-
1 binnenlaten
admettre -
2 goedvinden
admettre, consentir, donner son accord, être d'accord -
3 het eens zijn
admettre, consentir, donner son accord, être d'accord, s'accorder, s'harmoniser -
4 toelaten
admettre, laisser, permettre, tolérer -
5 toestemmen
admettre, affirmer, approuver, consentir, donner son accord, être d'accord -
6 toelaten
1 [tolereren] permettre2 [binnen laten] laisser entrer3 [accepteren] admettre♦voorbeelden:iemand tot een examen toelaten • autoriser qn. à présenter un examen -
7 weten
weten1〈 het〉♦voorbeelden:bij mijn weten is hij niet weggegaan • je ne sache pas qu'il soit partibij mijn weten • à ma connaissancebuiten mijn weten • à mon insuiets naar zijn beste weten doen • faire qc. de son mieux————————weten21 [kennis hebben van; enig idee, vermoeden hebben] savoir2 [+ te + onbepaalde wijs][erin slagen] réussir (à)♦voorbeelden:1 weet je mijn agenda ook (te liggen)? • sais-tu où est mon agenda?God mag weten hoe lang … • Dieu sait combien de temps …een hele hoop weten (over) • en savoir long (sur qn., qc.)dat weet zelfs een kind! • c'est élémentaire!ik weet z'n naam niet • je ne connais pas son nomeen goed restaurant weten • connaître un bon restaurantzeker weten! • pour sûr!hij kan het weten • il est payé pour le savoirik zal het u laten weten • je vous préviendraije moest beter weten • cela m'étonne de ta partu moet weten dat … • sachez que …hij wist te vertellen dat … • il a pu nous raconter que …hij wil (graag) weten dat hij rijk is • il ne cache pas qu'il est richeiets niet willen weten • refuser d'admettre qc.niets van iets willen weten • ne rien vouloir entendre de qc.er het zijne van willen weten • vouloir en avoir le coeur netalles van iets weten • s'y connaîtremet haar weet je het nooit • on ne sait jamais avec elleweet je wat … • écoute …je weet wie het zegt • prends-le pour ce que ça vautwie weet • qui sait?je moet het zelf (maar) weten • fais comme tu voudrashij weet niet beter of het hoort zo • il est persuadé que c'est la coutumezij weten niet beter • il ne faut pas leur en vouloir, ils n'y peuvent rienhij weet wel beter • il est plus malin que çahij weet ervan • il est au courantweten hoe je iets aan moet pakken • savoir s'y prendre〈 ironisch〉 dat zal jij niet weten! • ne fais pas l'innocent!iets niet weten • ignorer qc.ik zou het niet weten • je ne saurais vous le direhij wist niet hoe gauw hij weg moest komen • il n'avait qu'une hâte: s'enfuirze zullen niet weten waar ik blijf • ils se demanderont où je suis (passé)niet weten waar je blijven moet • ne pas savoir où se mettreweet je wel • tu saisvoor zover ik weet • pour autant que je sacheergens iets op weten • avoir une idéete weten • à savoiriets te weten komen • apprendre qc.ik weet van niks • je n'en sais rienniets van het leven weten • ne rien connaître de la vieals je maar weet dat … • sache bien que …als je dat maar weet! • maintenant, te voilà prévenu!niet dat ik weet • pas que je sachehij wil niet weten dat hij ziek is • 〈 aanvaardt het niet〉 il ne veut pas admettre qu'il est malade; 〈 wil niet dat men het weet〉 il ne veut pas que l'on sache qu'il est maladeje weet heel goed dat … • tu n'ignores pas que …hij wist niet beter of ik was vertrokken • pour lui je devais être partiweet je nog? • tu t'en souviens?weet ik veel! • qu'est-ce que je sais, moi!weten wat men aan iemand heeft • être fixé sur le compte de qn.er heel wat van af weten • en savoir longweten wat honger is • connaître la faimnu weet je 't ook • te voilà au courant〈 spreekwoord〉 wat niet weet, dat niet deert • ce que les yeux ne voient pas, ne fait pas mal au coeurweten te ontkomen • réussir à s'échapperniets weten te zeggen • ne plus savoir quoi dire¶ ze hebben het geweten • 〈 ze waren gewaarschuwd〉 ça leur a coûté cher; 〈 ze hebben ervoor moeten boeten〉 ils s'en sont mordu les doigtsvoor je het weet, ben je er • tu y seras en moins de rienzij weet het altijd beter • elle veut toujours avoir le dernier motje weet wel beter • tu n'en penses pas un motje weet ('t) maar nooit • on ne sait jamaiszij weet van geen ophouden • elle ne sait pas s'arrêter -
8 aannemen
-
9 erkennen
-
10 toegeven
-
11 toelaten
-
12 toewijzen
ww1) admettre [en justice]2) attribuer, allouer -
13 aannemen
1 [aanpakken] prendre2 [accepteren] accepter3 [zich eigen maken] adopter4 [geloven] croire5 [veronderstellen] supposer6 [zich verbinden uit te voeren] se charger (d'un travail)8 [m.b.t. kleur] prendre9 [als lid opnemen] admettre♦voorbeelden:een raad aannemen • écouter un conseileen verontschuldiging aannemen • accepter des excuseseen maatstaf aannemen • adopter un critèrelaten we nu eens aannemen, dat … • admettons que … 〈+ aanvoegende wijs〉aangenomen dat … • en admettant que … 〈+ aanvoegende wijs〉6 de bouw van een blok woningen aannemen • obtenir le marché pour la construction d'un bloc de maisons -
14 binnenlaten
-
15 coöptatie
♦voorbeelden:1 iemand bij coöptatie toelaten • admettre qn. par cooptation -
16 een leerling op een school toelaten
een leerling op een school toelatenDeens-Russisch woordenboek > een leerling op een school toelaten
-
17 erkennen
1 [inzien] admettre2 [als wettig beschouwen] reconnaître♦voorbeelden:1 ik heb me vergist, ik erken het • je me suis trompé, j'en conviens -
18 geen kritiek willen aannemen
geen kritiek willen aannemen -
19 geen tegenspraak dulden
geen tegenspraak dulden -
20 geen uitstel kunnen lijden
geen uitstel kunnen lijden
- 1
- 2
См. также в других словарях:
admettre — [ admɛtr ] v. tr. <conjug. : 56> • XVe; amettre XIIIe, sens div. en a. fr.; lat. admittere 1 ♦ Accepter de recevoir (qqn). ⇒ accueillir, agréer. Admettre qqn à sa table. Être admis à un examen. « Jusqu à ce qu il eût été admis à l Académie… … Encyclopédie Universelle
admettre — ADMETTRE. v. a. (Il se conjugue comme Mettre.) Recevoir à la participation de quelque avantage. Admettre quelqu un dans une Société, dans une Compagnie, à sa table. Admettre quelqu un au rang, au nombre de ses amis. Admettre aux Ordres sacrés.… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
admettre — Admettre. v. act. Recevoir à la participation de quelque avantage. Admettre quelqu un dans une societé, dans une Compagnie, admettre quelqu un au rang, au nombre de ses amis. il a esté admis au Barreau. admettre aux Ordres sacrez. admettre à la… … Dictionnaire de l'Académie française
admettre — Admettre, Admittere. Admis, Admissus … Thresor de la langue françoyse
admettre — (a dmè tr . Se conjugue comme mettre) 1° V. a. Laisser entrer, recevoir. Admettre dans sa maison. J entends qu on n admette personne chez moi. Il ne m admit pas en sa présence. Refuser d admettre un suppliant. On l admit à l audience du pape.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ADMETTRE — v. a. (Il se conjugue comme Mettre. ) Recevoir une personne à la participation de quelque avantage. Admettre quelqu un dans une société, dans une compagnie, à sa table. Admettre quelqu un au rang, au nombre de ses amis. Admettre aux ordres sacrés … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
ADMETTRE — v. tr. Recevoir par choix, faveur ou condescendance. Admettre aux ordres sacrés. Admettre quelqu’un dans une société, dans une compagnie, à sa table. Admettre quelqu’un au nombre de ses amis. Admettre à la communion de l’église. Admettre à la… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
admettre — vt. ADMÈTRE (Albanais.001, Montagny Bozel, Villards Thônes). A1) expr., il ne veut pas admettre admettre // reconnaître // accepter // se résigner // se rendre à l évidence admettre de (+inf.) : é vu pâ k é sai dè dè <ne pas vouloir que ça… … Dictionnaire Français-Savoyard
Admettre — III гр., (avoir) P.p.: admis 1) Допускать, принимать (куда либо) 2) Допускать, признавать Présent de l indicatif j admets tu admets il admet nous admettons vous admettez ils admett … Dictionnaire des verbes irréguliers français
ettre — admettre carte lettre commettre compromettre contre lettre décommettre démettre entremettre gendelettre lettre mandat lettre mettre omettre permettre promettre pèse lettre remettre retransmettre réadmettre soumettre transmettre émettre … Dictionnaire des rimes
reconnaître — [ r(ə)kɔnɛtr ] v. tr. <conjug. : 57> • reconnoistre 980; lat. recognoscere « reconnaître; inspecter; examiner » I ♦ Saisir (un objet) par la pensée, en reliant entre elles des images, des perceptions; identifier par la mémoire, le jugement… … Encyclopédie Universelle