Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

annus+circumagitur+l

  • 1 annus

    annus, i, m. [acc. to some, as Corssen, Beitr. 16, for am-nus, from 2. an- am-; or acc. to others, directly from 2. anus, a ring, and kindred to the form appearing, in enoautos, di-enos, tri-enos].
    I.
    Lit., a circuit, circular course, periodical return: tempus a brumā ad brumam, dum sol redit, vocatur annus;

    quod, ut parvi circuli anuli, sic magni dicebantur circites ani, unde annus,

    Varr. L. L. 6, § 8 Müll.; cf.

    for the same idea: circum tribus actis annis,

    Lucr. 5, 883:

    anno, qui solstitiali circumagitur orbe,

    Liv. 1, 19; 6, 1:

    quae (stellae) volvunt magnos in magnis orbibus annos,

    Lucr. 5, 644; so Verg. A. 1, 234:

    multis solis redeuntibus annis,

    Lucr. 1, 311; so Verg. A. 8, 47; cf. also Voss ad Verg. G. 2, 402; and the Heb. = month, from = to renew; hence, a year (consisting among the Rom. orig. of ten months, ending with Dec. and beginning with Mart., but from the time of Numa of twelve):

    annos sexaginta natus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 10:

    principio circum tribus actis impiger annis Floret equus,

    Lucr. 5, 881:

    tempora mutare annorum,

    the seasons, id. 2, 170:

    anni tempus, Varr, R. R. 1, 46: nemo est tam senex, qui se annum non putet posse vivere,

    Cic. Sen. 7, 24:

    centum et septem complevit annos,

    id. ib. 5, 13 et saep.:

    anni fugaces,

    Hor. C. 2, 14, 1:

    anni mobiles,

    id. A. P. 157:

    annus piger,

    id. Ep. 1, 1, 21:

    anni breves,

    id. C. 4, 13, 23:

    per exactos annos,

    id. ib. 3, 22, 6:

    initio anni,

    Liv. 2, 52:

    principio anni,

    id. 2, 48:

    anno ineunte,

    Suet. Calig. 42; id. Tib. 54:

    anno exeunte,

    Cic. Div. 1, 25:

    extremo anno,

    Liv. 2, 64:

    extremo anni,

    Tac. A. 6, 27:

    anno circumacto,

    Liv. 6, 1:

    vertente anno,

    Vulg. 2 Reg. 11, 1:

    annus totus,

    Hor. S. 2, 3, 1:

    annus solidus,

    a full year, Liv. 1, 19.— Poet.:

    pleno anno,

    at the close of, Hor. C. 3, 18, 5; Plaut. Stich. 1, 1, 30; id. Men. 2, 1, 9:

    nondum centum et decem anni sunt, cum lata est lex,

    Cic. Off. 2, 21, 75: lex anno post quam lata sit abrogata, id. Cornel. Fragm. ap. Orell. IV. 2, p. 448.—
    B.
    Adverb. phrases.
    1.
    Anno.
    a.
    A year ago, last year, perusi (for the most part anteclass.;

    not used by Cic.),

    Plaut. Am. prol. 91:

    quattuor minis ego emi istanc anno,

    id. Men. 1, 3, 22; id. Truc. 2, 4, 39: utrum anno an horno te abstuleris a viro, Lucil. ap. Non. p. 121, 8; so,

    ab anno priore,

    Vulg. 2 Cor. 8, 10; and:

    ab anno praeterito,

    ib. ib. 9, 2.—
    b.
    A full or whole year, Liv. 3, 39 fin.:

    corpus ejus matronae anno luxerunt,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 10 fin. (in Livy, instead of it, annum; v. 2. infra).—
    c.
    In each year, yearly:

    uno boum jugo conseri anno quadragena jugera, difficilis tricena justum est,

    Plin. 18, 18, 48, § 173.—But in is freq. added when it is related how often a thing happened during the year, Varr. R. R. 2, 11, 8:

    ter in anno,

    Cic. Rosc. Am. 46:

    semel in anno,

    Vulg. Heb. 9, 7 (cf.:

    semel per annum,

    ib. Ex. 30, 10) al. (but without in' ter et quater anno, Hor. C. 1, 31, 14:

    bis anno,

    Plin. 2, 73, 75, § 184).—
    2.
    Annum, a year, during a whole year:

    matronae annum eum luxerunt,

    Liv. 2, 7.—
    3.
    Ad annum, for the coming year, a year hence:

    faciendum est ad annum,

    Cic. de Or. 3, 24, 92:

    quem ad annum tribunum plebis videbam fore,

    id. Att. 5, 2.—
    4.
    In annum.
    a.
    For a year: prorogatum in annum im [p. 127] perium est, Liv. 37, 2, 11: si quid Est ( gnaws) animum, differs curandi tempus in annum? Hor. Ep. 1, 2, 39:

    provisae frugis in annum Copia,

    id. ib. 1, 18, 109.—
    b.
    In the next year, the next year:

    quod stercoratione faciunt in annum segetes meliores,

    Varr. R. R. 2, 2, 12.—
    5.
    Per annos, year by year, yearly:

    arva per annos mutant, et superest ager,

    Tac. G. 26; so,

    per omnes annos,

    Vulg. Lev. 16, 34; ib. Luc. 2, 41.—
    6.
    Omnibus annis, all the years, always, Hor. Ep. 1, 7, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    Poet., a part of a year, a season of the year:

    nunc frondent silvae, nunc formosissimus an-nus,

    now the forest is clothed with verdure, now the year is most beautiful, Verg. E. 3, 57; so,

    pomifer annus,

    Hor. C. 3, 23, 8:

    hibernus annus,

    id. Epod. 2, 29: Pisaeumque domus non aestuat annum, i. e. the summer (in which season of the year the Olympic games were celebrated at Pisa), Stat. S. 1, 3, 8.—
    B.
    The produce of the year ( poet. or in post-Aug. prose; cf.

    annona, I.),

    Luc. 9, 437:

    agricolae annum flevere,

    id. 3, 452; 3, 70; Stat. Th. 4, 710; Val. Fl. 5, 424:

    nec arare terram aut exspectare annum,

    Tac. G. 14, ubi v. Rup.; cf. Schwarz ad Plin. Pan. 29.—
    C.
    Time of life ( poet.):

    Dum vernat sanguis, dum rugis integer annus,

    while your years are free from wrinkles, Prop. 5, 5, 59:

    vitae longus et annus erit,

    the years of life, id. 3, 7, 38.—
    D.
    In polit. life, the age to which one must attain in order to be appointed to an office (cf. annalis, II.):

    quod hoc honore me adfecistis primā petitione, quod anno meo,

    Cic. Agr. 2, 2:

    subito reliquit annum suum seseque in annum proximum transtulit,

    id. Mil. 9, 24:

    qui anno suo petierint,

    id. ib. 9, 24; id. Att. 1, 1; id. Fam. 10, 25.—
    E.
    In astronomy: annus magnus or mundanus, the period of time in which the constellations return to the same place; acc. to Macr. Somn. Scip. 2, 11, 15,000 years; v. Cic. N. D. 2, 20; Tac. Or. 16; and Madv. ad Cic. Fin. 2, 31, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > annus

  • 2 circumago

    circum-ăgo, ēgi, actum, 3, v. a.
    I.
    To drive or turn in a circle, turn round (most freq. since the Aug. per.;

    not in Cic. or Quint.): impera suovetaurilia circumagi,

    Cato, R. R. 141, 1.—And with two acc. (on account of circum):

    terram fundumque meum suovetaurilia circumagi jussi,

    Cato, R. R. 141, § 2:

    (annus) qui solstitiali circumagitur orbe,

    Liv. 1, 19, 6:

    chamaeleonis oculos ipsos circumagi totos tradunt,

    Plin. 11, 37, 55, § 152.— Act. in mid. sense (very rare):

    Aegeum pelagus summotas terras hinc ad promunturium, quod Sunium vocatur, magno ambitu mollique circumagit,

    rolls around, surrounds, Mel. 2, 2, 8.—
    2.
    To drive around, produce by going around:

    pinctis bobus... aratro circumagebant sulcum,

    Varr. L. L. 5, § 143 Müll.—Hence,
    B.
    T. t., to manumit a slave by turning him round. since the slave, in such a case, was taken by his master with the right hand, and turned around in a circle (cf. vertigo, Casaub. Pers. 5, 75 sq., and Dict. of Antiq.);

    fig.: qui se illi (philosophiae) subjecit et tradidit, statim circumagitur: hoc enim ipsum philosophiae servire libertas est,

    Sen. Ep. 8, 6.—
    C.
    Trop.
    1.
    Of time, with se, or more freq. in pass, to pass away, to be spent (so most freq. in temp. perf. and in Liv.):

    in ipso conatu rerum circumegit se annus,

    Liv. 9, 18, 14:

    sed prius se aestas circumegit, quam, etc.,

    id. 23, 39, 4:

    prius circumactus est annus, quam, etc.,

    id. 6, 38, 1:

    circumactis decem et octo mensibus,

    id. 9, 33, 3; 6, 1, 4; 26, 40, 1; 27, 30, 11; 44, 36, 1; Plin. 7, 16, 17, § 76;

    and in tmesis: circum tribus actis annis,

    Lucr. 5, 881.—In temp. pres.:

    annus, qui solstitiali circumagitur orbe,

    Liv. 1, 19, 6:

    nobis in apparatu ipso annus circumagitur,

    id. 24, 8, 8.—
    2.
    Of the vicissitudes of fortune, etc.:

    cum videamus tot varietates tam volubili orbe circumagi,

    Plin. Ep. 4, 24, 6.—
    II.
    To turn, turn about, wheel around:

    equos frenis,

    Liv. 1, 14, 9; 8, 7, 10; 10, 11, 1; Curt. 3, 11, 14 sq.:

    collum in aversam se,

    Plin. 11, 47, 107, § 256:

    corpora,

    Tac. H. 4, 29:

    se ad dissonos clamores,

    Liv. 4, 28, 2:

    circumagitur, cum venit, imago (in speculis),

    Lucr. 4, 316 (340):

    circumagente se vento,

    Liv. 37, 16, 4:

    aciem,

    id. 42, 64, 5:

    signa,

    id. 10, 36, 9; 6, 24, 7; Curt. 4, 6, 14:

    ut qui (milites) ultimi stabant... verti tamen et in frontem circumagi possent,

    id. 4, 13, 32:

    se,

    to turn about, Plin. 6, 31, 36, § 199; 16, 41, 80, § 220:

    legiones,

    to lead back, Flor. 3, 21, 6. —Hence, prov.:

    circumagetur hic orbis,

    the tide will turn, Liv. 42, 42, 6; cf.

    ' praecipua cenationum rotunda, quae perpetuo diebus ac noctibus vice mundi circumageretur,

    Suet. Ner. 31.—
    2.
    Esp., to agitate, disturb:

    verna (mala) stomacho inutilia sunt, alvom, vesicam circumagunt,

    Plin. 23, 6, 54, § 100.—
    B.
    Trop.:

    hic paululum circumacta fortuna est,

    changes, is changed, Flor. 2, 2, 22:

    sed unā voce, quā Quirites eos pro militibus appellarat, tam facile circumegit et flexit,

    Suet. Caes. 70:

    quo te circumagas?

    whither will you now turn? Juv. 9, 81:

    universum prope humanum genus circumegit in se,

    brought over to his side, Plin. 26, 3, 7, § 13.—
    III.
    (Acc. to circum, II. C.) To run or drive about, proceed from one place to another:

    (milites) huc illuc clamoribus hostium circumagi,

    Tac. H, 3, 73: nil opus est te Circumagi, i. e. that you wander about with me, * Hor. S. 1, 9, 17.—
    B.
    Trop.:

    non pendere ex alterius vultu ac nutu, nec alieni momentis animi circumagi,

    Liv. 39, 5, 3:

    rumoribus vulgi circumagi,

    id. 44, 34, 4; 26, 8, 3.—
    IV.
    Aliquem aliquā re = circumdare, to surround with something:

    fratrem Saturnum muro,

    Lact. 1, 14.—Hence, circumactus, a, um, P. a., bent around, curved (perh. only in the two Plin.):

    in orbem circumactus,

    Plin. 9, 33, 52, § 102; 15, 14, 15, § 51; 16, 34, 62, § 146:

    sensim circumactis curvatisque litoribus,

    Plin. Ep. 6, 16, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > circumago

  • 3 circumago

    1. circum-ago, ēgī, āctum, ere
    act.
    1) водить кругом, обводить (suovetaurilibus circumaguntur verres, aries, taurus Vr); проводить вокруг ( aratro sulcum Vr); вращать (circumactus modiolus CC)
    2) обёртывать, обматывать ( fasciam CC)
    3) сгибать дугой, низко наклонять ( totum corpus in adorando PM)
    4) поворачивать, оборачивать (equum L, QC; hastas in hostem L; navem in proram PM)
    circumagetur hic orbis погов. Lэтот круг завершится (т. е. обстоятельства изменятся)
    aliquem in se c. PM — привлечь кого-л. на свою сторону
    vita in contrarium circumacta Sen — жизнь, противоречащая общепринятым нормам
    5) расстраивать, портить (alvum, vesīcam PM)
    2. pass. circumagi
    1) обращаться, вращаться, совершать круговое движение ( hoc atque illo Sen); проходить, миновать ( annus circumagitur L)
    annus, qui solstitiali orbe circumagitur L — год, продолжающийся от одного солнцестояния до другого (т. е. солнечный)
    2) получать (быть отпускаемым на) волю Sen (при этом акте господин символически обводил раба по кругу)
    3) перен. метаться в разные стороны, волноваться (quasi somno turbulento circumactus Pt)
    4) позволить увлечь себя, покориться, довериться ( rumoribus vulgi L)

    Латинско-русский словарь > circumago

  • 4 circumago

    circum-ago, ēgī, āctum, ere, I) im Kreise-, ringsherum führen, -drehen, A) im allg.: impera suovetaurilia circumagi, Cato: suovetaurilibus circumaguntur verres, aries, taurus, Varr.: fundum meum (um mein Grundstück) suovetaurilia circum agi iussi, Cato: c. totam domum (v. Wirbelwind), Sen.: c. modiolum (den Trepan), Cels.: fasciam saepius, herumwickeln, Cels.: molas, Gell.: in adorando totum corpus, den g. K. wie ein Rad krümmen = sich bis zur Erde verneigen, Plin.: u. circumagi als t. t. v. Sklaven, freigelassen werden (weil der Sklave auf dem Forum vom Herrn bei der rechten Hand gefaßt u. im Kreise herumgeführt wurde, zum Zeichen, daß er frei ist), bildl. in Sen. ep. 8, 7. – Medial, circumagi u. circumagere se, 1) im Kreise sich herumdrehen, -herumgehen, praecipua cenationum rotunda, quae perpetuo diebus ac noctibus vice mundi circumageretur, Suet. Ner. 31, 2: chamaeleonis oculos ipsos circumagi totos tradunt, Plin. 11, 152: collum circumagit se, dreht sich ganz herum, Plin. 11, 256. – 2) übtr.: a) v. der Zeit, circumagi od. se circumagere (vgl. Drak. Liv. 9, 33, 4. Fabri Liv. 23, 39, 4), gleichs. den Kreislauf vollenden, verfließen, prius circumactus est annus, quam etc., Liv.: nobis in ipso apparatu annus circumagitur, Liv.: prius aestas se circumegit quam etc., Liv.: in ipso conatu rerum circumegit se annus, Liv.: circumactis decem et octo mensibus, Liv.: circumacto tertio anno belli Punici, Liv.: triennio circumacto, Plin.: circumacto anno od. anni tempore, Liv.: circum tribus actis annis ( mit Tmesis), Lucr. – b) v. andern Abstrakten, volubili orbe circumagi, in schnellem Wechsel aufeinander folgen, Plin. ep. 4, 24, 6. – B) prägn., 1) circumagere alqd, etwas gleichs. umtreiben = sich um etw. rings herumziehen, Aegaeum pelagus summotas terras hinc ad promunturium, quod Sunium vocatur, magno ambitu mollique circumagit, Mela 2, 2, 8 (2. § 27). – 2) circumag. alqm alqā re, jmd. mit etw. rings umziehen, -umgeben, eos muro circumegit, Lact.: erat pallio circumactus, Mart. Cap.: solis augustum caput radiis perfusum circumactumque, Mart. Cap. – 3) circumagere alqd, etw. rings herumziehen, iunctis bobus... aratro circumagebant sulcum, Varr. LL. 5, 143; vgl. Müller-Deecke, Die Etrusker 2, 146 f. – II) im Bogen herumführen, A) umwenden, -drehen, -kehren, -lenken, 1) eig.: equos, Liv. u. Curt. (s. Mützell Curt. 3, 11 [27], 14): equos frenis, Liv.: navem in proram, Plin.: hastas in venientem ex transverso hostem, Liv.: corpora unde clamor acciderat, dahin, von wo usw., Tac.: se ad dissonos clamores, Liv.: c. signa (mit den Feldzeichen) od. aciem, mit dem Heere eine Schwenkung machen, Liv.: circumagi in frontem, Front machen, Curt.: circumactā ad litus totā classe, Frontin.: quacumque classis se circumegerat, Liv.: circumagente se vento, umschlug, Liv.: sprichw., circumagetur hic orbis, das Blatt wird sich wenden, Liv. 42, 42, 6. – 2) übtr.: quo te circumagas? wo willst du nun hin? wie willst du dich nun verteidigen? Iuven. 9, 81. – bes. von jeder Art Veränderung, hic paulum circumacta fortuna est, wandte sich, Flor.: u. mit Beziehung auf Denk- u. Handlungsart, unā voce circumagere et flectere alqm, herumbringen, auf andere Gesinnung bringen, Suet.: universum prope genus humanum in se c., auf seine Seite bringen, Plin. – mit dem Nbbgr. der Verschlimmerung, alvum, vesicam, in Unordnung bringen, Plin. – B) circumagere se u. circumagi, sich im Bogen herumziehen, circumagente se terrarum fronte in occasum ac mare Adriaticum, Plin.: circumacta curvataque litora, Plin. ep.: conchae in orbem circumactae, kreisförmig gewundene, Plin. – III) von einem Orte zum andern herumtreiben, -führen, 1) eig.: huc illuc clamoribus hostium circumagi, Tac.: nihil opus est te circumagi, d.i. mit mir herumzuziehen, Hor. – 2) übtr., sich bald zu diesem, bald zu jenem wenden od. verleiten lassen, alieni momentis animi circumagi, Liv. 39, 5, 3: rumoribus vulgi circumagi, Liv. 44, 34, 4.

    lateinisch-deutsches > circumago

  • 5 circumago

    circum-ago, ēgī, āctum, ere, I) im Kreise-, ringsherum führen, -drehen, A) im allg.: impera suovetaurilia circumagi, Cato: suovetaurilibus circumaguntur verres, aries, taurus, Varr.: fundum meum (um mein Grundstück) suovetaurilia circum agi iussi, Cato: c. totam domum (v. Wirbelwind), Sen.: c. modiolum (den Trepan), Cels.: fasciam saepius, herumwickeln, Cels.: molas, Gell.: in adorando totum corpus, den g. K. wie ein Rad krümmen = sich bis zur Erde verneigen, Plin.: u. circumagi als t. t. v. Sklaven, freigelassen werden (weil der Sklave auf dem Forum vom Herrn bei der rechten Hand gefaßt u. im Kreise herumgeführt wurde, zum Zeichen, daß er frei ist), bildl. in Sen. ep. 8, 7. – Medial, circumagi u. circumagere se, 1) im Kreise sich herumdrehen, -herumgehen, praecipua cenationum rotunda, quae perpetuo diebus ac noctibus vice mundi circumageretur, Suet. Ner. 31, 2: chamaeleonis oculos ipsos circumagi totos tradunt, Plin. 11, 152: collum circumagit se, dreht sich ganz herum, Plin. 11, 256. – 2) übtr.: a) v. der Zeit, circumagi od. se circumagere (vgl. Drak. Liv. 9, 33, 4. Fabri Liv. 23, 39, 4), gleichs. den Kreislauf vollenden, verfließen, prius circumactus est annus, quam etc., Liv.: nobis in ipso apparatu annus circumagitur, Liv.: prius aestas se circumegit quam etc., Liv.: in ipso conatu rerum circumegit se annus, Liv.:
    ————
    circumactis decem et octo mensibus, Liv.: circumacto tertio anno belli Punici, Liv.: triennio circumacto, Plin.: circumacto anno od. anni tempore, Liv.: circum tribus actis annis ( mit Tmesis), Lucr. – b) v. andern Abstrakten, volubili orbe circumagi, in schnellem Wechsel aufeinander folgen, Plin. ep. 4, 24, 6. – B) prägn., 1) circumagere alqd, etwas gleichs. umtreiben = sich um etw. rings herumziehen, Aegaeum pelagus summotas terras hinc ad promunturium, quod Sunium vocatur, magno ambitu mollique circumagit, Mela 2, 2, 8 (2. § 27). – 2) circumag. alqm alqā re, jmd. mit etw. rings umziehen, -umgeben, eos muro circumegit, Lact.: erat pallio circumactus, Mart. Cap.: solis augustum caput radiis perfusum circumactumque, Mart. Cap. – 3) circumagere alqd, etw. rings herumziehen, iunctis bobus... aratro circumagebant sulcum, Varr. LL. 5, 143; vgl. Müller-Deecke, Die Etrusker 2, 146 f. – II) im Bogen herumführen, A) umwenden, -drehen, -kehren, -lenken, 1) eig.: equos, Liv. u. Curt. (s. Mützell Curt. 3, 11 [27], 14): equos frenis, Liv.: navem in proram, Plin.: hastas in venientem ex transverso hostem, Liv.: corpora unde clamor acciderat, dahin, von wo usw., Tac.: se ad dissonos clamores, Liv.: c. signa (mit den Feldzeichen) od. aciem, mit dem Heere eine Schwenkung machen, Liv.: circumagi in frontem, Front machen, Curt.: circumactā ad litus totā classe, Frontin.: quacumque
    ————
    classis se circumegerat, Liv.: circumagente se vento, umschlug, Liv.: sprichw., circumagetur hic orbis, das Blatt wird sich wenden, Liv. 42, 42, 6. – 2) übtr.: quo te circumagas? wo willst du nun hin? wie willst du dich nun verteidigen? Iuven. 9, 81. – bes. von jeder Art Veränderung, hic paulum circumacta fortuna est, wandte sich, Flor.: u. mit Beziehung auf Denk- u. Handlungsart, unā voce circumagere et flectere alqm, herumbringen, auf andere Gesinnung bringen, Suet.: universum prope genus humanum in se c., auf seine Seite bringen, Plin. – mit dem Nbbgr. der Verschlimmerung, alvum, vesicam, in Unordnung bringen, Plin. – B) circumagere se u. circumagi, sich im Bogen herumziehen, circumagente se terrarum fronte in occasum ac mare Adriaticum, Plin.: circumacta curvataque litora, Plin. ep.: conchae in orbem circumactae, kreisförmig gewundene, Plin. – III) von einem Orte zum andern herumtreiben, -führen, 1) eig.: huc illuc clamoribus hostium circumagi, Tac.: nihil opus est te circumagi, d.i. mit mir herumzuziehen, Hor. – 2) übtr., sich bald zu diesem, bald zu jenem wenden od. verleiten lassen, alieni momentis animi circumagi, Liv. 39, 5, 3: rumoribus vulgi circumagi, Liv. 44, 34, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumago

  • 6 circum-agō

        circum-agō ēgī, āctus, ere,    to drive in a circle, turn round.—In tmesis: (navem) fluctus Torquet agens circum, V.: quocumque deus circum caput egit, i. e. has made his way, V.—Fig., of time, with se, or pass, to roll on, pass away, be spent: circumegit se annus, L.: prius circumactus est annus, quam, etc., L.: annus, qui solstitiali circumagitur orbe, L. — To turn, turn about, wheel around: equos frenis, L.: aciem, L.: se ad dissonos clamores, L. — Fig.: quo te circumagas? whither will you turn? Iu.— Pass, to be dragged about, be led from place to place: nil opus est te Circumagi, i. e. stroll with me, H.—Fig.: nec alieni momentis animi circumagi, be swayed, L.: circumagi ad nutūs Hannibalis, be driven, L.

    Latin-English dictionary > circum-agō

  • 7 circumago

    circumăgo, ĕre, ēgi, actum [st2]1 [-] conduire autour, mener tout autour. [st2]2 [-] en t. de droit: faire tourner (un esclave) sur lui-même, l'affranchir. [st2]3 [-] passif ou réfléchi: accomplir sa révolution; s'écouler, passer (en parl. du temps). [st2]4 [-] tourner, faire tourner, retourner; passif et réfléchi: se retourner, se détourner, changer de face, faire un détour; être entraîné, aller de côté et d'autre, se laisser conduire (au pr. et au fig.).    - circumagi: [st2]1 [-] être affranchi (à propos des esclaves que le maître fait tourner autour de lui-même en signe d'affranchissement: on montre ainsi à l'esclave qu'il peut aller où il veut). [st2]2 [-] accomplir une révolution. [st2]3 [-] se porter de côté et d'autre.    - circumactis decem et octo mensibus, Liv. 9, 33: après dix-huit mois révolus.    - nil opus est te circumagi, Hor. S. 1, 9, 17: il n'est pas nécessaire que tu te promènes de côté et d'autre.
    * * *
    circumăgo, ĕre, ēgi, actum [st2]1 [-] conduire autour, mener tout autour. [st2]2 [-] en t. de droit: faire tourner (un esclave) sur lui-même, l'affranchir. [st2]3 [-] passif ou réfléchi: accomplir sa révolution; s'écouler, passer (en parl. du temps). [st2]4 [-] tourner, faire tourner, retourner; passif et réfléchi: se retourner, se détourner, changer de face, faire un détour; être entraîné, aller de côté et d'autre, se laisser conduire (au pr. et au fig.).    - circumagi: [st2]1 [-] être affranchi (à propos des esclaves que le maître fait tourner autour de lui-même en signe d'affranchissement: on montre ainsi à l'esclave qu'il peut aller où il veut). [st2]2 [-] accomplir une révolution. [st2]3 [-] se porter de côté et d'autre.    - circumactis decem et octo mensibus, Liv. 9, 33: après dix-huit mois révolus.    - nil opus est te circumagi, Hor. S. 1, 9, 17: il n'est pas nécessaire que tu te promènes de côté et d'autre.
    * * *
        Circumago, circumagis, pen. corr. circumegi, pen. pro. circumactum, circumagere. Liu. Mener à l'entour.
    \
        Mirum vbique cum sole circumagi vuam. Plin. Se tourner.
    \
        Circumagitur orbis XXIIII horarum spatio. Plin. Fait son tour.
    \
        Equum circumagere. Liu. Faire voltiger un cheval.
    \
        Circumagere se. Liu. Tournoyer ca et là.
    \
        Circumagere. Seneca. Mettre quelcun en liberté.
    \
        Circumagit se annus. Liu. In ipso conatu rerum circumegit se annus. L'annee s'est passee, L'an a faict son tour, L'an s'est revolu.

    Dictionarium latinogallicum > circumago

  • 8 solstitialis

    solstĭtĭālis, e, adj. [solstitium].
    I.
    Lit., of or belonging to the summer solstice, solstitial (opp. brumalis):

    (sol) Brumales adeat flexus, atque inde revortens Cancri se ut vortat metas ad solstitiales,

    Lucr. 5, 617:

    dies,

    the day on which the sun enters Cancer, the longest day, Cic. Tusc. 1, 39, 94:

    tempus,

    Ov. F. 6, 790; Vitr. 9, 5:

    nox,

    i. e. the shortest, Ov. P. 2, 4, 26:

    ortus sideris,

    Just. 13, 7, 10:

    circulus,

    the tropic of Cancer, Varr. L. L. 9, § 24 Müll.; Plin. 2, 11, 8, § 50.—Called also orbis, Cic. N. D. 3, 14, 37:

    exortus,

    the point where the sun rises at the summer solstice, Plin. 18, 34, 77, § 333.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of or belonging to midsummer or summer heat: herba, i. e. a summer plant or one that quickly withers, Plaut. Ps. 1, 1, 36; Aus. Prof. 6, 35; Plin. 26, 5, 14, § 26:

    spinae,

    Col. 2, 17, 1:

    acini,

    Plin. 14, 16, 18, § 99:

    tempus,

    Liv. 35, 49 Drak.:

    caput Leonis,

    Luc. 6, 338:

    morbus,

    the midsummer fever, Plaut. Trin. 2, 4, 143.—
    B.
    Of or belonging to the sun, solar (for solaris):

    annus, qui solstitiali circumagitur orbe,

    in a solar revolution, Liv. 1, 19, 6;

    for which, annus,

    Serv. A. 4, 653:

    plaga,

    i. e. the south, Sol. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > solstitialis

  • 9 sōlstitiālis

        sōlstitiālis e, adj.    [solstitium], of the summer solstice, solstitial: dies, i. e. the longest: nox, i. e. the shortest, O.: orbis, the tropic of Cancer.—Of midsummer, of summer heat: tempus, L.— Of the sun, solar: annus, qui solstitiali circumagitur orbe, in a solar revolution, L.
    * * *
    solstitialis, solstitiale ADJ

    Latin-English dictionary > sōlstitiālis

См. также в других словарях:

  • passer — Passer, neutr. acut. Est aller d un lieu à autre, sans faire arrest, Transgredi. Liu. lib. 3. Cic. lib. 1. de diuinat. comme, Il ne fait que passer, c. Il ne sejourne et n arreste point, et va outre, Praetergreditur. Passer aussi en fait d ambles …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»