Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

aemŭlus

  • 1 aemulus

    aemŭlus, a, um [st2]1 [-] qui cherche à égaler, qui prend pour modèle, rival de, émule de. [st2]2 [-] semblable à, comparable à. [st2]3 [-] envieux, jaloux, rival; contraire, opposé.    - aemulus alicujus: rival de qqn, émule de qqn, jaloux de qqn.    - aemulus alicujus rei: émule de qqch.    - Carthago imperii Romani aemula, Sall. C. 10: Carthage, rivale de Rome.    - Platonis aemulus exstitit: il fut le rival de Platon.    - aemulus regni, Curt.: compétiteur au trône.    - si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2: s'il n'y a pas de rivale, l'amour languit.
    * * *
    aemŭlus, a, um [st2]1 [-] qui cherche à égaler, qui prend pour modèle, rival de, émule de. [st2]2 [-] semblable à, comparable à. [st2]3 [-] envieux, jaloux, rival; contraire, opposé.    - aemulus alicujus: rival de qqn, émule de qqn, jaloux de qqn.    - aemulus alicujus rei: émule de qqch.    - Carthago imperii Romani aemula, Sall. C. 10: Carthage, rivale de Rome.    - Platonis aemulus exstitit: il fut le rival de Platon.    - aemulus regni, Curt.: compétiteur au trône.    - si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2: s'il n'y a pas de rivale, l'amour languit.
    * * *
        AEmulus, pen. corr. Inuidus. Virgil. Envieux.
    \
        AEmulus. Cic. Qui tasche à imiter et suyvre un autre, et faire ce qu'il fait.
    \
        AEmulus. Terent. Cic. Qui aime une mesme femme, ou quelque autre chose.
    \
        AEmulus alicuius de re aliqua, Contendens cum aliquo de re aliqua. Plin. Qui est en contention et debat avec aucun de quelque chose.
    \
        Fama aemula Herculei laboris. Sil. Ital. Aussi grand bruit comme il avoit esté d'Hercules.
    \
        Labra aemula rosis. Mart. Levres vermeilles comme roses.
    \
        Marinis aemula mustela. Plin. Lamproye semblable à celles de la mer.
    \
        Ficus quaedam pyris magnitudine aemulae. Plin. Figues grandes comme poires.
    \
        Sydus Veneris aemulum Solis et Lunae. Plin. Resemblant.
    \
        Vmbra aemula. Colu. Ennemie à la vigne.

    Dictionarium latinogallicum > aemulus

  • 2 aemulus

    aemulus, a, um, es jmdm. od. (in) einer Sache gleich zu tun strebend, I) im guten Sinne, in seinem Streben es gleichtuend, nachstrebend, nacheifernd, wetteifernd, Nacheiferer, -erin, Wetteiferer, -erin, Nebenbuhler, -erin, a) eig., m. Dat., mihi es aemula, dein Streben kommt dem meinigen gleich, Plaut.: quae (patria) nunc subit aemula laudi, Verg.: dictator Caesar summis oratoribus aemulus, Tac. – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in u. Akk., in convivas aemulus, Apul. met. 1, 4: in nuptias aemula, ibid. 5, 27. – subst., aemulus, ī, m., alcis, Cic. u.a.: citra aemulum, ohnegleichen, Quint.: insbes., der eifrige Anhänger eines philos. Systems, eiusdem rationis (Lehre), Cic. Tusc. 4, 6: cuius (Zenonis) inventorum aemuli Stoici nominantur, Cic. Mur. 61. – b) übtr., v. dem, was seinen Leistungen, seiner Beschaffenheit nach gleichs. mit etw. wetteifert, einem Gegenstande gleichkommend, gleichzustellend, tibia tubae aemula, Hor.: mustelae marinis aemulae, Plin.: ficus piris magnitudine aemula, Plin. – II) im üblen Sinne, scheelsüchtig, neidisch, eifersüchtig, nebenbuhlerisch, Nebenbuhler, -erin, a) übh.: Carthago aemula imperii Romani, Sall.: remoto aemulo, Tac.: v. Lebl., aemula senectus, neidische (auf die Vorzüge der Jugend), Verg. – dah. feindlich, gegnerisch, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 338). – b) insbes., aemulus, ī, m. u. aemula, ae, f., der Nebenbuhler, die Nebenbuhlerin in Liebesangelegenheiten, m. b. Cic. u.a., f. b. Ov.

    lateinisch-deutsches > aemulus

  • 3 aemulus

    aemulus, a, um, es jmdm. od. (in) einer Sache gleich zu tun strebend, I) im guten Sinne, in seinem Streben es gleichtuend, nachstrebend, nacheifernd, wetteifernd, Nacheiferer, -erin, Wetteiferer, -erin, Nebenbuhler, -erin, a) eig., m. Dat., mihi es aemula, dein Streben kommt dem meinigen gleich, Plaut.: quae (patria) nunc subit aemula laudi, Verg.: dictator Caesar summis oratoribus aemulus, Tac. – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in u. Akk., in convivas aemulus, Apul. met. 1, 4: in nuptias aemula, ibid. 5, 27. – subst., aemulus, ī, m., alcis, Cic. u.a.: citra aemulum, ohnegleichen, Quint.: insbes., der eifrige Anhänger eines philos. Systems, eiusdem rationis (Lehre), Cic. Tusc. 4, 6: cuius (Zenonis) inventorum aemuli Stoici nominantur, Cic. Mur. 61. – b) übtr., v. dem, was seinen Leistungen, seiner Beschaffenheit nach gleichs. mit etw. wetteifert, einem Gegenstande gleichkommend, gleichzustellend, tibia tubae aemula, Hor.: mustelae marinis aemulae, Plin.: ficus piris magnitudine aemula, Plin. – II) im üblen Sinne, scheelsüchtig, neidisch, eifersüchtig, nebenbuhlerisch, Nebenbuhler, -erin, a) übh.: Carthago aemula imperii Romani, Sall.: remoto aemulo, Tac.: v. Lebl., aemula senectus, neidische (auf die
    ————
    Vorzüge der Jugend), Verg. – dah. feindlich, gegnerisch, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 338). – b) insbes., aemulus, ī, m. u. aemula, ae, f., der Nebenbuhler, die Nebenbuhlerin in Liebesangelegenheiten, m. b. Cic. u.a., f. b. Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aemulus

  • 4 aemulus

    aemŭlus, a, um, adj. [cf. hamillaomai and hama, imitor, imago, Germ. ahmen (Eng. aim) in nachahmen = to imitate], striving after another earnestly, emulating, rivalling, emulous (cf. aemulatio and aemulor), in a good and bad sense; constr. with dat. or as subst. with gen.
    I.
    In a good sense, Att. ap. Auct. Her, 2, 26, 42:

    laudum,

    Cic. Phil. 2, 12:

    laudis,

    id. Cael. 14:

    aemulus atque imitator studiorum ac laborum,

    id. Marc. 1:

    Timagenis aemula lingua,

    Hor. Ep. 1, 19, 15:

    itinerum Herculis,

    Liv. 21, 41.—With ne and subj.: milites aemuli, ne dissimiles viderentur, Aur. Vict Caes. 8, 3.—
    II.
    In a bad sense, both of one who, with a hostile feeling, strives after the possessions of another, and of one who, on account of his strong desire for a thing, envies him who possesses it; envious, jealous, grudging.With gen.: Karthago aemula imperii Romani, Sall C. 10; Vell. 2, 1:

    Triton,

    Verg. A. 6, 173:

    quem remoto aemulo aequiorem sibi sperabat,

    Tac. A. 3, 8:

    Britannici,

    Suet. Ner. 6.—
    III.
    Subst., a rival = rivalis: mihi es aemula, you are my rival (i. e. you have the same desire as I), Plaut. Rud. 1, 4, 20; Ter. Eun. 4, 1, 9; cf. id. ib. 2, 1, 8;

    si non tamquam virum, at tamquam aemulum removisset,

    Cic. Verr 2, 5, 31: et si nulla subest aemula, languet amor, Ov A. A. 2, 436.—By meton. (eccl.), an enemy:

    videbis aemulum tuum in templo,

    Vulg. 1 Reg. 2, 32;

    affligebat eam aemula,

    ib. 1, 6.— In gen., mostly of things without life, vying with, rivalling a thing, i. e. comparable to, similar to, with dat., v. Rudd. II. p. 70 ( poet., and in prose after the Aug. per.):

    tibia tubae Aemula,

    Hor. A. P. 203:

    labra rosis,

    Mart. 4, 42:

    Tuscis vina cadis,

    id. 13, 118; Plin. 9, 17, 29, § 63; id. 15, 18, 19, § 68 al.:

    Dictator Caesar summis oratoribus aemulus, i. e. aequiparandus,

    Tac. A. 13, 3.
    Facta dictaque ejus aemulus for aemulans, Sall.
    Fragm. Hist. 3 (cf. celatum indagator for indagans in Plaut. Trin. 2, 1, 15, unless celatum be here a gen.).

    Lewis & Short latin dictionary > aemulus

  • 5 aemulus

    aemulus aemulus, i m соперник

    Латинско-русский словарь > aemulus

  • 6 aemulus

        aemulus adj.    [2 IC-, AIC-], striving earnestly after, emulating, rivalling, vying with, emulous: laudis: studiorum: itinerum Herculis, L. — Envious, jealous, grudging, malicious: Triton, V.— As subst, a rival: alqm tamquam aemulum removere. — Of things, rivalling, comparable, similar: tibia tubae, H.: Carthago inperi Romani, S.
    * * *
    I
    aemula, aemulum ADJ
    envious, jealous, grudging, (things) comparable/equal (with/to)
    II
    rival, competitor, love rival; diligent imitator/follower; equal/peer

    Latin-English dictionary > aemulus

  • 7 aemulus

    I a, um
    1) старающийся не уступать (кому-л.), соревнующийся, ревностно добивающийся превосходства (в чём-л.)
    ae. laudis C и laudi V — домогающийся славы, честолюбивый
    2) подражающий, воспроизводящий ( ars aemula naturae Ap)
    Hannĭbal, ae. itinerum Herculis L — Ганнибал, шедший путями Геркулеса
    3) равный, не уступающий (tibia tubae aemula H; Caesar summis oratoribus ae. T); подобный ( labra rosis aemula M)
    4) ревнивый, завистливый ( senectus V)
    II aemulus, ī m.
    1) соревнователь, равный, неуступающий (ae. atque imitator laborum C)
    mihi es ae. Pl я — (думаю, чувствую и т. п.) как и ты, т. е. и я также
    2) приверженец, сторонник, последователь ( Zenonis inventorum aemuli Stoici nominantur C)
    Brutorum aemuli T — единомышленники (подражатели) таких, каким был Брут
    3) соперник, завистник ( Parthi Romani imperii aemuli T)

    Латинско-русский словарь > aemulus

  • 8 aemulus

    соперник (1. 1 C. 10, 53).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > aemulus

  • 9 aemulus

    I.
    , aemula, aemulum (m,f,n) соревнующийся, соперничающий,неуступающий; равный; ревностно домогающийся чего-л., завистливый; ревнимый
    II.
    , i m соперник, соревнующийся; ревностный приверженец, последователь; завистник, ревнивец

    Dictionary Latin-Russian new > aemulus

  • 10 aemŭla

    → aemulus.

    Dictionarium latinogallicum > aemŭla

  • 11 Ревнивец

    - aemulus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ревнивец

  • 12 Завистник

    - aemulus; obtrectator;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Завистник

  • 13 Соперник

    - aemulus; competitor; corrivalis; adversarius; adversator; par;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Соперник

  • 14 eifersüchtig

    eifersüchtig, I) im allg.: aemulus. qui aemulatur (als Nebenbuhler, der sich bestrebt, es dem andern gleich zu tun). – obtrectator, wegen od. auf etw., alcis rei (als mißgünstiger Anfeinder, Widersacher, der sich bestrebt, es dem andern zuvorzutun und ihn zu verkleinern). – invĭdus (aufetw., alcis rei) od. qui invidet, auf etw., alci rei (als Neidischer über Bevorzugung); im Plur. verb. obtrectatores et invidi alcis. – ei. sein, aemulari od. obtrectare od. invidere alteri: ei. sein auf jmd., aemulari alci od. cum alqo; obtrectare, invidere alci: aufeinander, unter sich, aemulari oder obtrectare inter se: auf jmd. ei. werden, alci od. cum alqo aemulari coepisse: alci obtrectare od. invidere coepisse. – II) insbes., in der Liebe: aemulus, auf jmd., alcis (als Nebenbuhler, nebenbuhlerisch). – anxius amoribus (von Liebesangst gequält). – amoris stimulis agitatus (von Liebesqual gepeinigt). – invĭdus, auf jmd., alcis (neidisch, scheelsüchtig übh.). – ei. werden, timere amoris aemulum; invidere (auf jmd., alci) coepisse: jmd. (auf einen) ei. machen, alci movere invidiam: ei. sein, amoris stimulis agitari: auf jmd. ei. sein, alci invidere.

    deutsch-lateinisches > eifersüchtig

  • 15 aemulor

    ātus aum, ārī depon. [ aemulus ]
    1) соревноваться, стараться не уступать, стремиться сравняться (с кем-л.) или достичь (чего-л.) (ae. aliquem Nep, QC, Q, T и aliquid C)
    2) подражать, воспроизводить ( sermonem alicujus Ap)
    3) ревновать, завидовать (iis, qui aliquid habent C)
    4) соперничать (alicui C, T; cum aliquo L; inter se T)

    Латинско-русский словарь > aemulor

  • 16 impar

    im-pār, aris (abl. sg. иногда e) adj.
    1) неравный, неодинаковый, различный (intervallum C; benevolentia C)
    coloribus i. Oразноцветный
    i. sibi H — непохожий на самого себя, т. е. неуравновешенный, взбалмошный
    2)
    а) не могущий равняться (с кем-л.), стоящий ниже, уступающий (i. consilio et viribus L)
    fortasse i., certe aemulus Ap — (Филемон), быть может, и уступал в таланте (Менандру), но всё же был (его) соперником
    б) неравный по происхождению (impăres nascimur, pares morimur Sen)
    ludĕre par i. H, Suиграть в чёт и нечет
    4) неровный, кривой, косо сидящий ( toga H)
    5) не могущий сопротивляться, тот, кто не в состоянии устоять, не умеющий совладать, перенести (i. alicui, conspirationi Su; dolori V)
    7) несоответствующий (facies i. nobilitate O)

    Латинско-русский словарь > impar

  • 17 aemula

    aemula, s. aemulus.

    lateinisch-deutsches > aemula

  • 18 aemulor

    aemulor, ātus sum, ārī (aemulus), sich bestreben, es jmdm. od. einer Sache ganz gleich zu tun (stärker als Synon. imitari, sich bestreben, es jmdm. nachzutun, jmd. nachahmen), I) im guten Sinne, jmd. od. eine Sache zu erreichen streben, jmdm. od. einer Sache nacheifern, eifrig nachhängen od. anhängen, mit jmd. od. in etw. wetteifern, a) v. Pers., α) m. Acc., alqm, Nep. u.a.: eius instituta, Cic.: virtutes maiorum, Tac.: studia, Liv.: studium philosophiae et placita philosophorum, sectam eorum, Tac. – β) m. Dat., Coel. Antip. fr. bei Fest. p. 352 (6), 12. Quint. 10, 1, 122. – γ) absol., Plaut. u. Tac. – b) übtr., v. lebl. Subjj., mit etw. in seinen Vorzügen gleichs. wetteifern, ihm gleichkommen, α) m. Acc.: Albanum vinum, Plin.: illas acclamationes, Plin. pan.: eum versum, Gell. – β) m. Dat.: feruntur haec (siccata mala) pomis recentibus aemulari, Pallad. 4, 10, 8. – II) im übeln Sinne, einer Pers. od. Sache neidisch nacheifern, auf jmd. od. etw. scheelsüchtig-, neidisch-, eifersüchtig sein, jmd. od. etw. mit neidischem Auge betrachten, m. Acc., umbras suas, Prop. 2. 34, 19. – gew. m. Dat., alci, Cic. u.a. (s. Sorof Cic. Tusc. 1, 44): vitiis, Tac. – m. Praep., cum alqo, Liv.: inter se, Tac.: in alqo, sich ereifern, Vulg. – m. Infin., Tac. hist. 2, 62. – absol., Cic. u. Quint.

    lateinisch-deutsches > aemulor

  • 19 imago

    imāgo, inis, f. (vgl. aemulus), das Bild, Bildnis als Nachbildung, das Abbild, griech. εἰκών, bes. ein Brustbild, I) objektiv, A) eig.: 1) als Werk der Plastik od. der Malerei: a) im allg.: imago ficta alcis, Büste, Cic.: imago picta, Gemälde (Porträt), gemaltes Brustbild, Plin. u. Cic.: huius facti picta imago, Val. Max.: in bibliotheca sua ponere imagines municipum suorum, Plin. ep.: als Bild jmds. im Steine des Siegelrings, est signum notum, imago avi tui, Cic.: imagines deûm, Götterbilder, Tac.: deorum, die Penatenbilder, Ascon.: imago cerea, Wachspuppe, Hor. sat. 1, 8, 43. – dah. auch der Bauriß, Stat. silv. 3, 1, 117; vgl. Plin. 28, 15. – b) insbes., imagines (maiorum), die Bilder der Vorfahren, Ahnenbilder, Wachsmasken nach dem Leben geformt (dah. auch cerae gen.), die aufzustellen nur die das Recht hatten, die ein kurulisches Amt, also von der Äbilität an aufwärts, verwaltet hatten. Diese imagines wurden in tempelartigen Schränken (armaria), die im Atrium an der Wand angebracht waren (dah. fumosae imagines, Cic. Pis. 1. Sen. ep. 44, 5), aufbewahrt, jede imago mit einem Lorbeerkranze geschmückt, und unter jeder imago stand als Aufschrift (titulus) der Name des Verstorbenen, seine Würden u. seine Verdienste; die einzelnen imagines waren durch Laubgewinde verbunden, die an festlichen Tagen samt den Lorbeerkränzen erneut wurden, s. Sen. de ben. 3, 28, 2. Plin. 35, 6. Tac. dial. 8. Bei feierlichen Leichenzügen wurden die imagines der Leiche in der Art vorgetragen, daß Menschen, die in Größe u. übriger Figur den vorzustellenden Personen glichen, diese Wachsmasken vor das Gesicht nahmen u. in der jedem zukommenden Tracht nebst allen gebührenden Insignien vor dem lectus einherzogen, Hor. epod. 8, 11. Plin. 35, 6 sqq. Prop. 2, 13, 19. Suet. Cal. 23, 1. Vgl. Marquardt Privatleben2 1, 241 ff.

    2) als natürliches Abbild in körperlicher u. geistiger Hinsicht, a) übh.: hic, qui adest, imago animi et corporis tui, constantissimus atque optimus filius tuus, Cic.: en iuvenem, inquit, effigiem atque imaginem eius, quem etc., Liv.: Alexis imago Tironis, das Ebenbild, Seitenstück, Cic.: imaginem belli navalis agitare, ein Seemanöver abhalten, Flor.: imaginem alcis ferre, jmds. Abbild tragen = jmds. Gestalt angenommen haben, sich für jmd. ausgeben, Plaut. mil. 151. Auct. prol. Plaut. Amph. 141 u. capt. 39. – imago animi vultus est, indices oculi, Cic.: imago solis, lunae, das Abbild, der Widerschein, Lucr. u. Verg. – b) das schriftliche Nachbild, explicate descriptionem imaginemque tabularum, die Abschrift u. das Nachbild = die getreue Abschrift, Cic. Verr. 2, 190.

    3) (wie εἴδωλον) v. Schatten-, Traum- u. Phantasiebildern, a) = Schattenbild, Schatten der Abgeschiedenen, imagines mortuorum, Cic.: magna mei sub terras ibit imago, Verg.: in somnis inhumati venit imago coniugis, Verg.: semper tua dicar imago, dein dich liebender Schatten, Prop.: num (al. non) vanae redeat sanguis imagini, dem körperlosen Sch., Hor. carm. 1, 24, 15 (vgl. no. b). – b) = Traumbild, imago somni od. noctis, Ov.: imagines somniorum, Suet.: nocturnae imagines, Tibull.: nocturnae quietis imago, Tac.: imago vana, Trugbild, Hor. carm. 3, 27, 40 sq. (vgl. no. a): decipior melioris imagine somni, Ov. – c) = Gespenst, Plin. ep. 7, 27, 6. – d) (wie simulacrum bei Lukrez) als t. t. der epikureischen Philos. = das dem Geiste vorschwebende Abbild eines gesehenen oder gedachten Gegenstandes, s. Cic. de div. 2, 137.

    4) das Echo als Nachahmung der Stimme, ubi non resonant imagines, Varro: alternae deceptus imagine vocis, Ov.: cuius recinet iocosa nomen imago, Hor.: laus bonorum virtuti resonat tamquam imago, Cic.

    5) das Wortbild, die Parabel (παραβολή), die Fabel, hāc ego si compellor imagine, Hor.: haec a te non multum abludit imago (Fabel von den Fröschen), Hor.: solebat Attalus hāc imagine uti: Vidisti aliquando canem etc., Sen. ep. 72, 8: invenio imagines, Sen. ep. 59, 6. Vgl. Cornif. rhet. 4, 62. Cic. de inv. 1, 49.

    B) übtr.: 1) im allg.: haec conficta arbitror a poëtis esse, ut effictos nostros mores in alienis personis expressamque imaginem nostrae vitae cotidianae videremus, ein treues Abbild (= eine treue Darstellung), Cic.: recordatio meorum temporum, quorum imaginem video in rebus tuis, Cic.

    2) insbes., im Ggstz. zur Wirklichkeit = das Scheinbild, Schattenbild, Trugbild, Phantom, der Schein, a) übh., Quint. 10, 1, 16; 10, 5, 17. – b) mit dem Nebenbegr. des Täuschenden, Pompeium imagine pacis, Lepidum specie amicitiae deceptos, Tac.: deceptum imagine decoris, durch ein Trugbild der Ehre, Liv.: biduum imagine cognitionis absumptum, mit dem Scheine usw., Tac.: tamquam imago servitii, Tac.: misera et ingrata imago industriae, Schein von Tätigkeit (den man sich gibt), Plin. ep.: his quoque imaginibus iuris spretis, Trugbilder (Vorspiegelungen) eines rechtlichen Verfahrens, Liv. – c) mit dem Nbbegr. des Wesenlosen, der Schatten, si denique imaginem iudiciorum aut simulacrum aliquod futurum reliquum credidisset, Cic.: imaginem rei publicae nullam reliquerunt, keinen Schatten, keine Spur, Cic.: imaginem urbis magis, quam urbem fecerat, Flor.: umbra et imago equitis Romani, Schatten und leerer Name, Cic.: imago tribuniciae potestatis sine vi, Vell.

    II) subjektiv: 1) das Bild, in dem sich etwas unsern Blicken darstellt = der Anblick, die Erscheinung, im. venientis Turni, Verg.: plurima mortis imago, häufig bot sich das Bild-, der Anblick des Todes dar, Verg.: exercitum imagine caesorum insepultorum tardatum ad proelia, Tac.: varia pereuntium forma et omni imagine mortium, in jeglicher Gestalt der Tod zu schauen, Tac.

    2) die Vorstellung, die man von etwas hat oder sich macht, der lebhafte Gedanke an etwas, ponti tristis imago, Ov.: tantae caedis imago, Ov. – si te nulla movet tantae pietatis imago, Verg.: es tumidus genitoris imagine falsi, Ov.: poenae in imagine tota est, beschäftigt sich ganz mit dem Gedanken an die (zu vollziehende) Strafe, Ov.: tua (an dich), pater Druse, imago, Tac.

    lateinisch-deutsches > imago

  • 20 imitor

    imitor, ātus sum, ārī (mit imago zu aemulus), I) schon Vorhandenes nachahmen, nachmachen, nachtun, nachahmend darstellen, A) eig.: a) v. Pers.: amictum alicuius aut statum aut motum, Cic.: chirographum, Cic.: falso manum (Handschrift) alcis, Eutr. – alqm, jmd. nachahmen, es jmdm. nachtun, Cic., alqm in aliqua re, Nep.: oratorem, Cic.: alcis consuetudinem, Nep.: vitia, Cic.: praeclarum factum, Cic.: fuit igitur stulta calliditas perverse imitata prudentiam, Cic.: in adeundis periculis consuetudo imitanda medicorum est, Cic.: tu mihi maxime imitandus videbaris, Plin. ep.: opera ardua imitatu, Val. Max. 4, 6 in. – Partiz. Perf. imitātus, passiv, nachgeahmt, nachgemacht, imitata et efficta simulacra, Cic. Tim. 8 M.: affectus ficti et imitati (Ggstz. affectus veri), Quint. 11, 3, 61: imitata voluptas, Ov. met. 9, 481: imitato murmure, Avian. fab. 5, 17. – b) v. Lebl. = gleichkommen, ähnlich sein, umor potest imitari sudorem, Cic.: cornua lunam imitata, dem Monde ähnlich, Ov. – B) poet. übtr., etwas durch etwas Ähnliches ersetzen, ferrum sudibus, Knüttel statt der Schwerter gebrauchen, Verg.: pocula vitea acidis sorbis, statt des Weins die Säure des Speierlings trinken, Verg. – II) (wie μιμεισθαι) noch nicht Dagewesenes darstellen, ausführen, ausdrücken (indem das im Geiste vorher entworfene Bild als Basis der Nachahmung gedacht wird; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 92), alqd penicillo, Cic.: capillos aere, Hor.: poet. putre solum (namque hoc imitamur arando), einen ähnlichen Boden wollen wir durch Pflügen darstellen, Verg. georg. 2, 204. – gaudium, an den Tag legen, zeigen, Tibull.: so auch maestitiam, Tac. – / Parag. Infinit. imitarier, Plaut. capt. 485. Lucr. 5, 1377. – vulg. Schreibung emitor, Corp. inscr. Lat. 6, 30103, 6 et nos antiquorum emitemur tempora.

    lateinisch-deutsches > imitor

См. также в других словарях:

  • aemulus — index contestant, rival Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Conus aemulus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropo …   Wikipedia

  • Zorocrates aemulus — Zorocrates aemulus …   Wikipédia en Français

  • aemulum —   , aemulus   See aemula …   Etymological dictionary of grasses

  • émule — [ emyl ] n. • déb. XIVe; « rival » XIIIe; lat. æmulus « celui qui cherche à imiter; rival » ♦ Littér. Personne qui cherche à égaler ou à surpasser qqn en qqch. de louable. ⇒ concurrent. « L équilibre heureux où se maintiennent, émules et non… …   Encyclopédie Universelle

  • emul — EMÚL, emuli, s.m. Persoană care se străduieşte să egaleze sau să întreacă pe cineva într un domeniu de activitate. – Din fr. émule, lat. aemulus. Trimis de ana zecheru, 03.06.2002. Sursa: DEX 98  EMÚL s. v. concurent. Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • émulo — (Del lat. aemulus, rival, imitador.) ► adjetivo/ sustantivo culto Se aplica a la persona que imita a otra y procura aventajarla: ■ es un émulo de su cuñado. * * * émulo, a (del lat. «aemŭlus»; cult.; «de, en») n. Con relación a una persona, otra… …   Enciclopedia Universal

  • Sibianor — ? Sibianor …   Википедия

  • Liste des prénoms français et de la francophonie — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Voici une liste de prénoms Français et de la francophonie …   Wikipédia en Français

  • imitieren — abkupfern (umgangssprachlich); nachahmen; nachbilden; nachäffen (umgangssprachlich); nachmachen * * * imi|tie|ren [imi ti:rən] <tr.; hat: nachahmen: die Stimme eines Vogels, einen Clown imitieren. Syn.: ↑ …   Universal-Lexikon

  • Amiel — I Provenance. Forme provençale d Emile. Vient du latin aemulus Signifie : émule, rival Se fête le 22 mai. Histoire. Saint Emile est un martyr d Afrique du nord, victime de la persécusion de Dèce, au IIIème siècle. Arrêté une première fois, il… …   Dictionnaire des prénoms français, arabes et bretons

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»