-
1 antiquitas
antīquĭtas, ātis, f. [antiquus], the quality of being antiquus, age, antiquity (class., but only in prose).I.In gen.:II.antiquitas generis,
Cic. Font. 14, 31; so Nep. Milt. 1, 1:non vestra (urbs) haec est, quae gloriabatur a diebus pristinis in antiquitate suā?
Vulg. Isa. 23, 7.—Spec., ancient time, antiquity.A.Lit.:B.fabulae ab ultimā antiquitate repetitae,
Cic. Fin. 1, 20, 65:habet ut in aetatibus auctoritatem senectus, sic in exemplis antiquitas,
id. Or. 50, 169:antiquitas dat dignitatem verbis,
Quint. 8, 3, 24; Suet. Ner. 38 al.—Meton.1.The occurrences of antiquity, the history of ancient times, antiquity:2.tenenda est omnis antiquitas,
Cic. de Or. 1, 5, 18:memoria antiquitatis,
id. Brut. 59, 214:antiquitatis iter,
id. de Or. 1, 60, 256 al.:antiquitatis amator,
Nep. Att. 18, 1 Bremi and Dähne; cf. id. ib. 20 al.—In plur., a title of historical or archœological works, antiquities; cf. Plin. praef.; Gell. 5, 13:Varro in antiquitatibus rerum humanarum scripsit, etc.,
id. 11, 1 et saep. —Men of former times, the ancients:3.errabat multis in rebus antiquitas,
Cic. Div. 2, 33; cf. Hand, Wopk. Lectt. Tull. p. 209; Cic. Leg. 2, 11, 27:antiquitas melius ea, quae erant vera, cernebat,
id. Tusc. 1, 12, 26:fabulose narravit antiquitas,
Plin. 12, 19, 42, § 85; 19, 4, 19, § 1 al.—The condition [p. 133] or state of former times (eccl. Lat.):II.Et soror tua Sodoma et filiae ejus revertentur ad antiquitatem suam,
Vulg. Ezech. 16, 55 ter. —Esp., with the access. idea of moral excellence (cf. antiquus, II. C.), the good old times, the honesty of the good old times, integrity, uprightness, etc.:P. Rutilius documentum fuit virtutis, antiquitatis, prudentiae,
Cic. Rab. Post. 10:his gravissimae antiquitatis viris probatus,
id. Sest. 3:haec plena sunt antiquitatis,
id. Planc. 18, 45; Sall. H. Fragm. ap. Serv. ad Verg. G. 2, 209:exemplar antiquitatis,
Plin. Ep. 5, 15, 1. -
2 antiquitas
antīquĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] ancienneté. [st2]2 [-] antiquité, époque antique, temps anciens, science de l'antiquité, histoire de l'antiquité. [st2]3 [-] moeurs antiques, vertus d’autrefois, simplicité primitive. - antiquitatis multae peritus, Gell.: très versé dans la connaissance de l'antiquité. - antiquitates, plur.: l'histoire ancienne, les monuments anciens.* * *antīquĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] ancienneté. [st2]2 [-] antiquité, époque antique, temps anciens, science de l'antiquité, histoire de l'antiquité. [st2]3 [-] moeurs antiques, vertus d’autrefois, simplicité primitive. - antiquitatis multae peritus, Gell.: très versé dans la connaissance de l'antiquité. - antiquitates, plur.: l'histoire ancienne, les monuments anciens.* * *Antiquitas, pen. cor. Denominatiuum. Ancienneté.\Vltima antiquitas. Cic. Le primerain aage.\Antiquitas, pro ipsis Antiquis. Plin. Les anciens. -
3 antīquitās
antīquitās ātis, f [antiquus], age, antiquity: generis. — Ancient time, antiquity: factum ex omni antiquitate proferre.—Ancient events, the history of ancient times, antiquity: tenenda est omnis antiquitas: antiquitatis amator, N.—Men of former times, the ancients: antiquitatis memoria: antiquitas melius ea cernebat. — Venerableness, reverend character: eius fani.* * *antiquity, the good old days; the ancients; virtues of olden times; being old -
4 antiquitas
antiquitas antiquitas, atis f древность -
5 antiquitas
antīquitās, ātis f. [ antiquus ]1) древность, старина ( ab ultimā antiquitate C)2) древниеerrabat multis in rebus a. C — древние ошибались во многом3) древняя простота, честность, строгость и чистота нравов ( vir gravissimae antiquitatis C)4) уважение, предупредительностьtantum antiquitatis curaeque pro Italica gente majoribus fuit Sl — так велики были уважение и любовь (наших) предков к италийскому племени5) давность, древность (generis C, T, Nep) -
6 antiquitas
antīquitās, ātis, f. (antiquus), I) (von antiquus no. I, 2) die vorzüglichere Berücksichtigung, tantum antiquitatis curaeque maioribus pro Italica gente fuit, Sall. hist. fr. 1, 14 (15). – II) (von antiquus no. II) die frühere, ehemalige Zeit, die alte Zeit, Vorzeit, das Altertum, Cic. u.a. – Meton.: 1) die Ereignisse des Altertums, die Geschichte des Altertums (der Vorzeit), das Altertum, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Nep. Att. 18, 1. – Dah. Plur. antiquitates, a) Antiquitäten = alte Sagen, alte Geschichte, Geschichte der Vorzeit (bes. als Büchertitel), Ateius Capito b. Gell. 13, 12, 2. Plin. praef. § 24. Plin. 13, 87. Tac. hist. 2, 4. Gell. 11, 1, 1. Amm. 16, 7, 9. – b) die Menschen der Vorzeit, die Alten, Cic. u.a.; vgl. Kühner Cic. Tusc. 1, 26. – 2) mit dem Nbbegr. der Sittlichkeit, die alte gute Sitte, die Sittenstrenge, die alte Redlichkeit, die alte Biederkeit, Schlichtheit der Gesinnung, Cic. u.a. – 3) das hohe Alter, generis, Cic. Font. 41. Cic. ep. ad Hirt. fr. V II. p. 43 K. Nep. Milt. 1, 1. Tac. ann. 13, 3. – 4) der alte Brauch (Gebrauch), spectaculorum, Tac. ann. 14, 20.
-
7 antiquitas
antīquitās, ātis, f. (antiquus), I) (von antiquus no. I, 2) die vorzüglichere Berücksichtigung, tantum antiquitatis curaeque maioribus pro Italica gente fuit, Sall. hist. fr. 1, 14 (15). – II) (von antiquus no. II) die frühere, ehemalige Zeit, die alte Zeit, Vorzeit, das Altertum, Cic. u.a. – Meton.: 1) die Ereignisse des Altertums, die Geschichte des Altertums (der Vorzeit), das Altertum, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Nep. Att. 18, 1. – Dah. Plur. antiquitates, a) Antiquitäten = alte Sagen, alte Geschichte, Geschichte der Vorzeit (bes. als Büchertitel), Ateius Capito b. Gell. 13, 12, 2. Plin. praef. § 24. Plin. 13, 87. Tac. hist. 2, 4. Gell. 11, 1, 1. Amm. 16, 7, 9. – b) die Menschen der Vorzeit, die Alten, Cic. u.a.; vgl. Kühner Cic. Tusc. 1, 26. – 2) mit dem Nbbegr. der Sittlichkeit, die alte gute Sitte, die Sittenstrenge, die alte Redlichkeit, die alte Biederkeit, Schlichtheit der Gesinnung, Cic. u.a. – 3) das hohe Alter, generis, Cic. Font. 41. Cic. ep. ad Hirt. fr. V II. p. 43 K. Nep. Milt. 1, 1. Tac. ann. 13, 3. – 4) der alte Brauch (Gebrauch), spectaculorum, Tac. ann. 14, 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > antiquitas
-
8 antiquitas
1) старшинство (1. 74 § 1 C. Th. 12, 1). 2) древность, praeter fas praeterque morem antiquitatis usurpare (1 un. C. 9, 38);antiquitatis incertum (1. 3. C. Th. 1, 4); древнее право, постановления прежних императоров (1. 3. C. Th. 14, 1. 1. 3. C. Th, 16, 11), или мнения прежних, древних юристов=antiqui, veteres (§. 12 J. 1, 11. pr. J. 1, 22 1. 13. 14. C. 3, 33. 1. 28. pr. C. 6, 23. 1. 5. pr. C. 6, 27).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > antiquitas
-
9 fabulosus
fābulōsus, a, um, Adi. (fabula), I) mit Sagen (Mythen) in Menge versehen, d.i. a) reich an Sagen, sagenreich, mythenreich, Graecorum carmina, Curt. 3, 1, 2: materia, Plin. ep. 8, 4, 1: narrationes, Leo serm. 16, 5 in. – b) von dem viele Mythen erzählt werden, in der Mythe ( Mythologie) berühmt (vgl. Orelli Hor. carm. 1, 22, 7), Charybdis, Sen.: Derceto, Plin.: palumbes, Hor.: Hydaspes, Hor.: mons Africae fabulosissimus Atlas, Plin. – II) zur Sage ( Mythe) geneigt, die Sage ( Mythe) liebend, antiquitas, Iustin. 2, 6, 7: vetustas, Amm. 14, 11, 26 u. 22, 2, 13: Graecia, Amm. 18, 6, 23. – III) = μυθικός, der Sage ( Mythe) angehörig, a) eig.: huius loci antiquitas, Iustin. 4, 1, 8: genus theologiae, Augustin. de civ. dei 6, 5 in. – b) übtr., der Sage ( Mythe) ähnlich, fabelhaft, wunderbar, unglaublich, undenkbar, unerhört, monstra, Flor.: supplicia inferorum, Ps. Quint. decl.: fabulosae altitudinis nives, Flor.: pollicitatio, Petron.: multitudo, Amm.: longum est de hac re et prope fabulosum amplius dicere, Cassian. de inc. Chr. 7, 6 in.: fabulosum enim arbitror de strigibus m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 11, 232: nihil, inquit, hāc fabulā fabulosius, Apul.: de Prometheo omnia fabulosa arbitror: Midae quidem anulum... quis non fabulosiorem fateatur, Plin. – neutr. pl. subst., fabulosa et in carminibus tradita, Quint.: quamvis fabulosa et immania credebantur, noch so Undenkliches u. Entsetzliches, Tac.: a fabulis fabulosa secernere, Macr.
-
10 fabulosus
făbŭlōsus, a, um fabuleux, fertile en fables. - Marsyas amnis, fabulosis Graecorum carminibus inclitus, Curt. 3: le fleuve Marsyas, célèbre dans les légendes fabuleuses des Grecs. - materia fabulosa, Plin.: sujet riche en fictions. - fabulosa antiquitas, Just.: l'antiquité, source de légendes.* * *făbŭlōsus, a, um fabuleux, fertile en fables. - Marsyas amnis, fabulosis Graecorum carminibus inclitus, Curt. 3: le fleuve Marsyas, célèbre dans les légendes fabuleuses des Grecs. - materia fabulosa, Plin.: sujet riche en fictions. - fabulosa antiquitas, Just.: l'antiquité, source de légendes.* * *Fabulosus, pen. prod. Adiectiuum. Horat. Plin. Mensongier et faulx, De qui on fait beaucoup de contes qui ne sont vrais. -
11 fabulosus
fābulōsus, a, um, Adi. (fabula), I) mit Sagen (Mythen) in Menge versehen, d.i. a) reich an Sagen, sagenreich, mythenreich, Graecorum carmina, Curt. 3, 1, 2: materia, Plin. ep. 8, 4, 1: narrationes, Leo serm. 16, 5 in. – b) von dem viele Mythen erzählt werden, in der Mythe ( Mythologie) berühmt (vgl. Orelli Hor. carm. 1, 22, 7), Charybdis, Sen.: Derceto, Plin.: palumbes, Hor.: Hydaspes, Hor.: mons Africae fabulosissimus Atlas, Plin. – II) zur Sage ( Mythe) geneigt, die Sage ( Mythe) liebend, antiquitas, Iustin. 2, 6, 7: vetustas, Amm. 14, 11, 26 u. 22, 2, 13: Graecia, Amm. 18, 6, 23. – III) = μυθικός, der Sage ( Mythe) angehörig, a) eig.: huius loci antiquitas, Iustin. 4, 1, 8: genus theologiae, Augustin. de civ. dei 6, 5 in. – b) übtr., der Sage ( Mythe) ähnlich, fabelhaft, wunderbar, unglaublich, undenkbar, unerhört, monstra, Flor.: supplicia inferorum, Ps. Quint. decl.: fabulosae altitudinis nives, Flor.: pollicitatio, Petron.: multitudo, Amm.: longum est de hac re et prope fabulosum amplius dicere, Cassian. de inc. Chr. 7, 6 in.: fabulosum enim arbitror de strigibus m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 11, 232: nihil, inquit, hāc fabulā fabulosius, Apul.: de Prometheo omnia fabulosa arbitror: Midae quidem anulum... quis non fabulosiorem fateatur, Plin. – neutr. pl. subst., fabulosa et in carminibus tradita, Quint.: quamvis fabulosa et immania credeban-————tur, noch so Undenkliches u. Entsetzliches, Tac.: a fabulis fabulosa secernere, Macr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fabulosus
-
12 consigno
cōn-sīgno, āvī, ātum, āre1) прикладывать печать, запечатывать (tabulas signis C; epistulas Pl)tabellas dotis (или dotem) c. Su — скрепить брачный договор2) свидетельствовать, подтверждать, удостоверять ( antiquitas tot monumentis consignata C)auctoritates alicujus c. C — зафиксировать (выразить) чьи-л. мненияc. (litteris) — записывать, письменно излагать ( aliquid C)notiones in nobis quasi consignatae C — понятия, как бы запечатлённые в нас -
13 consopio
cōn-sōpio, (īvī), ītum, ire1) усыплять ( acri nidore aliquem Lcr); pass. засыпать (somno consopiri sempiterno C)2) pass. consopiri утратить силу, стать недействительным, устареть ( antiquitas consopīta AG) -
14 fabulosus
fābulōsus, a, um [ fabula I \]1) богатый сказками ( carmina QC); прославленный в сказках ( mons Atlas PM); любящий сказки ( antiquitas Just)2) сказочный, баснословный ( monstrum Fl); невероятный, невиданный, небывалый ( multitudo Amm) -
15 impexus
im-pexus, a, um [ pecto ]1) непричёсанный, растрёпанный (barba V; caput H)impexa angues (acc. graec.) Tib — змеевласая (Тисифона)2) неприкрашенный, т. е. простой, грубый ( antiquitas T) -
16 ultimus
a, um adj. superl. [ ulter ]1) отдалённейший, (самый) дальний (terrae Nep; gentes C)2) древнейший ( tempus C); первоначальный, первичный (principium C; orīgo Nep)ultima linea H — последняя черта, перен. конецultimae cerae M — последняя воля, завещаниеu. lapis Prp — надгробный камень4)б) решительный ( dimicatio L)ultimum supplicium Cs — высшая мера наказания, смертная казнь5) высший ( ultimum bonorum C); совершеннейший ( natura C). — см. тж. ultimo и ultimum -
17 consigno
cōn-sīgno, āvī, ātum, āre, mit dem Merkzeichen (signum) versehen, I) urkundlich besiegeln, versiegeln, mit dem Siegel unterfertigen, urkundlich bescheinigen (beglaubigen), tabulas signis, Cic.: decretum, Liv.: testamentum, ICt.: tabellas dotis od. bl. dotem, eine Heiratsurkunde besiegeln = abfassen, Suet. – II) durch ein Merkzeichen festhalten, schriftlich, authentisch, urkundlich niederlegen, -beglaubigen, -bestätigen, -verbürgen, verbriefen, alqd litteris, publicis litteris, Cic.: fundos publicis commentariis, Cic.: auctoritates nostras, Cic. – übtr., antiquitas clarissimis monumentis testata consignataque, Cic.: insitae et quasi consignatae in animis notiones, Cic.: c. causam, de qua etc., Gell.
-
18 consopio
cōn-sōpio, īvī, ītum, īre, völlig bewußtlos machen, I) eig.: a) = völlig betäuben, lumen exstinctum... consopit ibidem concĭdere, betäubt so die Sinne, daß man niedersinkt, Lucr. 6, 792: inter initia (veneni) consopitus, Suet. Claud. 44, 3. – b) in tiefen Schlaf versetzen, völlig einschläfern, Passiv consopiri = i n tiefen Schlaf verfallen, fest einschlafen, bibe tu quoque et consopire, Vulg. Habac. 2, 16: Endymion a luna consopitus, Cic. Tusc. 1, 92: agitatores consopiti sunt, Vulg. Nah. 2, 3: somno est consopitus, Cic. de div. 2, 135: quid melius quam in mediis vitae laboribus obdormiscere et ita coniventem somno consopiri sempiterno? in einen ewigen Schlaf verfallen, Cic. Tusc. 1, 117. – II) übtr., Passiv consopiri = außer Kraft treten, cum omnis illa XII tabularum antiquitas lege Aebutiā latā consopita sit, Gell. 16, 10, 8.
-
19 firmus
fīrmus, a, um (viell. verwandt mit fere, ferme, frētus), fest, derb, stark, I) eig.: ramus, Caes.: robora (Bohlen), Verg.: catena, Ov.: muri firmiores, Eutr.: m. Dat. (zu), ut area firma templis ac porticibus sustinendis esset, Liv. – II) übtr.: 1) physisch stark, tüchtig, kräftig, widerstandsfähig, poples, Ov.: vox, Cornif. rhet.: civitas, Caes.: res publica, Sall.: m. ad u. Akk., vires ad dolorem ferendum firmae, Nep.: poet. m. Infin., fundus non pascere firmus, Hor. ep. 1, 17, 47. – Insbes., a) kräftig, gesund, lebensfähig (Ggstz. imbecillus), corpus, Cic.: v. Leb., firmus ac valens, Cic.: catuli, Phaedr.: infantes firmiores, Suet.: remiges firmissimi, Vell.: si male firma cubabit, Ov.: vixdum firmus gravi valetudine, Suet. – b) milit. fest, stark, kräftig, widerstandsfähig, ordines, fest geschlossene, Tac.: equitatus et peditatus, Cic.: evocatorum manus, Cic.: copiae, Nep.: praesidia, Caes.: exercitus, Caes.: m. ab (von seiten) u. Abl., firmus ab equitatu, Planc. in Cic. ep.: m. ad u. Akk., firmus ad tantum bellum, Liv.: ad dimicandum, Caes.: firmior ad resistendum, Sall. fr.: firmus ad castra facienda, Cic. – c) v. Speisen u. Getränken, fest, derb, nahrhaft, cibus, Varro r. r. 2, 11, 2: firmius est triticum quam milium, Cels. 2, 18. p. 64, 35 D.; vgl. ibid. p. 65, 6: firmior ex frumento potio est, ibid. p. 66, 17. – d) v. Wein, stark = feurig, firmum vinum, Gell. 13, 5, 8. – 2) der Zeit nach dauernd, firmissima vina, sich haltende, Verg. georg. 2, 97: durabat antiquitas firma, das alte Verfahren erhielt sich unverändert, Plin. 26, 12: übtr., dauernd, gültig, acta Caesaris, Cic. Phil. 1, 16. – 3) geistig u. ethisch: a) fest, beharrlich, konsequent, standhaft, unerschütterlich, animus, Cic.: accusator, Cic.: opinio, Cic.: senatus bene f., Cic.: m. contra od. adversus u. Akk., contra pericula, Sall.: adversus famam rumoresque hominum, Liv.: m. in u. Abl., firmior in sententia, Cic.: vir in suscepta causa firmissimus, Cic.: m. bl. Abl., proposito, Vell.: patriā irā, Ov. – b) fest, sicher, zuverlässig, α) v. Lebl.: litterae, Cic.: spes, Cic.: amicitia, unwandelbare, Curt.: foedus bene f., Enn.: vitae sine metu degendae praesidia firmissima, Cic.: hoc, quod dico, firmum fore (sich bestätigen wird), Cic.: m. ad u. Akk., utrum tandem tibi ad defensionem firmius fore putasti, Cic.: neutr. subst., nihil satis firmi (keinen triftigen Grund) video quam ob rem etc., Ter. heaut. 337. – β) v. Pers.: gener, Ter.: duces, Cic.: firmus amicus et fidelis, Cic.: qui firmior candidatus fore videatur, der mehr Aussicht (gewählt zu werden) hätte, Cic.: ut ex infidelissimis (sociis) firmissimos redderem, Cic.: m. Abl. (an), copiae et numero et genere et fidelitate firmissimae, Planc. in Cic. ep.: m. ad u. Akk., firmos eos (milites) ad tuendas nostras res efficere, Cic. – c) stark = wirksam, firmissima consolatio, Cic. Tusc. 3, 79.
-
20 impexus
im-pexus, a, um (in u. pecto), I) ungekämmt, Verg. u.a. – II) übtr., 1) = ungeschmückt, schmucklos, vidua impexa luctu, Tac. ann. 16, 10 Nipp. u. Halm (codd. u. Dräger implexa). – 2) = rauh, antiquitas, Tac. dial. 20, 3.
См. также в других словарях:
Antiquitas — ist eine wissenschaftliche Fachbuchreihe auf dem Gebiet der Altertumswissenschaften. Sie erscheint in vier verschiedenen Unterreihen: Antiquitas. Reihe I. Abhandlungen zur alten Geschichte (seit 1955) Antiquitas. Reihe II. Abhandlungen aus dem… … Deutsch Wikipedia
Altertumskunde — Die Alte Geschichte ist im Fächerkanon der an Universitäten gelehrten Geschichtswissenschaft derjenige Teil, der das „klassische“ griechisch römische Altertum (Antike) behandelt. Wissenschaftler, die sich mit Alter Geschichte befassen, werden… … Deutsch Wikipedia
Althistoriker — Die Alte Geschichte ist im Fächerkanon der an Universitäten gelehrten Geschichtswissenschaft derjenige Teil, der das „klassische“ griechisch römische Altertum (Antike) behandelt. Wissenschaftler, die sich mit Alter Geschichte befassen, werden… … Deutsch Wikipedia
Althistorikerin — Die Alte Geschichte ist im Fächerkanon der an Universitäten gelehrten Geschichtswissenschaft derjenige Teil, der das „klassische“ griechisch römische Altertum (Antike) behandelt. Wissenschaftler, die sich mit Alter Geschichte befassen, werden… … Deutsch Wikipedia
antiquité — [ ɑ̃tikite ] n. f. • 1080; lat. antiquitas 1 ♦ Vieilli Caractère de ce qui est très ancien. ⇒ ancienneté. Ces traditions « prouvent au moins l antiquité des peuples de l Égypte » (Condillac). 2 ♦ Temps très ancien, très reculé. Cela remonte à la… … Encyclopédie Universelle
Andreas Alföldi — (ungarisch: Alföldi András) (* 27. August 1895 in Pomáz bei Budapest; † 12. Februar 1981 in Princeton), war ein ungarischer Althistoriker, Epigraphiker, Numismatiker und Archäologe. Er war einer der produktivsten Altertumswissenschaftler des 20.… … Deutsch Wikipedia
Fathers of the Church — • The word Father is used in the New Testament to mean a teacher of spiritual things, by whose means the soul of man is born again into the likeness of Christ: Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Fathers of the Church … Catholic encyclopedia
antichitate — ANTICHITÁTE, (2) antichităţi, s.f. 1. Epocă a civilizaţiei vechi, în special a celei greco romane; vechime. 2. (Mai ales la pl.) Obiect antic, monument vechi, rămăşiţă istorică. [var.: (înv.) anticitáte s.f.] – Din fr. antiquité, lat. antiquitas … Dicționar Român
Klassische Antike — Der Begriff Antike (von lateinisch antiquus, deutsch: alt, altertümlich) bezeichnet die Epoche des Altertums im Mittelmeerraum. Sie reicht etwa von 1200 v. Chr. bzw. 800 v. Chr. bis ca. 600 n. Chr. und unterscheidet sich von vorhergehenden und… … Deutsch Wikipedia
Klassisches Altertum — Der Begriff Antike (von lateinisch antiquus, deutsch: alt, altertümlich) bezeichnet die Epoche des Altertums im Mittelmeerraum. Sie reicht etwa von 1200 v. Chr. bzw. 800 v. Chr. bis ca. 600 n. Chr. und unterscheidet sich von vorhergehenden und… … Deutsch Wikipedia
Sapienti sat — − Geflügelte Worte A B C D E F G H I J K L M N O … Deutsch Wikipedia