Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

altogether

  • 41 numerus

    nŭmĕrus, i, m. [Gr. nemô, to distribute; cf.: numa, nemus, nummus], a number.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    illi octo cursus septem efficiunt distinctos intervallis sonos: qui numerus rerum omnium fere nodus est,

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. Macr. Somn. Scip. 1, 6:

    duo hi numeri,

    Cic. Rep. 6, 12, 12:

    consummare perfectissimum numerum, quem novem novies multiplicata componunt,

    Sen. Ep. 58:

    numerumque referri Jussit,

    that their number should be counted, Verg. E. 6, 85; cf.: numerus argenteorum facilior usui est, the counting, reckoning. Tac. G. 5 fin.: sed neque quam multae species, nec nomina quae sint Est numerus;

    neque enim numero conprendere refert,

    cannot be counted, Verg. G. 2, 104:

    eorumque nummorum vis et potestas non in numero erat, sed in pondere,

    Gai. Inst. 1, 122.—
    B.
    In partic.
    1.
    A certain collective quantity, a body, number of persons or things: tunc deinceps proximi cujusque collegii... in sortem coicerentur, quoad is numerus effectus esset, quem ad numerum in provincias mitti oporteret, S. C. ap. Cic. Fam. 8, 8, 8:

    haec in Aeduorum finibus recensebantur numerusque inibatur,

    Caes. B. G. 7, 76; Liv. 38, 22:

    eum clavum, quia rarae per ea tempora litterae erant, notam numeri annorum fuisse ferunt,

    Liv. 7, 3:

    Pompilius ad pristinum numerum duo augures addidit,

    Cic. Rep. 2, 14, 26:

    haec enim sunt tria numero,

    in number, altogether, id. de Or. 2, 28, 121:

    classis mille numero navium,

    id. Verr. 2, 1, 18, § 48:

    oppida sua omnia, numero ad duodecim, incendunt,

    Caes. B. G. 1, 5:

    ad duorum milium numero ex Pompeianis cecidisse reperiebamus,

    id. B. C. 3, 53: reliqui omnes, numero quadraginta, interfecti, Sall [p. 1226] J. 53, 4; cf. id. ib. 93, 8:

    cum magnus piratarum numerus deesset,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72:

    ad eorum numerum,

    to the full number of them, id. ib. 2, 5, 28, § 73; id. Q. Fr. 2, 13; Caes. B. G. 5, 20:

    si naves suum numerum haberent,

    Cic. Verr. 2, 5, 51, § 133:

    supra numerum,

    superfluous, Suet. Ner. 15; id. Claud. 25:

    magnus numerus frumenti,

    a great quantity, Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176; cf. id. Planc. 26, 64; Caes. B. C. 2, 18:

    vini,

    Cic. Phil. 2, 28, 66; so without an adj., like the Engl. number, for a great number:

    est (in eādem provinciā) numerus civium Romanorum atque hominum honestissimorum,

    id. Font. 5, 13 (1, 3):

    plures numero tuti,

    Tac. A. 14, 49 fin.:

    sed illos Defendit numerus,

    Juv. 2, 46; cf. Verg. E. 7, 52:

    latet in numero virtus,

    Sil. 1, 323.—
    2.
    In plur.: numeri, the mathematics, astronomy:

    ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet,

    Cic. Fin. 5, 29, 87:

    Thales hoc etiam numeris inquirit et astris,

    Sid. 15, 79:

    numerisque sequentibus astra,

    Stat. Th. 4, 411. —Rarely in sing., Claud. Cons. Mall. 130.—
    3.
    In milit. lang., a division of the army, a troop, band (post-Aug.):

    sparsi per provinciam numeri,

    Tac. Agr. 18; cf.:

    plena urbs exercitu insolito: multi ad hoc numeri e Germaniā ac Britanniā,

    id. H. 1, 6:

    nondum distributi in numeros erant,

    Plin. Ep. 10, 29 (38), 2:

    revocare ad officium numeros,

    Suet. Vesp. 6:

    militares numeri,

    cohorts, Amm. 14, 7, 19:

    in numeris esse,

    to be enrolled, Dig. 29, 1, 43; cf. ib. 29, 1, 38; Claud. Epith. Pall. et Celer. 86; Inscr. Grut. 1096. —
    4.
    Like the Gr. arithmos, a mere number, opp. to quality, worth:

    nos numerus sumus et fruges consumere nati,

    we are mere numbers, ciphers, Hor. Ep. 1, 2, 27; cf. Juv. 2, 46 supra.—
    5.
    In gram., a number (singular, plural, dual), Varr. L. L. 9, § 65 sq. Müll.; Quint. 1, 4, 27; 1, 5, 42; 47; 1, 6, 25 et saep. —
    C.
    Transf., poet., dice (marked with numbers):

    seu ludet numerosque manu jactabit eburnos,

    Ov. A. A. 2, 203:

    et modo tres jactet numeros,

    id. ib. 3, 355; cf. Suet. Tib. 14, 2.—
    II.
    Trop., number, rank, place, position, estimation, relation, class, category (cf.:

    nomen, locus, in loco, in vicem): me adscribe talem (i. e. talium) in numerum,

    Cic. Phil. 2, 13, 33:

    in illo antiquorum hominum numero reponi,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210:

    in deorum numero haberi,

    id. N. D. 3, 19, 48:

    reponere,

    id. ib. 3, 3, 21:

    referre,

    id. ib. 3, 1, 12:

    numero beatorum aliquem eximere,

    Hor. C, 2, 2, 18:

    si quo in numero illud, quod per similitudinem affertur, et quo in loco illud, cujus causā affertur, haberi conveniat, ostendetur,

    Cic. Inv. 2, 50, 151; id. Verr. 2, 2, 54, § 134:

    ex hoc numero hunc esse,

    id. Arch. 7, 16:

    parentis numero alicui esse,

    id. Div. in Caecil. 19, 61 sq.:

    in hostium numero habere aliquem,

    Caes. B. G. 1, 28:

    ducere in numero hostium,

    id. ib. 6, 32:

    hujus originis apud veteres numerus erat exilis,

    Amm. 23, 6, 35: in numero esse, to be of the number of, to be reckoned among, to be any thing, Lucr. 5, 180:

    Q. Aelius Tubero fuit illo tempore nullo in oratorum numero,

    Cic. Brut. 31, 117:

    sine actione summus orator esse in numero nullo potest,

    id. de Or. 3, 56, 213:

    quo sunt in numero Curiosolites, etc.,

    Caes. B. G. 7, 75, 4; 3, 7, 2; Nep. Att. 1, 4:

    quo in numero ego sum,

    Cic. Fam. 13, 23, 1; Caes. B. C. 2, 44, 3; 3, 53, 2:

    qui in eo numero fuisset,

    Cic. Phil. 2, 11, 25; id. Fl. 4, 9; id. Fam. 7, 6, 1:

    quo in numero hi quoque fuerunt,

    Liv. 39, 36 fin.Without in:

    ut civium numero simus,

    Liv. 4, 4, 12; 7, 30, 19; 30, 42, 9; 4, 56, 11;

    36, 35, 9: aliquem hostium numero habere,

    Caes. B. G. 6, 6, 3; id. B. C. 3, 82, 3; id. B. G. 6, 21, 2:

    qui hostium numero non sunt,

    Cic. Phil. 13, 5, 11; id. Brut. 20, 78:

    aliquo numero esse,

    to be of some repute, id. Fam. 1, 10; Caes. B. G. 6, 13, 1; cf. Cic. Or. 62, 208; id. de Or. 3, 9, 33:

    Bambalio quidam, homo nullo numero,

    of no account, Cic. Phil. 3, 6, 16:

    numerum aliquem obtinere,

    id. Brut. 47, 175.—
    B.
    A part of a whole, member, category:

    omnes numeros virtutis continet,

    Cic. Fin. 3, 7, 24:

    varium et elegans omni fere numero poëma,

    id. Ac. 1, 3, 9:

    mundus perfectus expletusque omnibus suis numeris atque partibus,

    id. N. D. 2, 13, 37:

    animalia imperfecta suisque Trunca vident numeris,

    Ov. M. 1, 427; 7, 126:

    quid omnibus numeris praestantius?

    Quint. 10, 1, 91:

    liber numeris omnibus absolutus,

    Plin. Ep. 9, 38; cf. of the days of the month: luna alternis mensibus XXX. implebit numeros, alternis vero detrahet singulos, Plin. 18, 32, 75, § 325.—Hence, omnium numerorum esse, to be complete, perfect, Petr. 68:

    puer omnium numerūm,

    id. ib. 63. And, on the contrary:

    deesse numeris suis,

    to be deficient, Ov. Am. 3, 8, 11.—
    C.
    Order:

    quaecumque in foliis descripsit carmina virgo, Digerit in numerum,

    Verg. A. 3, 446.—
    D.
    An office, duty, part:

    ad numeros exige quidque suos,

    Ov. R. Am. 372:

    Veneri numeros eripere suos,

    id. H. 4, 88; id. Am. 3, 7, 18; cf. id. ib. 3, 7, 26:

    verae numeros modosque ediscere vitae,

    Hor. Ep. 2, 2, 143.—
    E.
    Musical measure, time, rhythm, harmony, numbers:

    in numerum exsultant,

    Lucr. 2, 631:

    in musicis numeri, et voces et modi, etc.,

    Cic. de Or. 1, 42, 187; Quint. 9, 4, 126:

    histrio si paulum se movet extra numerum,

    Cic. Par. 3, 2, 26; Quint. 12, 2, 12:

    sit igitur hoc cognitum, in solutis etiam verbis inesse numeros,

    Cic. Or. 56, 190:

    Isocrates verbis solutis numeros primus adjunxit,

    id. ib. 52, 174:

    in solutā oratione... modum tamen et numerum quendam oportere servari,

    id. Brut. 8, 32:

    multum interest, utrum numerosa sit, id est similis numerorum, an plane e numeris constet oratio,

    id. Or. 65, 220:

    redigere omnes fere in quadrum numerumque sententias,

    id. ib. 61, 208.—Hence, quamvis nil extra numerum fecisse modumque Curas, nothing out of measure, improper, Hor. Ep. 1, 18, 59.—
    2.
    A measure, number, in poetry:

    nam cum sint numeri plures, iambum et trochaeum frequentem segregat ab oratore Aristoteles,

    Cic. de Or. 3, 47, 182; id. Or. 64, 215:

    numeris nectere verba,

    Ov. P. 4, 2, 30; 4, 2, 5:

    numeros memini, si verba tenerem,

    i. e. the tune, Verg. E. 9, 45:

    numerisque fertur Lege solutis,

    Hor. C. 4, 2, 11.—
    3.
    A verse, in gen. ( poet.):

    arma gravi numero violentaque bella parabam Edere,

    i. e. verses in heroic metre, Ov. Am. 1, 1, 1:

    impares,

    i. e. elegiac verses, id. ib. 3, 1, 37.—Hence, nŭmĕrō (abl.), adverb., lit., measured according to number or time, i. e. precisely, exactly, just (only ante-class.; freq. in Plautus; not found in Ter. or Lucr.).
    A.
    Just, precisely, at the right time, on the instant: numero mihi in mentem fuit. Plaut. Am. 1, 1, 25: neminem vidi, qui numero sciret, quod scitu est opus, Naev. ap. Fest. p. 170 Müll.—
    B.
    Quickly, rapidly, soon:

    numero significat cito,

    Non. 352, 16 sq.:

    (apes) si quando displicatae sunt, cymbalis et plausibus numero reducunt in locum unum,

    Varr. R. R. 3, 16, 7. —With nimis: perfalsum et abs te creditum numero nimis, too quickly, too soon, Afran. ap. Paul. ex Fest. p. 170 Müll.: numquam nimis numero quemquam vidi facere, quam facto est opus, Turp. ap. Non. 352, 20.—
    2.
    In a bad sense, too quickly, too hastily, too soon:

    Menaechme, numero huc advenis ad prandium: Nunc opsonatu redeo,

    Plaut. Men. 2, 2, 13:

    numero dicis,

    id. Cas. 3, 5, 28; id. Mil. 5, 1, 6:

    o Apella, o Zeuxis pictor, Cur numero estis mortui, hinc exemplum ut pingeretis?

    why have you died too soon? id. Poen. 5, 4, 102; Afran. ap. Non. 352, 26; id. ap. Paul. ex Fest. l. l.

    Lewis & Short latin dictionary > numerus

  • 42 omne

    omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:

    omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,

    Cic. Fin. 1, 20, 65:

    ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,

    Liv. 37, 53, 20:

    nemo omnium imperatorum, qui vivunt,

    id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:

    id effugiet qui non omnia minima repetet,

    id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:

    ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,

    Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:

    Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,

    Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):

    a te, qui nobis omnia summa tribuis,

    Cic. de Or. 3, 4, 15:

    sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,

    id. Brut. 28, 109:

    constituit extrema omnia experiri,

    Sall. C. 26, 5:

    quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,

    Liv. 37, 54, 2:

    omnes omnium ordinum homines,

    Cic. Rab. Perd. 7, 20:

    omnibus precibus petere contendit,

    with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
    A.
    omnes, ium, comm., all men, all persons:

    quis est omnium, qui? etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    unus ex omnibus,

    id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:

    Macedonum omnes,

    Liv. 31, 45, 7:

    praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,

    id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.

    also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,

    id. 2, 2, 11:

    omnes Hernici nominis,

    id. 9, 42, 11.—
    B.
    omnĭa, ĭum, n., all things:

    omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:

    omnia facere,

    to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:

    in eo sunt omnia,

    every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:

    omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,

    id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:

    omnia, quaecumque agimus,

    Liv. 30, 31, 6:

    esse omnia alicui,

    to be one's all, Ov. H. 12, 162:

    Demetrius iis unus omnia est,

    Liv. 40, 11:

    per omnia,

    in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:

    vir alioqui per omnia laudabilis,

    Vell. 2, 33:

    plebes omnia quam bellum malebat,

    Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:

    mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,

    Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:

    te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,

    Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:

    tramites, omnia plani et ex facili mobiles,

    Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:

    omnia Mercurio similis,

    in all respects, Verg. A. 4, 558.—
    II.
    In sing., every, all, the whole:

    militat omnis amans,

    every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,

    sine omni periclo,

    Ter. And. 2, 3, 17;

    but: ne sine omni quidem sapientiā,

    not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:

    cum omnis honestas manet a partibus quattuor,

    id. Off. 1, 43, 152:

    materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,

    every kind of, Liv. 6, 22, 6:

    castra plena omnis fortunae publicae privataeque,

    id. 22, 42, 6:

    cenare holus omne,

    every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:

    Gallia est omnis divisa in partes tres,

    the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:

    omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,

    id. ib. 5, 13:

    caelum,

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    corpus intenditur,

    id. Tusc. 2, 23, 56:

    sanguinem suum omnem profundere,

    every drop of, all, id. Clu. 6, 18:

    omnis in hoc sum,

    I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:

    nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > omne

  • 43 omnes

    omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:

    omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,

    Cic. Fin. 1, 20, 65:

    ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,

    Liv. 37, 53, 20:

    nemo omnium imperatorum, qui vivunt,

    id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:

    id effugiet qui non omnia minima repetet,

    id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:

    ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,

    Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:

    Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,

    Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):

    a te, qui nobis omnia summa tribuis,

    Cic. de Or. 3, 4, 15:

    sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,

    id. Brut. 28, 109:

    constituit extrema omnia experiri,

    Sall. C. 26, 5:

    quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,

    Liv. 37, 54, 2:

    omnes omnium ordinum homines,

    Cic. Rab. Perd. 7, 20:

    omnibus precibus petere contendit,

    with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
    A.
    omnes, ium, comm., all men, all persons:

    quis est omnium, qui? etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    unus ex omnibus,

    id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:

    Macedonum omnes,

    Liv. 31, 45, 7:

    praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,

    id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.

    also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,

    id. 2, 2, 11:

    omnes Hernici nominis,

    id. 9, 42, 11.—
    B.
    omnĭa, ĭum, n., all things:

    omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:

    omnia facere,

    to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:

    in eo sunt omnia,

    every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:

    omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,

    id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:

    omnia, quaecumque agimus,

    Liv. 30, 31, 6:

    esse omnia alicui,

    to be one's all, Ov. H. 12, 162:

    Demetrius iis unus omnia est,

    Liv. 40, 11:

    per omnia,

    in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:

    vir alioqui per omnia laudabilis,

    Vell. 2, 33:

    plebes omnia quam bellum malebat,

    Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:

    mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,

    Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:

    te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,

    Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:

    tramites, omnia plani et ex facili mobiles,

    Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:

    omnia Mercurio similis,

    in all respects, Verg. A. 4, 558.—
    II.
    In sing., every, all, the whole:

    militat omnis amans,

    every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,

    sine omni periclo,

    Ter. And. 2, 3, 17;

    but: ne sine omni quidem sapientiā,

    not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:

    cum omnis honestas manet a partibus quattuor,

    id. Off. 1, 43, 152:

    materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,

    every kind of, Liv. 6, 22, 6:

    castra plena omnis fortunae publicae privataeque,

    id. 22, 42, 6:

    cenare holus omne,

    every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:

    Gallia est omnis divisa in partes tres,

    the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:

    omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,

    id. ib. 5, 13:

    caelum,

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    corpus intenditur,

    id. Tusc. 2, 23, 56:

    sanguinem suum omnem profundere,

    every drop of, all, id. Clu. 6, 18:

    omnis in hoc sum,

    I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:

    nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > omnes

  • 44 omni modo

    omnĭmŏdo (also written separate, omnī mŏdo), adv. [omnis-modus], by all means, in all ways, entirely, altogether, wholly (not ante-Aug.):

    evitemus omnimodo, ne deliberasse videamur,

    Sen. Ben. 2, 1, 1:

    non omnimodo res ea desperationem habet,

    Cels. 7, 4, 3 fin.; Gell. 18, 15, 2; Dig. 29, 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > omni modo

  • 45 omnia

    omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:

    omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,

    Cic. Fin. 1, 20, 65:

    ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,

    Liv. 37, 53, 20:

    nemo omnium imperatorum, qui vivunt,

    id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:

    id effugiet qui non omnia minima repetet,

    id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:

    ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,

    Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:

    Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,

    Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):

    a te, qui nobis omnia summa tribuis,

    Cic. de Or. 3, 4, 15:

    sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,

    id. Brut. 28, 109:

    constituit extrema omnia experiri,

    Sall. C. 26, 5:

    quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,

    Liv. 37, 54, 2:

    omnes omnium ordinum homines,

    Cic. Rab. Perd. 7, 20:

    omnibus precibus petere contendit,

    with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
    A.
    omnes, ium, comm., all men, all persons:

    quis est omnium, qui? etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    unus ex omnibus,

    id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:

    Macedonum omnes,

    Liv. 31, 45, 7:

    praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,

    id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.

    also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,

    id. 2, 2, 11:

    omnes Hernici nominis,

    id. 9, 42, 11.—
    B.
    omnĭa, ĭum, n., all things:

    omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:

    omnia facere,

    to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:

    in eo sunt omnia,

    every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:

    omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,

    id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:

    omnia, quaecumque agimus,

    Liv. 30, 31, 6:

    esse omnia alicui,

    to be one's all, Ov. H. 12, 162:

    Demetrius iis unus omnia est,

    Liv. 40, 11:

    per omnia,

    in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:

    vir alioqui per omnia laudabilis,

    Vell. 2, 33:

    plebes omnia quam bellum malebat,

    Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:

    mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,

    Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:

    te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,

    Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:

    tramites, omnia plani et ex facili mobiles,

    Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:

    omnia Mercurio similis,

    in all respects, Verg. A. 4, 558.—
    II.
    In sing., every, all, the whole:

    militat omnis amans,

    every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,

    sine omni periclo,

    Ter. And. 2, 3, 17;

    but: ne sine omni quidem sapientiā,

    not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:

    cum omnis honestas manet a partibus quattuor,

    id. Off. 1, 43, 152:

    materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,

    every kind of, Liv. 6, 22, 6:

    castra plena omnis fortunae publicae privataeque,

    id. 22, 42, 6:

    cenare holus omne,

    every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:

    Gallia est omnis divisa in partes tres,

    the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:

    omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,

    id. ib. 5, 13:

    caelum,

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    corpus intenditur,

    id. Tusc. 2, 23, 56:

    sanguinem suum omnem profundere,

    every drop of, all, id. Clu. 6, 18:

    omnis in hoc sum,

    I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:

    nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > omnia

  • 46 omnimodo

    omnĭmŏdo (also written separate, omnī mŏdo), adv. [omnis-modus], by all means, in all ways, entirely, altogether, wholly (not ante-Aug.):

    evitemus omnimodo, ne deliberasse videamur,

    Sen. Ben. 2, 1, 1:

    non omnimodo res ea desperationem habet,

    Cels. 7, 4, 3 fin.; Gell. 18, 15, 2; Dig. 29, 2, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > omnimodo

  • 47 omnis

    omnĭs, e (omnia is freq. a dissyl. in the poets, as Verg. G. 4, 221; id. A. 6, 33; Lucr. 1, 1106 Lachm.), adj. [etym. dub.; perh. akin to ambo and Gr. amphi] (syn.: cunctus, universus), all, every:

    omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse majus amicitiā,

    Cic. Fin. 1, 20, 65:

    ego nulli omnium neque populorum neque regum... non ausim me comparare,

    Liv. 37, 53, 20:

    nemo omnium imperatorum, qui vivunt,

    id. 42, 34, 7.—With sup.: cur, si cuiquam novo civi potuerit adimi civitas, non omnibus antiquissimis civibus possit, all, even of the oldest families, Cic. Caecin. 35, 101:

    id effugiet qui non omnia minima repetet,

    id. Part. Or. 17, 60.—Cf. with etiam:

    ut omnium tibi auxilia adjungas, etiam infimorum,

    Cic. Cat. 3, 5, 12: omnibus tuis etiam minimis commodis, Treb. Pol. ap. Cic. Fam. 12, 16, 1; Sall. C. 44, 5:

    Nero ad omnes etiam minimos Circenses commeabat,

    Suet. Ner. 22.—But with summa, extrema, and ultima, the neutr. plur. omnia is often closely connected in a distributive sense (= quidquid summum, etc.):

    a te, qui nobis omnia summa tribuis,

    Cic. de Or. 3, 4, 15:

    sed is omnia summa sperans aedilicius est mortuus,

    id. Brut. 28, 109:

    constituit extrema omnia experiri,

    Sall. C. 26, 5:

    quod omnia ultima pati quam se regi tradere maluissent,

    Liv. 37, 54, 2:

    omnes omnium ordinum homines,

    Cic. Rab. Perd. 7, 20:

    omnibus precibus petere contendit,

    with prayers of every kind, most urgently, Caes. B. G. 5, 6.—Esp. as subst.
    A.
    omnes, ium, comm., all men, all persons:

    quis est omnium, qui? etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    unus ex omnibus,

    id. de Or. 1, 22, 99.—With gen. part.:

    Macedonum omnes,

    Liv. 31, 45, 7:

    praetorum, nisi qui inter tumultum effugerunt, omnes interficiuntur,

    id. 24, 32, 8; cf. id. 10, 31, 5; cf.

    also: ut omnes Tarquiniae gentis exules essent,

    id. 2, 2, 11:

    omnes Hernici nominis,

    id. 9, 42, 11.—
    B.
    omnĭa, ĭum, n., all things:

    omnium nomine quicumque ludos faciunt, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9:

    omnia facere,

    to do every thing, make every exertion, spare no pains, Cic. Lael. 10, 35: omnia fore prius arbitratus sum, quam, etc., I should have believed any thing rather than that, etc., id. Att. 8, 11, 5: omnia mihi sunt cum aliquo, I agree with him on all topics, in all points (but mihi omnia communia sunt is the better read., Baiter), id. Fam. 13, 1, 2:

    in eo sunt omnia,

    every thing depends on that, id. ib. 15, 14, 5:

    omnia, quae sunt ad vivendum necessaria,

    id. Off. 1, 4, 11; 1, 43, 153; id. Fam. 4, 3, 3:

    omnia, quaecumque agimus,

    Liv. 30, 31, 6:

    esse omnia alicui,

    to be one's all, Ov. H. 12, 162:

    Demetrius iis unus omnia est,

    Liv. 40, 11:

    per omnia,

    in all points, in every thing, in every respect, Quint. 5, 2, 3:

    vir alioqui per omnia laudabilis,

    Vell. 2, 33:

    plebes omnia quam bellum malebat,

    Liv. 2, 39, 8; Sall. J. 79, 7; cf. Cic. Quint. 26, 82: eadem omnia, just the same:

    mihi certum est efficere in me omnia eadem, quae tu in te faxis,

    Plaut. As. 3, 3, 23: alia omnia, just the contrary:

    te alia omnia, quam quae velis, agere, moleste ferrem,

    Plin. Ep. 7, 15, 2; cf. alius, 6: omnia, adverbially, altogether, entirely, in every respect:

    tramites, omnia plani et ex facili mobiles,

    Sen. Cons. ad Marc. 25, 3:

    omnia Mercurio similis,

    in all respects, Verg. A. 4, 558.—
    II.
    In sing., every, all, the whole:

    militat omnis amans,

    every lover, all lovers, Ov. Am. 1, 9, 1: quia sine omni malitiā'st, without any (colloq. for sine ullā), Plaut. Trin. 2, 2, 57; so,

    sine omni periclo,

    Ter. And. 2, 3, 17;

    but: ne sine omni quidem sapientiā,

    not without all knowledge, a complete philosophy, Cic. de Or. 2, 1, 5:

    cum omnis honestas manet a partibus quattuor,

    id. Off. 1, 43, 152:

    materia ad omnem laudem, et publice, et privatim, etc.,

    every kind of, Liv. 6, 22, 6:

    castra plena omnis fortunae publicae privataeque,

    id. 22, 42, 6:

    cenare holus omne,

    every kind of, Hor. Ep. 1, 5, 2:

    Gallia est omnis divisa in partes tres,

    the whole of Gallia, Caes. B. G. 1, 1; cf.:

    omnis insula est in circuitu vicies centena millia passuum,

    id. ib. 5, 13:

    caelum,

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    corpus intenditur,

    id. Tusc. 2, 23, 56:

    sanguinem suum omnem profundere,

    every drop of, all, id. Clu. 6, 18:

    omnis in hoc sum,

    I am wholly engaged in this, Hor. Ep. 1, 1, 11.—With plur. verb: omnis Graecia decoravere, etc., Cat. ap. Gell. 3, 7, 19.—As subst.: omne, is, n., every thing:

    nos autem, ab omni quod abhorret ab oculorum auriumque adprobatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128 al. —Hence, adv.: omnīno, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > omnis

  • 48 oppido

    oppĭdō, adv. [etym. dub.; cf. empedon; v. oppidum], very, very much, completely, exceedingly, exactly, precisely (already obs. in the time of Quint.:

    oppido sunt usi paululum tempore nostro superiores,

    Quint. 8, 3, 25. Confined altogether to familiar discourse;

    we meet with no example of oppido in Cicero's orations): oppido, valde multum. Ortum est autem hoc verbum ex sermone inter se confabulantium, quantum quisque frugum faceret, utque multitudo significaretur, saepe respondebatur, Quantum vel oppido satis esset. Hinc in consuetudinem venit, ut diceretur oppido pro valde multum,

    Fest. p. 184 Müll.:

    oppido interii,

    I am completely done for, Plaut. Am. 1, 1, 143:

    perii,

    id. Aul. 3, 1, 4:

    iratus,

    greatly, Ter. Phorm, 2, 2, 3:

    opportune,

    id. Ad. 3, 2, 24:

    ridiculus,

    Cic. de Or. 2, 64, 259:

    pauci,

    id. Fam. 14, 4, 4:

    inter se differunt,

    id. Fin. 3, 10, 33:

    adulescens, Liv 42, 28, 13: perambula aedīs oppido tamquam tuas,

    just as if they were, Plaut. Most. 3, 2, 122.—Also, as an affirmative reply to a question:

    Omnene? Oppido,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 29.—In a lusus verbb. with oppidum:

    lignum a me toto oppido et quidem oppido quaesitum,

    App. Mag. p. 326; Vulg. Gen. 19, 3; id. 2 Par. 35, 23:

    oppido quam,

    exceedingly, Vitr. 8, 3:

    oppido quam breve intervallum, Liv 36, 25, 3: oppido quam parva,

    id. 39, 47, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > oppido

  • 49 P

    P, p, the fifteenth letter of the Latin alphabet, the character for which is derived from the ancient form of the Greek II (P or P), as is shown by inscriptions and coins, which exhibit the P in these forms.The P -sound, like the K - and T -sounds, was not aspirated in the ancient language; whence the spelling TRIVMPE for triumphe, in the Song of the Arval Brothers.As an initial, P combines, in pure Latin words, only with the consonants l and r; the combinations pn, ps, and pt belong to words borrowed from the Greek, with the sole exception of the pron. suffix pte.Hence it often disappears before t; as TOLOMEA, Inscr. Fabr. 9, 438.—It has also been dropped before l in the words lanx, Gr. plax; latus, Gr. platus; later, Gr. plinthos, linter, Gr. pluntêr, and others (Corss. Ausspr. 1, 114).—As a medial, its combination with s and t was so acceptable to the Latins that ps and pt are often put for bs and bt; so, OPSIDESQVE and OPTENVI in the Epitaphs of the Scipios; and so, too, in later inscrr.: APSENS, APSENTI, SVPSIGNARE, etc., and in MSS.—A final p occurs only in the apocopated volup.For the very frequent interchange of p and b, see under B.— P is put for v in opilio for ovilio, from ovis.—An instance of its commutation with palatals appears in lupus and lukos, and perhaps also spolium and skulon, spuma and O.H.G. scum, Germ. Schaum, as, on the other hand, equus and hippos, palumba and columba, jecur and hêpar; cf., also, the letter Q.—Its commutation with a lingual is shown in pavo and taôs, and perh. also in hospes and hostis. — P is assimilated to a following f in officina for opificina, and is altogether elided by syncope in Oscus for Opscus.—It is euphonically inserted between ms and mt: sumpsi, sumptum, hiemps for hiems; cf.: exemplum, templum, and late Lat. dampnum.—It is suppressed in amnis for ap-nis from apa = aqua.As an abbreviation, P denotes most frequently the prænomen Publius, but also stands for parte, pater, pedes, pia, pondo, populus, posuerunt, publicus, etc. P. C. stands for patres conscripti, patronus civitatis or coloniae, ponendum curavit, potestate censoriā, etc. P. M. pontifex maximus, patronus municipii, posuit merito. P. P. pater patriae, praepositus, primi pilus, pro parte. P. R. populus Romanus. P. S. pecunia sua.

    Lewis & Short latin dictionary > P

  • 50 p

    P, p, the fifteenth letter of the Latin alphabet, the character for which is derived from the ancient form of the Greek II (P or P), as is shown by inscriptions and coins, which exhibit the P in these forms.The P -sound, like the K - and T -sounds, was not aspirated in the ancient language; whence the spelling TRIVMPE for triumphe, in the Song of the Arval Brothers.As an initial, P combines, in pure Latin words, only with the consonants l and r; the combinations pn, ps, and pt belong to words borrowed from the Greek, with the sole exception of the pron. suffix pte.Hence it often disappears before t; as TOLOMEA, Inscr. Fabr. 9, 438.—It has also been dropped before l in the words lanx, Gr. plax; latus, Gr. platus; later, Gr. plinthos, linter, Gr. pluntêr, and others (Corss. Ausspr. 1, 114).—As a medial, its combination with s and t was so acceptable to the Latins that ps and pt are often put for bs and bt; so, OPSIDESQVE and OPTENVI in the Epitaphs of the Scipios; and so, too, in later inscrr.: APSENS, APSENTI, SVPSIGNARE, etc., and in MSS.—A final p occurs only in the apocopated volup.For the very frequent interchange of p and b, see under B.— P is put for v in opilio for ovilio, from ovis.—An instance of its commutation with palatals appears in lupus and lukos, and perhaps also spolium and skulon, spuma and O.H.G. scum, Germ. Schaum, as, on the other hand, equus and hippos, palumba and columba, jecur and hêpar; cf., also, the letter Q.—Its commutation with a lingual is shown in pavo and taôs, and perh. also in hospes and hostis. — P is assimilated to a following f in officina for opificina, and is altogether elided by syncope in Oscus for Opscus.—It is euphonically inserted between ms and mt: sumpsi, sumptum, hiemps for hiems; cf.: exemplum, templum, and late Lat. dampnum.—It is suppressed in amnis for ap-nis from apa = aqua.As an abbreviation, P denotes most frequently the prænomen Publius, but also stands for parte, pater, pedes, pia, pondo, populus, posuerunt, publicus, etc. P. C. stands for patres conscripti, patronus civitatis or coloniae, ponendum curavit, potestate censoriā, etc. P. M. pontifex maximus, patronus municipii, posuit merito. P. P. pater patriae, praepositus, primi pilus, pro parte. P. R. populus Romanus. P. S. pecunia sua.

    Lewis & Short latin dictionary > p

  • 51 perparce

    per-parcē, adv., very sparingly or parsimoniously:

    perparce nimium facere sumptum,

    altogether too sparing, Ter. And. 2, 6, 24; cf. id. ib. 2, 6, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > perparce

  • 52 perpendo

    per-pendo, pendi, pensum, 3, v. a., to weigh carefully or exactly.
    I.
    Lit. (very rare):

    in librili pendere,

    Gell. 20, 1, 34.—
    II.
    Trop., to weigh carefully, examine; to ponder, consider (class.; syn.: delibero, expendo, [p. 1351] reputo):

    aliquid acri judicio,

    Lucr. 2, 1042:

    diligentissime perpendens momenta officiorum,

    Cic. Mur. 2, 3:

    aliquid ad disciplinae praecepta,

    id. ib. 36, 77:

    hoc non arte aliquā perpenditur,

    id. de Or. 3, 37, 151:

    judicare et perpendere, quantum quisque possit,

    Q. Cic. Pet. Cons. 6, 23: quid in amicitiā fieri oportet quae totā veritate perpenditur, which is considered or esteemed altogether according to its truth, Cic. Lael. 26, 97:

    singulorum vires,

    Just. 29, 3, 6:

    perpendendum erit praetori, cui potius subveniat,

    Dig. 4, 4, 13:

    ut ante perpensum et exploratum habeamus, an, etc.,

    Col. 3, 3:

    homo judicii perpensi,

    Arn. 2, 52:

    deliberatio perpensa,

    Amm. 22, 9.—Hence, per-pensē, adv., with deliberation, deliberately (post-class.); comp., Amm. 26, 5, 13; 25, 10, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > perpendo

  • 53 Plautus

    1.
    plautus ( plōt-), a, um, adj.
    I.
    Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.:

    conchae plautiores,

    Tert. Pall. 3.—
    II.
    Among the Umbrians, flat-footed:

    (plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos... unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,

    Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
    2.
    Plautus, i, m. [flat-foot, v. 1. plautus], an Umbrian surname. —So, T. Maccius (or Maccus) Plautus, a celebrated Roman comic poet, a native of the Umbrian village Sarsina. —(On the name Maccius, instead of the earlier reading Accius or Attius, v. Ritschl, De Plauti poëtae nominibus, in his Parergon Plautinorum I. pp. 3-43;

    and respecting his life and writings,

    id. ib. pp. 47 - 579), Cic. Brut. 15, 60; Quint. 10, 1, 99.—
    B.
    Transf., the works of Plautus, a comedy of Plautus:

    adporto vobis Plautum linguā non manu,

    Plaut. Men. prol. 3.—Hence,
    II.
    Plautīnus, a, um, adj., of or belonging to Plautus, Plautian:

    pater,

    i. e. a father in a play of Plautus, Cic. Ep. ad Brut. 2, 2 fin.:

    numeri et sales,

    Hor. A. P. 270:

    sermo,

    Quint. 10, 1, 99:

    stilus,

    Gell. 3, 3, 13: prosapia, i. e. poor, mean, because Plautus was said to have worked in a mill, Min. Fel. Octav. 14.— Sup.:

    versus Plautinissimi,

    most Plautus-like, altogether in Plautus's manner, Gell. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Plautus

  • 54 plautus

    1.
    plautus ( plōt-), a, um, adj.
    I.
    Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.:

    conchae plautiores,

    Tert. Pall. 3.—
    II.
    Among the Umbrians, flat-footed:

    (plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos... unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,

    Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
    2.
    Plautus, i, m. [flat-foot, v. 1. plautus], an Umbrian surname. —So, T. Maccius (or Maccus) Plautus, a celebrated Roman comic poet, a native of the Umbrian village Sarsina. —(On the name Maccius, instead of the earlier reading Accius or Attius, v. Ritschl, De Plauti poëtae nominibus, in his Parergon Plautinorum I. pp. 3-43;

    and respecting his life and writings,

    id. ib. pp. 47 - 579), Cic. Brut. 15, 60; Quint. 10, 1, 99.—
    B.
    Transf., the works of Plautus, a comedy of Plautus:

    adporto vobis Plautum linguā non manu,

    Plaut. Men. prol. 3.—Hence,
    II.
    Plautīnus, a, um, adj., of or belonging to Plautus, Plautian:

    pater,

    i. e. a father in a play of Plautus, Cic. Ep. ad Brut. 2, 2 fin.:

    numeri et sales,

    Hor. A. P. 270:

    sermo,

    Quint. 10, 1, 99:

    stilus,

    Gell. 3, 3, 13: prosapia, i. e. poor, mean, because Plautus was said to have worked in a mill, Min. Fel. Octav. 14.— Sup.:

    versus Plautinissimi,

    most Plautus-like, altogether in Plautus's manner, Gell. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > plautus

  • 55 plotus

    1.
    plautus ( plōt-), a, um, adj.
    I.
    Flat, broad: plauti appellantur canes, quorum aures languidae sunt ac flaccidae et latius videntur patere, Paul. ex Fest. p. 231 Müll.:

    conchae plautiores,

    Tert. Pall. 3.—
    II.
    Among the Umbrians, flat-footed:

    (plotos appellant) Umbri pedibus planis (natos... unde et Maccius) poëta, quia Umber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus coeptus est dici,

    Fest. p. 238 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 239 ib.
    2.
    Plautus, i, m. [flat-foot, v. 1. plautus], an Umbrian surname. —So, T. Maccius (or Maccus) Plautus, a celebrated Roman comic poet, a native of the Umbrian village Sarsina. —(On the name Maccius, instead of the earlier reading Accius or Attius, v. Ritschl, De Plauti poëtae nominibus, in his Parergon Plautinorum I. pp. 3-43;

    and respecting his life and writings,

    id. ib. pp. 47 - 579), Cic. Brut. 15, 60; Quint. 10, 1, 99.—
    B.
    Transf., the works of Plautus, a comedy of Plautus:

    adporto vobis Plautum linguā non manu,

    Plaut. Men. prol. 3.—Hence,
    II.
    Plautīnus, a, um, adj., of or belonging to Plautus, Plautian:

    pater,

    i. e. a father in a play of Plautus, Cic. Ep. ad Brut. 2, 2 fin.:

    numeri et sales,

    Hor. A. P. 270:

    sermo,

    Quint. 10, 1, 99:

    stilus,

    Gell. 3, 3, 13: prosapia, i. e. poor, mean, because Plautus was said to have worked in a mill, Min. Fel. Octav. 14.— Sup.:

    versus Plautinissimi,

    most Plautus-like, altogether in Plautus's manner, Gell. 3, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > plotus

  • 56 proporro

    prō-porro, adv. (Lucretian).
    I.
    Lit., furthermore, moreover:

    et, sibi proporro quae sint primordia, quaerunt,

    Lucr. 2, 979; 4, 890; 5, 312; Lucil. ap. Non. p. 140, 13.—
    II.
    Transf., in gen., altogether, utterly, wholly, Lucr. 3, 275; 281.

    Lewis & Short latin dictionary > proporro

  • 57 quam

    quam (archaic form quamde or quande:

    quamde pro quam usos esse antiquos, cum multi veteres testimonio sunt, tum Ennius... et Lucretius (1, 640),

    Fest. p. 261 Müll.; cf. Enn. Ann. v. 29, and v. 139 Vahl. So, too, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.), adv. [qui], in what manner, how, how much, as much as:

    quam nihil praetermittis in consilio dando! quam nihil tamen, quod tibi placeat, explicas!

    Cic. Att. 9, 2, A, 1:

    ut se accusari nolunt! quam cupiunt laudari!

    id. Fin. 5, 22, 61:

    quam multa, quam paucis!

    id. Fam. 11, 24, 1:

    quam sint morosi, intellegi potest,

    id. ib. 7, 15, 1:

    quam vellet, cunctaretur,

    id. Div. 1, 26, 56:

    memoriā tenetis, quam valde universi admurmurarint,

    id. Verr. 2, 5, 16, § 41:

    quam quisque potest,

    as much as each one can, Ov. Tr. 3, 4, 75:

    quam potuit,

    as far as he was able, Val. Max. 4, 1, 5.—With possum and a sup.:

    concede huc ab isto, quam potest longissime,

    as far as possible, Plaut. Men. 5, 2, 81:

    quam possunt mollissime,

    as gently as possible, Cic. N. D. 2, 52, 129.—Also without possum:

    quam maximas, quam primum, quam saepissime gratias agere,

    Cic. Fam. 13, 6, 5:

    ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45.— With posit. (post-Aug.):

    tum Manlius... quam poterat clarā voce denuntiavit,

    Val. Max. 6, 4, 1; 3, 2, 1 ext.; 4, 5, 1:

    dixi de philosophiā quam breviter potui,

    Lact. 3, 17, 1:

    tusa cribrataque vino, quam possit excellenti,

    as excellent as possible, Plin. 20, 24, 100, § 264; 18, 28, 68, § 274.—
    B.
    In dependent clauses, indirect questions, etc.:

    est fidei nostrae, declarare, quam memores simus,

    Cic. Phil. 14, 11, 29:

    scio, quam timida sit ambitio,

    id. Mil. 16, 42:

    quam id ratum sit, tu judicabis,

    id. Att. 6, 1, 7:

    id quam injustum esset, non videbat,

    id. Off. 3, 21, 82:

    dici non potest quam sim disputatione tuā delectatus,

    id. Tusc. 2, 4, 10; id. N. D. 2, 20, 52; id. Ac. 2, 17, 52; id. Fin. 1, 11, 37; 1, 20, 65; 5, 12, 35; id. Verr. 2, 1, 18, § 47; 2, 1, 21, § 52; 2, 4, 44, § 98:

    videte quam iniqui sint,

    Sall. J. 85, 25; 62, 9:

    ut sentias quam vile sit corpus,

    Liv. 2, 12, 3; 24, 5, 2; Nep. Timoth. 4, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    In comparisons, as, than.
    1.
    With tam:

    tam ego ante fui liber, quam gnatus tuos,

    Plaut. Capt. 2, 2, 60; cf. id. ib. 3, 4, 11:

    si era me sciat tam socordem esse quam sum,

    id. Cist. 4, 2, 5:

    tua est imago: tam consimilis est, quam potest,

    id. Men. 5, 9, 4:

    tam esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

    Cic. Rep. 1, 33, 50; id. Div. 1, 6, 10 et saep.; v. tam.—
    2.
    With ellipsis of corresp. tam:

    homo non, quam isti sunt, gloriosus,

    not so celebrated as those, Liv. 35, 49:

    claris majoribus, quam vetustis,

    rather than, Tac. A. 4, 61.—
    3.
    With sup. and a corresp. tam, by how much the more, the more: quam acerbissima olea oleum facies, tam oleum optimum erit, the bitterer the olives, the better will be the oil, Cato, R. R. 65, 1:

    quam paucissimos reliqueris, tam optimi fiunt,

    Varr. R. R. 2, 9:

    quam quisque pessume fecit, tam maxume tutus est,

    Sall. J. 31, 14.—
    4.
    With magis:

    quam magis... tam magis,

    the more... the more, Plaut. Bacch. 5, 1, 5.—With tam omitted:

    quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis,

    Verg. G. 3, 309.— With the second magis omitted:

    quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

    Plaut. As. 1, 3, 6.—

    In the reverse order: tam magis... quam magis,

    the more... the more, Verg. A. 7, 787. —
    5.
    With tanto:

    quam magis... tanto magis,

    the more... the more, Plaut. Men. 1, 1, 19; so Lucr. 6, 460.—
    6.
    With a double comp.:

    ne libentius haec in illum evomere videar, quam verius,

    with more freedom than truth, Cic. Mil. 29, 78:

    non acrior quam pertinacior impetus Romanorum,

    Liv. 31, 35:

    discrimen me occupavit, meliore hostium quam meo tempore,

    Curt. 7, 7, 9.—
    7.
    Tam... quam, with the comp. for the posit., so... as:

    per dexteram te istam oro non tam in bellis et proeliis, quam in promissis et fide firmiorem,

    Cic. Deiot. 3, 8.—
    8.
    After comparatives or words of comparison, than:

    nobis nihil est tlmendum magis quam ille consul,

    Cic. Att. 7, 9, 3:

    his igitur, quam physicis potius credendum existimas?

    id. Div. 2, 16, 37; Cassius ap. Cic. Fam. 15, 19, 1; Cic. Pis. 26, 62:

    majorem pecuniam praetori polliceri, quam quantam hic dedisset,

    id. Verr. 2, 2, 29, § 70; id. de Or. 1, 36, 167:

    qui plures milites eorum occidisset, quam quot superessent,

    Liv. 35, 12.—So after verbs which imply comparison, verbs of preference, excellence, etc.; after praestat, Caes. B. G. 7, 17, 4; after malo:

    esse quam videri bonus malebat,

    Sall. C. 54, 5:

    an est quod ego malim quam?

    Cic. Par. 1; after statuo, Nep. Dat. 8, 1; after probo, Tac. A. 1, 58; after volo ( = boulomai ê), Liv. 3, 68, 11; 25, 29, 6.— Rarely quantus is used to strengthen quam, after comp.:

    de re majore quam quanta ea esset,

    Liv. 30, 23, 2:

    implere homines certioris spei, quam quantam fides promissi humani subicere solet,

    id. 26, 19, 2 Weissenb. ad loc.;

    22, 2, 19.— But quam is often omitted after plus, minus, amplius, etc., without changing the case: minus duo milia hominum effugerunt,

    Liv. 24, 16, 4:

    plus partem dimidiam hominum caesam,

    id. 36, 40, 5; cf. id. 29, 25, 2:

    cum decem haud plus milibus militum,

    id. 28, 1, 5:

    ut hoc nostrum desiderium ne plus sit annuum,

    Cic. Att. 5, 1, 1:

    ferre plus dimidiati mensis cibaria,

    id. Tusc. 2, 16, 37:

    plus quingentos colaphos infregit mihi,

    Ter. Ad. 2, 1, 45; Prop. 2, 19, 18 (3, 17, 32); v. Zumpt, Gram. § 485.—
    9.
    With sic ( poet.):

    quam multā grandine nimbi Culminibus crepitant, sic densis ictibus heros pulsat, etc.,

    Verg. A. 5, 458.— With sic omitted, Verg. A. 6, 309 sqq.—
    10.
    After aeque, so much... as:

    nihil aeque eos terruit, quam robur ac color imperatoris,

    Liv. 28, 26.—
    11.
    After contra, otherwise... than, not so... as:

    contra faciunt, quam professi sunt,

    Cic. Leg. 2, 5, 11.— So after secus:

    ne me secus honore honestes quam ego te,

    Plaut. Capt. 2, 1, 50. —
    12.
    After alius, with a preceding negative, not otherwise than, no other than:

    nil aliud agens quam ut, etc.,

    nothing else than, Liv. 44, 27, 12:

    neque aliud totā urbe agi quam bellum apparari,

    id. 4, 26, 12; Nep. Hann. 10, 1:

    ob nullam aliam causam, quam ne,

    from no other cause than, Liv. 45, 25; 34, 2, 12. — Rarely with alius affirmatively (for ac):

    ipse me paulum in aliā quam prius habuerim opinione nunc esse confiteor,

    Quint. 3, 6, 63. —
    13.
    After aliter, otherwise than:

    ne aliter, quam ego velim, meum laudet ingenium,

    Cic. Verr. 2, 1, 9, § 24:

    ne aliter quam si, etc.,

    Col. 4, 2, 2.—
    14.
    After supra:

    saepe supra feret, quam fieri possit,

    more than, Cic. Or. 40, 139.—
    15.
    After ultra:

    ultra, quam satis est, producitur,

    farther than, Cic. Inv. 1, 18, 26.—
    16.
    After diversum, otherwise than:

    pransus quoque atque potus diversum valent quam indicant,

    something altogether different from what, Quint. 1, 4, 29; cf., after advorsum, only Plaut. Trin. 1, 2, 139 Brix ad loc.—
    17.
    After words denoting number or quantity, which serve for comparison: dimidium tributi quam quod regibus ferre soliti erant, populo Romano pendere, the half of what, half as much as, Liv. 45, 18:

    multiplex, quam pro numero, damnum est,

    too great for, greater than, id. 7, 8:

    ferramenta duplicia, quam numerus servorum exigit,

    twice as many as, Col. 1, 8, 8.—So, too, after designations of time:

    die vigesimā, quam creatus erat, dictaturā se abdicavit,

    on the twentieth day after, Liv. 6, 29: tabellarii venerunt post diem sextum, quam a vobis discesserant, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 1:

    postridie venissemus, quam... fuissemus,

    Cic. Ac. 2, 3, 9:

    postero die quam illa erant acta,

    id. de Or. 2, 3, 12:

    saeculis multis ante... inventa sunt, quam, etc.,

    id. ib. 2, 5, 21. —
    18.
    After the sup.:

    bellum gerere cum tyranno, quam qui unquam, saevissimo et violentissimo in suos,

    the most cruel that ever was, Liv. 34, 32.—
    19.
    So with rel. and sup. after tam:

    tam gratum mihi id erit, quam quod gratissimum,

    Cic. Fam. 13, 3:

    tam sum amicus rei publicae quam qui maxime,

    id. ib. 5, 2, 6:

    ego sum tam mitis, quam qui lenissimus,

    id. Sull. 31, 87.—
    20.
    Sometimes with magis or potius to be supplied, more... than:

    tacita mulier semper, quam loquens,

    Plaut. Rud. 4, 4, 70 dub.:

    pacem quam bellum probabam,

    Tac. A. 1, 58. —
    B.
    In mere intensive expressions, exceedingly, very, quite, indeed:

    admodum quam saevos est,

    very cruel indeed, Plaut. Am. 1, 3, 43:

    nimis quam formido, ne, etc.,

    id. Most. 2, 2, 79:

    nimis quam cupio,

    id. Capt. 1, 2, 17:

    quam familiariter,

    Ter. And. 1, 1, 109: nam suos valde quam paucos habet, very few indeed, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3:

    mire quam,

    Cic. Att. 1, 11, 3:

    sane quam refrixit,

    id. Q. Fr. 2, 6, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > quam

См. также в других словарях:

  • altogether — ► ADVERB 1) completely. 2) in total. 3) on the whole. ● in the altogether Cf. ↑in the altogether USAGE Note that altogether and …   English terms dictionary

  • altogether — [ôl΄to͞o geth′ər, ôl′to͞o geth΄ər; ôl΄təgeth′ər, ôl′təgeth΄ər] adv. [ME altogedere: see ALL & TOGETHER] 1. wholly; completely [not altogether wrong] 2. in all; all being counted [he wrote six books altogether] 3. everything being considered; on… …   English World dictionary

  • Altogether — Al to*geth er, adv. [OE. altogedere; al all + togedere together. See {Together}.] 1. All together; conjointly. [Obs.] [1913 Webster] Altogether they went at once. Chaucer. [1913 Webster] 2. Without exception; wholly; completely. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • altogether — n. 1. nakedness; used mostly in the phrase in the altogether . [informal] Syn: raw, buff, birthday suit [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • altogether — early 13c., altogedere, a strengthened form of ALL (Cf. all) (also see TOGETHER (Cf. together)); used in the sense of a whole from 1660s. The altogether nude is from 1894 …   Etymology dictionary

  • altogether — [adv1] as a whole all, all in all, all things considered, all told, bodily, by and large, collectively, conjointly, en masse, everything considered, everything included, for the most part, generally, in all, in sum, in toto, on the whole, taken… …   New thesaurus

  • altogether — index in toto, outright, radical (extreme), wholly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • altogether — [[t]ɔ͟ːltəge̱ðə(r)[/t]] ♦♦♦ 1) ADV: ADV after v (emphasis) You use altogether to emphasize that something has stopped, been done, or finished completely. When Artie stopped calling altogether, Julie found a new man... His tour may have to be… …   English dictionary

  • altogether — al|to|geth|er1 W3S2 [ˌo:ltəˈgeðə US ˌo:ltəˈgeðər] adv [Date: 1100 1200; Origin: all everything, everyone + together] 1.) used to emphasize that something has been done completely or has finished completely ▪ an old custom that has vanished… …   Dictionary of contemporary English

  • altogether — al|to|geth|er1 [ ,ɔltə geðər ] adverb *** 1. ) used for emphasizing that something has stopped or ended completely: Many commuters have stopped using their cars altogether. These rare animals may soon disappear altogether. a ) used for… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • altogether — I UK [ˌɔːltəˈɡeðə(r)] / US [ˌɔltəˈɡeðər] adverb *** Usage note: Do not confuse altogether with all together, which means everyone or everything together : Write down the numbers and add them all together. 1) completely a) used for emphasizing… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»