Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adulatio

  • 1 adulatio

    ădūlātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] caresse (des animaux), caresse. [st2]2 [-] action de se prosterner, génuflexion. [st2]3 [-] au fig.: flatterie, adulation, basse flatterie. [st2]4 [-] altération. - voir hors site adulatio.
    * * *
    ădūlātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] caresse (des animaux), caresse. [st2]2 [-] action de se prosterner, génuflexion. [st2]3 [-] au fig.: flatterie, adulation, basse flatterie. [st2]4 [-] altération. - voir hors site adulatio.
    * * *
        Adulatio, Verbale, Actus ipse adulandi. Cic. Flaterie, Adulation.
    \
        Adulationem induere. Tacit. Flater.

    Dictionarium latinogallicum > adulatio

  • 2 adulatio

    ădūlātĭo, ōnis, f. [adulor], a fawning, like that of a dog (adulatio est blandimentum proprie canum, quod et ad homines tractum consuetudine est, Non. 17, 4).—In the post-Aug. historians, esp. in Tac., very freq. for a servile respect exhibited by bowing the body = adoratio.
    I.
    Lit.:

    canum tam fida custodia tamque amans dominorum adulatio,

    Cic. N. D. 2, 63.—So of doves, a billing, Plin. 10, 34, 52, § 104.—Of men toward animals, Col. 6, 2, 5.—
    II.
    Fig., low, cringing flattery, adulation:

    in amicitiis nullam pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, assentationem,

    Cic. Lael. 25, 91:

    pars altera regiae adulationis (i. e. adulatorum) erat,

    Liv. 42, 30:

    humi jacentium adulationes,

    id. 9, 18; cf. Curt. 8, 6; so Tac. A. 1, 13, 14; 2, 32; 3, 2; 4, 6; 5, 7; 15, 59; id. G. 8, etc.; Suet. Aug. 53; Plin. Pan. 41, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adulatio

  • 3 adulatio

    adulatio adulatio, onis f ласки, нежности

    Латинско-русский словарь > adulatio

  • 4 adulatio

    adulatio adulatio, onis f угодливость

    Латинско-русский словарь > adulatio

  • 5 adulatio

    adulatio adulatio, onis f поклонение

    Латинско-русский словарь > adulatio

  • 6 adulatio

    adulatio adulatio, onis f раболепие

    Латинско-русский словарь > adulatio

  • 7 adūlātiō

        adūlātiō ōnis, f    [adulor], a fawning: canum. —Flattery, cringing courtesy: in amicitiis pestis... adulatio: potentium, Cs.: in Augustum, Ta.
    * * *
    flattery, adulation; prostrating oneself; fawning (dogs), (pigeon) courtship

    Latin-English dictionary > adūlātiō

  • 8 adulatio

    adulātio, ōnis f. [ adulor ]
    1) ласки, нежности (canum amans dominorum a. C; animalium Q; ad boves cum vocis adulatione venire Col)
    2) раболепие, низкопоклонство, лесть, угодливость ( humi jacentium adulationes L)
    a. adversus или in aliquem T — заискивание перед кем-л.
    3) лживость, шарлатанство ( medicinae Q)

    Латинско-русский словарь > adulatio

  • 9 adulatio

    adūlātio, ōnis, f. (adulor), I) das liebkosende Anschmiegen, von Hunden, u. ihre durch Gebärden u. Laute ausgedrückte Schmeichelei (vgl. Non. 17, 3), Cic. de nat. deor. 2, 158: anderer Tiere, Quint. 11, 3, 66: der Tauben bei der Begattung, Plin. 10, 104. – u. das Liebkosen der Menschen gegen Tiere, Col. 6, 2, 5. – II) übtr., das kriechende Benehmen, a) gegen Höhergestellte, humilis, Liv. 30, 16, 5: pars altera regiae adulationis erat, waren Hofschranzen, Liv. 42, 30, 4: Plur., adulationibus non claudere ostium, Sen. nat. quaest. 4. pr. § 6. – dah. = προςκύνησις, die knechtische Verehrung asiatischer Fürsten, Curt. 8, 5 (17), 6: Plur., humi iacentium adulationes, Liv. 9, 18, 4. – b) übh. gegen Menschen, die Speichelleckerei, Augendienerei, Kriecherei, im Sing. u. Plur., Cic., Vell. u.a.: m. adversus od. in u. Akk., adversus superiores, Tac. ann. 11, 21 (vgl. 15, 59): patrum in Augustum, Tac. ann. 1, 13. – c) die Quacksalberei, medicinae, Quint. 2, 15, 25: absol., Amm. 30, 4, 3.

    lateinisch-deutsches > adulatio

  • 10 adulatio

    adūlātio, ōnis, f. (adulor), I) das liebkosende Anschmiegen, von Hunden, u. ihre durch Gebärden u. Laute ausgedrückte Schmeichelei (vgl. Non. 17, 3), Cic. de nat. deor. 2, 158: anderer Tiere, Quint. 11, 3, 66: der Tauben bei der Begattung, Plin. 10, 104. – u. das Liebkosen der Menschen gegen Tiere, Col. 6, 2, 5. – II) übtr., das kriechende Benehmen, a) gegen Höhergestellte, humilis, Liv. 30, 16, 5: pars altera regiae adulationis erat, waren Hofschranzen, Liv. 42, 30, 4: Plur., adulationibus non claudere ostium, Sen. nat. quaest. 4. pr. § 6. – dah. = προςκύνησις, die knechtische Verehrung asiatischer Fürsten, Curt. 8, 5 (17), 6: Plur., humi iacentium adulationes, Liv. 9, 18, 4. – b) übh. gegen Menschen, die Speichelleckerei, Augendienerei, Kriecherei, im Sing. u. Plur., Cic., Vell. u.a.: m. adversus od. in u. Akk., adversus superiores, Tac. ann. 11, 21 (vgl. 15, 59): patrum in Augustum, Tac. ann. 1, 13. – c) die Quacksalberei, medicinae, Quint. 2, 15, 25: absol., Amm. 30, 4, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adulatio

  • 11 adulatio

    fawning, flattery, sycophancy, buttering up.

    Latin-English dictionary of medieval > adulatio

  • 12 quaesitus

    [st1]1 [-] quaesītus, a, um: part. passé de quaero. - [abcl][b]a - cherché, recherché. - [abcl]b - obtenu, gagné, acquis. - [abcl]c - demandé. - [abcl]d - recherché, raffiné, rare, distingué, exquis. - [abcl]e - recherché, affecté, forcé.[/b]    - quaesita mors, Tac.: mort volontaire.    - quaesitior adulatio, Tac.: flatterie plus raffinée.    - quaesitissimae epulae, Sall.: mets très délicats.    - leges quaesitiores, Tac, An. 3, 26, lois plus raffinées. [st1]2 [-] quaesītus, ūs, m. (seul. à l'abl. quaesitū): recherche.
    * * *
    [st1]1 [-] quaesītus, a, um: part. passé de quaero. - [abcl][b]a - cherché, recherché. - [abcl]b - obtenu, gagné, acquis. - [abcl]c - demandé. - [abcl]d - recherché, raffiné, rare, distingué, exquis. - [abcl]e - recherché, affecté, forcé.[/b]    - quaesita mors, Tac.: mort volontaire.    - quaesitior adulatio, Tac.: flatterie plus raffinée.    - quaesitissimae epulae, Sall.: mets très délicats.    - leges quaesitiores, Tac, An. 3, 26, lois plus raffinées. [st1]2 [-] quaesītus, ūs, m. (seul. à l'abl. quaesitū): recherche.
    * * *
    I.
        Quaesitus, penul. prod. Participium, siue Nomen ex participio, Quis, Trouvé, Acquis, Gaigné: vt Artes quaesitae. Virgil. Quises, ou Cerchees.
    \
        Gloria multis quaesita est ingenuis artibus. Ouid. Gloire a esté acquise à plusieurs, ou Plusieurs ont acquis gloire et honneur par les arts liberaulx.
    \
        Odium hominum quaesitum est mihi carmine. Ouid. J'ay acquis, ou gaigné la haine des hommes par mes vers.
    \
        Adulatio quaesitior fuit. Tacit. Plus grande et plus exquise.
    \
        Excepere Graeci quaesitissimis honoribus. Tacit. Fort exquis.
    II.
        Quaesitus, huius quaesitus, pen. prod. mas. gen. Verbale. Plin. Cerchement.

    Dictionarium latinogallicum > quaesitus

  • 13 apertus

    ăpertus, a, um [st1]1 [-] part. passé de aperio. [st1]2 [-] adj. a - ouvert, découvert.    - aperto ostio, Cic. Amer. 65: avec la porte ouverte.    - domus nostris hominibus apertissima, Cic. Verr. 4, 3: maison très ouverte à nos compatriotes.    - apertum pectus videre, Cic. Lael. 97: voir le coeur ouvert (lire à coeur ouvert).    - in loco æquo atque aperto, Caes. BC. 1, 71, 1: sur un terrain égal et découvert. --- cf. Cic. Verr. 4, 110.    - cælum apertum, Cic. Div. 1, 2: ciel découvert.    - apertæ naves, Cic.: navires sans pont. b - fig. ouvert, libre.    - multis est apertus cursus ad laudem, Cic. Phil. 14, 17: la carrière de l'honneur est ouverte à un grand nombre.    - in magno impetu maris atque aperto, Caes. BG. 3, 8, 1: étant donnée la violence de la mer qui se déchaîne librement. c - découvert (sans défense).    - a latere aperto, Caes. BG. 7, 50, 1: sur le flanc découvert de l'armée.    - umerum apertum gladio adpetit, Caes. BC. 2, 35, 2: il vise de son épée l'épaule découverte [l'épaule droite].    - apertiora sunt ad reprehendendum, Cic. Nat. 2, 20: ces choses offrent plus le flanc à la critique. d - découvert, qui a lieu au grand jour.    - apertum scelus, Cic. Amer. 97: crime perpétré au grand jour.    - apertus inimicus, Cic. Dom. 29: ennemi déclaré.    - invidia in occulto, adulatio in aperto erant, Tac. H. 4: la haine était cachée, mais l'adulation bien évidente. e - ouvert, loyal.    - apertus animus, Cic. Fam. 1, 9, 22: âme ouverte.    - apertus homo, Cic. Off. 3, 57; Rep. 3, 26: homme ouvert (droit, franc).    - vir apertus: - [abcl]a - homme ouvert, homme franc, homme loyal. - [abcl]b - (iron.) homme ouvert, homme effronté, homme impudent.    - quis apertior in judicium adductus est? Cic. Clu. 48: quel homme plus manifestement coupable fut traduit en justice?    - semper fuit apertissimus, Cic. Mur. 35: il a toujours été un homme très ouvert (= très effronté).    - apertus in corripiendis pecuniis, Cic. Verr. pr. 5: commettant des rapines ouvertement g - manifeste, clair.    - verbis apertissimis, Cic. Fam. 9, 22, 5; Gell. 6, 14, 6: en termes très clairs.    - sententæ apertæ, Cic. Br. 66: pensées claires.    - in re præsertim aperta ac simplici, Cic. Caec. 5: surtout dans une affaire claire et simple.    - apertum est + prop. inf.: il est clair que...    - illud apertum est profecto nihil esse turpius quam quemquam legari nisi rei publicæ causa, Cic. Leg.: il est clair que rien n'est plus laid que de se faire déléguer pour un motif autre que l'intérêt public.    - avec inter. indir. quid intersit utro modo scriptum sit, est apertum, Cic. Clu. 148: combien il importe de savoir si la rédaction est de l'une ou de l'autre manière, on le voit nettement. h - in aperto esse: - [abcl]a - être à découvert, être au grand jour. - [abcl]b - être évident, être clair, être facile.    - cum fessos hieme atque inopia hostes aggredi in aperto foret, Tac. H. 3, 56: alors qu'il était facile d'attaquer l'ennemi épuisé par l'hiver et la disette.    - quo ad cognoscendum omnia magis in aperto sint, Sall. J. 5: afin qu'ainsi tous les événements soient plus faciles à comprendre.
    * * *
    ăpertus, a, um [st1]1 [-] part. passé de aperio. [st1]2 [-] adj. a - ouvert, découvert.    - aperto ostio, Cic. Amer. 65: avec la porte ouverte.    - domus nostris hominibus apertissima, Cic. Verr. 4, 3: maison très ouverte à nos compatriotes.    - apertum pectus videre, Cic. Lael. 97: voir le coeur ouvert (lire à coeur ouvert).    - in loco æquo atque aperto, Caes. BC. 1, 71, 1: sur un terrain égal et découvert. --- cf. Cic. Verr. 4, 110.    - cælum apertum, Cic. Div. 1, 2: ciel découvert.    - apertæ naves, Cic.: navires sans pont. b - fig. ouvert, libre.    - multis est apertus cursus ad laudem, Cic. Phil. 14, 17: la carrière de l'honneur est ouverte à un grand nombre.    - in magno impetu maris atque aperto, Caes. BG. 3, 8, 1: étant donnée la violence de la mer qui se déchaîne librement. c - découvert (sans défense).    - a latere aperto, Caes. BG. 7, 50, 1: sur le flanc découvert de l'armée.    - umerum apertum gladio adpetit, Caes. BC. 2, 35, 2: il vise de son épée l'épaule découverte [l'épaule droite].    - apertiora sunt ad reprehendendum, Cic. Nat. 2, 20: ces choses offrent plus le flanc à la critique. d - découvert, qui a lieu au grand jour.    - apertum scelus, Cic. Amer. 97: crime perpétré au grand jour.    - apertus inimicus, Cic. Dom. 29: ennemi déclaré.    - invidia in occulto, adulatio in aperto erant, Tac. H. 4: la haine était cachée, mais l'adulation bien évidente. e - ouvert, loyal.    - apertus animus, Cic. Fam. 1, 9, 22: âme ouverte.    - apertus homo, Cic. Off. 3, 57; Rep. 3, 26: homme ouvert (droit, franc).    - vir apertus: - [abcl]a - homme ouvert, homme franc, homme loyal. - [abcl]b - (iron.) homme ouvert, homme effronté, homme impudent.    - quis apertior in judicium adductus est? Cic. Clu. 48: quel homme plus manifestement coupable fut traduit en justice?    - semper fuit apertissimus, Cic. Mur. 35: il a toujours été un homme très ouvert (= très effronté).    - apertus in corripiendis pecuniis, Cic. Verr. pr. 5: commettant des rapines ouvertement g - manifeste, clair.    - verbis apertissimis, Cic. Fam. 9, 22, 5; Gell. 6, 14, 6: en termes très clairs.    - sententæ apertæ, Cic. Br. 66: pensées claires.    - in re præsertim aperta ac simplici, Cic. Caec. 5: surtout dans une affaire claire et simple.    - apertum est + prop. inf.: il est clair que...    - illud apertum est profecto nihil esse turpius quam quemquam legari nisi rei publicæ causa, Cic. Leg.: il est clair que rien n'est plus laid que de se faire déléguer pour un motif autre que l'intérêt public.    - avec inter. indir. quid intersit utro modo scriptum sit, est apertum, Cic. Clu. 148: combien il importe de savoir si la rédaction est de l'une ou de l'autre manière, on le voit nettement. h - in aperto esse: - [abcl]a - être à découvert, être au grand jour. - [abcl]b - être évident, être clair, être facile.    - cum fessos hieme atque inopia hostes aggredi in aperto foret, Tac. H. 3, 56: alors qu'il était facile d'attaquer l'ennemi épuisé par l'hiver et la disette.    - quo ad cognoscendum omnia magis in aperto sint, Sall. J. 5: afin qu'ainsi tous les événements soient plus faciles à comprendre.
    * * *
        Apertus, Participium, siue Nomen ex participio. Ouvert, ou descouvert et manifeste, Evident.
    \
        Aperta pericula. Virgil. Evidens.
    \
        Apertum caelum. Virg. Beau temps et serain, quand il n'est point couvert de nuees.
    \
        Apertus campus. Virgil. Plain champ.
    \
        Apertum mare. Liuius. Plaine mer.
    \
        Apertum pectus. Cic. Un coeur ouvert, qui se monstre par dehors tel qu'il est par dedens.
    \
        Aperti et simplices homines. Cic. Ouvers, Sans dol, Qui ne cachent rien, ou feignent, ou dissimulent.
    \
        Apertum, absolute. Liu. Castris in aperto positis. En lieu descouvert, A descouvert.
    \
        In apertum proferre aliquod opus. Cic. Publier quelque oeuvre.

    Dictionarium latinogallicum > apertus

  • 14 irrumpo

    irrumpo (inrumpo), ĕre, rūpi, ruptum    - intr. et tr. - [st1]1 [-] entrer violemment, se précipiter sur, se précipiter dans, envahir.    - avec dat. - irrumpere templo, Sil. 2: se précipiter dans le temple.    - irrumpere thalamo, Virg.: faire irruption dans la chambre.    - irrumpere convivium, Tac.: se ruer dans la salle de festin.    - mare in terras irrumpit, Plin.: la mer fait irruption sur les terres, la mer envahit les terres.    - calamites ad quas ego irrupi, Sen.: malheurs au-devant desquels je me suis moi-même précipité.    - irrumpere se, Varr.: se précipiter. [st1]2 [-] t. de guerre - fondre sur, se jeter, foncer, tomber sur, charger, faire irruption, envahir.    - irrumpere in castra, Cic. Div. 1: forcer le camp, faire irrumption dans le camp.    - in proxima Octavii castra irruperunt, Caes.: ils se précipitèrent sur le camp d’Octavius le plus proche.    - irrumpere in hostes, Caes.: fondre sur l'ennemi, charger l'ennemi.    - irrumpere portam, Sall.: forcer une porte.    - absol. - irrumpere: faire une irruption. [st1]3 [-] au fig. - entrer, s'introduire dans, pénétrer dans, envahir, usurper; briser, interrompre.    - mentem irrumpere: pénétrer l’esprit, inspirer l'esprit.    - deos irrumpere, Stat. Achill. 1: pénétrer les secrets des dieux.    - irrumpet adulatio, Tac. H. 1: l'adulation se fera jour.    - urbem irrumpere: envahir une ville.    - irrumpere in alicujus patrimonium, Cic. de Or. 3: usurper le patrimoine de qqn.    - in nostrum fletum irrumpes? Cic.: tu feras violence à nos larmes? tu étoufferas nos larmes?    - quietem irrumpere, Tac.: troubler le sommeil. [st1]4 - tr. - enfreindre, violer.    - legem irrumpere: enfreindre la loi.
    * * *
    irrumpo (inrumpo), ĕre, rūpi, ruptum    - intr. et tr. - [st1]1 [-] entrer violemment, se précipiter sur, se précipiter dans, envahir.    - avec dat. - irrumpere templo, Sil. 2: se précipiter dans le temple.    - irrumpere thalamo, Virg.: faire irruption dans la chambre.    - irrumpere convivium, Tac.: se ruer dans la salle de festin.    - mare in terras irrumpit, Plin.: la mer fait irruption sur les terres, la mer envahit les terres.    - calamites ad quas ego irrupi, Sen.: malheurs au-devant desquels je me suis moi-même précipité.    - irrumpere se, Varr.: se précipiter. [st1]2 [-] t. de guerre - fondre sur, se jeter, foncer, tomber sur, charger, faire irruption, envahir.    - irrumpere in castra, Cic. Div. 1: forcer le camp, faire irrumption dans le camp.    - in proxima Octavii castra irruperunt, Caes.: ils se précipitèrent sur le camp d’Octavius le plus proche.    - irrumpere in hostes, Caes.: fondre sur l'ennemi, charger l'ennemi.    - irrumpere portam, Sall.: forcer une porte.    - absol. - irrumpere: faire une irruption. [st1]3 [-] au fig. - entrer, s'introduire dans, pénétrer dans, envahir, usurper; briser, interrompre.    - mentem irrumpere: pénétrer l’esprit, inspirer l'esprit.    - deos irrumpere, Stat. Achill. 1: pénétrer les secrets des dieux.    - irrumpet adulatio, Tac. H. 1: l'adulation se fera jour.    - urbem irrumpere: envahir une ville.    - irrumpere in alicujus patrimonium, Cic. de Or. 3: usurper le patrimoine de qqn.    - in nostrum fletum irrumpes? Cic.: tu feras violence à nos larmes? tu étoufferas nos larmes?    - quietem irrumpere, Tac.: troubler le sommeil. [st1]4 - tr. - enfreindre, violer.    - legem irrumpere: enfreindre la loi.
    * * *
        Irrumpo, irrumpis, irrupi, pen. prod. irruptum, irrumpere. Terent. Entrer par force.
    \
        In castra irruperunt. Caes. Ils sont entrez de force dedens le fort des ennemis.
    \
        Irrupit in aulam. Valer. Max. Il est entré en Cour par importunité. B.

    Dictionarium latinogallicum > irrumpo

  • 15 submissus

    [st1]1 [-] submissus (summissus), a, um: part. passé de submitto. a - mis sous; baissé, abaissé.    - submissi oculi, Plin. 11, 37, 54, § 145: yeux baissés.    - submisso vertice, Ov.: en baissant la tête, en se baissant.    - secundis submissioribus, Liv. 44, 9, 6: le second rang se tenant un peu courbé. b - bas (en parl. de la voix).    - submissum murmur, Quint. 11, 3, 45: faible murmure.    - submissa voce, Cic.: à voix basse, doucement. c - peu élevé (style), modeste, simple, modéré.    - submissa aut elata, Quint.: langage bas ou élevé.    - summissa oratione, Caes. BC. 3, 19: dans un discours modéré. d - soumis, assujetti, fléchi, humble, suppliant.    - submissa unda, Petr.: flots asservis.    - submissus largitur, Stat.: apaisé, il accorde.    - recenti calamitate summissiores, Caes. BG. 8, 31: plus soumis à la suite de leur défaite récente.    - submissae preces, Luc.: humbles prières. e - bas, rampant, abject, indigne.    - submissum aliquid facere, Cic. 4, 30, 64: faire qqch avec bassesse.    - submissa adulatio, Quint.: vile flatterie. f - qui a grandi, qui s'est développé, qu'on a laissé croître.    - submissa prata, Varr.: prés non fauchés.    - submissior capillus, Suet.: chevelure plus longue.    - submissa gens animantum floret, Lucr.: les espèces vivantes croissent et prospèrent. g - levé, élevé (en l'air).    - submissi palmas, Sil.: ayant les mains levées au ciel.    - submissae dextrae, Sil.: mains suppliantes. h - envoyé secrètement, envoyé à la place de, substitué.    - submisso tirone, Sil.: par l'envoi de nouvelles recrues. ii - suborné, corrompu. [st1]2 [-] submissus (summissus), us, m. (seul. à l'abl. summissu): Tert. introduction furtive (au fig.).
    * * *
    [st1]1 [-] submissus (summissus), a, um: part. passé de submitto. a - mis sous; baissé, abaissé.    - submissi oculi, Plin. 11, 37, 54, § 145: yeux baissés.    - submisso vertice, Ov.: en baissant la tête, en se baissant.    - secundis submissioribus, Liv. 44, 9, 6: le second rang se tenant un peu courbé. b - bas (en parl. de la voix).    - submissum murmur, Quint. 11, 3, 45: faible murmure.    - submissa voce, Cic.: à voix basse, doucement. c - peu élevé (style), modeste, simple, modéré.    - submissa aut elata, Quint.: langage bas ou élevé.    - summissa oratione, Caes. BC. 3, 19: dans un discours modéré. d - soumis, assujetti, fléchi, humble, suppliant.    - submissa unda, Petr.: flots asservis.    - submissus largitur, Stat.: apaisé, il accorde.    - recenti calamitate summissiores, Caes. BG. 8, 31: plus soumis à la suite de leur défaite récente.    - submissae preces, Luc.: humbles prières. e - bas, rampant, abject, indigne.    - submissum aliquid facere, Cic. 4, 30, 64: faire qqch avec bassesse.    - submissa adulatio, Quint.: vile flatterie. f - qui a grandi, qui s'est développé, qu'on a laissé croître.    - submissa prata, Varr.: prés non fauchés.    - submissior capillus, Suet.: chevelure plus longue.    - submissa gens animantum floret, Lucr.: les espèces vivantes croissent et prospèrent. g - levé, élevé (en l'air).    - submissi palmas, Sil.: ayant les mains levées au ciel.    - submissae dextrae, Sil.: mains suppliantes. h - envoyé secrètement, envoyé à la place de, substitué.    - submisso tirone, Sil.: par l'envoi de nouvelles recrues. ii - suborné, corrompu. [st1]2 [-] submissus (summissus), us, m. (seul. à l'abl. summissu): Tert. introduction furtive (au fig.).
    * * *
        Submissus, Participium, siue Nomen ex participio. Liu. Mis dessoubs.
    \
        Submissa fastigio planities. Liu. Qui est au dessoubs.
    \
        Submissa prata. Varro. Ordonnez et adjancez pour produire foin, Prez qu'on ne laisse point paistre ne manger aux bestes.
    \
        Submissus et abiectus, cui contrarium Efferens se. Cic. Humble.
    \
        Submissum et molle aliquid facere. Ci. Qui sent son coeur bas.
    \
        Submissa oratione, vel voce loqui. Caesar. Parler bas.
    \
        Voce submissa rogare opem. Ouid. Humblement.

    Dictionarium latinogallicum > submissus

  • 16 amo

    āvī, ātum, āre
    1) любить (patriam, uxorem, filium, epulas C, L, Sen etc.)
    a. aliquem de (in) aliquā re Ter, C etc. — любить кого-л. за что-л.
    si vis amari, ama Sen — если хочешь, чтобы тебя любили, люби (сам)
    2) питать благодарность, быть признательным (a. aliquem de или in aliqua re)
    multum te amo (quod) C — я очень благодарен тебе (за то, что)
    amabo (te) Pl, Ter, C etc. — пожалуйста, прошу (тебя), будь любезен (досл.: я буду тебе признателен)
    amabo, adjuta me Ter — сделай милость, помоги мне
    amare ait te multum, ut... Pl — он убедительно просит тебя, чтобы...
    credo hunc me non a. C — думаю, что он мною недоволен
    4) иметь обыкновение, быть склонным
    quae ira fieri amat Sl — то, в чём обыкновенно выражается гнев
    ea, quae secundae res amant Sl — то, что обыкновенно следует за (связано со) счастьем

    Латинско-русский словарь > amo

  • 17 altrix

    altrix, īcis, f. (altor), die Ernährerin, Pflegerin, Pflegemutter, terra altr. nostra, Cic.: altr. terra superantum virum, Pacuv. fr.: terra altr. Ulixi, Vaterland, Verg.: terra illa altrix equorum, Solin. 45, 5: altr. nostri Tolosa, Auson.: nix, schneeiges Vaterland, Val. Flacc.: Venus amoris altr., Laev. fr.: natura vigoris sui altr., Ambros.: adulatio vitiorum altr., Amm.: altricia terga, Ennod. – insbes. (= nutrix), die Säugerin, Amme, Erzieherin, Cic. poët. u.a.

    lateinisch-deutsches > altrix

  • 18 ancillaris

    ancillāris, e (ancilla), Mägden zukommend, eigen, artificium, Cic. Tusc. 5, 58: vestis, Ulp. dig. 47, 10, 15. § 15. – übtr., adulatio, knechtische, niedrige Schm., Amm. 26, 6, 16.

    lateinisch-deutsches > ancillaris

  • 19 apertus

    apertus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. aperio), bloß-, offen gemacht (Ggstz. opertus), I) bloß, entblößt, unbedeckt, offen, frei, 1) eig. (Ggstz. opertus, tectus), surae, Turpil. fr.: caput, Komik., Varr. fr. u. Sen.: u. poet., aether, caelum, unbedeckt, klar, heiter, Verg. – als naut. t. t., naves, offene, nur am Vorder- u. Hinterdeck mit einem kleinen Verdecke versehene Galeoten (griech. ἄφρακτα, τὰ, Ggstz. naves tectae, Deckschiffe, κατάφρακτα, τὰ), Cic., Liv. u.a. – u. als milit. t. t., wie, ἄφρακτος, vom Panzer, bes. vom Schilde, ungedeckt, offen, latus, umerus, Caes.: corpora Romanorum, Liv. – 2) übtr., zutage liegend, sich im klaren-, deutlichen Lichte zeigend, offenkundig, offen, klar, deutlich, frei, unverhohlen, a) übh. (Ggstz. occultus, obscurus, conditus et abstrusus, furtivus, dubius, suspectus), actio rerum illarum, Cic.: simultates partim obscurae partim apertae, Cic.: quid rem parvam et apertam magnam et suspectam facimus? Liv.: aperti clamores (Ggstz. occulta colloquia), Liv.: apertum latrocinium (Ggstz. occultae insidiae), Cic.: cum apertā vi parum procederet consuli res, cuniculum occultum agere instituit, Liv. – v. Pers., quis apertior in iudicium adductus est? als offenbarer schuldig, als ein offenkundiger Verbrecher, Cic. – apertum est, es liegt klar zutage, es liegt auf der Hand, m. folg. Acc. u. Infin., esse aliquod numen praestantissimae mentis, Cic.: u. so neque non fuit apertum, si ille non fuisset, Agesilaum Asiam Tauro tenus regi fuisse erepturum, Nep. – neutr. Sing. subst., in der Formel alqd in aperto est (εν τω φανερω εστιν), α) = es erscheint etw. in hellem, deutlichem Lichte, ist offenkundig (Ggstz. in occulto est), ceterum invidia in occulto, adulatio in aperto erant, Tac.: cuius rei causa in aperto est, Lact.: pauca supra repetam, quo ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto sint, damit zur Einsicht alles lichtvoller u. offener daliege, Sall. – β) (nachaug.) = es liegt etw. auf der Hand, es liegt nahe = es bedarf keines Nachdenkens u. keiner großen Mühe, es ist leicht ausführbar, in aperto deinde curatio est, Cels.: vota virtusque in aperto, Tac.: m. folg. Infin., fessos hieme hostes aggredi, Tac. – b) v. der Rede u. v. Redner usw., deutlich, klar, verständlich, unverhohlen, narratio aperta, Cic.: narratio aperta atque dilucida, Quint.: sit (periodus) aperta, ut intellegi possit, Quint.: Cicero et iucundus incipientibus quoque et apertus est satis, Quint.: apertis od. apertissimis verbis (Ggstz. tectis verbis), Cic. u. Gell.: apertā professione (Ggstz. per dissimulationem), Iustin. – c) v. der Gesinnung, die man beim Handeln zeigt, unverhohlen, offen zutage liegend, offenherzig, im üblen Sinne plump herausfahrend, plump, ungeniert, undelikat (s. Heinrich Iuven. 4, 69, Ggstz. obscurus), animus, Cic.: homo, Cic.: quid apertius? was gibt es Plumperes? Iuven.: ut semper fuit apertissimus (ironisch, von einem Frechen), Cic. Mur. 51. – m. Ang. worin? wobei? durch in m. Abl., apertior in dicendo, ungenierter, Cic.: ut apertus in corripiendis pecuniis fuit, offen verfuhr (vorher Ggstz. obscurus in agendo), Cic. – II) unverschlossen, offen, frei, unbehindert, u. dah. leicht zugänglich, 1) eig.: a) übh. (Ggstz. opertus, clausus), via patens apertaque, Liv.: caelum ex omni parte patens atque apertum, Cic.: vastum atque apertum mare, Caes.: locus apertus, Cato: loca apertiora, Caes.: campus apertus, Verg., apertior, Pallad.: vastissimus atque apertissimus Oceanus, Caes. – m. Ang. wozu? durch ad u. Akk., campi ad dimicandum aperti, Liv. – m. Ang. für wen? durch Dat., ne nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset, Liv.: im Bilde, paeninsula est Peloponnesus... nulli apertior, quam navali bello, offener = ausgesetzter, Liv.: nihil se tam clausum neque tam reconditum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset, Cic. – neutr. subst., apertum, ī, n., das Offene, Freie, der offene, freie Raum, das offene, freie Feld, das Blachfeld, apertum petere, das Freie suchen, Sen.: per apertum fugere, Hor.: in aperto castra locare, communire, Liv.: ex aperto atque interdiu vim per angustias facere, Liv.: recto itinere ad lacessendum ex aperto ire, Liv.: statim undique ex aperto et abdito (aus der Oberfläche u. Tiefe), superne, ab infimo aquarum fiet eruptio, Sen. nat. qu. 3, 30, 5. – Plur., in aperta prodire, Plin.: m. Genet., naves disicere in aperta Oceani, Tac. – b) prägn., als milit. t. t., von dem, was im offenen Felde geschieht, wie unser offen, acies, proelium, offene Schlacht, Feldschlacht, Liv.: Mars, Ov.: aperto Marte congredi alqm. Vopisc. Aurel. 21, 2. – 2) übtr.: a) übh. erschlossen, offen, zugänglich, beate vivendi via, Cic. – m. Ang. wozu? od. wofür? durch ad u. Akk., parum aperti ad percipiendum animi (puerorum), Quint.: haec apertiora sunt ad reprehendendum, dem Tadel mehr bloßgestellt, ausgesetzt, Cic. – b) v. Charakter, unverschlossen, erschlossen, offen, in qua nisi, ut dicitur, apertum pectus videas, ins (offene) Herz sehen kannst, Cic. de amic. 97. – c) v. Geist (Kopf), offen, ingenium, Lact. 5, 1, 25.

    lateinisch-deutsches > apertus

  • 20 blanditia

    blanditia, ae, f. (blandus), das Schöntun, die Schmeichelei, Liebkosung ( wie ἀρέσκεια im guten u. üblen Sinne, während assentatio = die Schmeichelei, die nach dem Munde redet, u. übh. jede Art von Liebedienerei, u. adulatio = die kriechende Schmeichelei), I) eig.: a) Sing.: blanditiā certare, Lucil. fr.: sic habendum est, nullam in amicitiis pestem esse maiorem quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: in cive excelso atque homine nobili blanditiam, ostentationem, ambitionem notam esse levitatis, Cic.: opus est magno opere blanditiā, Q. Cic. – b) Plur. = Schmeicheleien, Schmeichelworte, Liebkosungen, schmeichelndes Kosen, Höflichkeiten, Artigkeiten (Ggstz. minae), quot blanditiae, Plaut.: blanditiae et assentationes, Cic.: bl. pueriles, Ov.: benevolentiam civium blanditiis et assentando colligere, Cic.: adhibere blanditias, Ov., adhibere puellae, Liv.: blanditiis alqd elicere, Plin. ep.: blanditiis ab alqo nummulorum aliquid exprimere, Cic.: per blanditias, Suet. – II) übtr., die Annehmlichkeit, das Reizende, Anlockende, der liebliche Genuß, blanditiae praesentium voluptatum, Cic.: blanditiae eius (voluptatis) illecebraeque, Cic.: rerum talium blanditiā, Quint. – / Nbf. blanditiēs, ēī, f., Apul. met. 9, 28 in. Augustin. serm. 115, 11.

    lateinisch-deutsches > blanditia

См. также в других словарях:

  • adulation — [ adylasjɔ̃ ] n. f. • XIIe; lat. adulatio ♦ Vieilli Flatterie servile. ⇒ flagornerie. ♢ Louange, admiration excessive. « Un besoin d adulation » (Sarraute) . ● adulation nom féminin (latin adulatio) …   Encyclopédie Universelle

  • adulaţie — ADULÁŢIE, adulaţii, s.f. Adulare. – Din fr. adulation, lat. adulatio. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  ADULÁŢIE s. adulare. Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime  aduláţie s. f. (sil. ţi e), art. aduláţia (sil. ţi a …   Dicționar Român

  • adulation — (a du la sion ; en poésie, de cinq syllabes) s. f. Flatterie. L impudence de l adulation alla si loin ... De vaines adulations. •   Si vous prétendez vous en rendre digne par des bassesses, des soins, des assiduités, des adulations, des… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • DII — ingenii ab Unius notitia exerrantis figmentum, tot fuêre apud Gentiles, quot deprehendêrunt vel usui suo, vel terrori, vel admirationi apta instrumenta; omisso Eo, qui solus horum Auctor, naturâ suâ invisibilis, per visibilia haec sua opera ipsis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Adulation — Ad u*la tion, n. [F. adulation, fr. L. adulatio, fr. adulari, adulatum, to flatter.] Servile flattery; praise in excess, or beyond what is merited. [1913 Webster] Think st thou the fiery fever will go out With titles blown from adulation? Shak.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • adulation — noun Etymology: Middle English adulacion, from Old French, from Latin adulation , adulatio, from adulari to fawn on (of dogs), flatter Date: 14th century excessive or slavish admiration or flattery • adulate transitive verb • adulator …   New Collegiate Dictionary

  • Imperial cult (ancient Rome) — Ancient Roman religion Marcus Aurelius (head covered) sacrificing at the Temple of Jupiter …   Wikipedia

  • Affaire Galilée — Galilée (savant) Pour les articles homonymes, voir Galilée. Galileo Galilei …   Wikipédia en Français

  • Galileo Galilei — Galilée (savant) Pour les articles homonymes, voir Galilée. Galileo Galilei …   Wikipédia en Français

  • Galileo Galilée — Galilée (savant) Pour les articles homonymes, voir Galilée. Galileo Galilei …   Wikipédia en Français

  • Galilée (physicien) — Galilée (savant) Pour les articles homonymes, voir Galilée. Galileo Galilei …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»