Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

antidotum

  • 81 Mithridatium

    Mĭthrĭdātes, is (dat. -dati, Gell. 15, 1, 6), m., = Mithridatês.
    I.
    Mithridates the Great, king of Pontus, who waged war with the Romans, was at last conquered by Pompey, and stabbed himself, Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Mur. 15, 32 sq.; id. Agr. 2, 19, 52; id. Fl. 24, 57; 25, 59 sq.; Plin. 25, 2, 3, § 5; Val. Max. 1, 8 ext. 13; 3, 7, 8. He eārly fortified himself against poison by taking antidotes;

    hence, profecit poto Mithridates saepe veneno, Toxica ne possent saeva nocere sibi,

    Mart. 5, 76 (cf.:

    antidotum Mithridatium,

    Plin. 29, 1, 8, § 24); Cels. 5, 23, 3; Juv. 14, 252.—
    II.
    A witness against Flaccus, Cic. Fl. 17, 41.—
    III.
    A king of Pergamos, a friend of Cæsar, Auct. B. Alex. 26.—
    IV. V.
    The fifth king of the Parthians, the most powerful of all the Parthian kings, Just. 41.—
    VI. VII.
    A king of Armenia, Tac. A. 11, 8 sq.; 12, 45 sq.—Hence,
    A.
    Mĭthrĭ-dātēus, a, um, adj. ( Mĭthradātīum, Plin. 29, 1, 8, § 24; Scrib. 194), of or belonging to a Mithridates ( poet.):

    nomina,

    Ov. M. 15, 755:

    vultus,

    Manil. 5, 515:

    herba,

    Plin. 25, 6, 26, § 62:

    antidotus celebratissima quae Mithridatios vocatur,

    Gell. 17, 16, 6.— Subst.: Mĭthrĭdātīum, ii, n., an antidote, Cael. Aur. Tard. 4, 1, 12.—
    B.
    Mĭ-thrĭdātĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mithridates, Mithridatic (class.):

    bellum,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7 (v. Mithridates, I.):

    victoria,

    over Mithridates, Plin. 15, 25, 30, § 102:

    crimen,

    of the witness Mithridates, Cic. Fl. 17, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > Mithridatium

  • 82 oboleo

    ŏb-ŏlĕo, ŭi, 2, v. a., to smell of any thing (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    oboluisti allium,

    Plaut. Most. 1, 1, 38:

    maluissem allium oboluisses,

    Suet. Vesp. 8:

    antidotum,

    id. Calig. 23: res mihi obolet. I smell a thing, App. Mag. p. 311, 31.—
    II.
    Transf.:

    jam oboluit Casina procul,

    Plaut. Cas. 4, 3, 21:

    marsupium huic oboluit,

    she smells your purse, id. Men. 2, 3, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > oboleo

  • 83 Philo

    Phĭlo or - on, ōnis, m., = Philôn.
    I.
    An Academic philosopher of Athens, teacher of Cicero about A. U. C. 663, Cic. Brut. 89, 306; id. Ac. 2, 6, 17; id. Tusc. 2, 3, 9; 5, 37, 107; id. N. D. 1, 40, 113.—
    II.
    A celebrated architect in Athens, Cic. de Or. 1, 14, 62; Vitr. 7 praef. § 12; cf. Sillig, Catal. Artif. s. h. v.—
    III.
    A Greek physician, a native of Tarsus, the inventor of an eye-salve, Cels. 6, 6, 3.—Hence, adj.: Phĭlōnĭānus, a, um, of Philo:

    Philonianum antidotum,

    Marc. Emp. 20.—As subst.: Phĭlōnĭum, i, n., the same, Ser. Samm. 22, 396.—
    IV.
    A Roman surname: Q. Publicius Philo, consul A. U. C. 439, Inscr. Grut. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > Philo

  • 84 Philon

    Phĭlo or - on, ōnis, m., = Philôn.
    I.
    An Academic philosopher of Athens, teacher of Cicero about A. U. C. 663, Cic. Brut. 89, 306; id. Ac. 2, 6, 17; id. Tusc. 2, 3, 9; 5, 37, 107; id. N. D. 1, 40, 113.—
    II.
    A celebrated architect in Athens, Cic. de Or. 1, 14, 62; Vitr. 7 praef. § 12; cf. Sillig, Catal. Artif. s. h. v.—
    III.
    A Greek physician, a native of Tarsus, the inventor of an eye-salve, Cels. 6, 6, 3.—Hence, adj.: Phĭlōnĭānus, a, um, of Philo:

    Philonianum antidotum,

    Marc. Emp. 20.—As subst.: Phĭlōnĭum, i, n., the same, Ser. Samm. 22, 396.—
    IV.
    A Roman surname: Q. Publicius Philo, consul A. U. C. 439, Inscr. Grut. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > Philon

  • 85 Philonium

    Phĭlo or - on, ōnis, m., = Philôn.
    I.
    An Academic philosopher of Athens, teacher of Cicero about A. U. C. 663, Cic. Brut. 89, 306; id. Ac. 2, 6, 17; id. Tusc. 2, 3, 9; 5, 37, 107; id. N. D. 1, 40, 113.—
    II.
    A celebrated architect in Athens, Cic. de Or. 1, 14, 62; Vitr. 7 praef. § 12; cf. Sillig, Catal. Artif. s. h. v.—
    III.
    A Greek physician, a native of Tarsus, the inventor of an eye-salve, Cels. 6, 6, 3.—Hence, adj.: Phĭlōnĭānus, a, um, of Philo:

    Philonianum antidotum,

    Marc. Emp. 20.—As subst.: Phĭlōnĭum, i, n., the same, Ser. Samm. 22, 396.—
    IV.
    A Roman surname: Q. Publicius Philo, consul A. U. C. 439, Inscr. Grut. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > Philonium

  • 86 sumo

    sūmo, sumpsi, sumptum, 3 (sync. form of the inf. perf. sumpse, Naev. ap. Gell. 2, 19, 6 (Com. Rel. v. 97 Rib.;

    suremit for sumpsit, surempsit for sumpserit,

    Paul. Diac. 299, 2; Fest. 298, 9), v. a. [contr. for subimo, from sub-emo], to take, take up, lay hold of, assume (syn. capio).
    I.
    In gen.: auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, Plaut. Am. 1, 1, 202:

    laciniam,

    id. Merc. 1, 2, 16:

    si hoc digitulis duobus sumebas primoribus,

    id. Bacch. 4, 4, 24:

    si mutuas non potero, certum'st sumam foenore,

    id. As. 1, 3, 95:

    postremo a me argentum quanti est sumito,

    Ter. Ad. 5, 9, 20:

    locum ( = capere),

    Plaut. Aul. 4, 6, 9:

    legem in manus,

    Cic. Agr. 2, 6, 15:

    unum quodque vas in manus,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 63:

    Epicurum et Metrodorum non fere praeter suos quisquam in manus sumit,

    id. Tusc. 2, 3, 8:

    orationes in manus,

    Quint. 10, 1, 22:

    litteras ad te a M. Lepido consule quasi commendaticias sumpsimus,

    have taken, provided ourselves with, Cic. Fam. 13, 26, 3:

    spatium ad vehicula comportanda,

    Liv. 2, 4:

    spatium ad colloquendum,

    id. 8, 18:

    ferrum ad aliquem interficiendum,

    id. 40, 11, 10:

    Tusculi ante quam Romae sumpta sunt arma,

    id. 3, 19, 8:

    pro conjuge ferrum,

    Ov. H. 15 (16), 371:

    arma,

    Quint. 5, 10, 71:

    sume venenum,

    id. 8, 5, 23; Nep. Them. 10, 3; id. Hann. 12, 5:

    partem Falerni,

    Hor. C. 1, 27, 9:

    cyathos,

    id. ib. 3, 8, 13:

    panem perfusam aquā frigidā,

    Suet. Aug. 77:

    potiunculam,

    id. Dom. 21:

    antidotum,

    id. Calig. 23:

    pomum de lance,

    Ov. P. 3, 5, 20:

    cibum,

    Nep. Att. 21; Petr. 111:

    soporem,

    Nep. Dion, 2, 5:

    sumptā virili togā,

    put on, Cic. Lael. 1, 1:

    virilem togam,

    Suet. Aug. 8; 94 med.; id. Tib. 7; id. Galb. 4; Val. Max. 5, 4, 4:

    calceos et vestimenta,

    Cic. Rep. 1, 12, 18:

    regium ornatum,

    Nep. Eum. 13, 3: latum clavum (opp. deponere bracas), Poët. ap. Suet. Caes. 80:

    diadema,

    Suet. Calig. 22:

    annulos ferreos (opp. deponere),

    id. Aug. 100:

    gausapa,

    Ov. A. A. 2, 300:

    alas pedibus virgamque manu tegumenque capillis,

    id. M. 1, 672:

    perventum est eo, quo sumpta navis est,

    Cic. Off. 3, 23, 89:

    pecuniam mutuam,

    id. Fl. 20, 46; Sall. C. 24, 2:

    aurum mutuum,

    Suet. Caes. 51.—Of time:

    diem ad deliberandum,

    Caes. B. G. 1, 7:

    tempus cibi quietisque,

    Liv. 32, 11.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    calorem animo,

    Lucr. 3, 288:

    obsequium animo, i. e. animo obsequi,

    Plaut. Bacch. 4, 10, 8:

    Ariovistus tantos sibi spiritus, tantam arrogantiam sumpserat, ut, etc.,

    assumed, Caes. B. G. 1, 33; cf.:

    sumpsi animum,

    I took courage, Ov. F. 1, 147:

    animos serpentis,

    id. M. 3, 545:

    vigorem,

    id. P. 3, 4, 31:

    cum spiritus plebs sumpsisset,

    Liv. 4, 54, 8:

    certamine animi adversus eum sumpto,

    id. 37, 10, 2:

    exempla,

    Cic. Lael. 11, 38: sumptis inimicitiis, susceptā causā, etc., taken upon one ' s self, assumed, id. Vatin. 11, 28:

    omne bellum sumi facile, ceterum aegerrime desinere,

    to be undertaken, entered upon, begun, Sall. J. 83, 1; so,

    bellum cum aliquo,

    Liv. 1, 42, 2; 36, 2, 3. —
    2.
    Esp.: supplicium sumere, to exact satisfaction, inflict punishment, rarely absol.:

    supplici sibi sumat, quod volt ipse, ob hanc injuriam,

    Plaut. Merc. 5, 4, 31:

    satis sumpsimus jam supplici,

    id. Pers. 5, 2, 72:

    graviore sententiā pronuntiatā more majorum supplicium sumpsit,

    Caes. B. G. 6, 44.—Usu. de aliquo:

    potuisse hunc de illā supplicium sumere,

    Cic. Inv. 2, 27, 82:

    tum homo nefarius de homine nobili virgis supplicium crudelissime sumeret,

    id. Verr. 2, 2, 37, § 91:

    supplicium de matre sumpsisse,

    Cic. Rosc. Am. 24, 66; Liv. 39, 29; cf. supplicium.—Rarely ex aliquo, Liv. 23, 3, 1.— Post-class. also ab aliquo, Val. Max. 4, 1, ext. 1;

    5, 1, ext. 2.—Rarely poenam sumere ( = capere): pro maleficio poenam sumi oportere,

    Cic. Inv. 2, 36, 108:

    merentis poenas,

    Verg. A. 2, 586:

    poenam scelerato ex sanguine,

    id. ib. 12, 949; cf. id. ib. 6, 501.—
    II.
    In partic.
    A.
    To take (by choice), to choose, select:

    philosophiae studium,

    Cic. Ac. 1, 2, 8:

    hoc sumo ( = suscipio), hoc mihi deposco,

    id. Verr. 1, 12, 36:

    nos Capuam sumpsimus,

    id. Fam. 16, 11, 3:

    sumat aliquem ex populo monitorem officii sui,

    Sall. J. 85, 10:

    enitimini, ne ego meliores liberos sumpsisse videar quam genuisse,

    i. e. to have adopted, id. ib. 10, 8:

    sumite materiam vestris, qui scribitis, aequam Viribus,

    Hor. A. P. 38:

    quis te mala sumere cogit? Aut quis deceptum ponere sumpta velit?

    Ov. Tr. 5, 1, 69 sq.:

    disceptatorem,

    Liv. 1, 50:

    quod tres patricios magistratus nobilitas sibi sumpsisset,

    id. 7, 1:

    Miltiadem sibi imperatorem,

    Nep. Milt. 1, 3.— Poet., with inf.:

    quem virum aut heroa lyrā vel acri Tibiā sumis celebrare, Clio?

    Hor. C. 1, 12, 2: quis sibi res gestas Augusti scribere sumit? id. Ep. 1, 3, 7.—
    B.
    To take as one's own, to assume, claim, arrogate, appropriate to one's self (syn.:

    ascisco, assumo, arrogo): quamquam mihi non sumo tantum neque arrogo, ut, etc.,

    Cic. Planc. 1, 3:

    sed mihi non sumo, ut meum consilium valere debuerit,

    id. Att. 8, 11 D, §

    6: sumpsi hoc mihi pro tuā in me observantiā, ut, etc.,

    id. Fam. 13, 50, 1:

    tantum tibi sumito pro Capitone apud Caesarem, quantum, etc.,

    id. ib. 13, 29, 6:

    sibi imperatorias partes,

    Caes. B. C. 3, 51:

    nec sumit aut ponit secures Arbitrio popularis aurae,

    Hor. C. 3, 2, 19:

    vultus modo sumit acerbos,

    Ov. Tr. 5, 8, 17:

    mores antiquos,

    Liv. 3, 68:

    proelio sumpta Thessalia est,

    conquered, Flor. 4, 2, 43.—
    C.
    To take, get, acquire, receive:

    distat sumasne pudenter an rapias,

    Hor. Ep. 1, 17, 44:

    laudemque a crimine sumit,

    Ov. M. 6, 474:

    sumpto rigore,

    id. ib. 10, 139:

    vel tua me Sestus vel te mea sumit Abydos,

    id. H. 17 (18), 127. —
    D.
    To take for some purpose, i. e. to use, apply, employ, spend, consume (syn. insumo):

    in malā uxore atque inimico si quid sumas, sumptus est: In bono hospite atque amico quaestus est, quod sumitur,

    Plaut. Mil. 3, 1, 79 sq.:

    minus hercle in hisce rebus sumptum est sex minis,

    id. Trin. 2, 4, 9 and 12:

    frustra operam, opinor, sumo,

    Ter. Heaut. 4, 3, 15:

    frustra laborem,

    Caes. B. G. 3, 14:

    cui rei opus est, ei hilarem hunc sumamus diem,

    Ter. Ad. 5, 3, 68:

    videtis hos quasi sumptos dies ad labefactandam illius dignitatem,

    Cic. Rab. Post. 16, 44:

    sumpseris tibi familiaritatem nostram ad ornamentum,

    Plin. Ep. 6, 18, 2. — Poet.: curis sumptus, consumed, worn out, Poët. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. Fr. Inc. 8 Rib.).—
    E.
    To undertake, begin, enter upon:

    bellum,

    Liv. 1, 42; Flor. 4, 12, 24:

    bellis ponendis sumendisque,

    Liv. 8, 4:

    haec maxime belli ratio sumendi fuerat,

    id. 38, 19:

    duellum cum aliquo,

    id. 36, 2:

    proelia,

    Suet. Caes. 60; Tac. H. 2, 45:

    in hos expeditionem,

    Flor. 4, 12, 6:

    non mandata expeditio, sed sumpta est,

    id. 4, 12, 48.— Poet.:

    prima fide vocisque ratae temptamina sumpsit Liriope,

    Ov. M. 3, 341.—
    F.
    In an oration, disputation, etc.
    1.
    To take for certain or for granted, to assume, maintain, suppose, affirm:

    alterutrum fatearis enim sumasque necesse'st,

    Lucr. 1, 974:

    nec solum ea sumitis ad concludendum, quae ab omnibus concedantur, sed ea sumitis, quibus concessis, etc.,

    Cic. Div. 2, 50, 104:

    aliquid pro certo,

    id. ib. —With inf.-clause:

    beatos esse deos sumpsisti,

    Cic. N. D. 1, 31, 89:

    pro non dubio legati sumebant, quae Antiochi fuerunt, Eumenem aequius esse quam me habere,

    Liv. 39, 28, 5.—
    2.
    To make, take a beginning, etc. (late Lat.):

    ab uno signo sumamus exordium,

    Macr. Somn. Scip. 18:

    ab illā quaestione principium sumere,

    Lact. 1, 2: quin fictio a capite sumat exordium, id. Opif. Dei, 12, 7.—
    3.
    To take, bring forward, cite, mention as a proof, an instance, etc. (cf. profero):

    homines notos sumere odiosum est,

    Cic. Rosc. Am. 16, 47:

    unum hoc sumo,

    id. ib. 34, 97:

    sumam annum tertium,

    id. Verr. 2, 3, 44, § 104:

    ex istis tuis sumam aliquem,

    id. Cael. 15, 36:

    quid quisquam potest ex omni memoriā sumere illustrius?

    id. Sest. 12, 27:

    ab oratore aut poëtā probato sumptum ponere exemplum,

    Auct. Her. 4, 1, 1.—
    G.
    To take as a purchase, to buy, purchase:

    quanti ego genus omnino signorum non aestimo, tanti ista quattuor aut quinque sumpsisti,

    Cic. Fam. 7, 23, 2:

    decumas agri Leontini,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149:

    quae parvo sumi nequeunt, obsonia captas,

    Hor. S. 2, 7, 106.—
    H.
    Aliquam, to use, enjoy, etc., in mal. part., Mart. 10, 81, 2:

    mille licet sumant,

    Ov. A. A. 3, 90; Auct. Priap. 5; cf.

    gaudia,

    Nemes. Ecl. 4, 59:

    aliquid,

    Petr. 100.—
    K.
    To take, fascinate, charm:

    simul conspexerit juvenem, venustate ejus sumitur,

    App. M. 2, p. 116, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > sumo

  • 87 антидот

    антидот м. хим. Antidot n; Antidotum n; хим. Gegengift n

    Большой русско-немецкий полетехнический словарь > антидот

  • 88 ANTIDOTE

    [N]
    ANTIDOTUM (-I) (N)
    ANTIDOTUS (-I) (M)
    REMEDIUM (-I) (N)
    MEDICAMEN (-MINIS) (N)
    MEDICAMENTUM (-I) (N)
    ANTIDOTOS (-I) (F)

    English-Latin dictionary > ANTIDOTE

  • 89 COUNTERPOISON

    [N]
    ANTIDOTUM (-I) (N)
    ANTIDOTUS (-I) (M)
    REMEDIUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > COUNTERPOISON

  • 90 Gegengift

    odtrutka f, antidotum nt

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Gegengift

  • 91 Antidot

    Antidot
    〈o.; Antidot(e)s, Antidote〉

    Wörterbuch Deutsch-Niederländisch > Antidot

  • 92 lunas

    1 antidotum
    2 odtrutka

    Słownik Tagalsko-Polski > lunas

  • 93 αντίδοτο

    1) antidotum (n) rzecz.
    2) odtrutka (f) rzecz.

    Ελληνικά-Πολωνικά λεξικό > αντίδοτο

  • 94 priešnuodis

    1) antidotum
    2) odtrutka

    Atviras žodynas lietuvių-lenkų > priešnuodis

См. также в других словарях:

  • antidotum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lmM. antidotumta {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}med. {{/stl 8}}{{stl 7}} środek przeciwdziałający truciźnie lub neutralizujący jej działanie na organizm; odtrutka {{/stl 7}}{{stl 20}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Antidŏtum — (v. gr.), 1) Gegenmittel bes. pacifisches [558] Mittel gegen eine gewisse Krankheit; auch heilsames, zusammengesetztes Mittel überhaupt. 2) Gegengift, Mittel zur Beseitigung u. Aufhebung der Wirkung eines Giftes. Daher Antidotarisch, als… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Antidŏtum — (v. gr.), Gegengift, s.u. Vergiftung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Antidŏtum — (griech.), Gegenmittel, Gegengift …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Antidotum — Antidŏtum (grch.), Gegenmittel, Gegengift …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Antidotum — Antidotum, Gegengift …   Herders Conversations-Lexikon

  • ANTIDOTUM — pro acriori cathartico, apud Ael. Spartian. in Adriano Caes. c. 23. ubi de Ceionio Commodo Vero, quem Adrianus adoptatum Aelium Verum Caesarem appellavit: Denique acceptô largius antidotô, ingravescente valetudine, per somnum periit. Idem in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • antidotum — n VI; lm M. antidotumta, D. antidotumtów farm. «środek zmniejszający lub znoszący szkodliwe działanie trucizny na organizm; odtrutka» Antidotum przeciw truciźnie. przen. «środek zaradczy na coś, sposób» Praca to antidotum przeciw nudzie. ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • Antidotum — Modgift …   Danske encyklopædi

  • antidote — [ ɑ̃tidɔt ] n. m. • XIIe; lat. d o. gr. antidotum 1 ♦ Contrepoison. Le lait est l antidote du phosphore. 2 ♦ Fig. Remède contre un mal moral. Un antidote à l ennui. ⇒ dérivatif. « d excellents antidotes contre la mélancolie » (Montesquieu). ●… …   Encyclopédie Universelle

  • Kasia Kowalska — Pour les articles homonymes, voir Kowalska. Kasia Kowalska …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»