-
1 adpeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
2 appeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.).
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский