Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ambigō

  • 1 ambigō

        ambigō ere, only present stem    [ambi + ago], to go about, go around, avoid: patriam, Ta.—Fig., to hesitate, waver, doubt, be in doubt about: ius. quod ambigitur, of which there is a doubt: Quale quid sit, ambigitur, is uncertain: adspici volucrem, non ambigitur, cannot be doubted, Ta.: ne quis ambigat decus eam habere, Ta.—To argue, dispute, contend, debate: de vero: cum eo: de quo (fundo) nihil ambigebatur, there was no dispute.
    * * *
    ambigere, -, - V
    hesitate, be in doubt; argue, dispute, contend; call in question; be at issue

    Latin-English dictionary > ambigō

  • 2 ambigo

    amb-ĭgo, ĕre ( perf. tense not used), v. n. [ago].
    I.
    Lit., to go about or around:

    ambigens patriam et declinans,

    Tac. A. 6, [p. 102] 15 fin.
    II.
    Trop., to wander about; to waver, hesitate, be undecided, to doubt, be in suspense (syn. dubito; class., but mostly in prose).—In this sense in Cic. either impers. or pass.
    a.
    Impers.:

    Quale quid sit, ambigitur,

    is uncertain, Cic. de Or. 2, 26:

    omnis res eandem habet naturam ambigendi, de quā disceptari potest,

    i. e. admits of arguments for and against, id. ib. 3, 29:

    ambigitur, quotiens uter utro sit prior,

    Hor. Ep. 2, 1, 55:

    de nomine ipso ambigi video,

    Plin. 33, 1, 4, § 10:

    adspici aliquando eam volucrem, non ambigitur,

    it cannot be doubted, Tac. A. 6, 28.—
    b.
    Personal:

    cui rei primum occurreret, ambigebat,

    Just. 29, 4:

    Alexandrum regnum Asiae occupaturum haud ambigere,

    Curt. 3, 3; Tac. A. 12, 65:

    causa, de quā tu ambigis,

    Gell. 14, 2:

    ambigebant de illis,

    Vulg. Act. 5, 24.—
    c.
    Pass.:

    ambigitur status, in quo etc.,

    Lucr. 3, 1074:

    in eo jure, quod ambigitur inter peritissimos,

    of which there is a doubt, Cic. de Or. 1, 57; 2, 24:

    in eis causis, quae propter scriptum ambiguntur,

    id. ib. 2, 26.—
    III.
    Transf.
    A.
    To argue, debate about something:

    ut inter eos, qui ambigunt, conveniat, quid sit id, de quo agatur,

    Cic. Fin. 2, 2:

    ambigere de vero,

    id. Or. 36.—
    B.
    To contend, dispute, wrangle, etc.: vicini nostri ambigunt de finibus, * Ter. Heaut. 3, 1, 90:

    ambigunt agnati cum eo, qui est heres,

    Cic. Inv. 2, 42:

    de fundo,

    id. Caecin. 8:

    de hereditate,

    id. Verr. 2, 1, 45:

    de regno,

    Liv. 40, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > ambigo

  • 3 adtiguus

    attĭgŭus ( adt-), a, um, adj. [attingo, as ambiguus, assiduus, continuus, from ambigo, assideo, contineo], touching, bordering on, contiguous to (only post-class.):

    domus,

    App. M. 4, p. 148, 7:

    nemus,

    id. ib. 6, p. 178, 18; Paul. Nol. Nat. XIII. S. Fel. 333 Murat.

    Lewis & Short latin dictionary > adtiguus

  • 4 ambi

    ambi- ( ambe-, Varr. L. L. 7, § 30 Müll.); abbrev. amb-, am-, an-.
    I.
    Insepar. prep. [Osc. amfr-; Umbr. am-, an-, ampr-; Gr. amphi; old Sax. umbi; old Germ. umpi; mod. Germ. um = around; Sanscr. abhi = around], around, round about; used only in composition; before vowels usually amb-: ambages, ambedo, ambigo, ambio, amburo; but amicio (for amjicio); once also amp-: ampulla; before consonants, ambi-: ambidens, ambifariam, ambivium; am-: amplector, amputo, amsegetes, amtermini; or amp-: ampsanctus; but before c, q, h, f, t, an-: anceps, ancisus, anquiro, anhelo (q. v.), anhelus, anfractus, etc.—
    II.
    Also am, an, arch. prep., round, around:

    am fines, am segetes,

    Charis. 2, p. 205 P.: an terminum, Cato, Orig. ap. Macr. 1, 14, 5; cf. Schneid. Gr. I. p. 535 sq.; Kühner, Ausf. Gr. § 210, 8; Hand, Turs. I. pp. 284 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > ambi

  • 5 ambiguum

    ambĭgŭus, a, um, adj. [ambigo], going about, hither and thither.
    I.
    Lit.:

    per ambiguum favorem gratiam victoris spectare,

    i. e. in that they show equal friendliness to both sides, Liv. 21, 52:

    ambiguus Proteus,

    who sometimes takes one form, sometimes another, changeable, Ov. M. 2, 9:

    ambiguus fuerit, modo vir, modo femina, Scython,

    id. ib. 4, 280:

    Inque virum soliti vultus mutare ferinos Ambigui prosecta lupi,

    they sometimes assume the form of a wolf and sometimes that of a man, id. ib. 7, 271:

    promisit Ambiguam Salamina, h. l. = alteram,

    a second Salamis, Hor. C. 1, 7, 29. —
    II.
    Transf.
    A.
    Uncertain, doubtful (syn.: dubius, incertus): ambiguum est quod in ambas agi partes animo potest. Hujusmodi apud Graecos amphibola dicuntur, Paul. ex Fest. p. 17 Müll.:

    quidquid incerti mihi in animo prius aut ambiguom fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 69: etiam si dudum fuerat ambiguom hoc mihi, * Ter. Hec. 4, 4, 26:

    difficile et ambiguum,

    Vulg. Deut. 17, 8:

    haud ambiguus rex, i. e. sine dubio rex futurus,

    Liv. 40, 8.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., doubt, uncertainty:

    in ambiguo est,

    Plaut. Trin. 2, 4, 193:

    in ambiguo relinquere,

    Lucr. 4, 1133: non habui ambiguum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11:

    servet in ambiguo Juppiter,

    Hor. Ep. 1, 16, 28:

    non sane alias magis in ambiguo Britannia fuit,

    Tac. Agr. 5.—Also in acc. absol. in the Gr. manner: Ambiguum Clymene precibus Phaëthontis an irā Mota magis, it being uncertain whether, etc., Ov. M. 1, 765 (so, incertum, Tac. Agr. 7:

    dubium,

    id. A. 1, 5).—
    B.
    Of discourse, obscure, dark, ambiguous:

    scriptum,

    Cic. Top. 25:

    verba ambigua distinximus,

    id. Or. 29, 102:

    oracula,

    id. Div. 2, 56:

    responsa,

    Suet. Tib. 24:

    divinatio,

    Vulg. Ezech. 12, 24.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., an obscure, dark saying:

    ambiguorum complura sunt genera,

    Cic. de Or. 2, 26, 111; 2, 61, 250; Auct. ad Her. 1, 6; 1, 12 al.:

    voces,

    Verg. A. 2, 98.—
    C.
    Trop., uncertain, wavering; not to be relied on, untrustworthy. —So of moral conduct:

    esse ambiguā fide,

    Liv. 6, 2:

    puer acris ingenii sed ambigui,

    Plin. Ep. 4, 2:

    femina bonis atque honestis moribus, non ambiguā pudicitiā,

    Gell. 3, 16:

    per ambiguas vias,

    Ov. H. 10, 62:

    domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis,

    Verg. A 1, 661.—Of fortune, changing, fluctuating: ambiguarum rerum sciens, Tac. A. 1, 64.
    In Tac.
    with gen.:

    ambiguus imperandi,

    irresolute, Tac. A. 1, 7:

    pudoris ac metus,

    wavering between shame and fear, id. ib. 2, 40:

    futuri,

    id. H. 3, 43.— Adv.: ambĭguē, doubtfully, ambiguously, Cic. de Or. 2, 26; id. N. D. 1, 31; Aur. Vict. 35:

    pugnare,

    with doubtful success, Tac. A. 2, 21 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ambiguum

  • 6 ambiguus

    ambĭgŭus, a, um, adj. [ambigo], going about, hither and thither.
    I.
    Lit.:

    per ambiguum favorem gratiam victoris spectare,

    i. e. in that they show equal friendliness to both sides, Liv. 21, 52:

    ambiguus Proteus,

    who sometimes takes one form, sometimes another, changeable, Ov. M. 2, 9:

    ambiguus fuerit, modo vir, modo femina, Scython,

    id. ib. 4, 280:

    Inque virum soliti vultus mutare ferinos Ambigui prosecta lupi,

    they sometimes assume the form of a wolf and sometimes that of a man, id. ib. 7, 271:

    promisit Ambiguam Salamina, h. l. = alteram,

    a second Salamis, Hor. C. 1, 7, 29. —
    II.
    Transf.
    A.
    Uncertain, doubtful (syn.: dubius, incertus): ambiguum est quod in ambas agi partes animo potest. Hujusmodi apud Graecos amphibola dicuntur, Paul. ex Fest. p. 17 Müll.:

    quidquid incerti mihi in animo prius aut ambiguom fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 69: etiam si dudum fuerat ambiguom hoc mihi, * Ter. Hec. 4, 4, 26:

    difficile et ambiguum,

    Vulg. Deut. 17, 8:

    haud ambiguus rex, i. e. sine dubio rex futurus,

    Liv. 40, 8.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., doubt, uncertainty:

    in ambiguo est,

    Plaut. Trin. 2, 4, 193:

    in ambiguo relinquere,

    Lucr. 4, 1133: non habui ambiguum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11:

    servet in ambiguo Juppiter,

    Hor. Ep. 1, 16, 28:

    non sane alias magis in ambiguo Britannia fuit,

    Tac. Agr. 5.—Also in acc. absol. in the Gr. manner: Ambiguum Clymene precibus Phaëthontis an irā Mota magis, it being uncertain whether, etc., Ov. M. 1, 765 (so, incertum, Tac. Agr. 7:

    dubium,

    id. A. 1, 5).—
    B.
    Of discourse, obscure, dark, ambiguous:

    scriptum,

    Cic. Top. 25:

    verba ambigua distinximus,

    id. Or. 29, 102:

    oracula,

    id. Div. 2, 56:

    responsa,

    Suet. Tib. 24:

    divinatio,

    Vulg. Ezech. 12, 24.— Subst.: ambĭgŭum, i, n., an obscure, dark saying:

    ambiguorum complura sunt genera,

    Cic. de Or. 2, 26, 111; 2, 61, 250; Auct. ad Her. 1, 6; 1, 12 al.:

    voces,

    Verg. A. 2, 98.—
    C.
    Trop., uncertain, wavering; not to be relied on, untrustworthy. —So of moral conduct:

    esse ambiguā fide,

    Liv. 6, 2:

    puer acris ingenii sed ambigui,

    Plin. Ep. 4, 2:

    femina bonis atque honestis moribus, non ambiguā pudicitiā,

    Gell. 3, 16:

    per ambiguas vias,

    Ov. H. 10, 62:

    domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis,

    Verg. A 1, 661.—Of fortune, changing, fluctuating: ambiguarum rerum sciens, Tac. A. 1, 64.
    In Tac.
    with gen.:

    ambiguus imperandi,

    irresolute, Tac. A. 1, 7:

    pudoris ac metus,

    wavering between shame and fear, id. ib. 2, 40:

    futuri,

    id. H. 3, 43.— Adv.: ambĭguē, doubtfully, ambiguously, Cic. de Or. 2, 26; id. N. D. 1, 31; Aur. Vict. 35:

    pugnare,

    with doubtful success, Tac. A. 2, 21 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ambiguus

  • 7 attiguus

    attĭgŭus ( adt-), a, um, adj. [attingo, as ambiguus, assiduus, continuus, from ambigo, assideo, contineo], touching, bordering on, contiguous to (only post-class.):

    domus,

    App. M. 4, p. 148, 7:

    nemus,

    id. ib. 6, p. 178, 18; Paul. Nol. Nat. XIII. S. Fel. 333 Murat.

    Lewis & Short latin dictionary > attiguus

См. также в других словарях:

  • Francisco Cacharro Pardo — Saltar a navegación, búsqueda Francisco Cacharro Pardo (Guarromán (Jaén), 16 de noviembre de 1936) es un político español cuya trayectoria política ha discurrido íntegramente en el ámbigo gallego. Senador por el Partido Popular de Galicia (PPG).… …   Wikipedia Español

  • Gokinjo Monogatari — ご近所物語 Género Comedia, Drama, Romance Manga Creado por Ai Yazawa Editorial Shūeisha …   Wikipedia Español

  • José Castro Álvarez — (Puenteareas, Pontevedra, 28 de septiembre de 1932) es un político español de Alianza Popular y, tras la desaparición de esta, del Partido Popular, cuya trayectoria política ha discurrido fundamentalmente en el ámbigo gallego. En 1998 fue… …   Wikipedia Español

  • ambiguous — 1. Having more than one interpretation. 2. In anatomy, wandering; having more than one direction. 3. In neuroanatomy, applied to a nucleus (nucleus ambiguus) supplying special visceral efferent fibers to vagus and glossopharyngeal nerves. [L.… …   Medical dictionary

  • GLESSARIA — ins. in Oceano Germanico, Plin. l. 4. c. 13. et 16. et l. 37. c. 3. quae, teste Solino, crystallum dat et succinum, Sudau vulgo appellata. Dicitur autem Glessaria a glesso, quod succinum significat. Tac. de Effluvirs de moribus Germ. c. 45. ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԵՐԿՄՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0694 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c չ. διστάζω, διακρίνω, ὐποστέλλω , ἁμφισβητέω dubito, haesito, ambigo, diffido Յերկմիտս լինել. երկբայիլ. յերկուանալ. խիթալ. թերահաւատել. զանգիտել. խորշիլ. տարակուսիլ, կասկածիլ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴԵՐԿՈՒԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0771 Chronological Sequence: Unknown date ԸՆԴԵՐԿՈՒԱՆԱՄ ԸՆԴԵՐԿՈՒԻՄ. διστάζω dubita, ambigo Յերկուանալ. դանդաղիլ երկբայութեամբ. երկպառակիլ. *Զամենայն տեսակ տանջանաց, զոր ինչ եւ կամիս հասուցանել ʼի վերայ իմ, մի՛ հեղգար, եւ մի՛… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴԵՐԿՈՒԻՄ — (ուեալ.) NBH 1 0771 Chronological Sequence: Unknown date չ. ԸՆԴԵՐԿՈՒԱՆԱՄ ԸՆԴԵՐԿՈՒԻՄ. διστάζω dubita, ambigo Յերկուանալ. դանդաղիլ երկբայութեամբ. երկպառակիլ. *Զամենայն տեսակ տանջանաց, զոր ինչ եւ կամիս հասուցանել ʼի վերայ իմ, մի՛ հեղգար, եւ մի՛… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԹՐՄԵՄ — (եցի.) NBH 1 0823 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c ն. φυράω macero, ambigo Թո՛ւրմ առնել. թրջել եւ թրել. զանգանել, շաղել ջրով կամ իւղով. փափկացուցանել. խոնաւացուցանել. շաղուել, կակղցընել, թրջոց դնել. ... *Տասանորդ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿԵՂԱԿԱՐԾԵՄ — (եցի.) NBH 1 1081 Chronological Sequence: 8c, 12c չ. ἁμφιβάλλω ambigo, dubito. Կեղակարծ լինել. կասկածել. խիթալ. երկուանալ. տարակուսիլ. երկբայել. *Եւ զի այլ է (միտքն) քան զզգայութիւնս, ոչ զոք կարծեմ յիմաստնոցն կեղակարծել. Նիւս. կազմ.: *Ապա թէ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ambigens —   L. ambigo, be uncertain. Part of a species complex whose members are difficult to delineate …   Etymological dictionary of grasses

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»