-
1 accubitiō
-
2 accubitio
accŭbĭtĭo, ōnis, f. [accubo].I.A lying or reclining, esp. at meals (in the Rom. manner, on the triclinium or accubitum):II.accubitio epularis amicorum,
Cic. de Sen. 13, 45; cf. Non. 193, 30; so Cic. N. D. 1, 34, 94 (but in Off. 1, 35, 128, the MSS. give accubatio).—Concr., a couch, Lampr. Sev. 34; cf. accubitatio. -
3 accubātiō
accubātiō collat. form of accubitio. -
4 cursus
cursus ūs, m [1 CEL-], a running, course, way, march, passage, voyage, journey: cursum quom institeris, T.: navium, Cs.: ingressus, cursus, accubitio: cursu cum aequalibus certare, S.: cursu contingere metam, H.: se cursu miratur in ipso, O.: quique pedum cursu valet, V.: huc magno cursu intenderunt, at full speed, Cs.: cursu Troas agebat, V.: cursu in hostem feruntur, advance at a run, L.: cursum in medios dedit, rushed, V.: effuso cursu, L.: eodem cursu contendere, right onward, Cs.: tam brevi tempore tantos cursūs conficere: cursum direxit, quo tendebat, N.: iterare cursūs relictos, H.: Hunc morem cursūs docuit, sort of race, V.: Cursibus decernere, in racing, V.: Quo cursu deserta petiverit, flight, V.: in hoc medio cursu, i. e. half-way across, Cs.: secundissimo vento cursum tenere.—Of things, a course, way, flow: stellarum: mutata suos flumina cursūs, movement, V.: Cursibus obliquis fluens, O. — A passage: cursum exspectare, i. e. a fair wind.—Poet.: et vi cursus in altum Vela vocet, V.—Fig., a course, progress, direction, way, passage, access, succession: rerum: vitae: quem dederat cursum fortuna, V.: temporum: continuus proeliorum, Ta.: vocis per omnīs sonos: invectus contexere cursu, i. e. in a breath, Iu.: In cursu meus dolor est, i. e. is permanent, O.: recto depellere cursu, from virtue, H.* * *running; speed/zeal; charge, onrush; forward movement/march; revolution (wheel); course/direction, line of advance, orbit; voyage/passage; race; career; series; lesson -
5 epulāris
epulāris e, adj. [epulum], of a feast, at a banquet: accubitio amicorum: sacrificium. -
6 ingressus
ingressus ūs, m [1 in+GRAD-], an advancing, walking, gait: ingressus, cursus, accubitio: prohiberi ingressu, could not stir, Cs.: instabilis, L.—Fig.: ingressūs capere, begins, V.—A going in, entering: in forum: ingressūs hostiles, inroads, Ta.* * *entry; going in/embarking on (topic/speech); point of entry, approach; steps -
7 accubatio
-
8 accubitatio
accŭbĭtātĭo, ōnis, f. [accubito], a reclining, lying at the table, Spart. Ver. 5; cf. accubitio. -
9 accubitus
accŭbĭtus, ūs, m., = accubitio.I.A reclining at table, Stat. Ach. 1, 110 (quoted by Prisc. 863 P.); id. Theb. 1, 714; and perh. also Varr. ap. Isid. Orig. 20, 11, 19.—II.Per meton., a couch, Vulg. Cant. 1, 11; a place on a couch, ib. Luc. 14, 7. -
10 cursus
cursus, ūs, m. [id.], a running ( on foot, on a horse, chariot, ship, etc.), a course, way, march, passage, voyage, journey, etc. (very freq.).I.Lit.1.Of living beings:b.ingressus, cursus, accubitio, etc.,
Cic. N. D. 1, 34, 94:ibi cursu, luctando... sese exercebant,
Plaut. Bacch. 3, 3, 24; cf. id. Most. 1, 2, 73, and Hor. A. P. 412:quique pedum cursu valet, etc.,
Verg. A. 5, 67:cursu superare canem,
Hor. Ep. 1, 18, 51:milites cursu exanimati,
Caes. B. G. 2, 23:huc magno cursu intenderunt,
at full speed, id. ib. 3, 19:magno cursu concitatus,
id. B. C. 1, 70:cursu incitatus,
id. ib. 1, 79; 3, 46; Auct. B. Alex. 20; cf.:in cursu esse,
Cic. Att. 5, 16, 1; cf. II. fin. infra:strictis gladiis cursu in hostem feruntur,
advance at a run, Liv. 9, 13, 2:effuso cursu,
id. 2, 50, 6:eo cursu proripere, ut, etc.,
id. 24, 26, 12; 31, 21, 6:eo cursu, Auct. B. Alex 30: eodem cursu contendere,
right onward, Caes. B. C. 2, 35; cf. id. B. G. 6, 67: citato cursu. Just. 11, 15, 2:cursus in Graeciam per tuam provinciam,
Cic. Att. 10, 4, 10:quis umquam tam brevi tempore tot loca adire, tantos cursus conficere potuit?
id. Imp. Pomp. 12, 34:(terrae) tuis non dicam cursibus, sed victoriis lustratae sunt,
id. ib. 2, 5:agmen cursūs magis quam itineris modo ducit,
Curt. 5, 13, 5; 6, 1, 12; Just. 15, 3, 11; 11, 8, 2:Miltiades cursum direxit, quo tendebat,
Nep. Milt. 1, 6; Vell. 2, 19, 4; 1, 4, 1:Ulixi per mare,
Hor. C. 1, 6, 7:iterare cursus relictos,
id. ib. 1, 34, 4:Naxon, ait Liber, cursus advertite vestros,
Ov. M. 3, 636 et saep.; cf. B.: cursum per [p. 504] auras Derigere, Verg. A. 6, 194; so of flying, Ov. M. 2, 838; 4, 787 al.—Cursum tenere (in a march or on shipboard), to hold one's course, to maintain a direct course:2.equites cursum tenere atque insulam capere non potuerant,
Caes. B. G. 4, 26 fin.:Dionysius cum secundissimo vento cursum teneret,
Cic. N. D. 3, 34, 83; Caes. B. G. 5, 8; cf. 2. b. —Of inanimate objects:b.solis cursus lunaeque meatus Expediam,
Lucr. 5, 77; cf. id. 5, 772 al.:lunae,
id. 5, 629; cf. id. 5, 630:stellarum,
Cic. Rep. 6, 17, 17:neque clara suo percurrere fulmina cursu Perpetuo possint,
Lucr. 1, 1003:si lacus emissus lapsu et cursu suo ad mare profluxisset,
Cic. Div. 1, 44, 100; so of the course or flow of a stream, Ov. M. 1, 282; 9, 18; Plin. 5, 24, 20, § 85:longarum navium,
Caes. B. G. 5, 8; cf. Cic. Mur. 15, 33; id. Off. 3, 12, 50 al.:Aquilonis et Austri,
Lucr. 5, 688; cf. id. 6, 302:menstrui,
Plin. 11, 39, 94, § 230:quadripertiti venarum,
id. 16, 39, 76, § 195 et saep.—Cursum tenere, as supra, 1. b.:B.tanta tempestas subito coorta est, ut nulla earum (navium) cursum tenere posset,
Caes. B. G. 4, 28.—Meton.1.Cursum exspectare, to wait for a fair wind (lit. for a passage), Cic. Att. 5, 8, 1.—2.(Abstr. pro concr.) Cursus publici, in the time of the emperors, posts or relays divided into stations, for the speedy transmission of information upon state affairs, Cod. Just. 12, 51; Cod. Th. 8, 5; Inscr. Orell. 3181; 3329; cf.II.. equi publici,
Amm. 14, 6, 16:vehicula publica,
id. 21, 13, 7:cursus vehicularius,
Capitol. Ant. P. 12, 3:vehicularis,
Dig. 50, 4, 18, § 4:cursus fiscalis,
Spart. Had. 7; v. Suet. Aug. 49.—Trop. (freq. in Cic. and Quint.), a course, progress, direction, way:qui cursus rerum, qui exitus futurus sit,
Cic. Fam. 4, 2, 3; cf. Tac. H. 4, 34; id. Agr. 39:implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,
Cic. Off. 1, 32, 117:vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,
id. Sest. 21, 47:reliquus vitae cursus,
id. Phil. 2, 19, 47:totius vitae cursum videre,
id. Off. 1, 4, 11:omnem vitae suae cursum conficere,
id. Cael. 17, 39:in omni vitae cursu optimum visum est, ut, etc.,
Macr. S. 1, 2, 3:temporum,
Cic. Fam. 6, 5, 2:tuorum honorum,
id. ib. 3, 11, 2; cf. Tac. H. 1, 48:continuus proeliorum,
id. Agr. 27 al.:cursus vocis per omnis sonos,
Cic. de Or. 3, 61, 227:cursus verborum,
id. ib. 1, 35, 161; so of the motion or flow of discourse, etc., id. Part. Or. 15, 52; Quint. 8, prooem. § 27;9, 4, 70: cursus hic et sonus rotundae volubilisque sententiae,
Gell. 11, 13, 4:quem enim cursum industria mea tenere potuisset sine forensibus causis, etc.,
Cic. Phil. 8, 4, 11; cf. id. Or. 1, 4:nos in eodem cursu fuimus a Sullā dictatore ad eosdem fere consules,
id. Brut. 96, 328; so,esse in cursu,
to go on, continue, Ov. M. 13, 508; id. F. 6, 362. -
11 epularis
I.Adj.:II.epularis accubitio amicorum,
at a banquet, Cic. de Sen. 13 fin.:sacrificium ludorum,
id. de Or. 3, 19 fin.; cf.1. epulo, II.: sermo,
App. M. 2, p. 123.—Subst.: EPULARES appellabantur, qui in quibusdam ludis nocte epulabantur, Paul. ex Fest. p. 82, 10 Müll. -
12 incessus
I.Lit.A.In gen. (class.):B.status, incessus, sessio, accubitio, vultus, oculi, manuum motus teneant illud decorum,
Cic. Off. 1, 35, 128; cf. id. Or. 18, 59:citus modo, modo tardus,
Sall. C. 15, 8:fractus,
effeminate, unmanly, Quint. 5, 9, 14; cf.:in incessu mollior,
Ov. A. A. 3, 306:incessus Seplasia dignus,
Cic. Pis. 11, 24:erectus,
Tac. H. 1, 53:omnibus animalibus certus et uniusmodi incessus est,
Plin. 10, 38, 54, § 111:vera incessu patuit dea,
Verg. A. 1, 405:incessum fingere,
Cic. Fin. 2, 24, 77; id. Cael. 20, 49:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17:tot hominum jumentorumque incessu dilapsa est (nix),
the tread, trampling, Liv. 21, 36, 6:pulvis velut ingentis agminis incessu motus apparuit,
id. 10, 41, 5.—Of a threatening approach (cf. B. infra):sacerdotes eorum facibus ardentibus anguibusque praelatis incessu furiali militem Romanum insueta turbaverunt specie,
Liv. 7, 17, 3.—In plur., Ov. M. 11, 636 —In partic. (acc. to incedo, I. B.), a hostile irruption, invasion, attack (very rare, except in Tacitus):* II.Parthorum,
Tac. A. 12, 50:primo incessu solvit obsidium,
id. ib. 4, 24; 2, 55; 3, 74. — -
13 inclinatio
inclīnātĭo, ōnis, f. [id.], a leaning, bending, inclining to one side (class., esp. in the trop. signif.).I.Lit.A.In gen.:B.(corporis) ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, etc.,
Cic. N. D. 1, 34, 94:corporis,
Quint. 1, 11, 16:fortis ac virilis laterum,
id. ib. 18:incumbentis in mulierculam,
id. 11, 3, 90:alternā egerunt scobem,
Plin. 16, 43, 83, § 227:merso navigio inclinatione lateris unius,
id. 8, 51, 77, § 208.— In plur.:variis trepidantium inclinationibus,
Tac. H. 2, 35; Plin. 37, 10, 58, § 160.—In partic.: caeli, a transl. of the Gr. klima, the inclination or slope of the earth from the equator to the pole, a parallel of latitude, clime, Vitr. 1, 1; Gell. 14, 1, 8;II.for which, mundi,
Vitr. 6, 1.—Trop., an inclination, tendency.A.In gen.:B.ad meliorem spem,
Cic. Sest. 31, 67:crudelitas est inclinatio animi ad asperiora,
Sen. Clem. 2, 4 med.:alii (loci communes) ad totius causae inclinationem (faciunt),
Quint. 5, 13, 57.—In partic., inclination, bias, favor:C.voluntatis,
Cic. de Or. 2, 29, 129; cf.voluntatum,
id. Mur. 26, 53:judicum ad aliquem,
Quint. 6, 1, 20:principum inclinatio in hos, offensio in illos,
Tac. A. 4, 20:utendum ea inclinatione Caesar ratus,
id. ib. 1, 28:senatus,
id. ib. 2, 38:animorum,
Liv. 44, 31, 1:in aliquem,
Tac. H. 2, 92 —Transf.1.(Qs., a leaning or bending out of its former position; hence.) An alteration, change:2.communium temporum,
Cic. Balb. 26, 58:an ignoratis, populi Romani vectigalia perlevi saepe momento fortunae inclinatione temporis pendere?
id. Agr. 2, 29, 80; cf. id. Phil. 5, 10, 26:hoc amplius Theophrastus (scripsit), quae essent in re publica rerum inclinationes et momenta temporum,
id. Fin. 5, 4, 11:inclinationes temporum atque momenta,
id. Fam. 6, 10, 5; cf. id. Planc. 39, 94.—Rhet. t. t.: vocis, the play of the voice, its elevation and depression in impassioned speech, Cic. Brut. 43, 158; plur., Quint. 11, 3, 168. —3.In the old gram. lang., the formation or derivation of a word, Varr. L. L. 9, § 1 Müll. -
14 ingressus
I.Lit.:B. C.Antonii in castra,
Vell. 2, 63, 2:turba ad ingressum tuum te consalutavit,
Plin. Pan. 5, 4; 22 fin.:haec in ipso ingressu meo (sc. in provinciam) scripsi,
Plin. Ep. ad Traj. 17, 4.— Esp.A going, walking, gait:II.ingressus, cursus, accubitio, etc.,
Cic. N. D. 1, 34, 94:prohiberi ingressu,
were prevented from moving, could not stir a step, Caes. B. C. 1, 84; cf.:instabilemque ingressum praebere,
Liv. 24, 34, 15; so,praebere ingressum,
Front. Stat. 3, 7, 4:quaedam terrae ad ingressus tremunt,
Plin. 2, 94, 96, § 209:celsior,
id. 11, 16, 16, § 51. —Transf., the way into a place, entrance, passage:III.trini ingressus,
Prud. Psych. 843; cf.:vulgus quod Horatius arcet ingressu,
Aus. Edyll. 6 ep. —Trop., an entering upon any thing, beginning, commencement:in ingressu,
Quint. 9, 4, 72:in ingressu (causae) ac fine,
id. 8 prooem. §7: in ingresssu operis,
id. 10, 1, 48:ingressus capere,
Verg. G. 4, 316:Cannensis pugnae temerarius ingressus,
Val. Max. 4, 5, 2. -
15 sessio
I.In gen.:B.status, incessus, sessio, accubitio, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128; id. N. D. 1, 34, 94; plur.:sessiones quaedam,
id. Fin. 5, 12, 35.—Concr., a seat, sitting-place:2.sessiones gymnasiorum,
Cic. de Or. 2, 5, 20:Polemonis,
id. Fin. 5, 1, 2.—The seat of the body, Cael. Aur. Tard. 3, 3, 50.—II.In partic.A.A sitting idly, a loitering, a tarrying in a place:B.sessio Capitolina,
Cic. Att. 14, 14, 2:pigra sessio,
App. M. 4, p. 148 fin. —A sitting, session (syn. consessus);C.for discussion: pomeridiana sessio,
Cic. de Or. 3, 30, 121;of a court: dies sessionum,
Dig. 38, 15, 2, § 1.—A sittingbath, sitz - bath, = enkathisma, Cael. Aur. Tard. 5, 4, 69.
См. также в других словарях:
Accubation — Ac cu*ba tion ([a^]k*k[ u]*b[=a] sh[u^]n), n. [L. accubatio, for accubitio, fr. accubare to recline; ad + cubare to lie down. See {Accumb}.] The act or posture of reclining on a couch, as practiced by the ancients at meals. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
ACCUBITA seu ACCUBATIONES — Graecis ἀνακλιντήρια, quod Reclinatoria vertit Wiltainus Abbas in Cant. Cantic. c. 2. Lexico Graec. MS. Regio, definiuntur, ςτρωμναὶ μαλακαὶ εἰς ὕψος ἠρμέναι, lecti molles in altum aggesti; et Balsamoni in can. 74. Synodi Trull. ut et Iohanni… … Hofmann J. Lexicon universale
CATACLITA — apud Tertullian. l. c. ita enim omnes libri scripti ac editi constantes praese ferunt, Quamquam et pavo pluma vestis, et quidem de cataclitus: Graece κατάκλιτα, accubita sunt; tori nempe quibus ad mensam accumbebatur. Nam κατακλίῃεαςθαι, est ad… … Hofmann J. Lexicon universale