Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

appraisal

  • 1 cēnsura

        cēnsura ae, f    [censor], the office of censor, censorship: tristis, L.: ad censuram petendam: magistra pudoris. — Prov.: Dat veniam corvis, vexat censura columbas, Iu. — Fig., a judgment, opinion: facilis censura cachinni, Iu.
    * * *
    office/conduct/power of censor, censorship; appraisal, oversight, control; blame, censure; ecclesiastical punishment

    Latin-English dictionary > cēnsura

  • 2 cēnsus

        cēnsus    P. of censeo.
    * * *
    I
    censa, censum ADJ
    registered; assessed. rated, estimated; judged; taxed; (VPAR censeo)
    II
    census/registration/roll (5 yr.); wealth/property; estate valuation/appraisal

    Latin-English dictionary > cēnsus

  • 3 cēnsus

        cēnsus ūs, m    [censeo], a registering of citizens and property by the censors, census, appraisement: censum habere: agere, L.: censu prohibere, to exclude from the list of citizens.—A counting, numbering: eorum, qui domum redierunt, Cs.—The register of the census, censor's lists. —A fortune, estate, wealth, riches, property, possessions: homo sine censu: in senatoribus cooptandis neque censūs neque aetates valuisse: Ars illi sua census erat, his fortune, O.: Tulli, Iu.: exiguus, H.: cultus maior censu, beyond your means, H.— Poet., rich presents, gifts, O.
    * * *
    I
    censa, censum ADJ
    registered; assessed. rated, estimated; judged; taxed; (VPAR censeo)
    II
    census/registration/roll (5 yr.); wealth/property; estate valuation/appraisal

    Latin-English dictionary > cēnsus

  • 4 dē-ferō

        dē-ferō tulī, lātus, ferre,    to bring away, carry off, take down, carry, take, remove: quae (dolia) amnis defert, V.: secundo Tiberi deferri, L.: ramalia arida tecto, O.: argentum ad eam, T.: litteras ad Caesarem, Cs.: natos ad flumina, V.: Germani ad castra Romanorum delati, Cs.: aurum in aerarium, L.: acies in praeceps deferri, L.: deferor hospes, drift, H.: praeceps in undas deferar, shall throw myself, V.: alqm in barathrum, Ct.: puerum huc, T.: hunc sub aequora, i. e. submerge, O.: huc impetus illam (hastam) Detulerat, drove, V.: quod (iaculum) detulit error in Idan, O.—To drive away, drive down, drive, force: una (navis) delata Oricum, Cs.: (Labienus) longius delatus aestu, Cs.: quem tempestas in desertum litus detulisset. — Fig., to bring, lead, carry: fortunae pignora in discrimen, L.: hac re ad consilium delatā, into consideration, Cs.—To bring, give, grant, confer, allot, offer, transfer, deliver: ad hunc totius belli summam deferri, Cs.: omnia ad unum: sibi a Caesare regnum civitatis deferri, Cs.: honores mihi: de pace deferendā hostibus, L.: si quid petet, ultro Defer, H.: Delatis capsis, i. e. deposited (in a public library), H.—To give account of, report, announce, signify, state: rem, Cs.: falsum numerum equitum, Cs.: nostra consilia ad adversarios: defertur ea res ad Caesarem, Cs.: haec Senecae, Ta.: id Carthaginem, N.: ad Caesarem, me paenitere consili mei: armari classem, V.: delatum est ad vos, quem ad modum fecerit.—In beginning a prosecution, with nomen, to report one's name (to the praetor), indict, impeach, complain of, accuse: nomen huius de parricidio: de pecuniis repetundis nomen cuiuspiam: Sopatro eiusdem rei nomen, bring the same charge against Sopater: cur tibi nomen non deferrem?—With crimen, to lodge an accusation: quod crimen, cum primum ad me delatum est: crimina in dominum delaturum se esse.—With causam (poet.), to present, report: si iustae defertur causa querelae, Iu. —In gen.: quae apud vos de me deferunt, the charges they make.—To register, return, enter for registry (in the public archives): horum (iudicum) nomina ad aerarium: censum Romam: in beneficiis ad aerarium delatus est, recommended among the beneficiaries of the state: senatūs consultum factum ad aerarium, L.: senatūs consulta in aedem Cereris, L.: alqd in censum, to return for appraisal, L.

    Latin-English dictionary > dē-ferō

  • 5 taxātiō

        taxātiō ōnis, f    [taxo; TAG-], a valuing, appraisal, estimation: eius rei taxationem nos fecimus.

    Latin-English dictionary > taxātiō

  • 6 appreciatamentum

    appraisal, valuing

    Latin-English dictionary > appreciatamentum

  • 7 appreciatio

    appraisal, valuing

    Latin-English dictionary > appreciatio

  • 8 appreciatum

    appraisal, valuing

    Latin-English dictionary > appreciatum

  • 9 appretiatamentum

    appraisal, valuing

    Latin-English dictionary > appretiatamentum

  • 10 appretiatio

    appraisal, valuing

    Latin-English dictionary > appretiatio

  • 11 appretiatum

    appraisal, valuing

    Latin-English dictionary > appretiatum

  • 12 lis

    līs, lītis (old form stlis, stlitis, like stlocus for locus; cf. Quint. 1, 4, 16), f. [root star-, in sterno; cf. Germ. streiten, to contend], a strife, dispute, quarrel.
    I.
    In gen.:

    si quis pugnam expectat, litis contrahat,

    Plaut. Capt. prol. 63:

    philosophi aetatem in litibus conterunt,

    Cic. Leg. 1, 20, 53:

    grammatici certant et adhuc sub judice lis est,

    Hor. A. P. 78:

    morsus litibus alternis dati,

    Prop. 4 (5), 5, 39:

    semper habet lites alternaque jurgia lectus In quo nupta jacet,

    Juv. 6, 268.— Transf., of inanimate things:

    lis est cum formā magna pudicitiae,

    Ov. H. 16, 288; id. F. 1, 107.—
    II.
    In partic.
    A.
    A charge, an accusation:

    accipito hanc tute ad te litem... Fac ego ne metuam mihi, atque ut tu meam timeas vicem,

    Plaut. Most. 5, 2, 23. —
    B.
    A lawsuit, an action or process at law:

    nam mihi tris hodie litis judicandas dicito,

    Plaut. Merc. 2, 2, 10: hodie juris coctiores [p. 1071] non sunt, qui litis creant, Quam sunt hice, qui, si nihil est litium, litis serunt, id. Poen. 3, 2, 9 sq.; Cic. de Or. 3, 28, 109:

    repetere ac persequi lite atque judicio aliquid,

    id. Verr. 2, 3, 13, § 32:

    litem alicui intendere,

    id. de Or. 1, 10, 42:

    in inferendis litibus,

    id. Rab. Post. 4, 10:

    contestari,

    id. Att. 16, 15, 2:

    obtinere aut amittere,

    id. Rosc. Com. 4, 10:

    orare,

    id. Off. 3. 10, 43:

    sedare,

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132:

    secare,

    Hor. Ep. 1, 16, 42:

    perdere,

    Gai. Inst. 4, 30:

    in litibus aestimandis,

    in suits for damages, Cic. Clu. 41, 116; id. Rab. Post. 4, 9:

    lis capitis,

    a prosecution involving life, a capital charge, id. Clu. 41, 116:

    aestimationem litium non esse judicium,

    an appraisal of damages, id. ib.; cf. id. Rab. Post. 5, 11:

    cum in eum litis aestimares,

    id. ib. 5, 12:

    quod vulgo dicitur, e lege Julia litem anno et sex mensibus mori,

    Gai. Inst. 4, 104.—
    2.
    In the phrase: litem suam facere, to make the cause his own, said,
    (α).
    Litem suam facere, of an advocate who neglects the cause of his client and seeks his own advantage:

    quid, si cum pro altero dicas, litem tuam facias?

    Cic. de Or. 2, 75, 305.—
    (β).
    Also of a judge who, out of favor or through bribery, pronounces an unjust sentence, or who turns aside from the questions strictly before him to express his own opinions or feelings through the judgment: debet enim judex attendere, ut cum certae pecuniae condemnatio posita sit, neque majoris neque minoris summa petita nummo condemnet, alioquin litem suam facit;

    item si taxatio posita sit, ne pluris condemnet quam taxatum sit, alias enim similiter litem suam facit,

    Gai. Inst. 2, 52:

    si judex litem suam fecerit,

    Dig. 44, 7, 4, § 4; cf. ib. 5, 1, 15; so, trop.: nam et Varro satis aperte, quid dicere oporteret, edocuit;

    et ego adversus eum, qui doctus esse dicebatur, litem meam facere absens nolui,

    Gell. 10, 1.—
    (γ).
    Also of a judge who does not appear on the day appointed: inde ad comitium vadunt, ne litem suam faciant, C. Titius ap. Macr. S. 2, 12.—
    C.
    The subject of an action at law, the matter in dispute:

    quibus res erat in controversia, ea vocabatur lis,

    Varr. L. L. 7, § 93 Müll.:

    illud mihi mirum videri solet, tot homines statuere non potuisse, utrum rem an litem dici oporteret,

    Cic. Mur. 12, 27:

    lites severe aestimatae,

    id. ib. 20, 42:

    quo minus secundum eas tabulas lis detur, non recusamus,

    id. Rosc. Com. 1, 3:

    de tota lite pactionem facere,

    id. ib. 14, 40:

    in suam rem litem vertere,

    Liv. 3, 72:

    litem lite resolvere,

    to explain one obscure thing by another equally so, Hor. S. 2, 3, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > lis

  • 13 taxatio

    taxātĭo, ōnis, f. [taxo], a rating, valuing, appraisal, estimation.
    I.
    In gen. (cf. aestimatio):

    ejus rei taxationem nos fecimus, Cic. Fragm. Or. pro Tull. 7: intra pecuniam versabitur taxatio,

    Sen. Ben. 3, 10, 2:

    hoc super omnem taxationem est,

    Plin. 7, 12, 10, § 56:

    taxatio (succini) in deliciis tanta, ut, etc.,

    id. 37, 3, 12, § 49:

    taxationem confirmans,

    id. 9, 35, 58, § 120:

    latifundī,

    id. 13, 15, 29, § 92.—
    II.
    In partic., in jurid. lang., a defining or limiting clause in wills, contracts, etc., Dig. 31, 1, 42 fin.; 33, 6, 5; 36, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > taxatio

См. также в других словарях:

  • Appraisal — may refer to:* A decision making process: ** Appraisal (decision analysis) a decision method ** Project appraisal comparing options to deliver an objective ** Economic appraisal an appraisal based on comparison of monetary equivalents* Property… …   Wikipedia

  • appraisal — ap·prais·al /ə prā zəl/ n: a valuation of property by the estimate of an authorized person: as a: the determination of the fair value of a corporation s stock by a judicial proceeding that a dissenting shareholder is usu. entitled by statute to… …   Law dictionary

  • Appraisal — Ap*prais al, n. [See {Appraise}. Cf. {Apprizal}.] A valuation by an authorized person; an appraisement. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • appraisal — (n.) setting of a price, by 1784, American English, from APPRAISE (Cf. appraise) + AL (Cf. al) (2). Figurative sense, act of appraising (originally a term of literary criticism) is from 1817 …   Etymology dictionary

  • appraisal — [n] judgment, estimation appraisement, assessment, estimate, evaluation, opinion, pricing, rating, reckoning, stock, survey, valuation; concepts 18,328,766 …   New thesaurus

  • appraisal — ► NOUN 1) the action or an instance of assessing. 2) a formal assessment of an employee s performance at work …   English terms dictionary

  • appraisal — [ə prāz′əl] n. 1. an appraising or being appraised 2. an appraised value or price; esp., an expert valuation for taxation, tariff duty, sale, etc.; estimate: Also appraisement …   English World dictionary

  • appraisal — A statement or estimate of the market value of tangible personal property or real estate. Under the federal appraisal regulations for real estate pledged to secure loans, the term appraisal refers to a statement of market value that meets the… …   Financial and business terms

  • Appraisal — Ein Appraisal (dt. „Bewertung , „Beurteilung ) ist eine Überprüfung einer Organisation hinsichtlich der Umsetzung der Anforderungen eines Prozessmodells wie beispielsweise Capability Maturity Model Integration (CMMI). Das Vorgängermodell… …   Deutsch Wikipedia

  • appraisal — A valuation or an estimation of value of property by disinterested persons of suitable qualifications. The process of ascertaining a value of an asset or liability that involves expert opinion rather than explicit market transactions. See also… …   Black's law dictionary

  • appraisal — A valuation or an estimation of value of property by disinterested persons of suitable qualifications. The process of ascertaining a value of an asset or liability that involves expert opinion rather than explicit market transactions. See also… …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»