-
1 arguer
Arguer -
2 argüer
= arguer -
3 arguer
arguer [aarguu.ee]♦voorbeelden:arguer que • zich beroepen op het feit datII 〈 overgankelijk werkwoord〉♦voorbeelden: -
4 arguer
-
5 arguer de qc.
arguer de qc. -
6 arguer
arguerčinit závěry (kniž.)učinit závěry (kniž.)dovozovat (kniž.)učinit závěr (kniž.)činit závěr (kniž.)usuzovat (z čeho) (kniž.)vyvozovat (kniž.) -
7 arguer
aʀge
1.
2.
arguer de — to give [something] as a reason ( pour faire for doing)
* * *aʀɡɥe viarguer de — to put forward as a pretext, to put forward as a reason
* * *arguer verb table: aimerA vtrB arguer de vtr ind ( prétexter) to give [sth] as a reason (pour faire for doing); arguant du fait que pointing to the fact that; arguer de faux Jur to assert that an item is forged.[arg(ɥ)e] verbe transitif1. [conclure] to deduce2. [prétexter]arguer que... to put forward the fact that...————————arguer de verbe plus prépositionto use as an excuse, to pleadil s'en est tiré en arguant de son ignorance he got away with it by putting forward ou using his ignorance as an excuse -
8 arguer
1. vt; = argüer1) ( qch de qch) выводитьil ne peut rien arguer de ce fait — этим фактом он ничего не доказывает2) (de qch) уст. обвинятьarguer une pièce de faux юр. — утверждать, что документ ложный3) ( que) аргументировать, выдвигать в качестве предлога, доказывать, что...2. vi (de); = argüerмотивировать, ссылаться на... -
9 arguer
['Aːgjuːə(r)]n2) (= reasoner) logisch argumentierender Mensch* * *arguer [ˈɑː(r)ɡjʊə(r)] s1. streitsüchtiger Mensch, Streithammel m umg2. jemand, der (logisch etc) argumentiert:be a logical arguer logisch argumentieren (können)* * *n.Argumentierende m.,f. -
10 arguer
aʀgɥevarguer de qc — sich auf etw berufen, mit etw argumentieren, etw ins Feld führen, etw als Vorwand benutzen
-
11 arguer
-
12 arguer
vt. (conclure) де́лать/с= заключе́ние <вы́вод>;vous ne pouvez rien arguer de ce fait — вы не мо́жете сде́лать ника́ких заключе́ний <вы́водов> из э́того фа́кта
■ vi. (alléguer) ссыла́ться/ сосла́ться ◄-шлю-, -ёт-► (на + A) -
13 arguer
◙ n. מתלונן, וכחן, נושא ונותן; מתקוטט, מתנצח, שוחר ריב ומדון* * *◙ ןודמו ביר רחוש,חצנתמ,טטוקתמ ;ןתונו אשונ,ןחכו,ןנולתמ◄ -
14 arguer
-
15 arguer
ar.gu.er['a:gju:ə] n argumentador. -
16 arguer
tartışmacı -
17 arguer
n. 논쟁자, 논자 -
18 arguer
гл.1) общ. выдвигать в качестве предлога, утверждать (Les Frères musulmans ont argué que ces décisions constituaient ni plus ni moins qu'un " coup d'État contre le processus démocratique ".), доказывать, что (...), ссылаться на (...), (que) аргументировать, (de) мотивировать, (qch de qch) выводить2) устар. (de qch) обвинить4) юр. делать вывод, оспаривать -
19 arguer
svađalica -
20 arguer
n. iemand die pleit; iem. die argumenteert
См. также в других словарях:
arguer — [ argɥe ] v. tr. <conjug. : 1; la conjug. de ce v. est régulière. Le u du radical se prononce dans tous les cas (comme dans tuer); ex. il argue [ argy ] > • 1080 « se presser »; lat. arguere 1 ♦ Littér. Arguer qqch. (de qqch.),en tirer… … Encyclopédie Universelle
arguer — 1. (ar gu é. L Académie ne conjugue pas ce verbe ; mais il faut écrire avec tréma : j arguë, tu arguës, il arguë ; et même il serait bien d écrire argüer, argüant, argüé, pour indiquer la prononciation ; … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
arguer — Arguer, et reprendre aucun, Arguere, Reprehendere. Arguer, aucunefois signifie autant que irriter et provoquer à courroux. Arguer et disputer, Argumentari et disputare, Disserere. Arguer ad utramque partem, Vtroque versus fusius disserere … Thresor de la langue françoyse
arguer — ARGUER. v. act. Reprendre, contredire, trouver à redire. Cet homme prend plaisir à arguer. pourquoy nous vient il tousjours arguer? Il est vieux … Dictionnaire de l'Académie française
Arguer — Ar gu*er, n. One who argues; a reasoner; a disputant. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
arguer — index contender Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
arguer — ARGUER. v. a. (l U et l E se prononcent séparément.) Reprendre, contredire. Il est vieux en ce sens, et n est plus guère d usage qu au Palais. Argué, ée. participe. On dit, Argué de faux, pour dire, Accusé de faux … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
arguer — (n.) late 14c., agent noun from ARGUE (Cf. argue) (v.) … Etymology dictionary
ARGUER — v. a. (L U se prononce.) Reprendre, contredire, accuser. Il est vieux en ce sens, et n est plus guère usité que dans cette phrase de Pratique, Arguer un acte de faux. ARGUER, neutre, signifie, dans le langage ordinaire, Tirer une conséquence d un … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
ARGUER — v. tr. Tirer une conséquence d’un fait, d’un principe. Vous ne pouvez rien arguer de ce fait. En termes de Droit, Arguer un acte de faux, En établir la fausseté avec évidence … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
arguer — argue ► VERB (argues, argued, arguing) 1) exchange diverging or opposite views heatedly. 2) give reasons or cite evidence in support of something. ● argue the toss Cf. ↑argue the toss … English terms dictionary