-
1 arcydzieło
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > arcydzieło
-
2 arcydzieło arcydzie·ło
-
3 arcydzie|ło
n 1. (literatury, filmu, sztuki) masterpiece, masterwork- arcydzieło literatury światowej a masterpiece of world literature2. przen. (postępowanie) master stroke; (wytwór) masterpiece, work of art- arcydzieło dyplomacji/taktu a master stroke of diplomacy/tact- każda scenka jest arcydziełem sztuki aktorskiej every scene is a masterpiece of acting- opakowanie tych perfum to prawdziwe arcydzieło the bottle for this perfume is a real work of artThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > arcydzie|ło
-
4 majstersztyk
m (G majstersztyku) 1. (arcydzieło) masterpiece, tour de force; (mistrzowskie posunięcie) master stroke- majstersztyk budownictwa obronnego a masterpiece a. tour de force of defensive architecture2. Hist. (wykonany przez czeladnika) work done to qualify for a master craftsman’s diploma* * ** * *mi1. (= arcydzieło) masterpiece.2. pot. ( o sprytnym posunięciu) smart move.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > majstersztyk
-
5 poemat
-tu, -ty; loc sg - cie; m* * *mi1. poem; ( epicki) teor.lit. epic poem, epopee; ( heroikomiczny) heroicomical poem; ( średniowieczny) gest; ( symfoniczny) muz. symphonic poem.2. ( arcydzieło) masterpiece.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poemat
-
6 epi|ka
f sgt Literat. narrative literature, narrative C/U- epika historyczna historical narrative fiction/verse- epika ludowa folk narratives/narrative poems- epika rycerska chivalric narratives/narrative poems- arcydzieło epiki an epic masterpieceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > epi|ka
-
7 fałszers|ki
adj. forgery attr., counterfeiting- arcydzieło sztuki fałszerskiej a masterpiece of the art of forgeryThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > fałszers|ki
-
8 kinematografi|a
f (G D Gpl kinematografii) Kino cinematography- arcydzieło kinematografii światowej a masterpiece of world cinematographyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kinematografi|a
-
9 okrzy|czeć
, okrzy|knąć1 pf — okrzy|kiwać1 impf (okrzyczysz, okrzykniesz, okrzyczał, okrzyknął, okrzyczała, okrzyknęła, okrzyczeli, okrzyknęli — okrzykuję) vt to hail- okrzyknięto utwór za arcydzieło a. arcydziełem the work was hailed as a masterpieceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > okrzy|czeć
-
10 scenopisars|ki
adj. Literat., Teatr [twórczość, sztuka] dramatic; [arcydzieło] of playwriting; [kunszt, debiut] in playwritingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > scenopisars|ki
-
11 skończ|ony
Ⅰ pp ⇒ skończyć Ⅱ adj. 1. (całkowity) [uroda] consummate; [głupiec, drań] utter, thorough, out-and-out- ależ to skończone arcydzieło! my, this is an absolute a. consummate masterpiece!- uchodziła za skończoną piękność she was considered a consummate beauty- skończony ze mnie głupiec, na śmierć o tym zapomniałem what an absolute fool I am, I’ve completely forgotten all about it!2. (wykwalifikowany) [lekarz, prawnik] qualified 3. (nie mający perspektyw) finished- człowiek skończony jako polityk a political has-been- jest skończony jako bokser he’s finished as a boxer- jestem skończony! I’m done for- po tym skandalu jej kariera była skończona after the scandal her career was finishedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skończ|ony
См. также в других словарях:
arcydzieło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. arcydziełoele {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dzieło doskonałe, wybitne, znakomite : {{/stl 7}}{{stl 10}}Arcydzieło malarstwa, muzyki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
arcydzieło — n III, Ms. arcydziełoele; lm D. arcydziełoeł «dzieło wyróżniające się doskonałością, wybitne, znakomite» Arcydzieło literatury, malarstwa, rzeźby. Arcydzieło kunsztu kulinarnego. przen. «wybitne osiągnięcie w czymś; rzecz umiejętnie, kunsztownie… … Słownik języka polskiego
arcydziełko — n II, N. arcydziełkokiem; lm D. arcydziełkołek zdr. od arcydzieło Małe arcydziełko. Arcydziełko kunsztu pisarskiego. Arcydziełko zwięzłości … Słownik języka polskiego
epika — ż III, CMs. epikaice, blm lit. «rodzaj literacki, którego podstawową cechą jest narracja i obiektywny (z dystansu) stosunek autora do opisywanych zdarzeń» Epika ludowa, rycerska, historyczna. Arcydzieło epiki. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
majstersztyk — m III, D. u, N. majstersztykkiem; lm M. i 1. «przedmiot mający być sprawdzianem umiejętności zawodowych członka cechu, warunek do uzyskania tytułu mistrza» 2. «szczególnie udane dzieło sztuki lub rzemiosła; arcydzieło» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
malarski — malarskiscy 1. «dotyczący malarstwa, malarzy» Pracownia malarska. Studia malarskie. Arcydzieło malarskie. Kompozycja, technika malarska. Wyobraźnia, wizja malarska. 2. rzad. «taki, jakby namalowany, jakby z obrazu; malowniczy, efektowny;… … Słownik języka polskiego
okrzyczeć — dk VIIb, okrzyczećczę, okrzyczećczysz, okrzycz, okrzyczećczał, okrzyczećczeli, okrzyczećczany okrzyknąć dk Va, okrzyczećnę, okrzyczećniesz, okrzyczećnij, okrzyczećnął, okrzyczećnęła, okrzyczećnęli, okrzyczećnięty, okrzyczećnąwszy rzad. okrzykiwać … Słownik języka polskiego
poemat — m IV, D. u, M. poematacie; lm M. y «dłuższy utwór, zwykle wierszowany, o charakterze epickim lub lirycznym» Okolicznościowy, wzniosły poemat. Poemat opisowy, dydaktyczny, liryczny. Poemat narodowy. Poemat satyryczny, żartobliwy. ∆ lit. Poemat… … Słownik języka polskiego
rzeźbiarski — rzeźbiarskiscy «odnoszący się do rzeźbiarza, rzeźbienia, rzeźbiarstwa» Pracownia rzeźbiarska. Sztuka rzeźbiarska. Prace, wyroby rzeźbiarskie. Tworzywo rzeźbiarskie. Plenery rzeźbiarskie. Arcydzieło rzeźbiarskie. Dłuto, narzędzie rzeźbiarskie … Słownik języka polskiego
scenopisarski — «dotyczący piśmiennictwa scenicznego; dramatopisarski» Arcydzieło scenopisarskie. Twórczość scenopisarska … Słownik języka polskiego
skończony — skończonyczeni imiesł. bierny czas. skończyć (p.) skończony w użyciu przym. 1. «całkowicie odpowiadający jakiemuś określeniu; zupełny, kompletny, całkowity» Skończone arcydzieło. Skończona piękność. Skończony głupiec, osioł. 2. «wykwalifikowany w … Słownik języka polskiego