-
1 adsuetus
as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.I.In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.(α).With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;(β).v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,
Cic. de Or. 3, 15, 58; so,vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,
id. Planc. 9, 22:gens adsueta multo Venatu nemorum,
Verg. A. 7, 746:Odrysius praedae assuetus amore,
Ov. M. 13, 554:genus pugnae, quo adsuērant,
Liv. 31, 35 Gron.:adsuetae sanguine et praedā aves,
Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,
Just. 31, 1, 8:gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,
Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—With inf.:(γ).fremitum voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:votis jam nunc adsuesce vocari,
Verg. G. 1, 42:adsueti muros defendere,
id. A. 9, 511:Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,
Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:adsuetus graecari,
Hor. S. 2, 2, 11:auditor adsuevit jam exigere laetitiam,
Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:(polypus) adsuetus exire e mari in lacus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,
Suet. Aug. 49.—With ad or in with acc.:(δ).uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:manus adsuetae ad sceptra,
Sen. Troad. 152:jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,
Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—With dat.:(ε).mensae adsuetus erili,
Verg. A. 7, 490:Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,
Prop. 4, 3, 6:caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,
to which one is accustomed, Liv. 2, 1:ex more, cui adsuerunt,
Quint. 4, 2, 29:ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,
Tac. Agr. 21:adsuetus expeditionibus miles,
id. ib. 16:adsueti juventae Neronis,
id. H. 1, 7:quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,
Suet. Aug. 38:Jurationi non adsuescat os tuum,
Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:(ζ).ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),
accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:Galli juxta invia ac devia adsueti,
Liv. 21, 33:frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,
Tac. G. 4 Baumst.—With gen.:II.Romanis Gallici tumultūs adsuetis,
Liv. 38, 17.—Esp.:alicui, in mal. part.,
Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,
Ov. P. 1, 5, 36:otium des corpori, adsueta vicis,
Phaedr. 3, prol. 14:adsuetos potare fontes,
Plin. 8, 43, 68, § 169:adsuetam sibi causam suscipit,
Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:longius adsueto lumina nostra vident,
Ov. H. 6, 72:adsueto propior,
Stat. Th. 12, 306. -
2 adsuetus
adsueta, adsuetum ADJaccustomed, customary, usual, to which one is accustomed/used -
3 adsuētus (assuē-)
adsuētus (assuē-) adj. [P. of adsuesco], accustomed, customary, familiar: oculis regio, L.: onus, O.: antra, O.: Longius adsueto videre, further than usual, O.; see adsuesco. -
4 in-adsuētus
in-adsuētus adj., unaccustomed: equi, O. -
5 adsuesco
as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.I.In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.(α).With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;(β).v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,
Cic. de Or. 3, 15, 58; so,vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,
id. Planc. 9, 22:gens adsueta multo Venatu nemorum,
Verg. A. 7, 746:Odrysius praedae assuetus amore,
Ov. M. 13, 554:genus pugnae, quo adsuērant,
Liv. 31, 35 Gron.:adsuetae sanguine et praedā aves,
Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,
Just. 31, 1, 8:gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,
Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—With inf.:(γ).fremitum voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:votis jam nunc adsuesce vocari,
Verg. G. 1, 42:adsueti muros defendere,
id. A. 9, 511:Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,
Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:adsuetus graecari,
Hor. S. 2, 2, 11:auditor adsuevit jam exigere laetitiam,
Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:(polypus) adsuetus exire e mari in lacus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,
Suet. Aug. 49.—With ad or in with acc.:(δ).uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:manus adsuetae ad sceptra,
Sen. Troad. 152:jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,
Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—With dat.:(ε).mensae adsuetus erili,
Verg. A. 7, 490:Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,
Prop. 4, 3, 6:caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,
to which one is accustomed, Liv. 2, 1:ex more, cui adsuerunt,
Quint. 4, 2, 29:ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,
Tac. Agr. 21:adsuetus expeditionibus miles,
id. ib. 16:adsueti juventae Neronis,
id. H. 1, 7:quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,
Suet. Aug. 38:Jurationi non adsuescat os tuum,
Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:(ζ).ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),
accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:Galli juxta invia ac devia adsueti,
Liv. 21, 33:frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,
Tac. G. 4 Baumst.—With gen.:II.Romanis Gallici tumultūs adsuetis,
Liv. 38, 17.—Esp.:alicui, in mal. part.,
Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,
Ov. P. 1, 5, 36:otium des corpori, adsueta vicis,
Phaedr. 3, prol. 14:adsuetos potare fontes,
Plin. 8, 43, 68, § 169:adsuetam sibi causam suscipit,
Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:longius adsueto lumina nostra vident,
Ov. H. 6, 72:adsueto propior,
Stat. Th. 12, 306. -
6 assuesco
as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.I.In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.(α).With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;(β).v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,
Cic. de Or. 3, 15, 58; so,vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,
id. Planc. 9, 22:gens adsueta multo Venatu nemorum,
Verg. A. 7, 746:Odrysius praedae assuetus amore,
Ov. M. 13, 554:genus pugnae, quo adsuērant,
Liv. 31, 35 Gron.:adsuetae sanguine et praedā aves,
Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,
Just. 31, 1, 8:gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,
Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—With inf.:(γ).fremitum voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:votis jam nunc adsuesce vocari,
Verg. G. 1, 42:adsueti muros defendere,
id. A. 9, 511:Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,
Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:adsuetus graecari,
Hor. S. 2, 2, 11:auditor adsuevit jam exigere laetitiam,
Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:(polypus) adsuetus exire e mari in lacus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,
Suet. Aug. 49.—With ad or in with acc.:(δ).uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:manus adsuetae ad sceptra,
Sen. Troad. 152:jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,
Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—With dat.:(ε).mensae adsuetus erili,
Verg. A. 7, 490:Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,
Prop. 4, 3, 6:caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,
to which one is accustomed, Liv. 2, 1:ex more, cui adsuerunt,
Quint. 4, 2, 29:ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,
Tac. Agr. 21:adsuetus expeditionibus miles,
id. ib. 16:adsueti juventae Neronis,
id. H. 1, 7:quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,
Suet. Aug. 38:Jurationi non adsuescat os tuum,
Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:(ζ).ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),
accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:Galli juxta invia ac devia adsueti,
Liv. 21, 33:frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,
Tac. G. 4 Baumst.—With gen.:II.Romanis Gallici tumultūs adsuetis,
Liv. 38, 17.—Esp.:alicui, in mal. part.,
Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,
Ov. P. 1, 5, 36:otium des corpori, adsueta vicis,
Phaedr. 3, prol. 14:adsuetos potare fontes,
Plin. 8, 43, 68, § 169:adsuetam sibi causam suscipit,
Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:longius adsueto lumina nostra vident,
Ov. H. 6, 72:adsueto propior,
Stat. Th. 12, 306. -
7 ad-suēscō (assuē-)
ad-suēscō (assuē-) ēvī, ētus, ere, to accustom, habituate: pluribus mentem, H.: animis bella, make familiar, V.: caritas, cui adsuescitur, one becomes accustomed, L.—P. pass., habituated, accustomed: mensae erili, V.: homines labore adsiduo adsueti: praedae adsuetus amore, O.: Romanis Gallici tumultūs adsuetis, L.: invia ac devia adsueti, L.: in omnia iura adsuetus, L.: muros defendere, V.: Graecari, H.— Intrans, to become accustomed: ad homines, Cs.: fremitum voce vincere: votis vocari, V.: demittere se, O.: quieti et otio, Ta.: genus pugnae, quo adsuerant, L.: sic adsuevi. -
8 VANR
I)a.1) wont, accustomed (bað hann ganga, til sætis þess, er hann var v. at sitja); v. e-u, used to a thing;2) usual (ekki fekk ek minna til bús en vant er).a. lacking, wanting, with gen.; handar em ek v., I lack a hand; vön geng ek vilja, I walk joyless; e-s er vant, something is wanting or missing; eitt sinn var vant kýr í Þykkvabœ, a cow was wanting.* * *1.vön, vant, adj., compar. vanari, superl. vanastr, wont, accustomed; vanr e-u, used to a thing; varg-ljóðum vanr, Hkv.; vígi vanr, Stor. 23; tungan er málinu vön, Skálda (Thorodd); vanr góðu brauði, Sks. 321: with infin., hann hafði jafnan vanr verit at matask í litlu húsi, Fms. i. 35; hversu mikill skattr er vanr at koma af Finnmörk, Eg. 70; ganga til sætis þess er hann var vanr at sitja, Ó. H. 66; vanan skatt, the wonted tax, Bs. i. 757; er hann var vanr at hafa, Sks. 228 B.2. neut., ekki fékk ek minna til bús enn vant var, Nj. 18: impers., er þessa vant?—opt berr svá at, is this wont to happen?—it often betides, Fms. ii. 9; ú-vanr, unwonted.2.adj. [Ulf. wans; A. S. wana; cp. Lat. vanus; cp. also the prefix particle van-]:—lacking, wanting; vamma vanr, Hm. 22; ljóða þessa muntú lengr vanr vera, 163; andspillis vanr, Skm. 12; handar em ek vanr, Ls. 39; vön vers ok barna, Gkv. 1. 23; vön geng ek vilja, joy-bereft, Skv. 3. 9; blóðs vanr, Höfuðl. 11; vanr slíkra drengja, Hallfred; landa vanr, a lackland, Bragi.2. neut. vant, with gen.; var þeim vettugis vant, Vsp.; mikils er á mann hveru vant, er mannvits er, Hðm. 26; fás er fróðum vant, Hm.; orðs vant, wanting one word, Hðm. 9; era mér gulls vant, Skm. 22; vara gamans vant, no lack of good cheer, Fms. vii. (in a verse); eitt sinn var vant kýr í Þykkvabæ, a cow was wanting, Ld. 156; var Glúmi vant margra geldinga, Nj. 26; varð honum vant kvígna tveggja, Glúm. 340; konungi þótti orðs vant er annat var talat, the king wanted a word when one was uttered, i. e. he was all ear, listened eagerly, Fms. ii. 139; lét honum engra hluta vant, x. 226; era hlunns vant, kvað refr, vii. 19; sjaldan er engri vant, a saying, Al. 166; muna vant, or muna á-vant, sjá, munr, a moment, p. 438; hann keyrði hann niðr, eigi úþyrmiliga, svá at honum var lítils vant, so that he did not want more, i. e. killed him on the spot, Bjarn. 41. ☞ Two words, of the same form, but diametrically opposite in sense, cannot well stand side by side, and so we find that while the old poets make little use of vanr ( adsuetus), on the other hand, in prose and mod. usage vanr ( orbus) has become obsolete, except in the neut. vant, in van- as a prefix, and in compds such as and-vanr, and-vana. -
9 adsuēfaciō (assuē-)
adsuēfaciō (assuē-) fēcī, factus, ere [adsuetus + facio], to accustom, habituate, inure: quorum sermone adsuefacti qui erunt: scelerum exercitatione: a pueris disciplinā, Cs.: pedites operi, L.: ad supplicium plebem, L.: equos eodem remanere vestigio, Cs.: imperio parere. -
10 adsuētūdō (assuē-)
adsuētūdō (assuē-) inis, f [adsuetus], custom, habit: longa, O.: mali, L.: voluptatum, Ta. -
11 expedītiō
expedītiō ōnis, f [expedio], an enterprise against the enemy, expedition, campaign: hiberna, L.: milites in expeditionem misit, Cs.: in expeditionem proficisci, S.: adsuetus expeditionibus miles, Ta.: in expeditionibus, marches, L.* * *expedition, campaign; rapid march; account; proof by elimination -
12 īnsuēfactus
īnsuēfactus adj. [insuesco + facio], accustomed, habituated (adsuetus): equi, Cs.* * *insuefacta, insuefactum ADJ -
13 adsuesco
adsuescere, adsuevi, adsuetus Vaccustom, become/grow accustomed to/used to/intimate with; make familiar -
14 adsuefacio
assŭē-făcĭo ( ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco).a.With abl.:b.aliquem puro sermone adsuefacere,
Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39:alicujus rei exercitatione adsuefactus,
id. Cat. 2, 5:armis,
id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3:nullo officio aut disciplinā adsuefactus,
Caes. B. G. 4, 1:quodam genere pugnae adsuefacti,
id. B. C. 1, 44:eruditus et adsuefactus alienis experimentis,
Tac. Or. 34.—With dat.:c.operi,
Liv. 24, 48:corvus adsuefactus sermoni,
Plin. 10, 43, 60, § 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15:parvulos probitati, modestiae,
Tac. Or. 29:non luxui aut voluptatibus,
id. A. 12, 5:quorum moribus,
id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—With ad:d.ad supplicia patrum plebem adsuefacere,
Liv. 3, 52 fin. —With in with abl. (eccl. Lat.):e.homo adsuetus in verbis,
Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—With inf.:Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit,
Cic. Prov. Cons. 13 fin.:equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,
Caes. B. G. 4, 2:parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc.,
Liv. 22, 12. -
15 assuefacio
assŭē-făcĭo ( ads-, B. and K., Halm., Weissenb., Dinter), fēci, factum, 3, v. a. [assuetus], to use or accustom to something, to habituate, inure; constr., in Cicero's time, with abl.; later, with dat. or ad, with in with abl., and with inf. (cf. assuesco).a.With abl.:b.aliquem puro sermone adsuefacere,
Cic. Brut. 59, 213; so id. de Or. 3, 10, 39:alicujus rei exercitatione adsuefactus,
id. Cat. 2, 5:armis,
id. Brut. 2, 7; id. Fam. 4, 13, 3:nullo officio aut disciplinā adsuefactus,
Caes. B. G. 4, 1:quodam genere pugnae adsuefacti,
id. B. C. 1, 44:eruditus et adsuefactus alienis experimentis,
Tac. Or. 34.—With dat.:c.operi,
Liv. 24, 48:corvus adsuefactus sermoni,
Plin. 10, 43, 60, § 121; so Val. Max. 8, 7, ext. 15:parvulos probitati, modestiae,
Tac. Or. 29:non luxui aut voluptatibus,
id. A. 12, 5:quorum moribus,
id. ib. 12, 10: aliquem lanificio, Suet. Aug. 64.—With ad:d.ad supplicia patrum plebem adsuefacere,
Liv. 3, 52 fin. —With in with abl. (eccl. Lat.):e.homo adsuetus in verbis,
Vulg. Eccli. 23, 20; ib. Jer. 2, 24.—With inf.:Caesar (ceteras nationes) domuit, imperio populi Romani parere adsuefecit,
Cic. Prov. Cons. 13 fin.:equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt,
Caes. B. G. 4, 2:parva momenta levium certaminum adsuefaciebant militem paenitere, etc.,
Liv. 22, 12.
См. также в других словарях:
adsuetus — index accustomed (customary) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Nisus and Euryalus — (1827) by Jean Baptiste Roman (Louvre Museum) Nisus and Euryalus are a pair of friends serving under Aeneas in the Aeneid, the Augustan epic by Vergil. Their foray among the enemy, narrated in Book 9, demonstrates their stealth and prowess as… … Wikipedia
Batalla del bosque de Teutoburgo — Saltar a navegación, búsqueda Batalla del bosque de Teutoburgo … Wikipedia Español
accustomed — I (customary) adjective adsuetus, common, commonplace, confirmed, consuetudinal, consuetudinary, conventional, established, fixed, habitual, normal, ordinary, prevailing, regular, routine, solitus, traditional, usual associated concepts:… … Law dictionary
ARMES — apud Val. Flaccum l. 6. v. 530. pariterque inglorius Armes Fraude nova stabula et furtis adsuetus inultis, Depopulare greges, frontem cum cornibus auxit Hispidus inque Dei latuit terrore Lycei. Nomen proprium viri est: quare male alii legunt,… … Hofmann J. Lexicon universale
ECHENEIS — Gr. Ε᾿χηνηὶς, Plin. l. 9. c. 25. parvus admodum piscis est, petris adsuetus, hoc carinis adharente naves tardius ire creduntur, inde nomine imposito, quam ob causam amatoriis quoque veneficiis infamis est, et iudiciorum ac litium mora. quae… … Hofmann J. Lexicon universale
PAN — quem pastorum, venatorumque Deum, et universae vitae rusticanae praesidem crediderung antiqui, cuius fil. fuerit, non satis constat. Homer. in Hymnis, Mercurii filium facit: Ε῾ρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε Μοῦσα, Αἰτοπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον.… … Hofmann J. Lexicon universale
PEGASUS — I. PEGASUS Iurisconsultus, qui sub Verspasiano Urbi praefectus fuit. Pomp. l. 2. Sect. ult. D. de Orginine Iuris: Cassio Caelius Sabinus successit, Proculo Pegasus, qui temporibus Vespasinani Praefectus Urbis fuit. Iuvenal. Sat. 4. v. 77. Raptâ… … Hofmann J. Lexicon universale
RACEBURGUM — urbs Saxoniae inferioris, alias sub proprio Episcopo inter Ducatus Megalopolitanum et Lavemburgicum iuxta lacum. Nunc sub Duce Megalopolitano pace monasterlensi, sed eius castrum est Ducis Lavemburgici, ubi saepe moratur, 6. milliar. German. a… … Hofmann J. Lexicon universale
REMORA — Graecis ἐχενηῒς, a navibus sistendis, seu retinendis; item Ναυκράτης, ab eadem causa: Latinis aliter Remeligo: Plautus, Casinâ, Actu 4. sc. 3. v. 7. secundum quosdam. Nam quid illae tam diu intus remorantur remeliigines. Pisciculus dicitur, cui… … Hofmann J. Lexicon universale
ՍՈՎՈՐ — (ից.) NBH 2 0729 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 12c, 13c ա. εἱωθώς, ἑθάς, συνήθης suetus, adsuetus, consuetus, familiaris եւ solitus. Ընդելեալ ոք իմիք ստէպ յաճախութեամբ. սովորած. ծանօթ. սովրած, սորված. ...… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)