Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aequoreus

  • 1 aequoreus

    aequŏrĕus, a, um de mer, maritime, marin, relatif à la mer.    - Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9: Cilicien, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers?    - aequoreus Achilles, Luc.: Achille, fils d'une Néréide.    - aequorei Britanni, Ov.: les Bretons que la mer environne.    - aequoreus rex, Ov. M. 8: le roi de la mer (= Neptune).    - aequoreum genus, Virg. G. 3: les poissons. Æquorna, æ, f. déesse de la plaine liquide. --- CIL 1466.
    * * *
    aequŏrĕus, a, um de mer, maritime, marin, relatif à la mer.    - Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9: Cilicien, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers?    - aequoreus Achilles, Luc.: Achille, fils d'une Néréide.    - aequorei Britanni, Ov.: les Bretons que la mer environne.    - aequoreus rex, Ov. M. 8: le roi de la mer (= Neptune).    - aequoreum genus, Virg. G. 3: les poissons. Æquorna, æ, f. déesse de la plaine liquide. --- CIL 1466.
    * * *
        AEquoreus, Adiectiuum, Quod ad aequor pertinet. Colum. De mer, ou De la mer, Marin.

    Dictionarium latinogallicum > aequoreus

  • 2 aequoreus

    aequoreus aequoreus, a, um морской

    Латинско-русский словарь > aequoreus

  • 3 aequorëus

    aequorëus, a, um (aequor), I) zur Ebene gehörig, petra superne aequorea, ganz eben, Auct. itin. Alex. 45 in. – II) zum Meer gehörig, Meer-, See-, genus, v. Fischen, Verg.: rex, v. Neptun, Ov.: monstrum, Ov.: aquae, Mart.: Britanni, die meerumflossenen, Ov.: Achilles, als Sohn der Thetis, Lucan.: bustum, am Meere, Val. Flacc.

    lateinisch-deutsches > aequorëus

  • 4 aequorëus

    aequorëus, a, um (aequor), I) zur Ebene gehörig, petra superne aequorea, ganz eben, Auct. itin. Alex. 45 in. – II) zum Meer gehörig, Meer-, See-, genus, v. Fischen, Verg.: rex, v. Neptun, Ov.: monstrum, Ov.: aquae, Mart.: Britanni, die meerumflossenen, Ov.: Achilles, als Sohn der Thetis, Lucan.: bustum, am Meere, Val. Flacc.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequorëus

  • 5 aequoreus

        aequoreus adj.    [aequor], of the sea, marine: rex, Neptune, O.: Britanni, islanders, O.: genus, i. e. fish, V.
    * * *
    aequorea, aequoreum ADJ
    of/connected with the sea, situated near/bordering on/surrounded by the sea

    Latin-English dictionary > aequoreus

  • 6 aequoreus

    aequŏrĕus, a, um, adj. [aequor], of or pertaining to the sea (only poet.):

    rex,

    Neptune, Ov. M. 8, 604:

    Britanni,

    the Britons surrounded by the sea, id. ib. 15, 753:

    genus,

    the ocean kind, fish, Verg. G. 3, 243:

    aquae,

    Mart. 10, 51 al.

    Lewis & Short latin dictionary > aequoreus

  • 7 aequoreus

    a, um [ aequor ]
    ae. rex ONeptunus

    Латинско-русский словарь > aequoreus

  • 8 aequoreus

    , aequorea, aequoreum (m,f,n)
      морской

    Dictionary Latin-Russian new > aequoreus

  • 9 Entelurus aequoreus

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Entelurus aequoreus

  • 10 Entelurus aequoreus

    ENG snake pipefish
    NLD adderzeenaald, [zeeadder]
    GER große Schlangennadel
    FRA entelure

    Animal Names Latin to English > Entelurus aequoreus

  • 11 rex

    [st1]1 [-] rex, rēgis, m. [rego]: - [abcl][b]a - roi, souverain, monarque; suffète (à Carthage); grand roi (roi de Perse). - [abcl]b - (sous la république, terme odieux) maître absolu, despote, tyran. - [abcl]c - le premier (dans un art), le prince (des orateurs). - [abcl]d - personnage puissant ou riche: chef, maître, patron, protecteur, gros personnage, nabab. - [abcl]e - mentor, précepteur. - [abcl]f - chef des jeux d'enfants.[/b]    - reges (au plur.): - [abcl]a - les rois. - [abcl]b - le roi et la reine, le couple royal. - [abcl]c - la famille royale. - [abcl]d - les fils du roi.    - Karthagine quotannis bini reges creabantur, Nep.: chaque année, à Carthage, on nommait deux rois (= deux suffètes).    - impune quae lubet, id est regem esse, Sall.: faire librement ce que l'on veut, c'est être un tyran.    - populus late rex, Virg.: le peuple qui exerce une vaste domination.    - rex umbrarum, Ov.: celui qui commande aux ombres (Pluton).    - rex Olympi, Virg.: celui qui commande sur l'Olympe (= Jupiter).    - hic inferni janua regis dicitur, Virg. En. 6: ici, dit-on, se trouve la porte du roi des Enfers.    - rex tertiae sortis, Sen. Herc. Fur. 833: le roi qui a eu en partage le troisième lot (= Pluton).    - pronepos regis aquarum, Ov. 10: arrière-petit-fils du roi des eaux (= de Neptune).    - movit caput aequoreus rex, Ov. 8: le roi des eaux (= Neptune) acquiesça de la tête.    - regum rex (gr. βασιλευς βασιλέων), Suet. Calig. 5; Amm. 17: le roi des rois (le roi des Parthes).    - rex sacrificulus (rex sacrificus ou rex sacrorum): roi des sacrifices (dignité religieuse chez les Romains). - voir hors site rex sacrorum.    - rex mensae, Macr.: le roi du festin, le président du festin.    - rex convivii, Sid. (rex seul, Prud.): le roi du festin.    - rex avium, Plin.: le roi des oiseaux (l'aigle).    - rex armenti, Stat.: le roi du troupeau (= le taureau).    - rex ferarum: le roi des animaux (= le lion).    - Eridanus, rex fluviorum, Virg.: le Pô, le fleuve le plus important des fleuves.    - regem me esse oportuit, Ter. Phorm.: j'aurais dû être un gros bourgeois! [st1]2 [-] Rex, Rēgis, m.: Rex (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] rex, rēgis, m. [rego]: - [abcl][b]a - roi, souverain, monarque; suffète (à Carthage); grand roi (roi de Perse). - [abcl]b - (sous la république, terme odieux) maître absolu, despote, tyran. - [abcl]c - le premier (dans un art), le prince (des orateurs). - [abcl]d - personnage puissant ou riche: chef, maître, patron, protecteur, gros personnage, nabab. - [abcl]e - mentor, précepteur. - [abcl]f - chef des jeux d'enfants.[/b]    - reges (au plur.): - [abcl]a - les rois. - [abcl]b - le roi et la reine, le couple royal. - [abcl]c - la famille royale. - [abcl]d - les fils du roi.    - Karthagine quotannis bini reges creabantur, Nep.: chaque année, à Carthage, on nommait deux rois (= deux suffètes).    - impune quae lubet, id est regem esse, Sall.: faire librement ce que l'on veut, c'est être un tyran.    - populus late rex, Virg.: le peuple qui exerce une vaste domination.    - rex umbrarum, Ov.: celui qui commande aux ombres (Pluton).    - rex Olympi, Virg.: celui qui commande sur l'Olympe (= Jupiter).    - hic inferni janua regis dicitur, Virg. En. 6: ici, dit-on, se trouve la porte du roi des Enfers.    - rex tertiae sortis, Sen. Herc. Fur. 833: le roi qui a eu en partage le troisième lot (= Pluton).    - pronepos regis aquarum, Ov. 10: arrière-petit-fils du roi des eaux (= de Neptune).    - movit caput aequoreus rex, Ov. 8: le roi des eaux (= Neptune) acquiesça de la tête.    - regum rex (gr. βασιλευς βασιλέων), Suet. Calig. 5; Amm. 17: le roi des rois (le roi des Parthes).    - rex sacrificulus (rex sacrificus ou rex sacrorum): roi des sacrifices (dignité religieuse chez les Romains). - voir hors site rex sacrorum.    - rex mensae, Macr.: le roi du festin, le président du festin.    - rex convivii, Sid. (rex seul, Prud.): le roi du festin.    - rex avium, Plin.: le roi des oiseaux (l'aigle).    - rex armenti, Stat.: le roi du troupeau (= le taureau).    - rex ferarum: le roi des animaux (= le lion).    - Eridanus, rex fluviorum, Virg.: le Pô, le fleuve le plus important des fleuves.    - regem me esse oportuit, Ter. Phorm.: j'aurais dû être un gros bourgeois! [st1]2 [-] Rex, Rēgis, m.: Rex (surnom).
    * * *
        Rex, regis. Cic. Roy.
    \
        Purpureus rex. Ouid. Vestu de pourpre.
    \
        Populus late rex. Virgil. Peuple regnant sur grande estendue de pays.
    \
        Rex pueritiae. Horat. Recteur, Moderateur, Guide et gouverneur d'un jeune enfant.
    \
        - siue reges, Siue inopes erimus coloni. Horatius. Soit que soyons riches, soit que soyons povres, etc.
    \
        Reges aerarii. Cic. Les gouverneurs du thresor d'une ville.

    Dictionarium latinogallicum > rex

  • 12 rex

    rēx, rēgis m.
    1) царь (r. Darēus QC; r. Macedonum QC; urbem Romam a principio reges habuēre T)
    rex regum L, VP = Agamemnon, — но тж. Su парфянский царь
    r. mensae Macr или convivii Sidпредседатель пира
    2) царевич, принц ( reges Syriae C)
    3) pl. царская чета ( Ptolemaeus Cleopatraque reges L)
    4) со времени свержения царей в Риме верховный жрец (r. sacrorum, sacrificorum C или sacrifĭcus L)
    r. populi Romani CCaesar
    6) владыка, властелин, повелитель (r. Aeneas V)
    r. deorum atque homĭnum V, CJuppĭter
    r. aquarum или aequoreus ONeptūnus
    r. infernus V (Stygius V или umbrarum O) — Pluto
    7) наставник, воспитатель (r. pueritiae H)
    8) покровитель, патрон Pl, Ter, H; богач или знатный человек ( sive reges sive inopes H)

    Латинско-русский словарь > rex

  • 13 iuvencus

    iuvencus, a, um (st. iuvenicus, v. iuvenis), jung, I) adi.: equus, Lucr. 5, 1072: gallina, Plin. 10, 146. – II) subst.: A) iuvencus, ī, m., a) ein junger Mensch, Hor. carm. 2, 8, 21. Amm. 17, 1, 1 E. (Gardth. iuvenis): Plur., Catull. 62, 53. – b) ein junger Stier, Varro u.a.: novellus iuvencus (Ggstz. veteranus bos), Colum.: iuvencus aequoreus, Meerkalb, Sil. – meton. = Rindsleder, Stat. Theb. 3, 591. – B) iuvenca, ae, f., a) ein Mädchen, eine Jungfrau, Hor. carm. 2, 6, 6. Ov. her. 5, 117 sqq. – b) eine junge Kuh, Färse (Ggstz. iuvencus), Varro r. r. 2, 5, 6. Verg. georg. 3, 219. Hor. ep. 1, 3, 36: iuv. Pharia, v. der Jo, Ov. art. am. 3, 635, v. der Isis, Mart. 10, 48, 1. – / Genet. Plur. iuvencûm, Verg. Aen. 9, 609. Stat. Theb. 4, 409; 10, 288.

    lateinisch-deutsches > iuvencus

  • 14 iuvencus

    iuvencus, a, um (st. iuvenicus, v. iuvenis), jung, I) adi.: equus, Lucr. 5, 1072: gallina, Plin. 10, 146. – II) subst.: A) iuvencus, ī, m., a) ein junger Mensch, Hor. carm. 2, 8, 21. Amm. 17, 1, 1 E. (Gardth. iuvenis): Plur., Catull. 62, 53. – b) ein junger Stier, Varro u.a.: novellus iuvencus (Ggstz. veteranus bos), Colum.: iuvencus aequoreus, Meerkalb, Sil. – meton. = Rindsleder, Stat. Theb. 3, 591. – B) iuvenca, ae, f., a) ein Mädchen, eine Jungfrau, Hor. carm. 2, 6, 6. Ov. her. 5, 117 sqq. – b) eine junge Kuh, Färse (Ggstz. iuvencus), Varro r. r. 2, 5, 6. Verg. georg. 3, 219. Hor. ep. 1, 3, 36: iuv. Pharia, v. der Jo, Ov. art. am. 3, 635, v. der Isis, Mart. 10, 48, 1. – Genet. Plur. iuvencûm, Verg. Aen. 9, 609. Stat. Theb. 4, 409; 10, 288.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iuvencus

  • 15 pater

    păter, tris (old gen PATRVS. Inscr Corp. Lat. 1469; dat PATRE, ib 182), m. [Sanscr. root pā, to nourish, protect; Lat. pasco; hence, Zend, patar, protector; Gr. patêr; Sanscr pitri; Engl. father; Germ. Vater], a father, sire.
    I.
    Lit. Aes. Ehem, pater mi, tu hic eras? De Tuus hercle vero et animo et patura pater, Ter. Ad. 5, 7, 3:

    patre certo nasci,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46:

    Servius Tullius captivā Corniculanā natus, patre nullo, matre servā,

    i. e. by an unknown father, Liv. 4, 3:

    SI PATER FILIVM TER VENVM DVIT FILIVS A PATRE LIBER ESTO, Lex XII. Tab.: CORNELIVS SCIPIO BARBATVS GNAIVOD PATRE PROGNATVS, Epit. of the Scipios: ego a patre ita eram deductus,

    by my father, Cic. Lael. 1, 1:

    aliquem patris loco colere debere,

    id. Phil. 2, 38, 99.—
    II.
    Transf.
    A.
    The father as head and rep resentative of the household, esp., paterfamilias and paterfamiliae:

    pauci milites patresque familiae recepti,

    Caes. B. C. 2, 44:

    quemeunque patrem familiae arripuissetis,

    Cic. de Or. 1, 43; v. familia.—
    B.
    In plur.: patres, fathers, forefathers:

    patrum nostrorum aetas,

    Cic. Or. 5, 18:

    memoria patrum,

    id. de Or. 1, 40, 181:

    apud patres nostros,

    id. Off. 3, 11, 47:

    patres majoresque nostri,

    id. Div. in Caecil. 21, 69:

    Dominus Deus patrum vestrorum, Vulg Exod 3, 15: descenderunt patres tui in Aegyptum,

    id. Deut. 10, 22.—So in sing (eccl. Lat.): dixitque Jacob;

    Deus patris mei Abraham, etc.,

    Vulg. Gen. 32, 9: quod juravit ad Abra. [p. 1314] ham patrem nostrūm, id. Luc. 1, 73.—
    C.
    PATRES for parentes, parents, Inscr. Grut. 707, 5; 656, 2; 692, 1; 704, 1.—
    D.
    As a title of honor, father. —Of a deity, esp. of Jupiter: divum pater atque hominum rex, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 179 Vahl.); cf.: pater optime Olimpi, id. ap. Oros. 6, 1 (Ann. v. 198 ib.):

    ipse pater mediā nimborum in nocte coruscā Fulmina molitur dextrā,

    Verg. G. 1, 328:

    Gradivumque patrem Geticis qui praesidet arvis,

    id. A. 3, 35:

    pater Lemnius,

    i. e. Vulcan, id. ib. 8, 454:

    Bacche pater,

    Hor. C. 3, 3, 13; cf.

    Lenaeus,

    i. e. Bacchus, Verg. G. 2, 7:

    pater Silvane,

    Hor. Epod. 2, 21: Quirine pater, Enn. ap. Non. 120, 1 (Ann. v. 121 Vahl.): pater Tiberine, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 55 ib.); of the Tiber, Liv. 2, 10:

    Apenninus,

    Verg. A. 12, 703 Wagner:

    pater Aeneas,

    id. ib. 1, 699.—Of the creative or generative powers of nature as deities:

    pater Aether,

    Lucr. 1, 250: aequoreus, i. e. Ocean, Col. poët. 10, 200.—As an honorable designation applied to senators:

    principes, qui appellati sunt propter caritatem patres,

    Cic. Rep. 2, 8, 14:

    patres ab honore patriciique progenies eorum appellati,

    Liv. 1, 8.—Hence, patres = patricii, opp. to plebeii:

    quā re ad patres censeo revertare: plebeii quam fuerint importuni, vides,

    Cic. Fam. 9, 21, 3 fin.:

    patres conscripti, v. conscribo: pater patrum, pater sacrorum, pater nomimus, the title given to the high-priest of Mithras,

    Inscr. Grut. 28, 2; 315, 5; 1102, 2; Inscr. Orell. 5059: patratus, v. h. v. under patro, P. a.—Of the founder of a school:

    Zeno, pater Stoicorum,

    Cic. N. D. 3, 9, 23;

    of a teacher, as a source or creator: Isocrates pater eloquentiae,

    Cic. de Or. 2, 3, 10:

    Herodotus pater historiae,

    id. Leg. 1, 1, 5: pater patriae, the father of his country, of Cicero, Cic. Pis. 3, 6:

    quem Q. Catulus, quem multi alii saepe in senatu patrem patriae nominarant,

    id. Sest. 57, 121; cf.:

    Roma patrem patriae Ciceronem libera dixit,

    Juv. 8, 245.—So of Marius:

    C. Marium quem vere patrem patriae... possumus dicere,

    Cic. Rab. Perd. 10, 27;

    of Trajan, and other emperors: at tu etiam nomen patris patriae recusabas,

    Plin. Pan. 21; cf. Sen. Clem. 1, 14, 2; Suet. Caes. 76; id. Tib. 26; id. Ner. 8; cf.

    also: pater senatūs,

    Tac. A. 11, 25; Ov. F. 2, 127; id. Tr. 2, 39; 181; id. P. 1, 1, 36:

    pater orbis,

    id. F. 3, 72; Stat. S. 1, 4, 95; 4, 8, 20.—As a term of respect:

    pater Aeneas,

    Verg. A. 5, 348;

    esp., to an old man,

    Plaut. Most. 4, 2, 36; Verg. A. 5, 521; so id. ib. 533.—
    E.
    In eccl. Lat., the Supreme Being, God:

    sicut enim Pater habet vitam in semet ipso,

    Vulg. Joan. 5, 26:

    confiteor tibi, Pater Domine caeli et terrae,

    id. Luc. 10, 21:

    Pater caelestis,

    id. Matt. 5, 48; 18, 35:

    Pater vester qui in caelis est,

    id. ib. 23, 9:

    Pater noster, qui es in caelis,

    id. ib. 6, 9:

    adorabunt Patrem,

    id. Joan. 4, 23; id. Act. 1, 7 saep.—
    * F.
    Pater cenae, the host, Hor. S. 2, 8, 7:

    misericordiarum,

    Vulg. 2 Cor. 1, 3. —Hence, by way of opposition, *
    G.
    Pater esuritionum, the father of hunger-pains, said of a very poor man who suffers from hunger, Cat. 21, 1.—
    H.
    Of animals, sire:

    virque paterque gregis,

    Ov. A. A. 1, 522; Petr. 133 fin.; Col. 6, 37, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pater

  • 16 Rex

    1.
    rex, rēgis ( gen. plur regerum, Gell. ap. Charis p. 40 P.), m. [rego], a ruler of a country, a king.
    A.
    Lit.:

    omnis res publica, quae ut dixi populi res est, consilio quodam regenda est, ut diuturna sit. Id autem consilium aut uni tribuendum est aut delectis quibusdam, etc. Cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus et regnum ejus rei publicae statum, etc.,

    Cic. Rep. 1, 26, 41; cf. id. ib. 2, 23, 43;

    1, 42, 65: simulatque se inflexit hic rex in dominatum injustiorem, fit continuo tyrannus,

    id. ib. 2, 26, 49: rex Albai Longaï, Enn. ap. Fortun. p. 2691 P. (Ann. v. 34 Vahl.); Cic. Rep. 2, 2, 4:

    regum sapientia,

    id. ib. 2, 6, 11:

    rex Ancus,

    id. ib. 2, 3, 5:

    Anco regi,

    id. ib. 2, 20, 35:

    regem deligere,

    id. ib. 2, 12, 24:

    creare,

    id. ib. 2, 17, 31:

    constituere,

    id. ib. 2, 18, 33;

    20: reges, nam in terris nomen imperi id primum fuit,

    Sall. C. 2, 1:

    regibus boni quam mali suspectiores sunt,

    id. ib. 7, 2:

    monumenta regis,

    Hor. C. 1, 2, 15:

    reges in ipsos imperium est Jovis,

    id. ib. 3, 1, 6:

    urbem Romanam a principio reges habuere,

    Tac. A. 1, 1:

    post reges exactos,

    Liv. 2, 8.— A very odious name in the time of the Republic, i. q. tyrant, despot:

    pulso Tarquinio nomen regis audire non poterat (populus Romanus),

    Cic. Rep. 2, 30, 53; cf.:

    hoc nomen (sc. tyranni) Graeci regis injusti esse voluerunt: nostri quidem omnes reges vocitaverunt, qui soli in populos perpetuam potestatem haberent. Itaque et Spurius Cassius et M. Manlius et Spurius Maelius regnum occupare voluisse dicti sunt, et modo (Ti. Gracchus),

    id. ib. 2, 27, 50 Mos.:

    rex populi Romani,

    i. e. Cæsar, id. Off. 3, 21, 83; cf. id. Fam. 12, 1, 1:

    decem reges aerarii,

    id. Agr. 2, 6, 14;

    v. also regnum, regno, and dominus, with tetrarcha,

    id. Mil. 28, 76; Hor. S. 1, 3, 12; Sall. C. 20, 7; v. Fabri ad h. l.— In ancient Rome the king had also priestly dignities and duties; hence, after the kings were expelled, the name rex (like basileus) continued to be given in relig. lang. to the priest who performed these duties; hence, rex sacrificulus, sacrificus, sacrorum; v. sacrificulus; and rex Nemorensis, i. e. priest of Diana Aricina, Suet. Calig. 35.—
    * (β).
    Poet., as adj., ruling, that rules or sways:

    populum late regem belloque superbum,

    Verg. A. 1, 21.—
    2.
    kat exochên, acc. to the Gr. basileus, the king of Persia, Ter. Heaut. 1, 1, 65; id. Eun. 3, 1, 7 and 11; Nep. Milt. 7, 5; id. Them. 3, 2; 4, 3; id. Paus. 1, 2 al.; cf of the king of the Parthi: regum rex (the Gr. basileus basileôn), Suet. Calig. 5; Amm. 17, 5, 3. —
    B.
    Transf.
    1.
    Of Jupiter, as king of gods and men:

    quem (sc. Jovem) unum omnium deorum et hominum regem esse omnes doctrinā expoliti consentiunt,

    Cic. Rep. 1, 36, 56; cf.

    of the same: summi deum regis,

    Naev. Bell. Pun. 3, 2; and:

    divom pater atque hominum rex,

    Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10 2, 743 (with this cf.:

    o qui res hominumque deumque Aeternis regis imperiis,

    id. ib. 1, 229):

    Olympi magnus rex,

    id. ib. 5, 533; Hor. C. 4, 4, 2; id. Epod. 16, 56.—Sometimes also of other deities, as rulers of the realms assigned to them:

    aquarum,

    i. e. Neptune, Ov. M. 10, 606; so,

    aequoreus,

    id. ib. 8, 603:

    umbrarum,

    i.e. Pluto, id. ib. 7, 249; so,

    silentum,

    id. ib. 5, 356:

    rex infernus,

    Verg. A. 6, 106:

    tertiae sortis,

    Sen. Herc. Fur. 833:

    Stygius,

    Verg. A. 6, 252:

    antiqui poli, mundique prioris,

    i.e. Saturn, Mart. 12, 62.—Of Æolus, Verg. A. 1, 52 et saep.—
    2.
    In gen., head, chief, leader, master, etc. (mostly poet.); of Æneas, Verg. A. 1, 544; 575; 6, 55; 7, 220;

    of lions,

    Phaedr. 4, 13, 4;

    of the bull, as leader of the herd,

    Stat. Th. 5, 333; 11, 28;

    of the queen-bee,

    Verg. G. 4, 106;

    of the eagle,

    Plin. 10, 74, 95, § 203;

    of the Eridanus, as the first river of Italy,

    Verg. G. 1, 482;

    of Phanæan wine,

    id. ib. 2, 98 et saep.; also, of the master of a feast, like the Greek basileus:

    mensae,

    Macr. S. 2, 1; so absol. (sc. convivii), Prud. Cath. 9, 30 (cf. regnum and dominus); of a governor, preceptor of youth:

    actae pueritiae,

    Hor. C. 1, 36, 8; of the leader, king in children's games, Hor. Ep. 1, 1, 59:

    rex inter ludentes delectus,

    Just. 1, 5, 1; of the protector, patron of parasites, Plaut. As. 5, 2, 73; id. Capt. 1, 1, 24; id. Stich. 3, 2, 2; Ter. Phorm. 2, 2, 24:

    coram rege suā de paupertate tacentes,

    Hor. Ep. 1, 17, 43; Mart. 2, 18, 5; Juv. 1, 136 et saep.; of the son of a king or chieftain, a prince, Verg. A. 9, 223; Val. Fl. 1, 174, Stat. Achill. 1, 156; Flor. 4, 9, 7 Duk. (cf. regulus and regina); of a powerful, rich, or fortunate person, Plaut. Rud. 4, 2, 26; id. Poen. 3, 3, 58:

    sive reges Sive inopes,

    Hor. C. 2, 14, 11; 2, 18, 34:

    regibus hic mos est,

    id. S. 1, 2, 86; 2, 2, 45; id. A. P. 434. — Reges sometimes signifies the king and queen, Liv. 1, 39 init., 27, 4; sometimes the whole royal family, id. 2, 2, 11; 2, 3, 5; 45, 43, 9.— Poet., rex sometimes denotes the character, sentiments, or feelings of a king:

    rex patrem (i.e. paternum animum) vicit,

    Ov. M. 12, 30:

    in rege pater est,

    id. ib. 13, 187.
    2.
    Rex, rēgis, m., a surname in the gens Marcia, e. g. Q. Marcius Rex, consul A. U. C. 686, Sall. C. 30, 3:

    Q. (Marcius) Rex,

    brotherin-law of Clodius, Cic. Att. 1, 16, 10 (in a lusus verbb. with rex, a tyrant, despot); cf. Hor. S. 1, 7, 35:

    P. Marcius Rex,

    Liv. 43, 1 al.; cf. Suet. Caes. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Rex

  • 17 rex

    1.
    rex, rēgis ( gen. plur regerum, Gell. ap. Charis p. 40 P.), m. [rego], a ruler of a country, a king.
    A.
    Lit.:

    omnis res publica, quae ut dixi populi res est, consilio quodam regenda est, ut diuturna sit. Id autem consilium aut uni tribuendum est aut delectis quibusdam, etc. Cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus et regnum ejus rei publicae statum, etc.,

    Cic. Rep. 1, 26, 41; cf. id. ib. 2, 23, 43;

    1, 42, 65: simulatque se inflexit hic rex in dominatum injustiorem, fit continuo tyrannus,

    id. ib. 2, 26, 49: rex Albai Longaï, Enn. ap. Fortun. p. 2691 P. (Ann. v. 34 Vahl.); Cic. Rep. 2, 2, 4:

    regum sapientia,

    id. ib. 2, 6, 11:

    rex Ancus,

    id. ib. 2, 3, 5:

    Anco regi,

    id. ib. 2, 20, 35:

    regem deligere,

    id. ib. 2, 12, 24:

    creare,

    id. ib. 2, 17, 31:

    constituere,

    id. ib. 2, 18, 33;

    20: reges, nam in terris nomen imperi id primum fuit,

    Sall. C. 2, 1:

    regibus boni quam mali suspectiores sunt,

    id. ib. 7, 2:

    monumenta regis,

    Hor. C. 1, 2, 15:

    reges in ipsos imperium est Jovis,

    id. ib. 3, 1, 6:

    urbem Romanam a principio reges habuere,

    Tac. A. 1, 1:

    post reges exactos,

    Liv. 2, 8.— A very odious name in the time of the Republic, i. q. tyrant, despot:

    pulso Tarquinio nomen regis audire non poterat (populus Romanus),

    Cic. Rep. 2, 30, 53; cf.:

    hoc nomen (sc. tyranni) Graeci regis injusti esse voluerunt: nostri quidem omnes reges vocitaverunt, qui soli in populos perpetuam potestatem haberent. Itaque et Spurius Cassius et M. Manlius et Spurius Maelius regnum occupare voluisse dicti sunt, et modo (Ti. Gracchus),

    id. ib. 2, 27, 50 Mos.:

    rex populi Romani,

    i. e. Cæsar, id. Off. 3, 21, 83; cf. id. Fam. 12, 1, 1:

    decem reges aerarii,

    id. Agr. 2, 6, 14;

    v. also regnum, regno, and dominus, with tetrarcha,

    id. Mil. 28, 76; Hor. S. 1, 3, 12; Sall. C. 20, 7; v. Fabri ad h. l.— In ancient Rome the king had also priestly dignities and duties; hence, after the kings were expelled, the name rex (like basileus) continued to be given in relig. lang. to the priest who performed these duties; hence, rex sacrificulus, sacrificus, sacrorum; v. sacrificulus; and rex Nemorensis, i. e. priest of Diana Aricina, Suet. Calig. 35.—
    * (β).
    Poet., as adj., ruling, that rules or sways:

    populum late regem belloque superbum,

    Verg. A. 1, 21.—
    2.
    kat exochên, acc. to the Gr. basileus, the king of Persia, Ter. Heaut. 1, 1, 65; id. Eun. 3, 1, 7 and 11; Nep. Milt. 7, 5; id. Them. 3, 2; 4, 3; id. Paus. 1, 2 al.; cf of the king of the Parthi: regum rex (the Gr. basileus basileôn), Suet. Calig. 5; Amm. 17, 5, 3. —
    B.
    Transf.
    1.
    Of Jupiter, as king of gods and men:

    quem (sc. Jovem) unum omnium deorum et hominum regem esse omnes doctrinā expoliti consentiunt,

    Cic. Rep. 1, 36, 56; cf.

    of the same: summi deum regis,

    Naev. Bell. Pun. 3, 2; and:

    divom pater atque hominum rex,

    Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10 2, 743 (with this cf.:

    o qui res hominumque deumque Aeternis regis imperiis,

    id. ib. 1, 229):

    Olympi magnus rex,

    id. ib. 5, 533; Hor. C. 4, 4, 2; id. Epod. 16, 56.—Sometimes also of other deities, as rulers of the realms assigned to them:

    aquarum,

    i. e. Neptune, Ov. M. 10, 606; so,

    aequoreus,

    id. ib. 8, 603:

    umbrarum,

    i.e. Pluto, id. ib. 7, 249; so,

    silentum,

    id. ib. 5, 356:

    rex infernus,

    Verg. A. 6, 106:

    tertiae sortis,

    Sen. Herc. Fur. 833:

    Stygius,

    Verg. A. 6, 252:

    antiqui poli, mundique prioris,

    i.e. Saturn, Mart. 12, 62.—Of Æolus, Verg. A. 1, 52 et saep.—
    2.
    In gen., head, chief, leader, master, etc. (mostly poet.); of Æneas, Verg. A. 1, 544; 575; 6, 55; 7, 220;

    of lions,

    Phaedr. 4, 13, 4;

    of the bull, as leader of the herd,

    Stat. Th. 5, 333; 11, 28;

    of the queen-bee,

    Verg. G. 4, 106;

    of the eagle,

    Plin. 10, 74, 95, § 203;

    of the Eridanus, as the first river of Italy,

    Verg. G. 1, 482;

    of Phanæan wine,

    id. ib. 2, 98 et saep.; also, of the master of a feast, like the Greek basileus:

    mensae,

    Macr. S. 2, 1; so absol. (sc. convivii), Prud. Cath. 9, 30 (cf. regnum and dominus); of a governor, preceptor of youth:

    actae pueritiae,

    Hor. C. 1, 36, 8; of the leader, king in children's games, Hor. Ep. 1, 1, 59:

    rex inter ludentes delectus,

    Just. 1, 5, 1; of the protector, patron of parasites, Plaut. As. 5, 2, 73; id. Capt. 1, 1, 24; id. Stich. 3, 2, 2; Ter. Phorm. 2, 2, 24:

    coram rege suā de paupertate tacentes,

    Hor. Ep. 1, 17, 43; Mart. 2, 18, 5; Juv. 1, 136 et saep.; of the son of a king or chieftain, a prince, Verg. A. 9, 223; Val. Fl. 1, 174, Stat. Achill. 1, 156; Flor. 4, 9, 7 Duk. (cf. regulus and regina); of a powerful, rich, or fortunate person, Plaut. Rud. 4, 2, 26; id. Poen. 3, 3, 58:

    sive reges Sive inopes,

    Hor. C. 2, 14, 11; 2, 18, 34:

    regibus hic mos est,

    id. S. 1, 2, 86; 2, 2, 45; id. A. P. 434. — Reges sometimes signifies the king and queen, Liv. 1, 39 init., 27, 4; sometimes the whole royal family, id. 2, 2, 11; 2, 3, 5; 45, 43, 9.— Poet., rex sometimes denotes the character, sentiments, or feelings of a king:

    rex patrem (i.e. paternum animum) vicit,

    Ov. M. 12, 30:

    in rege pater est,

    id. ib. 13, 187.
    2.
    Rex, rēgis, m., a surname in the gens Marcia, e. g. Q. Marcius Rex, consul A. U. C. 686, Sall. C. 30, 3:

    Q. (Marcius) Rex,

    brotherin-law of Clodius, Cic. Att. 1, 16, 10 (in a lusus verbb. with rex, a tyrant, despot); cf. Hor. S. 1, 7, 35:

    P. Marcius Rex,

    Liv. 43, 1 al.; cf. Suet. Caes. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > rex

См. также в других словарях:

  • Aequoreus — Der retiarius (lat. „Netzkämpfer“) war ein leichtbewaffneter römischer Gladiator. Er wurde auch als Iaculator (lat. „Werfer“) oder Aequoreus (lat.: „zum Meer gehörig“) bezeichnet. Zu weiteren Gladiatorentypen siehe: Gladiatorengattungen.… …   Deutsch Wikipedia

  • Entelurus Aequoreus — Entélure …   Wikipédia en Français

  • Entelurus aequoreus — Entélure …   Wikipédia en Français

  • Entelurus aequoreus — Große Schlangennadel Große Schlangennadel (Entelurus aequoreus) Systematik Ordnung: Stichlingsartige (Gasterosteiformes) …   Deutsch Wikipedia

  • Entelurus aequoreus — didžioji adatžuvė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Entelurus aequoreus angl. snake pipefish rus. большая змеевидная игла рыба ryšiai: platesnis terminas – didžiosios adatžuvės …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Entélure — Entelurus aequoreus Entélure …   Wikipédia en Français

  • Entelurus — aequoreus Entélure …   Wikipédia en Français

  • Entérule — Entelurus aequoreus Entélure …   Wikipédia en Français

  • Entelurus — Große Schlangennadel Große Schlangennadel (Entelurus aequoreus) Systematik Ordnung: Stichlingsartige (Gasterosteiformes) …   Deutsch Wikipedia

  • Große Schlangennadel — (Entelurus aequoreus) Systematik Barschverwandte (Percomorpha) Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • ecuóreo — (Del lat. aequoreus.) ► adjetivo literario Del mar. * * * ecuóreo, a (del lat. «aequorĕus»; lit.) adj. Del *mar. * * * ecuóreo, a. (Del lat. aequorĕus). adj. poét. Perteneciente o relativo al mar …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»