: plagae, Netze mit dichten (engen) Maschen, dichte, Hor.: cibus, Cels.: terra (Ggstz. rara), Cic.: litus, fanddicht, Ov.: aequor, gefroren, Lucr.: aër, Hor.: caelum, Cels.: densiores silvae, Caes.: saepes densissimae, Caes.: imber densissimus, Verg. – neutr. plur. subst., per silvarum densa, Amm. 24, 4, 8. – poet. m. Abl., mit etw. dicht besetzt, von etw. erfüllt, voll, caput densum caesarie, Ov.: trames densus caligine opacā, Ov. – II) prägn., von den Teilen selbst, die nahe aneinander liegen, dicht, in dichter Reihe, gedrängt, gehäuft, 1) eig.: a) v. Lebl.: foramina, Ov.: frutices, Ov.: aristae, Verg.: dens (pectinis), Tibull.: arma, hastilia, Verg. – b) v. leb. Wesen: hostes, Teucri, Verg.: agmen densum, densissimum, Suet.: apes, Verg.: m. Abl., acies densa armis virisque, Tac. – 2) übtr., a) der Zeit od. Zahl nach dicht aufeinanderfolgend, dicht, häufig, ununterbrochen, ictus, Verg. u. Amm.: amores, Verg.: increpuit densis alis, Verg.: furtorum densior fama, Lampr.: densior hinc suboles, Verg. – b) als rhet. t. t., gedrängt, as-
    ————
    pera ac densa vox, Quint. – v. Pers., densus et brevis Thucydides, Quint.: densior ille, hic copiosior, Quint.: m. Abl., Euripides sententiis densus, Quint. – c) prägn., anhaltend = stark, heftig, densa frigoris asperitas, Ov. fast. 4, 87.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > densus

  • 32 fragilis

    fragilis, e (frango), zerbrechlich, I) eig. u. meton.: A) eig.: rami, Verg.: myrtus, Hor.: aristae, Ov.: aes malleis f., Plin.: poma, weniger saftreiche, trockene (Ggstz. sucosa), Cels. – B) meton., knatternd, prasselnd, knackernd, laurus, Verg.: manus, Prop.: sonitus, Lucr. – II) übtr., zerbrechlich, hinfällig, a) = vergänglich, unbeständig, Cic. u.a.: vita fragilior, Plin. – b) = schwach, kraftlos, entnervt, anni, Ov.: Pediatia, Hor.: eos (Romanos) foris invictos, domi fragiles esse, Iustin. – Compar. fragilior, Plin. 7. praef. § 5; 11, 97: Superl. fragilissimus, Acc. ann. fr. bei Prisc. 6, 84. Hieron. in Ezech. 4, 1. Arnob. 1, 51. Boëth. cons. phil. 3, 8, 12. p. 65 P.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fragilis

  • 33 frugifer

    frūgifer, fera, ferum (frux u. fero), fruchttragend, fruchtbringend, fruchtbar, I) eig.: ager, Cic. u. Liv.: arbusta, Min. Fel.: Pallene fertilis ac fr. terra, Liv.: messis, Ov.: aristae, Sedul.: Ceres, Inscr.: numen, befruchtende, segenbringende, Ov.: nihil frugiferum in agro relictum, Liv.: emporium Thessalis quaestuosum et frugiferum, Liv. – m. Abl., alimentis frugifera insula, Liv. 26, 40, 16. – II) übtr.: tota philosophia fr. et fructuosa, Cic. de off. 3, 5: hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum m. folg. Acc. u. Infin., Liv. praef. § 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frugifer

  • 34 gravidus

    gravidus, a, um (gravis; eig. beschwert, dah. insbes.) schwanger, von Tieren = trächtig, I) eig.: a) von Frauen: uxor, Liv.: mulier, eine Schwangere, Cels.: gravida ex alqo, Ter.: gravida de semine alcis, Apul.: gravida de adulterio, Augustin.: gravida puero, mit usw., Plaut.: alqam gravidam semine largo reddere, Lucr.: gravida est viro, von usw., Plaut.: virgo ex eo compressu gravida est facta, Ter.: cum iam esset gravida Auria, fratris uxor, Cic.: cum Augusto gravida nupsisset, Suet.: Aeginam Aesopi filiam gravidam fecit, Hyg. fab. 52. – subst., gravida, ae, f., die Schwangere, Plaut. u. Plin. – b) von Tieren: elephantus, Plaut.: pecus, Verg.: ursa, hyaena, Solin.: equa, bos, Plin.: canis, Iustin.: sus, Mart.: ovis (Ggstz. feta), Col.: hostiae, Tac. – v. Fischen, muraena, Hor.: ballaenae, Plin.: omnes (piscium cuiusdam generis feminae) ovis gravidae capiuntur, werden als Rogener gefangen, Plin. – v. Schaltieren, conchas impleri roscido conceptu; gravidas postea niti, Plin. – II) übtr., wie unser schwanger = voll von usw., angefüllt mit usw., fruchtbar an usw., manus, bepackte, volle (Ggstz. steriles), Plaut.: ubera, Cic. poët.: aristae, Verg.: nubes, Ov. – m. Abl., gratia gravida est bonis, Plaut.: gravidus armatis equus, Enn. fr. scen. 76: pharetra gr. sagittis, Hor.: gr. Amathus metallis, Ov.: gr. semine terrae, Ov.: ager gr. autumno, Verg.: urbs bel-
    ————
    lis gr., Verg.: Italia imperiis gr., Verg. – m. Genet., mellis apes gr., Sil. 2, 220.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gravidus

  • 35 langueo

    langueo, guī, ēre (vgl. λαγαρός, schlaff, dünn, λαγόνες, die Weichen), matt-, ermattet (erschlafft) od. abgespannt sein, I) physisch: 1) im allg., v. Pers.u. deren Körperteilen, e via, von der Reise, Cic.: per assiduos languent mihi brachia motus, Ov. – v. lebl. Subjj., languet flos, Prop.: mare, ist still, Mart.: u. so caelo languente fretoque, Lucan.: languet lunae iubar, Stat. – u. Partiz. languēns, matt, schlapp, welkend, stomachus, Cael. in Cic. ep.: languentes istius oculi, Sen. rhet.: vox nec languens nec canora, Cic.: hyacinthus, Verg.: ramus, Suet.: aristae, Val. Flacc. – 2) insbes., durch Krankheit matt-, abgespannt-, siech sein, an Schwäche-, Nervenschwäche-, Ermattung leiden, tristi morbo, Verg. georg. 4, 252: absol., v. Gliedern, Tibull., v. Pers., Mart. u. August. bei Suet. – II) übtr., der polit., geistigen usw. Tätigkeit usw. nach erschlafft-, abgespannt sein, träge-, untätig-, kraftlos-, laß sein od. sich zeigen, flau sein, v. Pers., languet iuventus, Cic.: otio, in otio, Cic.: in otio hebescere et languere, Cic.: Messala languet, ist flau in seiner Bewerbung, läßt die Flügel hängen, Cic. – v. lebl. Subjj., languent vires, Cic.: nec eam solitudinem languere patior, langweilig sei, Cic. – Partiz. languēns, a) erschlaffend, matt, schläfrig, lau, iam languescens senatus, Cic. ep.: languens labensque populus, Cic. – Plur. subst., vis sonorum et inci-
    ————
    tat languentes et languefacit excitatos, Cic. de legg. 2, 38. – b) insbes., schwermütig, cor, Catull. 64, 99.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > langueo

  • 36 gravidus

        gravidus adj.    [2 GAR-], laden, filled, full, swollen: corpus, fruit-laden, C. poët.: nubes, O.: aristae, loaded, V.: uber, V.: semine terrae, O.: ubera vitali rore: pharetra sagittis, H.: urbs bellis, V.: Italia imperiis, V.— Burdened, pregnant, with child, with young: ex te, T.: de semine Iovis, O.: uxor: pecus, V.: (equae) vento, V.
    * * *
    I
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy w/child; ladened, weighted down with; filled
    II
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy with child; laden/swollen/teeming; weighed down; rich/abundant

    Latin-English dictionary > gravidus

  • 37 arista

    lat.
    noun
    (pl. -ae) bot.
    ость
    * * *
    (n) ость
    * * *
    - aristae; ость
    * * *
    n. ость [бот.]

    Новый англо-русский словарь > arista

  • 38 arista

    [ə'rɪstə]
    сущ.; лат.; мн. aristas, aristae; бот.

    Англо-русский современный словарь > arista

  • 39 حسك السنبلة أو نحوها

    حَسَكُ السّنْبُلَةِ أو نَحْوها
    awns, aristae, beards

    Arabic-English new dictionary > حسك السنبلة أو نحوها

  • 40 arista

    ărista, ae, f. [perh. for acrista and akin to ācer, q. v., or perh. to aro, q. v.; cf. Germ. Aehre; Engl. ear (of corn); Germ. Ernte, harvest; Engl. earnest, fruit, pledge].
    I.
    The awn or beard of grain: arista, quae ut acus tenuis longa eminete glumā;

    proinde ut granitheca sit gluma, et apex arista,

    Varr. R. R. 1, 48; * Cic. Sen. 15, 51; Ov. H. 5, 111; id. Tr. 4, 1, 57.—
    II.
    Meton. (pars pro toto).
    A.
    The ear itself:

    maturae aristae,

    Ov. F. 5, 357:

    pinguis arista,

    Verg. G. 1, 8; 1, 111; id. A. 7, 720.—Also, an ear of spikenard, Ov. M. 15, 398.—Hence,
    2.
    Poet., summer:

    Post aliquot, mea regna videns, mirabor aristas,

    after some harvests, Verg. E. 1, 70:

    necdum decimas emensus aristas Aggrederis metuenda viris,

    having measured ten summers, Claud. IV. Cons. Hon. 371 (cf. at the next grass, for next summer, an expression still common in the north of England; so, seven years old at the next grass, Sylvester's Dubartas; just fifteen, coming summer's grass, Swift).—
    B.
    Poet. transf.,
    1.
    Of the hair of men, Pers. 3, 115. —
    2.
    Of the bones of fishes, Aus. Mos. 85; 119.—
    3.
    Of plants in gen., Val. Fl. 6, 365.

    Lewis & Short latin dictionary > arista

См. также в других словарях:

  • aristae — n. bristlelike structure …   English contemporary dictionary

  • SPICA — I. SPICA Gall. Espi, Ordo militaris Britanniae, a Francisco I. Duce institutus; cuius symbolum A ma vie. Vide Argentraeum Histor. de Bretagne. Favin. Theatr. d honneur et de Cheval. Morer. Dict. Hist. II. SPICA corpus est ex granis ordine… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • arista — noun (plural aristae or tas) Etymology: New Latin, from Latin, beard of grain Date: 1691 a bristlelike structure or appendage • aristate adjective …   New Collegiate Dictionary

  • Laki — Infobox Mountain Name=Laki Photo=Lakagigar Iceland 2004 07 01.jpg|Laki Caption= Elevation= varies: canyon to 1725 m (5659 ft) Location=Iceland | Prominence = Coordinates = coord|64|03|53|N|18|13|34|W|type:mountain region:CA Topographic… …   Wikipedia

  • Ancistrocerus — Taxobox name = Ancistrocerus image width = 250px image caption = regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hymenoptera familia = Vespidae subfamilia = Eumeninae genus = Ancistrocerus subdivision ranks = Species subdivision =… …   Wikipedia

  • Alpha Virginis — Datenbanklinks zu Spica Doppelstern Spica (α Vir) …   Deutsch Wikipedia

  • Spica — Datenbanklinks zu Spica / α Virginis Doppelstern Spica (α Virginis) …   Deutsch Wikipedia

  • Spika — Datenbanklinks zu Spica Doppelstern Spica (α Vir) …   Deutsch Wikipedia

  • arista — /euh ris teuh/, n., pl. aristae / tee/. 1. Bot. a bristlelike appendage of the spikelets of grains or grasses; an awn. 2. Entomol. a prominent bristle on the antenna of some dipterous insects. [1685 95; < L: awn, beard or ear of grain; cf. ARÊTE] …   Universalium

  • aristate — /euh ris tayt/, adj. 1. Bot. having aristae; awned. 2. Zool. tipped with a bristle. [1830 40; < LL aristatus awned. See ARISTA, ATE1] * * * …   Universalium

  • CROCUM seu CROCUS — CROCUM, seu CROCUS inter praecipua horrorum pratorumque decora, παρὰ τὸ εν κρύει θάλλειν, quod in frigores floreat, nomen nonnullis invenit. Floret enim sub Pleiade et paucos dies, Theophrast. de Plantis, l. 6. c. 6. Virgilio vero flos vernus est …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»