-
1 accingō
accingō nxī, nctus, ere, to gird to, gird on, bind on, put on with a girdle, gird round: lateri ensem, V.; pass: accingitur ense, girds himself, V.: quo (ense) fuit accinctus, O.—Meton., to arm, equip, furnish, provide: paribusque accingitur armis, V.: gladiis, L. — Fig., accingere se or accingi, to gird oneself, prepare, make ready, be ready: adcingere, make yourself ready, T.: accingere! to your work, O.: accingendum ad eam cogitationem esse, L.: ad consulatum, L.: in hoc discrimen, L. — With Gr. acc.: magicas accingier artīs, to have recourse to, V.: accingar dicere pugnas, V. — Poet.: accingunt omnes operi, address themselves, V.* * *accingere, accinxi, accinctus V TRANSgird on or about, surround; equip, provide (with); get ready, prepare (for) -
2 accingo
ac-cingo, nxi, nctum, 3, v. a.I.Lit., to gird to or on, to gird round or about (in prose, first after the Aug. per.;B.in poetry, a favorite word with Verg.): lateri ensem,
Verg. A. 11, 489; and med., to gird one's self:accingitur ense,
id. ib. 7, 640; cf.:quo (ense) fuit accinctus,
Ov. M. 6, 551; so,ferro,
Tac. A. 6, 2.—Transf., to arm, equip, furnish, provide:II.facibus pubes accingitur,
Verg. A. 9, 74:gladiis accincti,
Liv. 40, 13;hence: accinctus miles,
an armed soldier, Tac. A. 11, 18:ornat Phraaten accingitque (sc. diademate imposito) paternum ad fastigium,
id. ib. 6, 32:accinctus gemmis fuigentibus ensis,
Val. Fl. 3, 514.Fig.A.In gen., to endow, provide; in medicine:B.magicas accingier artes,
to have recourse to, Verg. A. 4, 493.—In part.: accingere se or accingi, to enter upon or undertake a thing, girded, i. e. well prepared, to prepare one's self, make one's self ready (taken from the girding of the flowing robes when in active occupation); constr. absol., with ad, in, dat., or inf.:b.tibi omne est exedendum, accingere,
make yourself ready, Ter. Ph. 2, 2, 4; so id. Eun. 5, 9, 30; Lucr. 2, 1043:illi se praedae accingunt,
Verg. A. 1, 210:accingi ad consulatum,
Liv. 4, 2; in Tac. very often actively, to make any one ready for something:turmas peditum ad munia accingere, A. 12, 31: accingi ad ultionem,
id. H. 4, 79:in audaciam,
id. ib. 3, 66 al.; with inf.:accingar dicere pugnas Caesaris,
Verg. G. 3, 46;so: navare operam,
Tac. A. 15, 51.—Also in the active form, as v. neutr. = se accingere: age, anus, accinge ad molas, Pompon. ap. Non. 469, 28 (Rib. Com. Rel. p. 235):A.accingunt omnes operi,
all go vigorously to the work, Verg. A. 2, 235.—Hence, ac-cinctus, a, um, P. a., well girded.Lit.: cujus aut familiaris habitus condecentior aut militaris accinctior, Auson. Grat. Act. 27.—B. -
3 alticinctus
altĭcinctus, a, um, adj. [alte-cinctus], high-girded, i. e. active, busy (cf. accingo, II. B.):ex alticinctis unus atriensibus,
Phaedr. 2, 5, 11. -
4 attollo
at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).I.Lit.:II.super limen pedes attollere,
Plaut. Cas. 4, 4, 1:signa,
id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,
Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:parvumque attollite natum,
lift up, Ov. M. 9, 387:caput,
id. ib. 5, 503:oculos humo,
id. ib. 2, 448:Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,
Prop. 1, 15, 37:Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,
Ov. M. 6, 605:Attollens Joseph oculos vidit etc.,
Vulg. Gen. 43, 29:timidum lumen ad lumina,
Ov. M. 10, 293:vultus jacentes,
id. ib. 4, 144:corpus ulnis,
id. ib. 7, 847:manus ad caelum,
Liv. 10, 36:cornua e mari,
Plin. 9, 27, 43, § 82:attollite portas, principes,
Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:mare ventis,
Tac. Agr. 10; cf.:Euphratem attolli,
swollen, id. A. 6, 37:se in femur,
raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:se in auras,
Ov. M. 4, 722:se recto trunco,
id. ib. 2, 822:attollentem se ab gravi casu,
Liv. 8, 7, 6:a terrā se attollentem,
Plin. 21, 11, 36, § 62.—With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,
Plin. 5, 1, 1, § 6:attollitur monte Pione,
id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:immensam molem,
Verg. A. 2, 185:arcem,
id. ib. 3, 134:attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,
Plin. 36, 5, 4, § 30:turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,
Tac. H. 5, 11.— Poet.:cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,
Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):Punica se quantis attollet gloria rebus,
Verg. A. 4, 49:ultro implacabilis ardet Attollitque animos,
id. ib. 12, 4:ad consulatūs spem attollere animos,
Liv. 22, 26:rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,
Plin. Pan. 44, 6:Frangit et attollit vires in milite causa,
Prop. 5, 6, 51:attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,
Luc. 7, 11:quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,
were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,insignibus triumphi,
Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:res per similitudinem,
Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:belloque et armis rem publicam,
Tac. H. 4, 52:cuncta in majus attollens,
id. A. 15, 30:sua facta, suos casus,
id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,
id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.). -
5 attolo
at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).I.Lit.:II.super limen pedes attollere,
Plaut. Cas. 4, 4, 1:signa,
id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,
Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:parvumque attollite natum,
lift up, Ov. M. 9, 387:caput,
id. ib. 5, 503:oculos humo,
id. ib. 2, 448:Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,
Prop. 1, 15, 37:Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,
Ov. M. 6, 605:Attollens Joseph oculos vidit etc.,
Vulg. Gen. 43, 29:timidum lumen ad lumina,
Ov. M. 10, 293:vultus jacentes,
id. ib. 4, 144:corpus ulnis,
id. ib. 7, 847:manus ad caelum,
Liv. 10, 36:cornua e mari,
Plin. 9, 27, 43, § 82:attollite portas, principes,
Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:mare ventis,
Tac. Agr. 10; cf.:Euphratem attolli,
swollen, id. A. 6, 37:se in femur,
raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:se in auras,
Ov. M. 4, 722:se recto trunco,
id. ib. 2, 822:attollentem se ab gravi casu,
Liv. 8, 7, 6:a terrā se attollentem,
Plin. 21, 11, 36, § 62.—With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,
Plin. 5, 1, 1, § 6:attollitur monte Pione,
id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:immensam molem,
Verg. A. 2, 185:arcem,
id. ib. 3, 134:attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,
Plin. 36, 5, 4, § 30:turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,
Tac. H. 5, 11.— Poet.:cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,
Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):Punica se quantis attollet gloria rebus,
Verg. A. 4, 49:ultro implacabilis ardet Attollitque animos,
id. ib. 12, 4:ad consulatūs spem attollere animos,
Liv. 22, 26:rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,
Plin. Pan. 44, 6:Frangit et attollit vires in milite causa,
Prop. 5, 6, 51:attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,
Luc. 7, 11:quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,
were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,insignibus triumphi,
Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:res per similitudinem,
Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:belloque et armis rem publicam,
Tac. H. 4, 52:cuncta in majus attollens,
id. A. 15, 30:sua facta, suos casus,
id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,
id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).
См. также в других словарях:
ԳՕՏԻ — (տւոյ, տեաց կամ տւոց.) NBH 1 0589 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 12c, 13c, 14c, 15c ζώνη zona, cingulum Կապ միջաց ʼի վերայ պարեգօտի. կամար. զունար. ... *Գօտի կտաւի, մաշկեղէն: Չուան գօտի: Ոչ լուծցեն զգօտիս ʼի… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊՆԴԵՄ — (եցի.) NBH 2 0657 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 12c, 14c ն. κρατέω, κατακρατέω firmiter teneo, obtineo, corroboro, fortifico, munio. Գրի եւ որպէս ռմկ. ՊՆՏԵԼ. Պինդ առնել, հաստատել. ամրացուցանել. պնտացնել, ամրցընել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)