-
1 admitto
admitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st1]1 [-] faire avancer, lancer. - admittere equum in aliquem, Caes. Liv.: pousser son cheval contre qqn. - equo admisso: [le cheval lâché] = à bride abattue, à toute bride. - se admiserat unda, Ov.: l'onde s'était élancée. - quod semel admissum coerceri non potest, Cic.: science dont on ne peut arrêter l'essor. [st1]2 [-] faire entrer, laisser entrer, donner accès, admettre. - admittit arcus aquam, Tib.: l'arc-en-ciel aspire l'eau. - admittere aliquem per fenestram, Petr.: introduire qqn par la fenêtre. - admittere ad colloquium, Caes.: admettre à une entrevue. - admittere in cubiculum, Cic. Phil. 8.10: admettre dans sa chambre. - lucem in thalamos admittere, Ov. A. A. 3, 807: laisser entrer la lumière dans la chambre à coucher. - domum ad se filium admittere, Nep. Tim. 1: admettre son fils chez soi en sa présence. - admittere aliquid in cibos (ad cibos), Plin.: employer une substance comme aliment. - admittere aliquem ad officium, Nep.: admettre qqn à une charge [st1]3 [-] accoupler, donner à saillir. - admittere asinum in equam, Dig.: faire saillir une jument par un âne. - admittere equam asino, Varr.: faire saillir une jument par un âne. - taurum admittere: accoupler le taureau. [st1]4 [-] enter, greffer. - surculum admittere, Plin.: enter, greffer. [st1]5 [-] laisser passer (une chose), permettre, tolérer; approuver, être favorable (t. d'augure). - aliquid admittere auribus (ad aures), Liv.: prêter l'oreille à une proposition. - admittere preces, Petr.: exaucer les prières. - admittere jocos, Mart.: entendre la plaisanterie. - admittere religiones, Cic.: introduire des cérémonies. - non admittere litem, Cic.: refuser de prononcer une peine. - smaragdi admittentes visum, Plaut.: émeraudes transparentes. - aves admittunt, Liv. 1, 36, 6: [les oiseaux l'admettent] = les oiseaux (les auspices) sont favorables. [st1]6 [-] commettre (une faute). - admittere in se culpam: [laisser arriver à soi une faute] = se permettre une faute, commettre une faute. - admittere scelus: commettre un crime, commettre une mauvaise action.* * *admitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st1]1 [-] faire avancer, lancer. - admittere equum in aliquem, Caes. Liv.: pousser son cheval contre qqn. - equo admisso: [le cheval lâché] = à bride abattue, à toute bride. - se admiserat unda, Ov.: l'onde s'était élancée. - quod semel admissum coerceri non potest, Cic.: science dont on ne peut arrêter l'essor. [st1]2 [-] faire entrer, laisser entrer, donner accès, admettre. - admittit arcus aquam, Tib.: l'arc-en-ciel aspire l'eau. - admittere aliquem per fenestram, Petr.: introduire qqn par la fenêtre. - admittere ad colloquium, Caes.: admettre à une entrevue. - admittere in cubiculum, Cic. Phil. 8.10: admettre dans sa chambre. - lucem in thalamos admittere, Ov. A. A. 3, 807: laisser entrer la lumière dans la chambre à coucher. - domum ad se filium admittere, Nep. Tim. 1: admettre son fils chez soi en sa présence. - admittere aliquid in cibos (ad cibos), Plin.: employer une substance comme aliment. - admittere aliquem ad officium, Nep.: admettre qqn à une charge [st1]3 [-] accoupler, donner à saillir. - admittere asinum in equam, Dig.: faire saillir une jument par un âne. - admittere equam asino, Varr.: faire saillir une jument par un âne. - taurum admittere: accoupler le taureau. [st1]4 [-] enter, greffer. - surculum admittere, Plin.: enter, greffer. [st1]5 [-] laisser passer (une chose), permettre, tolérer; approuver, être favorable (t. d'augure). - aliquid admittere auribus (ad aures), Liv.: prêter l'oreille à une proposition. - admittere preces, Petr.: exaucer les prières. - admittere jocos, Mart.: entendre la plaisanterie. - admittere religiones, Cic.: introduire des cérémonies. - non admittere litem, Cic.: refuser de prononcer une peine. - smaragdi admittentes visum, Plaut.: émeraudes transparentes. - aves admittunt, Liv. 1, 36, 6: [les oiseaux l'admettent] = les oiseaux (les auspices) sont favorables. [st1]6 [-] commettre (une faute). - admittere in se culpam: [laisser arriver à soi une faute] = se permettre une faute, commettre une faute. - admittere scelus: commettre un crime, commettre une mauvaise action.* * *Admitto, admittis, admisi, pen. prod. admissum, admittere, Admettre, Donner entree, Faire, ou laisser entrer, Introduire, Recevoir.\Admitti ad aliquem. Terent. Avoir entree chez quelcun.\Admittere partum ad vbera. Plin. Le laisser tetter, le recevoir à tetter.\Admittere in cubiculum. Cic. Laisser entrer, ou donner entree en sa chambre.\Admitti in animum iudicis. Quint. Estre en la grace du juge.\Non admisi tum in animum. Je n'y pensay point à l'heure. B.\Admittere aliquem ad suas capsas. Cic. Luy laisser mettre les mains à ses coffres et papiers, les luy laisser manier.\Admittere aliquem arcanis. Senec. Le recevoir à son secret.\Admittere auribus. Liu. Escouter patiemment.\Reus ad causam dicendam admissus. Cic. Receu à ses defenses.\Admitti ad colloquium. Caesar. Estre receu à parlementer.\Admitti ad, vel in consilium. Cic. Estre receu au conseil.\Admittere. Terent. Permettre, Souffrir, Endurer.\Admittunt rite aues. Liuius. L'approuvent, ou Permettent.\Ad cibos non admittitur apium. Plin. Elle n'est pas bonne à manger.\Admittere curationem. Celsus. Recevoir cure, ou guarison, Estre curable.\Diem. Plin. iunior. Ouvrir les fenestres pour faire entrer le jour.\Equum. Cic. Bailler la course à un cheval, Donner carriere.\Admittebantur excusationes multae. Ascon. Estoyent receues.\Fidem admittere. Claudian. Croire.\Frigus. Celsus. Laisser entrer la froidure.\Iocos. Martialis. Prendre en jeu.\Medicinam. Celsus. Estre curable.\Preces. Senec. Recevoir prieres, faire quelque chose pour les prieres d'autruy.\Solatia. Plin. iunior. Recevoir soulas.\Solem. Plin. Faire entree aux rais du soleil, les laisser entrer.\Sumptum. Terent. Faire grande despense.\Viam. Claudian. Laisser passer, Souffrir chemin.\Admittere. Plin. iunior. Laisser ou permettre advenir.\Admittere, Peccare. Plaut. Offenser, Commettre quelque cas.\In se aliquid admittere. Plautus. Cic. Commettre quelque cas.\Culpam admittere. Liuius. Faire une faulte ou offense.\Facinus, flagitium. Cic. Commettre un gros cas.\Noxiam. Terent. Faillir, Faire une faulte.\Noxiam alicui. Plaut. Pardonner une faulte.\Admittere, Est marem foeminae, aut mari foeminam admouere ad initum. Colum. Plin. Bailler le masle.\Admittere venuste ad insitionem transtulit. Plin. Enter. -
2 admitto
admitto admitto, misi, missum, ere допускать -
3 admitto
admitto admitto, misi, missum, ere дозволять -
4 admitto
ad-mitto, mīsī, missum, ere1)a. aliquem ad se Nep — допускать к себе, принимать кого-лб) пропускать, впускать ( lucem in thalamos O)a. aliquid ad animum L — принимать что-л. во внимание (близко к сердцу)a. aliquid ad aures L — выслушать что-л.a. preces alicujus T — уважить чью-л. просьбу2)а) (от)пускать, давать волю, пускать вскачь ( equos in hostem L)admissus поэт. — быстрый, стремительный (aquae, rota O)б) распускать3) ( о правонарушениях) учинять, совершать (scelus Pt; stuprum cum aliquo T)a. facinus in se C — оказаться виновным в преступлении4) возводить, поднимать ( oculos caelo LJ)5) вводить, допускать (ad или in possessionem, ad successionem, ad heriditatem Dig)6) разрешать, позволять ( litem C)7) культ. сулить успехaves admittunt aliquid L — ауспиции (гадание по полёту птиц) предвещают успех чему-л.8) случать (ariĕtes ovibus Col; equum equae Just) -
5 admitto
ad-mitto, mīsī, missum, ere, hinzulassen, I) hingehen-, hinlaufen machen (faire aller), hinschießen lassen, los (gehen) lassen, A) eig.: a) ein Pferd loslassen, dahinsprengen lassen, equum in alqm, auf jmd. lossprengen, Liv.: u. so admissi equi, die dahinsprengenden, rasch dahineilenden, Ov.: u. bes. equo admisso od. equis admissis, im gestreckten Laufe, Cic., Caes. u.a. – b) etw. herzugehen machen, hinsenden, loslassen, hinschießen lassen, die Bewegung od. den Lauf von etwas beschleunigen, suos in verba novissima fluctus, Ov.: oculos caelo, Sever.: venturam aquam, Tibull.: se (von der Welle), Ov. – u. so admissae iubae, frei herabwallende, Ov.: admisso passu, in beschleunigtem, raschem Schr., Ov.: admissae aquae, reißender Strom, Ov. – B) übtr., etw. in Gang setzen, loslassen, difficilem temperantiam postulant in eo, quod semel admissum coerceri reprimique non potest, Cic. de fin. 1, 2. – II) = zulassen, wohin gehen od. kommen lassen, wozu (wohin) lassen, einlassen, den Zutritt gestatten (laisser aller), A) eig.: a) übh. (Ggstz. arcere): alqm ad capsas, in cubiculum, Cic.: alqm ad alqm, Nep.: alqm ad genua, Suet.: alqm in od. ad conspectum suum, vor sich lassen, Suet. u. Iustin.: admissi spectatum. Hor.: alqm per fenestram, Petr.: lucem in thalamos, Ov.: solem, Plin. – b) jmd. zur Audienz zu- od. vorlassen, vor sich lassen, den Zutritt gestatten (Ggstz. arcere, excludere), alqm, Cic. u.a. – c) zur Teilnahme an etw. zulassen, α) zu einer Beratung, einem Geschäft usw. zulassen, hinzuziehen, nehmen, alqm ad consilium, Cic., od. ad colloquium, Caes.: horum in numerum, Nep. – dah. apium ad cibos, nehmen, gebrauchen, Plin. – β) als Zuhörer zulassen, Zutritt gestatten, alqm, Suet. – d) (v. der Buhle) einen Mann zu sich einlassen, zur Umarmung zulassen, ad se virum, Plaut.: alqm, Prop. – e) Tiere (Männchen od. Weibchen) zur Begattung zulassen, alqm alci od. bl. alqm, Scriptt. r.r. u.a. – auch Bäume pfropfen, Plin. 17, 135. – B) übtr.: 1) zulassen = gelangen lassen zu usw., a) jmd. zu etw., wie: alqm ad od. in possessionem, ad hereditatem, ad legatum u. dgl., ICt. – b) etw. (wie Worte, Bitten, eine Klage usw.) wohin gelangen-, wo Eingang finden lassen, ihm Raum geben, ad animum, ne ad aures quidem, Liv.: eas condiciones vix auribus, Liv.: precationem, Liv.: solacium, Plin. ep. – 2) etw. (eine Tat usw.) zulassen, zugeben, gestatten, geschehen lassen, a) übh.: litem (v. Richter), Cic.: religiones, Cic.: non admittit hoc idem veritas, Quint. – als t.t. der Augurspr., admittunt aves, die Vögel erlauben es, versprechen einen günstigen Erfolg, Liv. 1, 55, 3 (Ggstz. non addicere): aves rite admittunt, Liv. 4, 18, 6: quovis admittunt aves, Plaut. asin. 259. – b) etw. moralisch Straffälliges zulassen, d.i. auf sich laden, sich zuschulden kommen lassen, verschulden, begehen (mit u. ohne in se), in te tantum facinus, Cic.: hoc delictum in me, Ter.: caedem in regulum, Liv. epit.: culpam in se, Ter. – haec indigna genere nostro, Ter.: facinus, Cic. u. Caes.: dedecus, maleficium, Cic.: tetrum flagitium, Cic.: scelus, Nep.: insignia scelera, Tac.: incestum cum alqa, Suet.: stuprum cum alqo, Tac.: m. dopp. Acc., non adm. veneficium impunitum, Gell. 12, 7, 4. – m. Adv., aliquid foede admissum, Lucr. 5, 1222. – / Synkop. Infinit. Perf. admisse, Plaut. mil. 1287 (1282); doch s. Ribbeck not. crit. – Paragog. Infinit. Praes. Pass. admittier, Verg. Aen. 9, 231.
-
6 admitto
ad-mitto, mīsī, missum, ere, hinzulassen, I) hingehen-, hinlaufen machen (faire aller), hinschießen lassen, los (gehen) lassen, A) eig.: a) ein Pferd loslassen, dahinsprengen lassen, equum in alqm, auf jmd. lossprengen, Liv.: u. so admissi equi, die dahinsprengenden, rasch dahineilenden, Ov.: u. bes. equo admisso od. equis admissis, im gestreckten Laufe, Cic., Caes. u.a. – b) etw. herzugehen machen, hinsenden, loslassen, hinschießen lassen, die Bewegung od. den Lauf von etwas beschleunigen, suos in verba novissima fluctus, Ov.: oculos caelo, Sever.: venturam aquam, Tibull.: se (von der Welle), Ov. – u. so admissae iubae, frei herabwallende, Ov.: admisso passu, in beschleunigtem, raschem Schr., Ov.: admissae aquae, reißender Strom, Ov. – B) übtr., etw. in Gang setzen, loslassen, difficilem temperantiam postulant in eo, quod semel admissum coerceri reprimique non potest, Cic. de fin. 1, 2. – II) = zulassen, wohin gehen od. kommen lassen, wozu (wohin) lassen, einlassen, den Zutritt gestatten (laisser aller), A) eig.: a) übh. (Ggstz. arcere): alqm ad capsas, in cubiculum, Cic.: alqm ad alqm, Nep.: alqm ad genua, Suet.: alqm in od. ad conspectum suum, vor sich lassen, Suet. u. Iustin.: admissi spectatum. Hor.: alqm per fenestram, Petr.: lucem in thalamos, Ov.: solem, Plin. – b) jmd. zur Audienz zu-————od. vorlassen, vor sich lassen, den Zutritt gestatten (Ggstz. arcere, excludere), alqm, Cic. u.a. – c) zur Teilnahme an etw. zulassen, α) zu einer Beratung, einem Geschäft usw. zulassen, hinzuziehen, nehmen, alqm ad consilium, Cic., od. ad colloquium, Caes.: horum in numerum, Nep. – dah. apium ad cibos, nehmen, gebrauchen, Plin. – β) als Zuhörer zulassen, Zutritt gestatten, alqm, Suet. – d) (v. der Buhle) einen Mann zu sich einlassen, zur Umarmung zulassen, ad se virum, Plaut.: alqm, Prop. – e) Tiere (Männchen od. Weibchen) zur Begattung zulassen, alqm alci od. bl. alqm, Scriptt. r.r. u.a. – auch Bäume pfropfen, Plin. 17, 135. – B) übtr.: 1) zulassen = gelangen lassen zu usw., a) jmd. zu etw., wie: alqm ad od. in possessionem, ad hereditatem, ad legatum u. dgl., ICt. – b) etw. (wie Worte, Bitten, eine Klage usw.) wohin gelangen-, wo Eingang finden lassen, ihm Raum geben, ad animum, ne ad aures quidem, Liv.: eas condiciones vix auribus, Liv.: precationem, Liv.: solacium, Plin. ep. – 2) etw. (eine Tat usw.) zulassen, zugeben, gestatten, geschehen lassen, a) übh.: litem (v. Richter), Cic.: religiones, Cic.: non admittit hoc idem veritas, Quint. – als t.t. der Augurspr., admittunt aves, die Vögel erlauben es, versprechen einen günstigen Erfolg, Liv. 1, 55, 3 (Ggstz. non addicere): aves rite admittunt, Liv. 4, 18, 6: quovis admittunt aves, Plaut. asin. 259. – b)————etw. moralisch Straffälliges zulassen, d.i. auf sich laden, sich zuschulden kommen lassen, verschulden, begehen (mit u. ohne in se), in te tantum facinus, Cic.: hoc delictum in me, Ter.: caedem in regulum, Liv. epit.: culpam in se, Ter. – haec indigna genere nostro, Ter.: facinus, Cic. u. Caes.: dedecus, maleficium, Cic.: tetrum flagitium, Cic.: scelus, Nep.: insignia scelera, Tac.: incestum cum alqa, Suet.: stuprum cum alqo, Tac.: m. dopp. Acc., non adm. veneficium impunitum, Gell. 12, 7, 4. – m. Adv., aliquid foede admissum, Lucr. 5, 1222. – ⇒ Synkop. Infinit. Perf. admisse, Plaut. mil. 1287 (1282); doch s. Ribbeck not. crit. – Paragog. Infinit. Praes. Pass. admittier, Verg. Aen. 9, 231. -
7 admitto
admittere, admisi, admissus V TRANSurge on, put to a gallop; let in, admit, receive; grant, permit, let go -
8 admitto
to admit, receive. -
9 admitto
ad-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. (admĭsse sync. for admisisse, Plaut. Mil. 4, 7, 4: admittier arch. for admitti, as Verg. A. 9, 231), orig. to send to; hence with the access. idea of leave, permission (cf.: aditus, accessus), to suffer to come or go to a place, to admit. —Constr. with in and acc. ( in and abl. is rare and doubtful), ad, or dat. (class.).I.Lit.A.In gen.:B.ad eam non admissa sum,
Ter. Hec. 2, 1, 41;so Eun. 2, 2, 50: quam multis custodibus opus erit, si te semel ad meas capsas admisero,
Cic. Div. in Caecil. 16:in cubiculum,
id. Phil. 8, 10:lucem in thalamos,
Ov. A. A. 3, 807:domum ad se filium,
Nep. Tim. 1:plebem ad campestres exercitationes,
Suet. Ner. 10:aliquem per fenestram,
Petr. Sat. 79; cf. Ov. A. A. 3, 605:admissis intra moenia hostibus,
Flor. 1, 1.—Esp.1.Of those who admitted one on account of some business; and under the emperors, for the purpose of salutation, to allow one admittance or access, to grant an audience (the t. t. for this; v. admissio, admissionalis;2.opp. excludere,
Cic. Cat. 1, 4, 10; Plin. Pan. 48; cf.Schwarz ad h. 1. 47, 3): nec quemquam admisit,
admitted no one to his presence, Cic. Att. 13, 52:domus clari hominis, in quam admittenda hominum cujusque modi multitudo,
id. Off. 1, 39: Casino salutatum veniebant;admissus est nemo,
id. Phil. 2, 41, 105; Nep. Con. 3; id. Dat. 3; Suet. Aug. 79:spectatum admissi,
Hor. A. P. 5:admittier orant,
Verg. A. 9, 231:turpius eicitur quam non admittitur hospes,
Ov. Tr. 5, 6, 13:vetuit ad eum quemquam admitti,
Nep. Eum. 12; Curt. 4, 1, 25:promiscuis salutationibus admittebat et plebem,
Suet. Aug. 52.—Metaph.:ante fores stantem dubitas admittere Famam,
Mart. 1, 25.—Of a harlot:3.ne quemquam interea alium admittat prorsus quam me ad se virum,
Plaut. As. 1, 3, 83; Prop. 3, 20, 7.—Also of the breeding of animals, to put the male to the female (cf.:admissarius, admissura, admissus),
Varr. R. R. 3, 9, 22; 3, 10, 3; Plin. 8, 43, 68 al.; cf. id. 10, 63, 83; Just. 1, 10; Col. 6, 37; 7, 2.—Also used of the female of animals, Varr. R. R. 2, 7, and Non. 69, 85.—Admittere aliquem ad consilium, to admit one to counsel or consultation:4.nec ad consilium casus admittitur,
Cic. Marc. 2, 7:horum in numerum nemo admittebatur nisi qui, etc.,
Nep. Lys. 1 Halm.—Hence:admittere aliquem ad honores, ad officium,
to admit him to, to confer on, Nep. Eum. 1; Suet. Caes. 41; Prop. 2, 34, 16; Sen. Herc. Oet. 335.—Of a horse, to let go or run, to give loose reins to (cf.: remittere, immittere, less emphatic than concitare; usu. in the part. perf.):II.admisso equo in mediam aciem irruere,
Cic. Fin. 2, 19, 61:equites admissis equis ad suos refugerunt,
Caes. B. C. 2, 34:Considius equo admisso ad eum accurrit,
came at full speed, id. B. G. 1, 22:in Postumium equum infestus admisit,
Liv. 2, 19; so Ov. H. 1, 36; id. M. 6, 237.—Hence of the hair, to let it flow loosely:admissae jubae,
Ov. Am. 2, 16, 50 al. [p. 41]Fig.A.Of words, entreaties, etc., to permit a thing to come, to give access or grant admittance, to receive:B.pacis mentionem admittere auribus,
Liv. 34, 49;so 30, 3: nihil quod salutare esset, ad aurĭs admittebant,
id. 25, 21:quo facilius aures judicum, quae post dicturi erimus, admittant,
Quint. 4, 3, 10.—Hence also absol.:admittere precationem,
to hear, to grant, Liv. 31, 5 Gron.; Sil. 4, 698: tunc admitte jocos, give admittance to jesting, i. e. allow it, Mart. 4, 8.—So also:aliquid ad animum,
Liv. 7, 9:cogitationem,
Lact. 6, 13, 8.—Of an act, event, etc., to let it be done, to allow, permit (“fieri pati,” Don. ad Ter. Eun. 4, 6, 23).—With acc. of thing:C.sed tu quod cavere possis stultum admittere est, Ter. l. c.: quod semel admissum coërceri non potest,
Cic. Fin. 1, 1, 4:non admittere litem,
id. Clu. 116:aspicere ecquid jam mare admitteret,
Plin. Ep. 6, 16, 17:non admittere illicita,
Vulg. 2 Macc. 6, 20.—With subj. clause:hosti non admissuro, quo minus aggrederetur,
Tac. H. 2, 40.—With acc. and inf.:non admisit quemquam se sequi,
Vulg. Marc. 5, 37; so acc. of person alone:non admisit eum,
ib. 5, 19.—Hence, in the language of soothsayers, t. t. of birds which give a favorable omen, = addīco, to be propitious, to favor:inpetritum, inauguratum'st, quovis admittunt aves,
Plaut. As. 2, 1, 11:ubi aves non admisissent,
Liv. 1, 36, 6; id. 4, 18 al. (hence: ADMISSIVAE: aves, in Paul. ex Fest. p. 21. Müll.).—Of an unlawful act, design, etc., to grant admittance to one's self; hence, become guiliy of, to perpetrate, to commit (it thus expresses rather the moral liability incurred freely; while committere designates the overt act, punishable by civil law, Herz. ad Caes. B. G. 3, 9; freq. and class.), often with a reflexive pron., in me, etc. (acc.):me hoc delictum admisisse in me, vehementer dolet,
Ter. Ad. 4, 5, 48:ea in te admisisti quae, etc.,
Cic. Phil. 2, 19, 47:tu nihil admittes in te formidine poenae,
Hor. Ep. 1, 16, 53:admittere in se culpam,
Plaut. Trin. 1, 2, 61; Ter. Phorm. 2, 1, 40:scelera, quae in se admiserit,
Lucil. 27, 5 Müll.:quid umquam Habitus in se admisit, ut, etc.,
Cic. Clu. 60, 167:quantum in se facinus,
Caes. B. G. 3, 9.—And without such reflexive pron.:cum multos multa admĭsse acceperim,
Plaut. Mil. 4, 7, 4:quid ego tantum sceleris admisi miser?
Ter. Heaut. 5, 2, 83; so,si Milo admisisset aliquid, quod, etc.,
Cic. Mil. 23 fin.:dedecus,
id. Verr. 1, 17:commissum facinus et admissum dedecus confitebor,
id. Fam. 3, 10, 7:tantum dedecus,
Caes. B. G. 4, 25:si quod facinus,
id. ib. 6, 12:flagitium,
Cic. Clu. 128:fraudem,
id. Rab. 126:maleficium,
id. Sext. Rosc. 62:scelus,
Nep. Ep. 6:facinus miserabile,
Sall. J. 53, 7:pessimum facinus pejore exemplo,
Liv. 3, 72, 2:tantum dedccoris,
id. 4, 2; so 2, 37; 3, 59 al. -
10 admitto
, admisi, admissum, admittere 3допускать, пускать (коня вскачь) -
11 ammitto... = admitto...
ammochrysus, i, m. une pierre précieuse, de la couleur du sable mêlé d'or. - [gr]gr. ἀμμόχρυσος: sable d'or (plante) --- ἄμμος: sable --- χρυσός: or. -
12 admissor
admissor, ōris, m. [admitto], one that allows himself to do a thing, a perpetrator (late Lat.), Lact. Epit. 63; Aug. Cic. Div. 7, 3; cf. admitto, II. C. -
13 admissus
-
14 admisi
-
15 admissarius
I admissārius, a, um [ admitto ] с.-х.заводской (sc. equus или asinus Vr)II admissārius, i m.1) с.-х. производитель Vr2) распутный человек C, Sen -
16 admisse
Pl (= admisisse) inf. pf. к admitto -
17 admissio
1) допущение, разрешение ( alicujus rei Scr)2) доступ, допуск, тж. аудиенцияofficium admissionis Su — должность admissionalis (см.)magister admissionum Vop etc. — начальник адмиссионалов3) вступление, вводa. bonorum possessionis CTh — ввод во владение имуществом4) Vr, PM, St = admissura -
18 admissum
ī n. [ admitto ]проступок, вина, преступление ( gentis admissa dolosae O) -
19 admissura
-
20 admissus
См. также в других словарях:
University of Cambridge — Latin: Academia Cantabrigiensis Motto Hinc lucem et pocula sacra (Latin) Motto in English … Wikipedia
Kollegiatstift (Bad Grönenbach) — Kollegiatstift in Bad Grönenbach Das 1479 von Ludwig von Rothenstein gestiftete Kollegiatstift befindet sich im oberschwäbischen Ort Bad Grönenbach im Landkreis Unterallgäu, Bayern. Das Kollegiatstift steht unter Denkmalschutz.[1] … Deutsch Wikipedia
ԱՊԱԳՈՎԵՄ — (եցի.) NBH 1 0268 Chronological Sequence: Early classical, 6c ն. καταγινώσκω arguo, condemno, reprehendo, οὑκ ἁποδέχομαι non admitto Դսրովել. ընդ վայր հարկանել. պարսաւել. ստգտանել. *Բուռն հարից ապագովել զսա ըստ կարի: Ապագովել ʼի բնաւ մասանց. Պիտ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՇԱՐԱԿԱԼԵՄ — (լեալ.) NBH 2 0470 Chronological Sequence: 8c ն. եւ ա. ՇԱՐԱԿԱԼԵՄ ՇԱՐԱԿԱԼԻՄ. συνέχω contineo, admitto, continuo եւ ա. συνεχής continens եւ continuus. Իբրեւ ʼի շարի պինդ ունել. ըմբռնել. բովանդակել. շարունակել. *Լինի շարակալեալ մարմինն՝ բնութեամբ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
admissível — adj. 2 g. 1. Que pode ser admitido. = ACEITÁVEL 2. Em que se pode acreditar. = CRÍVEL ‣ Etimologia: latim admissus, a, um, particípio de admitto, ere, mandar ir, deixar ir, permitir acesso, receber, permitir + ível • Confrontar: amissível … Dicionário da Língua Portuguesa
admitir — v. tr. 1. Consentir a aproximação ou a entrada de. 2. Reconhecer como verdadeiro ou possível. 3. Consentir. 4. Supor. ‣ Etimologia: latim admitto, ere, mandar ir, deixar ir, permitir acesso, receber, permitir … Dicionário da Língua Portuguesa
neant — Neant, dissyllab. acut. Est une diction negative, et signifie rien, usitée en audition de comptes és articles de mise qui en sont rejettés. A la teste ou fin desquels l oyant compte met ce seul mot Neant, Expensae non fero, non admitto, Bud.… … Thresor de la langue françoyse