Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adumbrātio

  • 1 adumbratio

    ădumbrātĭo, ōnis, f. [id.], a sketch in shadow, à la silhouette, a perspective sketch or draft (cf. adumbro).
    I.
    Lit.:

    scenographia est frontis et laterum abscedentium adumbratio,

    Vitr. 1, 2.—
    II.
    Fig., a sketch, outline: nulla est laus oratoris, cujus in nostris orationibus non sit aliqua, si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, * Cic. Or. 29.—Hence,
    B.
    A false show, the semblance of a thing, pretence:

    insidiosa beneficii adumbratio,

    Val. Max. 7, 3, 8; cf. Cic. Off. 1, 14, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > adumbratio

  • 2 adumbratio

    adumbrātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] esquisse, ébauche. [st2]2 [-] simulation, feinte.
    * * *
    adumbrātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] esquisse, ébauche. [st2]2 [-] simulation, feinte.
    * * *
        Adumbratio, Verbale. Cic. La premiere ordonnance et premiers traicts, qu'on fait en peincture avec charbon.

    Dictionarium latinogallicum > adumbratio

  • 3 adumbratio

    adumbratio adumbratio, onis f эскиз, набросок

    Латинско-русский словарь > adumbratio

  • 4 adumbratio

    adumbrātio, ōnis, f. (adumbro), der Umriß, die Skizze, I) eig.: frontis et laterum abscedentium, Vitr. 1, 2, 3. – II) übtr.: a) der bloße Umriß, die bloße Andeutung von etw., si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic. or. 103. – b) ein Scheinbild, beneficii, Val. Max. 7, 3. ext. 8.

    lateinisch-deutsches > adumbratio

  • 5 adumbratio

    adumbrātio, ōnis, f. (adumbro), der Umriß, die Skizze, I) eig.: frontis et laterum abscedentium, Vitr. 1, 2, 3. – II) übtr.: a) der bloße Umriß, die bloße Andeutung von etw., si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic. or. 103. – b) ein Scheinbild, beneficii, Val. Max. 7, 3. ext. 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adumbratio

  • 6 adumbratio

    adumbrātio, ōnis f. [ adumbro ]
    1) набросок, очерк, очертания, эскиз ( frontis et laterum Vtr)
    2) опыт, попытка, первые шаги (conatus atque a. C)
    3) одна (лишь) внешность, видимость ( beneficii VM)

    Латинско-русский словарь > adumbratio

  • 7 adumbrātiō

        adumbrātiō ōnis, f    [adumbro], a sketch, outline.
    * * *
    sketch, outline; sketching in light and shade; false show, pretense

    Latin-English dictionary > adumbrātiō

  • 8 conatus

    cōnātus, ūs, m. (conor), der Ansatz, Anlauf, a) als Anstrengung des Körpers oder seiner Glieder, conatus aliquis supra vires, Scrib.: quod in certamine saliendi fieri videmus, ut conatum longius petant (nehmen), Quint.: u. so (im Bilde) multos saepe conatus frustra capere, Liv.: primo statim conatu iuxta cubiculum alcis decidere, beim ersten Auffluge, Suet.: u. im Bilde, crebris parvisque conatibus se attollere, Quint.: nihil probantes nisi planum et humile et sine conatu, ohne Aufschwung, Quint. – b) als Anstrengung der Sinne, der Drang, Trieb, dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent pestifera a salutaribus, Cic. de nat. deor. 2, 122. – c) als geistige Anstrengung, das Beginnen, der Versuch (Ggstz. perfectio u. dgl.), nulla est enim ullo in genere laus oratoris, cuius in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: nam in pueris oratio perfecta nec exigi nec sperari potest; melior autem est indoles laeta generosique conatus, Quint. – d) als milit. u. polit. Anstrengung, und zwar: α) als Kraftaufwand, Bemühen, Mühe, tumultus Gallicus haud magno conatu brevi oppressus est, Liv.: profectus magno conatu ad hostes, Liv.: quo maiore conatu studioque aguntur, eo leviora infirmioraque existimo, Cic. – β) als Beginnen, Versuch, die Absicht, die beabsichtigte, versuchte Unternehmung (Ggstz. consilium, Plan; u. factum, Tat, effectus, Ausführung), c. furiosus, Val. Max.: irritus, Sen.: conatus tam audax traiiciendarum Alpium et effectus, Liv.: in ipso conatu belli gerendi revocari (vom Konsul), Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia (für den Augenblick) conatu absistere, Liv.: a conatu resistendi deterreri, Nep.: hoc conatu desistere, Caes.: de spe conatuque depelli, Cic.: religione ab hoc conatu repelli, Cic.: furentis hominis conatum atque audaciam comprimere, Cic.: parare omnem conatum in perniciem alcis, Cic. – im Plur., vani conatus, Liv.: magni c., Sen.: c. ingentes adversus Britanniam, Tac.: nefarii, Cic.: conatus alcis comprimere, Cic. u. Liv.: conatus adversariorum infringere, Cic.: omnes illorum conatus investigare et consequi, Cic.: conatibus alcis occurrere, Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, Cic.

    lateinisch-deutsches > conatus

  • 9 perfectio

    perfectio, ōnis, f. (perficio), die Ausführung, Vollendung, Vervollkommnung, Vollkommenheit (Ggstz. imperfectio, Augustin. in Galat. 12), si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: p. maximorum operum, Cic.: p. sui, Macr.: p. atque absolutio optimi, das Ziel idealer Vollkommenheit, Cic.: hanc ego perfectionem absolutionemque in oratore desiderans, Cic.: mit Abl. (durch), earum ipsarum rerum reapse, non oratione perfectio, Cic. de rep. 1, 2. – Plur., operum perfectiones, Vitr. 3, 1, 4.

    lateinisch-deutsches > perfectio

  • 10 conatus

    cōnātus, ūs, m. (conor), der Ansatz, Anlauf, a) als Anstrengung des Körpers oder seiner Glieder, conatus aliquis supra vires, Scrib.: quod in certamine saliendi fieri videmus, ut conatum longius petant (nehmen), Quint.: u. so (im Bilde) multos saepe conatus frustra capere, Liv.: primo statim conatu iuxta cubiculum alcis decidere, beim ersten Auffluge, Suet.: u. im Bilde, crebris parvisque conatibus se attollere, Quint.: nihil probantes nisi planum et humile et sine conatu, ohne Aufschwung, Quint. – b) als Anstrengung der Sinne, der Drang, Trieb, dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent pestifera a salutaribus, Cic. de nat. deor. 2, 122. – c) als geistige Anstrengung, das Beginnen, der Versuch (Ggstz. perfectio u. dgl.), nulla est enim ullo in genere laus oratoris, cuius in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: nam in pueris oratio perfecta nec exigi nec sperari potest; melior autem est indoles laeta generosique conatus, Quint. – d) als milit. u. polit. Anstrengung, und zwar: α) als Kraftaufwand, Bemühen, Mühe, tumultus Gallicus haud magno conatu brevi oppressus est, Liv.: profectus magno conatu ad hostes, Liv.: quo maiore conatu studioque aguntur, eo leviora infirmioraque existimo, Cic. – β) als Beginnen, Versuch,
    ————
    die Absicht, die beabsichtigte, versuchte Unternehmung (Ggstz. consilium, Plan; u. factum, Tat, effectus, Ausführung), c. furiosus, Val. Max.: irritus, Sen.: conatus tam audax traiiciendarum Alpium et effectus, Liv.: in ipso conatu belli gerendi revocari (vom Konsul), Liv.: urbis amplius temptandae in praesentia (für den Augenblick) conatu absistere, Liv.: a conatu resistendi deterreri, Nep.: hoc conatu desistere, Caes.: de spe conatuque depelli, Cic.: religione ab hoc conatu repelli, Cic.: furentis hominis conatum atque audaciam comprimere, Cic.: parare omnem conatum in perniciem alcis, Cic. – im Plur., vani conatus, Liv.: magni c., Sen.: c. ingentes adversus Britanniam, Tac.: nefarii, Cic.: conatus alcis comprimere, Cic. u. Liv.: conatus adversariorum infringere, Cic.: omnes illorum conatus investigare et consequi, Cic.: conatibus alcis occurrere, Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conatus

  • 11 perfectio

    perfectio, ōnis, f. (perficio), die Ausführung, Vollendung, Vervollkommnung, Vollkommenheit (Ggstz. imperfectio, Augustin. in Galat. 12), si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, Cic.: p. maximorum operum, Cic.: p. sui, Macr.: p. atque absolutio optimi, das Ziel idealer Vollkommenheit, Cic.: hanc ego perfectionem absolutionemque in oratore desiderans, Cic.: mit Abl. (durch), earum ipsarum rerum reapse, non oratione perfectio, Cic. de rep. 1, 2. – Plur., operum perfectiones, Vitr. 3, 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfectio

  • 12 adumbrare

    затенять, скрывать, veritatem imagine naturae (1. 23 pr. D. 28, 2);

    ad. patientiam praetextu incredibilitatis (1. 29 pr. D. 48, 5);

    dignitas adumbrata, почетная должность (1. 24. 41 C. Th. 12, 1);

    adumbratio = simulatio (1. 8 pr. G. Th. 14, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > adumbrare

  • 13 abscedo

    abs-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. (sync. abscēssem = abscessissem, Sil. 8, 109), to go off or away, to depart.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    abscede hinc, sis, sycophanta,

    Plaut. Poen. 1, 2, 162:

    meo e conspectu,

    id. Capt. 2, 3, 74:

    numquam senator a curiā abscessit aut populus e foro,

    Liv. 27, 50, 4; so,

    a corpore (mortui),

    Tac. A. 1, 7; cf. id. ib. 3, 5:

    ut abscesserit inde (i. e. e castris) dictator,

    Liv. 22, 25, 9:

    illorum navis longe in altum abscesserat,

    Plaut. Rud. prol. 66.
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to march off, to depart, retire:

    non prius Thebani Spartā abscessissent quam, etc.,

    Nep. Iphicr. 2 fin.:

    longius ab urbe hostium,

    Liv. 3, 8, 8; cf.:

    a moenibus Alexandriae,

    id. 44, 19, 11.— Absol.:

    si urgemus obsessos, si non ante abscedimus quam, etc.,

    Liv. 5, 4, 10; so Nep. Epam. 9.— Impers.:

    abscedi ab hoste,

    Liv. 22, 33, 10; cf. id. 27, 4, 1:

    nec ante abscessum est quam, etc.,

    id. 29, 2, 16; so,

    a moenibus abscessum est,

    id. 45, 11, 7:

    manibus aequis abscessum,

    Tac. A. 1, 63.
    2.
    To disappear, withdraw, be lost from view: cor (est) in extis: jam abscedet, simul ac, etc., will disappear, Civ. Div. 2, 16 fin. — Poet.:

    Pallada abscessisse mihi,

    has withdrawn from me, from my power, Ov. M. 5, 375.—Of stars, to set, Plin. 2, 17, 14, § 72 al.
    3.
    Of localities, to retire, recede, retreat:

    quantum mare abscedebat,

    retired, Liv. 27, 47 fin.;

    so in architecture: frontis et laterum abscedentium adumbratio,

    of the sides in the background, Vitr. 1, 2, 2; so id. 1, 2, 7, praef. 11.
    4.
    With respect to the result, to retire, to escape:

    abscedere latere tecto,

    to escape with a whole skin, Ter. Heaut. 4, 2, 5.
    II.
    Fig., to leave off, retire, desist from, constr. with ab, the simple abl., or absol.: labor ille a vobis cito recedet, benefactum a vobis non abscedet (followed by abibit), Cato ap. Gell. 16, 1 fin.; so,

    cito ab eo haec ira abscedet,

    Ter. Hec. 5, 2, 15.— With abl. only:

    haec te abscedat suspicio,

    Plaut. Ep. 2, 2, 100:

    abscedere irrito incepto,

    to desist from, Liv. 20, 7, 1.— Absol.:

    aegritudo abscesserit,

    Plaut. Merc. 1, 2, 29; so,

    somnus,

    Ov. F. 3, 307:

    imago,

    Plin. Ep. 7, 27, 6:

    ille abscessit (sc. petitione sua),

    desisted from the action, Tac. A. 2, 34:

    ne quid abscederet (sc. de hereditate),

    Suet. Ner. 34; so,

    semper abscedente usufructu,

    Dig. 7, 1, 3, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > abscedo

  • 14 conatus

    cōnātus, ūs, m. [conor].
    I.
    Abstr., an effort, exertion, struggle, endeavor: ue [p. 396] ista hercle magno jam conatu magnas nugas dixerit, Ter. Heaut. 4, 1, 8:

    quo majore conatu studioque aguntur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    omnem sui tribunatus conatum in meam perniciem parare,

    id. Fam. 5, 2, 6:

    Genucius ad hostes magno conatu profectus,

    Liv. 7, 6, 9:

    in ipso conatu rerum circumegit se annus,

    i. e. just as the affair was well begun, id. 9, 18, 15 Weissenb. ad loc.:

    vixdum inchoatis rebus in ipso conatu gerendi belli,

    id. 32, 28, 4.—
    B.
    Trop., an impulse, inclination, tendency:

    dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent, etc.,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    nulla est ullo in genere laus orationis, cujus in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio,

    id. Or. 29, 103:

    se ad hostes contulit conatumque iracundiae suae morte sedavit,

    id. Brut. 10, 42.—
    II.
    Concr., an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor.
    (α).
    Sing.:

    alii, si perrumpere possent conati... telis repulsi hoc conatu destiterunt,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    principem esse ad conatum exercitus conparandi,

    Cic. Phil. 10, 11, 24:

    hac ego religione non sum ab hoc conatu repulsus,

    id. Or. 11, 36:

    si in me impetum facere conabitur... ejus conatum refutabo,

    id. Har. Resp. 4, 7:

    Icarus primo statim conatu decidit,

    Suet. Ner. 12:

    a conatu resistendi deterritus se dedidit,

    Nep. Dat. 4, 5.—
    (β).
    Plur.:

    compressi tuos nefarios conatus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11:

    perditi,

    id. Off. 1, 30, 109:

    quod conatus adversariorum infregissent,

    Caes. B, G. 2, 21:

    aut opprimet hominem aut omnis ejus motus conatusque prohibebit,

    Cic. Cat. 2, 12, 26:

    multis frustra conatibus captis,

    Liv. 3, 5, 6; 9, 4, 1; 21, 29, 5:

    conatibus alicujus accedere,

    Suet. Oth. 4:

    in mediis conatibus aegri Succidimus,

    Verg. A. 12, 910:

    obstare conatibus nostris,

    Ov. R. Am. 683; Auct. B. Alex. 9; cf.:

    optimi et clarissimi,

    Cic. Fam. 12, 10, 2:

    generosi,

    Quint. 2, 4, 4:

    crebri parvique,

    id. 8, 5, 29:

    ingentes adversus Germaniam,

    Tac. Agr. 13:

    vibrare nudis conatibus hastam,

    Sil. 13, 161:

    conatus alicujus supra vires,

    Scrib. Comp. 101.

    Lewis & Short latin dictionary > conatus

  • 15 scaenographia

    scaenŏgrăphī̆a, ae, f., = skênographia, a drawing in perspective:

    scaenographia est frontis et laterum abscedentium adumbratio ad circinique centrum omnium linearum responsus,

    Vitr. 1, 2, 2 Rode. (Others read scĭāgrăphī̆a, skiagraphia, in the same signif.)

    Lewis & Short latin dictionary > scaenographia

См. также в других словарях:

  • adumbratio — index delineation, outline (synopsis) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Hans Sydow — ( * 1879 1946 ) fue un botánico y destacado micólogo alemán. Hans comienza su carrera profesional, entre 1904 a 1937, en el Dresdner Bank de Berlín, alcanzando a ser Director en 1922. La mayoría de su obra micológica la hace en colaboración con… …   Wikipedia Español

  • Christian Knorr von Rosenroth — Le baron Christian Knorr von Rosenroth (1636 1689) fut un hébraïste et mystique allemand. Il est l auteur d une pièce de théâtre alchimique, Conjugium Pallas et Phoebi (Les Noces de Phoebus et de Pallas, 1677) et de la Kabbala Denudata (1677… …   Wikipédia en Français

  • François-Mercure Van Helmont — (Franciscus Mercurius Van Helmont (1614 1698), flamand, fils de Jean Baptiste Van Helmont (1579 1644) fut conseiller de Karl Ludwig comte palatin (1617 1680) et de Christian Auguste de Sulzbach comte palatin (1622 1708), il fut aussi médecin, il… …   Wikipédia en Français

  • adumbración — ► sustantivo femenino ARTE Zona menos iluminada de una figura u objeto artístico. * * * adumbración (del lat. «adumbratĭo») f. Dib., Pint. Parte menos iluminada de un objeto. * * * adumbración. (Del lat. adumbratĭo). f. Pint. Parte menos… …   Enciclopedia Universal

  • KNORR VON ROSENROTH, CHRISTIAN° — (1636–1689), Protestant theosophist and Kabbalah scholar. The son of a Protestant minister in Silesia, he traveled around Western Europe for several years. During his travels he came in contact with circles interested in mysticism, and was deeply …   Encyclopedia of Judaism

  • Иванов Николай Алексеевич — Иванов (Николай Алексеевич, 1811 1869) историк, воспитанник нижегородской гимназии и Казанского университета, довершил свое образование в так называемом втором профессорском институте в Дерпте, где, под влиянием бесед с Рейцом , Бунге и Нейманом… …   Биографический словарь

  • Adumbration — Ad um*bra tion, n. [L. adumbratio.] 1. The act of adumbrating, or shadowing forth. [1913 Webster] 2. A faint sketch; an outline; an imperfect portrayal or representation of a thing. [1913 Webster] Elegant adumbrations of sacred truth. Bp. Horsley …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Иванов, Николай Алексеевич — (1811 1869) историк, воспитанник нижегородской гимназии и Казанского университета, довершил свое образование в так называемом Втором профессорском институте в Дерпте, где, под влиянием бесед с Рейцом, Бунге и Нейманом младшим и с своим старшим… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Иванов, Николай Алексеевич (профессор истории) — профессор русской и всеобщей истории и истории философии в Казанском университете, род. в 1813 г., в Нижнем Новгороде, умер 30 марта 1869 г. в Дерпте. Отец его был канцелярским служителем в одном из присутственных мест. По окончании учения в… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Орреус, Густав — (Orraeus, 1738 1811) врач и писатель. Род. в Финляндии, учился в Або и уже в 1754 г. издал ботаническое соч. "Adumbratio florae". В 1755 г. начал изучать медицину в Москве, принимал участие, как хирург, в шлезвигской войне, а в 1768 г.… …   Большая биографическая энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»