-
1 approbatio
apprŏbātĭo (adprŏbātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] approbation, assentiment, consentement, aveu. [st2]2 [-] assurance, décision, volonté. [st2]3 [-] preuve, argument, confirmation.* * *apprŏbātĭo (adprŏbātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] approbation, assentiment, consentement, aveu. [st2]2 [-] assurance, décision, volonté. [st2]3 [-] preuve, argument, confirmation.* * *Approbatio, Verbale. Cic. Approbation.\Ne vinolenti quidem quae faciunt, eadem approbatione faciunt, qua sobrii. Cic. Seureté, Asseurance. -
2 approbatio
apprŏbātĭo ( adp-), ōnis, f. [approbo].I.An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.):II.id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet,
Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3:hoc decorum movet adprobationem,
id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17:hominum,
Liv. 23, 23.—In plur.:non adprobationes solum movere,
Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.—Proof, confirmation (only in Cic.):haec propositio indiget approbationis,
Cic. Inv. 1, 36 and 37:assumptionis,
proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34. -
3 approbatio
approbātio, ōnis [ approbo ]1) одобрение (alicujus rei C etc.); признание, утверждение (testium rhH.; pl. C)2) подтверждение, доказательство (haec propositio indīget approbatione C) -
4 approbatio
approbātio, ōnis, f. (approbo), I) die Zustimmung zu etw., die Billigung, Genehmigung, Zufriedenheit mit etw., die Anerkennung einer Pers. od. Sache, Cic. u.a.: testium, die Billigung, Annahme der Z., Cornif. rhet.: Plur., Cic. or. 236. – II) insbes., als philos. t. t. = die Darlegung, Dartuung = der Beweis, assumptionis (des Untersatzes), Cic.: quae (propositio) non indiget approbatione, Cic.
-
5 approbatio
approbātio, ōnis, f. (approbo), I) die Zustimmung zu etw., die Billigung, Genehmigung, Zufriedenheit mit etw., die Anerkennung einer Pers. od. Sache, Cic. u.a.: testium, die Billigung, Annahme der Z., Cornif. rhet.: Plur., Cic. or. 236. – II) insbes., als philos. t. t. = die Darlegung, Dartuung = der Beweis, assumptionis (des Untersatzes), Cic.: quae (propositio) non indiget approbatione, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbatio
-
6 approbatio
согласие, одобрение, признание (1. 24 pr. D. 19, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > approbatio
-
7 approbatio
approbation, giving approval; proof, confirmation; decision -
8 approbātiō (adp-)
approbātiō (adp-) ōnis, f [approbo], an approval, approbation: approbationes movere: ingens hominum, L. — A proving, proof: assumptionis. -
9 adprobatio
apprŏbātĭo ( adp-), ōnis, f. [approbo].I.An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.):II.id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet,
Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3:hoc decorum movet adprobationem,
id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17:hominum,
Liv. 23, 23.—In plur.:non adprobationes solum movere,
Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.—Proof, confirmation (only in Cic.):haec propositio indiget approbationis,
Cic. Inv. 1, 36 and 37:assumptionis,
proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34. -
10 adprŏbātĭo
apprŏbātĭo (adprŏbātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] approbation, assentiment, consentement, aveu. [st2]2 [-] assurance, décision, volonté. [st2]3 [-] preuve, argument, confirmation. -
11 effectus [1]
effectus, ūs, m. (efficio), I) aktiv = die Ausführung, Durchsührung, Vollendung, 1) im allg. (Ggstz. conatus): conatus tam audax traiciendarum Alpium et effectus, Liv.: huius consilii, horum consiliorum eff., Curt. u. Planc. (in Cic. ep.): magis inopiā consilii potioris quam spe effectus (Hoffn. der Ausführbarkeit), Liv.: hoc ad effectum adducere (Ggstz. hoc spe concipere), Liv.: ad effectum operis venire, Liv.: ad effectum festinare, Liv.: aestas sine ullo effectu (ohne daß etwas geschieht) extrahitur, Liv.: in effectu esse, auf einer Tätigkeit beruhen (v. Handlungen), Cic. de fin. 3, 32, od. der Vollendung nahe sein (v. Befestigungswerken), Liv. 31, 46, 14: postquam ad effectum operis ventum est, nachdem das Werk ausgeführt war, Liv.: cum spem ab effectu haud adhorrentem consuli fecissent, Hoffn. der Ausführbarkeit, Liv. – 2) insbes., die sich geltend machende Wirksamkeit, quarum (herbarum) causam ignorares, vim et effectum videres, Cic. de div. 2, 47: q, cuius similis effectu specieque coppa, Quint. 1, 4, 9. – dah. Plur. meton. = wirksame Kräfte, Substanzen, antidotum ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus componi videmus, Quint. 1, 10, 6. – II) passiv = die beabsichtigte Wirkung, der Erfolg, das Gedeihen, effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 3: ars dicendi in actu posita, non in effectu, Quint.: stultum consilium effectu caret, Phaedr.: Plur., effectus promeruēre bonos, Prop.: effectus impediret ne segnis mora, Phaedr.
-
12 improbatio
improbātio, ōnis, f. (improbo), die Mißbilligung, Verwerfung (Ggstz. probatio, approbatio), ista omnis, Cic.: testium, Cornif. rhet.: improbatione hominis uti, Cic.
-
13 effectus
effectus, ūs, m. (efficio), I) aktiv = die Ausführung, Durchsührung, Vollendung, 1) im allg. (Ggstz. conatus): conatus tam audax traiciendarum Alpium et effectus, Liv.: huius consilii, horum consiliorum eff., Curt. u. Planc. (in Cic. ep.): magis inopiā consilii potioris quam spe effectus (Hoffn. der Ausführbarkeit), Liv.: hoc ad effectum adducere (Ggstz. hoc spe concipere), Liv.: ad effectum operis venire, Liv.: ad effectum festinare, Liv.: aestas sine ullo effectu (ohne daß etwas geschieht) extrahitur, Liv.: in effectu esse, auf einer Tätigkeit beruhen (v. Handlungen), Cic. de fin. 3, 32, od. der Vollendung nahe sein (v. Befestigungswerken), Liv. 31, 46, 14: postquam ad effectum operis ventum est, nachdem das Werk ausgeführt war, Liv.: cum spem ab effectu haud adhorrentem consuli fecissent, Hoffn. der Ausführbarkeit, Liv. – 2) insbes., die sich geltend machende Wirksamkeit, quarum (herbarum) causam ignorares, vim et effectum videres, Cic. de div. 2, 47: q, cuius similis effectu specieque coppa, Quint. 1, 4, 9. – dah. Plur. meton. = wirksame Kräfte, Substanzen, antidotum ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus componi videmus, Quint. 1, 10, 6. – II) passiv = die beabsichtigte Wirkung, der Erfolg, das Gedeihen, effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 3: ars dicendi in actu posita, non————in effectu, Quint.: stultum consilium effectu caret, Phaedr.: Plur., effectus promeruēre bonos, Prop.: effectus impediret ne segnis mora, Phaedr.————————2. effectus, a, um, PAdi. (efficio), durchgearbeitet, verarbeitet, ausgeführt, entwickelt (Ggstz. inchoatus), Quint. 5, 13, 34; 8, 3, 88; 10, 5, 23. Plin. ep. 2, 3, 3; 8, 4, 7. – Compar., quā nihil videtur effectius comperisse, Apul. flor. 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effectus
-
14 improbatio
improbātio, ōnis, f. (improbo), die Mißbilligung, Verwerfung (Ggstz. probatio, approbatio), ista omnis, Cic.: testium, Cornif. rhet.: improbatione hominis uti, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improbatio
-
15 effectus
1.effectus, a, um, Part. and P. a., from efficio.2. I.In gen., execution, accomplishment, performance: ad effectum consiliorum pervenire, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:II.operis,
Liv. 21, 7:ad effectum aliquid adducere,
id. 33, 33, 8; cf.spei,
id. 21, 57; Prop. 3, 9, 27 (4, 8, 27 M.):ut peccatum est, patriam prodere, etc., quae sunt in effectu: sic timere, etc., peccatum est, etiam sine effectu,
Cic. Fin. 3, 9, 32:effectum consilii morata tempestas est,
Curt. 8, 13, 22; cf.:cum opera (sc. oppugnationis) in effectu erant, i. e. near completion,
Liv. 31, 46, 14:haec verba, QVOD STATVERIT, cum effectu accipimus, non verbotenus,
in effect, in fact, Dig. 2, 2, 1:cum effectu,
Paul. ib. 40, 7, 1.—In partic., with reference to the result of an action, an operation, effect, tendency, purpose:quarum (herbarum) vim et effectum videres,
Cic. Div. 2, 20, 47:Q, cujus similis effectu specieque Koppa,
Quint. 1, 4, 9; cf. Plin. 27, 13, 119, § 144: effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 1, 3; cf. Quint. 2, 17, 25; 2, 18, 2:ne sine ullo effectu aestas extraheretur,
Liv. 32, 9 fin.; cf. id. 34, 26; 40, 22 fin.:cum plura argumenta ad unum effectum deducuntur,
Quint. 9, 2, 103; 1, 4, 9:ut res haberet effectum,
Vulg. Judic. 18, 5.—In the plur., Quint. 1, 10, 6.
См. также в других словарях:
approbatio — index approval Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
APPROBATIO — [лат. признание, утверждение, согласие], понятие в католич. каноническом праве, подразумевающее одобрение определенных действий, как правило утверждение церковным вышестоящим лицом действий своего подчиненного. В ср. века термин «А.» соотносился… … Православная энциклопедия
approbation — [ aprɔbasjɔ̃ ] n. f. • v. 1265; lat. approbatio 1 ♦ Le fait d approuver; accord que l on donne. Le préfet a donné son approbation à la délibération du conseil municipal. Soumettre un projet à l approbation des supérieurs. ⇒ acceptation,… … Encyclopédie Universelle
АПРОБАЦИЯ — См. АППРОБАЦИЯ. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АПРОБАЦИЯ лат. approbatio, от approbare, одобрить. Одобрение. Объяснение 25000 иностранных слов, вошедших в употребление в русский язык, с означением… … Словарь иностранных слов русского языка
Approbation — Zulassung; Genehmigung; Billigung * * * Ap|pro|ba|ti|on 〈f. 20〉 1. Genehmigung, Bewilligung, Zuerkennung 2. 〈Med.; Pharm.〉 staatl. Genehmigung zur Berufsausübung für Ärzte u. Apotheker 3. 〈kath. Kirche〉 Bestätigung eines Priesters, Ordens usw. 4 … Universal-Lexikon
апробация — и; ж. [лат. approbatio]. 1. Официальное одобрение, утверждение, основанное на проверке, испытании. А. учебных программ. Диссертация прошла апробацию на заседании отдела. 2. С. х. Оценка сортовых качеств посевов и посадок сельскохозяйственных… … Энциклопедический словарь
АПРОБАЦИЯ — (латинское approbatio), одобрение, утверждение, основанное на проверке, обследовании, испытании … Современная энциклопедия
АПРОБАЦИЯ — (лат. approbatio) одобрение, утверждение, основанное на проверке, обследовании, испытании … Большой Энциклопедический словарь
апробация — со времени Петра I. Через польск. aprobacja одобрение из лат. approbatio; см. Смирнов 42 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Approbation — Ap pro*ba tion, n. [L. approbatio: cf. F. approbation. See {Approve} to prove.] 1. Proof; attestation. [Obs.] Shak. [1913 Webster] 2. The act of approving; an assenting to the propriety of a thing with some degree of pleasure or satisfaction;… … The Collaborative International Dictionary of English
Апробация — I Апробация (лат. approbatio) апробирование, одобрение, утверждение. II Апробация сортовых посевов и насаждений с. х. культур, обследование сортовых и гибридных посевов и плодово ягодных насаждений для установления пригодности… … Большая советская энциклопедия