-
1 anfechten
anfechten v 1. PAT avoid, rescind; 2. RECHT rescind, avoid; dispute, contest, challenge (Testament); appeal against (Urteil)* * *v 1. < Patent> avoid, rescind; 2. < Recht> rescind, avoid, Testament dispute, contest, challenge, Urteil appeal against* * *anfechten
to avoid, to make void, to contest, to annul, to impugn, to dispute;
• Gültigkeit anfechten to contest the validity;
• Patent anfechten to oppose a patent;
• Testament anfechten to break (dispute, contest) a will;
• Vertrag anfechten to rescind (impugn, avoid) a contract. -
2 anfechten
anfechten vt оспа́ривать, опротесто́вывать, обжа́ловать (тж. юр.); брать под сомне́ниеanfechten беспоко́ить, трево́житьdas ficht mich gar nicht an, ich lasse mich das nicht anfechten э́то меня́ ниско́лько не беспоко́итwas ficht dich an? уст. что э́то тебе́ взбрело́ в го́лову?anfechten высо́к. искуша́ть, вводи́ть в собла́знanfechten проси́ть ми́лостыню (у кого́-л.) -
3 anfechten
anfechten1 aanvechten, betwisten♦voorbeelden:ich lasse es mich nicht anfechten • dat raakt mij nietwas ficht mich das an? • wat heb ik daarmee te maken?¶ was ficht dich an? • wat scheelt, bezielt je? -
4 anfechten
anfechten, I) angreifen: impugnare (bekämpfen). – tentare (versuchen, ob man jmdm. etw. anhaben könne). – vexare (mitnehmen, mißhandeln, auch mit Worten, z. B. alqm verbis iis, ut etc.). – improbare (mißbilligen, Ggstz. approbare, z. B. testamentum). – reprehendere (tadeln, Ggstz. probare, laudare). – in controversiam od. in disceptationem vocare (streitig machen, eine Behauptung u. dgl.). – II) beunruhigen etc.: movere. commovere (der Gemütsstimmung nach aus dem Gleichgewicht bringen, beunruhigen etc.). – sollicitare (aufregen, Ruhe u. Frieden jmds. stören, z. B. v. Wollust, Habsucht etc.). – sich etwas nicht a. lassen, nihil curare alqd; non moveri od. commoveri alqā re od. in alqa re; non laborare alqā re od. de alqa re; das ficht mich nicht an, haec non curo: das ficht mich wenig an, ea modice me tangunt: laß dich das nicht a., ne te moveat: nol ilaborare; ea cave ne te perturbent.
-
5 anfechten
-
6 anfechten
anfechten v/t <unreg, -ge-, h> tanımamak; JUR (kararı) kabul etmemek, reddetmek -
7 anfechten
'anfechten < neprav> popírat <- přít>; JUR napadat <- dnout>, podávat <- dat> odpor; ( beunruhigen) <po>trápit -
8 anfechten
anfechten megtámad -
9 anfechten
v/t (unreg., trennb., hat -ge-)2. geh. (beunruhigen) worry, bother; was ficht dich an? what’s on your mind ( oder getting you down)?* * *to contest; to impeach; to arraign* * *ạn|fech|tenvt sep1) (= nicht anerkennen) to contest; Meinung, Aussage to challenge, to contest; Urteil, Entscheidung to appeal against; Vertrag to dispute; Ehe to contest the validity of2) (= beunruhigen) to trouble; (= in Versuchung bringen) to tempt, to lead into temptationdas ficht mich gar nicht an — that doesn't concern me in the slightest
3) (obs = einfallen, überkommen)was ficht/focht dich an, das zu tun? — what possessed you to do that?
* * *an|fech·ten1. JUR▪ etw \anfechten to contest sth▪ etw \anfechten to dispute [or challenge] sthdas ficht mich nicht an that doesn't worry me* * *unregelmäßiges transitives Verb1) (bes. Rechtsw.) challenge, dispute <validity, authenticity, statement>; contest < will>; contest, challenge < decision>; dispute < contract>; challenge <law, opinion>2) (beunruhigen) trouble; bother* * *anfechten v/t (irr, trennb, hat -ge-)2. geh (beunruhigen) worry, bother;* * *unregelmäßiges transitives Verb1) (bes. Rechtsw.) challenge, dispute <validity, authenticity, statement>; contest < will>; contest, challenge < decision>; dispute < contract>; challenge <law, opinion>2) (beunruhigen) trouble; bother* * *v.to arraign v.to contest v. -
10 anfechten
an|fech·ten1) juretw \anfechten to contest sth2) ( nicht anerkennen)etw \anfechten to dispute [or challenge] sthjdn ficht etw an Sorgen, Versuchungen sth concerns sb;das ficht mich nicht an that doesn't worry me -
11 anfechten
- {to arraign} buộc tội, tố cáo, thưa kiện, công kích, công khai chỉ trích) một ý kiến, một người nào), đặt vấn đề nghi ngờ - {to challenge} hô "đứng lại", thách, thách thức, không thừa nhận, đòi hỏi, yêu cầu - {to dispute} bàn cãi, tranh luận, cãi nhau, đấu khẩu, bất hoà, chống lại, kháng cự lại, tranh chấp - {to impugn} bài bác, đặt thành vấn đề nghi ngờ, nghi vấn = anfechten (Jura) {to defeat}+ = anfechten (Aussage) {to contest; to contravene}+ -
12 anfechten
* vt1) оспаривать, опротестовывать, обжаловать (тж. юр.); брать под сомнение2) беспокоить, тревожитьwas ficht dich an? — уст. что это тебе взбрело в голову?4) просить милостыню (у кого-л.) -
13 anfechten
'anfɛçtənv irr1) attaquer, combattre, contester2) JUR contester la validité de, faire appelanfechtenạn|fechten1 contester Aussage, These -
14 anfechten
2) Jura v. Kläger, Verklagtem - Urteil, Beschluß обжа́ловать pf. v. Staatsanwalt опротесто́вывать /-протестова́ть3) beunruhigen: v. Sorge, Krankheit беспоко́ить о-, трево́жить. nicht anfechten не беспоко́ить, не волнова́ть. was ficht dich das an? почему́ э́то тебя́ беспоко́ит ? -
15 anfechten
ánfechten* vt1. оспа́ривать, опротесто́вывать; обжа́ловать (тж. юр.)2. высок. беспоко́ить, трево́житьdas ficht mich nicht an — э́то меня́ ниско́лько не беспоко́ит [не смуща́ет]
sich durch nichts a nfechten lá ssen* — не дава́ть себя́ поколеба́ть [увести́ в сто́рону от наме́ченной це́ли] -
16 anfechten
-
17 anfechten
-
18 anfechten
гл.1) общ. брать под сомнение, опротестовывать, обжаловать (тж. юр.), просить милостыню (у кого-л.), оспаривать2) юр. апеллировать, опротестовать, оспорить, порочить3) высок. вводить в соблазн, искушать, тревожить, беспокоить -
19 anfechten
-
20 anfechten
'anfɛçtənv irr1) discutir, debatir, refutar2) JUR impugnaran| fechten1 dig (bestreiten) refutar; (Urteil, Testament) impugnar; (Recht) disputar; (Berufung einlegen) recurrir [de/contra]2 dig(gehobener Sprachgebrauch: bekümmern) inquietartransitives Verb (unreg)
См. также в других словарях:
anfechten — anfechten … Deutsch Wörterbuch
Anfechten — Anfêchten, verb. irreg. act. S. Fechten. 1. Eigentlich, fechtend, d.i. mit den Waffen, angreifen; welche Bedeutung aber nicht mehr üblich ist. 2. Figürlich. 1) Einen schwachen Angriff auf etwas thun, im figürlichen Verstande. Von einer Krankheit… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
anfechten — V. (Mittelstufe) Einspruch gegen etw. erheben Beispiele: Er will das Testament anfechten. Sie ficht die Echtheit der Unterschrift an. anfechten V. (Oberstufe) geh.: jmdm. Sorge bereiten, jmdn. betrüben Synonyme: bedrücken, bekümmern, beunruhigen … Extremes Deutsch
anfechten — ↑kontestieren … Das große Fremdwörterbuch
anfechten — Vst. std. (9. Jh.), mhd. anevehten, ahd. anafehtan jemand angreifen Stammwort. Zu fechten im Sinn von kämpfen . Heute spezialisiert auf die rechtliche Bedeutung ein Urteil angreifen, in Frage stellen . Das Abstraktum Anfechtung (11. Jh.) bedeutet … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
anfechten — ↑ fechten … Das Herkunftswörterbuch
anfechten — dementieren; bestreiten * * * an|fech|ten [ anfɛçtn̩], ficht an, focht an, hat angefochten <tr.; hat: 1. die Richtigkeit, Rechtmäßigkeit von etwas nicht anerkennen: ein Urteil, ein Testament, einen Vertrag anfechten. Syn.: angehen gegen. 2.… … Universal-Lexikon
anfechten — 1. angehen, angreifen, attackieren, beanstanden, bemängeln, bestreiten, Einspruch erheben, infrage stellen, kritisieren, missbilligen, monieren, nicht anerkennen; (Rechtsspr.): Berufung einlegen; (Rechtsspr. veraltet): kontestieren. 2. aufregen,… … Das Wörterbuch der Synonyme
anfechten — ạn·fech·ten; ficht an, focht an, hat angefochten; [Vt] etwas anfechten die Gültigkeit oder Richtigkeit einer Sache nicht anerkennen <das Testament, einen Vertrag anfechten> || hierzu Ạn·fech·tung die; ạn·fecht·bar Adj … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
anfechten — anfechtentr jnanbetteln.⇨fechten.1600ff … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
anfechten — aanfäächte, aanfechte … Kölsch Dialekt Lexikon