Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ad+auditas+voces

  • 1 stupeō

        stupeō uī, ēre    [STIP-], to be struck senseless, be stunned, be benumbed, be aghast, be astounded, be amazed, be stupefied: animus stupet, T.: cum hic semisomnus stuperet: exspectatione, L.: aere, H.: in titulis, H.: in Turno, V.: ad auditas voces, O.: stupet Inter se coiisse viros, V.: Pars stupet donum Minervae, are lost in wonder at, V.— To be benumbed, be stiffened, be silenced, hesitate, stop: stupuitque Ixionis orbis, O.: stupente ita seditione, L.: stupuerunt verba palato, O.
    * * *
    stupere, stupui, - V

    Latin-English dictionary > stupeō

  • 2 audio

    audĭo, īvi or ii, itum, 4, v. a. ( imperf. audibat, Ov F. 3, 507: audibant. Cat. 84, 8; fut. audibo, Enn. ap. Non. p. 506, 1:

    audibis,

    id. ib.; Plaut. Capt. 3, 4, 86; id. Poen. 1, 2, 97; Caecil. ap. Gell. 7, 17 fin.; id. ap. Non. l. l.; cf. Struve, p. 137 sq.: audin = audisne, as ain = aisne; inf. perf. audīsse better than audivisse, acc. to Quint. 1, 6, 17) (cf. the Lacon. aus = hous; auris; Lith. ausis; Goth. auso; Germ. Ohr, and Engl ears [p. 202] the Fr. ouïr, and Lat. ausculto; Curtius also compares the Gr. aïô, to hear, perceive, and the Sanscr. av, to notice, to favor; v. ausculto, 1. aveo init., and cf. Varr. L. L. 6, § 83 Müll.], to hear, to perceive or understand by hearing, to learn (audio pr. differs from ausculto as the Gr. akouô from akroaomai, the Germ. hören from horchen, and the Engl. to hear from to listen, the former of these words denoting an involuntary, the latter a voluntary act; other syn.: exaudio, sentio, cognosco, oboedio, dicor).
    I.
    A.. In gen.
    a.
    Aliquid:

    auribus si parum audies terito cum vino brassicam, etc.,

    Cato, R. R. 157 fin.:

    ubi molarum strepitum audibis maximum, Enn. ap. Non. l. l. (Com. v. 7 Vahl. p. 153): verba,

    Plaut. Poen. 1, 2, 97; Vulg. Gen. 24, 30:

    quae vera audivi, taceo,

    Ter. Eun. 1, 2, 23:

    Mane, non dum audīsti, Demea, Quod est gravissumum,

    id. Ad. 3, 4, 21:

    vocem,

    id. Hec. 4, 1, 2:

    vera an falsa,

    id. And. 5, 4, 19:

    mixtos vagitibus aegris Ploratus,

    Lucr. 2, 579:

    voces,

    Verg. A. 4, 439; Hor. C. 3, 7, 22; Vulg. Gen. 3, 8; ib. Matt. 2, 18:

    strepitus,

    Verg. A. 9, 394:

    sonitum,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    haec,

    id. ib. 3, 27, 51:

    aquas,

    Ov. Am. 3, 11, 30:

    gemitus,

    id. M. 7, 839; Vulg. Exod. 2, 24: ait se omnia audivisse, Titinn. ap. Macr. S. 2, 12:

    ut quod te audīsse dicis numquam audieris,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    Nihil enim habeo praeter auditum,

    id. Off. 1, 10, 33:

    quod quisque eorum de quāque re audierit,

    Caes. B. G. 4, 5:

    Hac auditā pugnā maxima pars sese Crasso dedidit,

    id. ib. 3, 27:

    Auditis hostium copiis respicerent suum ipsi exercitum,

    Liv. 42, 52, 10:

    quod cum audīsset Abram,

    Vulg. Gen. 14, 14:

    auditis sermonibus,

    ib. 4 Reg. 22, 19; ib. Heb. 4, 3: clangorem tubae, ib:

    Isa. 18, 3: symphoniam,

    ib. Luc. 15, 25:

    animal,

    ib. Apoc. 6, 3; 6, 5 al. persaep.
    b.
    Constr., the person from whom one hears or learns any thing, with ex (so most freq.), ab, de, acc. and part., acc. and inf., cum or dum.
    (α).
    With ex:

    verbum ex aliquo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 8; so id. And. 2, 1, 2; 5, 4, 24; id. Eun. 1, 2, 34; id. Hec. 4, 1, 35; id. And. 3, 3, 2:

    audivi ex majoribus natu hoc idem fuisse in P. Scipione Nasicā,

    Cic. Off. 1, 30, 109:

    hoc ex aliis,

    id. Att. 5, 17:

    ex obviis,

    Liv. 28, 26; so Suet. Caes. 29; id. Dom. 12 al.. saepe audivi ex majoribus natu mirari solitum C. Fabricium etc., Cic. Sen. 13, 43; so Suet. Claud. 15.—
    (β).
    With ab:

    a quibus cum audi/sset non multum superesse munitionis,

    Nep. Them. 7, 2.—
    (γ).
    With de:

    equidem saepe hoc audivi de patre et de socero meo,

    i. e. from his mouth, Cic. de Or. 3, 33, 133; so id. Off. 3, 19, 77; id. Brut. 26, 100.—
    (δ).
    With acc. and part. pres. (cf. Zumpt, Gr. §

    636): ut neque eum querentem quisquam audierit neque etc.,

    Nep. Timol. 4, 1; so Suet. Calig. 22; Cat. 9, 6; 61, 125; 67, 41 al.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    mihi non credo, quom illaec autumare illum audio,

    Plaut. Am. 1, 1, 260:

    Audin (eum) lapidem quaeritare?

    id. Capt. 3, 4, 70:

    erilem filium ejus duxisse audio Uxorem,

    Ter. Phorm. 1, 1, 5; 2, 1, 59:

    saepe hoc majores natu dicere audivi,

    Cic. Mur. 28:

    Gellius audierat patruom objurgare solere,

    Cat. 74, 1; Verg. A. 1, 20; 4, 562:

    audiet cives acuisse ferrum, Audiet pugnas juventus,

    Hor. C. 1, 2, 21 sq.:

    audire videor pios Errare per lucos,

    id. ib. 3, 4, 5. —Hence also pass. with nom. and inf. (cf. Zumpt, Gr. §

    607): Bibulus nondum audiebatur esse in Syriā,

    was said, Cic. Att. 5, 18; so Caes. B. G. 7, 79.—
    (ζ).
    With cum or dum (cf. Zumpt, Gr. §

    749): id quidem saepe ex eo audivi, cum diceret sibi certum esse,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    quis umquam audivit, cum ego de me nisi coactus ac necessario dicerem?

    id. Dom. 35; so id. Brut. 56; id. Fin. 5, 19, 54; id. de Or. 1, 28, 129; 1, 2, 99; Plin. Ep. 7, 24, 5:

    auditus est certe, dum ex eo quaerit,

    Suet. Dom. 4. —Diff. from the preced. constr. with de is audire de aliquo (aliquid); more freq. in pass. sense, to hear any thing concerning any one:

    de psaltriā hac audivit,

    Ter. Ad. 3, 4, 5:

    illos etiam convenire aveo, de quibus audivi et legi,

    Cic. Sen. 23, 83; so id. Att. 7, 20; id. Ac. 2, 2, 4; cf.:

    aliquid in aliquem,

    to hear something against, something bad of any one, id. de Or. 2, 70, 285 al. —
    B.
    In conversation.
    (α).
    Audi, as a call to gain attention, hear, attend, give ear, listen, = hoc age:

    audi cetera,

    Plaut. Trin. 2, 4, 127:

    audi heus tu,

    id. ib. 4, 3, 52:

    Dorio, audi, obsecro,

    Ter. Phorm. 3, 2, 1: Hoc audi, id. And. 3, 4, 11;

    4, 1, 36: Quin tu audi,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 42:

    quin tu hoc audi,

    Ter. And. 2, 2, 9.—
    (β).
    Audis or audin = audisne? do you hear? atque audin? Plaut. Trin. 3, 3, 70:

    Equidem deciens dixi: Et domi [nunc] sum ego, inquam, ecquid audis?

    id. Am. 2, 1, 27; id. Trin. 3, 2, 91:

    Heus, audin quid ait? Quin fugis?

    id. Capt. 3, 4, 60:

    cura adversandum atque audin? quadrupedem constringito,

    Ter. And. 5, 2, 24; 1, 5, 64:

    Audin tu? Hic furti se adligat,

    id. Eun. 4, 7, 39:

    Audin quid dicam?

    id. Hec. 1, 2, 3.—
    c.
    Audito, with a clause for its subject, as abl. absol. in the histt., upon the receipt of the news that, at the tidings that: audito, Q. Marcium in Ciliciam tendere, when news came that Q. Marcius etc., Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 1130 P.:

    audito Machanidam famā adventūs sui territum refugisse Lacedaemonem,

    Liv. 28, 7:

    audito venisse missu Agrippinae nuntium Agerinum,

    Tac. A. 14, 7.—
    II.
    Esp.,
    A.
    1.. In a pregnant signif., to listen to a person or thing, to give ear to, hearken to, attend:

    etsi a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem,

    Cic. Clu. 23, 63; so id. de Or. 1, 61, 259:

    sed non eis animis audiebantur, qui doceri possent,

    Liv. 42, 48; 1, 32; 5, 6:

    ut legationes audiret cubans,

    Suet. Vesp. 24; id. Caes. 32; id. Ner. 22; 23; Vulg. Job. 11, 2; ib. Psa. 33, 12; ib. Matt. 10, 14; ib. Heb. 3, 7 al.—
    2.
    Aliquem, of pupils, to hear a teacher, i. e. to receive instruction from, to study under:

    te, Marce fili, annum jam audientem Cratippum,

    Cic. Off. 1, 1, 1:

    Jam Polemonem audiverant adsidue Zeno et Arcesilas,

    id. Ac. 1, 9, 34; so id. N. D. 1, 14, 37; 3, 1, 2; id. Fat. 2, 4:

    Diogenes venientem eum, ut se extra ordinem audiret, non admiserat,

    Suet. Tib. 32; id. Gram. 10, 20 al.— Absol.: possumne aliquid audire? (i. e. will you communicate something to me?) tu vero, inquam, vel audire vel dicere, Cic. Fat. 2, 3:

    ponere aliquid, ad quod audiam, volo,

    id. ib. 2, 4.—
    3.
    De aliquā re or aliquid, aliquem, of judges, to listen or hearken to, to examine:

    nemo illorum judicum clarissimis viris accusantibus audiendum sibi de ambitu putavit,

    Cic. Fl. 39, 98:

    de capite,

    Sen. Ben. 2, 12 al. — Trop.:

    de pace,

    Liv. 27, 30:

    dolos,

    Verg. A. 6, 567:

    nequissimum servum,

    Suet. Dom. 11; so id. Aug. 93; id. Tib. 73; id. Claud. 15; id. Dom. 14; 16; Dig. 11, 3, 14 fin.; 28, 6, 10; 39, 2, 18 et saep.—
    4.
    Of prayer or entreaty, to hear, listen to, lend an ear to, regard, grant:

    in quo di immortales meas preces audiverunt,

    Cic. Pis. 19:

    Curio ubi... neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    velut si sensisset auditas preces,

    Liv. 1, 12:

    audivit orationem eorum,

    Vulg. Psa. 105, 44:

    audisti verba oris mei,

    ib. ib. 137, 1:

    Audiat aversā non meus aure deus,

    Tib. 3, 3, 28:

    audiit et caeli Genitor de parte serenā Intonuit laevum,

    Verg. A. 9, 630:

    minus audientem carmina Vestam,

    Hor. C. 1, 2, 27; 4, 13, 1:

    audivit Dominus,

    Vulg. Psa. 29, 11 al. —Also aliquem, to hear one, to grant his desire or prayer:

    puellas ter vocata audis,

    Hor. C. 3, 22, 3; so id. C. S. 34; 35:

    Ferreus orantem nequiquam, janitor, audis,

    Ov. Am. 1, 6, 27; id. M. 8, 598 al.:

    Audi nos, domine,

    Vulg. Gen. 23, 6; 23, 8:

    semper me audis,

    ib. Joan. 11, 42.—
    B.
    Aliquem, aliquid, or absol. audio, to hear a person or thing with approbation, to assent to, agree with, approve, grant, allow:

    nec Homerum audio, qui Ganymeden ab dis raptum ait, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65:

    Socratem audio dicentem cibi condimentum esse famem, sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut Gallonius, non audio,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. de Or. 1, 15, 68; 3, 28, 83; id. Marcell. 8, 25: audio ( I grant it, well, that I agree to, that is granted):

    nunc dicis aliquid, quod ad rem pertineat,

    id. Rosc. Am. 18 fin.; id. Verr. 2, 2, 59; 2, 5, 27:

    non audio,

    that I do not grant, id. ib. 2, 3, 34.—
    C.
    To hear, to listen to, to obey, heed; orig. and class. only with acc., but also with dat.—
    a.
    With acc.:

    tecum loquere, te adhibe in consilium, te audi, tibi obtempera,

    Cic. Fam. 2, 7, 2; id. N. D. 1, 20, 55:

    ne ego sapientiam istam, quamvis sit erudita, non audiam,

    id. Phil. 13, 3, 6:

    si me audiatis, priusquam dedantur, etc.,

    Liv. 9, 9:

    Non, si me satis audias, Speres etc.,

    Hor. C.1, 13, 13; 4, 14, 50; id. Ep. 1, 1, 48:

    patris aut matris imperium,

    Vulg. Deut. 21, 18 al. — Poet. transf. to inanimate things:

    neque audit currus habenas,

    heeds, Verg. G. 1, 514; so Claud. Cons. Mall. Theod. 187 (cf. Hor. Ep. 1, 15, 13: equi frenato est auris in ore; and Pind. Pyth. 2, 21: harmata peisichalina):

    nec minus incerta (sagitta) est, nec quae magis audiat arcum,

    which better heeds the bow, Ov. M. 5, 382:

    teque languenti manu Non audit arcus?

    Sen. Herc. Oet. 980; so Stat. Th. 5, 412; Luc. 3, 594; 9, 931; Sil. 14, 392.—
    b.
    With dat.: nam istis qui linguam avium intellegunt, magis audiendum censeo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (B. and K. isti):

    sibi audire,

    App. Mag. p. 326, 34; so, dicto audientem esse, to listen to one's word, to be obedient to one's word, to obey (not in Ter.):

    dicto sum audiens,

    I obey, Plaut. Pers. 3, 1, 71; id. Trin. 4, 3, 55; id. As. 3, 1, 40; id. Men. 2, 3, 89:

    qui dicto audientes in tantā re non fuisset,

    Cic. Deiot. 8, 23 ' sunt illi quidem dicto audientes, id. Verr. 1, 88:

    quos dicto audientes jussi,

    id. ib. 5, 104.—And, on account of the signif. to obey, with a second personal dat.: dicto audientem esse alicui, to obey one (freq. and class.); cf.

    Stallb. ad Rudd. Gr. II. p. 124, n. 38: vilicus domino dicto audiens sit,

    Cato, R. R. 142: si habes, qui te audiat;

    si potest tibi dicto audiens esse quisquam,

    Cic. Verr. 2, 1, 44; 2, 4. 12; 2, 5, 32; id. Phil. 7, 2:

    dicto audiens fuit jussis absentium magistratuum,

    Nep. Ages. 4, 2; id. Lys. 1, 2; id. Iphicr. 2, 1:

    interim Servio Tullio jubere populum dicto audientem esse,

    Liv. 1, 41; 4, 26; 29, 20;

    41, 10 al.—Once pleon. with oboedio: ne plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,

    Liv. 5, 3.—
    D.
    To hear thus and thus, i. e. to be named or styled somehow (as in Gr. akouô; and in Engl. to hear, as Milton: Or hear'st thou rather pure ethereal stream, P. L. III. 7); and with bene or male (as in Gr. kalôs or kakôs akouein; cf. Milton: For which Britain hears ill abroad, Areop.; and Spenser: If old Aveugles sonnes so evil hear, F. Q. I. 5, 23), to be in good or bad repute, to be praised or blamed, to have a good or bad character:

    benedictis si certāsset, audīsset bene (Bene audire est bene dici, laudari, Don.),

    Ter. Phorm. prol. 20:

    tu recte vivis, si curas esse quod audis,

    Hor. Ep. 1, 16, 17:

    rexque paterque Audisti coram,

    id. ib. 1, 7, 38; so id. S. 2, 6, 20; Ter. Hec. 4, 2, 24; id. Phorm. 2, 3, 12; Cic. Att. 6, 1; id. Fin. 3, 17, 57; id. Leg. 1, 19; Nep. Dion, 7, 3:

    Ille, qui jejunus a quibusdam et aridus habetur, non aliter ab ipsis inimicis male audire quam nimiis floribus et ingenii afluentia potuit,

    Quint. 12, 10, 13 al. —In a play upon words: erat surdaster M. Crassus;

    sed aliud molestius quod male audiebat,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116; so,

    minus commode: quod illorum culpā se minus commode audire arbitrarentur,

    id. Verr. 2, 3, 58.—
    E.
    As it were to hear, to hear mentally, i. e. to understand, to supply, something (later subaudio): cum subtractum verbum aliquod satis ex ceteris intellegitur, ut, stupere gaudio Graecus. Simul enim auditur coepit, is understood, is to be supplied, Quint. 9, 3, 58; 8, 5, 12.—Hence, audĭens, entis, P. a. subst.
    A.
    (Acc. to II. A.) A hearer, auditor ( = auditor, q. v., or qui audit, Cic. Brut. 80, 276)' ad animos audientium permovendos, Cic. Brut. 23, 89; 80, 279:

    cum adsensu audientium egit,

    Liv. 21, 10 al. —Hence, in eccl. Lat., a catechumen, Tert. Poen. 6.—
    B.
    (Acc. to II. C.) With the gen.: tibi servio atque audiens sum imperii, a hearer of, i. e. obedient to, your command, Plaut. Truc. 1, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > audio

  • 3 saxeus

    saxĕus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Lit., of rock, of stone, rocky, stony: saxea est verruca in summo montis vertice, Auct. ap. Quint. 8, 3, 48: moles, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89; Ov. M. 12, 283:

    scopulus,

    id. ib. 14, 73:

    saepta,

    Lucr. 4, 699:

    strata viarum,

    id. 1, 315:

    tecta,

    id. 5, 984; Ov. H. 10, 128:

    crepido,

    Plin. 12, 1, 5, § 9:

    effigies bacchantis,

    Cat. 64, 61:

    umbra,

    of the rocks, Verg. G. 3, 145 et saep.:

    mater ad auditas stupuit ceu saxea voces,

    Ov. M. 5, 509:

    Niobe saxea facta,

    id. P. 1, 2, 32:

    pons,

    Luc. 4, 15:

    juga,

    id. 4, 157:

    imber,

    Sil. 13, 181:

    ipse Anien, infraque superque Saxeus,

    rocky in its shores and bed, Stat. S. 1, 3, 20:

    vasa,

    Vulg. Exod. 7, 19.—
    B.
    Transf., as hard as stone:

    dentes (asini),

    App. M. 10, p. 249, 10:

    durities jecoris,

    Cael. Aur. Tard. 3, 6, 81.—
    * II.
    Trop., stony, i.e. hard, unfeeling, obdurate:

    saxeus ferreusque es,

    Plin. Ep. 2, 3, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > saxeus

  • 4 stupendus

    stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].
    I.
    Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;

    syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:

    torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,

    Plin. 27, 2, 2, § 6:

    haec cum loqueris, nos barones stupemus,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:

    quae cum intuerer stupens,

    id. Rep. 6, 18, 18:

    dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,

    Verg. A. 1, 495:

    admiror, stupeo,

    Mart. 5, 63, 3:

    adhuc in oppidis coartatus et stupens,

    Cic. Att. 7, 10:

    vigiles attoniti et stupentibus similes,

    Curt. 8, 2, 3.—With gen.:

    tribuni capti et stupentes animi,

    Liv. 6, 38.—
    (β).
    With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:

    exspectatione stupere,

    Liv. 8, 13, 17:

    novitate,

    Quint. 12, 6, 5:

    carminibus stupens,

    Hor. C. 2, 13, 33:

    stupet Albius aere,

    id. S. 1, 4, 28:

    laetitiā,

    Sen. Herc. Fur. 621:

    rex subito malo,

    Flor. 2, 12:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    Hor. S. 1, 6, 17:

    stupet in Turno,

    Verg. A. 10, 446. —
    (γ).
    With ad:

    mater ad auditas stupuit voces,

    Ov. M. 5, 509:

    et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,

    Mart. 12, 52, 6:

    ad supervacua,

    Sen. Ep. 87, 5:

    ad tam saevam dominationem,

    Just. 26, 1, 8.—
    B.
    Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;

    not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,

    Mart. 9, 100, 10:

    flumina brumā,

    Val. Fl. 5, 603:

    undae,

    Sen. Herc. Fur. 763; cf.:

    ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,

    Plin. 14, 21, 27, § 132:

    stupuitque Ixionis orbis,

    Ov. M. 10, 42:

    ignavo stupuerunt verba palato,

    id. Am. 2, 6, 47:

    stupente ita seditione,

    Liv. 28, 25.—
    II.
    Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.

    admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,

    Verg. A. 2, 31:

    omnia dum stupet,

    Val. Fl. 5, 96:

    regis delicias,

    Mart. 12, 15, 4:

    dum omnia stupeo,

    Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:

    virtutibus stupendus,

    Val. Max. 5, 7, 1:

    virtutum stupenda penetralia,

    Nazar. Pan. Const. 6, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > stupendus

  • 5 stupeo

    stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].
    I.
    Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;

    syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:

    torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,

    Plin. 27, 2, 2, § 6:

    haec cum loqueris, nos barones stupemus,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:

    quae cum intuerer stupens,

    id. Rep. 6, 18, 18:

    dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,

    Verg. A. 1, 495:

    admiror, stupeo,

    Mart. 5, 63, 3:

    adhuc in oppidis coartatus et stupens,

    Cic. Att. 7, 10:

    vigiles attoniti et stupentibus similes,

    Curt. 8, 2, 3.—With gen.:

    tribuni capti et stupentes animi,

    Liv. 6, 38.—
    (β).
    With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:

    exspectatione stupere,

    Liv. 8, 13, 17:

    novitate,

    Quint. 12, 6, 5:

    carminibus stupens,

    Hor. C. 2, 13, 33:

    stupet Albius aere,

    id. S. 1, 4, 28:

    laetitiā,

    Sen. Herc. Fur. 621:

    rex subito malo,

    Flor. 2, 12:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    Hor. S. 1, 6, 17:

    stupet in Turno,

    Verg. A. 10, 446. —
    (γ).
    With ad:

    mater ad auditas stupuit voces,

    Ov. M. 5, 509:

    et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,

    Mart. 12, 52, 6:

    ad supervacua,

    Sen. Ep. 87, 5:

    ad tam saevam dominationem,

    Just. 26, 1, 8.—
    B.
    Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;

    not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,

    Mart. 9, 100, 10:

    flumina brumā,

    Val. Fl. 5, 603:

    undae,

    Sen. Herc. Fur. 763; cf.:

    ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,

    Plin. 14, 21, 27, § 132:

    stupuitque Ixionis orbis,

    Ov. M. 10, 42:

    ignavo stupuerunt verba palato,

    id. Am. 2, 6, 47:

    stupente ita seditione,

    Liv. 28, 25.—
    II.
    Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.

    admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,

    Verg. A. 2, 31:

    omnia dum stupet,

    Val. Fl. 5, 96:

    regis delicias,

    Mart. 12, 15, 4:

    dum omnia stupeo,

    Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:

    virtutibus stupendus,

    Val. Max. 5, 7, 1:

    virtutum stupenda penetralia,

    Nazar. Pan. Const. 6, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > stupeo

См. также в других словарях:

  • AUGURES — Magistratus Romani, ex avium volatu, cantu et comestione futura praedicentes. Superstitione a Tuscis, qui a Chaldaeis, acceptâ. Vide Val. Max. l. 1. c. 6. Tres primum Romae fuêre, propter tres ipsius tribûs, Luceres, Rhamnenses, Tatienses; mox… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FAUNUS — antiquissimus Aboriginum Rex, fil. Pici, pater Latini. A Fando dictus, quia vaticicinia versibus, quos publice recitabant, immiscere solitus est. Religionem variis cerimoniis instruxit, solitudinis amator. Unde Pan creditus, a quo rustica… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POLYXO — xûs, mulier ex Lemno insula Apollinis vates, quae Lemniaci sceleris dux et hortatrix fuit. Nam cum Lemni mulieres, ob spretam Venerem, hircum olerent, maritique ex Thracia uxores sibi eam ob causam asciscerent, Polyxûs instinctu omnem virilem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • transi — Transi, Semianimis, Defectus animo. Estre transi de froid, Astringi frigore. Elle estoit transie, Defecerat eam animus. Estre transi, Obtorpere, Obtorpescere. Elle fut toute transie, Mater ad auditas stupuit, ceu saxea, voces. Ouid …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»