-
1 Illius me paenitet, dux
• Sorry about that, chief -
2 Koming soon
• Sorry, bad jokeTop of Page -
3 paeniteō
paeniteō (not poen-), uī, —, ēre [cf. poena], to make sorry, cause to repent: nihil, quod paenitere possit, facere: Paenitet et torqueor, O.: quo modo quemquam paeniteret quod fecisset?— To repent, be sorry: paenitere quam pati hostilia malle, L.: neque mihi veniet in mentem paenitere, quod, etc.: adsuefacere militem fortunae paenitere suae, L.— Impers, it repents, makes sorry, grieves, rues: tanta vis fuit paenitendi, of repentance: neque locus paenitendi relictus esset, L.: reputate, num eorum (consiliorum) paenitendum sit, S.: paenitebatque modo consili, modo paenitentiae ipsius, Cu.: si eos non paeniteret: solet eum, cum aliquid fecit, paenitere: efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat: nisi forte sic loqui paenites: valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto.— It discontents, displeases, vexes, makes angry, offends, dissatisfies: nostri nosmet paenitet, are dissatisfied with, T.: num igitur senectutis eum suae paeniteret?: paenitere se virium suarum, L.: Nec te paeniteat pecoris, divine poëta, be not offended that I call thee a shepherd, V.: An paenitebat flagiti, te auctore quod fecisset Adulescens? were you not content? etc., T.: an paenitet vos, quod, etc.? are you not satisfied? Cs.: se paenitere, quod aninum tuum offenderit.* * *paenitere, paenitui, - Vdisplease; (cause to) regret; repent, be sorry -
4 doleō
doleō uī, itūrus, ēre [DAL-], to feel pain, suffer, be in pain, ache: facere quod tuo viro oculi doleant, T.: pes oculi dolent: Auriculae sorde dolentes, H.— To grieve, deplore, lament, be sorry, be afflicted, be hurt, take offence: nescis quam doleam, T.: dolent gaudentque, V.: pro gloriā imperi, S.: O numquam dolituri, incapable of feeling, V.: causa dolendi, the smart, O.: id factum: trīs exercitūs interfectos: Dionis mortem: Quid dolens? V.: Quaerere quod doleam, a grievance, O.: se a suis superari: liberos abstractos, Cs.: me victam, V.: vinci, H.: rebus contrariis: clade acceptā, L.: nostro dolore, V.: in volnere: in amore, Pr.: pro gloriā imperi, S.: de Hortensio: rapto de fratre, H.: ex commutatione rerum, Cs.: ex me: quod beneficium sibi extorqueretur, Cs.: doliturus, si placeant spe deterius nostrā, H.—Of things, to qive pain, afflict: Ut hoc tibi doleret, ut mihi dolet, T.: nihil cuiquam doluit.— Impers, it pains, gives sorrow, one is grieved: tibi quia super est dolet, T.: si egebis, tibi dolebit, Caec. ap. C.: dolet dictum (esse) adulescenti, etc., T.—Prov.: cui dolet meminit, the burned child dreads the fire.* * *dolere, dolui, dolitus Vhurt; feel/suffer pain; grieve; be afflicted/pained/sorry; cause pain/grief -
5 peniteo
Ipenitere, penitui, - VIIpenitere, penitui, - Vdisplease; (cause to) regret; repent, be sorry -
6 poeniteo
-
7 paenitenter
paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. poinê].I.Pers.A.Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.):B.et me quidem haec conditio nunc non paenitet,
causes me no regret, Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26:paenitemini et credite Evangelio,
repent, Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.—Neutr., to repent, be sorry:II.momenta certaminum assuefaciebant militem minus jam tandem aut virtutis aut fortunae paenitere suae,
Liv. 22, 12, 10:etiam nunc paenitere suā sponte Aequos quam pati hostilia malle,
id. 3, 2, 4:Athenienses primi paenitere coeperunt,
Just. 11, 3, 3:paenituit populus,
Vulg. Ecclus. 48, 16:non vult paenitere,
id. Apoc. 2, 21.—Esp., in part. pres.:Lepidus paenitens consili,
Sall. H. 1, 49 Dietsch:paenitens facti,
Suet. Vit. 15; cf. id. Claud. 43 init.; cf. II. A. e and i infra.—Impers.A. (α).Aliquem alicujus rei:(β).non paenitere me consilii de tuā mansione,
Cic. Att. 9, 10, 8:quem... in eam diem vitae non paenituerat,
Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet, Juv. 1, 170.—Alicujus rei alone:(γ).bonae mentis paenituisset,
Sen. Q. N 4, praef. 7:paenitebatque modo consilii, modo paenitentiae ipsius,
Curt. 10, 7, 12.—Aliquem alone:(δ).si eos quidem non paeniteret,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—With acc. of person, foll. by inf.:(ε).efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat,
Cic. de Or. 2, 19, 77.—With neutr. pron. as subj. (cf. I. B. supra; Zumpt, Gr. § 442, explains the pron. in these passages as acc., but v. Krebs, Antibarb. p. 876):(ζ).sapientis est nihil, quod paenitere possit, facere,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:sequitur ut nihil paeniteat,
id. ib. 5, 18, 53:quaeri oportet utrum id facinus sit, quod paenitere fuerit necesse,
id. Inv. 2, 13, 43. —Foll. by rel. adverb. clause:(η).etsi solet eum, cum aliquid fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.—With quod:(θ).valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto,
Cic. Att. 7, 3, 6:paenitet quod non ab adultero coepi,
Quint. Decl. 335.—With dat. of agent:(ι).consilii nostri... nobis paenitendum,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—Absol.:B.tanta vis fuit paenitendi,
Cic. Tusc. 4, 37, 79: corrigere errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:Sallustius usque eo processit, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam dixerit,
Quint. 9, 3, 12:paenitet et torqueor,
Ov. P. 1, 2, 60; Prud. Cath. 2, 26.—It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).(α).Aliquem alicujus rei:(β). C.ut me imperii nostri paeniteret,
Cic. Rep. 6, 16, 16:num hujusce te gloriae paenitebat?
id. Phil. 1, 13, 33; cf. id. Rep. 3, 35, 47:num igitur, si ad centesimum annum vixisset, senectutis suae eum paeniteret?
id. Sen. 6, 19:paenitere se virium suarum,
Liv. 8, 23:paenituit multos vanae sterilisque cathedrae,
Juv. 7, 203.—It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.):A. (α).an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
are you not satisfied? Plaut. Ps. 1, 3, 71:paenitetne te, quot ancillas alam?
id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st;et si duarum paenitebit, addentur duae,
are not enough, not satisfactory, id. Stich. 4, 1, 34:an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?
was it not enough? Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20:an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?
Caes. B. C. 2, 32:quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,
Cic. Att. 1, 20, 2; cf.:tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,
id. Off. 1, 1, 2. —Hence,Absol.:(β).optimus est portus paenitenti mutatio consilii,
Cic. Phil. 12, 2, 7.—With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.—(γ).With de:B. 1.signa paenitentis de matrimonio dederat,
Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.):auguria paenitenter omissa,
Min. Fel. Oct. 26.—Affirmatively:2.itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,
Col. 3, 2:paenitendae rei recordatio,
Sen. Brev. Vit. 10, 2.—With a negative:sub haud paenitendo magistro,
Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3:dicta non paenitenda,
Gell. 1, 3, 2:gens Flavia reipublicae non paenitenda,
Suet. Vesp. 1. -
8 paeniteo
paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. poinê].I.Pers.A.Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.):B.et me quidem haec conditio nunc non paenitet,
causes me no regret, Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26:paenitemini et credite Evangelio,
repent, Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.—Neutr., to repent, be sorry:II.momenta certaminum assuefaciebant militem minus jam tandem aut virtutis aut fortunae paenitere suae,
Liv. 22, 12, 10:etiam nunc paenitere suā sponte Aequos quam pati hostilia malle,
id. 3, 2, 4:Athenienses primi paenitere coeperunt,
Just. 11, 3, 3:paenituit populus,
Vulg. Ecclus. 48, 16:non vult paenitere,
id. Apoc. 2, 21.—Esp., in part. pres.:Lepidus paenitens consili,
Sall. H. 1, 49 Dietsch:paenitens facti,
Suet. Vit. 15; cf. id. Claud. 43 init.; cf. II. A. e and i infra.—Impers.A. (α).Aliquem alicujus rei:(β).non paenitere me consilii de tuā mansione,
Cic. Att. 9, 10, 8:quem... in eam diem vitae non paenituerat,
Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet, Juv. 1, 170.—Alicujus rei alone:(γ).bonae mentis paenituisset,
Sen. Q. N 4, praef. 7:paenitebatque modo consilii, modo paenitentiae ipsius,
Curt. 10, 7, 12.—Aliquem alone:(δ).si eos quidem non paeniteret,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—With acc. of person, foll. by inf.:(ε).efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat,
Cic. de Or. 2, 19, 77.—With neutr. pron. as subj. (cf. I. B. supra; Zumpt, Gr. § 442, explains the pron. in these passages as acc., but v. Krebs, Antibarb. p. 876):(ζ).sapientis est nihil, quod paenitere possit, facere,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:sequitur ut nihil paeniteat,
id. ib. 5, 18, 53:quaeri oportet utrum id facinus sit, quod paenitere fuerit necesse,
id. Inv. 2, 13, 43. —Foll. by rel. adverb. clause:(η).etsi solet eum, cum aliquid fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.—With quod:(θ).valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto,
Cic. Att. 7, 3, 6:paenitet quod non ab adultero coepi,
Quint. Decl. 335.—With dat. of agent:(ι).consilii nostri... nobis paenitendum,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—Absol.:B.tanta vis fuit paenitendi,
Cic. Tusc. 4, 37, 79: corrigere errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:Sallustius usque eo processit, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam dixerit,
Quint. 9, 3, 12:paenitet et torqueor,
Ov. P. 1, 2, 60; Prud. Cath. 2, 26.—It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).(α).Aliquem alicujus rei:(β). C.ut me imperii nostri paeniteret,
Cic. Rep. 6, 16, 16:num hujusce te gloriae paenitebat?
id. Phil. 1, 13, 33; cf. id. Rep. 3, 35, 47:num igitur, si ad centesimum annum vixisset, senectutis suae eum paeniteret?
id. Sen. 6, 19:paenitere se virium suarum,
Liv. 8, 23:paenituit multos vanae sterilisque cathedrae,
Juv. 7, 203.—It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.):A. (α).an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
are you not satisfied? Plaut. Ps. 1, 3, 71:paenitetne te, quot ancillas alam?
id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st;et si duarum paenitebit, addentur duae,
are not enough, not satisfactory, id. Stich. 4, 1, 34:an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?
was it not enough? Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20:an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?
Caes. B. C. 2, 32:quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,
Cic. Att. 1, 20, 2; cf.:tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,
id. Off. 1, 1, 2. —Hence,Absol.:(β).optimus est portus paenitenti mutatio consilii,
Cic. Phil. 12, 2, 7.—With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.—(γ).With de:B. 1.signa paenitentis de matrimonio dederat,
Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.):auguria paenitenter omissa,
Min. Fel. Oct. 26.—Affirmatively:2.itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,
Col. 3, 2:paenitendae rei recordatio,
Sen. Brev. Vit. 10, 2.—With a negative:sub haud paenitendo magistro,
Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3:dicta non paenitenda,
Gell. 1, 3, 2:gens Flavia reipublicae non paenitenda,
Suet. Vesp. 1. -
9 frīvolus
-
10 mendīcus
mendīcus adj. with sup, beggarly, needy, in want, indigent: ex mendicis fieri divites: solos sapientīs esse, si mendicissimi (sint), divites.—As subst m., a beggar, mendicant, T., C.: mendici, i. e. the priests of Cybele, H.—Poor, paltry, sorry, pitiful: instrumentum.* * *mendica, mendicum ADJpoor as a beggar, beggarly; paltry, pitiful -
11 miseret
miseret uit, —, ēre, impers. [miser], it distresses, excites pity in: nonne te miseret mei? don't you pity me? T.: eorum nos miseret: si te lapsorum miseret, V.* * *it distresses/grieves me; I am moved to pity, I feel sorry for (w/me + GEN) -
12 miseror
miseror ātus, ārī, dep. [miser], to lament, deplore, commiserate: Galliae fortunam, Cs.: communem condicionem: sortem animi iniquam, V.: eos miserando casum suum confirmat, S.— To feel compassion, pity, compassionate: ab humo miserans attollit amicum, V.: nil miserans, pitiless, H.: hostibus ipsis pallorem miserantibus, Iu.: iuvenem animi miserata, in her heart, V.* * *miserari, miseratus sum V DEPpity, feel sorry for; view with compassion; (vocal sorrow/compassion) -
13 nōlō
nōlō nōluī, —, nōlle [ne+volo], to wish... not, will... not, not to wish, to be unwilling: (mulieres) Nolunt, ubi velis; ubi nolis, cupiunt ultro, T.: etiam si nolint: pluribus praesentibus eas res iactari nolebat, Cs.: nollet carmine quemquam Describi, H.: nolo vincat: nollem dixissem: nolo plura: nolo ego istam in te modestiam, L.—Imper., with an inf: noli putare, do not believe: nolite, iudices, existimare, etc.: noli vexare, Iu.: nolite velle (pleonast.).—Followed by a negative, which continues the negation: nolui deesse ne tacitae quidem flagitioni tuae: nolle successum, non patribus, non consulibus, L.—In the phrase, nollem factum, I am sorry for it, T.—Ellipt.: nollem (sc. factum), T.: sed nolo pluribus (sc. verbis rem exsequi), L.: videbis, si erit, quod nolim, arcessendus, ne, etc., and may heaven forbid it.—With a negative, to be willing, have no objection: cum se non nolle dixisset.— To wish ill, be adverse: cui qui nolunt, iidem, etc.* * *nolle, nolui, - Vbe unwilling; wish not to; refuse to -
14 parasītaster
parasītaster trī, m [parasitus], a sorry parasite: parvolus, T. -
15 piget
piget guit and pigitum est, ēre, impers. [PI-, PIG-], it irks, pains, chagrins, afflicts, grieves, disgusts: oratione multitudo inducitur ad pigendum: tui me miseret, mei piget, Enn. ap. C.: fratris me, T.: dum me civitatis morum, S.: Neu conversa domum pigeat dare lintea, do not hesitate, H.: longos castrorum ferre dolores si piget. Iu.— It causes to repent, makes sorry: facere quod nos post pigeat, T.: illa me composuisse piget, I repent, O.: pigenda verba, Pr.— It makes ashamed, puts to shame: fateri pigebat, non esse, etc., they were ashamed to own, L.* * *it disgusts, irks, pains, chagrins, afflicts, grieves -
16 quī
quī quae, quod, gen. cuius (old, quoius), dat. cui (old, quoi), abl. quō, quā (with cum, m. quīcum or quōcum, rarely cum quō; f quācum, rarely quīcum), plur. quibus or quīs (with cum, usu. quibuscum), pron. [2 CA-]. I. Interrog, who? which? what? what kind of a? (mostly adj.; as subst., qui asks the nature or character, quis the name): Ubi alii? Sa. qui malum alii? T.: Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chaerea? T.: qui locus est: qui tantus fuit labor?: rogitat, qui vir esset, L.: scire, qui sit rei p. status, what is the state of the country: quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori canere, V.: incerti quae pars sequenda esset, which side to take, L.—As subst: nescimus qui sis: nec qui poterentur, satis discerni poterat, L.: qui ille concessus! what an assembly! II. Relat. (with a subst. or pron. as antecedent), who, which: habebat ducem, quīcum quidvis rectissime facere posset: ille vir, cui patriae salus dulcior fuit: haec, quae audistis: quod ego fui, id tu hodie es, L.: coloniam, quam Fregellas appellent, L.—The subst. is often attracted to the relat. clause, esp. when a pron dem. follows: quae res neque consilium... Habet, eam regere non potes, T.: ad quas res aptissimi erimus, in iis potissimum elaborabimus: quae augustissima vestis est, eā vestiti, L.: alii, quorum comoedia prisca virorum est, H.: si id te mordet, sumptum filii Quem faciunt, T.: Urbem quam statuo, vestra est, V.—The antecedent is sometimes repeated with the relat.: erant itinera duo, quibus itineribus, etc., Cs.: si quod tempus accidisset, quo tempore requirerent, etc.—The antecedent is often omitted: quicum res tibist, peregrinus est, T.: fecit quod Siculi non audebant: o beati, Quīs ante ora patrum... Contigit, etc., V.—An antecedent in apposition is regularly attracted to the relat. clause: Tolosatium fines, quae civitas est in provincia, Cs.: Amanus, qui mons erat hostium plenus.—So in relat. clauses giving a personal characteristic as a reason: copiam verborum, quae vestra prudentia est, perspexistis, with your usual intelligence: utrum admonitus, an, quā est ipse sagacitate, sine duce ullo, i. e. by his own peculiar instinct.—A verb of which the relat. is subject takes the person of the antecedent: ego enim is sum, qui nihil fecerim: neque enim tu is es qui, qui sis, nescias: vidistis in vincula duci eum, qui a vobis vincula depuleram, L.: Themistocles veni ad te, qui intuli, etc., N.—With ellips. of verb: et, quem ei visum esset (sc. facere), fecisset heredem: ad haec, quae visum est, Caesar respondit, Cs.: hostiaeque maiores, quibus editum est diis, caesae, L.—In comparative clauses with sup: sit pro praetore eo iure quo qui optimo (i. e. quo is est, qui optimo iure est): legioni ita darent, ut quibus militibus amplissime dati essent: provincia, ut quae maxime omnium, belli avida, L.—By attraction, in the case of the antecedent (Greek constr.): nos tamen hoc confirmamus illo augurio, quo diximus: sexcentae eius generis, cuius supra demonstravimus, naves, Cs.: notante Iudice quo nosti populo, H.: natus est patre, quo diximus, N.: cum quibus ante dictum est copiis, L.—In the gender and number of a subst predic.: Belgae, quam tertiam esse Galliae partem dixeramus, Cs.: carcer ille, quae lautumiae vocantur: leges, quae fons est iuris, L.—In the gender and number of an antecedent not expressed: vicinitas, Quod ego in propinquā parte amicitiae puto, T.: laudare fortunas meas, Qui gnatum haberem, T.: quod monstrum vidimus, qui cum reo transigat?: servitia repudiabat, cuius magnae copiae, etc., S.—One relat. in place of two in different cases: quem neque pudet Quicquam, nec metuit quemquam (i. e. et qui non), T.: omnia quae amisi aut advorsa facta sunt, S.: qui iam fatetur... et non timeo (sc. quem): tyrannus, quem pertulit civitas paretque mortuo.—Implying a restriction, who indeed, as far as, all that: omnium eloquentissimi, quos ego audierim: antiquissimi sunt, quorum quidem scripta constent: Catonem vero quis nostrorum oratorum, qui quidem nunc sunt, legit?— Sing n., what, as far as, as much as, to the extent that: quod potero, adiutabo, T.: cura, quod potes, ut valeas: quod ad me attinet, as far as depends on me: quod ad Pomponiam, scribas velim, etc. (sc. attinet), as respects Pomponia.—Implying a purpose: equitatum praemisit, qui viderent, to see, Cs.: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, in order to bestow it: sibi urbem delegerat, quam haberet adiutricem: milites conduci, qui in Hispaniam traicerentur, L.—Implying a reason: Miseret tui me, qui hominem facias inimicum tibi, I am sorry for you, that you incur, etc., T.: Tarquinio quid impudentius, qui bellum gereret, etc.: at Cotta, qui cogitasset haec posse accidere... nullā in re deerat, Cs.: barbari dissipati, quibus nec certa imperia... essent, vertunt, etc., L.: Heu me miserum, qui spectavi, etc., T.—Implying a concession: rogitas? qui tam audacis facinoris mihi conscius sis? although you are, T.: hi exercitu luxuriem obiciebant, cui omnia defuissent, Cs.: quis est, qui Fabricii, Curii non memoriam usurpet, quos numquam viderit?: Rogitas? qui adduxti, etc., T.— Implying a result (qui consecutive): sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis, alone has power to drive: secutae sunt tempestates, quae nostros in castris continerent, Cs.: leniore sono uti, et qui illum impetum oratoris non habeat: haud parva res, sed quae patriciis potestatem auferret, L.—Esp., after a demonstr. pron., adj. or adv.: non sum ego is consul, qui arbitrer, etc., such a consul, as to suppose: neque tu is es, qui nescias, etc., no such man, as to be ignorant, etc.: nomen legati eius modi esse debet, quod inter hostium tela incolume versetur.—With quam, after a comp: non longius hostes aberant, quam quo telum adici posset (i. e. quam ut eo), Cs.: maiores arbores caedebant, quam quas ferre miles posset, L.—After an adj. of fitness: (Rufum) idoneum iudicaverat, quem mitteret, a fit person to send, Cs.: nulla videbatur aptior persona, quae loqueretur.—After a verb with indef subj. or obj. (described by the relat. clause): sunt qui mirentur, there are some, who, etc.: erunt qui audaciam eius reprehendant: si quis est, qui putet: ut invenirentur qui proficiscerentur: qui se ultro mo<*>ti offerant, facilius reperiuntur, quam qui dolorem patienter ferant, Cs.: haec habui, de amicitiā quae dicerem, had this to say: te unum habeo, quem dignum regno iudicem, L.: Nemost, quem ego magis cuperem videre, T.: nullum est animal, quod habeat, etc.—Where the relat. clause is conceived as a particular fact, it may take the indic: sunt bestiae quaedam, in quibus inest, etc. (i. e. in quibusdam bestiis inest, etc.): sunt, qui eorum sectam sequuntur, i. e. they have followers: Sunt quos... iuvat, H.: Sunt, qui non habeant, est qui non curat habere, some (in gen.)... one (in particular), H.—In place of a pron demonstr. and conj: res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum, and it, etc.: ratio docet esse deos; quo concesso, confitendum est, etc., and if this is granted: centuriones hostīs vocare coeperunt; quorum progredi ausus est nemo, but no one of them, Cs.: perutiles libri sunt; quos legite, quaeso, therefore read them. III. Indef, whoever, any one who, all that, anything that: qui est homo tolerabilis, Scortari nolunt, T.: quae res... post eum quae essent, tuta reddebat, all that was in his rear, Cs.: facilius quod stulte dixeris reprehendere... possunt: virgis caesi, qui ad nomina non respondissent, L.— Any one, any ; with si, num, ne ; see 2 quis.* * *Ihow?; how so; in what way; by what/which means; whereby; at whatever priceIIqua (quae), quod (qua/-quae P N) PRON ADJECTany; anyone/anything, any such; unspecified some; (after si/sin/sive/ne)IIIquae, quod (quae P N) PRON RELwho; that; which, what; of which kind/drgree; person/thing/time/point thatIVquae, quod (quae P N) PRON INTERRwho/what/which?, what/which one/man/person/thing? what kind/type of? -
17 suppaenitet
suppaenitet —, ēre, impers. [sub+paenitet], it causes some sorrow: illum furoris, he is sorry for, etc. -
18 amatorculus
little lover; sorry lover (L+S) -
19 commiserescit
one pities/sympathizes/feels sorry for (w/ACC or GEN); thou have pity upon -
20 commiseret
one pities/feels sorry for (w/ACC or GEN)
См. также в других словарях:
Sorry for Party Rocking — Studio album by LMFAO Released June 21, 2011 … Wikipedia
Sorry — Saltar a navegación, búsqueda «Sorry» Sencillo de Madonna del álbum Confessions on a Dance Floor Lado B « Let It Will Be » Publicación … Wikipedia Español
Sorry for Party Rocking — Album par LMFAO Sortie 12 juin 2011 Label Interscope Records Critique Allmusic … Wikipédia en Français
Sorry — can mean: * Sorrow (see Contrition), an expression of contrition * Sorrow (see Suffering), an expression of sympathy for another s suffering * Sorry! (game), a board game * Sorry (video game), the board game remade electronically * Sorry! (TV… … Wikipedia
Sorry (canción de Grace Jones) — «Sorry» Sencillo de Grace Jones del álbum Portfolio Lado B That s the Trouble Formato 7 y 12 Grabación 1976 … Wikipedia Español
Sorry Little Sarah — «Sorry Little Sarah» Sencillo de Blue System del álbum Walking On A Rainbow Lado A Sorry Little Sarah Lado B Big Boys Don t Cry Publicación … Wikipedia Español
Sorry for Partyin' — Studio album by Bowling for Soup Released October 12, 2009 (see r … Wikipedia
Sorry Go ’Round — «Sorry Go Round» Сингл Poets of the Fall из альбома Carnival of Rust[1] Выпущен 16 августа 2006 … Википедия
Sorry, I’m a Lady — «Sorry, I’m a Lady» Сингл Baccara из альбо … Википедия
Sorry — Sor ry, a. [Compar. {Sorrier}; superl. {Sorriest}.] [OE. sory, sary, AS. s[=a]rig, fr. s[=a]r, n., sore. See {Sore}, n. & a. The original sense was, painful; hence, miserable, sad.] 1. Grieved for the loss of some good; pained for some evil;… … The Collaborative International Dictionary of English
Sorry (Madonna) — Sorry Single par Madonna extrait de l’album Confessions on a Dance Floor Sorrysingle0ot5pp.jpeg Photo: Marcin Kokowski Face A Sorry Face B … Wikipédia en Français