Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

alloquor

  • 1 alloquor

    allŏquor (adlŏquor), lŏqui, lŏcūtus sum - tr. - [st2]1 [-] parler, adresser la parole, haranguer, exhorter. [st2]2 [-] consoler.    - alloquor te, Plaut.: c'est à toi que je parle.    - alloquor te extremum, Virg.: je te fais mes derniers adieux.    - familiariter cum aliquo alloqui, Curt.: converser familièrement avec qqn.    - allocutum ire, Varr.: faire une visite de condoléances.
    * * *
    allŏquor (adlŏquor), lŏqui, lŏcūtus sum - tr. - [st2]1 [-] parler, adresser la parole, haranguer, exhorter. [st2]2 [-] consoler.    - alloquor te, Plaut.: c'est à toi que je parle.    - alloquor te extremum, Virg.: je te fais mes derniers adieux.    - familiariter cum aliquo alloqui, Curt.: converser familièrement avec qqn.    - allocutum ire, Varr.: faire une visite de condoléances.
    * * *
        Alloquor, pen. corr. alloqueris, allocutus sum, alloqui. Cic. Virgil. Parler à quelcun, Arraisonner aucun.
    \
        Alloqui cum aliquo. Curtius. Parler et deviser avec aucun.

    Dictionarium latinogallicum > alloquor

  • 2 alloquor

    alloquor alloquor, locutus sum, loqui (c.acc.) взывать

    Латинско-русский словарь > alloquor

  • 3 alloquor

    alloquor, locutus, 3, speak, A. 20:11; 21:40; 28:20.*

    English-Latin new dictionary > alloquor

  • 4 alloquor

    al-loquor (ad-loquor), adlocūtus sum, alloquī, ansprechen, anreden, an jmd. od. an eine Menge eine Ansprache od. Anrede halten, jmd. od. eine Menge begrüßen, zuw. auch = jmdm. zureden Vorstellungen machen, I) im allg.: alqm, Komik., Cornif. rhet., Cic. u.a.: quem alloquar? Acc. fr.: te alloquor, ich meine dich, Plaut.: populum, plebis homines, Liv.: si quando nosmet ipsos alloquemur cohortantes, obiurgantes, miserantes, Quint.: all. alqm facunde, Liv.: alqm benigne (Ggstz. graviter increpare), Liv.: alqm leniter, Liv.: alqm comiter, Curt.: affabiliter, Spart., mollius, Amm.: manipulatim (milites) mitius aut horridius, Tac.: alqm per pacem, Plaut.: Romanos miti sermone, Liv.: accuratiore alqm sermone quam parentes, Liv.: milites variā oratione, Curt.: senatum compositā in magnificentiam oratione, Tac.: senatus quam poterat honoratissimo decreto allocutus eos, Liv.: all. paucis milites od. populum, Liv.: alqm per interpretem, Liv.: eos ut necessarios hospitesque, Liv.: alqm sic od. ita m. folg. direkter Rede, Liv.: u. so alqm placido ore talibus, Ov. – II) insbes.: a) dankend od. flehend anreden, anflehen, Neptunum, Naev. fr. bell. Pun. 1, 8 V. (b. Prisc. 7, 75): deos, Plaut. Amph. 181: patriam maestā ita voce miseriter, Catull. 63, 49. – b) ermunternd, tröstend jmdm. zusprechen, zureden, jmd. trösten, (Ggstz. gratulari), alloquendi officium, Val. Max. 2, 7, 6: allocutum ire, Varr. LL. 6, 57: all. afflictum, Sen. Oed. 1029: parentes in luctu, Sen. Troad. 628: omnem Israel, Vulg. Iudith 4, 11.

    lateinisch-deutsches > alloquor

  • 5 alloquor

    al-loquor (ad-loquor), adlocūtus sum, alloquī, ansprechen, anreden, an jmd. od. an eine Menge eine Ansprache od. Anrede halten, jmd. od. eine Menge begrüßen, zuw. auch = jmdm. zureden Vorstellungen machen, I) im allg.: alqm, Komik., Cornif. rhet., Cic. u.a.: quem alloquar? Acc. fr.: te alloquor, ich meine dich, Plaut.: populum, plebis homines, Liv.: si quando nosmet ipsos alloquemur cohortantes, obiurgantes, miserantes, Quint.: all. alqm facunde, Liv.: alqm benigne (Ggstz. graviter increpare), Liv.: alqm leniter, Liv.: alqm comiter, Curt.: affabiliter, Spart., mollius, Amm.: manipulatim (milites) mitius aut horridius, Tac.: alqm per pacem, Plaut.: Romanos miti sermone, Liv.: accuratiore alqm sermone quam parentes, Liv.: milites variā oratione, Curt.: senatum compositā in magnificentiam oratione, Tac.: senatus quam poterat honoratissimo decreto allocutus eos, Liv.: all. paucis milites od. populum, Liv.: alqm per interpretem, Liv.: eos ut necessarios hospitesque, Liv.: alqm sic od. ita m. folg. direkter Rede, Liv.: u. so alqm placido ore talibus, Ov. – II) insbes.: a) dankend od. flehend anreden, anflehen, Neptunum, Naev. fr. bell. Pun. 1, 8 V. (b. Prisc. 7, 75): deos, Plaut. Amph. 181: patriam maestā ita voce miseriter, Catull. 63, 49. – b) ermunternd, tröstend jmdm. zusprechen, zureden, jmd. trösten, (Ggstz. gratulari),
    ————
    alloquendi officium, Val. Max. 2, 7, 6: allocutum ire, Varr. LL. 6, 57: all. afflictum, Sen. Oed. 1029: parentes in luctu, Sen. Troad. 628: omnem Israel, Vulg. Iudith 4, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alloquor

  • 6 alloquor

    al-loquor, locūtus (loquūtus) sum, loquī depon.
    1) обращаться с речью, заговаривать (a. populum L; milites T)
    te a. Pl ятебе говорю (т. е. имею в виду тебя)
    a. aliquem leniter L — ласково говорить с кем-л.
    2) взывать, обращаться с мольбой (sc. deos Pl)
    3) утешать, ободрять ( afflictum SenT)

    Латинско-русский словарь > alloquor

  • 7 alloquor

    alloqui, allocutus sum V DEP
    speak to (friendly); address, harangue, make a speech (to); call on; console

    Latin-English dictionary > alloquor

  • 8 alloquor

    al-lŏquor ( adl-), cūtus, 3, v. dep. a.: aliquem, to speak to, to address, esp. used in greeting, admonishing, consoling. etc.; hence also, to salute; to exhort, rouse; to console (cf. in Gr. paramutheomai; in the ante-class. and class. per. rare; in Cic. only twice; more freq. from the time of the Aug. poets).
    I.
    To speak to, to address: quem ore funesto adloquar? Att. ap. Non. 281, 6:

    admones et adloqueris,

    Vulg. Sap. 12, 2:

    hominem blande adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22; so id. And. 2, 2, 6:

    quem nemo adloqui vellet,

    Cic. Clu. 61; so Auct. ad Her. 4, 15, 22; Ov. M. 15, 22; 8, 728; 11, 283; 13, 739; Verg. A. 6, 466 al.:

    senatum, compositā in magnificentiam oratione, adlocutus,

    Tac. H. 3, 37; so id. A. 16, 91; id. Agr. 35:

    adlocutus est (eis) linguā Hebraeā,

    Vulg. Act. 21, 40; 28, 20.—
    II.
    Esp.
    A.
    To address the gods in thanksgiving and prayer:

    dis gratias agere atque adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 26; 1, 1, 232; so,

    patriam adlocuta maestast ita voce miseriter,

    Cat. 63, 49.—
    B.
    To address, as a general his troops, to exhort, to rouse:

    quae ubi consul accepit, sibimetipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, Liv, 10, 35: (Alexander) variā oratione milites adloquebatur,

    Curt. 3, 10, 4:

    neque milites adlocuturo etc.,

    Suet. Galb. 18; id. Caes. 33. —
    C.
    In consolation, to speak to, to console, to comfort:

    adlocutum mulieres ire aiunt, cum eunt ad aliquam locutum consolandi causā,

    Varr. L. L. 6, 7, 66:

    adloqui in luctu,

    Sen. Troad. 619:

    adflictum adloqui caput,

    id. Oedip. 1029 P. and R.

    Lewis & Short latin dictionary > alloquor

  • 9 alloquor

    , allocutus sum, alloqui 3 (c. acc.)
      взывать, обращаться с мольбой

    Dictionary Latin-Russian new > alloquor

  • 10 adlŏquor

    allŏquor (adlŏquor), lŏqui, lŏcūtus sum - tr. - [st2]1 [-] parler, adresser la parole, haranguer, exhorter. [st2]2 [-] consoler.    - alloquor te, Plaut.: c'est à toi que je parle.    - alloquor te extremum, Virg.: je te fais mes derniers adieux.    - familiariter cum aliquo alloqui, Curt.: converser familièrement avec qqn.    - allocutum ire, Varr.: faire une visite de condoléances.

    Dictionarium latinogallicum > adlŏquor

  • 11 allocutio

    allocūtio, ōnis f. [ alloquor ]
    обращение (к кому-л.) с речью ( atlocutionem vertere PJ); слова ободрения, утешение ( allocutione solari Ctl)

    Латинско-русский словарь > allocutio

  • 12 allocutus

    allocūtus, a, um part. pf. к alloquor

    Латинско-русский словарь > allocutus

  • 13 alloquium

    ī n. [ alloquor ]
    1) речь (обращённая к кому-л.), беседа Just, T etc.
    2) слова ободрения, утешения (a. benignum L; alloquia blanda H; alloquio firmare militem T)

    Латинско-русский словарь > alloquium

  • 14 allocutio

    allocūtio (adlocūtio), ōnis, f. (alloquor), das Anreden, die Anrede, Plin. ep. 2, 20, 7. Suet. Tib. 23. – Insbes.: a) = ηθοποιΐα, die Charakterschilderung, s. Prisc. praeëx. 9, 27: Plur., Suet. gr. 4. Prisc. praeëx. 9, 27. Fortunat. art. rhet. 3, 8: obliquae (indirekte), Quint. 9, 2, 37. – b) wie das griech. παραμυθία, das besänftigende, tröstende Anreden, Zureden, der tröstende Zuspruch, Catull. 38, 5. Sen. ad Helv. 1, 3. Liv. epit. 104. Vulg. sap. 3, 18: Plur., Sen. ad Marc. 1, 6. – u. übh. die Beschwichtigung, desiderii, Vulg. sap. 19, 12. – c) das Anfeuern zum Kampfe, auf Münzen, s. Eckhel, doctr. numm. vol. 9. p. 840 sq.

    lateinisch-deutsches > allocutio

  • 15 alloquium

    alloquium (adloquium), ī, n. (alloquor), die Ansprache, wenn gegenseitig = das Gespräch, der Umgang mit jmd., Iustin. 19, 3, 11; 22, 7, 5. Plin. 6, 84: Plur., Tac. hist. 5, 1. Lucan. 10, 174. – Insbes.: a) das besänftigende Zureden, der Zuspruch, die Tröstung, benignum, lene, Liv.: benigni vultus et alloquia, Liv.: subrefectus conspectu alloquioque alcis, Vell.: alloquio sustinere alqm, Ov.: blando solari alqm alloquio, Apul.: alloquio litterarum consolari alqm, Ambros.: vix propinquorum alloquia tolerare, Tac.: Plur. auch konkr. = Trostmittel, blanda alloquia, Hor. epod. 13, 18. – b) die anfeuernde Anrede an die Soldaten, alloquio firmare militem, Tac. hist. 3, 36.

    lateinisch-deutsches > alloquium

  • 16 allocutio

    allocūtio (adlocūtio), ōnis, f. (alloquor), das Anreden, die Anrede, Plin. ep. 2, 20, 7. Suet. Tib. 23. – Insbes.: a) = ηθοποιΐα, die Charakterschilderung, s. Prisc. praeëx. 9, 27: Plur., Suet. gr. 4. Prisc. praeëx. 9, 27. Fortunat. art. rhet. 3, 8: obliquae (indirekte), Quint. 9, 2, 37. – b) wie das griech. παραμυθία, das besänftigende, tröstende Anreden, Zureden, der tröstende Zuspruch, Catull. 38, 5. Sen. ad Helv. 1, 3. Liv. epit. 104. Vulg. sap. 3, 18: Plur., Sen. ad Marc. 1, 6. – u. übh. die Beschwichtigung, desiderii, Vulg. sap. 19, 12. – c) das Anfeuern zum Kampfe, auf Münzen, s. Eckhel, doctr. numm. vol. 9. p. 840 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > allocutio

  • 17 alloquium

    alloquium (adloquium), ī, n. (alloquor), die Ansprache, wenn gegenseitig = das Gespräch, der Umgang mit jmd., Iustin. 19, 3, 11; 22, 7, 5. Plin. 6, 84: Plur., Tac. hist. 5, 1. Lucan. 10, 174. – Insbes.: a) das besänftigende Zureden, der Zuspruch, die Tröstung, benignum, lene, Liv.: benigni vultus et alloquia, Liv.: subrefectus conspectu alloquioque alcis, Vell.: alloquio sustinere alqm, Ov.: blando solari alqm alloquio, Apul.: alloquio litterarum consolari alqm, Ambros.: vix propinquorum alloquia tolerare, Tac.: Plur. auch konkr. = Trostmittel, blanda alloquia, Hor. epod. 13, 18. – b) die anfeuernde Anrede an die Soldaten, alloquio firmare militem, Tac. hist. 3, 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alloquium

  • 18 adlocutio

    allŏcūtĭo ( adl-), ōnis, f. [alloquor] (post-Aug.).
    I.
    A speaking to, an accosting, an address:

    vertit adlocutionem,

    Plin. Ep. 2, 20, 8:

    inchoatā adlocutione,

    Suet. Tib. 23.—
    II.
    Esp.
    A.
    Like the Gr. paramuthia, a consoling, consolation, comforting, comfort:

    quā solatus es adlocutione?

    consoling words, Cat. 38, 5; so Sen. Cons. ad Helv. 1:

    nec (habebunt) in die agnitionis adlocutionem,

    Vulg. Sap. 3, 18; 8, 9; 19, 12.—
    B.
    An inciting to the conflict; only upon coins, v. Eckh. D. N. V. 6, p. 268.

    Lewis & Short latin dictionary > adlocutio

  • 19 adlocutus

    allŏcūtus ( adl-), a, um, Part. of alloquor.

    Lewis & Short latin dictionary > adlocutus

  • 20 adloquium

    allŏquĭum ( adl-), ii, n. [alloquor], a speaking to, addressing, an address, exhortation, encouragement, consolation, etc. (postAug.):

    adloquio leni perlicere homines ad dedendam urbem,

    Liv. 25, 24:

    fortunam benigno adloquio adjuvabat,

    id. 1, 34:

    blandioribus adloquiis prosequi,

    Plin. Ep. 1, 8:

    adloquio militem firmare,

    Tac. H. 3, 36; Ov. Tr. 1, 8, 18; * Hor. Epod. 13, 18 al.—In Luc., in gen., = colloquium, conversation: longis producere noctem adloquiis, 10, 174.

    Lewis & Short latin dictionary > adloquium

См. также в других словарях:

  • VISIO — I. VISIO oppid. seu pagus Galliae Narbonensis in Allobrogibus et Sabaudia. Antonin. Vignonnet Paradino. II. VISIO unus ex Propheticae revelationis, in Vet. Testamento, modus. Cum enim Deus vel per inrellectum, vel per phantasiam, vel per sen sus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VIDENS — Hebr. Gap desc: Hebrew nomen, quô Prophetae antiquitus indigitati. Namqui Propheta hodie, antiquitus vocabatur Videns, 1. Samuel. c. 9. v. 9. Sic, indica mihi, ubi sit domus Videntis, Ibid. v. 18. Et Ieduthun Videns Regis, appellatur 2. Chron. c …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԽՕՍԻՄ — (եցայ, եա՛ց կամ եա՛.) NBH 1 0997 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 12c հ. λαλέω, φθέγγομαι loquor διαλέγομαι dissero προσλαλέω alloquor եւն. Խօսս առնել առ լսօղս. խօսել առ ոք կամ ընդ միմեանս. բարբառել. ասել. զրուցել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՆՕԹՃԵՄ — (եցի.) NBH 2 0456 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 12c, 13c, 14c ն. ՆՕԹՃԵՄ կամ ՆԱՒԹՃԵՄ. εὑαγγελίζομαι, κατεπαγγέλλομαι , καλέω եւ այլն. annuntio, nuncio, profiteor, alloquor եւն. լծ. ընդ հյ. Աւետիչ, կամ Նիւթիչ լինել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»