-
1 adulter
adulter tera, adj. [ad + 2 AL-], adulterous, unchaste: coniunx, O.: crines, seductive, H. — As subst, m. and f an adulterer, adulteress: sororis, adulterous seducer of: Lacaena, i. e. Helen, H.— A paramour, seducer, H.* * *Iadultera, adulterum ADJimpure/adulterated; mixed/crossbred (plant); adulterous, unchaste; of adulterer; forged/counterfeit; debased (coinage)IIadulter clavis -- skeleton/false key
adulterer; illicit lover, paramour; offspring of unlawful love, bastard (eccl.) -
2 moechus
-
3 adulter
1.ăd-ulter, ĕri, m., and ădultĕra, ae, f. [alter, acc. to Fest.: adulter et adultera dicuntur, quia et ille ad alteram et haec ad alterum se conferunt, p. 22 Müll.], orig. one who approaches another ( from unlawful or criminal love), an adulterer or adulteress (as an adj. also, but only in the poets).I.Prop.:II.quis ganeo, quis nepos, quis adulter, quae mulier infamis, etc.,
Cic. Cat. 2, 4:sororis adulter Clodius,
id. Sest. 39; so id. Fin. 2, 9; Ov. H. 20, 8; Tac. A. 3, 24; Vulg. Deut. 22, 22:adultera,
Hor. C. 3, 3, 25; Ov. M. 10, 347; Quint. 5, 10, 104; Suet. Calig. 24; Vulg. Deut. 22, 22;and with mulier: via mulieris adulterae,
ib. Prov. 30, 20; ib. Ezech. 16, 32.—Also of animals:adulter,
Grat. Cyneg. 164; Claud. Cons. Mall. Theod. 304:adultera,
Plin. 8, 16, 17, § 43.— Poet. in gen. of unlawful love, without the access. idea of adultery, a paramour:Danaën munierant satis nocturnis ab adulteris,
Hor. C. 3, 16, 1 sq.; so id. ib. 1, 36, 19; Ov. Ib. 338.—Adulter solidorum, i. e. monetae, a counterfeiter or adulterator of coin, Const. 5, Cod. Th.—III.The offspring of unlawful love: nothus, a bastard (eccl.):2.adulteri et non filii estis,
Vulg. Heb. 12, 8.ădulter, - tĕra, - tĕrum, adj. (Rudd. I. p. 51, n. 36), for adulterinus, adulterous, unchaste:II.crines,
finely-curled hair, like that of a full-dressed paramour, Hor. C. 1, 15, 19:mens,
that thinks only of illicit love, Ov. Am. 3, 4, 5:clavis,
a key to the chamber of a courtesan, id. A. A. 3, 643.—Transf., counterfeit, false: imitatio solidi, Cod. Th. 9, 22, 1. -
4 adultera
1.ăd-ulter, ĕri, m., and ădultĕra, ae, f. [alter, acc. to Fest.: adulter et adultera dicuntur, quia et ille ad alteram et haec ad alterum se conferunt, p. 22 Müll.], orig. one who approaches another ( from unlawful or criminal love), an adulterer or adulteress (as an adj. also, but only in the poets).I.Prop.:II.quis ganeo, quis nepos, quis adulter, quae mulier infamis, etc.,
Cic. Cat. 2, 4:sororis adulter Clodius,
id. Sest. 39; so id. Fin. 2, 9; Ov. H. 20, 8; Tac. A. 3, 24; Vulg. Deut. 22, 22:adultera,
Hor. C. 3, 3, 25; Ov. M. 10, 347; Quint. 5, 10, 104; Suet. Calig. 24; Vulg. Deut. 22, 22;and with mulier: via mulieris adulterae,
ib. Prov. 30, 20; ib. Ezech. 16, 32.—Also of animals:adulter,
Grat. Cyneg. 164; Claud. Cons. Mall. Theod. 304:adultera,
Plin. 8, 16, 17, § 43.— Poet. in gen. of unlawful love, without the access. idea of adultery, a paramour:Danaën munierant satis nocturnis ab adulteris,
Hor. C. 3, 16, 1 sq.; so id. ib. 1, 36, 19; Ov. Ib. 338.—Adulter solidorum, i. e. monetae, a counterfeiter or adulterator of coin, Const. 5, Cod. Th.—III.The offspring of unlawful love: nothus, a bastard (eccl.):2.adulteri et non filii estis,
Vulg. Heb. 12, 8.ădulter, - tĕra, - tĕrum, adj. (Rudd. I. p. 51, n. 36), for adulterinus, adulterous, unchaste:II.crines,
finely-curled hair, like that of a full-dressed paramour, Hor. C. 1, 15, 19:mens,
that thinks only of illicit love, Ov. Am. 3, 4, 5:clavis,
a key to the chamber of a courtesan, id. A. A. 3, 643.—Transf., counterfeit, false: imitatio solidi, Cod. Th. 9, 22, 1. -
5 adulterum
1.ăd-ulter, ĕri, m., and ădultĕra, ae, f. [alter, acc. to Fest.: adulter et adultera dicuntur, quia et ille ad alteram et haec ad alterum se conferunt, p. 22 Müll.], orig. one who approaches another ( from unlawful or criminal love), an adulterer or adulteress (as an adj. also, but only in the poets).I.Prop.:II.quis ganeo, quis nepos, quis adulter, quae mulier infamis, etc.,
Cic. Cat. 2, 4:sororis adulter Clodius,
id. Sest. 39; so id. Fin. 2, 9; Ov. H. 20, 8; Tac. A. 3, 24; Vulg. Deut. 22, 22:adultera,
Hor. C. 3, 3, 25; Ov. M. 10, 347; Quint. 5, 10, 104; Suet. Calig. 24; Vulg. Deut. 22, 22;and with mulier: via mulieris adulterae,
ib. Prov. 30, 20; ib. Ezech. 16, 32.—Also of animals:adulter,
Grat. Cyneg. 164; Claud. Cons. Mall. Theod. 304:adultera,
Plin. 8, 16, 17, § 43.— Poet. in gen. of unlawful love, without the access. idea of adultery, a paramour:Danaën munierant satis nocturnis ab adulteris,
Hor. C. 3, 16, 1 sq.; so id. ib. 1, 36, 19; Ov. Ib. 338.—Adulter solidorum, i. e. monetae, a counterfeiter or adulterator of coin, Const. 5, Cod. Th.—III.The offspring of unlawful love: nothus, a bastard (eccl.):2.adulteri et non filii estis,
Vulg. Heb. 12, 8.ădulter, - tĕra, - tĕrum, adj. (Rudd. I. p. 51, n. 36), for adulterinus, adulterous, unchaste:II.crines,
finely-curled hair, like that of a full-dressed paramour, Hor. C. 1, 15, 19:mens,
that thinks only of illicit love, Ov. Am. 3, 4, 5:clavis,
a key to the chamber of a courtesan, id. A. A. 3, 643.—Transf., counterfeit, false: imitatio solidi, Cod. Th. 9, 22, 1. -
6 moechillus
moechillus, i, m. [id.], an adulterer, paramour: moechilli, facto, v. l. ap. Cat. 113, 2 dub. for mucillam. -
7 moechus
† moechus, i, m., = moichos, a fornicator, an adulterer:magnus mulierum,
-
8 sacrilega
sā̆crĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious:II.sacrilegas admovere manus,
Liv. 29, 18:altare sacrilegum,
Vulg. Jos. 22, 16; cf.:quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188.—As subst. (so usually): sā̆crĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege:sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum,
Cic. Leg. 2, 16, 40:non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque,
id. Verr. 2, 1, 3, § 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma [p. 1613] templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.):cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur,
Quint. 9, 4, 23:punit furta sacrilegus,
Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.).a.Adj.:b.hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum,
Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.:o genera sacrilega!
Ter. Ad. 3, 2, 6:quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69:sacrilegos ignes admovere templis,
Tib. 3, 5, 11:manus,
id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28:dextra,
id. M. 14, 539:meretricum artes,
id. A. A. 1, 435:nefas (Catilinae),
Mart. 9, 70, 2:hami (on account of the preceding sacris piscibus),
id. 4, 30, 12.— Sup.:exi e fano, sacrilegissime,
Plaut. Rud. 3, 4, 1.—Subst., an impious, wicked, or profane person:parricida, sacrilege, perjure, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.:nuptiarum,
i. e. a violator of marriage vows, an adulterer, Cod. Just. 9, 9, 29 fin. —In fem.: sā̆crĭlĕga, ae, Ter. Eun. 5, 1, 13; Ov. M. 11, 41.— Adv.: sā̆crĭlĕgē, sacrilegiously, impiously (late Lat.), Tert. Apol. 12. -
9 sacrilegus
sā̆crĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious:II.sacrilegas admovere manus,
Liv. 29, 18:altare sacrilegum,
Vulg. Jos. 22, 16; cf.:quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188.—As subst. (so usually): sā̆crĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege:sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum,
Cic. Leg. 2, 16, 40:non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque,
id. Verr. 2, 1, 3, § 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma [p. 1613] templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.):cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur,
Quint. 9, 4, 23:punit furta sacrilegus,
Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.).a.Adj.:b.hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum,
Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.:o genera sacrilega!
Ter. Ad. 3, 2, 6:quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69:sacrilegos ignes admovere templis,
Tib. 3, 5, 11:manus,
id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28:dextra,
id. M. 14, 539:meretricum artes,
id. A. A. 1, 435:nefas (Catilinae),
Mart. 9, 70, 2:hami (on account of the preceding sacris piscibus),
id. 4, 30, 12.— Sup.:exi e fano, sacrilegissime,
Plaut. Rud. 3, 4, 1.—Subst., an impious, wicked, or profane person:parricida, sacrilege, perjure, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.:nuptiarum,
i. e. a violator of marriage vows, an adulterer, Cod. Just. 9, 9, 29 fin. —In fem.: sā̆crĭlĕga, ae, Ter. Eun. 5, 1, 13; Ov. M. 11, 41.— Adv.: sā̆crĭlĕgē, sacrilegiously, impiously (late Lat.), Tert. Apol. 12.
См. также в других словарях:
adultérer — [ adyltere ] v. tr. <conjug. : 6> • XVI e; « commettre un adultère » XIVe; lat. adulterare ♦ Vx Altérer, falsifier. Beauté de ce tissage « que rien ne vient adultérer » (A. Gide). ● adultérer verbe transitif (latin adulterare, corrompre)… … Encyclopédie Universelle
Adulterer — A*dul ter*er, n. [Formed fr. the verb adulter, with the E. ending er. See {Advoutrer}.] 1. A man who commits adultery; a married man who has sexual intercourse with a woman not his wife. [1913 Webster] 2. (Script.) A man who violates his… … The Collaborative International Dictionary of English
adulterer — ADULTERER. v. act. Terme de Pharmacie. Altérer, falsifier un remède. Il est de l intérét des malades qu on n adultère pas les médicamens … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
adulterer — (n.) early 15c., earlier avouter (c.1300), avoutrer (late 14c.), agent noun from obsolete verb adulter commit adultery; adulterate (late 14c.), from L. adulterare to corrupt (see ADULTERATION (Cf. adulteration)) … Etymology dictionary
adulterer — ► NOUN (fem. adulteress) ▪ a person who has committed adultery. ORIGIN from Latin adulterare debauch, corrupt … English terms dictionary
adulterer — [ə dul′tər ər] n. [altered, after L adulterare, from ME avowterer, avouter < OFr avoutre < avoutrer, to commit adultery < L adulterare: see ADULTERATE] a person (esp. a man) guilty of adultery … English World dictionary
adultérer — (a dul té ré. La syllabe te prend un accent aigu, quand la syllabe qui suit est sonnante ; et un accent grave, quand la syllabe qui suit est muette, excepté au futur et au conditionnel où l accent aigu reste) v. a. 1° Terme de pharmacie.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
adulterer — UK [əˈdʌltərə(r)] / US [əˈdʌltərər] noun [countable] Word forms adulterer : singular adulterer plural adulterers old fashioned a married person who has sex with someone who is not their husband or wife … English dictionary
ADULTÉRER — v. tr. Gâter, falsifier ce qui est pur. Adultérer les médicaments. On dit plutôt aujourd’hui ALTÉRER … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
adulterer — /euh dul teuhr euhr/, n. a person who commits adultery. [1350 1400; earlier adulter adulterer ( < L, back formation from adulterare to defile; see ADULTERATE) + ER1; r. ME avouter, avoutrer < OF < L] * * * … Universalium
adulterer — [[t]ədʌ̱ltərə(r)[/t]] adulterers N COUNT An adulterer is someone who commits adultery … English dictionary