Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

admonitiō

  • 1 admonitio

    admŏnĭtĭo, ōnis, f. [admoneo].
    I.
    A reminding, recalling to mind, suggestion:

    illud ne indignuin quidem admonitione, ingens in epilogis verti discrimen,

    Cic. Quint. 6, 1, 37:

    tanta vis admonitionis inest in locis, ut, etc.,

    id. Fin. 5, 1:

    qua admonitione succurrit quod Varro tradit, etc.,

    Plin. 19, 1, 2, § 8:

    unius admonitione verbi in memoriam reponuntur,

    Quint. 11, 2, 19:

    unius admonitione verbi,

    id. 6, 1, 37.—Hence, transf.: admonitio morbi, or doloris, the returning sensations of a former sickness:

    si qua admonitio doloris supersit,

    Plin. 25, 8, 49, § 88:

    admonitionem morbi sentire,

    id. 24, 17, 101, § 158.—
    II.
    A friendly, mild admonition (cf. Cic. de Or. 2, 83: admonitio, quasi lenior objurgatio;

    v. admoneo, 1.): admonitio et praeceptum,

    Cic. Off. 1, 40 fin.; so id. de Or. 2, 70: si aliter sentirem certe admonitio tua me reprimere aut si dubitarem, hortatio impellere posset, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4.—
    III.
    Correction, chastise ment:

    plures admonitione notavit,

    Suet. Aug. 39:

    admonitio fustium,

    Dig. 48, 19, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > admonitio

  • 2 admonitio

    admŏnĭtĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de rappeler, souvenir. [st2]2 [-] mise en demeure, sommation. [st2]3 [-] avertissement, remontrance, exhortation. [st2]4 [-] leçon, châtiment.    - admonitio doloris, Plin.: ressentiment d'une douleur.
    * * *
    admŏnĭtĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de rappeler, souvenir. [st2]2 [-] mise en demeure, sommation. [st2]3 [-] avertissement, remontrance, exhortation. [st2]4 [-] leçon, châtiment.    - admonitio doloris, Plin.: ressentiment d'une douleur.
    * * *
        Admonitio, Verbale. Admonnestement, Advertissement, Admonition, Remonstrance, Monition.
    \
        Admonitionibus locum non relinquere. Cic. Ne vouloir recevoir ou admettre aucun admonnestement.
    \
        Admonitio morbi aut doloris, Quod vulgo reliquias morbi vocant. Plin. Le reste, Un souvenir.

    Dictionarium latinogallicum > admonitio

  • 3 admonitio

    admonitio, ōnis, f. (admoneo), das An- etwas- denken- Machen, a) durch Ansprache an das Gedächtnis = das Mahnen, an etw., die Erinnerung, α) übh., Cic. u.a.: minutae istae admonitiones, Bemerkungen, Notizen, Gell. pr. § 16. – β) das Mahnen an eine Schuld, ICt. – γ) übtr., das Erinnertwerden an eine überstandene Krankheit durch die zuzeiten wiederkehrenden Schmerzen an irgend einem Teile des Körpers, doloris, morbi, Plin. – b) durch Ansprache an die Einsicht = die Ermahnung zu etw., die jmdm. gemachte Vorstellung, die Belehrung, freundliche Zurechtweisung, Vermahnung, Warnung, Cic.: verb. adm. et praecepta, Cic.: adm. et castigatio, Vell.: admonitio in consilio dando familiaris, Cic.: im Plur., salutares admonitiones, Sen.: sed plane nec precibus nec admonitionibus nostris reliquit locum, Cic. – dah. die ernstliche u. tätliche Zurechtweisung, die Züchtigung, Suet. u. ICt.

    lateinisch-deutsches > admonitio

  • 4 admonitio

    admonitio, ōnis, f. (admoneo), das An- etwas- denken- Machen, a) durch Ansprache an das Gedächtnis = das Mahnen, an etw., die Erinnerung, α) übh., Cic. u.a.: minutae istae admonitiones, Bemerkungen, Notizen, Gell. pr. § 16. – β) das Mahnen an eine Schuld, ICt. – γ) übtr., das Erinnertwerden an eine überstandene Krankheit durch die zuzeiten wiederkehrenden Schmerzen an irgend einem Teile des Körpers, doloris, morbi, Plin. – b) durch Ansprache an die Einsicht = die Ermahnung zu etw., die jmdm. gemachte Vorstellung, die Belehrung, freundliche Zurechtweisung, Vermahnung, Warnung, Cic.: verb. adm. et praecepta, Cic.: adm. et castigatio, Vell.: admonitio in consilio dando familiaris, Cic.: im Plur., salutares admonitiones, Sen.: sed plane nec precibus nec admonitionibus nostris reliquit locum, Cic. – dah. die ernstliche u. tätliche Zurechtweisung, die Züchtigung, Suet. u. ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admonitio

  • 5 admonitiō

        admonitiō ōnis, f    [admoneo], a suggestion, reminding: vis admonitionis. — An exhortation, admonition: in consilio dando.
    * * *
    act of reminding; reminder, recurring symptom; warning, advice; rebuke

    Latin-English dictionary > admonitiō

  • 6 admonitio

    ōnis f. [ admoneo ]
    2) увещевание, указание, наставление, тж. предостережение, предупреждение C, VP etc.
    3) наказание (a. fustium Dig)

    Латинско-русский словарь > admonitio

  • 7 admonitio

    1) напоминание (1. 2 § 7 D. 5, 1. 1. 6 § 1 D. 26, 1. 1. 48 D. 45, 1). 2) наказание: /ustium admon. (1. 7 D. 48, 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > admonitio

  • 8 admonitio

    warning, reminder. (insult
    Herimann, p. 282).

    Latin-English dictionary of medieval > admonitio

  • 9 Предостережение

    - admonitio; monitum; monitus; praejudicium;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Предостережение

  • 10 Предупреждение

    - admonitio; admonitum; admonitorium; admonitus; praefatus; nuntiatus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Предупреждение

  • 11 Уговоры

    - admonitio; admonitus; persuasio;

    • никакие уговоры на него не действуют - acrior admonitu est;

    • Эней не поддаётся никаким уговорам - non voces ullas tractabilis audit Aeneas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Уговоры

  • 12 Указание

    - admonitio; monita,-orum n; praeceptum;

    • Гальба даёт указание солдатам прервать на короткое время сражение - Galba milites certiores facit paulisper intermitterent proelium;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Указание

  • 13 Erinnerung

    Erinnerung, I) das Insgedächtnisrufen: a) eig.: admonitio, an etwas, alcis rei. – memoria (Gedächtnis u. Andenken). – recordatio (Wiedererinnerung); verb. (= lebendige, lebhafte E.) recordatioet memoria; memoria ac recordatio. – eine traurige E., tristitiae recordatio: dankbare E. an etw, grata memoria alcis rei. – in E. bringen, s. erinnern no. I: in der E. festhalten, recordatione comprehendere (z.B. tempus illud). – b) meton., Zeichen der Erinnerung, s. Andenken. – II) Warnung, Ermahnung etc.: monitio. admonitio (als Handlung und Sache). – praeceptum (als Sache, mahnende Vorschrift). – Im Plur. auch monita, gew. verb., monita praeceptaque, praecepta monitaque. – jmdm. eine wohlmeinende, freundliche E. geben, alqm monere recte, familiariter: jmds. Erinnerungen annehmen, befolgen, alcis praeceptis parēre; aures meae patent alcis monitis [799] oder praeceptis: auf Erinnerungen hören, audire monentem; monenti obsequi: auf E. nicht hören, monentem neglegere oder spernere: auf jmds. E., alqo monente; alcis admonitu: ohne jmds. E., (etw. tun etc.), suā sponte.Erinnerungskraft,- vermögen, memoria. Erinnerungszeichen, monumentum (Zeichen der Erinnerung, dah.: als E., monumenti causā od. monumento ut sit). – nota (Erkennungszeichen, Kennzeichen).

    deutsch-lateinisches > Erinnerung

  • 14 Lehre

    Lehre, I) Unterweisung: institutio. – disciplina (Unterricht). – praeceptio (Vorschrift, in etwas, alcis rei). – einen bei jmd. in die Lehre geben, alqm alci in disciplinam tradere: bei jmd. in der Lehre stehen, in alcis disciplina esse: alcis discipulum od. alumnum esse (jmds. Schüler od. Zögling sein). – II) was gelehrt wird od. waszur Lehre dient, a) eine Vorschrift: praeceptum (im allg.). – documentum (was zur Lehre dient, belehrende Erinnerung, Warnung). – admonitio (die warnende Erinnerung); verb. admonitio et praecepta. – dogma, ătis,n. (δόγμα, τό), rein lat. decretum (Grundsatz eines Philosophen etc.). – eine gute L., praeceptum utile (eine nützliche); praeceptum salutare (eine [1572] heilsame). – Lehren geben, praecepta dare; praecipere: jmdm. gute Lehren geben, alqm praeceptis salutaribus adiuvare: er lebt nicht nach seinen Lehren, aliter vivit quam vivendum esse praecipit. – zur L. dienen, documento esse: sich eine L. aus etw. nehmen, documentum sibi capere ex alqa re: sich etwas zur L. nehmen oder dienen lassen, alqd sibi documento habere; alqd pro disciplina et praeceptis habere. – L. annehmen (= sich warnen lassen), monentem audire; monenti obsequi; bene monenti oboedire, bene monentem sequi. – b) der Zusammenhang von Wahrheiten, der Inbegriff von Vorschriften: doctrina. praecepta, ōrum,n. pl. (Vorschriften). – ratio (Theorie). – formula (Grundsatz, den man aufstellt). – die L. von etwas, quae traduntur et praecipiuntur de alqa re (z.B. de officiis); quae ad alqd pertinentia praecipiuntur (z.B. ad universam vitam); praeceptum, quo demonstratur alqd; praecepta, quibus demonstratur alqd (z.B. tranquillitas animi). – die L. von etwas vortragen, praecipere de alqa re: nach seiner L. leben, ex formula sua vivere.

    deutsch-lateinisches > Lehre

  • 15 наказание

    poena [ae, f]; punitio [onis, f]; castigatio [onis, f]; animadversio [onis, f]; correctio [onis, f]; merces [ēdis, f] (temeritatis); noxa [ae, f]; admonitio [onis, f] (fustium); infortunium [ii, n] (infortunio aliquem mactare); verberantia [ae, f]; verberatio [onis, f]; supplicium [ii, n] (exsilii; deportationis); stipendium [ii, n] (dira stipendia alicui ferre); ultio [onis, f]; vindicta [ae, f]; malum [i, n]; meritum [i, n]; multa [ae, f]

    • строгое (жестокое) наказание acrior poena

    • жестокость наказания suppliciorum acerbitas

    • достойный наказания castigabilis

    • наказание, соответсвующее (соответсвенное) проступку poena par delicto

    • без наказания это тебе не пройдет haud impune hoc feres; hoc sic tibi non abiit

    • это преступление нельзя оставить без наказания non debet hoc crimen impunitum dimitti / ferri / relinqui; danda non est huic sceleri impunitas

    • за это установлено самое суровое наказание gravissimum supplicium ei rei constitutum est

    • наказание палками fustium admonitio; multa (haec multa ei esto, vino viginti dies ut careat)

    • телесное наказание poena corporalis

    • (по)нести наказание poenam pati; capere, suscipere poenam; supplicium (per)solvere, luere

    • подвергаться наказанию со стороны кого-л. supplicium dare alicui

    • освободить от наказания eximere noxae

    • кому-л. предстоит наказание stipendium aliquem manet

    • быть освобожденным от наказания exsolvi [liberari] noxā

    • подлежать наказанию poenā teneri

    • не существовало ни наказаний, ни страха poena metusque aberant

    • честный труд венчается почестями, наградой и славой, а пороки и обманы людские наказуются (наказываются) бесславием, узами и самою смертью verus, justus atque honestus labor honoribus, praemiis ac splendore decorator; vitia autem hominum atque frauds damnis, ignominiis, vinculis, verberibus [e]xiliis ac ipsa morte mulctantur

    • действие, достойное наказания (наказуемое) poenaria action

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > наказание

  • 16 adverto

    ad-verto, vertī, versum, ere
    1) обращать, поворачивать (classem in portum L; a. oculos QC, PJ и a. oculos alicui rei Sil); направлять ( agmen urbi V)
    a. lumina in aliquam rem O — обратить взоры на что-л.
    a. aures ad vocem O — насторожиться, заслышав голос
    animum a. (см. тж. animadverto) Ter, C etc. — замечать, воспринимать, тж. узнавать (aliquem, aliquid C, Cs etc.)
    animum (mentem) a. — обращать внимание (ad aliquam rem или alicui rei Lcr, V etc., тж. aliquem и aliquid C)
    quae dicam, animis advertite vestris (abl.) V — слушайте внимательно то, что я скажу
    paucis, adverte, docebo V — слушай, я расскажу тебе в немногих словах
    advertebatur assentire Volcacio C — было видно, что он согласен с Волкацием
    2) делать замечание, упрекать T; наказывать
    in aliquem more prisco a. T — подвергнуть кого-л. старинной каре
    4) обращать ( на себя), привлекать ( к себе)

    Латинско-русский словарь > adverto

  • 17 admonitiuncula

    admonitiuncula, ae, f. (Demin. v. admonitio), eine kleine Erinnerung, Cassian. collat. 18, 11, 4.

    lateinisch-deutsches > admonitiuncula

  • 18 adverto

    ad-verto (ad-vorto), vertī, (vortī) versum (vorsum), ere, hinkehren, hinrichten, hinwenden, hindrehen (Ggstz. avertere), I) körperl. Objj.: a) übh.: se in plateam, Ter.: agmen urbi, Verg., ei parti, Curt. – b) als naut. t.t., ein Schiff usw. wohin richten, mit dem Schiff usw. hinsteuern, classem in portum, Liv.: proras terrae, Verg.: navem Brundisium, Gell.: dah. Passiv, notae advertuntur arenae, man steuert los auf usw., landet an usw., Verg.: u. Passiv medial, m. Acc. des Ziels, Scythicas advertitur oras, Ov.: u. refl. advertere, anlegen, landen, v. Schiffenden, absol., Sil. 1, 288; v. Schiffe, m. Dat., Mariandynis arenis, Val. Flacc. 4, 733. – c) einer Örtl. nach einem Himmelsstrich hin die Lage geben, anlegen, balnearia occidenti aestivo, Col.: vineta orienti, Col.

    II) die Sinneswerkzeuge, den Geist, jmd. nach einem Punkte, auf einen Ggstd. hinrichten, A) nach einem andern Punkte, auf einen andern Ggstd.: a) die Sinneswerkzeuge auf etw. richten, bes. die Augen = auf od. nach etw. hinsehen, u. die Ohren = auf etw. hinhören, mit Angabe des Punktes wohin? durch Praepp. od. durch den Dat., lumina in quamcumque aedis partem, Ov.: vultus sacris, Ov. – aures ad vocem, Ov.: aurem monitis, Prop. – u. von der Gottheit, numen malis, Verg. – u. ohne Ang. wohin? adv. oculos, Curt., aures, Sil. – b) den Geist, (α) ani mum (animos) u. (selten) mentem advertere (zsgzg. animadvertere, w. vgl.) = den Sinn-, die Gedanken-, die Aufmerksamkeit richten, achten, achthaben, aufmerken auf etwas, animum huc, Plaut., mentem huc, Verg.: animos ad religionem, Lucr.: mit Dat., animos monitis, Ov.: mit Acc. Pron. neutr., id animum advorte, Plaut. – m. folg. ne u. Konj. = »darauf achten, daß nicht« usw., animum advertant, ne quos offendant, Cic.: adverterent animos, ne quid novi tumultus oreretur, Liv. – bl. adv. m. folg. si, vos modo advertite, si modo quid denuo dicetur, Gell. 2, 29, 13. – absol., animum adv., Cic.: u. bl. advertere, wie paucis, adverte, docebo, Verg. – β) animum advertere (zsgzg. animadvertere, w. vgl.) = (infolge des Aufmerkens) etw. bemerken, gewahr werden, wahrnehmen, erkennen, alqm in contione stantem, Cic.: id, Caes.: vitium, Caes.: inter saxa repentes cocleas, Sall. -m. folg. Acc. u. Infin., Cic., Caes. u.a. – m. folg. indir. Fragesatz, Cic. u.a. – u. bl. advertere (ohne animum), mit folg. Acc. u. dgl., b. Plin., Tac. u. Spät.: m. dopp. Acc., id in complurium veterum libris scriptum adv., Gell. 2, 13, 2. – u. mit animo od. animis, wie: ad nos pervenisse animo adverto, Plin.: quae dicam, animis advertite vestris, beherzigt, Verg.: u. ohne animo, multos adverto credidisse, Plin. – dah. αα) wahrnehmen = empfinden, animum advortunt graviter quae non censeas, Ter. heaut. 570. – ββ) ahndend wahrnehmen, übel vermerken, ahnden, rügen, strafen, durius, Tac. ann. 3, 52: in alqm, Tac. ann. 2, 32 extr. u. 5, 9 in. – γ) animum alcis od. alqm advertere, jmd. aufmerksam machen, daß er etw. tue, advertit ea res Vespasiani animum, ut etc., Tac. ann. 3, 48: non docet admonitio, sed advertit, Sen. ep. 94, 25. – B) auf sich hinrichten, auf sich ziehen, a) die Sinneswerkzeuge jmds., gemitus ac planctus etiam militum aures oraque advertere, Tac. ann. 1, 41. – b) den Geist od. jmd. (mit seinem Geiste) = jmds. Aufmerksamkeit auf sich hinlenken, auf sich ziehen, vollst., omnium animos in se, Sen. ep. 120, 13: illos in se, ibid. 114, 21: alqm, Plin. ep. 1, 10, 5 u.a. Tac. ann. 2, 17 u.a. Lucan. 8, 857. – c) ein geistiges Übel auf sich laden, illic eadem actitando recentia veteraque odia, Tac. ann. 4, 21.

    lateinisch-deutsches > adverto

  • 19 corroboro

    cor-rōboro, āvī, ātum, āre (con u. roboro), in allen seinen Teilen kernfest machen, erstarken machen od. lassen, stärken, stählen, im Passiv corroborari = kernfest werden, erstarken, I) eig.: a) übh.: absinthium corroborat stomachum, Plin.: cerebrum non corroboratur ante primum sermonis exordium, Plin.: priusquam (focaneus palmes) corroboretur, Col. – veteranum ac tironem militem opere assiduo, Suet.: adsunt Lacedaemonii, cuius civitatis spectata ac nobilitata virtus non solum naturā corroborata, verum etiam disciplinā putatur, Cic. – mit ad u. Akk., ut ad antiquae virtutis imitationem facile corroborare possit exercitum, Veget. mil. 1, 28 in. – b) insbes., u. zwar c. se u. Passiv medial corroborari, zu männl. Kernhaftigkeit erstarken, zu männl. Stärke gelangen, cum (puerilis tua vox) se corroborarit, Cic.: cum is iam se corroboravisset et vir inter viros esset, Cic.: corroboratis his (näml. Gaio Lucioque), Suet.: corroboratis iam confirmatisque et ingeniis et aetatibus, Cic.: quā non modo haec aetas (die erste Jugend), sed etiam iam corroborata caperetur, Cic. – II) übtr.: mens hominis philosophiam ipsam corroborat, Cic.: coniurationem nascentem non credendo corroboraverunt, Cic.: admonitio corroborabit rectam de bonis malisque sententiam, Sen. – im Passiv, illud malum urbanum corroboratur cotidie, Cic.: ingenia obtundi nolui, corroborari impudentiam, Cic.: eloquentiae famam ibi fidelius corroborari, Tac.

    lateinisch-deutsches > corroboro

  • 20 Ermahner

    Ermahner, monitor. admonitor.hortator. adhortator (Ermunterer). – Ermahnung, monitio. admonitio. – hortatio. adhortatio (Ermunterung). – monentis vox, Plur. monentium voces (Äußerung des Ermahnenden). – auf jmds. Ermahnungen hören, jmds. Ermahnungen annehmen, alqm monentem audire: auf jmds. E. nicht hören, jmds. E. nicht annehmen, alcis admonitonibus locum non relinquere; alqm monentem neglegere od. spernere: auf meine E., me monente.

    deutsch-lateinisches > Ermahner

См. также в других словарях:

  • admonitio — index remonstrance, suggestion, warning Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Admonitio generalis — Die Admonitio generalis (lateinisch: „allgemeine Ermahnung“) ist ein im Jahre 789 von Karl dem Großen erlassenes Kapitular. Sie gehört zu den bekanntesten Kapitularien überhaupt. Es handelt sich um ein ausführliches Send und Mahnschreiben, das an …   Deutsch Wikipedia

  • Admonitio Generalis —    The capitulary promulgated by Charlemagne in 789 that established the foundation for the Carolingian Renaissance by announcing the educational and religious goals and ideals of the great Frankish ruler. The Admonitio Generalis (General… …   Encyclopedia of Barbarian Europe

  • Admonitio generalis — Folio 50 de l Admonitio generalis de 789 Admonitio generalis est un capitulaire formulé par Charlemagne en 789. Ce capitulaire définit l entreprise de christianisation prônée par Charlemagne, et prend certaines décisions majeures comme pour la… …   Wikipédia en Français

  • admonitio —    (s.f.) parenesi …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • admonitio trina — /aedmanishiyow trayna/ The threefold warning given to a prisoner who stood mute, before he was subjected to peine forte et dure (q.v.). 4 Bl.Comm. 325 …   Black's law dictionary

  • admonitio trina — /aedmanishiyow trayna/ The threefold warning given to a prisoner who stood mute, before he was subjected to peine forte et dure (q.v.). 4 Bl.Comm. 325 …   Black's law dictionary

  • admonitio trina — A warning which was given to a prisoner standing mute …   Ballentine's law dictionary

  • trina admonitio — The third warning. This was the final warning given to a prisoner who stood mute, before putting him on the rack to compel him to confess his crime. See 4 Bl Comm 325 …   Ballentine's law dictionary

  • admonition — [ admɔnisjɔ̃ ] n. f. • amonition XIIe; lat. ecclés. et jurid. admonitio « avertissement » ♦ Dr. ou relig. Admonestation (de l autorité judiciaire ou ecclésiastique). ♢ Littér. Réprimande, avertissement sévère. « trop enclin à regimber contre les… …   Encyclopédie Universelle

  • Renaissance carolingienne — Raban Maur (gauche), présenté par Alcuin (centre), dédicace son œuvre à l archevêque Otgar de Mayence (droite). Liber de laudibus Sanctae Crucis, manuscrit de Fulda, vers 831 840. La renaissance carolingienne est une période de renouveau de la… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»